နီးကပ္ေလ မႈန္ဝါးေလ
------------------------
ရင္းႏွီးလြန္းလို႔၊ နီးကပ္လြန္းလို႔ ဂရုစိုက္မႈေတြနည္းသြားတယ္၊ အာရံုစိုက္မႈ နည္းသြားတယ္။ ၾကာေတာ့ ဒါဟာ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ ျဖစ္လာတယ္။ လွ်စ္လွ်ဴရွဴမႈေတြ မ်ားလာခဲ့တယ္။
.
ၾကာေတာ့ ဒါေတြက ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အက်င့္စရိုက္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ လွ်စ္လွ်ဴရွဴမႈက ရင္းႏွီးသူေတြကို ထိခိုက္နာက်င္ေစခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကို နာက်င္ေစခဲ့ျပန္တယ္။
.
"မိဘေတြကို မၾကည့္ဘဲ၊ မိဘေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုကိုလည္း မၾကည့္ဘဲ သူတို႔ရဲ႕ရုပ္ပံုကို ဆဲြခိုင္းၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သင္ဆဲြႏိုင္ပါသလား"
.
ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ း
.
အေမရဲ႕မ်က္ခြံက အရစ္ပါလား၊ မပါဘူးလား၊
အေဖရဲ႕နားခင္က ထူသလား၊ ပါးသလား၊
အေမမ်က္ႏွာေပၚက အရစ္ေၾကာင္းေတြ နည္းသလား၊ မ်ားသလား၊
အေဖနဖူးေပၚက အရစ္ေၾကာင္း ဘယ္ႏွေၾကာင္းရွိသလဲ၊
အေမရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ မဲွ႔ဘယ္ႏွလံုးရွိသလဲ၊
အေဖရဲ႕ မ်က္ခံုးေမြးက ထူသလား၊ ပါးသလား၊
.
မ်က္စိမွိတ္ျပီး ေသခ်ာထပ္ျပန္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ း
.
ကြ်န္မတို႔ဆီ လွမ္းလာတဲ့ အေဖ၊ အေမတို႔ရဲ႕ ပံုစံအမူအရာက ဘယ္လိုလဲ၊
ေနာက္ျပန္လွည့္သြားတဲ့ အေဖ၊ အေမတို႔ရဲ႕ေနာက္ေက်ာပံုစံက ဘယ္လိုပံုစံမ်ဳိးလဲ၊
ကြ်န္မတို႔ ငယ္ငယ္ကေန အခုၾကီးလာတဲ့အထိ အေဖ၊ အေမတို႔ရဲ႕ အမူအရာနဲ႔ ပံုရိပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ျပီလဲ၊
အိမ္အလုပ္ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ေနတဲ့ အေမ့ပံုရိပ္ကို ကြ်န္မတို႔ ၾကည့္ႏိုင္စြမ္းရွိခဲ့လား၊
အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္မယ့္ အေဖရဲ႕ပံုစံကို ကြ်န္မတုိ႔ သတိထားၾကည့္ခဲ့မိလား၊
.
ဒီအရာေတြကို အခုမွ စဥ္းစားမိၾကတယ္ မဟုတ္လား၊
ပိုရင္းႏွီးေလ၊ ပိုနီးကပ္ေလ အျမင္ေတြက ေဝဝါးေလပါပဲ၊
ရင္းႏွီးလြန္းတယ္ထင္ခဲ့ေပမယ
.
"မိဘေတြက ကြ်န္မတို႔ ၾကီးျပင္းခဲ့တာကို မွတ္ထားတယ္။ ကြ်န္မတို႔က မိဘေတြ အုိမင္းသြားတာကို မွတ္ဖို႔ ေမ့ေနခဲ့တယ္"
.
လူၾကီးတစ္ဦးက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ (၄၁)ႏွစ္ သူအိမ္ေထာင္က်စဥ္က အေဝးမွာေနတဲ့ မိဘေတြကို မဖိတ္ေခၚႏိုင္ခဲ့လို႔ မိဘပံုေတြကိုဆဲြျပီး သတိတရနဲ႔ နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆဲြဖို႔ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လၾကာတဲ့အထိ ပံုဆဲြခဲတံကိုပဲ ကိုင္ျပီး ဘာပံုမွ ဆဲြမထြက္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕အေတြးထဲမွာ မိဘတို႔ရဲ႕ပံုရိပ္က ၾကည္လင္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္လံုး၊ မ်က္ႏွာအေနအထား၊ အၾကည့္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေတာ့ အျမင္မွာ မႈန္ဝါးဝါးျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူပံုမဆဲြႏိုင္တာျဖစ္တယ္။
.
