သစ္ပင္ သစ္႐ြက္ ေလေျပ
_________________
သစ္ပင္
ကြ်န္ေတာ့္ကို သစ္ပင္လို႔ေခၚၾကတဲ့အေၾကာင္း
ကြ်န္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္တယ္...
တကယ့္ကိုခ်စ္တယ္...
သူမရဲ႕ရိုးသားမႈကို ခ်စ္တယ္..
သူမရဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူ၊ သူမရဲ႕အားနည္းခ်က္၊ သူမရဲ႕အားငယ္မႈေတြကို ခ်စ္တယ္။
အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မထူးျခားတဲ့ သူမက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ထင္မွာစိုးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို ဖြင့္မေျပာခဲ့့တာပါ။ ခ်စ္ခဲ့ၾကျပီးရင္လည္း ေနာက္ဆံုး ခဲြခြာရမွာစိုးလို႔၊ ခ်စ္ခဲ့ၾကျပီးရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြ သူမကို ထိခိုက္ေအာင္ေျပာမွာ ေၾကာက္လို႔၊ တစ္ေန႔ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ လံုးဝပိုင္ဆိုင္ရမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္ထားမိျပီး တျခားေကာင္မေလးေတြနဲ႔ တဲြခ်င္ေသးလို႔ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ ဖြင့္မေျပာေသးတာလည္းပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ တျခားေကာင္မေလးနဲ႔ တဲြေနတာကိုၾကည့္ျပီး သူမ ကြ်န္ေတာ္ေဘးမွာ သူငယ္ခ်င္းလို႔ (၃)နွစ္အတူ ရွိေနခဲ့တယ္။ (၃)နွစ္လံုးလံုး သူမခံစားခဲ့ရတယ္။ ခံစားေနတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ မသိေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖ
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမို႔တာလဲဆိုတာကို မသိက်ဳိးကြ်ံျပဳျပီး မေမးတဲ့အျပင္ သူမကို ေလွာင္ရယ္ေနမိတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းလို႔ လူေတြအားလံုးျပန္ၾကေတာ့မွ သူမ စာသင္ခန္းထဲမွာ ခိုးငိုေနတာကို ေဘာလံုးက်င့္ရင္း ပစၥည္းတစ္ခုေမ့က်န္လို႔ ျပန္လာယူတဲ့ကြ်န္ေတာ္ စာသင္ခန္း အျပင္ဖက္မွာ သူမငိုေနတာကို တစ္နာရီနီးနီး ရပ္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာကို သူမ မသိခဲ့ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ နံပတ္(၄)ေယာက္ေျမာက္ ေကာင္မေလးက သူမကို မလိုလားမနွစ္ျမိဳ႕ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါက သူတို႔နွစ္ေယာက္ အၾကီးအက်ယ္ စကားမ်ားၾကတယ္။ သူမရဲ႕သိမ့္ေမြ႔တဲ့စရုိက္က လူေတြကို ရန္မလုပ္တတ္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္မေလးဖက္ကေနျ
ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕(၅)ေယာက္ေျမာက္
“ငါ နင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္”ဆိုေတာ့.. အေတာ္ပဲ ငါလည္း နင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္လို႔ သူမက ဆိုတယ္။
“ငါ သူနဲ႔ လမ္းခဲြလိုက္ျပီ”
“ငါ သူ႔ကို အေျဖေပးလိုက္ျပီ”
“သူ”ဆိုတာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေကာင္ေလး သူမကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါျပီ။ သန္မာဖ်တ္လတ္ျပီး သြက္လက္သြက္လက္ ခ်စ္စရာ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါ
ကြ်န္ေတာ္ငိုမိတယ္...ခ်ံဳးပ
သူမ ခ်ဳံးပဲြခ်ငိုတာကို အၾကိမ္ေပါင္းမနည္း ကြ်န္ေတာ္ ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ စာေမးပဲြေတြျပီးလို႔ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့မဲ့ ေနာက္ဆံုးရက္တစ္ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ဖုန္းထဲမွာ messageေလး တစ္ေစာင္ရွိေနတာကို သတိထားမိတယ္။ ရက္စဲြကိုၾကည့္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့(၁ဝ)ရက္က ကြ်န္ေတာ္ခ်ံဳးပဲြခ်ငိုခဲ့တ
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လား”
----------
သစ္ရြက္
ေက်ာင္းတုန္းက သစ္ရြက္ေလးေတြ စုေဆာင္းတာကို ကၽြန္မဝါသနာပါခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သစ္ရြက္ေလးေတြဟာ နွစ္ရွည္လၾကာ မွီခိုခဲ့တဲ့သစ္ပင္ကို ခဲြထြက္ရဲတဲ့ သတၲိရွိလို႔ပဲ။ ေက်ာင္းတုန္းက ကြ်န္မနဲ႔အရမ္းခင္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့တယ္။ သမီးရည္းစားလို႔မဟုတ္ဘဲ တကယ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယ
ကြ်န္မသူ႔ကို ခ်စ္တယ္...
