ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈ ၁၀ႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္၀ယ္

 

Aye Chan Mon

ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈ ၁၀ႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္၀ယ္
----------------
ေရးသားသူ- ဥကၠာကိုကို၊ အိျဖဴလြင္

“ဒီၿမိဳ႕မွာ...အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္” (ဒီပရဂၤ-ၾကည္ေမာင္သန္း)ဒီပဲယင္းအေရးအခင္း၊ ႏိုင္ငံ ေရးလုပ္ႀကံမႈတစ္ခု။ သမိုင္းတြင္ အမည္းကြက္စြန္းထင္ခဲ့ရသည့္ ညတစ္ည။ ထိုညသည္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၃၀ ရက္ ညတစ္ညျဖစ္ပါသည္။ ထိုညသည္ ေသြးစြန္းသည့္ ညတစ္ညအျဖစ္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့သည္။

၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မႏၲေလးတုိင္း၊ စစ္ကုိင္းတုိင္းႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္စည္း႐ံုးေရးခရီးရွည္အတြင္း ထုိျဖစ္ရပ္ႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အတားအဆီးမ်ားကို တရၾကမ္းထိုးေဖာက္ေမာင္းႏွင္ႏိုင္ခဲ့သည့္ ယာဥ္ေမာင္းေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဘးအႏၲရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ ေသာ္လည္း ေရဦးၿမိဳ႕အ၀င္တြင္ ၎အပါအ၀င္ ကားေမာင္းသူ ကိုေက်ာ္စိုးလင္းႏွင့္တကြ လံုၿခံဳေရးလူငယ္အားလံုးကို ဖမ္းဆီးခဲ့ပါသည္။ ခရီးစဥ္တြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူမ်ားလည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ အက်ဥ္းေထာင္ အသီးသီးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ရသည္။

အဆိုပါ အျဖစ္အပ်က္ႀကီးျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ညသည္ ယခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္တြင္ ဆယ္ႏွစ္တိတိျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကသူမ်ားကေတာ့ မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပင္ ရင္ထဲစဲြထင္ဆဲဟု ဆိုၾကသည္။ စစ္အာဏာရွင္လက္ထက္တြင္အတိုက္အခံပါတီႀကီးတစ္ခုအေနျဖင့္အဆိုးရြားဆံုးရင္ဆိုင္ခဲ့ ရသည့္ ဖိႏွိပ္မႈတစ္ခုလည္းျဖစ္ပါသည္။

ထိုျဖစ္ရပ္မ်ားအၿပီး ၂၀၀၄ ခုႏွစ္၊ ေညာင္ႏွစ္ပင္အမ်ဳိးသားညီလာခံမေခၚမီတြင္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထံသို႔ ဗိုလ္မွဴးႀကီးသန္းထြန္း၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဦးတင္လႈိင္၊ ယခုရဲခ်ဳပ္ေက်ာ္ေက်ာ္၀င္းတို႔ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုခဲ့ရာ၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒီပဲယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သို႔မွ်မဆိုခဲ့ဘဲ သင္ပုန္းေခ်သည့္ သေဘာမ်ဳိးေျပာလိုက္သည္ဟု အင္န္အယ္လ္ဒီနာယက ဦးတင္ဦးက ဒီပဲယင္းဆယ္ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ ဒီပဲယင္းလုပ္ၾကံမႈရွင္းတမ္းစာအုပ္တြင္ ေျပာခဲ့သည္ကိုေတြ႔ရသည္။

ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အေသးစိတ္ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ စံုစမ္းစစ္ေဆးျခင္းမ်ား တစ္စံုတစ္ရာျပဳလုပ္ျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္လည္း ဖြင့္ဟေျပာဆိုျခင္းမရွိေပ။ ေသဆုံး၊ ဒဏ္ရာရသူအေရအတြက္ မည္မွ်ရွိခဲ့သည္ကုိလည္း ယေန႔အထိတိက်ေသာ ထုတ္ျပန္ခ်က္ထုတ္ျပန္ျခင္းမရွိေသးေပ။ ယခုေနာက္ပိုင္းတြင္သာ ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈႀကီး အတြက္ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ဖဲြ႕ကာျဖစ္ရပ္မွန္ကို ေဖာ္ထုတ္သင့္ေၾကာင္း၊ လက္စားေခ်ရန္မဟုတ္ဘဲ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္သင္ခန္းစာယူႏိုင္ရန္သာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုလာခဲ့ၾကသည္။

