မာသာထရီဇာ - myworldtolivein

လူ႔ေလာကၾကီးနဲ႔လူသားေတြအတြက္အသက္ရွင္ျပီးအက်ဳိးေဆာင္ခဲ့သူေတြအနက္ မာသာထရီဇာဟာတစ္ဦးအပါအ၀င္ပါ။ရွိရွိသမၽွကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ျပီးအငယ္ဆံုးေသာသူေတြအတြက္
တတ္စြမ္းသေလာက္လုပ္ေဆာင္သြားခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ဒီလိုလူေတြအတြက္လုပ္ေဆာင္ရျခင္းအတြက္
ဘာကိုမွလည္းမေတာင္းဆိုခဲ့သလို၊လုပ္ေပးရေလာက္ေအာင္တန္ေကာတန္ရဲ႔လားလို႔
သံသယလည္းမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။သူမဆီကခြန္အားရယူၾကပါစို႔။


မာသာထရီဇာ

အဂၢနက္စ္ဂြန္ဇာဘိုဂ်က္ဇုကို၁၉၁၀ခုႏွစ္၊ၾသဂုတ္လ၊၂၆ရက္ေန႔တြင္ေအာ္တုိမင္အင္ပါယာ၊ ဥဇကပ္(ယခုကာလ၊မက္ဆီဒိုးနီးယားႏိုင္ငံရဲ႔ျမိဳ႔ေတာ္၊စကုပ္ဂ်ီ)မွာဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။သူမဟာ
အယ္လေဘးနီးယားႏိုင္ငံ၊စကိုဒါေဒသကလာတဲ့နီကိုေလနဲ႔ဒရာနာဘိုဂ်က္ဇုမိသားစုရဲ႔
အငယ္ဆံုးသမီးေလးျဖစ္ပါတယ္။အယ္လေဘးနီးယန္းႏိုင္ငံေရးေလာကမွာက်င္လည္ေနတဲ့
သူမရဲ႔ဖခင္နီကိုေလကြယ္လြန္ခ်ိန္၊၁၉၁၉ခုႏွစ္အခ်န္မွာသူမဟာအသက္(ဂ)ႏွစ္အရြယ္သာရွိပါေသးတယ္။
ဖခင္ကြယ္လြန္ျပီးခ်ိန္မွာမိခင္ျဖစ္သူကသူမကိုရိုမန္ကက္သလစ္ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာေအာင္
သြန္သင္ခဲ့ပါတယ္။ဖခင္နီကိုေလဟာပရစ္ဇန္ကိုဆိုဗိုကလာသူျဖစ္ျပီးမိခင္ဒရာနာကေတာ့ ဒါကိုဗီကာကိုဆိုဗိုေဒသအနီးကရြာေလးတစ္ရြာကျဖစ္ပံုရပါတယ္။



သူမရဲ႔ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးဘ၀ကိုအိႏၵိယျပည္မွာသာသနာျပဳခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲအသက္တာျဖစ္
ရပ္ေတြကၾကီးစိုးလြမ္းမိုးထားပံုရပါတယ္။အသက္၁၂ႏွစ္အရြယ္မွာေတာ့အဂၢနက္စ္ကေလးဟာ
ဘာသာေရးေလာကထဲကို၀င္ေရာက္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။သူမရဲ႔ေနာက္ဆံုအဓိဌာန္ကို
သူမဘုရားဖူးသြားေလ့ရွိတဲ့လက္ႏိုက္စ္ကမက္ေဒါနားရုပ္တုေရွ႔ ေမွာက္မွာဆုေတာင္းေနစဥ္
၁၉၂၈ခုႏွစ္ရဲ႔ၾသဂုတ္လ၊၁၅ရက္ေန႔မွာခ်ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။သီလရွင္တစ္ပါးျဖစ္လာဖို႔အတြက္
အသက္၁၈ႏွစ္အရြယ္မွာေလာ္ရီတိုကသီလရွင္ေက်ာင္းကို၀င္ဖို႔အိမ္ကထြက္ခြာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့အဂနက္စ္ဟာအိမ္ကမိခင္နဲ႔အစ္မေတြကိုျပန္ဆံုေတြ႔ခြင့္မၾကံဳေတာ့ပါဘူး။

