ႏိုင္ငံကူးတဲ့ လိပ္

Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန

ႏိုင္ငံကူးတဲ့ လိပ္
-------------------
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေျပာင္းေတာ့မယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕လိပ္နဲ႔အတူတူေပါ့။

ေဟရီနာလို႔အမည္ေပးထားတဲ့လိပ္က ႐ု႐ွားကုန္းလိပ္တစ္မ်ဳိးပါ။ “ဝါ႐ွင္တန္တိရစာၦန္ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေရးအဖဲြ႔အစည္း”ရဲ႕အဆိုအရ ေဟရီနာက ဒုတိယအဆင့္ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ရမယ့္ တိရစာၦန္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ပတ္စပို႔မလိုခဲ့ဘူး။

ေနာက္လိပ္တစ္ေကာင္ျဖစ္တဲ့ ခူးပါလိုအမည္ေပးထားတဲ့လိပ္က Hermann's ကုန္းလိပ္ပါ။ ဥေရာပသမဂၢဆိုင္ရာစည္းမ်ဥ္းအရ ခူးပါဟာ အထူးကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ရမယ့္တိရစာၦန္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခူးပါႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ျဖစ္စဥ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က အထက္ကို ပံုနဲ႔စာနဲ႔တကြတင္ျပရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဝမ္းဖက္၊ ေက်ာဖက္က အရစ္အေၾကာင္းေတြကိုလည္း မွတ္သားရမွာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုစာ႐ြက္စာတမ္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔မတင္ျပႏိုင္ရင္ ဒီလိပ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမြးျမဴခြင့္ဆံုး႐ႈံးမွာျဖစ္ပါတယ္။

အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂအျပင္ လိပ္ႏွစ္ေကာင္လည္းပါမယ္ဆိုတဲ့သတင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ကို ေျပာင္းေ႐ြ႕ေပးမယ့္ကုမၸဏီကို ထိတ္လန္႔သြားေစခဲ့တယ္။ လိပ္ႏွစ္ေကာင္နဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂ်ာမဏီကေနထြက္ခြာလာခဲ့တုန္းက “ဂ်ာမဏီဗဟုိအစိုးရမ်ဳိးစိတ္ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေရး စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း” က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အႀကီးအက်ယ္တုန္လႈပ္ေစခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အခု အေမရိကန္ကေန ဂ်ာမဏီကို ျပန္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခ်ိန္မွာလည္း ဒီလိပ္ႏွစ္ေကာင္က ျပႆနာတစ္ရပ္ျဖစ္ခဲ့ျပန္တယ္။ အေမရိကန္ ငါးနဲ႔ သား႐ိုင္းတိရစာၦန္ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေရးဌာနက ဂ်ာမဏီထက္ သိသိသာသာပိုႀကီးပါတယ္။ ဒီဌာနက အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ သက္႐ွိသတၱဝါတည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ မ်ဳိးစိတ္အမ်ဳိးအစားမ်ားစြာကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းတဲ့ဌာနျဖစ္တယ္။ ဝန္ထမ္းေပါင္း ၉ဝဝဝ ႐ွိပါတယ္။ ဂ်ာမဏီဌာနထက္ ၆ဆႀကီးပါတယ္။

အိမ္ေျပာင္းေ႐ြ႕တဲ့ကုမၸဏီက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တိရစာၦန္ေျပာင္းေ႐ြ႕တဲ့ကုမၸဏီတစ္ခုနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ အဲဒီကုမၸဏီကို ကၽြန္ေတာ့္လိပ္ႏွစ္ေကာင္အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပပါတယ္။ လိပ္ႏွစ္ေကာင္က ေသးတယ္၊ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ေနတယ္၊ တစ္ရက္ကို ဆလတ္႐ြက္ ၂႐ြက္ ၃႐ြက္စားတယ္။ ေဟရီနာက ၁၃× ၁၇ စင္တီမီတာ႐ွိၿပီး ၈ဝဝ ဂရမ္ေလးတယ္။ ခူးပါက ၁၄×၁၁ စင္တီမီတာ႐ွိၿပီး ၄၅ဝဂရမ္ေလးတယ္။ ဒီလိပ္ႏွစ္ေကာင္ကို ဘာအားစိုက္ထုတ္စရာမွမလိုဘဲ ဖိနပ္ဗူးထဲေတာင္ ထည့္ထားႏိုင္ပါတယ္။

