တို.ေခတ္မွညံ.ၾကေတာ.မွာလား သရ၀ဏ္(ျပည္)

 Inspire Myanmar

 

တို.ေခတ္မွညံ.ၾကေတာ.မွာလား
သရ၀ဏ္(ျပည္)
က်ြန္ေတာ္သည္ လူတစ္ေယာက္ကိုအထင္ေသးခဲသည္ ။ အထင္ေသးေလ.မရွိ ။ သို.ေသာ္ က်ြန္ေတာ္အထင္ေသးေသာလူတစ္မ်ိဳးမွာ ျမန္မာစကား ၊ ျမန္မာစာလံုးရွိပါလ်က္ အဂၤလိပ္စာလံုးမ်ားကိုဇြတ္ၾကီး အတင္းအဓမၼဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ထည္.ေျပာေနတတ္ေသာလူမ်ိဳးျဖစ္သည္ ။ မၾကာေသးခင္က ဧရာ၀တီတိုင္းသို.စာေပေဟာေျပာပြဲသြားရာ ကားေပါ ္တြင္အတူလိုက္လာေသာ နိုင္ငံေရးေလ.လာသူတစ္ေယာက္နွင္. စကားစျမည္ေျပာမိေလ၏ ။ သူသည္ ဗဟုသုတမ်ားျပားသည္ကားမွန္ပါသည္ ။ သို.ေသာ္မလိုအပ္ပဲအဂၤလိပ္စာလံုးမ်ားကိုဇြတ္ထည္.သံုးေနျခင္းမွာစိတ္ပ်က္ဖို.ေကာင္းသည္ ။ Strategy ဆိုေသာ စာလံုးမွာ ျမန္မာလိုနည္းဗ်ဴဟာ ဟုအဓိပါယ္ရေသာ္လည္း ျမန္မာစကားကို ထိန္၀ွက္ထားလ်က္ စကားဆယ္ခြန္းေျပာလ်ွင္ ထိုအဂၤလိပ္စကားကို ငါးလံုးေလာက္ညွပ္သံုးေလ.ရွိ၏ ။
“ သိလား ဆရာသရ၀ဏ္ … ေဒါ ္ေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စၾထာတဂ်ီ မွာ အင္မတန္က်ြမ္းတာကလား ၊ သူ.စထြာတဂ်ီ ကို ဘယ္သူမွလိုက္လို.မမီဘူး ၊ လူေတြက သူ.စထြာတဂ်ီကိုမသိလို.သာ ေျပာေနၾကတာ ေပါ.ေသးေသး စထရြာတဂ်ီ မဟုတ္ဘူး “
အင္း ၊ ေဒါ ္ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေလးစားသျဖင္.သာစကားဆံုးေအာင္နားေထာင္ေနရေသာ္လည္း ဗိုလ္တစ္ျခမ္းပဲ. စကားကိုေျပာေနသျဖင္.နားကေလာလွသည္ ။ သူသာမဟုတ္ ယခုေခတ္မွာေတြ.ရတတ္ေသာ ပညာတတ္ဟုကိုယ္.ကိုယ္ကိုထင္ေနသည္. ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္သူတို.ကိုအထင္ၾကီးခံေစခ်င္၍လားမသိ ၊ သို.မဟုတ္ သူတို.အဂၤလိပ္စာတတ္ေၾကာင္း ၾကြားခ်င္၍လားမသိ ျမန္မာလိုေျပာရာတြင္ မလိုအပ္ပဲ အဂၤလိပ္အသံထြက္မ်ားကိုထည္.သံုးတတ္ၾကသည္ (တစ္ခါတရံ ထိုအသံထြက္ကမွားေနေသးသည္ ) ကိုရွက္ဖြယ္လိလိေတြ.ရေပ၏ ။ အာလံုးနိုင္တဲ.ကိစၥတစ္ခုပါဟုေျပာရာတြင္
“ ၀င္း၀င္းစီက်ဴေရးရွင္းကို မျဖစ္မေနအေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ္ဟုလည္းေကာင္း “
ဒီျပသနာကိုအေျဖရွာရမယ္ ဟူသည္.စကားကို