ယခုေနာက္ဆံုး ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးေကာ္မတီ ဥကၠ႒တာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဒီပဲယင္းအေရးေတာ္ပံု
အတိတ္ဆိုးကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ၿပီးဆံုးသြားလိုပံုရပါသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈအခ်ိန္က တပ္မေတာ္အစိုးရတြင္ စစ္ေရးခ်ဳပ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနခဲ့သည့္ ယခုလက္ရွိ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ လက္တဲြကာ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္လ်က္ရွိပါသည္။

၂၀၀၃ ခရီးစဥ္တြင္ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသူမ်ားအနက္မွ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္နာယက ဦးတင္ဦးႏွင့္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကို ေဘးအႏၲရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္ေစရန္ စြန္႔စားေမာင္းႏွင္ေပးခဲ့သူ ကိုေက်ာ္စိုးလင္းတို႔အား 7Day Daily သတင္းစာမွ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့သည္မ်ားကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။
----------------------------------------------------------------------
ဦးတင္ဦး
(နာယက၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္)


ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈျဖစ္တဲ့ညကက်ည္ ရြာမွာ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ျမင္ကြင္းေလးကို မွတ္မိသ
ေလာက္ေျပာျပပါ။
ဘဘစီးလာတဲ့ကားက က်ည္ရြာလြန္သြားၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ကားက က်ည္ရြာထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္။
သူတို႔ထြက္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ ကိုယ့္ကားျပန္ထြက္တဲ့အခါမွာ သူတို႔ကားက က်ည္ရြာမွာ ရပ္သြားျပန္ ၿပီလို႔ ေျပာတယ္။
ေနာက္ျပန္ထြက္လာၿပီလို႔လည္းေျပာေရာ ေနာက္က ဘာေတြပါလာလဲဆိုေတာ့ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြ
ေရာလူေတြေရာ အမ်ားႀကီးပဲ။ လူ ငယ္ေတြက ဘုန္းႀကီးေတြကို ဆိုင္ကယ္မွာတင္ၿပီးေတာ့ ဘဘတို႔ကို
“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ကို ေနာက္မွာ႐ိုက္ေနၿပီ ႐ိုက္ေနၿပီ”လို႔လာေျပာတယ္။ ဘဘတို႔ကားနဲ႔ ေဒၚေအာင္
ဆန္းစုၾကည္တို႔ကားနဲ႔ ကိုက္သံုးဆယ္ေလာက္ေ၀းတယ္။ သူတို႔က ဘဘတို႔ကို ကားေပၚကမဆင္းပါနဲ႔။
လံုၿခံဳေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔ တာ၀န္ယူမယ္လို႔ေျပာတယ္။ ဘဘကလည္း ငါဆင္းလိုက္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့
ဆင္းလိုက္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကားနားကို ေရာက္ေတာ့ ေနာက္မွာ႐ိုက္ကုန္ၿပီလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သိတယ္လို႔ေျပာတယ္။ ဒါဆို ျမန္ျမန္သြားလို႔ေျပာေတာ့ သူတုိ႔ကို ၾကည္ညိဳသူလူေတြ၊
လိုက္ပို႔တဲ့ သူေတြကို ႐ိုက္တဲ့အတြက္ မသြားႏိုင္ဘူးဆိုၿပီးေနတယ္။
အဲဒီမွာ စိတ္ပူသြားတယ္။ ဘဘက စစ္သားကလာတဲ့သူဆိုေတာ့ ဒီပဲယင္းေလာက္၊ မတၱရာေလာက္
ေရာက္ရင္ လြတ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာသိတယ္။ ဒီပဲယင္းက ႏွစ္မိုင္၊ သံုးမိုင္ေလာက္ပဲလိုေတာ့တယ္။ ေနာက္မွာ
မီးေတာက္ေတြတက္လာၿပီး မီးေလာင္ေနတယ္။ ေနာက္ကကားတစ္စီးက မီးထြန္းထားၿပီးေတာ့ ဖုန္လံုး