အသက္ (၂ဝ) မတိုင္ခင္က မိဘေတြနဲ႔ပဲ သူေနခဲ့တယ္။ အႏွစ္ (၂ဝ)လံုးလံုး ဒီေလာက္ပူးပူးကပ္ကပ္၊ ဒီေလာက္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနခဲ့ေပမယ့္ စိမ္းေနခဲ့တယ္၊ မႈန္ဝါးေနခဲ့ရတယ္။
.
မိဘေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုေတာင္ ပံုစံမေဖာ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စိမ္းခဲ့တယ္။
မိဘေတြရဲ႕ ရုပ္ပံုကိုေတာင္ ဆက္စပ္ပံုေဖာ္လို႔ မရႏိုင္ေအာင္ မႈန္ဝါးခဲ့တယ္။
.
ဒီ့အတြက္ သူႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ခံစားခဲ့ရတယ္။ သားသမီး သံုးေယာက္ရမွ ကေလးေတြရဲ႕ ၾကီးျပင္းရာတစ္ေလွ်ာက္မွာ အေဖာ္လုပ္ရင္း ခံစားမႈေတြကို ေလွ်ာ့ခဲ့ရတယ္။
.
ဒီႏွစ္အေတာအတြင္းမွာမွ အဲဒီလူၾကီးရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကြ်န္မ နားလည္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္တခ်ဳိ႕ခဲြျပီး အေမ့အိမ္ကို ကြ်န္မျပန္ခဲ့တယ္။ အေမဆံပင္ကို ေဆးဆိုးေပးတယ္။ အေမ ငိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အေမ့ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ခဲ့မိတယ္။ အေမ့ရဲ႕ပံုရိပ္ကို ကြ်န္မရဲ႕ မ်က္စိထဲ၊ ဦးေႏွာက္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲ၊ ကြ်န္မရဲ႕ အသိထဲ စြဲစဲြျမဲျမဲ မွတ္ထားခဲ့တယ္။
.
ႏုပ်ဳိစဥ္က အေမရဲ႕ပံုရိပ္နဲ႔ အခုလက္ရွိ ပံုရိပ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မမ်က္ရည္ စုိ႔မိတယ္။ လူတိုင္း၊ သားသမီးတိုင္းကို အေမက သူ႔ရဲ႕ႏုပ်ဳိတဲ့အရြယ္နဲ႔ စေတးခံျပီး ၾကီးျပင္းလာတဲ့အထိ ႏွစ္ခ်ီၾကာေအာင္ ျပဳစုေကြ်းေမြးခဲ့ပါတယ္။
.
မိဘေတြနဲ႔ ေဝးကြာတဲ့အခ်ိန္ ပူပန္စိတ္၊ လြမ္းဆြတ္စိတ္ေတြ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိဘေတြက ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ၾကီးျပင္းခဲ့တာကို မွတ္သားေနခ်ိန္မွာ ကြ်န္မတို႔က မိဘေတြ အိုမင္းသြားတာကိုမွတ္သားဖို
.
"ေနာင္တနဲ႔ နာက်င္မႈေတြ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကပ္မလိုက္ေစနဲ႔"
.
မိဘေတြသာမက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမၾကားမွာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ အိမ္မွာ အတူေနတုန္းကေတာ့ တစ္က်က္က်က္၊ အလုပ္ေတြရ၊ အိမ္ေထာင္ေတြက်ျပီး တစ္ေယာက္တစ္ေနရာ ခဲြခြါခဲ့ၾကေတာ့ ေတြ႔ဆံုဖို႔က နည္းသြားခဲ့တယ္။ အိုမင္းသြားခ်ိန္အထိ အဆက္အသြယ္ေတြ နည္းခဲ့ၾကတယ္။ သတိထားမိခ်ိန္၊ သတိျပဳမိခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြက လြန္သြားခဲ့ပါျပီ၊ ေႏွာင္းသြားခဲ့ပါျပီ။
.
