တစ္ခြန္းထဲေသာ ဆံုးမစကား
--------------------
ဧကရာဇ္မင္းတစ္ပါးဟာ သူ႔ထံမွာ ရွိရွိသမွ် ပညာရွိတို႔ကို ေခၚယူၿပီး ေမးတယ္။
"ကိစၥတိုင္း၊ အေျခအေနတိုင္း၊ ေနရာတိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း မွာ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတိုင္း၊ ဝမ္းနည္းမႈတိုင္း၊ က်ရႈံးမႈတိုင္း၊ ေအာင္ျမင္မႈတိုင္း အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး တစ္ခြန္းထဲေသာ ဆံုးမစကား ရွိသလား။"
ပညာရွိတို႔ အားလံုးအက်ပ္႐ိုက္သြားစဥ္မွ
"ဒီအၾကံျပဳစာက ကၽြန္ေတာ့္အေဖ မေသခင္ေပးသြားခဲ့တဲ့ စာပါ။ ကိစၥတိုင္း၊ အေျခအေနတိုင္း၊ ေနရာ တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း မွာ ေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့ အခက္အခဲတိုင္းမွာ ဒီစာဟာ လမ္းၫႊန္မႈ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေအာင္ျမင္မႈတိုင္းကိုလည္း ဒီစာဟာ သံုးသပ္တတ္ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မင္းႀကီး အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး အေျဖဟာ ဒီအထဲမွာ ေခါက္လ်က္သားကေလး ရွိေနပါတယ္ မင္းႀကီး။ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ မင္းႀကီး အခက္ခဲဆံုးအခ်ိန္ေရာက္မွသာ ထုတ္ဖတ္ရပါ့မယ္။ အေမာ္ႂကြားႏိုင္ဆံုး အခ်ိန္ေတြမွာ သံုးသပ္ခိုင္း ရပါ့မယ္။"
ဒါနဲ႔ ဧကရာဇ္မင္းႀကီးက ယူသိမ္း ထားလိုက္ၿပီးေတာ့ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ထားလိုက္တယ္။ မၾကာမီ ကာလ တစ္ခုမွာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္တိုက္ခိုက္ျခင္းကိ
တစ္ညမွာေတာ့ စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္နဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဧကရာဇ္မင္းႀကီး ဟာ လူငယ္ေလး ေပးတဲ့ စာကို အမွတ္မထင္ သတိရ သြားခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ထုတ္ဖတ္ၾကည့္တဲ့ အခါမွာ ဘာေရးထားသလဲဆိုေတာ့ ...
"သိပ္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါလည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြားမွာပါပဲ။"
ဧကရာဇ္မင္းႀကီးဟာ မရွင္းလို႔ ထပ္ဖတ္ရင္း ထပ္ဖတ္ရင္းနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ အသိတစ္ခ်က္ လင္းကနဲ ဝင္လာခဲ့တယ္။
"ဟုတ္သားပဲ! ငါ ငယ္စဥ္တုန္းက ဖခင္ရဲ႕ ျမႇားတံနဲ႔ ယူေဆာ့ ကစားမိလို႔ ႀကိမ္းေမာင္း ခံရမွာကို ေသေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္လန္႔ အားငယ္ ခဲ့ဖူးတယ္။ တကယ္လဲ ဖခင္ သိတဲ့အခါ ႀကိမ္းေမာင္းခံ ရတယ္။ ႀကိမ္းေမာင္း ခံရၿပီး သြားတဲ့အခါ ငါ့မွာ ဘာအပူအပင္မွ မရွိေတာ့။ အခု ကိစၥဟာလည္း ဒီလို အားငယ္ ေၾကာက္လန္႔ေနခ်ိန္လိုပဲ။ သိပ္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ ကိစၥ မဟုတ္။ တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြား မွာပါပဲ။"
ဒီလို စဥ္းစားမိလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဧကရာဇ္မင္းႀကီးဆီမွာ ဘာအပူအပင္မွ မရွိေတာ့ဘူး။ မ်က္ႏွာဟာ တည္ၿငိမ္လာတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ ႐ုတ္တရက္ဝင္လာတဲ့ အားေတြနဲ႔ သူမတ္တပ္ ထရပ္လိုက္တယ္။
