ေဗဒါလမ္း Baydarlan သုတ ရသ ဟာသ ျပည္ပအႏုပညာ
အိမ္မက္ေတြ အခုိးမခံရေစနဲ႕။
အေမရိကရွိ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ စာသင္ခန္းတြင္ျဖစ္သည္။ ဆရာက ေက်ာင္းသားမ်ားကို “ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စာစီစာကံုးတစ္ပုဒ္ ေရးခိုင္းခဲ့သည္။
ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက သူ၏ရည္မွန္းခ်က္မွာ “ကၽြန္ေတာ္ၾကီးျပင္းလာတဲ့အခါ ေျမကြက္ၾကီးတစ္ကြက္ ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ပါတယ္။ အဲဒီေျမကြက္ေပၚမွာ သစ္ပန္၊ ပန္းမန္ေတြကို အျပည့္စိုက္ျပီး စိမ္းစိုတဲ့ ဥယ်ာဥ္လုပ္ပါမယ္။ ျပီးေတာ့ ပန္းျခံအလယ္မွာ သစ္သားအိမ္ေလးေတြေဆာက္ျပီး အသားကင္ဖို႔ေနရာေတြ ထားရွိပါမယ္။ ဟိုတယ္တစ္လံုးကိုလည္း ေဆာက္ျပီး ကိုယ့္မိသားစုအျပင္ အျခားလာေရာက္လည္ပတ္သူေတြကိုလည္း
ထို႔ေနာက္ သူ၏စာစီစာကံုးကို ဆရာ့အားျပရာ ဆရာကတစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး မင္နီျဖင့္ ၾကက္ေျခခတ္လိုက္သည္။ ဆရာက သူ႔အား ေနာက္စာစီစာကံုးတစ္ပုဒ္ကို ေရးခိုင္းေစခဲ့ျပန္သည္။
အေမရိကရွိ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ စာသင္ခန္းတြင္ျဖစ္သည္။ ဆရာက ေက်ာင္းသားမ်ားကို “ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စာစီစာကံုးတစ္ပုဒ္ ေရးခိုင္းခဲ့သည္။
ေက်ာင္းသားတစ္ဦးက သူ၏ရည္မွန္းခ်က္မွာ “ကၽြန္ေတာ္ၾကီးျပင္းလာတဲ့အခါ ေျမကြက္ၾကီးတစ္ကြက္ ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ပါတယ္။ အဲဒီေျမကြက္ေပၚမွာ သစ္ပန္၊ ပန္းမန္ေတြကို အျပည့္စိုက္ျပီး စိမ္းစိုတဲ့ ဥယ်ာဥ္လုပ္ပါမယ္။ ျပီးေတာ့ ပန္းျခံအလယ္မွာ သစ္သားအိမ္ေလးေတြေဆာက္ျပီး အသားကင္ဖို႔ေနရာေတြ ထားရွိပါမယ္။ ဟိုတယ္တစ္လံုးကိုလည္း ေဆာက္ျပီး ကိုယ့္မိသားစုအျပင္ အျခားလာေရာက္လည္ပတ္သူေတြကိုလည္း
ထို႔ေနာက္ သူ၏စာစီစာကံုးကို ဆရာ့အားျပရာ ဆရာကတစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး မင္နီျဖင့္ ၾကက္ေျခခတ္လိုက္သည္။ ဆရာက သူ႔အား ေနာက္စာစီစာကံုးတစ္ပုဒ္ကို ေရးခိုင္းေစခဲ့ျပန္သည္။
ေက်ာင္းသားက သူေရးထားတဲ့ စာစီစာကံုးကို ေသခ်ာျပန္ဖတ္ျပီး အမွားမေတြ႕ေသာေၾကာင့္ ဆရာအား ထပ္ျပေလသည္။
ဆရာက “မင္းကို မင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ေရးခိုင္းတာ။ ဒီလို အိမ္မက္ဆန္ဆန္ စိတ္ကူးယဥ္တာကို ေရးခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး၊ မင္းရဲ႕ တကယ့္ ရည္မွန္းခ်က္ကို ဆရာလိုခ်င္တယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္တာကို ဆရာမလိုခ်င္ဘူး၊ နားလည္လား” လို႔ ေျပာေသာအခါ
ေက်ာင္းသားက “ ဆရာ...ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တကယ့္ရည္မွန္းခ်က္ပါ” လို႔ အားတက္သေရာျပန္ေျဖတယ္။
“မဟုတ္ဘူး၊ ဒါဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မင္းအသစ္ျပန္ေရးပါ။ တကယ္လို႔ မင္းမေရးရင္ မင္းကိုဆရာ ေအာင္မွတ္မေပးဘူး။ မင္းေသခ်ာစဥ္းစားပါ”
ေက်ာင္းသားကလည္း ထပ္မေရးႏိုင္ေၾကာင္း ေခါင္းခါျပသည္။ ေနာက္ဆံုး ထိုစာစီစာကံုးမွာ “E” အဆင့္သာ ရခဲ့သည္။
ထို အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ျပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း(၃၀) အၾကာတြင္ ငွင္းဆ၇ာက ေက်ာင္းသားတစ္သိုက္နဲ႕ အပန္းေျဖပန္းျခံတစ္ခုသို႔ ေပ်ာ္ပြဲစားေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ဆရာက ျမက္ခင္းစိမ္းနွင့္ ပန္းေပါင္းစံုကို ေငးေမာၾကည့္ရွႈရင္း သင္းပ်ံ႕ေသာ အသားကင္နံ႕ ကို ရွဴရွိက္ ေနမိသည္။ တစ္ေနရာတြင္ လူလတ္ပိုင္း လူရြယ္တစ္ဦးက ဆရာ႕ဆီ ဦးတည္ေလွ်ာက္လာျပီး ဆရာ၏တပည့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ဟု ေျပာဆိုမိတ္ဆက္ေလသည္။
လူရြယ္က ဆရာ႔ကို အေၾကာင္းစံုေျပာျပျပီး သူသည္ တစ္ခ်ိန္က စာစီစာကံုးမေအာင္ေသာ ေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ေျပာသည္္။ သို႔ေသာ္ ယေန႕တြင္ သူသည္ စာစီစာကံုးထဲက သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည္႔ အပန္းေျဖဥယ်ာဥ္ ၾကီးတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ျပီျဖစ္သည္။
