“ဦးေအာင္ေဇယ် ငိုခ်င္းခ်"
ေက်ာ္ေသာင္း
(ေရႊလုပ္သားဂ်ာနယ္တြင္ ဖတ္မိၿပီး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သျဖင့္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)
ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ထိုင္းအလုပ္သမားနည္းတူ အခြင့္အေရးေတြရမယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခရီးသြားလာခြင့္ရမယ္ ဆိုတဲ့ မက္လံုးေတြကို ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာ အစိုးရေတြက ကတိေတြေပးခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အလုပ္လုပ္ခ်င္ၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေပါင္း သန္းခ်ီၿပီးေတာ့အလုပ္သမားပတ္စပို႔ကိုလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာပတ္စပို႔ (အနီနဲ႔ခရမ္းေရာင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဘတ္ေငြ ၇၅၀/၈၅၀)နဲ ့ယူတဲ့ ျမန္မာအစိုးရ လည္း ဘတ္ေငြဘီလီယံနဲ႔ခ်ီၿပီး ႏိုင္ငံဘ႑ာရရွိခဲ့တယ္။ ေသြးစစ္ခ၊ အလုပ္လုပ္ခြင့္ work permit ခ နဲ႔ ျပည္၀င္ခြင့္ဗီဇာခေတြကိုလည္းထိုင္းအစိုးရ တနင့္တပိုးရရွိၾကတယ္။ဒါ့အျပင္ရက္၉၀ ျပည့္တိုင္းဧည့္စါရင္းတိုင္လ၀ကတံဆိပ္တုံုးထုျခင္းနဲ႔ ၂ ႏွစ္တစ္ ႀကိမ္ေန ထိုင္ခြင့္ျပန္လုပ္ရတဲ့ကိစၥရပ္ႀကီးကလည္းစားလို႔ မကုန္ယူလို႔မခန္းထားလို႔ မကုန္ေအာင္ ျမန္မာေတြ ဆီက ရရွိ တယ္။ တရား၀င္ေပါက္ေစ်းဆိုတာ သတင္းမီဒီယာေတြမွာသာ ရွိေကာင္းရွိေပမယ့္ တကယ့္အျပင္ မွာေပါက္ ေစ်းက ပတ္စပို႔စာအုပ္နဲ ့wp လုပ္ခ ကုန္က်ေငြက ဘတ္ေငြ တစ္ေသာင္းခြဲ ထက္မေလွ်ာ့ဘူး။
ေက်းကၽြန္သဖြယ္ပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္လုပ္ၿပီးမွရရွိၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕လုပ္အားခ ေခၽြးႏွဲစာေတြ ထိုင္းမွာ ဖိတ္စင္ကုန္တယ္။ အစိုးရ ၂ရပ္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့လုပ္ကိုင္ခြင့္ရ ကုမၸဏီေတြအတြက္ေတာ့ တစ္ သက္ စာဖူလံုေလာက္ေအာင္ကို အျမတ္ေငြေတြပိုက္မိခဲ့ၾကတယ္။ လက္ရွိမွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ လြတ္လပ္ခြင့္အထူးနည္းပါးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လမ္း သြားေနတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားကိုပတ္စပို႔ပါရံုနဲ႔မရေတာ့ဘူး။wpပါမွ ေထာေရာပါမွ၊ ေသြးစစ္လက္မွတ္ပါမွ၊ဆိုၿပီးအမ်ိဳးမ်ိဳးအေၾကာင္းျပၿပီး ဖမ္းဆီးေငြေတာင္းပါတယ္။ အားလံုးစံုရင္ေတာင္မွ မုန္႔ဖိုးဆိုၿပီး ေတာင္းပါေသးတယ္။ ခရီးသြားလာျခင္း ကိစၥဆိုတာ ပတ္စပို႔စာအုပ္ တစ္ခုတည္းနဲ႔ၿပီးစီးသင့္ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျမန္မာနဲ႔ ထိုင္းအစိုးရတို႔ သိရွိၾကပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္စံညြန္းအရ ပုလိပ္ဆိုတာကလည္း(ေျပာရင္မေကာင္းဘူး) ညစ္ပတ္မႈမ်ိဳးစံုနဲ ့ရွာ