တစ္ပတ္ၾကာေတာ့ တိရစာၦန္ေ႐ြ႕ေျပာင္းေရးကုမၸဏီကအေသးစိပ္ေရးထားတဲ့ စာတစ္ေစာင္ေရာက္လာပါတယ္။ အခ်က္အလက္တိုင္း ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းေရးထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္တဲ့ ဝါ႐ွင္တန္ၿမိဳ႕ကေန စတင္ထြက္ခြာခ်ိန္၊ တိရစာၦန္ဆရာဝန္စစ္ေဆးခ်က္၊ ေလယာဥ္ပ်ံသန္းရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္၊ ၂၄နာရီဖုန္းနဲ႔ဝန္ေဆာင္ေပးမႈ၊ တစ္ဘက္ႏိုင္ငံဝင္ခနဲ႔ ေနအိမ္အသစ္ထိ ပို႔ေဆာင္ေပးမႈ စတဲ့ဝန္ေဆာင္မႈအားလံုးေပါင္း ေဒၚလာ ၈၂၉၅.၇၃ က်တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့အိမ္ကေန ေလယာဥ္ကြင္းအထိ ပို႔ခခ်ည္းပဲ ေဒၚလာ ၄၅ဝက်ပါတယ္။ ဒီထက္ေစ်းသက္သာတဲ့ေ႐ြးခ်ယ္မႈ မ႐ွိဘူးလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ့ ကုမၸဏီက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒုတိယစာတစ္ေစာင္ပို႔လာပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ရဲ႕ကုန္က်စရိတ္က ေဒၚလာ ၃ဝ၈၈.၇၃ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

“အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သား႐ိုင္းတိရစာၦန္၊ သစ္ပင္ေရာင္းဝယ္ေရးလုပ္ထံုး”အရ ဇူလိႈင္လအစမွာ အေမရိကန္ ငါးနဲ႔ သား႐ိုင္းတိရစာၦန္ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေရးဌာနကို ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္လႊာတစ္ေစာင္တင္ခဲ့ပါတယ္။ လိပ္ရဲ႕အႀကီးအေသး၊ အေလးခ်ိန္၊ ေမြးစာရင္းနဲ႔ ဝယ္ယူထားတဲ့စာ႐ြက္စာတမ္းေတြကို ျပရပါတယ္။ ေလွ်ာက္ထားတဲ့ေလွ်ာက္လႊာက်ဖို႔ ၁လမွ ၃လထိေစာင့္ရမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

၁လအၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ေလွ်ာက္လႊာ ဘယ္အခ်ိန္ၿပီးမလဲလို႔ သူတို႔ဆီကို ကၽြန္ေတာ္အီးေမးလ္တစ္ေစာင္ပို႔လိုက္ပါတယ္။ သူတို႔က သင့္စာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရတာ ၁လ႐ွိၿပီ.. ဒါေပမယ့္ မၾကည့္ရေသးဘူးလို႔ဆိုတယ္။

တာဝန္႐ွိသူေတြ ကၽြန္ေတာ့္စာ႐ြက္စာတမ္းကို စတင္စစ္ေဆးေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုက အရင္ေျပာင္းေ႐ြ႕ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းက ဂ်ာမဏီဘက္ကေက်ာင္းေတြ ဖြင့္ေနၿပီမို႔ပါ။ အေမရိကန္ငါးနဲ႔ သား႐ိုင္းတိရစာၦန္ထိန္းသိမ္းေရးဝန္ထမ္းက ဘာေၾကာင့္ လိပ္ကေလးခူးပါက ၾသစႀတီးယားႏိုင္ငံကလာခဲ့ၿပီး လိပ္ကေလးေဟရီနာက ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံကလာခဲ့ရသလဲဆိုတာကို သိခ်င္ေနခဲ့တယ္။ ခူးပါကို ဘယ္တုန္းကဝယ္ခဲ့သလဲ၊ ဝယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံထဲမဝင္ခင္အခ်ိန္ေတြ သူဘယ္မွာ႐ွင္သန္ခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြအတြက္ ခူးပါရဲ႕ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းေတြတင္ျပဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာင္းဆိုခဲ့ျပန္တယ္။ ခူးပါဟာ ဂရိႏိုင္ငံကေန ေမွာင္ခိုတင္သြင္းခဲ့တာမဟုတ္ေၾကာင္းကို သက္ေသျပဖို႔ျဖစ္တယ္။ သက္ေသမျပႏိုင္ရင္ “တိရစာၦန္ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေရးဥပေဒ”ကို ခ်ဳိးေဖာက္တဲ့အတြက္ ခူးပါရဲ႕ပိုင္႐ွင္ျဖစ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေထာင္ဒဏ္ေငြဒဏ္က်ခံႏုိင္ၿပီး ခူးပါကိုေမြးျမဴခြင့္လည္း ဆံုး႐ႈံးမွာျဖစ္တယ္။