ေတြနဲ႔ ေ၀၀ါးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ႐ိုက္ၾက၊ ခ်ၾကဆိုတဲ့ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ကားနားကို ျမန္ျမန္ျပန္ေျပးၿပီး ေနာက္မွာ အရမ္းကပ္ေနၿပီဆိုၿပီး သြားေျပာေတာ့ သူကမသြားဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
သကၤန္း၀တ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ လက္မွာအမွတ္အသားနဲ႔ တုတ္နဲ႔၊ သကၤန္းကို မျပဳတ္ေအာင္ ခ်ည္၀တ္ထား
တယ္။ သူတို႔က ႐ိုက္မယ္လို႔လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လံုၿခံဳေရးတာ၀န္ယူထားတဲ့ ကိုတိုးလြင္က “ဒါ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ကား။ သူ႔ကို႐ိုက္ရင္ မင္းတို႔ဘာျဖစ္သြားမယ္ဆိုတာ သိလား”လို႔ ေျပာေတာ့ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္
တန္႔သြားတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ခဲေတြ က်လာတယ္။
ဘဘကလည္း “ေဟ့ေကာင္ေတြ မလုပ္နဲ႔”လို႔ လွမ္းေအာ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ကေနလူေတြထပ္
ေရာက္လာတယ္။ လက္မွာ အမွတ္အသားအျဖဴနဲ႔ ပုဆိုးတိုတို၀တ္ထား တဲ့လူေတြက “႐ိုက္ဟ၊ ႐ိုက္ဟ” လို႔
ေအာ္ၾကတယ္။ ဘဘကို႐ိုက္တာကို ဘဘက ေရွာင္လိုက္ေတာ့လဲသြားၿပီး မထိဘူး။ အဲဒီမွာ ကားေဘးကကုန္းအထမွာ
ကားကထြက္သြားေတာ့ သူတို႔လြတ္သြားၿပီဆိုၿပီး ၀မ္းသာသြားတယ္။ ႐ိုက္တဲ့လူေတြကလည္း ကားေနာက္က ေျပးလိုက္
သြားၾကတယ္။ ကားကိုမမီေတာ့မွ ျပန္လွည့္လာၾကၿပီးေတာ့ ဘဘရဲ႕ေတာင္းေအ့စ္ကားကို ၀ိုင္း႐ိုက္ၾကတယ္။
ေတာင္းေအ့စ္ကလည္း ေမာင္းထြက္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဘဘလည္းမမီဘဲ က်န္ခဲ့တယ္။
ကားေတြလြတ္သြားေပမယ့္ ကိုယ္ကစစ္သားဆိုေတာ့ သူတို႔ ႐ိုက္ဦးမယ္ဆိုတာ သိေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေဘးက
ေျမလမ္းေလးကိုဆင္းၿပီး အေမွာင္ထဲကေန သူတို႔ကို ၾကည့္ေန လိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးလူေတြ လြန္ သြားေတာ့မွ
ဘဘလည္းေျပးေတာ့တာ။ ေျခေထာက္လည္းေရာင္သြားတယ္။ ေျပးရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့
ေရွ႕မွာလူတစ္ေယာက္ ေတြ႕တယ္။ ဟိုလူေတြျပန္သြားၿပီဆို ေတာ့ ဒါတို႔လူပဲလို႔ထင္ၿပီး ဘယ္သူလဲလို႔ေမးလိုက္ေတာ့
လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေဒါက္တာ၀င္းေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။ အနားေရာက္ေတာ့ သူကလည္း ပါးစပ္မွာကဲြၿပီး ေတာ့
ေသြးေတြရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးစိုရႊဲေနတာပဲ။ ဒါနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ေရွ႕ကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္။
သြားေနရင္းနဲ႔ ေနာက္ဘက္က“မန္းတစ္ဒီကိုလာ၊ မန္းႏွစ္ဒီကိုလာ”ဆိုၿပီး သူတို႔လူေတြကို စုေနတဲ့
အသံၾကားေနရတယ္။ မန္းဆိုေတာ့ ဒါ မႏၲေလးကလာတဲ့လူေတြပဲလို႔ ထင္လိုက္တယ္။
ဒီအေရးအခင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ရဲ႕အသက္ကို ကယ္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီး ဦးခင္ၫြန္႔က ေျပာခဲ့တယ္လို႔ သတင္းေတြ
ထြက္လာခဲ့ေသးတယ္။ အဲဒီသတင္းေတြအေပၚ ဘဘရဲ႕အျမင္က ဘယ္လိုရွိလဲ။
အဲဒီျဖစ္ရပ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အင္းစိန္ေထာင္ပို႔လိုက္တာပဲ။
အိမ္ပို႔တာမွ မဟုတ္တာ။ အိမ္ကေနာက္မွပို႔တာ။ ကယ္တယ္ဆိုတာကေတာ့...။ တစ္ခုရွိတယ္ေလ။
သူကေထာက္လွမ္းေရးပဲေလ။ သူေျပာခ်င္သလို ေျပာမွာေပါ့။