ၿပီးတာနဲ႔ ရွိသမွ် ေသနာပတိေတြကို ေခၚတယ္။ အေကာင္းဆံုး ဗ်ဴဟာေတြကို ဝိုင္းဖြဲ႕ ေဆြးေႏြး ၾကတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ေနသူေတြကို ဧကရာဇ္မင္းႀကီး ကိုယ္တိုင္ အားေပးစကားဆိုတယ္။ တစ္ဖြဲ႕လံုး ဟာ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပန္လည္ တက္ႂကြ လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေသခ်ာ အကြက္ခ် စီမံလို႔ တိုင္းျပည္ ကို ျပန္လည္ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ၿပီး ရန္သူေတြကို အႏိုင္ တိုက္ထုတ္လိုက္ ႏိုင္ခဲ့ တယ္။
စစ္ပြဲ အႏိုင္ရတဲ့ ညမွာ ဧကရာဇ္ မင္းႀကီးဟာ တိုင္းသူ ျပည္သားေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲႀကီး ခမ္းနားစြာ က်င္းပတယ္။ ပန္းေတြ အဆင္အယင္ေတြနဲ႔ လွပၿပီးေတာ့ စားပြဲေသာက္ပြဲေတြနဲ႔ တတိုင္းျပည္လံုး ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနခ်ိန္ ဧကရာဇ္ မင္းႀကီးဟာ ပညာေတာ္သင္ လူငယ္ရဲ႕ စကားသံကို ျပန္လည္ ၾကားေယာင္မိလာတယ္။
((ေအာင္ျမင္မႈတိုင္းကိုလည္း
ဒါနဲ႔ပဲ အခုလို ေအာင္ျမင္ရဆံုးအခ်ိန္မွာ ဖတ္သင့္တဲ့စာ လို႔ ယူဆၿပီး စာကို ေနာက္တစ္ခါ ထုတ္ဖတ္ ျပန္တယ္။
"သိပ္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါလည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြားမွာပါပဲ။"
ဒုတိယအႀကိမ္ သူ႔ေခါင္းထဲ အသိတစ္ခ်က္ လင္းခနဲ လက္ခနဲ ထပ္ဝင္လာျပန္တယ္။
"အင္း ဟုတ္သားပဲ။ ရန္သူေတြ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ျခင္း မျပဳမီတုန္းက ဒီလိုမ်ိဳး ခမ္းနားမႈဟာ ငါ့ဆီမွာ ရွိေနခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ျခင္း ခံရတဲ့ အခါမွာ ဘာက်န္ေတာ့လို႔လဲ။ ဒီစာေၾကာင့္ သာ မဟုတ္ရင္ အခုေလာက္ထိ ေတာထဲမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ဆက္ ထိုင္ေနမိမွာ မဟုတ္လား။ ေအာင္ႏိုင္ျခင္းေတြ စည္းစိမ္ေတြ အားလံုးဟာလည္း တကယ္ကို သိပ္ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားတဲ့ ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြား မွာပါပဲ။"
ဧကရာဇ္မင္းႀကီးဟာ ႐ုတ္တရက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရာက တိတ္ဆိတ္သြားျပန္တယ္။ ေစာေစာေလးက တရိပ္ရိပ္ တက္ေနတဲ့ ငါကြ ဆိုတဲ့ မာန္ေလးဟာလဲ ဘာမွ အစရွာမရေအာင္ က်ိဳးေၾက ပ်က္ဆီး သြားခဲ့တယ္။
ပံုျပင္မွ ေပးလိုေသာ အသိတရား။
--------------------
ဘဝဆိုတာ စကားလံုး၂ လံုးထဲနဲ႔ ဖြဲ႕ထားတဲ့အတိုင္း တိုေတာင္းလြန္းလွပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ဟာလည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြား မွာပါပဲ။ ဝမ္းနည္းမႈေတြ သည္လည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြား မွာပါပဲ။ ဆံုးရႈံးမႈေတြဟာလည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြား မွာ ျဖစ္သလို ေအာင္ျမင္မႈေတြသည္လည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြားမွာပါပဲ။ ကိုယ္ လုပ္စရာရွိတာကို လုပ္ ကိုယ္ ျဖစ္ခ်င္တာကို ရသေလာက္ လုပ္သြား မွသာ တန္ဖိုးရွိေသာ ဘဝ အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ သြားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
Credit;မွတ္စုၾကမ္း
#kyawnge
--------------------
