ခ်စ္စရာ စာတိုေလး
------------------------
ကေလးေတြနဲ႔စကားေျပာရတာ ခက္တဲ့အလုပ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ခက္တာက ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားကို သူတို႔နားေထာင္မေထာင္ ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ကေလးေတြက ေက်ာင္းတက္စအရြယ္မွာ အျပစ္ကင္း၊ ရိုးရွင္းတဲ့အျပဳအမူတခ်ဳိ႕က
အႀကံဥာဏ္နည္းလမ္းသစ္ေတြ ေတြးေတာရွာႀကံၿပီးေနာက္ ကေလးေတြဟာ စာေတြစဖတ္တတ္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီ
အကယ္၍ စာတိုေလးက တျခားေမာင္ႏွမအတြက္ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္မအမ်ဳိးသားအတြက္ဆိုရင္
စစခ်င္းမွာ "ေက်းဇူးျပဳၿပီး သင့္ဖိနပ္ကို သိမ္းဆည္းပါ"၊
"ကိတ္မုန္႔မစားပါႏွင့္" စတဲ့စာတိုေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ကို ကၽြန္မစမ္းသပ္ခဲ့တယ္။ ဒီနည္းက အစမွာ အရမ္းထိေရာက္မႈရွိခဲ့တယ္။ "စာတိုေလး" လက္ခံရရွိတာနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀကီးျပင္းလာၿပီလို႔ သူတို႔ခံစားမိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီနည္းက သူတို႔တျဖည္းျဖည္းအရြယ္ရၿပီ
တစ္ခါတေလ သူတို႔အိပ္ခန္းဝမွာ စာရြက္ႀကီးနဲ႔ သတိေပးစာေတြ ကၽြန္မေရးကပ္ထားတတ္တယ္။ ဒါကုိဖတ္ၿပီး "ဟင္း... ဒါက ဘာစာတိုလဲ ေမေမ" လို႔ မသိနားမလည္သလို သူတို႔ေမးတတ္တယ္။ အဲဒီေနာက္ စာေတြကို ကၽြန္မေရးမကပ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မလည္း အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိး အတပ္ခံခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မဟာ "အိမ္ေစ"၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သူ"၊
အကယ္၍ သူတို႔ရဲ႕အိပ္ခန္း အရမ္းရႈပ္ပြေနခ်ိန္ ကၽြန္မက "မသိမ္းဆည္းပါက အပိုင္သိမ္းလိုက္မည္ျဖစ္ေၾက
"ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သူ"
အကယ္၍ ၾကမ္းျပင္ေပၚ မုန္႔စမုန္႔နေတြက်က်န္ခဲ့ရင
စာတိုတိုင္းက သူတို႔ကို အျပစ္ရွာတဲ့စာေတြေတာ့မဟုတ္ဘ
ဥပမာ- "ကေလးတို႔ေရ... မင္းတို႔ သြားမတိုက္ၾကေတာ့ဘူးလား။ ဘာျဖစ္လို႔ အခုတေလာ ေရခ်ဳိးခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚ၊ မွန္ေပၚနဲ႔ မီးအိမ္ေတြေပၚမွာ သြားတိုက္ေဆးရာေတြ မေတြ႔ေတာ့တာလဲ။ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားပါ.."
ေနာက္စာတိုတစ္ေစာင္က "မင္းတို႔ရဲ႕အိပ္ရာေတြ သပ္ရပ္ေနတာ ႏွစ္ပတ္ရွိၿပီေနာ္၊ မင္းတို႔တျခားေနရာ သြားအိပ္ၾကတာလား"
ဒီလိုနဲ႔ စာတိုေလးေတြက ကၽြန္မတို႔မိသားစုၾကားမွာ ေရပန္းစားခဲ့တယ္။ မိသားစုဝင္တစ္ဦးဦး ခရီးထြက္တဲ့အခါ အဝတ္အစားၾကားမွာ စာတိုေလးေတြကို ေတြ႔ရတတ္တယ္။ ကေလးေတြ ေပ်ာ္ပဲြစားထြက္တဲ့အခါပဲျဖစ
ကၽြန္မလည္း စာတိုေလးေတြရတတ္တယ္။ အဝတ္ေလ်ာ္ဆိုင္မွာ ေက်ာင္းဝတ္စံုေတြသြားယူေပးဖ
တခ်ဳိ႕ရိုးရွင္းတဲ့ စာတိုေလးေတြက ကၽြန္မကို နက္နက္နဲနဲ ခံစားေစတတ္တယ္။ ဥပမာ- တစ္ေန႔မနက္က ဒုတိယတန္းတက္ေနတဲ့သမီးေလးနဲ
ထူးျခားတဲ့တခ်ဳိ႕အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မလည္း စာတိုေတြေရးတတ္တယ္။ ကေလးေတြ အခက္အခဲနဲ႔ႀကံဳအခါ သူတို႔ရဲ႕ေပါင္မုန္႔၊ ေခ်ာကလက္ ဒါမွမဟုတ္ ဖိနပ္ေတြထဲမွာ အားေပးတဲ့စာတိုေလးေတြ ကၽြန္မခ်န္ထားတတ္တယ္။
အေရးပါတဲ့ေန႔ရက္ေတြကိုလည္း ကၽြန္မမွတ္သားထားတတ္တယ္။
ဥပမာ- သူတို႔ရဲ႕ စာေမးပဲြရက္၊ အဆိုၿပိဳင္ပဲြရက္ ဒါမွမဟုတ္ တျခားဝမ္းနည္းေအာက္ေမ့ရစရာ ေန႔ရက္ေတြ... ဒီလိုရက္ေတြမွာ သူတို႔အတြက္ အားေပးစာေလးေတြ ကၽြန္မေရးတတ္တယ္။