ဒီျဖစ္ရပ္မွာ အရင္အစိုးရလက္ထက္ ၀န္ႀကီးဦးေအာင္ေသာင္းတို႔ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး
စိုး၀င္း (ထုိစဥ္က နမခတိုင္းမွဴး) တို႔က တာ၀န္မကင္းဘူးလို႔ ေျပာေနၾကတုန္းပဲ။ အဓိကတရားခံက ဘယ္သူလို႔ထင္လဲ။
အဲဒါေတာ့ ခဏခဏအဲ့လို စြပ္စဲြၾကတာပဲ။ ေသသြားတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စိုး၀င္းလို႔လည္း ေျပာတာပဲ။ တစ္ခု
ေတာ့ရွိတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုဟာမ်ဳိးလုပ္တယ္ဆိုတာ အထက္က မီးစိမ္းမျပဘဲနဲ႔ လုပ္လို႔မရဘူး။ အမွန္ကေတာ့
ႀကံ႕ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖံြ႕ၿဖဳိးေရးအသင္းထဲက စပြန္ဆာလုပ္ၿပီး ခ်တယ္လို႔ထင္တာပဲ။ လုပ္တာကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စည္း၀ါး
ကိုက္ၿပီးလုပ္တာ။ ဘဘတိုင္ခ်က္ ဖြင့္ခဲ့တဲ့အထဲမွာေတာ့ ဒါက အေပၚကေန ေသေသခ်ာခ်ာတာ၀န္ရွိတဲ့ သူေတြက
ကြပ္ကဲၿပီးေတာ့ ႀကံ႕ခိုင္ေရးအသင္း (သို႔မဟုတ္) စြမ္းအားရွင္ဆိုတဲ့လူေတြက ၾကပ္မတ္ေဆာင္ရြက္တာျဖစ္မယ္လို႔
ေရးခဲ့တယ္။ လမ္းမွာတစ္ေလွ်ာက္လံုး သူတို႔ေတြ ပဲေတြ႕လာတာ။ ေနာက္ပိုင္းထြက္လာတဲ့ အသံဗလံေတြ အားလံုးက
ေတာ့ စိုး၀င္းဆိုတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္တာလို႔ ေျပာၾကတယ္။

ေသဆံုးသူစာရင္းကို အစိုးရက ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ အေရအတြက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ေသတာက သူတို႔ေျပာတဲ့ ေလး၊ ငါးေယာက္ေတာ့မကဘူ။ ဘဘတို႔ သိတာကေတာ့ က်ည္ရြာကလူေတြ ကို
ဆင္း႐ိုက္ေတာ့ က်ည္ရြာသားေတြက မခံဘူးဆိုၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဒိုင္နာကားကိုမီး႐ႈိ႕လိုက္တယ္။
ေနာက္က်ည္ရြာတင္မကဘူး။ အနီးအနားမွာရွိတဲ့လူေတြကပါ ငါတို႔ရြာကို လာေစာ္ကားတာ မခံဘူးဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။
ပထမေတာ့ အ႐ိုက္ခံရတယ္။ ေနာက္ အျပန္အလွန္ ႐ိုက္က်န္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒီအေရးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကာကြယ္ရင္း အသက္ဆံုးသြားတဲ့လူေတြ၊ ဒုကိၡတျဖစ္သြားတဲ့ လူေတြအတြက္

အင္န္အယ္လ္ဒီကဘာေတြ လုပ္ေပးထားတာရွိပါသလဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေထာက္ပံ့ေပးထားတယ္။ လုပ္ငန္းထူေထာင္ေပးထားတာရွိတယ္။ အစီအစဥ္နဲ႔
လုပ္ေပးထားတာေတြရွိတယ္။