ဧကရာဇ္မင္းတစ္ပါးဟာ သူ႔ထံမွာ ရွိရွိသမွ် ပညာရွိတို႔ကို ေခၚယူၿပီး ေမးတယ္။
"ကိစၥတိုင္း၊ အေျခအေနတိုင္း၊ ေနရာတိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း မွာ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတိုင္း၊ ဝမ္းနည္းမႈတိုင္း၊ က်ရႈံးမႈတိုင္း၊ ေအာင္ျမင္မႈတိုင္း အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး တစ္ခြန္းထဲေသာ ဆံုးမစကား ရွိသလား။"
ပညာရွိတို႔ အားလံုးအက်ပ္႐ိုက္သြားစဥ္မွ
"ဒီအၾကံျပဳစာက ကၽြန္ေတာ့္အေဖ မေသခင္ေပးသြားခဲ့တဲ့ စာပါ။ ကိစၥတိုင္း၊ အေျခအေနတိုင္း၊ ေနရာ တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း မွာ ေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့ အခက္အခဲတိုင္းမွာ ဒီစာဟာ လမ္းၫႊန္မႈ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေအာင္ျမင္မႈတိုင္းကိုလည္း ဒီစာဟာ သံုးသပ္တတ္ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မင္းႀကီး အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး အေျဖဟာ ဒီအထဲမွာ ေခါက္လ်က္သားကေလး ရွိေနပါတယ္ မင္းႀကီး။ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ မင္းႀကီး အခက္ခဲဆံုးအခ်ိန္ေရာက္မွသာ ထုတ္ဖတ္ရပါ့မယ္။ အေမာ္ႂကြားႏိုင္ဆံုး အခ်ိန္ေတြမွာ သံုးသပ္ခိုင္း ရပါ့မယ္။"
ဒါနဲ႔ ဧကရာဇ္မင္းႀကီးက ယူသိမ္း ထားလိုက္ၿပီးေတာ့ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ထားလိုက္တယ္။ မၾကာမီ ကာလ တစ္ခုမွာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္တိုက္ခိုက္ျခင္းကိ
တစ္ညမွာေတာ့ စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္နဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဧကရာဇ္မင္းႀကီး ဟာ လူငယ္ေလး ေပးတဲ့ စာကို အမွတ္မထင္ သတိရ သြားခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ထုတ္ဖတ္ၾကည့္တဲ့ အခါမွာ ဘာေရးထားသလဲဆိုေတာ့ ...
"သိပ္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါလည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြားမွာပါပဲ။"
ဧကရာဇ္မင္းႀကီးဟာ မရွင္းလို႔ ထပ္ဖတ္ရင္း ထပ္ဖတ္ရင္းနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ အသိတစ္ခ်က္ လင္းကနဲ ဝင္လာခဲ့တယ္။
"ဟုတ္သားပဲ! ငါ ငယ္စဥ္တုန္းက ဖခင္ရဲ႕ ျမႇားတံနဲ႔ ယူေဆာ့ ကစားမိလို႔ ႀကိမ္းေမာင္း ခံရမွာကို ေသေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္လန္႔ အားငယ္ ခဲ့ဖူးတယ္။ တကယ္လဲ ဖခင္ သိတဲ့အခါ ႀကိမ္းေမာင္းခံ ရတယ္။ ႀကိမ္းေမာင္း ခံရၿပီး သြားတဲ့အခါ ငါ့မွာ ဘာအပူအပင္မွ မရွိေတာ့။ အခု ကိစၥဟာလည္း ဒီလို အားငယ္ ေၾကာက္လန္႔ေနခ်ိန္လိုပဲ။ သိပ္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ ကိစၥ မဟုတ္။ တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြား မွာပါပဲ။"
ဒီလို စဥ္းစားမိလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဧကရာဇ္မင္းႀကီးဆီမွာ ဘာအပူအပင္မွ မရွိေတာ့ဘူး။ မ်က္ႏွာဟာ တည္ၿငိမ္လာတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ ႐ုတ္တရက္ဝင္လာတဲ့ အားေတြနဲ႔ သူမတ္တပ္ ထရပ္လိုက္တယ္။