သူလည္း ကြ်န္မကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိတယ္...
ဒါေပမဲ့....သူဘာလို႔ ကြ်န္မကို ဖြင့္မေျပာေသးတာလဲ....
နွစ္ေယာက္စလံုးခ်စ္ေနလ်က္နဲ
သူရည္းစားတစ္ေယာက္ေျပာင္းတိ
တစ္ခါခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္သံသယျဖစ္မိတယ္။ ကြ်န္မကပဲ သူ႔ကို တစ္ဖက္သတ္ ခ်စ္ေနမိတာလား..
ကြ်န္မကိုမခ်စ္ဘူးဆိုရင္လည္
သူသေဘာေကာင္းတာေတြဟာ ရိုးရိုးသူငယ္ခ်င္းထက္ေတာင္
လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ရတာ ခံစားရလြန္းပါတယ္...
သူရဲ့အၾကိဳက္ေတြ၊ အက်င့္ေတြ၊ ကြ်န္မအေပၚဆက္ဆံမႈေတြ ကြ်န္မ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ မိန္းကေလးကပဲ အရင္စ ဖြင့္ေျပာရမလားဆိုတာကုိ ကြ်န္မ မခန္႔မွန္းတတ္ခဲ့ဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ.... သူဖြင့္ေျပာလာမဲ့ရက္ကိုေမွ်
ဒီလိုနဲ႔ေစာင့္စားရင္း (၃)နွစ္လံုးလံုး သူ႔ေဘးမွာ ကြ်န္မရွိေနခဲ့တယ္။ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတာဟာ ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။ လက္လႊတ္ခ်င္ေပမဲ့လည္း ေရာက္ရွိလာမဲ့ရက္ကို ၾကိဳေတြးျပီး ၾကည္နူးရင္း ဆက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခ်င္တယ္။ ဒီလိုပင္ပန္းျခင္း၊ နာက်င္ျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ေတြေဝျခင္းေတြဟာ (၃)နွစ္လံုးလံုး ကြ်န္မနဲ႔အတူ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးစာေမးပဲြေျဖဖို႔ နီးလာေတာ့ တျခားအခန္းက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္မကို အသဲအသန္ပိုးပန္းတယ္။ စစခ်င္းမွာ ကြ်န္မျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးဟာ ကြ်န္မ နွလံုးသားရဲ႕ ေနရာတစ္စိတ္တစ္ေဒသကို တေျဖးေျဖး စိုးမိုးလာခဲ့တယ္။
ေကာင္ေလးဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ ေလလိုပါပဲ...
ကြ်န္မရဲ႕နွလံုးသားသစ္ရြက္က
ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕နွလံုးသားတစ္ေနရာစ
သစ္ရြက္ေလး သစ္ပင္ေပၚက ေၾကြက်သြားခဲ့ပါျပီ။ သစ္ပင္ကေတာ့ျပံဳးေနတယ္.... ေနခဲ့ပါလို႔လည္း မတားခဲ့ပါဘူး။
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္ကေနခြင့္မေပးလို႔လား”
------------
ေလေျပ
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္စနိုးနဲ႔ သစ္ရြက္လို႔ေခၚခဲ့တယ္။ သူမက သူခ်စ္တဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္မွာ ခံစားခ်က္ေတြ ဖံုးကြယ္ရင္း မွီခိုျပီးေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေလလုပ္ရေတာ့မယ္။ သစ္ရြက္ေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ ေလလုပ္ရေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို စျပီး သတိထားမိတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေက်ာင္းေျပာင္းလာျပီး တစ္လအၾကာမွာပါ။ ေသးငယ္တဲ့သူမရဲ႕ကိုယ္လံုးနဲ
ေကာင္ေလး သူမဖက္ လွည့္လာျပီဆိုရင္ သူမရဲ႕မ်က္လံုးအိမ္မွာ အျပံဳးစေတြနဲ႔...
