လက္နက္ႏွင့္ တရားမွ်တမႈ

by ဂ်ဴး - Ju on Wednesday, August 22, 2012 at 4:23am ·

လက္နက္၏ အျငင္းပြါးစရာမလိုေသာ ေနာက္ဆံုးရလဒ္မွာ အသက္ကို အႏၱရာယ္ ျပဳျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ လက္နက္ဆိုရာ၌ လူ႔အသက္ကို ေသေစႏိုင္ေသာ ပစၥည္းအားလံုးမ်ား ပါ၀င္၏။ ဓါး၊ ေသနတ္တို၊ ေသနတ္႐ွည္မွ အစ မိုလိုေတာ့ဗံုးအထိ ပစၥည္းမွန္သမွ်သည္ လက္နက္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္နက္သည္ ကိုင္တြယ္အသံုးျပဳသူ၏ စိတ္ေစတနာေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ဂုဏ္သတၱိႏွစ္မ်ိဳး ကြဲျပားသြားပါသည္။

တရားမွ်တ ေျဖာင့္မတ္သူ၏ လက္ထဲတြင္ လက္နက္သည္ မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္ရန္ အားကိုးရသည့္ပစၥည္း၊ သို႔ေသာ္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ မတည္ၾကည္သူ၊ လူသားအခ်င္းခ်င္း ၫႇင္းပန္းအႏိုင္ယူလိုသူ၏ လက္ထဲတြင္ေတာ့ လက္နက္သည္ အာဏာျဖစ္သည္။ လက္နက္သည္ ၿခိမ္းေျခာက္ အႏိုင္ယူခြင့္႐ွိသည့္ ပစၥည္းတခု ျဖစ္သည္။

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ ၁၇၉၁ ခုႏွစ္မွစ၍ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပင္ဆင္ခ်က္မ်ားအျဖစ္ အခြင့္အေရး ဥပေဒမူၾကမ္းကို ေရးဆြဲအတည္ျပဳခဲ့ ရသည္။ ထို အခြင့္အေရး ဥပေဒမူၾကမ္းပါ ျပင္ဆင္ခ်က္အမွတ္ (၂)သည္ ျပည္သူတို႔၏ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္ေနပါသည္။ ျပင္ဆင္ခ်က္ အမွတ္(၂) သည္ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။

"လြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္တခု၏ လံုျခံဳေရးအတြက္ စနစ္တက် မွ်မွ်တတ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႔တရပ္ လိုအပ္ေသာေၾကာင့္ ျပည္သူတို႔၏ လက္နက္မ်ား လက္၀ယ္ထား႐ွိ ကိုင္ေဆာင္ပိုင္ခြင့္သည္ ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း ခံရလိမ့္မည္ မဟုတ္"

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ၁၈ ရာစုပိုင္းကစ၍ ျပည္သူျပည္သားတိုင္း လက္နက္ ကိုင္တြယ္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ အမဲလိုက္ရာတြင္ အသံုးျပဳသည္။ မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္ရာ တြင္ အသံုးျပဳသည္။ ထို လက္နက္ကိုင္ေဆာင္မႈေၾကာင့္ လုယက္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား၊ အသက္အႏၱရာယ္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား၊ အႏိုင္က်င့္ ၫႇင္းဆဲမႈမ်ား၊ လူသတ္မႈမ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ ရသည္။ သို႔ေသာ္ တဖက္မွာက မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ခြင့္ ႐ွိေနခဲ့သည္။

ကုန္စံုဆိုင္ ပိုင္႐ွင္တေယာက္သည္ ေသနတ္ေဆာင္ထားျခင္းျဖင့္ ဆိုင္ကို လုယက္သူမ်ား၏ ရန္မွ အကာအကြယ္ ရေနျပန္သည္။ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္သည္ မိမိတဦးတည္း ေနထိုင္ေသာ အိမ္သို႔ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား မ၀င္ေရာက္ႏိုင္ရန္ ေသနတ္တလက္ျဖင့္ အကာအကြယ္ ယူႏိုင္သည္။ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ေပးထားသည္ဟု ယူဆရေသာ ျပင္ဆင္ခ်က္ အမွတ္(၂)ေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားလည္း ႐ွိသလို၊ ဆိုးက်ိဳးမ်ားလည္း ႐ွိသည္ကို မည္သူမွ် မျငင္းႏိုင္ၾကပါ။

လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ႐ုပ္သိမ္းေသာ ဥပေဒတခု ျပဌာန္းလိုက္လွ်င္ တရားဥပေဒကို ေလးစားသူမ်ားကေတာ့ လိုက္နာၾကေပလိမ့္မည္။ တရားဥပေဒကို ဂ႐ုမစိုက္သူမ်ားက ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ဆက္လက္ကိုင္ေဆာင္လိမ့္မည္။ ထိုအခါ လက္နက္မဲ့သြားေသာ ဥပေဒလိုက္ နာသူ ျပည္သူမ်ားသည္ လက္နက္႐ွိ ရမ္းကားသူမ်ား၏ အႏၱရာယ္ကို မည္ကဲ့သို႔ ကာကြယ္ရ မည္နည္း။ အိမ္တိုင္း အိမ္တိုင္းတြင္ လံုျခံဳမႈ႐ွိေအာင္ တအိမ္စီ၌ ရဲသားတဦးစီ ေစာင့္ၾကပ္ ေပးႏိုင္ပါသလား။ ထိုေမးခြန္းသည္ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ေသာ ၿမိဳ႔ကေလး မ်ား႐ွိ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ားက ေမးလာေသာ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါသည္။ သည့္ထက္ပို၍ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ ေမးခြန္းတခု ႐ွိခဲ့သည္။ တရား၀င္ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ရထားေသာ ရဲသားမ်ား၊ စစ္သည္ေတာ္မ်ား၏ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္မႈကို မိမိတို႔ ျပည္သူမ်ားက မည္သည့္ အတိုင္းအတာထိ အသက္ႏွင့္ ရင္းႏွီး၍ ယံုၾကည္စိတ္ခ် ႏိုင္ပါမည္ နည္း။

၁၉၈၁ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ အေမရိကန္သမတ ေရာ္နယ္လ္ေရဂင္ကို လူတေယာက္က ေသနတ္တလက္ျဖင့္ ေသေၾကာင္းၾကံစည္ခဲ့သည္။ ေမလတြင္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဂၽြန္ေပါလ္(၂) ကို လူတေယာက္က ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အီလီႏိြဳက္ျပည္နယ္ ေမာ္တင္ဂ႐ိုဖ့္ၿမိဳ႔၌ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ကို ပထမဦးဆံုး ဖ်က္သိမ္း လိုက္သည္။ ထို ဖ်က္သိမ္းမႈ ဥပေဒသည္ တၿမိဳ႔မွ တၿမိဳ႔သို႔ ကူးစက္သြား၏။ ထိုၿမိဳ႔မ်ားထဲတြင္ အုတ္ပတ္ၿမိဳ႔လည္း ပါ၀င္သည္။ အုတ္ပတ္ၿမိဳ႔တြင္ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ဖ်က္သိမ္းၿပီး ေနာက္ ျဖစ္ပ်က္သြားေသာ အေၾကာင္းအရာတခုမွာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေနသည္။

လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ဖ်က္သိမ္းၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္ ဓါတ္ဆီဆိုင္ပိုင္႐ွင္ တေယာက္ ဓါးျပတိုက္ခံရ၏။ ယခင္က သူ႔ဆိုင္ကို ဓါးျပတိုက္ရန္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးစား ၿပီး မည္သူမွ် မေအာင္ျမင္ၾက။ အေၾကာင္းမွာ ဓါတ္ဆီဆိုင္ ပိုင္႐ွင္သည္ ေသနတ္တလက္ အျမဲကိုင္ေဆာင္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ဆိုင္႐ွင္သည္ ဥပေဒကို ေလးစား လိုက္နာၿပီး ေသနတ္ကို မိမိႏွင့္အတူ ကိုင္ေဆာင္ မထားေတာ့ေခ်။ ထိုအခါ ဓါးျပမ်ားသည္ သူ႔ေခါင္းကို ေသနတ္ႏွင့္ေတ့ၿပီး ေငြမ်ားအားလံုးကို ယူသြားၾက၏။ ဓါးျပမ်ား ထြက္ေျပးသြား ေတာ့မွ သူသည္ မိမိကားထဲ၌ ႐ွိေနေသာ အစိုးရကို ျပန္မအပ္ရေသးသည့္ ေသနတ္ကို ယူ၍ ဓါးျပမ်ားကို ပစ္ခတ္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္က်သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုျဖစ္ရပ္၏ ရလဒ္မွာ ရယ္စရာေကာင္းေန၏။ ၿမိဳ႔အုပ္ခ်ဳပ္သူ တာ၀န္႐ွိသူမ်ားက ဆိုင္႐ွင္အား တရားမ၀င္ ေသနတ္ကိုင္ေဆာင္မႈျဖင့္ အေရးယူလိုက္သည္။ ဓါးျပမ်ားကိုေတာ့ ယခုခ်ိန္ထိ သူတို႔ ဖမ္းမေပးႏိုင္ခဲ့ေခ်။

