သမီးျပည့္တန္ဆာ(ထက္ျမတ္နိုင္ဇင္) ဒုတိယပိုင္းအဆက္

ေက်ာင္းလြယ္အိတ္
သမီးျပည့္တန္ဆာ(ထက္ျမတ္နိုင္ဇင္)

ဒုတိယပိုင္းအဆက္


(၅)

က်ြန္မ မရွက္ေတာ့ပါဘူး။ သမီးျကီး သႏၱာခိုင္ရဲ႕ လုပ္စာကို ေျပာင္ေျပာင္ပဲ စားပါေတာ့တယ္။ မစားလို႕လည္း မ၇ေတာ့ဘူးေလ။ အရပ္ထဲ လည္ျပီး အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖူးတယ္။ ေစ်းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာလည္း ပန္းကန္ေဆးဖူးေသးတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္စက္မွာ အလုပ္သမ လိုတယ္ ဆိုလို႕လည္း သြားေမးျကည့္ဖူးတယ္။ ဘယ္ဟာမွ ဟုတ္တိပတ္တိ အဆင္မေျပဘူး။ အငယ္ေကာင္ေလး တုိးလိုးတြဲေလာင္း ျဖစ္ေနတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ။ ျပီးေတာ့ လူမမာျကီး တစ္ဖက္ မဟုတ္လား။ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သူ႕တစ္ေယာက္တည္း တစ္ေနကုန္ ပစ္ထားလို႕ ရပါ့မလဲ။
ဒါေတာင္ သားအလတ္ေကာင္ ေက်ာ္၀င္းခိုင္က အိမ္မွာ မေနလို႕ တစ္ေယာက္စာ စားအိုးေလ်ာ့ေနတာ ေတာ္ေသးတယ္။ ကိုထြန္းခိုင္ ကိစၥျဖစ္ကတည္းက ဟို……ရန္ကုန္ လိႈင္သာယာ ရပ္ကြက္ေစ်းမွာ ကုန္စိမ္းေရာင္းတဲ့ က်ြန္မ အမ်ိဳးေတြက ၁၀ တန္းေအာင္တဲ့ အထိေတာ့ ေက်ာင္းထားေပးမယ္ ဆိုျပီး ေခၚသြားတယ္ေလ။
ထမင္းဖိုး မုန္႕ဖိုး သက္သာတယ္ ဆိုေပမဲ့ ေက်ာင္းစားရိတ္ေတာ့ ကိုယ္က ေထာက္ရတာေပါ့။ ကဲ အဲဒီ အတြက္ ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္က လာမွာလဲ။ ဘယ္သူက လာေပးမွာလဲ။ ဘယ္လိုရွာရမွာလဲ။ ဘယ္က မသာမေတြက လာေပးမွာလဲ ကဲ က်ြန္မက အဲဒီလို ေမးလိုက္ခ်င္တယ္။
အငယ္မ ေကသီခိုင္ကလည္း အလယ္တန္း တက္ရေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ မူလတန္းတုန္းကလို ဗလာစာအုပ္ ၂ အုပ္ ၃ အုပ္ ခဲတံ ၁ ေခ်ာင္း ၂ေခ်ာင္းနဲ႕ မျပီးေတာ့ဘူး။ ကြန္ပါဘူး ဆိုလား ၀ယ္ရမယ္ေျပာတယ္။ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြကလည္း မနည္းမေနာပဲ။ ငါးဘာသာ ဆိုလား ေျခာက္ဘာသာ ဆိုလား စာအုပ္ဖိုးနဲ႕တင္ နင့္ေရာ။ ေက်ာင္းထြက္ခိုင္းဖို႕ေတာ့ စဥ္းစားပါေသးတယ္။
ကိုယ့္သမီးမို႕ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ကံအေျကာင္းမလွလို႕ မဟုတ္တာ လုပ္စားေနရေပမဲ့ သိပ္ေတာ္တာ။ မိဘေတြ အေပၚမွာတင္ မကဘူး။ အစ္မျကီး အမိရာ ဆိုသလို သူ႕ေမာင္ေတြ ညီမေတြေပၚလည္း သိပ္ေကာင္းတာ။ သားလတ္ ေက်ာ္၀င္းခိုင္ ၁၀ တန္းေအာင္ေတာ့ ရဲထဲ၀င္ျပီး ရဲသင္တန္းတက္ေနတုန္းကလည္း သူပဲ ေထာက္ပံ့ထားတာ။ သင္တန္းတက္ေနရင္း ဒုရဲအုပ္ေျဖဖို႕ ဘြဲ႕ရေအာင္ အေ၀းသင္ တက္ရဦးမယ္ ဆိုေတာ့လည္း တစ္ခ်က္ မညည္းမညဴ။ တက္ပါတဲ့။
အံမယ္ေလး။ ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ။ က်ြန္မ သမီးျကီးက သူေတာ္ေကာင္းမျကီးပါေတာ္။ ေက်းဇူးရွင္မျကီးပါ။ သူရဲေကာင္းမျကီးပါေအ။
အဲဒီလိုသာ အရပ္ထဲ ထြက္ျပီး ခုနစ္သံခ်ီ ဟစ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ။
အဲဒါေျကာင့္မို႕လို႕ ၃ရက္ တစ္ခါ ၄ရက္ တစ္ခါ သမီးျကီး ျပန္လာတိုင္း အသားဟင္းေလး တစ္မယ္ေတာ့ ပါေအာင္ ခ်က္ေက်ြးတယ္။ ကုိယ္မစားရတာ ဘာအေ၇းလဲ။ တစ္ခါမွာေတာ့ သမီးျကီးနဲ႕ အတူ အသက္ ၃၅ နွစ္ေက်ာ္ အရြယ္ မိန္းမ တစ္ေယာက္ ပါလာတယ္။ အသက္ကသာ ၃၅နွစ္ေက်ာ္တယ္။ ၀တ္ထားစားထားပံုက ဒူးေလာက္ရွိတဲ့ စကတ္တိုကို လက္ျပတ္ျကိဳးတစ္လံုး စြပ္က်ယ္လိုလို ဘာလိုလို အသားေပ်ာ့ အက်ၤီနဲ႕ တြဲ၀တ္ထားေသးတယ္။ မ်က္လံုးကျပဴး ႏႈတ္ခမ္းကထူ နဖူးက ေမာက္ ႏွာေယာင္က ေကာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႕ ရုပ္ကိုက တစ္စက္မွ က်က္သေရ မရွိဘူး။ ေခါင္းက ဆံပင္ဆိုတာလည္း အဟုတ္ ဆံပင္ပဲ ၀ါက်င္က်င္နဲ႕။ အဲဒီ ဆံပင္အေရာင္နဲ႕ သူ႕အသားအေ၇ ပနံမစားလိုက္ပံုမ်ား တစ္ကိုယ္လံုး မည္းသဲျပာေကာ့ေနတာပဲ။
နာမည္က ငယ္ငယ္တဲ့။ သမီးျကီးကေတာ့ သူ႕ကို မငယ္ေလး မငယ္ေလးနဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားကကို မခ်ဘူး။ က်ြန္မကေတာ့ ဒင္းဘာလဲ ဆိုတာ ရိပ္မိပါရဲ႕။ ေကာင္မရဲ႕ပံုကိုက ဒင္းရုပ္ရည္နဲ႕ ဒင္းအလုပ္အကိုင္နဲ႕ လုိက္လည္းလိုက္ပါတယ္ေလ။ ညဆိုလည္း ညဥ့္နက္တဲ့ အထိ မအိပ္ဘဲ အိမ္ေရွ႕ ထြက္ထိုင္ျပီး တဟီးဟီး တဟားဟားနဲ႕။
လာလိုက္တဲ့ ဖုန္းေတြ ဆိုတာလည္း သန္းေခါင္သန္းလြဲေတာင္ မေရွာင္ တတီတီနဲ႕။ ေျပာလိုက္မွျဖင့္ ေယာက်ၤားေတြနဲ႕ခ်ည္းပဲ။