ဒီအေရးမွာ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသူတစ္ေယာက္ေယာက္က တရားဥပေဒအရ တုံ႔ျပန္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ဘက္က
ဘယ္လိုစီစဥ္ေပးမလဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာတဲ့စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္။ ကၽြန္မက ဒီပဲယင္းကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မလူေတြ
ေျပရာေျပေၾကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေၾကာင္း ေျပာရမယ့္ တာ၀န္က အင္မတန္ႀကီးတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္
ကၽြန္မလူေတြအ တြက္ အသက္စြန္႔ၿပီးေျပာရမယ္။ သူ႔ ရဲ႕ေဘးအႏၲရာယ္ကိုပါ ရင္းၿပီးေတာ့ ေျပာထားတာ။ အဲဒီေတာ့
ဘဘတို႔ က ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အင္န္အယ္လ္ဒီေျပာတာက စံုစမ္းေရး
ေကာ္မရွင္ဖဲြ႕ရမယ္။ ဒီအဖဲြ႕ဆိုတာက ဘယ္သူ႔မွ အေရးယူဖို႔မဟုတ္ဘူး။ဘယ္သူ႔မွအျပစ္တင္ဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ဒါနဲ႔
ပတ္သက္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ အမွန္ကို ျပည္သူကို တင္ျပၿပီး ေနာင္ဒါမ်ဳိးမျဖစ္ဖို႔ ဒါပဲ။ အခုလည္းပဲ အေမရိကား
ေရာက္ေနတဲ့လူေတြထဲမွာ မေက်နပ္တာေတြ ေျပာေနၾကတာ ရွိေနတာပဲ။ ဒါ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခြင့္အေရးပဲ
မေက်နပ္တာကို ေျပာပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။

အစိုးရဘက္ကေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မလွည့္ဖို႔ ေျပာထားတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးက
လိုအပ္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ေကာ္မတီမွာ ဥကၠ ႒ျဖစ္ေနတယ္။ အင္န္အယ္လ္ဒီကေရာ ဒီကိစၥကို
ဘယ္လို ေရွ႕ဆက္မွာလဲ။
ခုနကေျပာသလို စံုစမ္းေရး ေကာ္မတီဖဲြ႕ၿပီး ဒါေတြအေပၚမွာ သင္ခန္းစာယူၿပီးေတာ့လုပ္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔
ဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုတာ က အစြန္းေရာက္တဲ့သူေတြ၊ အၾကမ္း ဖက္တဲ့သူေတြ ဘယ္ဘက္က လာလာ လက္မခံဖို႔၊
စံုစမ္းေရး ေကာ္မတီ ဖဲြ႕ဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတာက ဒီေန႔ထိ မျပတ္ေသးဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးကို အေျခခံၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနတာေၾကာင့္ ဒီပဲယင္းကိစၥကို
အစျပန္မေဖာ္တာလို႔ တခ်ဳိ႕ကေျပာေနၾကတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ ေရာဘယ္လိုမွတ္ခ်က္ျပဳခ်င္ပါသလဲ။
မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး။ နဂိုမူလက ဒီကိစၥေတြ ဘာမွမလုပ္ခင္ကတည္းက ဒီဟာနဲ႔ပတ္သက္တာ အားလံုးကို
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းျဖစ္ခ်င္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္
ခ်ထားတဲ့အခ်ိန္၊ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံလည္း ေခၚမယ္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီကို ဗိုလ္မွဴးႀကီး သန္း
ထြန္း၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ကိုတင္လိႈင္တို႔၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္၀င္းတို႔ လာေတြ႕တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘက္က
ဒီပဲယင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥဘာမွမေျပာဘူး။ သင္ပုန္းေခ်တဲ့ သေဘာမ်ဳိးေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခါ သူတို႔
လာျပန္ေျပာတဲ့အခါ အစ္မတို႔ဘက္က ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။ သင္ပုန္းေခ်မယ္လို႔ ေျပာတဲ့အခါ ဟို
ဘက္က သူတို႔လူႀကီးက အရမ္း၀မ္းသာတယ္လို႔ ေျပာတယ္ အစ္မေရဆိုၿပီးလာေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔
စံုစမ္းေရးေကာ္မတီအဖဲြ႕က ဘယ္သူ႔ကိုမွ အေရးယူဖို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို ေနာင္လာေနာက္သားေတြ
ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ သင္ခန္းစာယူၾကပါ။ ဒါပါပဲ။
-------------------------------------------------------------------
ေက်ာ္စိုးလင္း
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ကားေမာင္းေပးခဲ့သူ)