အဲဒီကာလအတြင္းမွာ ျပႆနာေတြကိုေျဖ႐ွင္းႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုေတြကို ကၽြန္ေတာ္ရထားပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဒီလိပ္ႏွစ္ေကာင္ကိုလက္လႊတ္လိုက္ပါလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္သမီးႏွစ္ေယာက္က သူတို႔ကို သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ သူတို႔ဟာ ဆံပင္စည္းတဲ့သေရကြင္းနဲ႔ လိပ္ကိုယ္ေပၚမွာခ်ည္ၿပီး ႀကိဳးနဲ႔ခ်ိတ္ဆဲြကာ လိပ္နဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တတ္ၾကတယ္။ လိပ္ရဲ႕အေႏွးအျမန္ကို သူတို႔သိတယ္။ လိပ္ကိုယ္ေပၚက အရစ္အေၾကာင္းေတြကို သူတို႔နားလည္သလို အဲဒီအရစ္အေၾကာင္းေတြကို ဇယားကြက္ပါတဲ့စာ႐ြက္ေပၚ သူတို႔ပံုမွန္ကူးဆဲြတတ္ခဲ့တယ္။ တကယ္လို႔ ေဟရီနာနဲ႔ခူးပါကို တျခားလိပ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ္လဲလိုက္ရင္ေတာင္ သူတို႔သိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဝန္ထမ္းရဲ႕အေမးကို ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။

၄လအၾကာမွာ စာတစ္ေစာင္ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံရ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လိပ္ေတြမွာ ကူးစက္ေရာဂါမ႐ွိေၾကာင္းသက္ေသျပဖို႔ အေမရိကန္စိုက္ပ်ဳိးေမြးျမဴေရးဌာနက တံဆိပ္တံုးတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္လိုပါေသးတယ္တဲ့။ ဒီကိစၥကိုတာဝန္ယူတဲ့ဌာနက ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္ ရစ္ခ်္မြန္ၿမိဳ႕က တိရစာၦန္န႔ဲသစ္ပင္တို႔ရဲ႕က်န္းမာေရးကို စစ္ေဆးတဲ့ဌာနျဖစ္တယ္။ ဝါ႐ွင္တန္ကေန ကားနဲ႔၂နာရီသြားရတဲ့ခရီးျဖစ္တယ္။ လိပ္ႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကားေမာင္ၿပီးသြားစစ္ေဆးခဲ့တာ ေန႔မကူးဘဲ တံဆိပ္တံုးထုေပးလိုက္တယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေလယာဥ္ေပၚတက္ခြင့္ရခဲ့ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္က ႐ိုး႐ိုးတန္းမွာ၊ ကၽြန္ေတာ့္လိပ္ေတြက ပစၥည္းသိုေလွာင္တဲ့အခန္းမွာ…

ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၉နာရီခဲြအၾကာမွာ ဂ်ာမဏီေလဆိပ္ Frankfurt ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံကုမၸဏီက တံဆိပ္တံုးထုတယ္၊ ဂ်ာမဏီကာစတန္က တံဆိပ္တံုးထုတယ္၊ အဲဒီေနာက္ ဒီလိပ္ႏွစ္ေကာင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ပိုင္ဆိုင္ရဖို႔ ေနာက္ဆံုးတံဆိပ္တံုးျဖစ္တဲ့ Hesse ျပည္နယ္က တိရစာၦန္စစ္ေဆးေရးဌာနရဲ႕တံဆိပ္တံုးပဲလိုေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ လိပ္ေလးႏွစ္ေကာင္ျဖစ္တဲ့ ေဟရီနာနဲ႔ ခူးပါက ေဆး႐ံုမွာအစစ္ေဆးခံေနၿပီျဖစ္တယ္။

ဂ်ာမဏီကိုျပန္တဲ့ခံစားခ်က္က ေကာင္းလိုက္တာ…

ရပ္ကြက္႐ံုးကို ကၽြန္ေတာ္သြားရဦးမယ္။ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံရဲ႕တိရစာၦန္ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေရးဥပေဒအရ ကၽြန္ေတာ္က အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ အျမန္ဆံုး ဒီလိပ္ႏွစ္ေကာင္ကို အိမ္ေထာင္စုစာရင္း သြားေလွ်ာက္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။

----------

မူရင္းလင့္ -- http://www.85nian.net/shiye/38304.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Nov. 27. 2015)

 Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဒီစာကိုဖတ္ၿပီး ကၽြန္မအရမ္းသေဘာက်မိတယ္။ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြမ်ား လူ႔အခြင့္အေရးမေျပာနဲ႔ တိရစာၦန္ေတြကိုေတာင္မွ ဒီလိုတန္ဖိုး႐ွိ႐ွိကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ထားၾကတယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရတယ္။ စာဖတ္ၿပီးသေဘာက်ႏွစ္သက္လြန္းလို႔ အားလံုးဖတ္ရေအာင္ ဘာသာျပန္မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။