ဟယ္လို အင္းပါ ကိုျကီးကလည္း ငယ္ ျပန္လာမွာေပါ့။ ဟြန္း သိပါတယ္ေနာ္ ကိုျကီး မယားျကီး မ၇ွိလို႕ ငယ့္ကို တ ေနတာ မဟုတ္လား။ ဟား ဟား ဟား အလကား ေနာက္တာပါ။ ကိုျကီး ငယ့္ကို ဘယ္ေလာက္ စြဲတယ္ ဆိုတာ ငယ္သိတာေပါ့။

ဟယ္လို ငယ္ငယ္ပါရွင္။ ဟား ဟား ဟား ရွင္ကလည္း သိပ္အေကာင္း မျကိဳက္တတ္ဘူးေနာ္။ စ ကိုင္လိုက္မွျဖင့္ နုေပ့ဆိုတဲ့ အသီးကိုမွ စားခ်င္တယ္ ဟုတ္လား ဟင္းဟင္းဟင္း

ဘာတဲ့ ျကားလိုက္ပါေသးတယ္။ အပ်ိဳ တစ္ေယာက္ကို ပါကင္ေဖာက္ရင္ တစ္သိန္းခြဲ ရမယ္ ဆိုလို႕ကေတာ့ သူကပဲ ရွာေပးဦးမတဲ့ေလ။ ရုပ္ကိုက ရွစ္စပ္က ဂ်င္ေျခလည္တဲ့ ရုပ္မ်ိဳးနဲ႕။ က်ြန္မေလ အဲဒီေကာင္မကို ဆံပင္ေဆာင့္ဆြဲျပီး ပါးကိုခ်ည္း ပိတ္ရိုက္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ အဟုတ္ေျပာတာ။
ျကည့္စမ္း က်ြန္မစိတ္ေတြ ဘာေျကာင့္ ဒီေလာက္ ျကမ္းတမ္းျပီး ရိုက္ခ်င္ ႏွက္ခ်င္ လက္တျပင္ျပင္ ျဖစ္ေနရတာလဲ မသိဘူး။
ဟင္း တကယ္ေတာ့ က်ြန္မရင္ထဲက အမုန္းစိတ္က ျပည့္တန္ဆာ ဆိုတဲ့ အလုပ္ျကီးကို စက္ဆုပ္ေနတာ။ အဲဒီ အလုပ္နဲ႕ ပိုက္ဆံရွာေနတဲ့ သမီးျကီး အတြက္ ယူျကံဳးမရ ျဖစ္ေနတာ။အဲဒီက ရလာတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို မွန္းျပီးစားေနတဲ့ က်ြန္မကိုယ္က်ြန္မ မုန္းတီးေနတာ။
က်ြန္မ တကယ္တမ္း ပါးေတြ နားေတြ ရိုက္ပစ္ခ်င္တာက အသံုးမက်တဲ့ က်ြန္မ ကိုယ္တိုင္ကိုပါ။ အဲဒီ စိတ္အပုပ္အေဆြးနာျကီးကို သူမ်ားကို တရားခံရွာရင္း ငယ့္ငယ့္အေပၚ ေဒါသေတြ ပံုက်သြားတာပဲ။
အင္း ငယ့္ငယ့္ကိုလည္း ျကာေတာင့္ျကာရွည္ စိတ္ဆိုးမေနအားေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဒင္းက က်ြန္မ အတြက္ ေက်းဇူးရွင္မျကီးလိုေတာင္ ျဖစ္လာေသးပါသေကာ။
သမီးျကီး သႏၱာခိုင္ ျပည့္တန္ဆာမႈနဲ႕ ပထမ တစ္ခါ ေထာင္က်တုန္းကေပါ့။ ပထမဆံုးဆိုေတာ့ ေထာင္ေတြ ဂတ္ေတြ အေျကာင္းလည္း နားမလည္ ဘယ္သူ႕ ဘယ္လို သြားေတြ႕ရမွန္းလည္းမသိ သက္သာရာ သက္သာေျကာင္း လိုက္ဖို႕က်ေတာ့လည္း ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ကုန္မယ္မွန္းမသိနဲ႕ အဲဒါေတြ အားလံုးကို တစ္ထိုင္တည္း ေထာင့္ေစ့ေအာင္ ငယ္ငယ္ကပဲ ဦးေဆာင္လုပ္ေပးသြားတာ။

