ကၽြဲၿမီးဆြဲေသာအခါ

 ၿဖိဳး သုတ

 

ကၽြဲၿမီးဆြဲေသာအခါ
++++++++++++++++

တစ္ခါက လူငယ္တစ္ဦးဟာ လယ္သမားႀကီးတစ္ဦးရဲ႕ သမီးကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ေနပါသတဲ့..။ သူဟာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေလးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွတာေၾကာင့္ သြားလည္းဒီစိတ္၊ စားလည္းဒီစိတ္ဆိုသလို ေန႕ေရာညပါ မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္ျဖစ္လို႕လာတယ္။ တစ္ေန႕မွာေတာ့ သူဟာ သူ႕ရဲ႕ခ်စ္စိတ္ကို ေအာင့္အီးႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့တာေၾကာင့္ မိန္းကေလးရဲ႕ ဖခင္ျဖစ္တဲ့ လယ္သမားႀကီးဆီကို သြားၿပီး ဒီလိုေျပာဆိုတယ္

"ဦးႀကီးခင္ဗ်ား.. နားနဲ႕မနာ ဖ၀ါးနဲ႕နာပါခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဦးႀကီးရဲ႕ သမီးကို အင္မတန္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမိေနပါတယ္။ တကယ္လို႕မ်ား ဦးႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဦးႀကီးရဲ႕သမီးကို လက္ထပ္ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး ဦးႀကီးရဲ႕သမီးကို ရွာေဖြေကၽြးေမြးမွာပါခင္ဗ်ာ"

အဲဒီလို လူငယ္ရဲ႕စကားကို ၾကားတဲ့အခါ လယ္သမားႀကီးက အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ၿငိမ္သက္ စဥ္းစားေနတယ္။ သူဟာ စဥ္းစားေနလိုက္၊ လူငယ္ကို ၾကည့္ၿပီး အကဲခတ္လိုက္နဲ႕ အေတာ္ၾကာေအာင္ ျပဳလုပ္ေနျပန္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူက ဒီလိုေျပာခဲ့တယ္

"ေကာင္းၿပီေလ...။ မင္းငါ့သမီးကိုလက္ထပ္ဖို႕ ဒီအတိုင္းေတာ့ ခြင့္ျပဳမေပးႏိုင္ဘူး..။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဟာ လိုအပ္တဲ့ အားခြန္ဗလနဲ႕ လ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္မႈေတာ့ လိုတယ္လို႕ငါထင္တယ္။ အဲဒီအတြက္ စမ္းသပ္ခ်က္တစ္ခုကိုေတာ့ မင္းကို လုပ္မွျဖစ္မယ္။ မင္းဟာ ဘယ္ေလာက္ ခြန္အားဗလနဲ႕ျပည့္စံုလည္း၊ လွ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္လဲဆိုတာကို ငါ့အေနနဲ႕စမ္းသပ္ၾကည့္ရမယ္။ ဟိုးမွာေတြ႕လား.. ငါ့ရဲ႕လယ္ကြင္းအစပ္က ကန္သင္း႐ိုး..။ မင္း..အဲဒီကန္သင္း႐ိုးေပၚမွာ သြားၿပီး ရပ္ေစာင့္ေနရမယ္..။ မင္းဆီကို ငါက ကၽြဲ႐ိုင္းသံုးေကာင္းကို တစ္ေကာင္ခ်င္းစီ လႊတ္လိုက္မယ္..။ မင္းဟာ အဲဒီကၽြဲသံုးေကာင္ထဲက တစ္ေကာင္ေကာင္ရဲ႕ အၿမီးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဆြဲႏိုင္ရမယ္..။ မင္းေအာင္ျမင္ရင္.. ငါ့သမီးကို မင္းရမယ္။ မင္းကၽြဲၿမီးကို မဆြဲႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ငါ့သမီးကို မင္းလက္ထပ္ခြင့္ရမွာမဟုတ္ဘူး.. ဘယ္လိုလဲ ေကာင္ေလး.. သေဘာတူရဲ႕လား"

