Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန
သူ ငယ္ ခ်င္း
__________
"ရားရာ" သံုးတန္းႏွစ္... မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ "ရားရာ" ရုတ္တရက္ မူးလဲသြားခဲ့တယ္။ ေဆးရံုပို႔ စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ေသြးကင္ဆာလို႔ သိလိုက္ရတယ္။
ရားရာတို႔မိသားစုက ထိုင္ဝမ္ကြ်န္းေတာင္ပိုင္းမွာေန
__________
"ရားရာ" သံုးတန္းႏွစ္... မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ "ရားရာ" ရုတ္တရက္ မူးလဲသြားခဲ့တယ္။ ေဆးရံုပို႔ စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ေသြးကင္ဆာလို႔ သိလိုက္ရတယ္။
ရားရာတို႔မိသားစုက ထိုင္ဝမ္ကြ်န္းေတာင္ပိုင္းမွာေန
တစ္ခုေသာ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ဂ်ဴတီက်ခဲ့တယ္။ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ ေျပာင္းေရြ႕ကုသေဆာင္ကလည္း ကေလးကင္ဆာေဆာင္နဲ႔ တစ္ေဆာင္တည္းျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီေန႔က ေျပာင္းေရြ႕ကုသမႈလုပ္အၿပီး လူနာခန္းထဲကေန ကြ်န္ေတာ္ထြက္အလာ အခန္းေရွ႕မွာ ဂတံုးတံုးထားတဲ့ ကေလးအေယာက္(၂ဝ)ကို ရုတ္တရက္ ေတြ႔လိုက္မိတယ္။
"ဒါ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာပါလိမ့္? " လူနာအသစ္ေတြ ေရာက္လာတယ္ထင္ျပီး ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ္ ထိတ္လန္႔သြားမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီဂတံုးေတြ ၾကည့္ရတာ သန္မာဖ်တ္လတ္ေနတယ္။ ဖ်ားနာတဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ တူမေနခဲ့ဘူး။ ေယာက္်ားေလးေတြ သာမက မိန္းကေလးေတြပါ ဂတံုးတံုးထားတဲ့အတြက္ နပ္စ္ကိုေခၚျပီး ကြ်န္ေတာ္ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔က ရားရာရဲ႕အတန္းေဖာ္ေတြျဖစ္ျပီး ေက်ာင္းအားရက္မွာ ေတာင္ပိုင္းကေန တကူးတက ရားရာကို လာၾကည့္ၾကတာျဖစ္တယ္။
ရားရာက ဓာတ္ကင္ထားတဲ့အတြက္ ဆံပင္ေတြကြ်တ္ျပီး စိတ္ထိခိုက္ေနမွာ စိုးတဲ့အတြက္ အတန္းေဖာ္အားလံုးကပါ ဂတံုးတံုးျပီး ရားရာကို လာအားေပးၾကတာျဖစ္တယ္။
အဲဒီေန႔က ရားရာဓာတ္ကင္ျပီးစျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသြးျဖဴဥေတြက သာမန္အေျခအေနမွာပဲ ရွိေသးတာေၾကာင့္ ကေလးေတြနဲ႔ လက္ခံစကားေျပာခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဂတံုးအေယာက္(၂ဝ)လံုး ရားရာရဲ႕ အခန္းထဲမွာ စုျပံဳလို႔.. ဂတံုးေအာက္မွာ ျပံဳးရႊင္တဲ့မ်က္ႏွာေလးေတြနဲ႔ ရားရာပါ ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တယ္။ ေဆးရံုစတက္ခ်ိန္ကေန ဒီေန႔အထိ ရားရာဒီလိုေပ်ာ္ရႊင္တာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မေတြ႔ခဲ့ဖူးၾကဘူး။