အန္တီ သႏၱာ့အတြက္ မပူနဲ႕ သိလား။ ငယ္အားလံုး စီစဥ္ေပးထားတယ္။ လိုင္းေျကး ကိစၥလည္း ရွင္းျပီးျပီ။ အထဲက လက္ေကာက္ေတြ ၀ါဒါေတြနဲ႕လည္း ညွိထားျပီးျပီ သိလား။ အန္တီ ေအးေအးေဆးေဆး အိမ္မွာ ျပန္နားပါေတာ့

ေအးပါ ေက်းဇဴးရွင္မျကီးရယ္ ညည္းလုပ္ေပးကိုင္ေပးတာေတြအတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားျကီးတင္ပါ၇ဲ႕ေအ။ က်ဳပ္၀မ္းထဲမွာပဲ တစ္သက္လံုး မွတ္ထားပါမယ္။ ကဲ သြားျပီေနာ္။

အဓိက ပိုက္ဆံ ရွာေပးေနတဲ့ သမီးျကီး အိမ္မွာ မရွိေတာ့ အငယ္မေလး ေကသီခိုင္ကို ေက်ာင္းထုတ္လိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ့ အိမ္မွာ ဆီးထုပ္ထုပ္တဲ့ အိမ္မွာ အလုပ္သြင္းေပးလိုက္တယ္။ ကေလးဆိုေတာ့ ကေလးခပဲ ရတာေပါ့ေလ။ သူ႕အတြက္ ေက်ာင္းစားရိတ္ မကုန္ေတာ့တာနဲ႕ပဲ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္ေနျပီ။ သားလတ္ ေက်ာ္၀င္းခိုင္ကေတာ့ က်ိဳင္းတံုဘက္မွာ တာ၀န္က်ေနတယ္။ သူ႕လစာနဲ႕သူ ေလာက္ငွေအာင္ သံုးေနရတာဆိုေတာ့ အိမ္ကိုလည္း မေထာက္ေပးနိုင္ဘူး။
တစ္ခါတစ္ခါ ပိုက္ဆံလိုတယ္ဆိုျပီး လွမ္းမွာလို႕ေတာင္ အရပ္ထဲက ေဒၚသိန္းျမဆီကပဲ အတိုးနဲ႕ ရွိခိုးဦးတင္ ေခ်းငွားျပီး ထည့္ေပးလိုက္ရတယ္။ သူကေတာ့ သူ႕အစ္မျကီး သႏၱာခိုင္က ေပးတယ္လို႕ပဲ ထင္ေနမွာ။ အငယ္ေလး ေဇယ်ာခိုင္ကိုေတာ့ ေက်ာင္းစအပ္ရမယ့္ အရြယ္ေရာက္ေပမဲ့ မအပ္နုိင္ေသးဘူး။ က်ြန္မ ေစ်းထဲမွာ ေတာက္တိုမယ္ရ သြားလုပ္တဲ့အခါ အေဖ လူမမာျကီးကို နားေနဖို႕ အိမ္ေစာင့္ထားခဲ့ ရတာ။
အဲဒီလိုနဲ႕ ၅နွစ္ ၆ႏွစ္သာ ျကာသြားတယ္။ က်ြန္မတို႕ ဘ၀ ကေတာ့ ၀ဲမိေနတဲ့ ေဗဒါေတြလို တစ္ေနရာတည္းမွာပဲ သံသရာလည္ေနေတာ့တယ္။ အျကီးမျကီးက ေထာင္ထဲ ၀င္လိုက္ က်န္ခဲ့တဲ့ လူေတြက အေျကြးယူစားလိုက္ရ ေထာင္က ျပန္ထြက္လာရင္ အလုပ္ေလး လုပ္လိုက္ စားထားတဲ့ အေျကြးေတြ ျပန္ဆပ္လိုက္နဲ႕။ က်ြန္မတို႕ဟာ လူ အျဖစ္နဲ႕ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲ ခံေနရတာလားလို႕ေတာင္ တစ္ခါ တစ္ခါ ေတြးမိတယ္။
သမီးျကီးကေတာ့ ေပါက္တဲ့ နဖူး မထူးဘူးလို႕ မ်ားစိတ္တင္းထားသလား မသိဘူး။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ ေထာင္မက်ခင္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ေလး မမာျဖစ္ေနတာ ျပီးေတာ့ အလုပ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး။
က်ြန္မ ရိပ္မိတာေပါ့။
သမီးျကီး ပံုစံက အရင္ေလာက္ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ လူက ပိန္ခ်ံဳးေနတာပဲ။ ဒါနဲ႕ က်ြန္မက