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းက သင္တန္းတစ္ခုေၾကာင့္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္။ မိတ္ေဆြက တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ လာေရာက္အလုပ္လုပ္သူျဖစ္ျပီး
.
တစ္ခါတုန္းက အေဝးေရာက္ေနတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ကြ်န္မလည္း သူ႔အနားမွာ ရွိေနခဲ့တယ္။ အစ္မစကားကုိ သူလိုက္ေလွ်ာေျပာေနေပမယ့္ စိတ္ပါပံု မရဘူး။ စိတ္မရွည္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ဖုန္းခ်ျပီးေနာက္ စိတ္ရႈပ္မုန္းတီးတဲ့ပံုပါ ျပခ့ဲတယ္။
.
"အစ္မရွာတာ ကိစၥရွိလို႔လား " ကြ်န္မက ေမးေတာ့
.
"ဘယ္ကလာ ကိစၥရွိရမွာလဲ၊ သူ႔လို ေန႔တိုင္း အိမ္ထဲအိမ္ျပင္မထြက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္မွာ ဘာကိစၥရွိႏိုင္မလဲ။ ကြ်န္မ သူ႔ထက္သာမသာ၊ ကြ်န္မ ဘယ္လိုေနေနတယ္ဆိုတာကိုသိခ်င
.
"အခုသူ အိမ္ေထာင္က်ျပီေလ။ သူနဲ႔ အနီးဆံုးဆိုလို႔ ရွင္ပဲရွိတာ။ ရွင္တို႔ အခ်င္းခ်င္း ပိုခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသင့္တာေပ
.
"မျဖစ္ႏိုင္တာ.. သူ႔လိုစရိုက္နဲ႔ သူနဲ႔ ကြ်န္မခ်စ္ခင္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ကြ်န္မတို႔က ေမြးကတည္း မတည့္ၾကတာ။ ငယ္ငယ္တုန္းက အျမဲရန္ျဖစ္တယ္။ ရန္ျဖစ္တိုင္း ကြ်န္မပဲ အဆူခံရတယ္။ သူက လည္လြန္းတယ္။ လူၾကီးေတြ လာျပီဆိုရင္ မ်က္ရည္မထြက္ ထြက္ေအာင္ေအာ္ငိုတယ္။ အခုေတာ့ သူ႔ဝဋ္က ကြ်န္မကြ်တ္သြားျပီလို႔ ေျပာရမယ္။ သူ႔ဝဋ္ကို သူ႔ေယာက္က်ာ္းခံပါေစေလ.. ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္မက သူနဲ႔ တရင္းတႏွီးေနရဦးမလဲ၊ ကြ်န္မ ဦးေႏွာက္ေကာင္းပါေသးတယ္.. "
.
ကြ်န္မရဲ႕ သတိေပးစကားက သူ႔ရဲ႕ မေက်မနပ္မႈအတြက္ ထြက္ေပါက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လအတန္ၾကာျပီးေနာက္ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ သူ႔ဖုန္းကို ကြ်န္မ လက္ခံရရွိခဲ့တယ္။ ဖုန္းတစ္ဖက္မွာ စို႔နင့္နင့္ေလသံနဲ႔ သူေျပာလာပါတယ္။
.
"ကြ်န္မ အစ္မဆံုးသြားျပီ။ မေန႔ညကပဲ ကေလးေမြးရင္း ေသြးလြန္ျပီး ေသသြားျပီ။ အစကတည္းက သူ႔ကိုယ္ခံအားက ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္ ကိုယ္ဝန္ရလာေတာ့ ကေလးမယူဖို႔ ကြ်န္မေျပာေသးတယ္။ အၾကီးဆံုးတစ္ေယာက္က တစ္ႏွစ္ပဲရွိေသးလို႔ က်န္းက်န္းမာမာျဖစ္မွ ကေလးထပ္ယူပါလို႔ ေျပာတာကို နားမေထာင္ဘူး။ ကေလးေတြျမန္ျမန္ေမြး၊ ျမန္ျမန္ၾကီးျပီးရင္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ႏိုင္မယ္တဲ့.. အခုေတာ့ ၾကည့္ဦး....."
.