ပထမသတ္ကြင္းက်ည္ရြာကေန ကားေမာင္းမထြက္ခင္ အမွတ္ရေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးကို ေျပာျပပါဦး။
ကားေမာင္းၿပီးမထြက္သြားခင္ ေနာက္ကေနၿပီးေတာ့ စၿပီး႐ိုက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြက လက္တံု႔ျပန္ဖို႔လုပ္တဲ့အေပၚမွာ အန္တီကတားၿပီးေတာ့ လက္တုံ႔မျပန္ဖုိ႔ေျပာတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျပႆနာကျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့လုပ္တဲ့ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္ေနတဲ့အေပၚမွာ ဘယ္လုိမွလက္တုံ႔ျပန္ဖို႔အဆင္မေျပဘူး။ အန္တီကလက္တုံ႔မျပန္ဖို႔အဖြဲ႕၀င္ေတြကို ၫႊန္ၾကားထားတာရွိတယ္။ ေနာက္ကလူေတြကို ႐ိုက္ေန တာကို ျမင္ရတယ္။ ကိုတိုးလြင္ကို ႐ိုက္လိုက္တာကိုလည္းျမင္ရတယ္။ ေနာက္ဘဘဦးကိုလည္း ႐ိုက္လိုက္တာကို ေတြ႔လုိက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔စိတ္ထဲမွာ လူငယ္စိတ္ဆိုေတာ့ ေဒါသေတာ့ ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ကကားကို ဘက္ဆုတ္ၿပီးေတာ့ ထြက္လိုက္တယ္။ ဘက္မဆုတ္ဘဲနဲ႔ ထြက္လို႔ရွိရင္ ကားေမွာက္ေအာင္လို႔ တိုင္းေရာ့နဲ႔ ဘီးၾကားထဲမွာ ႏွစ္တစ္လက္မတုတ္ထိုးထည့္ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က လီဗာသံုးခ်က္နင္းၿပီး ဘက္ဆုတ္ၿပီး ထြက္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့မွ အဲဒီတုတ္က်ဳိးသြားတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကားမွန္ေတြအကုန္ ကြဲသြားၿပီ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကားကိုေမာင္းဖို႔ မေမာင္းဖို႔ ေျပာထားတာရွိလား။ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္ေမာင္းထြက္ခဲ့တာလား။
မေျပာဘူးဗ်။ အန္တီကကၽြန္ေတာ့္ကို ခရီးစဥ္စထြက္ကတည္းက ဘယ္ေနရာမွာ ျဖည္းျဖည္းေမာင္း၊ ဘယ္ေနရာမွာ ရပ္၊ ဘယ္ေနရာကို ေမာင္းဆိုတာမ်ဳိး တစ္ခါမွမေျပာဖူးဘူး။ အေျခအေနကို ၾကည့္လုိက္တယ္။ အန္တီ့အေနနဲ႔ကေတာ့ ေမာင္းလို႔လည္းမေျပာဘူး။ မေမာင္း
နဲ႔လို႔လည္းမေျပာဘူး။ အခ်ဳိ႕လူေတြကေတာ့ ေဘးကေနလာေျပာၾက တယ္။ ေမာင္း... ေမာင္း... ေနာက္မွာအရမ္းဆုိးရြားေနၿပီေပါ့။ အန္တီ့အေနနဲ႔ကေတာ့ ေမာင္းသြားလုိ႔ရွိရင္ ေနာက္ကလူေတြကိုထားၿပီး ေျပးတယ္ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ရပ္ထားမယ္ဆုိလည္း အကုန္ လံုးေသကုန္မွာေပါ့။ ဒီအေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ကနည္းနည္း အန္တီ့ေနရာကေန၀င္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကိုယ္ေမာင္းမွျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ေမာင္းထြက္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယေနရာက်မွ သတ္ကြင္းကိုေတြ႕ရတယ္။

