ရွက္ခ်ိန္တန္ျပီ (မင္းဒင္)

 

မင္း ဒင္

၂၉ ႏုိဝင္ဘာ၂၀၁၅ေန႔ုထုတ္ သည္ဗြိဳက္ေဒးလီးသတင္းစာမွ။ ။

ရွက္ခ်ိန္တန္ျပီ
(မင္းဒင္)
(၁)
ဖူးခက္ျမိဳ႔စဖန္ဟင္ကမ္းေျခႏွင့္မနီးမေဝးရွိျမိဳ႕နယ္လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရး
(ေတာေမာ)ရံုးသုိ႔၊ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ရွိခ်ိန္သည္နံနက္ဆယ္နာရီ
ဝန္းက်င္ျဖစ္၏။ထုိင္းဘာသာစကားအရ “စဖန္”ဟူသည္ တံတားျဖစ္၍၊
“ဟင္” ဆုိသည္ မွာ၊ေက်ာက္တံုးဟုအဓိပၸါယ္ရေလရာ၊ျမန္မာဘာသာျဖင့္
ေက်ာက္တံတားအရပ္ဟု ဆုိေသာ္ရႏိုးအံ့ ထင္သည္။

စဖန္ဟင္ကမ္းေျခတဝုိက္သည္ေက်ာက္သားေျမထူထပ္ေသာ
ေဒသျဖစ္ဟန္ရွိသည္။လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္၊(၁၈)ရာစုေႏွာင္းပုိင္း
ဝန္းက်င္ကဤစဖန္ဟင္အရပ္တြင္ဧရာမေငြျဖဴေက်ာက္မုိင္းတြင္းမ်ား
ရွိခဲ့ဖူးရာ၊ထုိမုိင္းတြင္းမ်ားကုိျမန္မာဘုရင္တုိ႔ခ်ဳပ္ကိုင္ပုိင္ဆုိင္ခဲ့ဖူးသည္။

စဖန္ဟင္ကမ္းေျခအဝင္ဝတြင္၊ကြန္ကရိျဖင့္သြန္းလုပ္ပံုေဖာ္ထားေသာ
သေကၤတမွာ အျမင့္ေပႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခန္႔ အရြယ္အစားရွိေသာ ဧရာမလြန္သြားၾကီးတစ္ခုပံုျဖစ္၏။ေက်ာက္မုိင္းတူးရာတြင္အသံုးျပဳသည့္
လြန္သြားတစ္ခုကုိ ပံုစံတူျပဳလုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။

ေတာေမာရံုးအတြင္းသုိ႔ကၽြန္ေတာ္ကားေမာင္းဝင္လာခ်ိန္တြင္
လူစည္ကားလ်က္ရွိျပီ။ႏုိင္ငံျခားသားအမ်ားစုျဖစ္၏ထုိင္းႏိုင္ငံအတြင္းတြင္
ရက္ရွည္ေနထုိင္ခြင့္၊ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ခြင့္စသည့္ဗီဇာကိစၥမ်ားအတြက္
ေရာက္ရွိေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ႏိုင္ငံျခားသားအခ်ဳိ႕မူကား၊စကားျပန္ေလာ၊
အေဖာ္ေလာမေဝခြဲႏိုင္သည့္ထုိင္းမိန္းမပ်ဳိကုိယ္စီႏွင့္ဒြိယံဒြိယံျဖစ္၏။

ဤဒြိယံ၊အၾကင္ဒြိယံတုိ႔ကုိျမင္ေသာ္၊လြန္ခဲ့ေသာဆယ္ႏွစ္ခန္႔က၊ဖူးခက္ျမိဳ႕ဆီသုိ႔၊
ရေနာင္းဖူးခက္ဘတ္စ္ကားစီးလ်က္ခရီးေဆာင္အိတ္တစ္လံုးျဖင့္၊
စမ္းတဝါးဝါးေရာက္ခဲ့ရေသာႏုိင္ငံေပ်ာက္သူကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္ကုိ
ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့မိျပန္သည္။ထုိစဥ္ကကၽြန္ေတာ္သည္
ထုိင္းေျမႏွင့္စိိမ္းလွသည့္အျပင္ထုိင္းဘာသာစကားဟူ၍
တစ္ႏွစ္သံုးေလးဂဏန္းစဥ္မွ်ကုိပင္သိနားလည္ခဲ့သူမဟုတ္ေခ်။