အဲဒီေကာင္ေလးကို သူမအျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္သလိုပဲ၊ သူမကို အျမဲေစာင့္ၾကည့္ရမဲ့အလုပ္ဟာ
တစ္ေန႔ေတာ့ ထိုင္ေနက်ေနရာေလးမွာ သူမကိုမေတြ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ စိုးရိမ္မႈေတြဝင္ေရာက္လာတယ္
ကြ်န္ေတာ္ သ႔ူေဘးကိုေလွ်ာက္သြားျပီး ျပံဳးျပလိုက္တယ္။ ေနာက္ စာရြက္တစ္ရြက္ ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ သူမက အံၾသတဲ့ပံုစံနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ျပံဳးျပီး စာရြက္ကို ယူလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ စာရြက္ေခါက္ေလးကိုကိုင္လို႔
“သစ္ရြက္ရဲ႕စိတ္ဟာ ေလးနက္ခိုင္ျမဲလြန္းတယ္။ ေလတိုက္တိုင္း မပါနိုင္ဘူး”
“သစ္ရြက္ရဲ႕စိတ္ဟာ ေလးနက္ခိုင္ျမဲတာ မဟုတ္ဘူး ... သစ္ရြက္က သစ္ပင္ကို မခဲြနိုင္တာပါ”
အဲဒီလို သူမနဲ႔ စာအေပးအယူလုပ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း သူမတျဖည္းျဖည္း ကြ်န္ေတာ္ကို စကားျပန္ေျပာလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေပးတဲ့လက္ေဆာင္ေတြ
သူမနဲ႔သိခဲ့တဲ့ (၄)လအတြင္း ကြ်န္ေတာ္႔ခ်စ္ေၾကာင္းေတြ ဖြင့္ေျပာခဲ့တာ အၾကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္နိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဖြင့္ေျပာတိုင္း သူမ စကားလွမ္းေၾကာင္း လဲႊပစ္တတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ လက္မလႊတ္ေသးပါဘူး။ သူမကို ကြ်န္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ေနမိျပီေ
“ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္...ကြ်န္ေတ
“ကြ်န္မ ေခါင္းညိတ္ေနတယ္”
“ဟင္”
ကြ်န္ေတာ္နား ကြ်န္ေတာ္ မယံုၾကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ.
ဖုန္းကို ကြ်န္ေတာ္ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ အေပၚအကႌ်ကိုေကာက္စြပ္ျပီး သူမအိမ္ဖက္ ဆိုင္ကယ္အျပင္းေမာင္းထြက္ခဲ
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္ကေနခြင့္မေပးလို႔လား”
---------
စာစေရးစမွာ ပထမဦးဆံုး ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့စာေလးပါ။ (စာလံုးေပါင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မွားပါတယ္)
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္ကေနခြင့္မေပးလို႔လား”
မူရင္းလင့္--- http://ykuo.ncue.edu.tw/
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Wednesday, October 10, 2007)
_________________
သစ္ပင္
ကြ်န္ေတာ့္ကို သစ္ပင္လို႔ေခၚၾကတဲ့အေၾကာင္း
ကြ်န္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္တယ္...
တကယ့္ကိုခ်စ္တယ္...
သူမရဲ႕ရိုးသားမႈကို ခ်စ္တယ္..
သူမရဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူ၊ သူမရဲ႕အားနည္းခ်က္၊ သူမရဲ႕အားငယ္မႈေတြကို ခ်စ္တယ္။
အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မထူးျခားတဲ့ သူမက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ထင္မွာစိုးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို ဖြင့္မေျပာခဲ့့တာပါ။ ခ်စ္ခဲ့ၾကျပီးရင္လည္း ေနာက္ဆံုး ခဲြခြာရမွာစိုးလို႔၊ ခ်စ္ခဲ့ၾကျပီးရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြ သူမကို ထိခိုက္ေအာင္ေျပာမွာ ေၾကာက္လို႔၊ တစ္ေန႔ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ လံုးဝပိုင္ဆိုင္ရမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္ထားမိျပီး တျခားေကာင္မေလးေတြနဲ႔ တဲြခ်င္ေသးလို႔ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ ဖြင့္မေျပာေသးတာလည္းပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ တျခားေကာင္မေလးနဲ႔ တဲြေနတာကိုၾကည့္ျပီး သူမ ကြ်န္ေတာ္ေဘးမွာ သူငယ္ခ်င္းလို႔ (၃)နွစ္အတူ ရွိေနခဲ့တယ္။ (၃)နွစ္လံုးလံုး သူမခံစားခဲ့ရတယ္။ ခံစားေနတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ မသိေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖ
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမို႔တာလဲဆိုတာကို မသိက်ဳိးကြ်ံျပဳျပီး မေမးတဲ့အျပင္ သူမကို ေလွာင္ရယ္ေနမိတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းလို႔ လူေတြအားလံုးျပန္ၾကေတာ့မွ သူမ စာသင္ခန္းထဲမွာ ခိုးငိုေနတာကို ေဘာလံုးက်င့္ရင္း ပစၥည္းတစ္ခုေမ့က်န္လို႔ ျပန္လာယူတဲ့ကြ်န္ေတာ္ စာသင္ခန္း အျပင္ဖက္မွာ သူမငိုေနတာကို တစ္နာရီနီးနီး ရပ္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာကို သူမ မသိခဲ့ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ နံပတ္(၄)ေယာက္ေျမာက္ ေကာင္မေလးက သူမကို မလိုလားမနွစ္ျမိဳ႕ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါက သူတို႔နွစ္ေယာက္ အၾကီးအက်ယ္ စကားမ်ားၾကတယ္။ သူမရဲ႕သိမ့္ေမြ႔တဲ့စရုိက္က လူေတြကို ရန္မလုပ္တတ္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္မေလးဖက္ကေနျ
ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕(၅)ေယာက္ေျမာက္
“ငါ နင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္”ဆိုေတာ့.. အေတာ္ပဲ ငါလည္း နင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္လို႔ သူမက ဆိုတယ္။
“ငါ သူနဲ႔ လမ္းခဲြလိုက္ျပီ”
“ငါ သူ႔ကို အေျဖေပးလိုက္ျပီ”
“သူ”ဆိုတာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေကာင္ေလး သူမကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါျပီ။ သန္မာဖ်တ္လတ္ျပီး သြက္လက္သြက္လက္ ခ်စ္စရာ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါ
ကြ်န္ေတာ္ငိုမိတယ္...ခ်ံဳးပ
သူမ ခ်ဳံးပဲြခ်ငိုတာကို အၾကိမ္ေပါင္းမနည္း ကြ်န္ေတာ္ ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ စာေမးပဲြေတြျပီးလို႔ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့မဲ့ ေနာက္ဆံုးရက္တစ္ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ဖုန္းထဲမွာ messageေလး တစ္ေစာင္ရွိေနတာကို သတိထားမိတယ္။ ရက္စဲြကိုၾကည့္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့(၁ဝ)ရက္က ကြ်န္ေတာ္ခ်ံဳးပဲြခ်ငိုခဲ့တ
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လား”
----------
သစ္ရြက္
ေက်ာင္းတုန္းက သစ္ရြက္ေလးေတြ စုေဆာင္းတာကို ကၽြန္မဝါသနာပါခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သစ္ရြက္ေလးေတြဟာ နွစ္ရွည္လၾကာ မွီခိုခဲ့တဲ့သစ္ပင္ကို ခဲြထြက္ရဲတဲ့ သတၲိရွိလို႔ပဲ။ ေက်ာင္းတုန္းက ကြ်န္မနဲ႔အရမ္းခင္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့တယ္။ သမီးရည္းစားလို႔မဟုတ္ဘဲ တကယ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယ
ကြ်န္မသူ႔ကို ခ်စ္တယ္...
သူလည္း ကြ်န္မကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိတယ္...
ဒါေပမဲ့....သူဘာလို႔ ကြ်န္မကို ဖြင့္မေျပာေသးတာလဲ....
နွစ္ေယာက္စလံုးခ်စ္ေနလ်က္နဲ
သူရည္းစားတစ္ေယာက္ေျပာင္းတိ
တစ္ခါခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္သံသယျဖစ္မိတယ္။ ကြ်န္မကပဲ သူ႔ကို တစ္ဖက္သတ္ ခ်စ္ေနမိတာလား..
