We Love Music
✪✪✪ ျမတ္ေသာ အမွန္တရားရဲ႕ ခရီးသြား ✪✪✪
ကိုေန၀င္းနဲ႕
ဂီတသည္ မသိစိတ္၏ ကၠေျႏၵကိုပါ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ မိုးဦးသည္ ဂီတတစ္ခုျဖစ္လ်ွင္ မိုးသည္ ၾကားေနရေသာ ဂီတႏွင့္ ျမင္ေနရေသာ ဂီတျဖစ္၏။ လူ႕ေလာက ၀ဲဂယက္ႏွင္ ပူပင္ေသာကမ်ားႏွင့္ ေနာက္ဆံတင္းျခင္း မ်ားသည္ ဂီတႏွင့္ မထိေတြ႕စဥ္အထိ ကာလၾကာရွည္ေကာင္း ၾကာရွည္လိမ့္မည္ လူူတစ္ေယာက္၏ သက္တမ္း ဧရိယာတစ္ခုအတြင္း၌ ဂီတသည္ ပံုသ႑ာန္တစ္ခုအေနျဖင့္ လက္ခံႏိုင္စြာ ရွိကိုရွိေနခဲ့သည္။. ဂီတဖန္တီးသူ တစ္ေယာက္၏ အဇၹဳတၱစိတ္တြင္း ပံုရိပ္ကိုဂီတႏွင့္လည္း ျပန္လည္ပံုမေဖာ္ႏိုင္ပါ။ မိမိဖန္တီးလိုက္ေသာ ဂီတအေၾကာင္းအရာ တစ္ခုသည္ မိမိအတၱမ်ားကို အျမဲပင္ အႏိုင္ယူလ်က္ရွိေန၏။ မသိက်ိဳးႏြံစြာထား၍ မရေသာ အရာသည္ ဂီတျဖစ္၏။ ဂီတသည္ အံၾသဇြယ္ထုူးျခားျမင့္ျမက္ေသာ ရနံ႕တစ္ခုပိုင္ဆိုင္သည္။ အာရံုေျခာက္ပါးစလံုးသည္ ဂီတႏွင့္ ကင္းကြာ၍ မရႏိုင္ပါ. ဂီတငည္ မရိုးသားေသာ စိတ္မ်ား၌ မေပ်ာ္ေမြ႕ပါ။ ဂီတသည္ ဖြင့္ထားေသာ ရႈခင္းပင္ျဖစ္သည္။ လတ္ဆက္ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံံ႕ဖြယ္ အလင္းမွာ ျမဲျခင္း၊ မျမဲျခင္း သခၤါရ သေဘာ၏ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္မႈမွာ မြန္းၾကပ္ပိတ္ေလွာင္ေသာ စိတ္အနာညတရေန႕ရက္ အေမွာင္မ်ားမွာ သိစိတ္၊ မသိစိတ္၏ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီစက္၀န္းမွာ ဂီတသည္ မည္သို႕ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားး သစၥာမေဖာက္ခဲ့ပါ. ဂီတသည္ သမိုင္းမ်ားကိုပါ ေဖာ္က်ဴးႏိုင္စြမ္းရွိသည္။
လူယဥ္ေက်းေတြ တီးခတ္တဲ့ ဗံုသံမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ယဇ္ပူေဇာ္ေနတဲ့ လူရိုင္းေတြမွာလည္း ရွိခဲ့တယ္။ သဘာ၀ၾကီၚက အရင္ဦးဆံုးေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေႏွာင္းလူတိုင္း သိသင့္တယ္။
ေတးေရး ေတးဆို ကိုေန၀င္းဆိုတာ ဂီတေလာကမွာ မွတ္တိုင္တစ္ခု ခိုင္ခိုင္မာမာစိုက္ထူႏိုင္သူ တစ္ဦးပါ။ Classical Music ကိုတန္ဖိုးထားျပီး Crazy ျဖစ္သူတစ္ေယာက္ပါ။ J.S Bach ရဲ႕ေတးသြားေတြကို အလြန္တရာမွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ျပီး ေပြ႕ဖက္တီးခတ္ခဲ့သူပါ။ ႏွစ္လိုဖြယ္ ႏုရြလွပတဲ့ နိမိတ္ပံုအားေကာင္းေကာင္းနဲ႕ အခ်စ္သီခ်င္းမ်ားစြာ တည္ၾကည္ေလးနက္ခန္႕ညားျပီး ဒႆနမ်ားပါ၀င္တဲ့ အခ်စ္သီခ်င္းမ်ားစြာ အားမာန္ျပည့္၀တဲ့ သီခ်င္းမ်ားစြာည ေရးစပ္သီဆိုခဲ့သူပါ. ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ကိုေဇတို႕ မိုးတဖြဲဖြဲၾကားမွာ ဆရာကိုေန၀င္းအိမ္ကို ေရာက္သြားေတာ့ ေႏြးေထြးႏူးညံစြာ ၾကိဳဆိုလက္ခံ စကားေတြ ေျပာျပီး သူ႕ရဲ႕ Brazi made Gianini Classical ဂစ္တာေလးနဲ႕ သီခ်င္းေတြ တစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္ မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ သီဆိုတီးခတ္ျပပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ အျပင္မွာ မိုးေတြရြာေနပါတယ္။ ေတးေရး ေတးဆို ကိုေန၀င္းရဲ႕ စိတ္တြင္းရႈခင္းမ်ားကို ကၽြန္္ေတာ္တို႕ ျဖည္းျဖည္းေလး ဖြင့္ၾကည့္တဲ့အခါ.....