ဖုန္းတစ္ဖက္မွာ သူစကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာျဖစ္တယ္။ အၾကာၾကီးငိုခဲ့တယ္။ ကြ်န္မနဲ႔အျပင္မွာ ေတြ႔ျပန္လည္း အမ်ားၾကီးေျပာျပီး အၾကာၾကီးငိုခဲ့ျပန္ေသးတယ္။ အစ္မအတြက္ ေျပာမယ့္စကားေတြ၊ အစ္မကို ေျပာသင့္တဲ့စကားေတြ အခုေတာ့ ေျပာဖို႔အခြင့္အေရးေတာင္ မရွိခဲ့ေတာ့ပါဘူး။
.
သူအလုပ္ကထြက္ျပီး အစ္မရဲ႕ ေနာက္ေရးကို သြားကူခဲ့တယ္။ ေမြးကင္းစကေလးကိုခ်ီျပီး ကြ်န္မဆီ သူဖုန္းဆက္ခဲ့တယ္။ ဖုန္း ဟိုဘက္မွာ ကေလးငိုသံကို ၾကားတယ္။ သူ႔ငိုသံကိုလည္း ၾကားတယ္။ ဖုန္းရဲ႕ ဒီဘက္မွာ ကြ်န္မလည္းငိုခ့ဲမိတယ္။ အစ္မ အိမ္ေထာင္က်တာ (၃)ႏွစ္ ရွိေပမယ့္ အစ္မအိမ္ကို သူတစ္ခါမွ မေရာက္ခဲ့ဖူးဘူး။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေရာက္တာကလည္း အစ္မရဲ႕ေနာက္ဆံုးခရီးကို ပို႔ဖို႔ပဲျဖစ္ခဲ့တယ္။
.
သူ႔ရဲ႕ ေနာင္တနဲ႔ နာက်င္မႈေတြကို ကြ်န္မခံစားခဲ့မိတယ္။ ဒီလို ေနာင္တေတြ၊ နာက်င္မႈေတြက သူဘဝတစ္သက္စာလံုး အမွတ္တရ ရွိေနေတာ့မွာေလ....
.
.
မူရင္းလင့္--- http://www.yukz.com/novel/
.
.
#NineNineSanay (Thursday, January 08, 2009)
------------------------
ရင္းႏွီးလြန္းလို႔၊ နီးကပ္လြန္းလို႔ ဂရုစိုက္မႈေတြနည္းသြားတယ္၊ အာရံုစိုက္မႈ နည္းသြားတယ္။ ၾကာေတာ့ ဒါဟာ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ ျဖစ္လာတယ္။ လွ်စ္လွ်ဴရွဴမႈေတြ မ်ားလာခဲ့တယ္။
.
ၾကာေတာ့ ဒါေတြက ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အက်င့္စရိုက္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ လွ်စ္လွ်ဴရွဴမႈက ရင္းႏွီးသူေတြကို ထိခိုက္နာက်င္ေစခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကို နာက်င္ေစခဲ့ျပန္တယ္။
.
"မိဘေတြကို မၾကည့္ဘဲ၊ မိဘေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုကိုလည္း မၾကည့္ဘဲ သူတို႔ရဲ႕ရုပ္ပံုကို ဆဲြခိုင္းၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သင္ဆဲြႏိုင္ပါသလား"
.
ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ း
.
အေမရဲ႕မ်က္ခြံက အရစ္ပါလား၊ မပါဘူးလား၊
အေဖရဲ႕နားခင္က ထူသလား၊ ပါးသလား၊
အေမမ်က္ႏွာေပၚက အရစ္ေၾကာင္းေတြ နည္းသလား၊ မ်ားသလား၊
အေဖနဖူးေပၚက အရစ္ေၾကာင္း ဘယ္ႏွေၾကာင္းရွိသလဲ၊
အေမရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ မဲွ႔ဘယ္ႏွလံုးရွိသလဲ၊
အေဖရဲ႕ မ်က္ခံုးေမြးက ထူသလား၊ ပါးသလား၊
.
မ်က္စိမွိတ္ျပီး ေသခ်ာထပ္ျပန္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ း
.