(၂)
ကၽြန္ေတာ့္မွာနာက်ည္းစရာအတိတ္ရွိခဲ့သည္။ခံျပင္းစရာေကာင္းလွေသာ
ျဖစ္ရပ္အေတြ႔အၾကံဳေျမာက္မ်ားစြာအနက္တြင္၊ဤဖူးခက္ေတာေမာ
(လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရး)မွေပးေသာခါးသီးလွသည့္သင္ခန္းစာတုိ႔
တပံုတပင္ရွိခဲ့သည္။

ဤရံုးသည္ကၽြန္ေတာ့္အား၊ခုႏွစ္ရက္အတြင္းထုိင္းဘုရင့္ႏုိင္ငံမွ
ထြက္ခြာသြားရန္သတိေပးခဲ့ဖူးသည္။အျခားေသာႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကုိ
အလြယ္တကူထုတ္ေပးသည့္ေထာက္ခံစာ၊ဗီဇာစသည္တုိ႔အတြက္
၊ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္ေနသည္ဟူေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္
၊ၾကံၾကံဖန္ဖန္ရွာရွာေဖြေဖြစာရြက္စာတမ္းအေထာက္အထားတုိ႔ကုိ
တင္ျပခုိင္းခဲ့ဖူးသည္။

အဆုိးဝါးဆံုးျဖစ္ရပ္ကား၊ကၽြန္ေတာ့္ကုမၸဏီတြင္ခန္႔ထားေသာ
ထုိင္းဝန္ထမ္းတုိ႔မွာစည္းမ်ဥ္းဥပေဒႏွင့္မညီဟုဆုိကာ၊
ကၽြန္ေတာ့္ေနအိမ္အိပ္ခန္းတြင္းထိဝင္ေရာက္လ်က္၊ေသနတ္ျဖင့္
ခ်ိန္ရင္းေလွခါးအဆင္းတြင္ေနာက္မွေဆာင့္အကန္ခံခဲ့ရသည့္ျဖစ္ရပ္ကုိ၊
ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာယေန႔ထက္တုိင္နာနာက်င္က်င္ခံစားေနရဆဲျဖစ္သည္။

။ေနာက္ပုိင္းတြင္ကၽြန္ေတာ္သည္ကၽြန္ေတာ္၏ဇကုိ၊ဒင္းတုိ႔သိေစအံ့အလုိ႔ငွာ၊
အံၾကိတ္တြန္းလွန္ရုန္းထြက္ခဲ့သည္။

ေတာေမာရံုးကအရာရွိဝန္ထမ္းေတြကုိႏွစ္စဥ္ႏွစ္သစ္ကူး
လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ရာတြင္အဖုိးတန္ေက်ာက္မ်က္မ်ားပင္ပါဝင္သည္။
မၾကာခဏဆုိသလိုဖူးခက္မွထိပ္တန္းက်လွပါသည္ဆုိေသာေခတ္မီ
ဟုိတယ္ၾကီးမ်ားတြင္သူတုိ႔ကုိဖိတ္ေခၚေကၽြးေမြးသည္။ျမန္မာေငြငါးသိန္း
ခန္႔တန္ေသာလက္ကုိင္တယ္လီဖုန္း၊က်ပ္တသိန္းေက်ာ္တန္ႏုိင္ငံျခားျဖစ္
ယမကာပုလင္းစသည္တုိ႔ျဖင့္တံစုိးလက္ေဆာင္ခြံ႔သည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္မူဤေတာေမာရံုးမွအရာရွိဝန္ထမ္းတုိ႔အျပင္၊
၎တုိ႔၏အျမင့္ဆံုးအရာရွိခရုိင္ဦးစီးပင္လွ်င္၊ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္
အကၽြမ္းတဝင္ျဖစ္လာသည္မွာ၊ထုိင္းႏုိင္ငံတစ္နံတစ္လ်ားမည္သည့္
အရပ္သုိ႔ေရာက္သည္ျဖစ္ေစ၊လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္လာပါက၊
သူ႔ထံအခ်ိန္မေရြးဆက္သြယ္ရန္လမ္းဖြင့္ေပးထားသည္အထိျဖစ္၏။