သမီးရယ္ မသြားပါနဲ႕ေတာ့လား အဲဒီ အလုပ္ကို လုပ္လည္း လုပ္စားမေနပါနဲ႕ေတာ့။ ငါ့သမီး ပင္ပန္းလွျပီ။ အေမတို႕ ငတ္ရင္လည္း ငတ္ပါေစေတာ့

က်ြန္မက အတန္တန္ တားေနတဲ့ျကားက သမီးျကီးက

အေမရယ္ လူက ဆန္ခါျဖစ္ေနမွေတာ့ အေပါက္ တစ္ေပါက္တိုးလာလို႕လည္း ဘာမွ ပိုမထူးပါဘူး

အဲဒီလိုေျပာျပီး ညဘက္ သမီးျကီး အိမ္က ထြက္သြားလိုက္တာ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ မလာေတာ့ပါဘူး။ စီမံခ်က္နဲ႕ တိုးတယ္ ဆိုလား အဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။
က်ြန္မျဖင့္ အဲဒီ သတင္းျကားရလို႕လည္း ငိုလား ျပဳလား လုပ္မေနအားေတာ့ပါဘူး။ လမ္းေဘး ပီစီအို ဖုန္းကေန ငယ္ငယ့္ဆီပဲ လွမ္းဆက္ျပီး အက်ိဳးအေျကာင္း ေျပာျပလိုက္ေတာ့တယ္။

(၆)
အံမယ္ေလး ဘုရားေ၇ အကုသိုလ္က အခုမွ လည္မ်ိဳကို တည့္တည့္ တက္နင္းေတာ့တာပဲ။ ခါတိုင္း ဒုကၡေရာက္တယ္ ဆိုတာက မစားရ ဗိုက္ေမွာက္ေန၇ံုေပါ့။ အခုဟာက ေခြးေလေခြးလြင့္လို လမ္းေဘးေန လမ္းေဘးစား ရမယ့္ကိန္းပါလား။
အခု က်ြန္မတို႕ ငွားေနရတဲ့ အိမ္ေလးကို ပိုင္ရွင္က ေရာင္းပစ္ေတာ့မလို႕တဲ့။ က်ြန္မေလ ရွိခိုးမတတ္ ေတာင္းပန္ပါေသးတယ္။

အစ္မရယ္ လခတိုး ယူမယ္ဆိုရင္လည္း က်ြန္မ အေျကြးခံျပီး မရရေအာင္ ရွာေပးပါ့မယ္။ က်ြန္မမွာက လူမမာ ဒုကၡိတျကီးက တစ္ဖက္ဆိုေတာ့ ကသီလို႕ပါ အစ္မရယ္

မရဘူး ခင္ေဌးေရ။ ငါတို႕က ၀ယ္မယ့္သူနဲ႕ ေစ်းစကားေတာင္ ေျပာျပီးေနျပီ။ အဲဒါေျကာင့္ ထံုးစံအတိုင္း ညည္းတို႕ကို တစ္လျကိဳျပီး ေျပာတာ။ ဒီတစ္လအတြင္း ေနာက္ထပ္အိမ္ရေအာင္ ရွာေပါ့ေအ။

အဲဒါနဲ႕ က်ြန္မလည္း ေကာက္သင္းေကာက္သလို ေနပူစပ္ခါး ထီးမပါ ဘာမပါနဲ႕ အရပ္လည္ျပီး အိမ္ရွာရတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕ ငွားမယ့္ အိမ္ေတြေတာ့ ေတြ႕ပါရဲ႕။ ေစ်းလည္း သက္သာပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ သူတို႕က က်ြန္မတို႕ မိသားစုကို မသန္႕လို႕ မငွားဘူးတဲ့။ ဒါ ဘာကို ဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ သိပါတယ္။ ပါးစပ္ကသာ မသန္႕လို႕ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္း သံုးလိုက္ေပမဲ့ သူတို႕ မ်က္လံုးေတြကေတာ့ နင္တို႕လို ဖာသည္ လုပ္စားေနတဲ့ သူေတြကို မငွားဘူးဟဲ့ လို႕ ေျပာေနတာပါပဲ။
ကမ္းနားဘက္က ရပ္ကြက္မွာေတာ့ တူတူတန္တန္ ထရံကာ သြပ္မိုးအိမ္ေလးတစ္လံုးေတာ့ ေတြ႕တယ္။ ဒါေပမဲ့ စေပၚက သံုးသိန္း အိမ္လခက ႏွစ္ေသာင္းခြဲလို႕ ေျပာေနတယ္။ အခု က်ြန္မေနတဲ့ အိမ္ေပၚက ဆင္းရင္ေတာင္ ျကားထဲမွာ အိမ္လခ မေပးနိုင္လို႕ စေပၚထဲက ျဖတ္ယူထားလိုက္ဦးမွာ ဆိုေတာ့ ငါးေသာင္းေလာက္ပဲ ျပန္ရေတာ့မွာ။ ကဲ အဲဒီ သံုးသိန္းဆိုတဲ့ ပိုက္ဆံ ဘယ္ကေန သြား၇ွာရမလဲ။
က်ြန္မလည္း ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနလိုက္တာ တျဖည္းျဖည္းနဲက အိမ္ေပၚက ဆင္းေပးရဖို႕ ၁၀ ရက္ေလာက္ပဲ လိုေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ကို ေ၇ာက္လာတယ္။ တဲစုတ္နဲ႕ပဲ ေနရ ေနရ ဆိုျပီး ဒီျကားထဲမွာ ျကိဳးစား ရွာေသးတယ္။ တစ္လံုးမွ မေတြ႕တဲ့ အျပင္ ေစာေစာက ျကည္လင္တဲ့ အိမ္ရွင္ကေတာင္