ကြ်န္မတို႔ဆီ လွမ္းလာတဲ့ အေဖ၊ အေမတို႔ရဲ႕ ပံုစံအမူအရာက ဘယ္လိုလဲ၊
ေနာက္ျပန္လွည့္သြားတဲ့ အေဖ၊ အေမတို႔ရဲ႕ေနာက္ေက်ာပံုစံက ဘယ္လိုပံုစံမ်ဳိးလဲ၊
ကြ်န္မတို႔ ငယ္ငယ္ကေန အခုၾကီးလာတဲ့အထိ အေဖ၊ အေမတို႔ရဲ႕ အမူအရာနဲ႔ ပံုရိပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ျပီလဲ၊
အိမ္အလုပ္ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ေနတဲ့ အေမ့ပံုရိပ္ကို ကြ်န္မတို႔ ၾကည့္ႏိုင္စြမ္းရွိခဲ့လား၊
အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္မယ့္ အေဖရဲ႕ပံုစံကို ကြ်န္မတုိ႔ သတိထားၾကည့္ခဲ့မိလား၊
.
ဒီအရာေတြကို အခုမွ စဥ္းစားမိၾကတယ္ မဟုတ္လား၊
ပိုရင္းႏွီးေလ၊ ပိုနီးကပ္ေလ အျမင္ေတြက ေဝဝါးေလပါပဲ၊
ရင္းႏွီးလြန္းတယ္ထင္ခဲ့ေပမယ
.
"မိဘေတြက ကြ်န္မတို႔ ၾကီးျပင္းခဲ့တာကို မွတ္ထားတယ္။ ကြ်န္မတို႔က မိဘေတြ အုိမင္းသြားတာကို မွတ္ဖို႔ ေမ့ေနခဲ့တယ္"
.
လူၾကီးတစ္ဦးက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ (၄၁)ႏွစ္ သူအိမ္ေထာင္က်စဥ္က အေဝးမွာေနတဲ့ မိဘေတြကို မဖိတ္ေခၚႏိုင္ခဲ့လို႔ မိဘပံုေတြကိုဆဲြျပီး သတိတရနဲ႔ နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆဲြဖို႔ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လၾကာတဲ့အထိ ပံုဆဲြခဲတံကိုပဲ ကိုင္ျပီး ဘာပံုမွ ဆဲြမထြက္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕အေတြးထဲမွာ မိဘတို႔ရဲ႕ပံုရိပ္က ၾကည္လင္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္လံုး၊ မ်က္ႏွာအေနအထား၊ အၾကည့္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေတာ့ အျမင္မွာ မႈန္ဝါးဝါးျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူပံုမဆဲြႏိုင္တာျဖစ္တယ္။
.
အသက္ (၂ဝ) မတိုင္ခင္က မိဘေတြနဲ႔ပဲ သူေနခဲ့တယ္။ အႏွစ္ (၂ဝ)လံုးလံုး ဒီေလာက္ပူးပူးကပ္ကပ္၊ ဒီေလာက္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနခဲ့ေပမယ့္ စိမ္းေနခဲ့တယ္၊ မႈန္ဝါးေနခဲ့ရတယ္။
.
မိဘေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုေတာင္ ပံုစံမေဖာ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စိမ္းခဲ့တယ္။
မိဘေတြရဲ႕ ရုပ္ပံုကိုေတာင္ ဆက္စပ္ပံုေဖာ္လို႔ မရႏိုင္ေအာင္ မႈန္ဝါးခဲ့တယ္။
.
ဒီ့အတြက္ သူႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ခံစားခဲ့ရတယ္။ သားသမီး သံုးေယာက္ရမွ ကေလးေတြရဲ႕ ၾကီးျပင္းရာတစ္ေလွ်ာက္မွာ အေဖာ္လုပ္ရင္း ခံစားမႈေတြကို ေလွ်ာ့ခဲ့ရတယ္။
.
ဒီႏွစ္အေတာအတြင္းမွာမွ အဲဒီလူၾကီးရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကြ်န္မ နားလည္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္တခ်ဳိ႕ခဲြျပီး အေမ့အိမ္ကို ကြ်န္မျပန္ခဲ့တယ္။ အေမဆံပင္ကို ေဆးဆိုးေပးတယ္။ အေမ ငိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အေမ့ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ခဲ့မိတယ္။ အေမ့ရဲ႕ပံုရိပ္ကို ကြ်န္မရဲ႕ မ်က္စိထဲ၊ ဦးေႏွာက္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲ၊ ကြ်န္မရဲ႕ အသိထဲ စြဲစဲြျမဲျမဲ မွတ္ထားခဲ့တယ္။
.