(၃)
ယခုတစ္ေခါက္ဤေတာေမာရုံးသုိ႔ေရာက္လာျခင္းမွာကၽြန္ေတာ့္ဗီဇာ
သက္တမ္းကုိတုိးျမွင့္ရန္ျဖစ္သည္။ရံုးအဝင္ဝရွိဝန္ထမ္းအားအက်ဳိးအေၾကာင္း
ေျပာျပသည့္အခါ၊ကၽြန္ေတာ့္ကုိအလွည့္က်နံပတ္စဥ္တံုကင္တစ္ခု
ထုတ္ေပးသည္။တန္းစီေစာင့္ရန္ခံုတန္းလ်ားဆီသုိ႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ
အခါ၊ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာတံုကင္ကုိယ္စီကုိင္လ်က္ေစာင့္ေနၾက
သူႏုိင္ငံျခားသားအေယာက္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ရွိေနသည္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနရသည္။

အလွည့္က်ေစာင့္ဆုိင္းရန္ခံုတန္းလ်ားရွည္ဆီသုိ႔ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္သြား
ေနစဥ္ဗီဇာခြင့္ျပဳမိန္႔မ်ားထုတ္ေပးေနသည့္ရုံးစားပြဲရွည္ၾကီးေနာက္မွ၊
ထုိင္းေတာေမာအရာရွိတစ္ဦးသည္ကၽြန္ေတာ့္ကုိလက္ယပ္လ်က္
လွမ္းေခၚေနေလသည္။

တုန္႔ေႏွးေလးလံေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ကၽြန္ေတာ္သူ႔စားပြဲဆီသုိ႔
ေရာက္သြားသည့္အခါသူက၊ကၽြန္ေတာ့္သက္တမ္းတုိးေလွ်ာက္လႊာႏွင့္
ပတ္စပုိ႔စာအုပ္ကုိ၊သာမန္ကာလွ်ံကာၾကည့္ကာ၊ဒုန္းကနဲ၊ဒုန္းကနဲေနေအာင္
တံဆိပ္တံုးေတြထုေပးရင္း၊မွတ္တမ္းသြင္းလုိက္သည္။

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္၊ကၽြန္ေတာ့္မာေၾကာင္းသာေၾကာင္း၊
စီးပြားေရးအေၾကာင္း၊ထုိင္းႏိုင္ငံ၏စီးပြားေရးအတက္အက်
၊ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ေရွ႕အလားအလာစသည္တုိ႔ကုိ၊အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ
ေမးျမန္းစပ္စုေနေလရာ၊သူ႔စကားထဲတြင္

“ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္အန္အယ္ဒီ၊ေရြးေကာက္ပြဲအျပတ္အသတ္ႏိုင္”
ဟူေသာစကားလံုးတုိ႔ၾကားညွပ္ပါလာသည္ကုိ၊
ကၽြန္ေတာ္တအံ့တၾသၾကားလုိက္ရသည္။

ေနာက္ေက်ာမလံုေသာကၽြန္ေတာ္သည္သူႏွင့္စကားစအျမန္ျဖတ္ကာ
သူ႔ကူညီမွဳအတြက္အသိအမွတ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ထုိင္းဘတ္ေငြရာဂဏန္း
တစ္ခ်ဳိ႕ထုတ္ေပးေသာ္ျငား၊သူကမယူ၊ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕သုိ႔ျပန္တြန္းပုိ႔ေပးရင္း
ျငင္းဆန္သည္။သူ႔ကုိေက်းဇူးတင္စကားဆုိရင္းသူ႔ေရွ႕မွကၽြန္ေတာ္ျပန္ထြက္
လာခ်ိန္တြင္ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းထဲသုိ႔အေတြးေပါင္းစံုတုိးဝင္လာခဲ့၏။

စင္စစ္ကၽြန္ေတာ့္ထက္အရင္ေစာစီးစြာေရာက္ရွိျပီးကၽြန္ေတာ့္ေနာက္မွာ
တန္းစီထုိင္ေစာင့္က်န္ရစ္ေသာ၊ကၽြန္ေတာ္ႏွွင့္ဘဝတူႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကုိ
ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာပူလွပါသည္။