“ ဒီပေရာ္ဘလန္ကိုေတာ. ဆလူးရွင္း ရွာရမွာေပါ. “ ဟုတစ္ဖံုေျပာတတ္ၾကသည္ ။ နည္းလမ္းကို ေ၀း ၊ ျပသနာကိုပေရာ္ဘလန္ ၊ ေတာ္လွန္ေရးကို ရက္ေဘာ္လူးရွင္း ၊ နိုင္ငံေရးကို ေပါလတစ္စ္ ၊ေငြေၾကးေဖာင္းပြတာကို ဒီဖေလးရွင္း ၊ ေရြးေကာက္ပြဲကို အီလက္ရွင္ ၊ မဲေပးသူပညာေပးလုပ္ငန္းကို ဗုတ္တားအက္ဂ်ဴေကးရွင္း၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို ဘိစနက္ စသည္ျဖင္. ဘိုလိုမွုတ္ၾကေသာဓေလ.သည္ ျမန္မာ.အသိုင္းအ၀ိုင္း၀ယ္ ကပ္ေရာဂါလိုပ်ံ.နွံ.လာ၏ ။ ျမန္မာမ်ားဘိုဆန္လာပံုမွာ တက္က်မ္းဆရာအခ်ိဳ.သည္ ျမန္မာစာျဖင္.စာေရးရာမွာပင္ ဘိုလိုညွပ္ထည္.လာ၏ ။
“ ဒါဖိုးတြင္က်င္းပေသာဖိုရမ္၏အာဂ်င္တာမွာ ဂလိုဘယ္လ္ျဖစ္သည္ “
ဆိုတာမ်ိဳးအထိေရးလာၾကသည္ ။ဒါဖိုး ၊ ဖိုရမ္ ၊ အာဂ်င္တာ ၊ ဂလိုဘယ္လ္တို.ကိုမသိေသာ စာဖတ္ပရိသတ္ ကေတာ. အရူးတစ္ေယာက္ေရးထားေသာစာဟုပင္ထင္မိၾကေပလိမ္.မည္ ။ က်ြန္ေတာ္တို.သည္ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဂၤလိပ္တို.လက္ေအာက္တြင္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ေနထိုင္ေသာေခတ္မွာပင္ထိုသို.ေတာင္မက်ေျမာက္မက်စကားမ်ားကိုမေျပာခဲ.ဖူးေခ် ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို. ၊ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္သခင္နူတို. ၊ ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ဦးသန္.တို.သည္ အဂၤလိပ္လိုေျပာစရာရွိလ်ွင္ နာရီနွင္.ခ်ီ၍ အဂၤလိပ္လိုမိန္.ခြန္းေျပာနိုင္ေသာ္လည္း ၊ ျမန္မာလိုေျပာေသာအခါတြင္လည္း ျမန္မာလိုပီပီသသသာေျပာသည္ အဂၤလိပ္စာလံုးမ်ားကိုၾကားညွပ္၍မေျပာေပ ။ ေအာက္စဖို.ဒ္တြင္ပညာသင္လာေသာ ေဒါ ္ေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ပင္လ်ွင္ အဂၤလိပ္လိုေျပာလ်ွင္ အဂၤလိပ္လို ၊ ျမန္မာလိုေျပာလ်ွင္ျမန္မာလို သပ္သပ္စီေျပာစျမဲျဖစ္သည္ ။ အမ်ားအားျဖင္. ထိုသို.အဂၤလိပ္စာလံုးမ်ား ျမန္မာစကားထဲတြင္ထည္.ေျပာသူမ်ားမွာ မိခင္ဘာသာတြင္မထူးခ်ြန္သူမ်ား ၊စကားလံုးခ်ိဳ.တဲ.ေနသူမ်ား၊ အဂၤလိပ္စာတြင္လည္းေပါက္ေပါက္ေျမာက္ေျမာက္အဆင္.သို.မေရာက္ခဲ.သူမ်ား သာျဖစ္သည္ ။ အဂၤလိပ္စာကိုအဆင္.ျမင္.ျမင္.တတ္သြားသူမ်ားသည္ ျမန္မာစကားထဲတြင္ အဂၤလိပ္စကားမလိုအပ္ပဲ ထည္.ရမွာ ရွက္ရေကာင္းမွန္းသိၾကသျဖင္.မသံုးေပ ။