☣ “ကိုေန၀င္း” ျဖစ္ေပၚစီးဆင္းရာ ကာလံေဒသံနဲ႕ ေတြ႕ၾကံဳထိေတြ႕ခံစားမႈ အေထြေထြ။
♪ သီခ်င္းသြင္းမယ္ဆိုျပီး လားရႈိးကေန ရန္ကုန္ကို ဆင္းလာတယ္။ အဲဒီမွာ စသြင္းျဖစ္သြားတယ္။ မင္းမင္းလတ္နဲ႕သြင္းတယ္။ ေဒါက္ေဒါက္ ဘယ္သူလဲ ဆိုျပီး။ အဲဒါေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပလိုက္ဘူး။ ေနာက္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္က်ေတာ့ “အားလံုးကိုေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္” ဆိုျပီး ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ ၁၁ပုဒ္ Copy တစ္ပုဒ္နဲ႕ သၾကၤန္သီခ်င္း Copy ေလးတစ္ပုဒ္နဲ႕ အဲဒီက်မွ နည္းနည္းအဆင္ေျပလာတာေပါ့။ Producer ေတြဘာေတြရွိလာတယ္။ မႏၱေလးက ကိုေက်ာ္စိန္ ဗဟိုေတးသံသြင္းက လိုက္ျပီးလုပ္ေပးတာ။ ၇၆မွာ “အားလံုးကိုေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္” ထြက္တာ “ေတမင္း” “ရဲလြင္” ဆိုျပီးေတာ့ထြက္တာ။ အဲဒီက ေန ၈၅ ခုႏွစ္က်မွ “ယာဥ္အမီွ ရီရီျပံဳးျပန္ပါ” ဆိုျပီး ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေတြၾကီးပဲ တစ္ေခြသြင္းျဖစ္တယ္။
အရင္တုန္းက သီခ်င္းေတြကို ခုခ်ိန္မွာ ျပန္နားေထာင္တဲ့အခါ ျဖစ္ေပၚရရွိတဲ့ Feeling။
ငယ္တုန္းက သီခ်င္းေတြ ျပန္နားေထာင္ေတာ့ ေက်နပ္ပါတယ္။ ေက်နပ္မႈတစ္ခု ရပါတယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို စေရးျပီဆိုကတည္းက အဆံုးသတ္ ေခါင္းစဥ္ေပး တကယ္ေက်နပ္မွ သူ႕ကိုအတည္ယူထားလိုက္တာဆိုေတာ့ အတည္ယူထားျပီးသား သီခ်င္းကို ျပန္နားေထာင္ရတာပဲ။ Version အေနနဲ႕ ေျပာင္းရင္ေျပာင္းသြားမယ္။ စာသားကေတာ့ မေျပာင္းလဲဘူးေပါ့။ ေက်နပ္ပါတယ္။
☣ စကားလံုးေတြအေပၚ ပင္ပန္းအားထုတ္တည္ေဆာက္ခ်ည္းကပ္ပံု
♪ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ငယ္စိတ္နဲ႕ေရးေတာ့ သီခ်င္းေတြက တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ကာရံေတြနဲ႕ေရးထားတာေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ခုခ်ိန္က် သိပ္မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး။ “ေတြ႕ေတြ႕ေနသမ်ွ၊ ေန႕ေန႕ေလသလ။ ေမ့ေမ့ေနက်။ ရက္ေတြသာကုန္၊ ဘယ္ပံုရုန္းမတက္။ မ်က္ရည္သာကုန္၊ မယ္ပံုျပံဳးမတတ္၊ သက္ေသသာဆံုး ဘယ္ပံုရုန္းမတတ္” သီခ်င္းကေတာ့ လွတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္လုပ္ဖို႕က်ေတာ့ သူ႕အဓိပၸါယ္ကိုလည္း လွတယ္ဆို
ကိုေန၀င္းနဲ႕
