ဒီတစ္ခါေတာ့ ၿမန္မာ့သမုိင္းထဲက သခြားသီးစားလုိ႔ ဒုကၡမ်ားခဲ့တဲ့ဘုရင္ ႏွစ္ပါး အေႀကာင္းကုိ ဗဟုသုတအၿဖစ္ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။
တစ္ပါးကေတာ့ ပုဂံေခတ္က သိန္းခုိမင္း (သကၠရာဇ္ ၂၆၃ မွ ၂၇၉ ခုႏွစ္ ) ၿဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ သိန္းခုိမင္းဟာ အမဲလုိက္ရင္း ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါမ်ားနဲ႔ လူခ်င္းကြဲသြားခဲ့ပါတယ္။
ေမာလည္းေမာ ေရလည္းအလြန္ငတ္လွခ်ိန္မွာ လူသူမေတြ႔ရတဲ့ သခြားခင္းတစ္ခင္းကုိေတြ႔ပါတယ္။ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ သခြားခင္းထဲ၀င္
ကာ သခြားသီးမ်ားကုိ အားရပါးရ စားပစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ ယာရွင္က
ေတြ႔ၿပီး ဘုရင္ဟုမထင္ သူခုိးဟု ထင္ကာ တူရြင္း နဲ႔ခုတ္တာေႀကာင့္
ေနရာ မွာတင္ ပြဲခ်င္းၿပီးသြားပါတယ္။
အေဖာ္ကြဲသြားေသာ ေနာက္လုိက္
ေနာက္ပါမ်ား ေရာက္လာမွ ၿပည့္ရွင္မင္းကုိ သတ္မိေႀကာင္းသိပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က ဘုရင္ကုိသတ္ရင္ဘုရင္ၿဖစ္ဆုိတဲ့ ထုံးစံေႀကာင့္ ယာရွင္ဟာ ဘုရင္ၿဖစ္သြားပါတယ္။ ေတာင္သူႀကီးမင္း ေခၚ ေညာင္ဦးေစာရဟန္းမင္း ဆုိတဲ့ အမည္နဲ႔ပါ။
သခြားသီးေႀကာင့္ ဒုကၡမ်ားခဲ့တဲ့ ေနာက္မင္းတစ္ပါးကေတာ့ ေသေတာ့မေသပါ သုိ႔
ေသာ္ ယာရွင္နဲ႔ နပန္းလုံးလုိက္ရပါတယ္။
သူကေတာ့ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ်ရဲ႕သားေတာ္ႀကီး
ေနာင္ေတာ္ႀကီး ေခၚ ဒီပဲယင္းမင္း ၿဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဟာ ဘုရင္ၿဖစ္ေသာ္လည္း မ၀ံ့ႀကြားတတ္ပဲ ႏွိမ့္ခ်ေသာမာနၿဖင့္ ရုိးရုိးစား ရုိးရုိးေနတတ္သူၿဖစ္ပါတယ္။ ရံဖန္ရံခါ မိမိ၏ ေနာက္လုိက္မ်ားႏွင့္ မန္က်ည္းေတာ ၊ မန္က်ည္းပင္ ေအာက္မ်ား၌ ဆား ၊ ငါးပိ စသည္တုိ႔ႏွင့္ မန္းက်ည္းသီးမ်ားကုိ ေထာင္းထု စားေသာက္ေနေလ့ရွိပါတယ္။
မူးမတ္မ်ားက “ထုိသုိ႔စားၿခင္းကုိ ေရွာင္ႀကဥ္ေတာ္မႈပါ ၊ ဂုဏ္ႏွင့္ မေလ်ာ္ပါ” ဟု ေလွ်ာက္တဲ့အခါ “ငါ ဒီလုိမန္က်ည္းသီး စားၿခင္းဟာ တုိင္းၿပည္ကုိ တစ္စုံတစ္ရာ ၀န္ေလးပါသေလာ” ဟုၿပန္ေမးပါတယ္။ “တုိင္းၿပည္၌ကား ၀န္မေလးပါ” ဟု မူးမတ္တုိ႔ကေလွ်ာက္သည့္အခါ “တုိင္းၿပည္၀န္ေလး