မွန္ရာကုိဝန္ခံရလွ်င္၊ဤကဲ့သုိ႔သူတစ္ပါးထက္အေရးေပးခံရေအာင္၊
အခြင့္ထူးရသည့္လူေပၚလူေဇာ္ဘဝမ်ဳိးကိုကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ဖန္တီး
တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။လြန္ခဲ့ေသာကာလမ်ားမွာ၊မိခင္ႏိုင္ငံတြင္
ကၽြန္ေတာ္လွဳပ္ရွားရုန္းကန္စဥ္ကလည္း၊ဤနည္းႏွင္ႏွင္အားထုတ္မွဳေပါင္း
ေျမာက္မ်ားစြာကုိကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။

အေသအခ်ာစဥ္းစားဆင္ျခင္လွ်င္၊ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းရုန္းကန္ခဲ့သည့္
အခက္အခဲတုိ႔သည္၊ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္း၏ပုဂၢိလကဘဝႏွင့္သာ
သက္ဆုိင္၏။စနစ္ဆုိးၾကီးအတြင္းမွနည္နားအမွားတစ္ရပ္သာျဖစ္၏

ဂုဏ္သိကၡာရွိေသာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ေနရာတက်ဗုိလ္က်စုိးမုိးလုိသည့္
ဖ်ံက်ေရးနည္းနာသည္အျမတ္တႏိုးတန္ဖုိးထားေလးစားအပ္သည့္စာရင္းတြင္
မပါဝင္သည္မွာအလြန္တရာေသခ်ာသည္။

(၄)
ေတာေမာရံုးမွေနအိမ္သုိ႔ျပန္လာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး၊ကားေမာင္းရင္း
အေတြးရွည္ၾကီးကုိကၽြန္ေတာ္အေဖာ္ျပဳလာခဲ့သည္။ကၽြန္ေတာ့္လက္ရွိဘဝသည္၊
ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္းအေနျဖင့္မူအစစအရာရာေက်နပ္စရာေကာင္းပါ၏။

ရာဇဝင္ထဲကရန္သူ႔ႏိုင္ငံတုိင္းတစ္ပါးမွာပင္၊မ်က္ႏွာမငယ္၊မေတာင့္မတ
မေၾကာင့္က်ရေသာအဆင့္အေျခတြင္ရွိပါ၏။သုိ႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္
တစ္ျမိဳ႕တည္းေန၊ဖူးခက္ေရာက္ျမန္မာအလုပ္သမားအမ်ားစုမွာကား၊
တဝမ္းတခါးအလုိ႔ငွာေရာက္လာၾကေသာ္ျငား၊တုိင္းတပါးတြင္ေသာကဗ်ာပါဒ
တပံုတပင္ၾကီးႏွင့္ရုန္းကန္ေနၾကရဆဲျဖစ္သည္။

မၾကာမီကက်င္းပျပီးစီးခဲ့ေသာေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္မ်ားအရျပည္သူလူထုႏွစ္ျခိဳက္
လက္ခံေသာ၊ျပည္သူ႔အက်ဳိးကုိစြမ္းစြမ္းတမံေဆာင္ရြက္မည္ဟုယံုၾကည္ၾကေသာ
ပါတီၾကီးကုိတခဲနက္မဲေပးေရြးခ်ယ္ျပီးခဲ့ၾကေလျပီ။ေခတ္ဆုိးေခတ္ၾကပ္ၾကီးကုိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေက်ာ္လႊားႏုိင္ၾကေပေတာ့မည္။

ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးဆုိက္ေနေသာတုိင္းျပည္ကုိျပန္လည္ဆယ္တင္ႏုိင္ခြင့္
ရၾကေပေတာ့မည္။တဆက္တည္းမွာပင္၊သည္အေျပာင္းအလဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုးဝုိင္းဝန္းပါဝင္သင့္ၾကသည္မဟုတ္ေပေလာ။

ေခတ္ေဟာင္းစနစ္ေဟာင္းေၾကာင့္ကာလၾကာျမင့္စြာစြဲကပ္လာခဲ့သည့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏အက်င့္ဆုိးစရုိက္ဆုိးမ်ဳိးစံု ကုိကုိယ္စီ အသိတရားျဖင့္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾကရမည့္အခ်က္မ်ားထဲတြင္၊
ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာကဆုိခဲ့သည္တန္းမစီလုိေသာ၊အခြင့္ထူးခံလုိေသာ၊
လူေပၚလူေဇာ္လုပ္လိုေသာအမူအက်င့္၊လည္းတစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ျပင္ေတြ႔ရာေနရာကြမ္းတံေတြးေထြး၊အမွဳိက္ပစ္၊ေဆးလိပ္ေသာက္
၊ေဆးလိပ္တုိပစ္တတ္သည့္အမူအက်င့္၊၊ရပ္ကြက္ရံုးႏွင့္ဌာနတုိင္းလုိလုိတြင္
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳတုိ႔ျဖင့္ေပ်ာ္ေမြ႔ေနသည့္ဓေလ့စရုိက္၊မိမိ၏
အားထုတ္ မွဳႏွင့္မ ထုိက္ တန္ေသာအခြင့္အေရးကုိ တရားနည္းလမ္းမက်စြာရယူလုိသည့္စိတ္ဓာတ္၊စသည္တုိ႔လည္းပါဝင္ေနသည္။