ဂီတသည္ မသိစိတ္၏ ကၠေျႏၵကိုပါ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ မိုးဦးသည္ ဂီတတစ္ခုျဖစ္လ်ွင္ မိုးသည္ ၾကားေနရေသာ ဂီတႏွင့္ ျမင္ေနရေသာ ဂီတျဖစ္၏။ လူ႕ေလာက ၀ဲဂယက္ႏွင္ ပူပင္ေသာကမ်ားႏွင့္ ေနာက္ဆံတင္းျခင္း မ်ားသည္ ဂီတႏွင့္ မထိေတြ႕စဥ္အထိ ကာလၾကာရွည္ေကာင္း ၾကာရွည္လိမ့္မည္ လူူတစ္ေယာက္၏ သက္တမ္း ဧရိယာတစ္ခုအတြင္း၌ ဂီတသည္ ပံုသ႑ာန္တစ္ခုအေနျဖင့္ လက္ခံႏိုင္စြာ ရွိကိုရွိေနခဲ့သည္။. ဂီတဖန္တီးသူ တစ္ေယာက္၏ အဇၹဳတၱစိတ္တြင္း ပံုရိပ္ကိုဂီတႏွင့္လည္း ျပန္လည္ပံုမေဖာ္ႏိုင္ပါ။ မိမိဖန္တီးလိုက္ေသာ ဂီတအေၾကာင္းအရာ တစ္ခုသည္ မိမိအတၱမ်ားကို အျမဲပင္ အႏိုင္ယူလ်က္ရွိေန၏။ မသိက်ိဳးႏြံစြာထား၍ မရေသာ အရာသည္ ဂီတျဖစ္၏။ ဂီတသည္ အံၾသဇြယ္ထုူးျခားျမင့္ျမက္ေသာ ရနံ႕တစ္ခုပိုင္ဆိုင္သည္။ အာရံုေျခာက္ပါးစလံုးသည္ ဂီတႏွင့္ ကင္းကြာ၍ မရႏိုင္ပါ. ဂီတငည္ မရိုးသားေသာ စိတ္မ်ား၌ မေပ်ာ္ေမြ႕ပါ။ ဂီတသည္ ဖြင့္ထားေသာ ရႈခင္းပင္ျဖစ္သည္။ လတ္ဆက္ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံံ႕ဖြယ္ အလင္းမွာ ျမဲျခင္း၊ မျမဲျခင္း သခၤါရ သေဘာ၏ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္မႈမွာ မြန္းၾကပ္ပိတ္ေလွာင္ေသာ စိတ္အနာညတရေန႕ရက္ အေမွာင္မ်ားမွာ သိစိတ္၊ မသိစိတ္၏ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီစက္၀န္းမွာ ဂီတသည္ မည္သို႕ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားး သစၥာမေဖာက္ခဲ့ပါ. ဂီတသည္ သမိုင္းမ်ားကိုပါ ေဖာ္က်ဴးႏိုင္စြမ္းရွိသည္။
လူယဥ္ေက်းေတြ တီးခတ္တဲ့ ဗံုသံမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ယဇ္ပူေဇာ္ေနတဲ့ လူရိုင္းေတြမွာလည္း ရွိခဲ့တယ္။ သဘာ၀ၾကီၚက အရင္ဦးဆံုးေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေႏွာင္းလူတိုင္း သိသင့္တယ္။
ေတးေရး ေတးဆို ကိုေန၀င္းဆိုတာ ဂီတေလာကမွာ မွတ္တိုင္တစ္ခု ခိုင္ခိုင္မာမာစိုက္ထူႏိုင္သူ တစ္ဦးပါ။ Classical Music ကိုတန္ဖိုးထားျပီး Crazy ျဖစ္သူတစ္ေယာက္ပါ။ J.S Bach ရဲ႕ေတးသြားေတြကို အလြန္တရာမွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ျပီး ေပြ႕ဖက္တီးခတ္ခဲ့သူပါ။ ႏွစ္လိုဖြယ္ ႏုရြလွပတဲ့ နိမိတ္ပံုအားေကာင္းေကာင္းနဲ႕ အခ်စ္သီခ်င္းမ်ားစြာ တည္ၾကည္ေလးနက္ခန္႕ညားျပီး ဒႆနမ်ားပါ၀င္တဲ့ အခ်စ္သီခ်င္းမ်ားစြာ အားမာန္ျပည့္၀တဲ့ သီခ်င္းမ်ားစြာည ေရးစပ္သီဆိုခဲ့သူပါ. ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ကိုေဇတို႕ မိုးတဖြဲဖြဲၾကားမွာ ဆရာကိုေန၀င္းအိမ္ကို ေရာက္သြားေတာ့ ေႏြးေထြးႏူးညံစြာ ၾကိဳဆိုလက္ခံ စကားေတြ ေျပာျပီး သူ႕ရဲ႕ Brazi made Gianini Classical ဂစ္တာေလးနဲ႕ သီခ်င္းေတြ တစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္ မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ သီဆိုတီးခတ္ျပပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ အျပင္မွာ မိုးေတြရြာေနပါတယ္။ ေတးေရး ေတးဆို ကိုေန၀င္းရဲ႕ စိတ္တြင္းရႈခင္းမ်ားကို ကၽြန္္ေတာ္တို႕ ျဖည္းျဖည္းေလး ဖြင့္ၾကည့္တဲ့အခါ.....