ႏုပ်ဳိစဥ္က အေမရဲ႕ပံုရိပ္နဲ႔ အခုလက္ရွိ ပံုရိပ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မမ်က္ရည္ စုိ႔မိတယ္။ လူတိုင္း၊ သားသမီးတိုင္းကို အေမက သူ႔ရဲ႕ႏုပ်ဳိတဲ့အရြယ္နဲ႔ စေတးခံျပီး ၾကီးျပင္းလာတဲ့အထိ ႏွစ္ခ်ီၾကာေအာင္ ျပဳစုေကြ်းေမြးခဲ့ပါတယ္။
.
မိဘေတြနဲ႔ ေဝးကြာတဲ့အခ်ိန္ ပူပန္စိတ္၊ လြမ္းဆြတ္စိတ္ေတြ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိဘေတြက ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ၾကီးျပင္းခဲ့တာကို မွတ္သားေနခ်ိန္မွာ ကြ်န္မတို႔က မိဘေတြ အိုမင္းသြားတာကိုမွတ္သားဖို
.
"ေနာင္တနဲ႔ နာက်င္မႈေတြ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကပ္မလိုက္ေစနဲ႔"
.
မိဘေတြသာမက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမၾကားမွာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ အိမ္မွာ အတူေနတုန္းကေတာ့ တစ္က်က္က်က္၊ အလုပ္ေတြရ၊ အိမ္ေထာင္ေတြက်ျပီး တစ္ေယာက္တစ္ေနရာ ခဲြခြါခဲ့ၾကေတာ့ ေတြ႔ဆံုဖို႔က နည္းသြားခဲ့တယ္။ အိုမင္းသြားခ်ိန္အထိ အဆက္အသြယ္ေတြ နည္းခဲ့ၾကတယ္။ သတိထားမိခ်ိန္၊ သတိျပဳမိခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြက လြန္သြားခဲ့ပါျပီ၊ ေႏွာင္းသြားခဲ့ပါျပီ။
.
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းက သင္တန္းတစ္ခုေၾကာင့္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့ရတယ္။ မိတ္ေဆြက တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ လာေရာက္အလုပ္လုပ္သူျဖစ္ျပီး
.
တစ္ခါတုန္းက အေဝးေရာက္ေနတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ကြ်န္မလည္း သူ႔အနားမွာ ရွိေနခဲ့တယ္။ အစ္မစကားကုိ သူလိုက္ေလွ်ာေျပာေနေပမယ့္ စိတ္ပါပံု မရဘူး။ စိတ္မရွည္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ဖုန္းခ်ျပီးေနာက္ စိတ္ရႈပ္မုန္းတီးတဲ့ပံုပါ ျပခ့ဲတယ္။
.
"အစ္မရွာတာ ကိစၥရွိလို႔လား " ကြ်န္မက ေမးေတာ့
.
"ဘယ္ကလာ ကိစၥရွိရမွာလဲ၊ သူ႔လို ေန႔တိုင္း အိမ္ထဲအိမ္ျပင္မထြက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္မွာ ဘာကိစၥရွိႏိုင္မလဲ။ ကြ်န္မ သူ႔ထက္သာမသာ၊ ကြ်န္မ ဘယ္လိုေနေနတယ္ဆိုတာကိုသိခ်င
.
"အခုသူ အိမ္ေထာင္က်ျပီေလ။ သူနဲ႔ အနီးဆံုးဆိုလို႔ ရွင္ပဲရွိတာ။ ရွင္တို႔ အခ်င္းခ်င္း ပိုခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသင့္တာေပ
.