ဟဲ့ မိေဌး နင္ငွားမွာလား မငွားဘူးလား။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာင္ လာေမးေနျပီ။ နင္တို႕ မယူရင္ ငါ တျခားလူ အငွားတင္လိုက္ေတာ့မယ္။

က်ြန္မ ရင္ပူရျပီ။ ေအာက္ပိုင္းေသေနတဲ့ လူမမာ ဒုကိၡတျကီးကို ေခၚျပီး က်ြန္မ ဘယ္မွာ သြားေနရမွာလဲ။ အမ်ိဳးအေဆြေေတြေေတာ့ ရွိပါရဲ႕။ သူတို႕ ခမ်ာလည္း ေရႊလံုးနဲ႕ က်ားကိုးစီး ဆိုတာမ်ိဳး က်ေနတာပဲ။ ပိုက္ဆံ ရွာတဲ့ လူက တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္စားတဲ့ သူေတြက တစ္ျပံဳျကီး ဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြကို ေခၚတင္ထားဖို႕ ဘယ္အဆင္ေျပပါ့မလဲ။ ျပီးေတာ့ သမီးျကီး ကိစၥက ရွိေသးတယ္။ စိတ္ညစ္လြန္းလို႕ ဆိပ္ခံ တံတားေပၚက ခုန္ခ်ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသဖို႕ အထိေတာင္ စဥ္းစားလို္က္မိေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ြန္မ ေသသြားရင္လည္း က်န္ရစ္ခဲ့မယ့္ သူေတြက ဒီထက္မက ဒုကၡေရာက္ျကမွာစိုးလို႕ ကိုယ္လြတ္မရုန္းခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ။
` အဲဒီလို စိတ္ညစ္ညစ္နဲက အိမ္ေရွ႕ကျပင္မွာ ေျခတြဲေလာင္းခ်ထိုင္ေနတုန္း ငယ္ငယ္ ေ၇ာက္လာတယ္။ သႏၱာခိုင္အတြက္ ေထာင္၀င္စာ သြားေတြ႕ရင္ ယူသြားဖို႕ ဆိုျပီး ငါးပိေျကာ္ေတြ မုန္႕ဘူးေတြ လာေပးတာပါ။ ငယ္ငယ့္ကို ျမင္ေတာ့ ဟို လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ေလာက္တုန္းက သူဖုန္းေျပာေနတုန္း ျကားဖူးတာေလးတစ္ခုကို ျပန္သတိရသြားတယ္။ ဒါနဲ႕ တိုးတိုးေလး ကပ္ျပီးေမးလိုက္တယ္။

ညည္းတို႕ အလုပ္က ဟိုဒင္းကို အရင္ဆံုး စျဖစ္ရင္ တစ္သိန္းခြဲ ေပးတယ္ဆို တကယ္လားေအ

ေျပာမိျပီးခ်င္းခ်င္း ရွက္လြန္းလို႕ က်ြန္မ မ်က္ႏွာကို ေရေႏြးပူထဲ ႏွစ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြ ၇ိုးေနလို႕လား မသိဘူး ဘာမွ မထူးျခားတဲ့ ေလသံနဲ႕

ခုေပါက္ေစ်းဆို ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ရင္ သံုးသိန္းေတာ့ ရတာေပါ့။ အရြယ္နဲ႕ လည္း ဆိုင္ေသးတယ္။ ဘာလဲ အန္တီ့မွာ အဆက္၇ွိလို႕လား ဘယ္သူလဲဟင္