လူငယ္ဟာ.. အတန္ၾကာစဥ္းစားေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူဟာ စိတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္
"လုပ္မယ္ဗ်ာ" လို႕ ေယာကၡမေလာင္း လယ္သမားႀကီးကို စိန္ေခၚလိုက္ေတာ့တယ္..။

အဲဒီလိုနဲ႕ လူငယ္ဟာ လယ္ကန္သင္း အစပ္မွာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္ခ်ဲခ်ဲရပ္ရင္း အသင့္အေနအထားနဲ႕ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ လယ္သမားႀကီးရဲ႕ ႏြားတင္းကုပ္တံခါးဟာ ပြင့္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ႏြားတင္းကုတ္တံခါးပြင့္လ်င္ပြင္ခ်င္းဘဲ လူငယ္ရဲ႕ တစ္သက္တာမွာ အႀကီးဆံုးလို႕ျမင္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကၽြဲထက္ ပိုမိုႀကီးမားတဲ့ ကၽြဲ႐ိုင္းႀကီးတစ္ေကာင္ဟာ လူငယ့္ဆီကို ဦးတည္ေျပးလႊားလာေနခဲ့တယ္။

"ေအာင္မေလး.. နည္းတဲ့ေကာင္ႀကီးမဟုတ္ဘူးဟ..။ အျမန္ေရွာင္မွပဲ။ ေနာက္ထပ္ ကၽြဲႏွစ္ေကာင္ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေကာင္ႀကီးရဲ႕ အၿမီးကိုဆြဲဖို႕ဆိုတာ လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး"
လူငယ္ဟာ အဲဒီလိုေတြးၿပီး ကၽြဲႀကီးကို ေရွာင္ရွားလိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာလည္း သူဟာ ျပန္လည္အသင့္ျပင္လိုက္ၿပီး ဒုတိယေျမာက္ ကၽြဲကို ေစာင့္စားေနျပန္တယ္..။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာလည္း ပထမကၽြဲေလာက္နီးနီး ႀကီးမားတဲ့ ကၽြဲႀကီးတစ္ေကာင္ ထြက္လာျပန္တယ္..။ လူငယ္ဟာ

"ဒီေကာင္ႀကီးလည္း မလြယ္ေလာက္ဘူးဟ၊ ငါေရွာင္ဦးမွပါ၊ ေနာက္ဆံုးတစ္ေကာင္က်န္ေသးတာပဲ" လို႕ေတြးၿပီး ေနာက္ဆံုးေသာ ကၽြဲကို ေစာင့္ခဲ့ျပန္တယ္..။

အဲဒီလိုနဲ႕လူငယ္ဟာ အသင့္အေနအထားနဲ႕ ေစာင့္စိုင္းျပန္တယ္
"ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ဆင္ေလာက္ပဲႀကီးတဲ့အေကာင္လာစမ္းပါေစ၊ ငါ့လက္က မလြတ္ေစရဘူး" လို႕ ေျပာၿပီး လက္ခေမာင္းကို တေျဖာင္းေျဖာင္းမည္ေအာင္ ခတ္လိုက္တယ္.။
သူေစာင့္စိုင္းေနစဥ္မွာပဲ လယ္သမားႀကီးဟာ ေနာက္ထပ္ ကၽြဲတစ္ေကာင္ကို လႊတ္လိုက္တယ္။

ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ လူငယ္အတြက္ ၀မ္းသာစရာေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္..။ အဲဒါကေတာ့ လယ္သမားႀကီးလႊတ္လိုက္တဲ့ ကၽြဲဟာ ဆိတ္ႀကီးႀကီးတစ္ေကာင္သာသာ အရြယ္သာရွိတဲ့ ကၽြဲပိန္ကေလးျဖစ္လို႕ေနတာပဲျဖစ္တယ္။

"ဟား..ဟား..။ ေယာကၡမႀကီးေရ..ေက်းဇူးပဲဗ်ာ" လို႕ လူငယ္က ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႕ ေရရြတ္ေျပာဆိုတယ္..။

