ဒါကြ်န္မ ဇာတ္လမ္းပါ။ သူ႔အလိုလိုျဖစ္လာတဲ႔ အခ်စ္အေၾကာင္းေပါ႔။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၃ႏွစ္တုန္းက ကြ်န္မအသက္ဟာ ၂၃ႏွစ္။ အေတာ္လည္း ေၾကကြဲခဲ႔ရတယ္။ ခ်မ္းသာၿပီး ျပစ္မႈမ႐ွိတဲ႔ လူတစ္ေယာက္၊ သူက ကြ်န္မကို လက္ထပ္ခ်င္ခဲ႔တယ္။ ကြ်န္မလိုသမွ်လည္း အကုန္ေပးခဲ႔တယ္။
ဒါမဲ႔ တစ္ေန႔၊ ဧၿပီ ၁ရက္ေန႔ေပါ႔။ ကြ်န္မ သူ႔ကိုခ်န္ရစ္ထားခဲ႔တာ ဟာသတစ္ခုလိုပါပဲ။ အေၾကာင္း႐ွိလို႔ပါ။ တကယ္႔ကို အတည္ႀကီးရယ္။
သူက ကြ်န္မကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔တဲ႔။ သူ႔ဆီက ထြက္သြားရတာ အလုပ္ျပဳတ္သြားတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ (ကြ်န္မက သူ႔ဆီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာေလ။) ကြ်န္မရဲ႕ အခ်စ္၊ ကြ်န္မရဲ႕ သက္ေတာင္႔သက္သာ႐ွိမႈ နဲ႔ ပိုက္ဆံ။
ေနာက္လူတစ္ေယာက္ေၾကာင္႔ ကြ်န္မေလ သူ႔ကို ထားရစ္ခဲ႔ႏိုင္တယ္။ ကြ်န္မဘ၀ထဲက တတိယေျမာက္လူေပါ႔။ သူနဲ႔ အ႐ူးအမူးကို ခ်စ္ၾကတာ။ ကြ်န္မ သူ႔ကို တကယ္႔ကို ျမတ္ႏိုးပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔တြဲလာၿပီး ႏွစ္လၾကာေတာ႔ သူ႔ရည္းစားေဟာင္းက သူ႔ကို ဆက္သြယ္လာၿပီး သူမမွာ ကိုယ္၀န္႐ွိေနေၾကာင္း ေျပာလာတယ္။ သူ ေၾကာင္သြားတယ္။ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ေတြျဖစ္လာတယ္။ သူ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းလဲ မသိေတာ႔ဘူး။ သူမဆီသြားရမလား၊ ကြ်န္မနဲ႔ပဲ ေနရမလား။ အဆံုးမွာေတာ႔ ကြ်န္မကို ထားသြားပါတယ္။
ကြ်န္မ တစ္ေယာက္တည္းပဲ က်ိတ္ငိုလိုက္တယ္။ လေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ေပါ႔။ ႏွစ္ေပါက္သြားတဲ႔အထိလည္း ျဖစ္လိမ္႔မယ္။
တျခားေယာက်ာ္းေတြနဲ႔ ကြ်န္မ တြဲစျပဳလာတယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူတို႔ နာၾကင္ရေအာင္လုပ္တယ္။ တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာပဲ ေယာက်ာ္း ၅ေယာက္နဲ႔ေပါ႔။ ေနာက္ၿပီးေတာ႔ အဆိုး႐ြားဆံုးေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ႔လိုက္တယ္။ သူတို႔ငိုလာေအာင္၊ ကြ်န္မဆီ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္လာေအာင္ လုပ္ခဲ႔တယ္။