ၿပီးတာနဲ႔ ရွိသမွ် ေသနာပတိေတြကို ေခၚတယ္။ အေကာင္းဆံုး ဗ်ဴဟာေတြကို ဝိုင္းဖြဲ႕ ေဆြးေႏြး ၾကတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ေနသူေတြကို ဧကရာဇ္မင္းႀကီး ကိုယ္တိုင္ အားေပးစကားဆိုတယ္။ တစ္ဖြဲ႕လံုး ဟာ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပန္လည္ တက္ႂကြ လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေသခ်ာ အကြက္ခ် စီမံလို႔ တိုင္းျပည္ ကို ျပန္လည္ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ၿပီး ရန္သူေတြကို အႏိုင္ တိုက္ထုတ္လိုက္ ႏိုင္ခဲ့ တယ္။
စစ္ပြဲ အႏိုင္ရတဲ့ ညမွာ ဧကရာဇ္ မင္းႀကီးဟာ တိုင္းသူ ျပည္သားေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲႀကီး ခမ္းနားစြာ က်င္းပတယ္။ ပန္းေတြ အဆင္အယင္ေတြနဲ႔ လွပၿပီးေတာ့ စားပြဲေသာက္ပြဲေတြနဲ႔ တတိုင္းျပည္လံုး ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနခ်ိန္ ဧကရာဇ္ မင္းႀကီးဟာ ပညာေတာ္သင္ လူငယ္ရဲ႕ စကားသံကို ျပန္လည္ ၾကားေယာင္မိလာတယ္။
((ေအာင္ျမင္မႈတိုင္းကိုလည္း
ဒါနဲ႔ပဲ အခုလို ေအာင္ျမင္ရဆံုးအခ်ိန္မွာ ဖတ္သင့္တဲ့စာ လို႔ ယူဆၿပီး စာကို ေနာက္တစ္ခါ ထုတ္ဖတ္ ျပန္တယ္။
"သိပ္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါလည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြားမွာပါပဲ။"
ဒုတိယအႀကိမ္ သူ႔ေခါင္းထဲ အသိတစ္ခ်က္ လင္းခနဲ လက္ခနဲ ထပ္ဝင္လာျပန္တယ္။
"အင္း ဟုတ္သားပဲ။ ရန္သူေတြ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ျခင္း မျပဳမီတုန္းက ဒီလိုမ်ိဳး ခမ္းနားမႈဟာ ငါ့ဆီမွာ ရွိေနခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ျခင္း ခံရတဲ့ အခါမွာ ဘာက်န္ေတာ့လို႔လဲ။ ဒီစာေၾကာင့္ သာ မဟုတ္ရင္ အခုေလာက္ထိ ေတာထဲမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ဆက္ ထိုင္ေနမိမွာ မဟုတ္လား။ ေအာင္ႏိုင္ျခင္းေတြ စည္းစိမ္ေတြ အားလံုးဟာလည္း တကယ္ကို သိပ္ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားတဲ့ ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြား မွာပါပဲ။"
ဧကရာဇ္မင္းႀကီးဟာ ႐ုတ္တရက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရာက တိတ္ဆိတ္သြားျပန္တယ္။ ေစာေစာေလးက တရိပ္ရိပ္ တက္ေနတဲ့ ငါကြ ဆိုတဲ့ မာန္ေလးဟာလဲ ဘာမွ အစရွာမရေအာင္ က်ိဳးေၾက ပ်က္ဆီး သြားခဲ့တယ္။
ပံုျပင္မွ ေပးလိုေသာ အသိတရား။
--------------------
ဘဝဆိုတာ စကားလံုး၂ လံုးထဲနဲ႔ ဖြဲ႕ထားတဲ့အတိုင္း တိုေတာင္းလြန္းလွပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ဟာလည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြား မွာပါပဲ။ ဝမ္းနည္းမႈေတြ သည္လည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြား မွာပါပဲ။ ဆံုးရႈံးမႈေတြဟာလည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြား မွာ ျဖစ္သလို ေအာင္ျမင္မႈေတြသည္လည္း တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပီးသြားမွာပါပဲ။ ကိုယ္ လုပ္စရာရွိတာကို လုပ္ ကိုယ္ ျဖစ္ခ်င္တာကို ရသေလာက္ လုပ္သြား မွသာ တန္ဖိုးရွိေသာ ဘဝ အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ သြားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
Credit;မွတ္စုၾကမ္း
#kyawnge
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။