လူငယ္ဟာ လ်င္ျမန္စြာနဲ႕ပဲ ကၽြဲေပၚကိုခုန္တက္ကာ ကၽြဲၿမီးကိုဆြဲလိုက္တယ္..။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီတစ္ႀကိမ္မွာလည္း သူကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွ ျဖစ္ခဲ့ျပန္တယ္။

အေၾကာင္းကေတာ့ တတိယေျမာက္ကၽြဲမွာ အၿမီးမပါလို႕ပဲျဖစ္တယ္။

ဒီပံုျပင္ေလးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေျပာျပထားတာေတြရွိတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ပံုျပင္ထဲက လူငယ္ေလးနဲ႕ တူတယ္လို႕ဆိုမယ္။ လယ္သမားရဲ႕သမီးေခ်ာနဲ႕တူတဲ့ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားျခင္းကို မက္မက္ေမာေမာ အရယူလိုသူမ်ာျဖစ္တယ္လို႕ဆိုခ်င္တယ္..။ ဘ၀ရဲ႕ လယ္ကန္သင္းေပၚမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္အသင့္ျပင္ရင္း အခြင့္အေရးကၽြဲၿမီးေတြကို ဆြဲဖို႕ ႀကိဳးစားသူမ်ားျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ႀကိဳးစားေနေပမယ့္လည္း အခြင့္အေရးေကာင္းေတြ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ဆိုက္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ "ပင္ပန္းလြန္းတယ္" "ဒါ့ထက္ေကာင္းတာရွိဦးမွာပါေလ" "ေနာက္တစ္ခုေစာင့္ဦးမယ္၊ ေစာေသးတယ္" စတဲ့ဆင္ေျခေတြနဲ႕အတူ ကၽြဲၿမီးေတြကို ဆြဲဖို႕ တုံ႕ဆိုင္းေနတတ္ၾကတယ္လို႕ဆိုတယ္။ အဲဒီလိုတံု႕ဆိုင္းရင္းနဲ႕ပဲ ကိုယ့္ရမွာမဲ့ အခြင့္အေရးေတြဟာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ကိုယ့္အနားက ထြက္ခြာသြားတတ္ေသးတယ္။ တကယ္တမ္း လူငယ္လို အားအင္အျပည့္ လက္ခေမာင္းခတ္ခါ "ဒီတစ္ခါ အခြင့္အေရးကိုေတာ့ လက္လြတ္မခံေတာ့ဘူး" လို႕ ေၾကြးေၾကာ္ ေစာင့္ဆိုင္းခ်ိန္မွာေတာ့ အခြင့္အေရးတစ္စံုတစ္ရာမွ ေရာက္မလာေတာ့ဘဲ ျဖစ္ေနတတ္တယ္လို႕ဆိုတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ အခြင့္အေရးရတံုးရခိုက္မွာ ေရႊ႕ဆိုင္းေန၊ တံု႕ဆိုင္းေတြေ၀ ေၾကာက္ရြံ႕မေနဘဲ အမိအရ ဆုတ္ကိုင္သင့္လွတယ္။

ေလာကမွာရွိေနၾကတဲ့လူတိုင္းဟာ အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ေလွခါးထစ္၊ ကၽြဲၿမီးေတြကိုဆြဲဖို႕ ရည္ရြယ္ေစာင့္ဆိုင္း ေနၾကသူခ်ည္းပဲျဖစ္တယ္လို႕ဆိုမယ္။ အဲဒီလို အခြင့္အေရးေတြကို အမိအရဆုတ္ကိုင္ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈကို ႀကိဳးစားၾကသူမ်ားထဲမွာ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားေတာ့ ကြဲေနၾကျပန္တယ္။ တစ္မ်ိဳးေသာ သူေတြဟာ "luck or in circumstance" ဆိုတဲ့အေျခအေနနဲ႕ ကံတရားအေပၚကို ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲေန၊ တြက္ဆေနတတ္တဲ့ ပံုျပင္ထဲက လူငယ္လိုျဖစ္ၾကၿပီး၊ ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ "Cause and effect" လို႕ေခၚမယ့္ အက်ိဳးအေၾကာင္းအေပၚမွာသာ ယံုၾကည္ၾကသူေတြပဲျဖစ္တယ္။
ပထမတစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ luck or circumstance ကေတာ့ "ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ ေနာင္အခြင့္အေရးေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္ေလ၊ ဒါကေတာ့ ပင္ပန္းလြန္းတယ္ထင္တယ္" လို႕ ေျပာဆိုေလ့ရွိျပန္တယ္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ "Cause and effect" ကေတာ့ "ငါ့ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ဒါပဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါကိုလုပ္မွသာ အက်ိဳးရလာမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို ရႏိုင္မယ္" ဆိုတဲ့ လူစားမ်ိဳးပဲျဖစ္တယ္..။