"မျဖစ္ႏိုင္တာ.. သူ႔လိုစရိုက္နဲ႔ သူနဲ႔ ကြ်န္မခ်စ္ခင္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ကြ်န္မတို႔က ေမြးကတည္း မတည့္ၾကတာ။ ငယ္ငယ္တုန္းက အျမဲရန္ျဖစ္တယ္။ ရန္ျဖစ္တိုင္း ကြ်န္မပဲ အဆူခံရတယ္။ သူက လည္လြန္းတယ္။ လူၾကီးေတြ လာျပီဆိုရင္ မ်က္ရည္မထြက္ ထြက္ေအာင္ေအာ္ငိုတယ္။ အခုေတာ့ သူ႔ဝဋ္က ကြ်န္မကြ်တ္သြားျပီလို႔ ေျပာရမယ္။ သူ႔ဝဋ္ကို သူ႔ေယာက္က်ာ္းခံပါေစေလ.. ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္မက သူနဲ႔ တရင္းတႏွီးေနရဦးမလဲ၊ ကြ်န္မ ဦးေႏွာက္ေကာင္းပါေသးတယ္.. "
.
ကြ်န္မရဲ႕ သတိေပးစကားက သူ႔ရဲ႕ မေက်မနပ္မႈအတြက္ ထြက္ေပါက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လအတန္ၾကာျပီးေနာက္ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ သူ႔ဖုန္းကို ကြ်န္မ လက္ခံရရွိခဲ့တယ္။ ဖုန္းတစ္ဖက္မွာ စို႔နင့္နင့္ေလသံနဲ႔ သူေျပာလာပါတယ္။
.
"ကြ်န္မ အစ္မဆံုးသြားျပီ။ မေန႔ညကပဲ ကေလးေမြးရင္း ေသြးလြန္ျပီး ေသသြားျပီ။ အစကတည္းက သူ႔ကိုယ္ခံအားက ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္ ကိုယ္ဝန္ရလာေတာ့ ကေလးမယူဖို႔ ကြ်န္မေျပာေသးတယ္။ အၾကီးဆံုးတစ္ေယာက္က တစ္ႏွစ္ပဲရွိေသးလို႔ က်န္းက်န္းမာမာျဖစ္မွ ကေလးထပ္ယူပါလို႔ ေျပာတာကို နားမေထာင္ဘူး။ ကေလးေတြျမန္ျမန္ေမြး၊ ျမန္ျမန္ၾကီးျပီးရင္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ႏိုင္မယ္တဲ့.. အခုေတာ့ ၾကည့္ဦး....."
.
ဖုန္းတစ္ဖက္မွာ သူစကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာျဖစ္တယ္။ အၾကာၾကီးငိုခဲ့တယ္။ ကြ်န္မနဲ႔အျပင္မွာ ေတြ႔ျပန္လည္း အမ်ားၾကီးေျပာျပီး အၾကာၾကီးငိုခဲ့ျပန္ေသးတယ္။ အစ္မအတြက္ ေျပာမယ့္စကားေတြ၊ အစ္မကို ေျပာသင့္တဲ့စကားေတြ အခုေတာ့ ေျပာဖို႔အခြင့္အေရးေတာင္ မရွိခဲ့ေတာ့ပါဘူး။
.
သူအလုပ္ကထြက္ျပီး အစ္မရဲ႕ ေနာက္ေရးကို သြားကူခဲ့တယ္။ ေမြးကင္းစကေလးကိုခ်ီျပီး ကြ်န္မဆီ သူဖုန္းဆက္ခဲ့တယ္။ ဖုန္း ဟိုဘက္မွာ ကေလးငိုသံကို ၾကားတယ္။ သူ႔ငိုသံကိုလည္း ၾကားတယ္။ ဖုန္းရဲ႕ ဒီဘက္မွာ ကြ်န္မလည္းငိုခ့ဲမိတယ္။ အစ္မ အိမ္ေထာင္က်တာ (၃)ႏွစ္ ရွိေပမယ့္ အစ္မအိမ္ကို သူတစ္ခါမွ မေရာက္ခဲ့ဖူးဘူး။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေရာက္တာကလည္း အစ္မရဲ႕ေနာက္ဆံုးခရီးကို ပို႔ဖို႔ပဲျဖစ္ခဲ့တယ္။
.
သူ႔ရဲ႕ ေနာင္တနဲ႔ နာက်င္မႈေတြကို ကြ်န္မခံစားခဲ့မိတယ္။ ဒီလို ေနာင္တေတြ၊ နာက်င္မႈေတြက သူဘဝတစ္သက္စာလံုး အမွတ္တရ ရွိေနေတာ့မွာေလ....
.
.
မူရင္းလင့္--- http://www.yukz.com/novel/
.
.
#NineNineSanay (Thursday, January 08, 2009)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။