ေဖြၿခိမ္းေျခာက္ ေတာင္းရမ္းမွ ဗိုက္ျပည့္တဲ့အမ်ိဳးမို႔ အေပၚယံအလႊာက အိပ္ေဖါင္းတဲ့အစီအစဥ္ခ်မွတ္ လိုက္ေတာ့ လမ္းမွာျမင္သမွ် ဗမာအလုပ္သမားေတြမွာ ပတ္စပို႔ကိုယ္စီနဲ ့ျဖစ္ေနေတာ့ခါ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ညစ္ပတ္ေတာင္းစားၾကရေတာ့တာေပါ့။
မဟာခ်ိဳင္၊ မဲေဆာက္နဲ႔ ဘန္ေကာက္ တို႔မွာ ပတ္စပို႔ရွိလွ်က္နဲ႔ ထိုင္းပုလိပ္ကိုေငြေပးေနရသူ
ေတြ၊ အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို ၀င္ေနရတဲ့သူေတြနဲ႔ လက္ထိပ္အခပ္ခံရတဲ့ျမန္မာေတြ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ရွိပါတယ္။လြတ္လြတ္လပ္လပ္မွ ခရီးသြားလာဖို႔ အာမခံခ်က္မရွိ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီပတ္စပို႔ဟာ ဘတ္ေငြ တစ္ေသာင္းေက်ာ္အကုန္ခံၿပီးလုပ္ထားေပမယ့္ ပုလိပ္ေအာ့ေၾကာလန္ ပတ္စပို႔ျဖစ္ေနတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲျဖစ္တယ္။
ထိုင္းပုလိပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲညစ္ပတ္ညစ္ပတ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာင္းစားေတာင္း စားပတ္စပိုလက္၀ယ္ရွိၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားရာေပါင္းမ်ားစြာတို႔ဟာ ေနရပ္ရင္းကိုေန႔တိုင္း ျပန္ေနၾကပါ တယ္။ အလုပ္သမားေတြဟာ ထိုင္းကိုျပန္လာဖို႔အတြက္ re-entery လို႔ေခၚတဲ့ ျပန္လည္ ျပည္၀င္ခြင့္ ဗီဇာ ကို ဘတ္ေငြ ၁၂၀၀ အကုန္ခံၿပီး လုပ္သြားၾကရပါတယ္။ အသြားေရာအျပန္ပါ မဲေဆာက္အထြက္ ကေန ေတာင္ေပၚအထိ ဂိတ္ေပါင္း ၇ဂိတ္မွာ အလုပ္သမားတိုင္း ေငြေပးၾကရပါတယ္။ အယင္တုန္းက ၃ဂိတ္သာရွိ ပါတယ္။ ယခု ေကာက္စားလို႔ရမွန္းသိေတာ့ ၇ဂိတ္အထိ တိုးခ်ဲ႕လိုက္ဟန္တူပါတယ္။
အလုပ္သမားေတြမွာ စာရြက္စာတမ္းေတြ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္ေစ မစံုသည္ျဖစ္ေစ တစ္ဂိတ္ကို ဘတ္ေငြ တစ္ရာစီေပးၾကရပါတယ္။ မေပးလို႔ ေျပာတဲ့အလုပ္သမားကေတာ့ ကားေပၚက ဆြဲခ်ျခင္းခံရပါတယ္။
ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြဟာ ထိုင္းပုလိပ္ေတြ လဘ္စားတာ မတရားေငြယူတာကို သိတယ္။ ထိုင္းမီဒီယာ
ေတြမွာ ေဖၚထုတ္တာကို ေတြ႔ၾကရမွာျဖစ္တယ္။ အားရဖို႔ အလြန္ေကာင္းတဲ့ေဖၚထုတ္မႈေတြေပါ့။ ခု ေကာက္ စားခံေနရာက ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ ဆိုေတာ့ ထိုင္းဘက္က ေတာ္ရံုနဲ႔ မေဖၚထုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါ တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ဘန္ေကာက္ ျမန္မာသံရံုးကေကာ ျမန္မာအလုပ္သမားအရာရွိေတြပါ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြကို မၾကားဘယ္ ရွိမလဲေနာ့။ ပတ္စပို႔နဲ႔ သန္းခ်ီရိွတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ ကေတာ့ ဒို႔ျမန္မာ အစိုးရ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြအေပၚ ဘယ္ေလာက္အထိ လက္၀ါးေစာင္းထက္မလဲလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္။