တစ္မိုင္ေလာက္အကြာမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ဒုတိယသတ္ကြင္းကိုေရာ ဘယ္လို ေရွာင္ထြက္ႏိုင္ခဲ့တာလဲ။
ကားေတြနဲ႔လည္း လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကို ပိတ္ထားတယ္။ တစ္ဖက္မွာေတာ့ လွည္းလမ္းေလးရွိတယ္။ အဲဒီကေန ကၽြန္ေတာ္က လွည္းလမ္းအတုိင္းေမာင္းလာၿပီး ပိတ္ထားတဲ့ကားေတြေက်ာ္သြားၿပီးမွ ႐ိုက္တဲ့သူေတြကို ေတြ႕တယ္။ ကားလမ္းညာဘက္ေဘးမွာ လူေတြ တုတ္ေတြနဲ႔ အျပည့္ရွိတယ္။ ဘယ္ဘက္မွာက ႀကံ႕ခုိင္ေရး၀တ္စံုေတြ၊ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြကိုင္ထားတဲ့ လူေတြေတြ႔တယ္။ ပတ္ပတ္လည္မွာ သံဆူးႀကိဳးေတြကာထားတယ္။ အဲဒီကေနမွတစ္ဆင့္ အေနာက္က ဆလိုက္မီးေတြနဲ႔ ထုိးထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကားေပၚမွာ လူငယ္ေတြက တြဲ ခိုၿပီး လိုက္လာတဲ့အခါက် သူတို႔ကို ႐ိုက္မွာစိုးလို႔ ေရွာင္မေမာင္းဘဲနဲ႔ ကားကိုလမ္းေပၚကို ဆြဲတင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔က ခဲေတြ၊ ေလာက္ေလးေတြပစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း မွန္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္သံဆူးႀကိဳးေတြကို တုိက္ျဖတ္လိုက္တယ္။ တိုက္ၿပီး ေတာ့ တစ္ဖက္ကပိတ္ထားတဲ့ကားေတြၾကားမွာ လူသြားလမ္းခ်န္ထားတယ္။ အဲဒီလမ္းေလးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကားနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္ေနေတာ့ အဲဒီ ကေန လြတ္သြားတယ္။ ရဲေတြက ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားတယ္။ ရဲေတြကိုပါ ကၽြန္ေတာ္က တုိက္မလိုသြားလိုက္ေတာ့ ရဲေတြက ဒိုင္ဗင္ထိုး ေရွာင္လိုက္တယ္။

အဲဒီညကသာ ကားကိုလြတ္ေအာင္ ေမာင္းမထြက္ႏုိင္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ ျဖစ္လာမယ့္ျပႆနာကို ဘယ္လုိရင္ဆုိင္မယ္ စိတ္ကူးမိလဲ။
သူတုိ႔က အကြက္က်က်စီစဥ္ထားတယ္ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သာ မေမာင္းခဲ့ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒီထက္မကေသႏုိင္ တဲ့အေနအထားရွိတယ္။ အခုဟာက ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ထဲကလူေတြ မေသလို႔ျပန္ရွင္လာတဲ့လူေတြအမ်ားႀကီး။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ကံေကာင္းလို႔ အသက္ျပန္ရွင္လာတဲ့လူေတြ။ အဲဒီေနရာမွာ ပြဲခ်င္းၿပီးေသတာက အဖြဲ႕၀င္ထဲက သံုးေယာက္။ ေနာက္မွေသ တာတစ္ေယာက္။ က်န္တဲ့ဘက္ကေတာ့ ဘယ္လိုေသၾကလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မသိရဘူး။ လြတ္ေအာင္မေမာင္းႏိုင္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ ကိုယ့္ဘက္ကလူေတြအမ်ားႀကီး ေသႏိုင္သလို သူတုိ႔ဘက္ကလူေတြလည္း အမ်ားႀကီးေသႏုိင္တာပဲ။ ဒါေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေနာက္
မွာလူေတြ ေသတယ္ဆုိတာကို မသိဘူး။ အ႐ိုက္ခံရတယ္ဆုိတာကိုပဲ သိတာ။ ေသတာကိုမ်ားသိလုိက္ရင္ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္က ပိုၿပီးျပင္းထန္ သြားႏုိင္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကားထဲမွာရွိေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕အေနအထားက ဘယ္လိုရွိလဲ။
အန္တီကေတာ့ သတိနဲ႔ေနတဲ့ ပံုစံရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကုိယ့္အာ႐ံုနဲ႔ကိုယ္ဆိုေတာ့ အန္တီကို တစ္ခ်က္၊ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ပဲ လွည့္ၾကည့္ ျဖစ္တယ္။ အလယ္မွာပဲ သူအသင့္အေနအထားနဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့ပံုစံမ်ဳိး။ ကားထဲမွာ အန္တီအပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကိုထြန္းေဇာ္ေဇာ္ရယ္၊ ေနာက္ကေန တြဲခိုၿပီး လိုက္လာၾကတဲ့ လူငယ္ေတြနဲ႔ေပါင္းရင္ အားလံုး ၁၈ေယာက္ရွိတယ္။