ပထမဦးစြာအဂၤလိပ္စာသင္ဖို႔အဂၢနက္စ္ဟာအိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံ၊ရပ္ဖ္ဖာဟမ္မွာရွိတဲ့ေလာ္ရီတို
သီလရွင္ေက်ာင္းကိုသြားရပါတယ္။ဒီေက်ာင္းဟာအိႏၵိယကခေလးသူငယ္ေတြကိုအဂၤလိပ္စာသင္
ဖို႔အတြက္ေလာ္ရီတိုကသီလရွင္ေတြတက္ေလ့ရွိတဲ့ေက်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။၁၉၂၉ခုႏွစ္မွာေတာ့ အဂၢနက္စ္ဟာအိႏၵိယျပည္ကိုေရာက္ရွိလာျပီးဟိမ၀ႏၲာေတာင္ေျခနားကဒါဂ်ီလင္မွာသာသနာ
အမႈေတာ္ကိုစတင္ခဲ့ပါတယ္။အဂၢနက္စ္ဟာသူမတို႔ရဲ႔ကြန္ဗင့္ေက်ာင္းမွာကေလးေတြကို
စာသင္ေနရင္းအနီးမွာရွိတဲ့စိန္႔ထရီဇာေက်ာင္းမွာဘင္ဂါလီဘာသာကိုသင္ယူခဲ့ပါတယ္။
၁၉၃၁ခုႏွစ္၊ေမလ(၂၄)ရက္ေန႔မွာေတာ့သီလရွင္တစ္ပါးအျဖစ္သစၥာဆိုခဲ့ပါတယ္။ စိန္႔ထရီစီဒီလီစီေယာ့ဆ္ရဲ႔ဘြဲ႔နာမကိုခံယူလိုေပမယ့္ကြန္ဗင့္ေက်ာင္းကအျခားသီလရွင္
တစ္ပါးခံယူသြားျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္စပိန္ဘာသာအရထရီဇာဆိုတဲ့အမည္ကိုဘဲခံယူလိုက္ပါတယ္။
ကလၲကတၲားျမိဳ႔အေရွ႔ဖက္ပိုင္းကအႏၲာလီကြန္ဗင့္ေက်ာင္းမွာစာျပေနတဲ့အခ်ိန္၊၁၉၃၇ခုႏွစ္၊ေမလ
(၁၄)ရက္ေ႕နမွာ ေတာ့ေလးနက္တဲ့သစၥာကိုျပဳခဲ့ပါတယ္။အဲဒီမွာႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္နီးပါးတာ၀န္
ထမ္းေဆာင္ျပီးခ်ိန္၊၁၉၄၄ခုႏွစ္မွာေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ေက်ာင္းမွာ
စာသင္ျပရတာကိုသီလရွင္ထရီဇာေပ်ာ္ပိုက္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ပတ္ပတ္လည္မွာျမင္ေနရတဲ့
ကလၲကတၲားရဲ႔ဆင္းရဲတြင္းနက္မႈကသူမကိုပိုျပီးစိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစပါတယ္။
၁၉၄၃ခုႏွစ္မွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ဘဂၤလားငတ္မႈေခါင္းပါးမႈေဘးကျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးဆီအနိတၳာရုံေတြနဲ႔
အနိစၥတရားကိုသယ္ေဆာင္လာခ်ိန္၊၁၉၄၆ခုႏွစ္ၾသဂုတ္လမွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ဟိႏၵဴနဲ့မူဆလင္
လူမ်ဳိးတို႔ရဲ႔အဓိကရုဏ္းၾကီးကလၲကတၲားျမိဳ႔ၾကီးကိုဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေစခဲ့ျပီးေခ်ာက္ခ်ားစရာ
ဌာေနတစ္ခုျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

၁၉၄၆ခုႏွစ္၊စက္တင္ဘာလ(၁၀)ရက္ေန႔၊ခါတိုင္းႏွစ္ေတြလိုကလၲကတၲားကေနဒါဂ်ီလင္ကေလာ္ရီတို
ကြန္ဗင့္ေက်ာင္းကိုအသြားမီးရထားဘူတာရံုမွာေခၚသံကိုသူမၾကားလိုက္ရျပီ။
..ငါဟာကြန္ဗင့္ေက်ာင္းကထြက္ခြာျပီးေတာ့ဆင္းရဲသားေတြေတာထဲမွာေနထိုင္ရင္းသူတို႔ကို
ကူညီရမယ္။ဒါဟာအထက္ကလာတဲ့အမိန္႔ျဖစ္တယ္။ဒါကိုလုပ္ေဆာင္ဖို႔ပ်က္ကြက္ျခင္းဟာ
ငါ့ရဲ႔ယံုၾကည္ျခင္းပ်က္သံုးသြားျခင္းဘဲ..
လို႔သူမခံယူခဲ့ပါတယ္။