ငယ္ငယ္က အဲလိုေမးရင္း က်ြန္မ မ်က္လံုးေတြထဲကို လွမ္းျကည့္လိုက္ရံုနဲ႕ က်ြန္မ ဘယ္သူ႕ကို ရည္ရြယ္ျပီး ေျပာေနတယ္ဆိုတာ သိသြားပါေတာ့တယ္။
* * *
က်ြန္မက သမီးငယ္ ေကသီခိုင္ကို လက္ဆြဲျပီး ရပ္ကြက္ အစြန္က ေခ်ာင္က်တဲ့ ေဆးခန္းေလးဆီ လာခဲ့တယ္။ မေတာ္တဆ အ၀ွာျပဳရင္း ဗိုက္ျကီးသြားရင္ တစ္ခက္က ႏွစ္ခက္ျဖစ္ဦးမွာေလ။ တားေဆးေလးေတာ့ ထိုးမွေပါ့။ ဒါကလည္း ငယ္ငယ္က သင္ေပးလိုက္တာေလ။
ေဆးခန္းကိုေ၇ာက္ေတာ့ ေရွ႕မွာ လူနာျကည့္လက္စ ရွိေနတာနဲ႕ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ရေသးတယ္။ က်ြန္မတို႕ ေ၇ာက္ျပီးမွ ေနာက္ထပ္ လူနာ နွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္လည္း ေရာက္လာျကေသးတယ္။ က်ြန္မတို႕ကို သိလို႕လား မသိဘူး။ ကြက္ျကည့္ကြက္ျကည့္ လုပ္ေနေလရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ က်ြန္မ ဒါေတြကို ဂရုစိုက္မေနအားပါဘူး။ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္လြန္းေတာ့ ေနသားက်သြားျပီ ထင္ပါ၇ဲ႕။
က်ြန္မတို႕ အလွည့္ ေရာက္လို႕ ကာထားတဲ့ လိုက္ကာစ ေနာက္ကို ၀င္မိတယ္ ဆိုရင္ပဲ ဆရာ၀န္ကို အဆင္သင့္ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႕ က်ြန္မက

ဆရာ က်ြန္မ သမီးကို သံုးလခံေဆး ထိုးခ်င္လို႕ပါ ဆရာ

လို႕ ေျပာျပီး က်ြန္မက သိမ္ငယ္စိတ္ကို ဖံဳးဖို႕ တမင္ပဲ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ခ်ီထားလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ က်ြန္မ ဒီေနရာမွာ မ၀ံံ့မရဲ ျဖစ္ေနရင္ ဆရာ၀န္က ဘာလားညာလား စစ္ေမးျပီး မထိုးေပးရင္ ဒုကၡေလ။ ဒါေတာင္ ဆရာ၀န္က က်ြန္မတို႕ကို တစ္ခ်က္ မသိမသာ အကဲခတ္လိုက္ေသးတာ။ သူက ေဆးမွတ္တမ္းစာအုပ္ကို ဖြင့္ျပီး

နာမည္ ဘယ္လို ေခၚလဲသမီး

လို႕ က်ြန္မ သမီးကို ျကည့္ျပီး ေမးတယ္။ သမီးက ေလသံ ခပ္တိုးတိုးနဲ႕ ေခါင္းငံု႕ျပီး

ေကသီခိုင္ပါ ဆရာ

အသက္ကေ၇ာ

က်ြန္မ ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ သမီးကိ ျကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွ မသိ နားမလည္တဲ့ မ်က္လံုးေလးနဲ႕ အေမ ျဖစ္တဲ့ က်ြန္မကို အားကိုးတျကီး ေမာ့ျကည့္ေနတယ္။ တကယ္ဆို က်ြန္မ သမီး အသက္ ၁၅ နွစ္ကုိ ဆရာ၀န္က ေမးရင္ လိမ္ျပီး ေျဖဖို႕ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး က်ြန္မ အထပ္ထပ္ ေလ့က်င့္လာခဲ့ျပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘာေျကာင့္မွန္း မသိဘူး။ စကားသံက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ထြက္မလာဘူး။ အရမ္းအားယူျပီးမွ

အသက္ ၂၀ ပါ ဆရာ

လို႕ က်ြန္မက ဇြတ္မွိတ္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါေတာင္ အသံက ေျခာက္ကပ္ကပ္ ျဖစ္သြားေသးတယ္။
ဆရာ၀န္က က်ြန္မ အေျပာကို မယံုျကည္တဲ့ မ်က္လံုးနဲ႕ အကဲခတ္ျပီး

သမီးရဲ႕ ခင္ပြန္းကေရာ မပါဘူးလားကြယ့္

ဒါအကဲစမ္းတဲ့ ေမးခြန္းပဲ။ ပထမ တစ္ခြန္း နွစ္ခြန္း လိမ္ျပီးလို႕ လွ်ာေခ်ာသြားသလားေတာ့ မသိဘူး။ ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္ စကားေတြက က်ြန္မ ပါးစပ္ထဲကေန အလိုက္သင့္ ေလွ်ာခနဲ ထြက္လာတယ္။

ဒီလိုပါ ဆရာ။ သမီးက ဒီလကုန္ရင္ မဂၤလာေဆာင္မွာ မို႕လို႕ပါ။ အဲဒါ အိမ္ေထာင္ က်က်ခ်င္း ကေလးရသြားရင္ ကသီကုန္ျကမွာ စိုးလို႕ ျကိဳလုပ္ထားတာပါ ဆရာ