ဂတံုးေလးေတြ ေန႔လယ္စာ ထမင္းအတူစားၾကတယ္။ အခန္းနဲ႔ေတာင္ မဆန္႔ေအာင္ပါဘဲ။ အဲဒီေန႔က ရားရာ အစာေတြ ေတာ္ေတာ္စားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဂတံုးေလးေတြမျပန္ခင္ အုပ္စုလိုက္ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဂတံုးတိုင္း ျပံဳးရယ္လို႔.. ဒါ ဒီတစ္သက္ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးသမွ် ဓာတ္ပံုေတြထဲက အလွဆံုးဓာတ္ပံုပါ။ အဲဒီပံုထဲကေန ေမတၱာစစ္တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့ရလို႔ပါပဲ.. အဲဒီေမတၱာစစ္ကို "သူငယ္ခ်င္း" လို႔ အမည္ေခၚခဲ့ပါတယ္။
မူရင္းေရးသားသူ .. Huang Guan Cheng
http://
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Friday, January 02, 2009)
"ဒါ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာပါလိမ့္? " လူနာအသစ္ေတြ ေရာက္လာတယ္ထင္ျပီး ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ္ ထိတ္လန္႔သြားမိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီဂတံုးေတြ ၾကည့္ရတာ သန္မာဖ်တ္လတ္ေနတယ္။ ဖ်ားနာတဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ တူမေနခဲ့ဘူး။ ေယာက္်ားေလးေတြ သာမက မိန္းကေလးေတြပါ ဂတံုးတံုးထားတဲ့အတြက္ နပ္စ္ကိုေခၚျပီး ကြ်န္ေတာ္ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔က ရားရာရဲ႕အတန္းေဖာ္ေတြျဖစ္ျပီး ေက်ာင္းအားရက္မွာ ေတာင္ပိုင္းကေန တကူးတက ရားရာကို လာၾကည့္ၾကတာျဖစ္တယ္။
ရားရာက ဓာတ္ကင္ထားတဲ့အတြက္ ဆံပင္ေတြကြ်တ္ျပီး စိတ္ထိခိုက္ေနမွာ စိုးတဲ့အတြက္ အတန္းေဖာ္အားလံုးကပါ ဂတံုးတံုးျပီး ရားရာကို လာအားေပးၾကတာျဖစ္တယ္။
အဲဒီေန႔က ရားရာဓာတ္ကင္ျပီးစျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသြးျဖဴဥေတြက သာမန္အေျခအေနမွာပဲ ရွိေသးတာေၾကာင့္ ကေလးေတြနဲ႔ လက္ခံစကားေျပာခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဂတံုးအေယာက္(၂ဝ)လံုး ရားရာရဲ႕ အခန္းထဲမွာ စုျပံဳလို႔.. ဂတံုးေအာက္မွာ ျပံဳးရႊင္တဲ့မ်က္ႏွာေလးေတြနဲ႔ ရားရာပါ ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တယ္။ ေဆးရံုစတက္ခ်ိန္ကေန ဒီေန႔အထိ ရားရာဒီလိုေပ်ာ္ရႊင္တာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မေတြ႔ခဲ့ဖူးၾကဘူး။
ဂတံုးေလးေတြ ေန႔လယ္စာ ထမင္းအတူစားၾကတယ္။ အခန္းနဲ႔ေတာင္ မဆန္႔ေအာင္ပါဘဲ။ အဲဒီေန႔က ရားရာ အစာေတြ ေတာ္ေတာ္စားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဂတံုးေလးေတြမျပန္ခင္ အုပ္စုလိုက္ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဂတံုးတိုင္း ျပံဳးရယ္လို႔.. ဒါ ဒီတစ္သက္ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးသမွ် ဓာတ္ပံုေတြထဲက အလွဆံုးဓာတ္ပံုပါ။ အဲဒီပံုထဲကေန ေမတၱာစစ္တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့ရလို႔ပါပဲ.. အဲဒီေမတၱာစစ္ကို "သူငယ္ခ်င္း" လို႔ အမည္ေခၚခဲ့ပါတယ္။
မူရင္းေရးသားသူ .. Huang Guan Cheng
http://
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Friday, January 02, 2009)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။