☣ “ကိုေန၀င္း” ျဖစ္ေပၚစီးဆင္းရာ ကာလံေဒသံနဲ႕ ေတြ႕ၾကံဳထိေတြ႕ခံစားမႈ အေထြေထြ။
♪ သီခ်င္းသြင္းမယ္ဆိုျပီး လားရႈိးကေန ရန္ကုန္ကို ဆင္းလာတယ္။ အဲဒီမွာ စသြင္းျဖစ္သြားတယ္။ မင္းမင္းလတ္နဲ႕သြင္းတယ္။ ေဒါက္ေဒါက္ ဘယ္သူလဲ ဆိုျပီး။ အဲဒါေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပလိုက္ဘူး။ ေနာက္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္က်ေတာ့ “အားလံုးကိုေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္” ဆိုျပီး ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ ၁၁ပုဒ္ Copy တစ္ပုဒ္နဲ႕ သၾကၤန္သီခ်င္း Copy ေလးတစ္ပုဒ္နဲ႕ အဲဒီက်မွ နည္းနည္းအဆင္ေျပလာတာေပါ့။ Producer ေတြဘာေတြရွိလာတယ္။ မႏၱေလးက ကိုေက်ာ္စိန္ ဗဟိုေတးသံသြင္းက လိုက္ျပီးလုပ္ေပးတာ။ ၇၆မွာ “အားလံုးကိုေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္” ထြက္တာ “ေတမင္း” “ရဲလြင္” ဆိုျပီးေတာ့ထြက္တာ။ အဲဒီက ေန ၈၅ ခုႏွစ္က်မွ “ယာဥ္အမီွ ရီရီျပံဳးျပန္ပါ” ဆိုျပီး ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေတြၾကီးပဲ တစ္ေခြသြင္းျဖစ္တယ္။
အရင္တုန္းက သီခ်င္းေတြကို ခုခ်ိန္မွာ ျပန္နားေထာင္တဲ့အခါ ျဖစ္ေပၚရရွိတဲ့ Feeling။
ငယ္တုန္းက သီခ်င္းေတြ ျပန္နားေထာင္ေတာ့ ေက်နပ္ပါတယ္။ ေက်နပ္မႈတစ္ခု ရပါတယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို စေရးျပီဆိုကတည္းက အဆံုးသတ္ ေခါင္းစဥ္ေပး တကယ္ေက်နပ္မွ သူ႕ကိုအတည္ယူထားလိုက္တာဆိုေတာ့ အတည္ယူထားျပီးသား သီခ်င္းကို ျပန္နားေထာင္ရတာပဲ။ Version အေနနဲ႕ ေျပာင္းရင္ေျပာင္းသြားမယ္။ စာသားကေတာ့ မေျပာင္းလဲဘူးေပါ့။ ေက်နပ္ပါတယ္။
☣ စကားလံုးေတြအေပၚ ပင္ပန္းအားထုတ္တည္ေဆာက္ခ်ည္းကပ္ပံု
♪ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ငယ္စိတ္နဲ႕ေရးေတာ့ သီခ်င္းေတြက တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ကာရံေတြနဲ႕ေရးထားတာေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ခုခ်ိန္က် သိပ္မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး။ “ေတြ႕ေတြ႕ေနသမ်ွ၊ ေန႕ေန႕ေလသလ။ ေမ့ေမ့ေနက်။ ရက္ေတြသာကုန္၊ ဘယ္ပံုရုန္းမတက္။ မ်က္ရည္သာကုန္၊ မယ္ပံုျပံဳးမတတ္၊ သက္ေသသာဆံုး ဘယ္ပံုရုန္းမတတ္” သီခ်င္းကေတာ့ လွတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္လုပ္ဖို႕က်ေတာ့ သူ႕အဓိပၸါယ္ကိုလည္း လွတယ္ဆို
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။