ေတာ္ေသးတယ္။ ဆရာ၀န္က ဘာမွ ဆက္မေမးေတာ့ဘဲ ေလွ်ုာေလွ်ာ၇ွဴရွဴ ေဆးထိုးေပးလိုက္လို႕။
ေဆးထိုးခံေနတဲ့ သမီးငယ္ေလးကို က်ြန္မ စိုက္ျကည့္ေနမိတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ႏွေျမာသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ ေအးေလ သူ႕အစ္မ တစ္ေယာက္လံုး ဖာျဖစ္ေနမွေတာ့ ဒီသမီးငယ္ေလးလည္း ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး လင္ေကာင္းသားေကာင္း ရေတာ့မွာလဲ။
ကံဆိုးလိုက္ပံုမ်ား အဆိုးေတြခ်ည္းပဲ ဆက္တိုက္ျဖစ္ဖို႕ အခ်ိန္ကိုက္တိုက္သလား ထင္ရတယ္။ ေဆးခန္းက ထြက္ေတာ့ ေဒၚသိန္းျမနဲ႕ တည့္တည့္တိုးပါေလေရာ။
က်ြန္မက စိတ္ကို တင္းလို႕ ေျဗာင္ပဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းကိုေမာ့ ရင္ကိုေကာ့ျပီး ေဆးခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့တယ္။
ေတာ္ျပီ ေတာ္ျပီ။ ဒီေဆးခန္းကို ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မလာေတာ့ဘူး။ အတင္းေျပာခ်င္တဲ့ မ်က္လံုးေတြကို ရင္ဆိုင္ရတာက တစ္မ်ိဳး။ ဆရာ၀န္ လုပ္တဲ့ သူကလည္း ဟိုဟာေမး ဒီဟာေမးနဲ႕ တကယ္ဆို သူ႕အလုပ္ ဘာရွိလဲ ေဆးထိုးေပးပါဆို ထိုးေပးလိုက္ေရာေပါ့။
ဟင္း သိတယ္ သိတယ္။ အဲဒီ ဆရာ၀န္ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကိုျကည့္ရံုနဲ႕ မသကၤာ ျဖစ္ေနမွန္း အသိသာျကီးပဲ။ တားေဆးထိုးရတဲ့ တကယ့္ အေျကာင္းရင္းကို သိသြားလို႕ကေတာ့ အဲဒီ ဆရာ၀န္ က်ြန္မကို ဘယ္လိုေျပာမလဲ ဆိုတာ သိတယ္။
* * *

သိတယ္ ရွင္တို႕ ေျပာခ်င္ေနတာေတြကို သိတယ္။
က်ြန္မတို႕ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္စားတာကို ကိုယ္က်င့္တ၇ား မေကာင္းတဲ့ မိန္းမေတြ အလုပ္ကို တူတူတန္တန္ မလုပ္ခ်င္ဘဲ ဖ်ာေပၚလွဲျပီး အေခ်ာင္ ပိုက္ဆံ လိုခ်င္တဲ့ ဟာမေတြလို႕ ထင္တယ္ေပါ့ေလ။
ျကီးျကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ က်ြန္မတို႕က ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ မျကိဳးစားပဲ ေရစုန္ေမ်ာလိုက္ခ်င္တဲ့ လမ္းေဘးက ေအာက္တန္းစား အေပအေတေတြ သမီးျပည့္တန္ဆာ ျဖစ္တာကို မဆံုးမဘဲ အားေပးအားေျမွာက္ လုပ္တဲ့ တိရစာၦန္သာသာ မိန္းမလို႕ က်ြန္မကို ထင္ျကတယ္ မဟုတ္လား။
က်ြန္မက ဘ၀ အခက္အခဲကို အရွဴံးမေပးတတ္ေအာင္ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေတြ သားသမီးေတြကို သင္ေပးရမယ့္ အစား လြယ္လြယ္ပိုက္ဆံရတဲ့ ျပည့္တန္ဆာ အလုပ္ထဲ ဆြဲႏွစ္ေနတယ္လို႕ စြပ္စြဲခ်င္တာေပါ့ ဟုတ္လား။
ေကာင္းပါတယ္ စကားလံုးေတြကလည္း လွပါတယ္။ ရွင္တို႕ပဲ ျဖဴစင္မႈေတြ ယူျကပါ။ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ယူျကပါ။ ဒါေပမဲ့ ရွင္တို႕ သိထားရမွာက ျကိဳးစားတယ္ ဆိုတာ လူတိုင္းရနိုင္တဲ့ အခြင့္အေရး မဟုတ္ဘူး။ ေျခဖ၀ါး လက္ဖ၀ါး ဗလာနဲ႕ က်ြန္မတို႕လို လူမ်ိဳးေတြ အဖို႕ ဘာေတြကို ရည္မွန္းျပီး ျကိဳးစားရမွာလဲ။
က်ြန္မတို႕မွာ ျကိဳးစားနိုင္ေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္း ဘာတစ္ခု ရွိလဲ။ က်ြန္မတို႕ ပညာမတတ္ဘူး။ ရုပ္ရည္ မရွိဘူး။ ပိုက္ဆံ မရွိဘူး။ ဘာအေထာက္အပံ့တစ္ခုမွ မရွိဘူး။ အခု ဆင္းရဲေနေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေျပလည္မယ္လို႕ က်ြန္မတို႕ အားကိုးအားထားျပဳ ေမွ်ာ္လင့္စရာ ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူး။ ကူကယ္ရာမဲ့ ဆိုတဲ့ စကားဟာ အလကား ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ဘူးေလ။
ျကိဳးစားရမယ္တို႕ ေအာင္ျမင္ရမယ္တို႕ ရည္မွန္းခ်က္ထားရမယ္တို႕ ဘ၀ကို ရုန္းကန္ရမယ္ ဆိုတဲ့ စကားေတြက က်ြန္မတို႕ ဘ၀နဲ႕ အေ၀းျကီးပဲ။ က်ြန္မတို႕လို အဆင့္အတန္းနဲ႕ အဲဒီ စကားလံုးေတြက ဘာမွ မဆိုင္လို႕ တစ္ခါမွ လွည့္မျကည့္ခဲ့တာ။
ရုန္းကန္တယ္ဆိုတာ အင္အားရွိမွ ရုန္းကန္လို႕ရတာ။ ေဟာဒီမွာ ျကည့္စမ္းပါ။ က်ြန္မမွာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း အျပင္ ဘာအင္အားမ်ား ရွိေတာ့လို႕လဲ။ နဂိုကတည္းကလညး္ ဘာမွ ရွိမေနခဲ့ဘူးေလ။
အဲဒါကိုေတာင္မွ ရွင္တို႕ မျမင္ဘဲ က်ြန္မကို မိခင္ေမတၱာစိတ္ တစ္စက္မွ မရွိဘူးလို႕ စကားလံုး ျကီးျကီးက်ယ္က်ယ္ေတြနဲ႕ စြပ္စြဲဦးမလို႕လား။ သမီး **** ခံလို႕ ရတဲ့ ပုိက္ဆံေတြကို က်ြန္မ တစ္ေယာက္တည္း ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ ၀တ္စားမ်ိဳဆို႕ ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ က်ြန္မ ေမြးထားတဲ့ ကေလးေတြ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ ေက်ြးဖို႕ ဆိုတဲ့ အာသီသ တစ္ခုတည္းက လြဲလို႕ က်ြန္မ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိဘူး။
က်ြန္မ သမီးကို ၀က္ေပၚသလို သတ္ပစ္လုိက္ျကမွာဆို၇င္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ရရ က်ြန္မ ဘယ္ေ၇ာင္းစားပါ့မလဲ။ က်ြန္မမွာ အမ်ားဆံုး ေမွ်ာ္လင့္နိုင္တာ မေသရံု ထမင္းစားျပီး အသက္ရွင္ေနဖို႕ေလး တစ္ခ်က္တည္းကို ရည္စူးျပီး ေနေနရတာ။ ဂုဏ္တို႕ သိကၡာတုိ႕ လူရာသြင္းတာတို႕ ဆိုတာေတြဟာ အသက္ရွင္ေနခြင့္နဲ႕ စာလိုက္ရင္ က်ြန္မတို႕ အတြက္ ေသးေသးေလး ျဖစ္သြားျပီ။
ရတယ္ လူရာမသြင္းလဲ ရတယ္။ က်ြန္မတို႕က တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားဖို႕ေလာက္ပဲ အာရံုစိုက္ေနတဲ့ သက္ရွိေကာင္ေတြပဲ။