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ဥပေဒ တည္ျမဲေစလိုေသာ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ထိုအခြင့္ကို ဖ်က္သိမ္းေစလိုေသာ ျပည္သူမ်ားအၾကား သေဘာကြဲလြဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ သည္။ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ တည္ျမဲေရးဘက္မွ ေထာက္ခံသူမ်ားက သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္ အခြင့္အေရးကို ေအာက္ပါစကားမ်ားျဖင့္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။

လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ဖ်က္သိမ္းျခင္းျဖင့္ လူတေယာက္၏အသက္ကို ကယ္တင္ႏိုင္ မည္ မဟုတ္။ အရက္မူး၍ ကားေမာင္းျခင္းမ်ားကို ပေပ်ာက္ေအာင္ ကားကို သိမ္းယူ၍ မရသလို လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္႐ံုျဖင့္ ေသနတ္ပစ္မႈမ်ား ပေပ်ာက္သြားမည္ဟု ပံုေသမွတ္ယူ၍ မရပါ။

မည္သူက မွန္သည္၊ မည္သူက မွားသည္ဟု ယခုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မတို႔ မသိႏိုင္ေသးပါ။ အခ်ိန္ကာလက အဆံုးအျဖတ္ ေပးပါလိမ့္မည္။

လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ဖ်က္သိမ္းမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေသာ ႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္ကားတခုကို လြန္ခဲ့သည့္လက ကၽြန္မ ၾကည့္ခဲ့ရပါသည္။ ဇာတ္ကားမွာ Western အမ်ိဳးအစား ေကာင္းဘိြဳင္ဇာတ္ကားျဖစ္၏။ ကၽြန္မၾကည့္ဘူး သမွ် ေကာင္းဘိြဳင္ဇာတ္ကား မ်ားတြင္ ကၽြန္မရင္ထဲသို႔ စူးနစ္၀င္ေရာက္ခဲ့ေသာ ပထမဦးဆံုး ေကာင္းဘိြဳင္ဇာတ္ကား ျဖစ္ သည္။

တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ဟု ယူဆရေသာ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ သူရဲေကာင္း ဥပေဒအရာ႐ွိ တဦး၏ ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုးကို အေျခခံ၍ ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္ကူးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဇာတ္ေကာင္မွာ Wyatt Earp ဟူေသာ ရဲအရာ႐ွိတဦး ျဖစ္သည္။ ထို Wyatt Earp အေၾကာင္းကို ဇာတ္ၫႊန္း ေရးသား႐ိုက္ကူးသည့္ ဇာတ္ကားႏွစ္မ်ိဳး ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ဇာတ္ၫႊန္းေရးသူ၊ ဒါ႐ိုက္တာ၊ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ား အားလံုးျခားနားၾက၏။ မည္သူက အလ်င္႐ိုက္ကူးခဲ့သလဲ ဆိုသည္ကို ကၽြန္မမသိပါ။ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ ပရိသတ္တဦးအေနျဖင့္ ဇာတ္ကားႏွစ္မ်ိဳးကို ကၽြန္မ ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့ သည္။

ပထမဇာတ္ကားမွာ Dan Gordon ႏွင့္ Lawrence Kasdan တို႔ ဇာတ္ၫႊန္းေရးၿပီး Lawrence Kasdan ႐ိုက္ကူးေသာ Wyatt Earp ဇာတ္ကားျဖစ္သည္။ ႐ုပ္႐ွင္သ႐ုပ္ ေဆာင္မ်ားမွာ Kevin Costner, Gene Hackman, Keith David, Bill Pullman, Isabelle Rosellini တို႔ ျဖစ္သည္။

