သူ႔ေၾကာင့္ လူပိန္းျပန္ဆိုပါသည္

ဆရာမေလးမ်ားစုေဝးရာနယ္ေျမ

Oo Ba San>ဆရာမေလးမ်ားစုေဝးရာနယ္ေျမ

သူ႔ေၾကာင့္
လူပိန္းျပန္ဆိုပါသည္

John Hopkin တကၠသိုလ္မွ ပါေမာကၡတဦးက
ဘဲြ႕ႀကိဳေက်ာင္းသားမ်ားကို စာသင္ၾကားေရးတြင္ ပါဝင္ေသာ လုပ္ငန္းတစ္ခုကို ျပဳလုပ္ရန္ခိုင္းေစခဲ့သည္၊
လူေနမႈ႕အဆင့္နိမ့္ၿပီး မေကာင္းမႈ႕ထူေျပာေသာ ေနရာတစ္ေနရာသို႔ သြားေရာက္ၿပီး အသက္ ၁၂ မွ ၁၆ နွစ္ရိွေသာ ကေလးမ်ားအေယာက္ ၂၀၀ ၏ ေနာက္ခံဘဝအေျခအေနမ်ား၊ သူတို႔က်င္လည္ေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ားကို မွတ္သားကာ သူတို႔၏ အနာဂတ္ဘဝမ်ားကို ခန္႔႔မွန္းေပးရန္ျဖစ္သည္၊
ေက်ာင္းသားမ်ားက ယခင္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ လူမႈေရးဆိုင္ရာ စာရင္းအင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ကိုးကားျခင္း၊ ကေလးမ်ားနွင့္ စကားေျပာၾကည့္ျခင္း၊ အခ်က္အလက္မ်ားကို ျပည့္စံုေအာင္ စုေဆာင္းျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးအေျဖထုတ္လိုက္ရာ ဤကေလးမ်ားထဲမွ ၉၀% သည္ ႀကီးလာလ်င္ ေထာင္ထဲတြင္ အခ်ိန္ကုန္သြားၾကမည္သူမ်ားသာျဖစ္သည္ဟု စိတ္မေကာင္းဖြယ္ အေျဖထြက္လာသည္၊
ေနာင္ ၂၅ နွစ္ၾကာေသာအခါ ယင္းကေလးမ်ားနွင့္ ပတ္သက္ေသာ ခန္႔မွန္းထားခဲ့ခ်က္မ်ား မွန္မမွန္ကို အကဲျဖတ္နိုင္ရန္ လက္ရိွဘဲြ႕ႀကိဳေက်ာင္းသားမ်ားအဖဲြ႕ကို စစ္တမ္းေကာက္ယူခဲ့ေသာ ထိုသူဆင္းရဲ ရပ္ကြတ္သို႔ ျပန္၍ ေစလႊတ္ ေမးျမန္း ေစခဲ့ျပန္သည္၊
နဂိုစစ္တမ္းေကာက္ခံရေသာ ကေလး၂၀၀ အနက္ တြ အခ်ိဳ႕မွာ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကၿပီး အနည္းငယ္မွာ ေသဆံံုး၍ပင္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ က်န္ အေယာက္ ၁၈၀ နွင့္ ျပန္လည္ထိေတြ႕ကာ ခန္႔မွန္းထားခဲ့ခ်က္မ်ားမွန္မမွန္ကို အကဲျဖတ္နိုင္ခဲ့သည္၊
အေျဖမွာ ဤ ကဲ့သို႔ဘဝအေျခအေနမေကာင္းရံုမ်ွ မက ရာဇဝတ္မႈ႕မ်ားကိုထမင္းစားေရေသာက္က်ဴးလြန္ေလ့ရိွေနခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕၏ ဤအပိုင္းရိွ ကေလးမ်ား၏ ၉၀% သည္ ေထာင္တန္းက်ကာ လူဆိုးလူမိုက္ဘဝျဖင့္ အဆံုးသတ္ရမည္ဟု ခန္႔မွန္းထားခ်က္မွာ တက္တက္စင္ေအာင္ လဲႊေခ်ာ္သြားခဲ့ကာ ထိုကေလးမ်ားထဲမွ ၄ ဦးသာ ေထာင္က်ဖူးသူျဖစ္ခဲ့သည္၊ အျခားတစ္ခ်က္မွာ ယခင္ လူဆိုးမ်ားႀကီးထြားခဲ့ေသာေနရာမွာ လူေကာင္းမ်ားတိုးပြားလာၿပီးျပႆနာ နည္းေသာ ေနရာတစ္ခုအျဖစ္သိသာစြာေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္၊