၁၉၄၈ခုႏွစ္မွာေတာ့ေလာ္ရီတိုသီလရွင္၀တ္ရုံျဖဴအစားအျပာစင္းအနားသတ္ေတြပါတဲ့၀တ္ရုံ
ကိုေျပာင္းလဲ၀တ္ဆင္ ျပီးဆင္းရဲသားေတြအတြက္စတင္လုပ္ေဆာင္ပါေတာ့တယ္။အိႏၵိယ
လူမ်ဳိးအျဖစ္ခံယူျပီးပန္တာကေဆးရုံမွာလအနည္းငယ္ၾကာေဆးပညာသင္ယူျပီးသည့္ကာလ
ကလၲကတၲားရဲ႔ဆင္းရဲသားရပ္ကြပ္ထဲမွာအလုပ္စတင္ခဲ့ပါတယ္။အစဦးဆံုးေမာ္တစ္ဂ်္ေဟးလ္
မွာေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဖြင့္တယ္။မ်ားမၾကာမီလူမြဲေတြနဲ႔ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးသူေတြအတြက္
စတင္လုပ္ေဆာင္ပါေတာ့တယ္။၁၉၄၉ခုႏွစ္ဦးပိုင္းမွာေတာ့အမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္စုကသူမရဲ႔
လုပ္ငန္းမွာပါ၀င္လာခဲ့ျပီးဆင္းရဲဆကာ့အဆင္းရဲဆံုးသူမ်ားအတြက္
အမႈေတာ္ကိုစတင္ခဲ့ပါတယ္။

မ်ားမၾကာမီအခ်ိန္အတြင္းမွာသူမရဲ႔လုပ္ေဆာင္မႈေတြကိုအာဏာပိုင္ေတြကသတိျပဳမိ
လာျပီး၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ကအသိအမွတ္ျပဳမႈကိုေဖၚျပလာပါတယ္။မာသာထရီဇာရဲ
႔ဒိုင္ယာရီအရဆိုရင္ေတာ့ပထမႏွစ္ဟာအခက္အခဲေတြနဲ႔နပန္းလံုးေနရတဲ့ကာလပါဘဲ။
၀င္ေငြတျပားမွမရွိတဲ့အတြက္အစားအေသာက္နဲ့အေထာက္အပံ့အတြက္ေျဖရွင္းစရာ
နည္းလမ္းကေတာ့လိုက္လံေတာင္းရမ္းရျခင္းပါဘဲ။အစဦးပိုင္းလေတြမွာသံသယေတြ
နဲ႔အထီးက်န္မႈေတြေၾကာင့္ပိုျပီးသက္ေတာင့္သက္သာရွိတဲ့ကြန္ဗင္းေက်ာင္းကိုျပန္ခ်င္တဲ့
အထိျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။သူမရဲ႔ဒိုင္ယာရီထဲမွာ
..သခင္ဘုရားကဆင္းရဲျခင္းကားတိုင္ကိုထမ္းဖို႔လြပ္လပ္တဲ့သီလရွင္တစ္ပါးျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ျပီ။
ဒီကေန႔သင္ခန္းစာေကာင္းကိုရခဲ့ျပီ။ဆင္းရဲသားေတြၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ဒုကၡဟာသူတို႔အတြက္
ပင္ပန္းလွပါတယ္။သူတို႔အတြက္ေနစရာအိမ္၊အစားအစာနဲ႔က်န္းမာေရးအတြက္
ဘယ္ေလာက္မ်ားခက္ခက္ခဲခဲၾကိဳးပမ္းရမလဲ။ဒီလိုနဲ႔ကၽြန္မဟာအလိုေတာ္အတိုင္း
ဒီမွာဘဲဆက္ေနဖို႔ဆႏၵျပဳခဲ့ပါတယ္။သူတို႔မ်က္ရည္တစ္စက္မက်ေစရပါဘူး။..