သည့္ ကိစၥကို ငါေရွာင္အံ ၊ ၀န္မေလးသည့္ ကိစၥကုိကား မတားၿမစ္ လုိႀကပါႏွင့္ ၊ ငါႀကဳိက္တတ္သည္ကုိ စားပါရေစ” ဟု အခြင့္ပန္ ၿပန္ေၿပာပါတယ္။
ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းဟာ ေရႊဘုိ ႏွင့္ စစ္ကုိင္း ႏွစ္ရပ္လုံးတြင္ေၿပာင္း၍ စံေလ့ရွိပါတယ္။ ၿမင္းေကာင္းလည္း ရွိတာေႀကာင့္ “ငါစစ္ကုိင္းသြားဦး
မည္ ၊ ေရႊဘုိသြားဦးမည္ ” ဟု မိန္႔ကာ ၿမင္းစီး၍ ရုတ္တရက္ ထြက္ေတာ္
မူ တတ္ပါတယ္။ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါတုိ႔မွာ ကပ်ာကသီၿမင္းၿပင္၍ လုိက္ေသာ္ မမီသည္က မ်ားပါတယ္။
တစ္ခါေသာ္ စစ္ကုိင္းမွ ေရႊဘုိသို႔အၿပန္ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါတုိ႔မွာ
ေ၀းလံစြာက်န္ရစ္ၿပီး ေရႊဘုိမွ ၁၄ မုိင္အကြာ ေခါေတာအရပ္ သုိ႔
ေရာက္လာပါတယ္။ သခြားခင္းတစ္ခင္းကုိေတြ႔၍ ဆာေလာင္ေနသည္
ႏွင့္ ၿမင္းကိုယာခင္းအၿပင္ဘက္တြက္ခ်ိတ္ကာ ယာရွင္ေယာက်္ားထံ သခြားသီးစားပါရေစ ဟု ေကာင္းမြန္စြာေတာင္း၏။
ယာရွင္ကလည္း မင္းၿဖစ္ေႀကာင္း မသိဘဲ “အလုိရွိသမွ်စားေလ ၊
အပင္ ၊ အႏြယ္ ၊ အကင္း တို႔ကိုကား မပ်က္ေစႏွင့္ ” ဟု ဆုိပါ တယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကာ သခြားသီးကုိ ၿဖတ္၍ မဆြတ္ပဲ ဆြဲ၍
ဆြတ္သၿဖင့္ အပြင့္ ၊ အကင္း တုိ႔ အတန္ငယ္ပ်က္သြားပါတယ္။ ယာရွင္ၿမင္ေသာ္ “နင္က စားရုံစား ၊ မဖ်က္ပါႏွင့္ဟု ငါေၿပာလ်က္ ဖ်က္ရသေလာ ” ဟု ေဒါသၿဖစ္ကာ သတ္မည္ ပုတ္မည္ ၿပဳပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကလည္း တစ္စုံတစ္ရာ အမ်က္မထြက္ပဲ “နင္ေယာက်္ားေကာင္း ဆုိေသာ္ သတ္ႀကအံ” ဟု ဆုိ၍ ႏွစ္ေယာက္ သားလုံးေထြးသတ္ပုတ္ႀကပါတယ္။ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ ေနာင္ေတာ္ ႀကီးအား ယာရွင္မႏုိင္ပါေလ ၊ အခါခါေအာက္က်၏ ။ အတန္ႀကာေသာ္ ယာရွင္လည္း ေမာလွတာေႀကာင့္ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ပဲ ဘယ္လုိလူလဲ