ျမန္မာသမိုင္းဆရာမ ေဒါက္တာမတင္၀င္း ေရးတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ ဆိုရင္“ထိုင္းဆိုတာ ငယ္ႏိုင္ျဖစ္တယ္ ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႔အခ်ိန္မေရြးတက္သိမ္းလို႔ ရတယ္လို႔”ေဖၚျပခဲ့တာမွတ္မိ
ပါေသးတယ္။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ဒီအေရးအသားကို ဖတ္မိသူတိုင္း ဟားတိုက္ရည္ၾကမလားပဲ။
ဦးေအာင္ေဇယ် တို႔ ေရွ႕ျမန္မာဘုရင္ေတြ ေခတ္တုန္းကေရာ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ေခတ္ တေလွ်ာက္လံုးမွာပါ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ တိုင္းျပည္ေတြကို သိမ္းပိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ျပဳခဲ့ၾကတယ္။
၁၉ရာစု၂၀ ရာစုမွာေတာ့ ႀကီးပြားလိုၾကတဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္းဟာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို ကၽြန္ျပဳဖို႔အတြက္ အတြက္ က်ည္တစ္ေတာင့္ ေဖါက္စရာမလို။ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီတဲ့စနစ္ကိုပါးနပ္လိမၼာစြာနဲ ့က်င့္သံုးၾကတယ္။ မူ၀ါဒေတြကိုခ်မွတ္ၾကတယ္။ ကမာၻႀကီးကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ၾကတယ္။ အေမွာင္ထဲမွာမေန၊ အလင္းေရာင္ကို ရွာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ထင္ပ။ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးဟာ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြဆီမွာ အိမ္ေဖၚလုပ္ပါရေစ၊ အိမ္သာ ေဆးပါရေစ၊ မာလီ ကုန္ထမ္း သားသတ္သမားေတြ လုပ္ပါရေစ၊ အနိမ့္က်ဆံုးအလုပ္ေတြကို တရား၀င္ ကၽြန္လုပ္ ပါရေစ ဆိုၿပီး ထိုင္းကိုလာလိုက္ၾကတာ ခုေတာ့ သံုးေလးသန္းကၽြန္ျဖစ္ေနၿပီ။ ထိုင္းမွာ အလုပ္လုပ္ မွ မိသားစု ထမင္းနပ္မွန္တဲ့အေနအထားကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြေရာက္ရွိခဲ့ၿပီ။
ယခုလက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ အစိုးရဆိုတာ သတၱိေျပာင္ၾကသူေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ဗႏၶဳလေသြး,ဘုရင့္ေနာင္ေသြး, မင္းရဲေက်ာ္စြာေသြးနဲ႔ တပင္ေရႊထီးေသြးေတြ က်န္ေနေသးတဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီအစိုးရ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ လက္ထက္မွာ တရား၀င္ကၽြန္လုပ္ခြင့္ပတ္စပို႔စာအုပ္လုပ္ထားလွ်က္နဲ႔ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြ အႏိုင္က်င့္ခ်င္တိုင္းက်င့္တာလက္ပိုက္ၾကည့္ေနမယ္၊ဆက္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြ ခံေနရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေလာင္းဘုရား ဦးေအာင္ေဇယ် တမလြန္က သိသြားခဲ့ရင္ မင္းတို႔ေၾကာင့္ ငါသိကၡာက်တယ္လို႔ ေျပာၿပီး ငိုခ်င္းခ်ေနမလားပဲ။ ။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။