“Shallow men believe in luck or in circumstance. Strong men believe in cause and effect.”

ဆိုတဲ့စကားလို "ေပါ့တန္ေသာလူေတြဟာ ကံတရားနဲ႕အေျခအေနကိုသာသံုးသပ္တတ္ၿပီး၊ ၾကံ့ခိုင္တဲ့လူေတြကေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္းကိုသာ ဆင္ျခင္တယ္" လို႕ ဆိုလိုတာပဲျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြဟာလည္းပဲ ကံတရားရဲ႕ေဖးမမႈနဲ႕ ေနာင္လာမဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမယ့္အစား လတ္တေလာေရာက္လာတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကိုသာ အမိအရ ဆုတ္ကိုင္သင့္တယ္လို႕ဆိုခ်င္တယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ လယ္သမားရဲ႕သမီးေခ်ာနဲ႕ ေ၀းကြာတဲ့ လူငယ္ရဲ႕အျဖစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္မယ္လို႕ ဆိုလိုတာပဲျဖစ္တယ္။

အခြင့္အေရးကၽြဲၿမီးမ်ားကို အမိအရ ဆြဲႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ
(ၿဖိဳးသုတ)

******************************************************************
Note: ကၽြန္ေတာ္သည္ အေတြးအျမင္စာေပမ်ားကို အစဥ္မျပတ္ ေရးသားေနေသာ စာေရးသူတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႕ ေရးသားရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေရးသားေသာ ပို႕စ္မ်ားကို ဖတ္ရႈသူမ်ား၊ မွ်ေ၀သူမ်ားရွိေနေသာေၾကာင့္လည္း မ်ားစြာ ပီတိျဖစ္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ပရိတ္သတ္မ်ားကိုလည္း လြတ္လပ္စြာ ရွယ္ေစခ်င္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ Facebook ရွိနာမည္ႀကီး Page မ်ား၊ Community မ်ားသာမက၊ Blog တခ်ိဳ႕သည္လည္း သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ပို႕စ္မ်ားကို Share ျပဳလုပ္ျခင္းမရွိဘဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ထံလည္း ခြင့္ေတာင္းျခင္းမရွိဘဲ Copy ကူးယူတာ တင္ၾကပါသည္ Credit ေပးသည္ဆိုေသာ္လည္း ထိုသို႕ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္ပရိသတ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ၾကားတြင္ တိုက္ရိုက္ထိေတြ႕ခြင့္ မ်ားစြာ ဆံုးရႈံးေစပါသည္။ သို႕ပါ၍ ကၽြန္ေတာ္ေရးသားသမွ်ကို ေကာ္ပီယူလိုပါကလည္းေကာင္း၊ မိမိတို႕ကိုယ္ပိုင္ဆိုဒ္မ်ားတြင္ ကူးယူတင္လိုပါကလည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ထံခြင္ေတာင္းေစခ်င္ပါသည္။ ထိုသို႕ ခြင့္ေတာင္းျခင္းသည္ လူယဥ္ေက်းမ်ား၏ အျပဳအမူျဖစ္သလို ကၽြန္ေတာ္ကဲ့သို႕ေသာ စာေရးသားသူမ်ားအတြက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးခြင့္၊ ႀကိဳးစားသေလာက္ အရာေရာက္ခြင့္ကို ေပးသည္ႏွင့္တူပါသည္။
ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
ၿဖိဳးသုတ
********************************************