သုေတသနလုပ္ေသာေက်ာင္းသားမ်ားက စစ္တမ္းတြင္ပါဝင္ခဲ့ေသာ သူမ်ားနွင့္ေတြ႕ဆံုကာ သူတို႔၏ ဘဝနွင့္ေဒသတိုးတက္လာပံုအရင္းခံအေၾကာင္းကို ရွာေဖြၾကသည္၊
ေမးခံရသူမ်ားက "တခါက တို႔ဆရာမ တစ္ေယာက္ရိွခဲ့တယ္၊ သူ႔ေၾကာင့္ တို႔ေျပာင္းလဲသြားရတာပါ၊"
အျခားသူမ်ားကလည္း "မွန္တယ္၊ သူ႔ေၾကာင့္ ငါတို႔ အခုလို အေျခအေနေတြ ေျပာင္းသြားခဲ့ရတာပါ၊
အားလံုးက သူတို႔အတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ားကို သူတို႔ဆရာမက ေဖာ္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္ဟု တညီတၫြတ္တည္း ေျပာေနၾကသျဖင့္ အေရးပါလွေသာ ထိုဆရာမနွင့္ပါ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းရန္ ျဖစ္လာသည္၊
ဆရာမႀကီးမွာ ဆံျဖဴသြားက်ိဳးေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း
ၾကည္လင္ေသာ ဥပတိရုပ္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားဆဲျဖစ္သလို တည္ၿငိမ္မႈ႕ အျပည့္ရိွေနေသးသည္၊
လာေရာက္ေမးျမန္းသူမ်ား အေၾကာင္းစံုရွင္းျပကာ ဆရာမႀကီးအေနျဖင့္ ထိုကေလးမ်ားအေပၚမွာ လူေကာင္းမ်ားျဖစ္လာေအာင္ မည္သို႔ဆံုးမ ၾသဇာသက္ေရာက္ေစခဲ့သနည္း ၊ ထို႔ျပင္ ယင္းကေလးမ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ ထူးျခားေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားစြာရိွသည့္အနက္မွ တစ္ခုမ်ွေလာက္က္ိို ေျပာျပေပးရန္ေတာင္းဆိုၾကသည္၊
ထိုအခါ ဆရာမႀကီးက ငါဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ကေလးေတြကို ငါမမွတ္မိဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ဘာအမွတ္တရမွလည္း မရိွပါဘူး၊
သို႔ေသာ္ ဆရာမႀကီး၏ မ်က္လံုးအစံုမွာ အတိတ္နွစ္မ်ားဆီသို႔ ေနာက္ျပန္ ေငးၾကည့္ ေနသေယာင္ရိွသည္၊ ထိုေနာက္မွ ၿပံဳးလာၿပီး ႏုတ္မွ း
" ေသခ်ာတာ ငါတပည့္ကေလးေတြအားလံုးကို ငါ
ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဘယ္သူဘယ္ဝါ မမွတ္ထားခဲ့ပါ"
ေက်ာင္းသားမ်ား၏ သုေတသနလုပ္ငန္း မွာ ျပည့္စံုမွန္ကန္ေသာအေျဖကို ရရိွၿပီျဖစ္၍ အဆံုးသတ္သြားေလၿပီ၊
ဆရာ သို႔မဟုတ္ အနာဂတ္ကို ၫႊန္ျပနိုင္သူတဦး၏
စိတ္ထားနွင့္ ျပဳျပင္နိုင္စြမ္းမွာ အံ့မခန္းပါတကား။