ေတြးကာ ထုိင္ႀကည့္ေနရပါတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးကား ၿပံဳးၿပဳံးရယ္ရယ္
ႏွင့္ သခြားသီး စားၿမဲစားေနပါတယ္။
ထုိစဥ္ ယာရွင္၏မိန္းမ ထမင္းပုိ႔ေရာက္လာတာကို ေနာင္ေတာ္ႀကီး
ေတြ႔ေတာ့ “ေယာက္ဖ ၊ ငါလည္းမထင္းစားပါရေစ” ဟု ခြင့္ေတာင္းရာ ယာရွင္လည္း ေဒါသထြက္ေနတာေႀကာင့္ “မစားရဘူး ၊ နင့္ကုိမေကြ်းႏုိင္” ဟု ဆုိပါတယ္။ ယာရွင္မိန္းမက မိမိေယာက်္ားအား လက္ကုတ္ကာ “ယာအၿပင္ဘက္မွာ ေရႊကေတာင္ႏွင့္ ၿမင္းေကာင္းတစ္စီး ခ်ိတ္ထား
သည္ကုိ ငါေတြ႔ခဲ့သည္။ လူသာမည မဟုတ္ ၊ မင္းၿဖစ္ပုံရသည္ ၊ ေတြ႔ကရာမေၿပာႏွင့္” ဟု တီးတုိးေၿပာပါတယ္။ ေနာက္လုိက္ေနာက္
ပါ တုိ႔မီလာ၍ ေရွ႕ေတာ္တြင္ ဒူးေထာက္ႀကမွ မင္းၿဖစ္ေႀကာင္း သိရွိကာ ေႀကာက္လန္႔ကုန္ၿပီး ရွိခုိးေတာင္းပန္ပါတယ္။
ေနာင္ေတာ္ဘုရားလည္း ျပံဳးရယ္လ်က္ ” သင္တို႔က ေတာင္းပန္ရန္ မရွိ ၊ သင့္သခြားကိုလည္း ငါ စားရသည္။ သတ္ပုတ္ၾကသည္ မွာလည္း သေဘာ တူျဖစ္သည္။ ငါကား မင္းျဖစ္သည္ မွန္၏။ သို႔ေသာ္ မေၾကာက္လင့္။ ယခု သင္၏ သခြားမ်ားသည္ အလြန္ အရသာရွိ၏။ ငါ စံရာ ေရႊဘိုသို႔ တစ္ခါ
ေလာက္ လာေရာက္ဆက္ပါဘိ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
လအတန္ၾကာေသာ္ ယာရွင္သည္ ေကာင္းနိုးရာရာ သခြားသီးမ်ားကို ဆြတ္ခူးထမ္းေဆာင္လ်က္ ေရႊဘိုသို႔ သြားေရာက္၍ ေနာင္ေတာ္
ႀကီးဘုရားအား ဆက္သေလ၏။ ေနာင္ေတာ္ဘုရားလည္း ယာရွင္ကို
မေမ့ဘဲ အလုိရွိရာကုိေတာင္းေစတဲ့အခါ ယာရွင္က ” သူႀကီး၏ အာ
ဏာမွ လြတ္လိုပါသည္ ” ဟုေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။ ” ဤအတြက္ကား ရစိမ့္မည္ ၊ အျခား အလိုရွိသည္ကိုလည္း ေတာင္းဦးေလာ့ ” ဟု မိန္႔ေသာ္လည္း ဤတစ္ခုကိုရလ်ွင္ ေက်နပ္ေသာ ယာရွင္သည္ ထပ္
၍ မေတာင္းေတာ့တာေႀကာင့္ သူႀကီးအာဏာမွလြတ္ေစမည့္ စာခြ်န္လႊာကိုလက္မွတ္ထုိးကာ ယာရွင္ရဲ႕ေက်းဇူးကို ဆပ္လုိက္ပါေတာ့
တယ္။
Ref:
ျမန္မာ႔ဂုဏ္ရည္ ရာဇ၀င္ဖတ္စာ – အမ်ိဳးသားပညာ၀န္ ဦးဖုိးက်ား
ၿမန္မာ့သမုိင္းထဲက အထင္ကရ ဇာတ္ေကာင္မ်ား – ေမာင္ႀကည္သန္႔
ၿမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း
From ayesay
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။