ဘဝမွာတန္ဖိုးအရွိဆံုးဟာ"အခ်ိန္"ပါ။

 သုတဇုန္

 

ဘဝမွာတန္ဖိုးအရွိဆံုးဟာ"အခ်ိန္"ပါ။

လူ႔ဘဝကို.အခ်ိန္နဲ႔တိုင္းတာတယ္။.လူ႔ဘဝဟာတိုေတာင္းတယ္လို႔ေျပာၾကတာ.အခိ်န္နဲ႔တိုင္းတာလို႔ေပါ့။

ကမာၻေပၚမွာ.ေစ်းအႀကီးဆံုးပစၥည္းတခုကိုေျပာျပပါဆိုရင္.စိန္.ေရႊ.ေငြ.ေက်ာက္သံပတၱျမားစတာေတြေလို႔ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။.ဒါေပမဲ့.အဲဒီပစၥည္းေတြကို.ပိုက္ဆံရွိရင္ဝယ္လို႔ရပါတယ္။

ေလာကႀကီးမွာ.ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ပဲေပးေပး.ဝယ္လို႔မရတာ.အခိ်န္ပဲဗ်။.မေန႔က.ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အခိ်န္ကို.ေဒၚလာတသန္းနဲ႔ဝယ္မယ္ဗ်ာ။.ရမလား။.မရဘူး။.ငယ္ငယ္က.ေပ်ာ္စရာကေလးေလးဘဝတံုးကကုန္ခဲ့တဲ့အခိ်န္ေလးကို.ေဒၚလာသန္းတေထာင္ေပးၿပီးဝယ္မယ္ဗ်ာ။.ဝယ္လို႔ရမလား။.မရဘူးေလ။

ဒါေၾကာင့္.ဒီကမာၻေလာကႀကီးမွာ.အဖိုးတန္ဆံုးအရာဟာ.အခ်ိန္ပဲလို႔ေျပာရင္.ျငင္းႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။.ဒါဆိုရင္.က်ေနာ္တို႔အလြန္အဖိုးတန္တဲ့အခ်ိန္ေတြကို.ဘာေၾကာင့္ျဖဳန္းတီးေနၾကတာလဲ။.အခ်ိန္ရဲ႕တန္ဖိုးကို.မသိၾကလို႔ေပါ့။

အခိ်န္ဟာ.အဖ္ိုးတန္တယ္ဆိုတာအခုသိၿပီ။.သိရင္.မိနစ္တိုင္း.စကၠန္႔တိုင္းကို.အကိ်ဳးရွိေအာင္သံုးၾကပါစို႔လား။.အခိ်န္ေတြကို.အက်ိဳးမရွိတဲ့အရာေတြနဲ႔မကုန္ဆံုးေအာင္ႀကိဳးစားၾကစို႔လား။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေလပစ္ေနတာ.ဂိမ္းကစားေနတာ.facebookစာမ်က္ႏွာေလးကို.လက္ညိဳးေလးနဲ႔ဟိုလွန္.ဒီလွန္လုပ္ေနတဲ့အခိ်န္ေလးေတြကိုေပါင္းၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။.သင္အံၾသသြားလိမ့္မယ္။.တခိ်ဳ႕ကလဲ.အခုဆိုရင္.ငါ့ရည္းစားဘာမ်ားလုပ္ေနပါလိမ့္ဆိုၿပီးလြမ္းဆြတ္တမ္းတေနတတ္တယ္။.သူတမ္းတေနတဲ့အခိ်န္မွာ.သူ႔ရည္းစားက.အခိ်န္ကိုအကိ်ဳးရွိေအာင္အသံုးခ်ၿပီး.သိုးေအာင္အိပ္ေနၿပီဆိုတာ.သူခမ်ာမသိရွာဘူး။

ကမာၻေပၚမွာ.ႀကီးပြားေအာင္ျမင္ေနသူတိုင္းဟာ.အဲဒီတန္ဖိုးရွိတဲ့အခ်ိန္ကို.အက်ိဳးရွိရွိသံုးခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။

သင္.ညအိပ္မေပ်ာ္ခင္.နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီးစဥ္းစားပါ။.ဒီေန႔.ငါအခိ်န္ဘယ္ေလာက္ျဖဳန္းမိခဲ့သလဲ။.အခိ်န္မျဖဳန္းပဲ.ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ။.ငါလုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္ဟာ.ငါ့အတြက့္.ငါ့မိသားစုအတြက္.အကိ်ဳးရွိရဲ႕လား။.ငါ့ႏိုင္ငံအတြက္ေရာ.အက်ိဳးရွိရဲ႕လား။.ညတိုင္းအဲဒီလို.တေန႔တာလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကိုျပန္သံုးသပ္ေနမယ္ဆိုရင္.အဖိုးတန္လွတဲ့အခိ်န္ကိုအက်ိဳးရွိရွိသံုးတတ္လာပါလိမ့္မယ္။

လူ႔ဘဝဆိုတဲ့ေရႊအိုးျကီးထဲကေန.အခိ်န္ဆိုတ့ဲေရႊဒဂၤါးတျပားကို.တမိနစ္တိုင္းထုတ္ယူသံုးေနရင္.တခ်ိန္မွာ.အိုးထဲမွာရွိသမွ်ေရႊဒဂၤါးေတြကုန္သြားလိမ့္မယ္။.ကုန္သြားတာကို.ထပ္ျဖည့္လို႔မရဘူးေလ။.ထုတ္သံုးလိုက္တဲ့ေရႊဒဂၤါးနဲ႔.အကိ်ဳးရွိတာေလးေတြဝယ္မထားခဲ့ဘူးဆိုရင္.အိုးထဲမွာလဲေျပာင္ေရာ.လူဘဝႀကီးမွာေနခဲ့ရတဲ့ကာလေလးဟာလဲ.အဓိပၸါယ္မဲ့ဗလာနထၱိျဖစ္က်န္ခဲ့မွာပဲ။

ငယ္ငယ္ကမိဘေတြပညာသင္ေပးခဲ့ရက္သားနဲ႔.ငါပညာမသင္ခဲ့လို႔.အခုငါ့သူငယ္ခ်င္းလက္ေအာက္မွာေအာက္က်ခံလုပ္ေနရတယ္ဆိုတဲ့လူငယ္တေယာက္ရဲ႕စိတ္ပ်က္အားငယ္စကား။.ငါလုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တံုးက.ႀကိဳးစားၿပီးစီးပြားမရွာခဲ့လို႔.အခုငါ့သားသမီးေတြကို.လူတန္းေစ့မထားႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့အေဖတေယာက္ရဲ႕ဝမ္းနဲယူက်ံုဳးမရေျပာတဲ့စကား။.ငါတရားအားထုတ္ဖို႔အခ်ိန္ရေပမဲ့.အေပ်ာ္အပါးေတြေနာက္လိုက္ေနခဲ့တာမွားၿပီဆိုတဲ့ေသခါနီးလူႀကီးတေယာက္ရဲ႕စိတ္ထိခိုက္ေျပာစကား။.ဒါေတြအားလံုးဟာ.တန္ဖိုးရွိတဲ့အခိ်န္ေတြျဖဳန္းတီးခဲ့တဲ့လူေတြရဲ႕ေႏွာင္းမွရတဲ့ေနာင္တစကားေတြပါ။.ေနာင္တရေနလဲေနာက္က်သြားၿပီ။.ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အခ်ိန္ကိုျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူး။

အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ.ေနာင္တရငိုေႂကြးေနရမဲ့လူေတြထဲမွာ.သင္မပါပါေစနဲ႔။

ေရးသားသူ.ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