Missionary of Charity အျဖစ္ရပ္တည္လုပ္ေဆာင္သြားရန္ခြင့္ျပဳခ်က္ကို၁၉၅၀ခုႏွစ္
၊ေအာက္တိုဘာလ(ရ)ရက္ေန႔မွာဗာတီကန္ကခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။မစ္ရွင္ကေတာ့သူမ
အဆိုအတိုင္းေျပာရပါက
..ဆာေလာင္သူ၊အ၀တ္မဲ့သူ၊အိမ္မဲ့ယာမဲ့၊ဒုကၡိတ၊မ်က္မျမင္၊ႏူနာစြဲသူမ်ား၊အပယ္ခံမ်ား၊
လူအသိုင္းအ၀ိုင္းကစြန္႔ပယ္ျခင္းခံရသူမ်ား၊လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္၀န္ထုပ္၀န္ပိုးျဖစ္ေန
သူမ်ား၊လူတိုင္းႏွာေခါင္းရႈံ႔မႈခံေနရသူမ်ား…
အတြက္ပါဘဲ။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကကလၲကတၲားမွာသီလရွင္(၁၃)ပါးနဲ႔စတင္ခဲ့တဲ့အမႈဟာခုခ်ိန္မွာေတာ့
ကမၻာတစ္၀ွမ္းမွာမိဘမဲ့ေဂဟာေတြ၊ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေစာင့္ေရွာက္မႈလုပ္ငန္္းေတြ၊
ဂရုဏာလုပ္ငန္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့သီလရွင္ေပါင္း(၄၀၀၀)ေက်ာ္ရွိေနပါျပီ။



၁၉၅၂ခုႏွစ္၊ကလၲကတၲားျမိဳ႔ေတာ္မွာေသခါနီးလူေတြအတြက္ေဂဟာတစ္ခုကိုစတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့
ပါတယ္။အာဏာပိုင္ေတြရဲ႔အကူအညီနဲ႔စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းတစ္ေဆာင္ကို
အခမဲ့ေသခါနီးေစာင့္ေရွာက္မႈေဂဟာအျဖစ္ေျပာင္းလဲဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ဒီေဂဟာကိုေရာက္လာ
သူေတြဟာေဆးကုသမႈကိုခံယူရတဲ့အျပင္ေသဆံုးသူေတြကလည္းလူလိုသူလိုဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ၊
ကိုယ့္ရဲ႔ဘာသာေရးထံုးတမ္းစဥ္လာအတိုင္းသျဂိဳၤလ္ခြင့္ရၾကပါတယ္။သူမရဲ႔အဆိုအရ
..တိရိစၧာန္သဖြယ္အသက္ရွင္ခဲ့ရေပမယ့္နတ္သမီး၊နတ္သားေတြလို
ခ်စ္ခင္မႈ၊လိုလားမႈရွိရွိေသဆံုးခြင့္ရျခင္း..ပါတဲ့။

မၾကာမီမွာေတာ့မာသာထရီဇာဟာအနာၾကီးေရာဂါသည္ေတြအတြက္ ရွန္တိနဂၢ္ဂါ ဆိုတဲ့
ျငိမ္းခ်မ္းေရးျမိဳ႔ေတာ္ကိုတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။သူမရဲ႔ဂရုဏာရွင္အဖြဲ႔ကလည္းကလၲကတၲားျမိဳ႔
တစ္၀ွမ္းအနာၾကီးေရာဂါသည္ေတြကိုလိုက္လံရွာေဖြျပီးအစာေရစာ၊ေဆး၀ါးနဲ႔အနာကိုပတ္တီး
စည္းေပးၾကပါတယ္။ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့မိဘမဲ့ကေလးေတြတျဖည္းျဖည္းနဲ႔မ်ားျပားလာခ်ိန္မွာ
သူတို႔ေတြအတြက္ေဂဟာတစ္ေဆာင္ေဆာက္ဖို႔စိတ္ကူးရွိလာပါတယ္။၁၉၅၅ခုႏွစ္မွာ အိမ္မဲ့ယာမဲ့နဲ႔မိဘမဲ့လေလးေတြအတြက္ နမၼာလရွိရႈဗပၼာန္
ေဂဟာကိုဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဂရုဏာသီလရွင္မ်ား

အမႈေတာ္ဟာအလွဴရွင္ေတြကိုေရာပါ၀င္ဆက္ကပ္လိုသူေတြကိုပါဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ျပီး၁၉၆၀ခုႏွစ္မ်ား
အတြင္းမွာအိႏိၵယႏိုင္တစ္၀ွမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈေဂဟာေတြ၊မိဘမဲ့ေဂဟာေတြနဲ႔အနာၾကီးေစာင့္ေရွာက္
မႈေဂဟာေတြကိုအေျမာက္အမ်ားဖြင့္လွစ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။မာသာထရီဇာဟာသူမလုပ္ကိုတကမၻာလံုး
အတိုင္းအတာျဖစ္လာေအာင္ၾကိဳးပမ္းခဲ့ပါတယ္။အိႏိၵၵယျပင္ပရဲ႔ပထမဦးဆံုးေျခလွမ္းအေနနဲ႔
ဗင္နီဇြဲလားႏိုင္ငံမွာသီလရွင္ငါးပါးပါ၀င္တဲ့ေဂဟာတစ္ေဆာင္ကို၁၉၆၅ခုႏွစ္မွာဖြင့္လွစ္ႏုိင္ငံခဲ့
ပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့၁၉၆၈ခုႏွစ္မွာေရာမ၊တန္ဇန္းနီးယားနဲ႔ၾသစၾတီးယားေတြမွာ
လည္းေကာင္း၊၁၉၇၀ခုႏွစ္ေတြအတြင္းမွာအာရွ၊အာဖရိက၊ဥေရာပနဲ႔အေမရိကမွာေဂဟာ
နဲ႔ေဖာင္ေဒးရွင္းဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ပါျပီ။