တစ္ခုခုကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႔ သူတို႔လုပ္ႏိုင္တဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ေခါင္းအံုးေအာက္ ဒါမွမဟုတ္ သြားတိုက္တံေဘးမွာ သူတို႔ကိုခ်ီးက်ဴးတဲ့စာတိုေ
ကၽြန္မတို႔မိသားစုအတြက္ ဒီလိုစာတိုေလးေတြက ကိုယ့္သေဘာထားကိုေဖာ္ျပေပးတ
ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ကၽြန္မလက္ခံရရွိတဲ့ စာတိုေလးေတြက အရင္ကရခဲ့တဲ့ စာလံုးေပါင္းအမွား၊ မညီညာတဲ့စာလံုး၊ စတန္႔ထြင္ထားတဲ့စာလံုး စတဲ့စာတိုေတြနဲ႔ ကဲြျပားခဲ့တယ္။
အဝတ္ေလွ်ာ္ဆိုင္ပို႔မယ့္ မဂၤလာဝတ္စံုေပၚမွာ တြယ္ခ်ိတ္နဲ႔တြယ္ထားတဲ့ စာတိုေလးက "ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ထဲကအတိုင္
ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္လို႔ တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ျပန္သြားတဲ့
အခ်ိန္တျဖည္းျဖည္းကုန္လြန္ၿ
--------
အရင့္အရင္က ဘာသာျပန္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၾကည္ႏူးစရာစာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Wednesday, July 21, 2010)
------------------------
ကေလးေတြနဲ႔စကားေျပာရတာ ခက္တဲ့အလုပ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ခက္တာက ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားကို သူတို႔နားေထာင္မေထာင္ ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ကေလးေတြက ေက်ာင္းတက္စအရြယ္မွာ အျပစ္ကင္း၊ ရိုးရွင္းတဲ့အျပဳအမူတခ်ဳိ႕က
အႀကံဥာဏ္နည္းလမ္းသစ္ေတြ ေတြးေတာရွာႀကံၿပီးေနာက္ ကေလးေတြဟာ စာေတြစဖတ္တတ္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီ
အကယ္၍ စာတိုေလးက တျခားေမာင္ႏွမအတြက္ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္မအမ်ဳိးသားအတြက္ဆိုရင္
စစခ်င္းမွာ "ေက်းဇူးျပဳၿပီး သင့္ဖိနပ္ကို သိမ္းဆည္းပါ"၊
"ကိတ္မုန္႔မစားပါႏွင့္" စတဲ့စာတိုေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ကို ကၽြန္မစမ္းသပ္ခဲ့တယ္။ ဒီနည္းက အစမွာ အရမ္းထိေရာက္မႈရွိခဲ့တယ္။ "စာတိုေလး" လက္ခံရရွိတာနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀကီးျပင္းလာၿပီလို႔ သူတို႔ခံစားမိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီနည္းက သူတို႔တျဖည္းျဖည္းအရြယ္ရၿပီ
တစ္ခါတေလ သူတို႔အိပ္ခန္းဝမွာ စာရြက္ႀကီးနဲ႔ သတိေပးစာေတြ ကၽြန္မေရးကပ္ထားတတ္တယ္။ ဒါကုိဖတ္ၿပီး "ဟင္း... ဒါက ဘာစာတိုလဲ ေမေမ" လို႔ မသိနားမလည္သလို သူတို႔ေမးတတ္တယ္။ အဲဒီေနာက္ စာေတြကို ကၽြန္မေရးမကပ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မလည္း အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိး အတပ္ခံခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မဟာ "အိမ္ေစ"၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သူ"၊
အကယ္၍ သူတို႔ရဲ႕အိပ္ခန္း အရမ္းရႈပ္ပြေနခ်ိန္ ကၽြန္မက "မသိမ္းဆည္းပါက အပိုင္သိမ္းလိုက္မည္ျဖစ္ေၾက
"ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သူ"
အကယ္၍ ၾကမ္းျပင္ေပၚ မုန္႔စမုန္႔နေတြက်က်န္ခဲ့ရင
စာတိုတိုင္းက သူတို႔ကို အျပစ္ရွာတဲ့စာေတြေတာ့မဟုတ္ဘ
ဥပမာ- "ကေလးတို႔ေရ... မင္းတို႔ သြားမတိုက္ၾကေတာ့ဘူးလား။ ဘာျဖစ္လို႔ အခုတေလာ ေရခ်ဳိးခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚ၊ မွန္ေပၚနဲ႔ မီးအိမ္ေတြေပၚမွာ သြားတိုက္ေဆးရာေတြ မေတြ႔ေတာ့တာလဲ။ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားပါ.."