ေရွးျမန္မာၾကီးမ်ားသည္ နိုင္ငံျခားစကားမ်ားကိုျမန္မာစကားထဲထည္.ေျပာဖို.မသတီသည္.အျပင္ စာလံုးအသစ္တစ္လံုးကိုရရွိပါက တတ္နိုင္သမ်ွၾကိဳးစား၍ မိမိဘာသာ ျမန္မာစာထဲသို. ဘာသာျပန္ကာ ထည္.သြင္းေလ.ရွိသည္ ။ ထိုသို.ျပဳလုပ္သည္.အနက္ ေယာမင္းၾကီးဦးဖိုးလိွုင္မွာ အလြန္ခ်ီးက်ဴးေလးစာဖြယ္ေကာင္းသည္ ။ ေယာမင္းၾကီးဦးဖိုးလွိဳင္သည္ အေနာက္တိုင္းဓာတုေဗဒက်မ္းမ်ားကိုျမန္မာဘာသာျပန္ေသာအခါ သူမေတြ.ဘူးေသာစကားလံုးအဆန္းမ်ားကိုေတြ.ရ၏ ။ထိုစကားလံုးမ်ားမွာ ခယ္မက္တၾတီ( Chemistry) ဟူေသာစာလံုး ၊ ကာဗြန္ ( Carbon ) ဟူေသာစာလံုးနွင္. အက္ဆစ္ ( Acid ) ဟူေသာစာလံုးမ်ားျဖစ္သည္ ။ ယခုေခတ္ဘိုစာလံုးညွပ္ေျပာမွေၾကနပ္သူမ်ားဆိုလ်င္ ကာဗြန္ကို ကာဗြန္ ၊ အက္ဆစ္ကိုအက္ဆစ္ပဲ အလြယ္လုပ္ခ်လိုက္မည္ျဖစ္သည္ ။ သို.ေသာ္ေယာမင္းၾကီးဦးဖိုးလွိုင္သည္ ကာဗြန္၏ ဓာတ္သေဘာကိုလက္ေတြ. စမ္းသပ္ေတြ.ျမင္ျပီးေသာအခါ အေကာင္းဆံုးနာမည္တစ္ခုေပးလိုက္၏ ။ သူေပးလိုက္ေသာနာမည္မွာမည္သူမွမစဥ္းစားမိေသးေသာ “ မီးေသြး “ ဟူေသာအမည္ျဖစ္သည္ ။ မီး ( Fire ) နွင္. ေသြး (Blood ) မွာမည္သို.မွအပ္စပ္သည္မဟုတ္ ။ မီးသည္ေသြးထြက္တတ္သည္ဟုလည္းမၾကားစဖူး ။ ယခုေယာမင္းၾကီးဦးဖိုးလွိုင္ နာမည္ေပးလိုက္မွပဲ သစ္သားကိုမီးျပင္းတိုက္လိုက္ေသာအခါ မီးသည္ေသြးထြက္သကဲ.သို.မဲနက္သြားပါကလားဟု ဆင္ျခင္ဥာဏ္ျဖင္. ေပးလိုက္ေသာအမည္ကိုလူတိုင္းလက္ခံၾကသည္ ။ ထိုေက်းဇူးေၾကာင္.က်ြန္ေတာ္တို.သည္ ကာဗြန္ဆိုေသာစာလံုးကိုမသံုးပဲ မီးေသြးဟုသာယခုေခတ္အထိအသံုးတြင္က်ယ္လာခဲ.ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ေက်ာက္မီးေသြးမွာလည္း ေယာမင္းၾကီးစာလံုး မီးေသြးကိုေရွ.မွေက်ာက္ထည္.လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ အက္ဆစ္ဆိုေသာစာလံုးမွာလည္းနာမည္ေပးရခက္သည္ ။ သို.ေသာ္ အင္မတန္ျမင္လြယ္ေသာအမည္ကို ေယာမင္းၾကီး ကေပးလိုက္သည္ ။ ငရဲမီး တဲ. ။ဘာသာေရးအလြန္ကိုင္းရွိုင္းေသာေရွးျမန္မာၾကီးမ်ားသည္ ငရဲမီးဆိုသည္နွင္. မည္မ်ွ ပူ၍ မည္မ်ွဖ်က္အားျပင္းမည္ကိုသေဘာေပါက္ၾကသည္ ။ မူရင္းစာလံုးကို ရွိျပီးသားျမန္မာစာလံုးျဖင္.တြဲဖက္အမည္သစ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္ ။ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ယခင္က အာလူးဟူသည္မရွိ ။ပင္လယ္ကူးသေဘာၤၾကီးမ်ားနွင္.