၁၉၆၃ခုနွစ္မွာဂရုဏာကိုယ္ေတာ္မ်ားအဖြဲ႔ကိုထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ျပီးေတာ့၁၉၇၆ခုႏွစ္မွာေတာ့သီလရွင္
မ်ားအဖြဲ႔ကိုဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။မာသာထရီဇာရဲ႔လုပ္ငန္းမွာသာမန္ကက္သလစ္ဘာသာ၀င္ေတြေရာ၊
ကက္သလစ္ဘာသာ၀င္မဟုတ္သူေတြပါပူးေပါင္းပါ၀င္လာပါတယ္။၁၉၈၄ခုႏွစ္မွာဖာသာ ဂ်ဳိးဇက္လန္းဂ္ေဖါ့ဒ္နဲ႔ဂရုဏာဘုန္းေတာ္ၾကီးသာသနာျပဳအဖြဲ႔ကိုထူေထာင္ျပီးသာသနာအမႈ
ကိုျပဳခဲ့ပါတယ္။၂၀၀၇ခုႏွစ္မွာေတာ့ဂရုဏာသာသနာျပဳအဖြဲ႔ဟာႏိုင္ငံေပါင္း၁၂၀မွာကိုယ္ေတာ္
အပါး၄၅၀၊သီလရွင္အပါး၅၀၀၀နဲ႔ေက်ာင္း၊ေဂဟာေတြအပါအ၀င္သာသနာလုပ္ငန္းေပါင္း
၆၀၀ေက်ာ္ကိုလုပ္ေဆာင္ေနပါျပီ။



မာသာထရီဇာဟာအိႏၵိယအစိုးရရဲ႔အသိအမွတ္ျပဳမႈကိုခံရျပီး၁၉၆၂ခုႏွစ္မွာပဒၵမာသီရိဘြဲ႔ကို
လည္းေကာင္း၊၁၉၆၉ခုႏွစ္မွာေနရုူးဆုတံဆိပ္ကိုလည္းေကာင္းခ်ီးျမင့္ျခင္းခံခဲ့ရျပီး
၁၉၇၂ခုႏွစ္ေတြမွာလည္းအလားတူဘြဲ႔တံဆိပ္ၾကီးေတြခ်ီးျမင့္ျခင္းခံခဲ့ရသည့္အျပင္၁၉၈၀ခုႏွစ္
မွာအိႏိၵယရဲ႔အျမင့္ဆံုးႏိုင္ငံသားဆုတံဆိပ္ဘာရက္ရတ္တၲနာဆုတံဆိပ္အပ္ႏွင္းျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။
၁၉၇၉ခုႏွစ္မွာေတာ့ကမၻာ့ႏုိဗယ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုၾကီးကိုရယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။မာသာထရီဇာကို
ဂုဏ္ျပဳအပ္ႏွင္းခဲ့တဲ့ဆုတံဆိပ္ေတြကေတာ့မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ပါဘဲ။



၁၉၉၇ခုႏွစ၊္မတ္လ(၁၃)ရက္ေန႔မွာဂရုဏာသာသနာျပဳလုပ္းငန္းရဲ႔အၾကီးအကဲရာထူးမွအနား
ယူျပီးေနာက္၁၉၉၇ခုႏွစ္၊စက္တင္ဘာလ(၅)ရက္ေန႔မွာေတာ့လူ႔ေလာကထဲကအျပီးအပိုင္အနား
ယူထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။လူကြယ္လြန္သြားခဲ့ေသာ္လည္းသူမရဲ႔လက္ရာေျခရာေတြကေတာ့
လူသားေတြအတြက္ဆက္လက္အက်ဳိးျပဳေနဆဲပါဘဲ။
http://www.murann.com/ezine/index.php?option=com_content&view=article&id=1588:-myworldtolivein&catid=2:knowledge&Itemid=44