အဲဒီညက လုပ္သြားတဲ့အဖြဲ႕ကေဒသခံမဟုတ္ဘူး လုိ႔ေျပာၾကတယ္။ ဘယ္ကလာတဲ့အဖြဲ႕ လို႔ထင္လဲ။
ေဒသခံမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ေဒသခံေတြကို ေမးၾကည့္တယ္။ သူတုိ႔ကို မသိၾကဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေနရာေရာက္မွ ထြက္႐ိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ကေန ကားေတြနဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္လုိက္လာၾကတာ။ ျဖစ္တဲ့ေနရာက က်ည္ရြာအထြက္မွာစျဖစ္တာပါ။

အခု ဒီျဖစ္ရပ္က ဆယ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီဆိုေတာ့ လက္ရွိအခ်ိန္ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုခံစားေနရလဲ။
မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပဲ ခံစားေနရတုန္းပါပဲ။ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ေမး။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ရွိေနတုန္းပါပဲ။

ဒီပဲယင္းကိစၥမွာ ေနာက္ကြယ္ကတကယ့္ တရားခံက ဘယ္သူျဖစ္ႏုိင္တယ္လို႔ အစ္ကို႔အေနနဲ႔ ယူဆလဲ။ အစိုးရဘက္က တိုက္႐ိုက္ၫႊန္ၾကား တယ္လို႔ ယူဆသလား။
အားလံုးက စိတ္တူကိုယ္ပါျဖစ္လို႔ အတူတူေပါင္းၿပီး လုပ္ၾကတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကျမင္တယ္။ စိတ္မပါဘူးဆုိရင္ ဒီကိစၥကျဖစ္လာစရာမရွိဘူး။ ဒီသတင္းကေတာ့ ဒီလိုပဲေျပာေနၾကတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဒီလိုပဲေတြးလို႔ရတာပဲ။ အတုိက္အခံပါတီဆိုလို႔ ဒီပါတီတစ္ခုပဲရွိတာ။ ဒီပါတီက အတိုက္အခံလုပ္ေနတာကလည္း အစိုးရပဲ ရွိတယ္ဆိုေတာ့ အစိုးရကပဲ တုိက္႐ိုက္ၫႊန္ၾကားၿပီး လုပ္တယ္ဆုိတာေပၚလြင္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္တယ္။

ဒီလုပ္ႀကံမႈႀကီးမွာ ကိုယ္တုိင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီကိစၥအေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့သူေတြကို တရားဥပေဒအရပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခု တုံ႔ျပန္ခ်င္တာရိွလား။
အခုေလာေလာဆယ္အခ်ိန္ထိ ဘာမွမလုပ္ေသးတာပဲ ရွိပါတယ္။ ေနာက္က်ရင္ အျဖစ္မွန္ကို ေပၚေပါက္ဖို႔အတြက္ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မတီ ဖြဲ႕ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္လုပ္ခ်င္လည္းလုပ္မယ္။ တရားစြဲဆုိမႈတစ္ခုလုပ္ခ်င္လည္း လုပ္မယ္။ မလုပ္ခ်င္လည္းမလုပ္ဘူး။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဘာမွအစီအစဥ္ မရွိဘူး။ လက္တုံ႔ျပန္ဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ့ မရွိတာအမွန္ပါ။ အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေစခ်င္တယ္ဆုိတာက အခုအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ေတြက သက္ရွိထင္ရွားရွိေနေသးတယ္။ ဒီအျဖစ္မွန္ကို ဘယ္သူက ဘယ္လိုလုပ္တယ္ဆုိတာကို ျပန္ၿပီးဆန္းစစ္တဲ့အခါမွာ သူတို႔ေတြက တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္လႊဲခ်ေနတဲ့ သေဘာထားေတြရွိေနတဲ့အေပၚ ဘယ္လိုမွ အျဖစ္မွန္ေပၚဖို႔ အလားအလာမရွိဘူး။ လုပ္တဲ့သူေတြ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အျဖစ္မွန္ကို ေပၚေပါက္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵတစ္ခုပဲရွိေနတယ္။

ေအးခ်မ္းမြန္ Credit & Copy From >7Day News Journal< Thank For Your Postst
Re-post By ACM 30-5-2013