ကြ်န္မ ဘာမွ မခံစားရဘူး။ ကြ်န္မဟာ ကမာၻေပၚမွာ အရက္စက္ဆံုး သက္႐ွိတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ကြ်န္မ အသည္းကြဲခဲ႔ၿပီး ဘ၀ႀကီးဟာ ဘာမွ်အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာကို ေတြ႔ခဲ႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တိက်တဲ႔ အခ်က္တစ္ခ်က္ေၾကာင္႔ ကြ်န္မ စိတ္ေလွ်ာ႔လိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္မကို ထားရစ္ခဲ႔တဲ႔သူ႔ကိုလဲ ေမ႔လိုက္တယ္။ အဲ႔ဒီ႔မိန္းမအတြက္နဲ႔ ကြ်န္မကိုထားရစ္ခဲ႔တဲ႔ သူဟာ အဲ႔ဒီ႔မိန္းမနဲ႔ပဲ လက္ထပ္သြားတယ္။ သူ႔ကို ထာ၀ရ ဆံုး႐ႈံးလိုက္ရတယ္။ ကြ်န္မဘ၀ ေ႐ွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရဖို႔ ႐ွိေသးတယ္ဆိုတာကိုလည္း သိခဲ႔တယ္။ ကြ်န္မ လိပ္ျပာကို ကယ္တင္ဖို႔အတြက္ ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္ေနသြားရမယ္ဆိုတာကိုေပါ႔။
ကုိယ္႔ကိုကိုယ္ ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ခဲ႔ၿပီးေနာက္မွာ ‘ကိုပါ’ ေပၚလာခဲ႔တယ္။ ကြ်န္မက အေအးဆိုင္တစ္ခုမွာ ေရာက္ေနခဲ႔တာ။ သူက ခ်ဥ္းကပ္လာၿပီး ကြ်န္မကို စကားေတြေျပာလာပါတယ္။ နံနက္ ၄နာရီထိလည္း အတူတူ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ႔ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္လို႔ကို မ၀ႏိုင္ၾကဘူး။ အစပိုင္းမွာေတာ႔ အခက္အခဲေတြ ႐ွိခဲ႔ၾကတယ္။ သူကလည္း သူနဲ႔ ၅ႏွစ္တြဲခဲ႔တဲ႔ ခ်စ္သူရဲ႕ စြန္႔ပစ္ျခင္းကို ခံခဲ႔ရတဲ႔သူ။ ဒီေတာ႔ သူလည္း ကြ်န္မနဲ႔ အျဖစ္တူတယ္ေပါ႔။ သူဘယ္လို ခံစားခဲ႔ရမယ္ဆိုတာ နဲ႔ အတည္ၿငိမ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူခဲ႔ရမယ္ဆိုတာ ကြ်န္မ အေကာင္းဆံုးသိခဲ႔တယ္။ တစ္ဖက္သတ္ အခ်စ္အတြက္ ပူပန္ေသာက တက္ခဲ႔ရတာေတြ ငရဲအလားခံစားခဲ႔ရတာေတြက ကြ်န္မနဲ႔ ထပ္တူပါပဲ။ ဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ခုေတာ႔ ကြ်န္မ စိတ္မဆင္းရဲရေတာ႔ပါဘူး။ ကြ်န္မ လံုး၀စိတ္ခ်ယံုၾကည္ထားႏိုင္တဲ႔သူဟာ ကြ်န္မေဘးမွာ ႐ွိေနၿပီေလ။ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္။ သူမ႐ွိဘဲ ေနရမယ္႔ ဘ၀ႀကီးကို စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားႏိုင္ဘူး။ ၃လတာကာလအတြင္း ကြ်န္မတို႔ လက္ထပ္ဖို႔ အစီအစဥ္႐ွိပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ဆံုခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ျပည္႔အခ်ိန္ေပါ႔။ လုိက္႐ွာေနစရာမလုိပါဘဲ၊ ငိုယိုပူဆာေနစရာ မလိုပါဘဲနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာဟာ ကြ်န္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆီကို အလိုလိုေရာက္လာခဲ႔တယ္။ တကယ္လိုတာက ကြ်န္မတို႔ကိုယ္တိုင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနဖို႔ပါပဲ။
Credit: TrendMyanmar
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။