ေနာက္စာတိုတစ္ေစာင္က "မင္းတို႔ရဲ႕အိပ္ရာေတြ သပ္ရပ္ေနတာ ႏွစ္ပတ္ရွိၿပီေနာ္၊ မင္းတို႔တျခားေနရာ သြားအိပ္ၾကတာလား"
ဒီလိုနဲ႔ စာတိုေလးေတြက ကၽြန္မတို႔မိသားစုၾကားမွာ ေရပန္းစားခဲ့တယ္။ မိသားစုဝင္တစ္ဦးဦး ခရီးထြက္တဲ့အခါ အဝတ္အစားၾကားမွာ စာတိုေလးေတြကို ေတြ႔ရတတ္တယ္။ ကေလးေတြ ေပ်ာ္ပဲြစားထြက္တဲ့အခါပဲျဖစ
ကၽြန္မလည္း စာတိုေလးေတြရတတ္တယ္။ အဝတ္ေလ်ာ္ဆိုင္မွာ ေက်ာင္းဝတ္စံုေတြသြားယူေပးဖ
တခ်ဳိ႕ရိုးရွင္းတဲ့ စာတိုေလးေတြက ကၽြန္မကို နက္နက္နဲနဲ ခံစားေစတတ္တယ္။ ဥပမာ- တစ္ေန႔မနက္က ဒုတိယတန္းတက္ေနတဲ့သမီးေလးနဲ
ထူးျခားတဲ့တခ်ဳိ႕အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မလည္း စာတိုေတြေရးတတ္တယ္။ ကေလးေတြ အခက္အခဲနဲ႔ႀကံဳအခါ သူတို႔ရဲ႕ေပါင္မုန္႔၊ ေခ်ာကလက္ ဒါမွမဟုတ္ ဖိနပ္ေတြထဲမွာ အားေပးတဲ့စာတိုေလးေတြ ကၽြန္မခ်န္ထားတတ္တယ္။
အေရးပါတဲ့ေန႔ရက္ေတြကိုလည္း ကၽြန္မမွတ္သားထားတတ္တယ္။
ဥပမာ- သူတို႔ရဲ႕ စာေမးပဲြရက္၊ အဆိုၿပိဳင္ပဲြရက္ ဒါမွမဟုတ္ တျခားဝမ္းနည္းေအာက္ေမ့ရစရာ ေန႔ရက္ေတြ... ဒီလိုရက္ေတြမွာ သူတို႔အတြက္ အားေပးစာေလးေတြ ကၽြန္မေရးတတ္တယ္။
တစ္ခုခုကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႔ သူတို႔လုပ္ႏိုင္တဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ေခါင္းအံုးေအာက္ ဒါမွမဟုတ္ သြားတိုက္တံေဘးမွာ သူတို႔ကိုခ်ီးက်ဴးတဲ့စာတိုေ
ကၽြန္မတို႔မိသားစုအတြက္ ဒီလိုစာတိုေလးေတြက ကိုယ့္သေဘာထားကိုေဖာ္ျပေပးတ
ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ကၽြန္မလက္ခံရရွိတဲ့ စာတိုေလးေတြက အရင္ကရခဲ့တဲ့ စာလံုးေပါင္းအမွား၊ မညီညာတဲ့စာလံုး၊ စတန္႔ထြင္ထားတဲ့စာလံုး စတဲ့စာတိုေတြနဲ႔ ကဲြျပားခဲ့တယ္။
အဝတ္ေလွ်ာ္ဆိုင္ပို႔မယ့္ မဂၤလာဝတ္စံုေပၚမွာ တြယ္ခ်ိတ္နဲ႔တြယ္ထားတဲ့ စာတိုေလးက "ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ထဲကအတိုင္
ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္လို႔ တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ျပန္သြားတဲ့
အခ်ိန္တျဖည္းျဖည္းကုန္လြန္ၿ
--------
အရင့္အရင္က ဘာသာျပန္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၾကည္ႏူးစရာစာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Wednesday, July 21, 2010)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။