သယ္လာၾကသျဖင္. သေဘာၤေျမာက္ဥ ဟုေခါ ္ေၾကာင္း ဦးထြန္းညိမ္းအဘိဓာန္တြင္ျပဆိုထားသည္ ။ ေနာက္မွျမန္မာျပည္ေရာက္အိႏၵိယတိုင္းသားမ်ား ကဟင္ဒီဘာသာစကားအတိုင္း အာလူးဟုအမည္ေပးေခါ ္ေ၀ါ ္ခဲ.ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ. မည္သူမွ အာလူးကို အလြယ္တကူ ပိုေတးတိုး( Potato ) ဟုေခါ ္ခဲ.ျခင္းမရွိေခ် ။
ထို.ေၾကာင္.ေရွးရိုးစဥ္ဆက္ ျမန္မာမ်ားသည္အေနာက္တိုင္းမွကိုယ္မျမင္ဖူးေသာပစၥည္းအသစ္အဆန္းတစ္ခုေရာက္လာေသာအခါ ထိုပစၥည္းကိုသယ္လာသည္. အဂၤလိပ္ ၊အေမရိကန္မ်ားေျပာသည္.အတိုင္းနာမည္ေပးလိုက္ၾကျခင္းမဟုတ္ေပ ။ ကိုယ္.ဥာဏ္ျဖင္.စဥ္းစားကာ ျမန္မာဆန္ဆန္အမည္သစ္မ်ားတီထြင္ခဲ.ၾကသျဖင္.ျမန္မာစာေ၀ါဟာရတိုးပြားစည္ပင္လာရေခ်သည္ ။ ထို.ေၾကာင္.ပင္ Bicycle ကို စက္ဘီး ၊ Movie ကိုဓါတ္ရွင္ (ေနာက္ေတာ.ရုပ္ရွင္ ) ၊ Photo ကိုဓါတ္ပံု ၊ Chair ကို ကုလားထိုင္ ၊ Buckle ကို ထိကေပါက္ ၊ Apple ကို ပန္းသီး ၊ Flask ကိုဓာတ္ဗူး ၊ Carpet ကိုေကာ္ေဇာ ၊Telegram ကိုေၾကးနန္း ၊ Television ကို ရုပ္ျမင္သံၾကား ၊ University ကိုတကၠသိုလ္ စသည္ျဖင္. ျမန္မာအမည္မ်ားေပးခဲ.ၾကသည္မွာယေန.ေခတ္တိုင္တြင္က်ယ္စြာသံုးေနၾကဆဲျဖစ္သည္ ။ေအာက္ဆီဂ်င္ ၊ ကား ၊ တယ္လီဖုန္း၊ကြန္ပ်ဴတာ စေသာ စကားလံုးမ်ားကိုမူဘာသာမျပန္ပဲ ဒီအတိုင္းပင္နားလည္လြယ္သျဖင္.လက္ခံသံုးစြဲခဲ.သည္ ။ တယ္လီဖုန္းကိုစကားေျပာေၾကးနန္းဟူ၍ဘာသာျပန္ေသာ္လည္းမေအာင္ျမင္ခဲ.ပါ ။
ဆရာဒဂုန္တာရာကဲ.သို.ေသာ အခ်ိဳ.စာေရးဆရာမ်ားသည္လည္း ကိုယ္ပိုင္စာလံုးမ်ားကို တီထြင္ဖန္တီးသံုးနွုန္းျပီးျမန္မာစာေပေ၀ါဟာရနယ္ပယ္တြင္တိုးပြားေအာင္လုပ္ထားခဲ.၏ ။ ေရြွအိုေရာင္ ၊ ပန္းနုေရာင္၊၀တ္လစ္စလစ္ ဆိုေသာစာလံုးတို.မွာ ယခုအခါ လူတိုင္းအလြယ္တကူနားလည္သံုးစြဲေသာစာလံုးမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္းမၾကာခင္နွစ္မ်ားကမွကြယ္လြန္သြားေသာဆရာဒဂုန္တာရာ ၏တီထြင္မွုဆိုသည္ကိုသိသူနည္းေပလိမ္.မည္ ။ ဟာသစာေရးဆရာၾကီးအီၾကာေကြးပင္လ်ွင္ သူ.ဟာသ၀တၱဳထဲ၌ ပိုက္ဆံကို “ ဖြတ္ကလိဒဂၤါး” အမည္သစ္နွင္.တီထြင္သံုးစြဲသြားခဲ.သည္ ။ ေကာင္းသည္ဆိုေသာစကားကိုပင္ ပုဂံေခတ္အသံုးအနွုန္းျဖစ္သည္. “ ေကာင္းေလွာင္.