(၇)

က်ြန္မက သမီးငယ္ ေကသီခိုင္ကို လက္ဆြဲျပီး ျပန္လာေတာ့ အိမ္ေရွ႕ကျပင္မွာ တင္ပလႅင္ေခြခ်ိတ္ျပီး ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ ငယ္ငယ့္ကို ေတြ႕ရတယ္။ ငယ္ငယ္က က်ြန္မကို ျမင္ေတာ့ က်ြန္မေနာက္က ရို႕ရို႕ေလး ပါလာတဲ့ သမီးငယ္ကို ေက်ာ္ျပီး လွမ္းျကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူက က်ြန္မကို မ်က္လံုးတစ္ခ်က္ ၀င့္ျကည့္ျပီး ေမးဆတ္ျပတယ္။
က်ြန္မ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘဲနဲ႕ သူ႕ေဘးနားမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။ ေျပာစရာလည္း လိုမွ မလိုေတာ့ဘဲေလ။ က်ြန္မတို႕ ျကားမွာ ဘာ စကားမွ မရွိေတာ့ဘဲ ခပ္ျကာျကာေလး ျငိမ္က်သြားတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ငယ္ငယ္က ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်သံနဲ႕ အတူ သူ႕စလင္းဘတ္ အိတ္ထဲက ဟန္းဖုန္းကုိ ထုတ္လိုက္တယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ ခလုတ္ေတြေပၚ လက္တင္ရင္းနဲ႕ ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ လို႕ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ ေနာက္ဆံုးတစ္ျကိမ္ ငယ္ငယ္က က်ြန္မကို ျကည့္တယ္။ က်ြန္မ ေခါင္းညိတ္လိုက္မိတာလား ဇက္က်ိဳးက်သြားတာလား ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးပါပဲ။
အဲဒီမွာ ငယ္ငယ္က

ဟယ္လို ငယ္ငယ္ပါ ပစၥည္းကေတာ့ အဆင္သင့္ပဲ ျဖစ္ေနျပီ။ အင္း ဟုတ္တယ္ ပစၥည္းကို ဘယ္လာပို႕ရမလဲ

ေျသာ္ ပစၥည္းဆိုတာ ငါ့သမီးကို ေျပာေနတာကိုး။ ငါ့သမီးက လူမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ ပစၥည္း တစ္ခုျဖစ္သြားျပီေပါ့။
အင္း ငါေ၇ာ ဘာထူးလို႕လဲ။
ရင္နာရလြန္းေတာ့လည္း မငိုျဖစ္ဘဲ ရယ္သံေတြဘဲ ထြက္လာတယ္။
ဟင္း ဟင္း ဟင္း ငါ့ကို လူရာမသြင္းခ်င္လည္း ေနျကေဟ့ ဟုတ္တယ္။ငါကိုယ္တိုင္ လူမွ မဟုတ္ဘဲ။ တိရစာၦန္ တစ္ေကာင္ပဲကို။
ငါဟာ ကိုယ့္သားသမီးကိုကိုယ္ ျပန္ကိုက္သတ္စားတဲ့ ေျကာင္စုန္း တစ္ေကာင္ေပါ့။

ထက္ျမတ္နိုင္ဇင္