ေခတ္အေျပာင္းစနစ္အေျပာင္းမွာကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုးတြင္
သိသိသာသာေရာေရာ၊မသိမသာပါယဥ္ပါးေနသည့္အက်င့္စရိုက္မွားမ်ဳိးစံုကုိ
အခ်ိန္မီျပင္ႏုိင္မွသာ၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမွ်ာ္မွန္းရာပန္းတုိင္သုိ႔၊မၾကာမတင္ေသာ
ကာလတြင္၊ဒုတ္ဒုတ္ထိေရာက္ႏုိင္ေပလိိမ့္မည္။ထုိသုိ႔မဟုတ္လွ်င္မူ၊
ဒံုရင္းဘဝေခတ္ဆုိးေခတ္ၾကပ္ၾကီးအတြင္းမွာပင္ျပန္လည္ေမ်ာ
ပါေနၾကရေပလိမ့္မည္။

(၅)
သုိ႔ႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္အိမ္နားကအမ္မခန္မီးပြိဳင့္ဆီသုိ႔ေရာက္လာ၏။
လမ္းမက်ယ္ၾကီးႏွင့္လမ္းက်ဥ္းတစ္ခုဆံုရာျဖစ္သည္။လမ္းက်ဥ္းဆီမွ
ကားအထြက္နည္းသည္မုိ႔ခါတုိင္းဆုိလွ်င္ထုိမီးပြိဳင့္တြင္မီးနီေနေသာ္ျငား၊
လမ္းမက်ယ္ၾကီးမွေမာင္းႏွင္ေနေသာကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္၊မီးနီကုိ
မသိက်ဳိးက်င္ျပဳလ်က္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ျမဲျဖစ္၏။

ယခုေသာ္ကၽြန္ေတာ္သည္မီးဝါစျပဳေနခ်ိန္လည္းျဖစ္၊လမ္းက်ဥ္းတြင္းမွလည္း
ကားတစ္စီးမွထြက္မလာ၊ျဖတ္ေက်ာ္ေမာင္းႏွင္လွ်င္ရပါလ်က္၊
ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္သည္ကားဘရိတ္ကုိအလုိလုိ
အုပ္မိလ်က္သားျဖစ္ေနခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္အစဥ္တြင္ယဥ္ေက်းေသာ၊ေခတ္မီေသာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္
ရွက္သင့္ရွက္အပ္သည္မ်ားကုိရွက္တတ္စျပဳလာျပီဟုကုိယ့္ကုိယ္ကို
သတိခ်ပ္မိသည္။

တခ်ိန္တည္းမွာပင္၊လြန္ခဲ့ေသာဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာကတည္းက၊
ရာထူး၊အာဏာႏွင့္ေငြေၾကးဓနဥစၥာျပည့္စံုလွ်င္ျပီးစတမ္းဟု၊
ထင္မွတ္ယံုၾကည္ခဲ့ၾကသူမ်ားအေနျဖင့္၊အာဏာႏွင့္ေငြသည္၊
အတိတ္ပစၥဳပၸန္အနာဂတ္ကာလသံုးပါးစလံုးအက်ဳံးဝင္သည့္
ဘဝတစ္ခုကုိမျပ႒ာန္းေၾကာင္း၊ျပီးျပည့္စံုေစေသာအရာမဟုတ္ေၾကာင္း
ေကာင္းစြာသိျမင္လ်က္၊အခ်ိန္မီရွက္တတ္ၾကမူေကာင္းေလစြဟု
ကၽြန္ေတာ့္တစ္ဆက္တည္းအေတြးပြားေနမိခဲ့ေလသည္။