ဒုတိယ ဇာတ္ကားမွာ Kevin Jarre ဇာတ္ၫႊန္းေရးသားၿပီး ဒါ႐ိုက္တာ George P. Cosmotos ႐ိုက္ကူးေသာ Tombstone ဇာတ္ကားျဖစ္သည္။ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားမွာ Kurt Russel, Val Kimar [The Doors ႏွင့္ The Real Macoy] Sam Elliot, Bill Paxton, Michael Biehn, Powers Boothe, Dana Delany ႏွင့္ Billy Zane တို႔ ျဖစ္သည္။ ဇာတ္ကား ႏွစ္မ်ိဳးသည္ ဇာတ္ကြက္တြင္ အနည္းႏွင့္အမ်ား ျခားနားမႈ႐ွိေသာ္လည္း ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုး အျဖစ္အပ်က္မ်ား အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ Wyatt Earp ဇာတ္ကားသည္ Wyatt Earp ၏ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က စ၍ ဇာတ္လမ္းဖြဲ႔၍ ႐ိုက္ကူးထားျခင္းျဖစ္ရာ ကေလးဘ၀ကတည္းက ဇာတ္ေကာင္၏ စ႐ိုက္မ်ားကို ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ Wyatt Earp ၏ မိဘမ်ား၊ ညီအစ္ကိုမ်ား [Wyatt ၏အိမ္ေထာင္ေရးႏွင့္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား] အားလံုးကို ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ထည့္ထားသည္။ ပို၍ ျပည့္စံုသည္။ အေသးစိတ္က်သည္။ သို႔ေသာ္ ႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္ကားတခုအျဖစ္ ၾကည့္ရေသာ အခါ အနည္းငယ္ ပိုလွ်ံသြားသေယာင္ ႐ွိသည္။

Tombstone ဇာတ္ကားကေတာ့ Wyatt Earp ရဲအရာ႐ွိအျဖစ္မွ အၿငိမ္းစားယူၿပီးသည့္ ကာလမွ စတင္၍ ဇာတ္လမ္းစတင္ ႐ိုက္ကူးျခင္းျဖစ္ရာ Wyatt ၏ ငယ္စဥ္စ႐ိုက္ကို မေပၚလြင္ ခဲ့ပါ။ Wyatt ငယ္စဥ္က ရန္ျဖစ္ရမွာ မႏွစ္ၿမိဳ႔ေၾကာင္း၊ တရားမွ်တမႈကို ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း၊ လူတေယာက္က ရန္စလွ်င္ တတ္ႏိုင္သမွ် ရန္ကိုေ႐ွာင္ၿပီး မတတ္သာလြန္းမွ ရင္ဆိုင္ေၾကာင္း၊ အရက္လံုး၀မေသာက္ေတာ့ဘဲ ေကာ္ဖီသာေသာက္ေၾကာင္း၊ ထိုအေၾကာင္းမ်ား မပါ၀င္ခဲ့ပါ။ ဒုတိယဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သူ Doc Holiday ႏွင့္ မည္ကဲ့သို႔ မိတ္ေဆြ စျဖစ္ခဲ့သည္ ဆိုတာလည္း မပါ၀င္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ Tombstone ဇာတ္လမ္းတည္ေဆာက္ပံုမွာ က်စ္လစ္သည္။ ဇာတ္ကြက္ အျဖစ္အပ်က္အခ်ိဳ႔ကို မၫႇာမတာ ျဖတ္ေတာက္ဖယ္႐ွားပစ္လိုက္သည္။ ဒါ႐ိုက္တာ George P. Cosmatos သည္ Wyatt Earp ၏ ဘ၀မွ မိမိအေလးထား၍ ေျပာလိုေသာ အေၾကာင္းအရာကိုသာ ဦးစားေပး၍ ဆြဲယူ ေဖာ္ျပလိုက္သည္။ သူ ေျပာလိုသည္မွာ လူတေယာက္ခ်င္းစီ၏ မိစၦာစိတ္ႏွင့္ တရားမွ်တစိတ္တို႔ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး လက္နက္၏ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳးတို႔ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ဖ်က္သိမ္းေရး ဥပေဒအေပၚ သူ႔ကိုယ္ပိုင္အျမင္တခုကို Wyatt Earp ၏ ဇာတ္ေကာင္ေနရာမွာ ၀င္ပူး၍ ေျပာျပျခင္း ျဖစ္သည္။

ဒုတိယပိုင္းကို ဆက္လက္ဖတ္ရႈပါရန္