ဆရာမွ လူငယ္၏စကားေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္(၃၀) ကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည။္
“ႏွစ္(၃၀) အတြင္းမွာ ေက်ာင္းသားဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္အိမ္မက္ေတြကို ငါေခ်ဖ်က္မိခဲ့သလဲ မသိဘူး။ မင္းကေတာ့ မင္းရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ကို ငါ့ေၾကာင့္ ေခ်ဖ်က္မခံခဲ့တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ေက်ာင္းသားျဖစ္တယ္”
သင္ေရာ၊ သင့္ရည္မွန္းခ်က္အိမ္မက္ေတြ သူတစ္ပါးရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားေၾကာင့္ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ခဲ့ရျပီလား။
သင့္ရည္မွန္းခ်က္ကို ဂရုစိုက္ပါ။
အျခားဘယ္သူ႕ေၾကာင့္မွ အဆံုးရွဳံးမခံပါနဲ႕။
credit: hppt:// www.duwenzhang.com
KZL
ဆရာက “မင္းကို မင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ေရးခိုင္းတာ။ ဒီလို အိမ္မက္ဆန္ဆန္ စိတ္ကူးယဥ္တာကို ေရးခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး၊ မင္းရဲ႕ တကယ့္ ရည္မွန္းခ်က္ကို ဆရာလိုခ်င္တယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္တာကို ဆရာမလိုခ်င္ဘူး၊ နားလည္လား” လို႔ ေျပာေသာအခါ
ေက်ာင္းသားက “ ဆရာ...ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တကယ့္ရည္မွန္းခ်က္ပါ” လို႔ အားတက္သေရာျပန္ေျဖတယ္။
“မဟုတ္ဘူး၊ ဒါဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မင္းအသစ္ျပန္ေရးပါ။ တကယ္လို႔ မင္းမေရးရင္ မင္းကိုဆရာ ေအာင္မွတ္မေပးဘူး။ မင္းေသခ်ာစဥ္းစားပါ”
ေက်ာင္းသားကလည္း ထပ္မေရးႏိုင္ေၾကာင္း ေခါင္းခါျပသည္။ ေနာက္ဆံုး ထိုစာစီစာကံုးမွာ “E” အဆင့္သာ ရခဲ့သည္။
ထို အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ျပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း(၃၀) အၾကာတြင္ ငွင္းဆ၇ာက ေက်ာင္းသားတစ္သိုက္နဲ႕ အပန္းေျဖပန္းျခံတစ္ခုသို႔ ေပ်ာ္ပြဲစားေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ဆရာက ျမက္ခင္းစိမ္းနွင့္ ပန္းေပါင္းစံုကို ေငးေမာၾကည့္ရွႈရင္း သင္းပ်ံ႕ေသာ အသားကင္နံ႕ ကို ရွဴရွိက္ ေနမိသည္။ တစ္ေနရာတြင္ လူလတ္ပိုင္း လူရြယ္တစ္ဦးက ဆရာ႕ဆီ ဦးတည္ေလွ်ာက္လာျပီး ဆရာ၏တပည့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ဟု ေျပာဆိုမိတ္ဆက္ေလသည္။
လူရြယ္က ဆရာ႔ကို အေၾကာင္းစံုေျပာျပျပီး သူသည္ တစ္ခ်ိန္က စာစီစာကံုးမေအာင္ေသာ ေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ေျပာသည္္။ သို႔ေသာ္ ယေန႕တြင္ သူသည္ စာစီစာကံုးထဲက သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည္႔ အပန္းေျဖဥယ်ာဥ္ ၾကီးတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ျပီျဖစ္သည္။
ဆရာမွ လူငယ္၏စကားေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္(၃၀) ကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည။္
“ႏွစ္(၃၀) အတြင္းမွာ ေက်ာင္းသားဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္အိမ္မက္ေတြကို ငါေခ်ဖ်က္မိခဲ့သလဲ မသိဘူး။ မင္းကေတာ့ မင္းရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ကို ငါ့ေၾကာင့္ ေခ်ဖ်က္မခံခဲ့တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ေက်ာင္းသားျဖစ္တယ္”
သင္ေရာ၊ သင့္ရည္မွန္းခ်က္အိမ္မက္ေတြ သူတစ္ပါးရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားေၾကာင့္ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ခဲ့ရျပီလား။
သင့္ရည္မွန္းခ်က္ကို ဂရုစိုက္ပါ။
အျခားဘယ္သူ႕ေၾကာင့္မွ အဆံုးရွဳံးမခံပါနဲ႕။
credit: hppt:// www.duwenzhang.com
KZL
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။