ေတး “ ဟုဆရာအီၾကာေကြးသံုးခဲ.သည္ ။ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ၊မင္းသု၀ဏ္ ၊ ဦးေဖေမာင္တင္ ၊ ဆရာၾကီးဆန္းထြန္း(မန္းတကၠသိုလ္)တို.သည္ၾကံဳလ်ွင္ၾကံဳသလို ျမန္မာစာလံုးအသစ္မ်ားတီထြင္ၾကသည္ ။ ေရွးဆရာမ်ားသည္ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားတြင္ ခိုင္မာျပီးသားစကားမ်ားကို ျဖဳတ္မပစ္ရံုမက ထပ္၍ပင္ အသစ္ရွာ၍ထည္.ေသးသည္ ။
ယခုေခတ္ အခ်ိဳ.ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ေရွးဆရာမ်ားကိုပင္အားမနာ ၊ နွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီတည္တန္.ခဲ.ျပီျဖစ္ေသာ ကိုယ္.ျမန္မာစာကိုမွမေလးစား ျမန္မာမွာ ရွိျပီးသားစာလံုးမ်ားကိုပင္ ဘိုလိုမွုတ္လိုက္ရမွေၾကနပ္ေပေတာ.သည္ ။ဤသို.ျဖင္. ေဆးမင္ေၾကာင္ ဟူေသာ ျမန္မာစကားလံုးခိုင္ခိုင္မာမာရွိပါလ်က္နွင္. တက္တူး(Tatoo) ဟူေသာစာလံုးကိုအဟုတ္ၾကီးထင္မွတ္ကာ သံုးလာၾကေတာ.၏ ။သူေဌးဟူေသာစာလံုးရွိလ်က္နွင္. Boss တို. ေလာ္ပန္တို.ျဖစ္ကုန္ေတာ.သည္ ။ နည္းလမ္းဆိုေသာစာလံုးရွိလ်က္နွင္. Way ေတြဘာေတြျဖစ္ကုန္ေတာ.၏ ။ အေပးအယူ အေလ်ွာ.အတင္းဆိုသည္.စကားရွိလ်က္နွင္. ဘားဂိမ္း ( Bargain )ေတြဘာေတြျဖစ္ကုန္ၾက၏ ။ မ်က္နွာျခင္းဆိုင္ေတြ.ဆံုစကားေျပာျခင္းကိုပင္လ်င္ ဒိုင္ယာေလာ.ဂ္ ဟုေျပာလိုက္မွအခ်ိဳ.ကအားရၾကသည္ ။ ေရြးေကာက္ပြဲကလြတ္လပ္ျပီးမ်ွတပါ.မလား ဆိုသည္ကိုပင္ “ အီလက္ရွင္က ဖရီး နဲ.ဖဲရ္ ျဖစ္ပါ.မလားကြ “ ဟုေျပာတတ္ၾကသည္မွာ ရွက္တတ္လ်ွင္ရွက္ဖို.ေကာင္းသည္ ။ ေျပာတတ္လ်ွင္ အဂၤလိပ္မ်ားရွိရာသို.သြားျပီးအဂၤလိပ္လို အားလံုးေျပာၾကဖို.ေကာင္းသည္ ။ ျမန္မာလိုေျပာရာတြင္ ၊ျမန္မာလိုေရးရာတြင္ မဆိုင္ေသာ စကားမ်ားညွပ္ေျပာျခင္းကိုရပ္တန္းကရပ္ၾကေစလိုပါသည္ ။
ေရွးျမန္မာၾကီးေတြလို စာလံုးအသစ္ေတြမထြင္နိုင္လ်ွင္ေနပါ ၊ ရွိျပီးသားခိုင္မာျပီးသားျမန္မာစာလံုးေတြကိုေတာ.ဖ်က္ဆီးမပစ္ပါနဲ. ခင္ဗ်ား ။ သင္တို.ေျပာေနၾကအတိုင္းတုပ၍ေျပာရမည္ဆိုလ်ွင္
Old Burmese ေတြက Words ေတြအမ်ားၾကီး Invent ထားသည္ျဖစ္ရာ Modern Myanmar မ်ားသည္ English words မ်ားကို Use စရာမလိုေအာင္ Perfect ျဖစ္ေနျပီျဖစ္ပါေၾကာင္း ။

သရ၀ဏ္(ျပည္)