ကြ်န္မကိုမခ်စ္ဘူးဆိုရင္လည္
သူသေဘာေကာင္းတာေတြဟာ ရိုးရိုးသူငယ္ခ်င္းထက္ေတာင္
လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ရတာ ခံစားရလြန္းပါတယ္...
သူရဲ့အၾကိဳက္ေတြ၊ အက်င့္ေတြ၊ ကြ်န္မအေပၚဆက္ဆံမႈေတြ ကြ်န္မ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ မိန္းကေလးကပဲ အရင္စ ဖြင့္ေျပာရမလားဆိုတာကုိ ကြ်န္မ မခန္႔မွန္းတတ္ခဲ့ဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ.... သူဖြင့္ေျပာလာမဲ့ရက္ကိုေမွ်
ဒီလိုနဲ႔ေစာင့္စားရင္း (၃)နွစ္လံုးလံုး သူ႔ေဘးမွာ ကြ်န္မရွိေနခဲ့တယ္။ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတာဟာ ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။ လက္လႊတ္ခ်င္ေပမဲ့လည္း ေရာက္ရွိလာမဲ့ရက္ကို ၾကိဳေတြးျပီး ၾကည္နူးရင္း ဆက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခ်င္တယ္။ ဒီလိုပင္ပန္းျခင္း၊ နာက်င္ျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ေတြေဝျခင္းေတြဟာ (၃)နွစ္လံုးလံုး ကြ်န္မနဲ႔အတူ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးစာေမးပဲြေျဖဖို႔ နီးလာေတာ့ တျခားအခန္းက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္မကို အသဲအသန္ပိုးပန္းတယ္။ စစခ်င္းမွာ ကြ်န္မျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးဟာ ကြ်န္မ နွလံုးသားရဲ႕ ေနရာတစ္စိတ္တစ္ေဒသကို တေျဖးေျဖး စိုးမိုးလာခဲ့တယ္။
ေကာင္ေလးဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ ေလလိုပါပဲ...
ကြ်န္မရဲ႕နွလံုးသားသစ္ရြက္က
ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕နွလံုးသားတစ္ေနရာစ
သစ္ရြက္ေလး သစ္ပင္ေပၚက ေၾကြက်သြားခဲ့ပါျပီ။ သစ္ပင္ကေတာ့ျပံဳးေနတယ္.... ေနခဲ့ပါလို႔လည္း မတားခဲ့ပါဘူး။
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္ကေနခြင့္မေပးလို႔လား”
------------
ေလေျပ
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္စနိုးနဲ႔ သစ္ရြက္လို႔ေခၚခဲ့တယ္။ သူမက သူခ်စ္တဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္မွာ ခံစားခ်က္ေတြ ဖံုးကြယ္ရင္း မွီခိုျပီးေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေလလုပ္ရေတာ့မယ္။ သစ္ရြက္ေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ ေလလုပ္ရေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို စျပီး သတိထားမိတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေက်ာင္းေျပာင္းလာျပီး တစ္လအၾကာမွာပါ။ ေသးငယ္တဲ့သူမရဲ႕ကိုယ္လံုးနဲ
ေကာင္ေလး သူမဖက္ လွည့္လာျပီဆိုရင္ သူမရဲ႕မ်က္လံုးအိမ္မွာ အျပံဳးစေတြနဲ႔...
အဲဒီေကာင္ေလးကို သူမအျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္သလိုပဲ၊ သူမကို အျမဲေစာင့္ၾကည့္ရမဲ့အလုပ္ဟာ
တစ္ေန႔ေတာ့ ထိုင္ေနက်ေနရာေလးမွာ သူမကိုမေတြ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ စိုးရိမ္မႈေတြဝင္ေရာက္လာတယ္
ကြ်န္ေတာ္ သ႔ူေဘးကိုေလွ်ာက္သြားျပီး ျပံဳးျပလိုက္တယ္။ ေနာက္ စာရြက္တစ္ရြက္ ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ သူမက အံၾသတဲ့ပံုစံနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ျပံဳးျပီး စာရြက္ကို ယူလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ စာရြက္ေခါက္ေလးကိုကိုင္လို႔
“သစ္ရြက္ရဲ႕စိတ္ဟာ ေလးနက္ခိုင္ျမဲလြန္းတယ္။ ေလတိုက္တိုင္း မပါနိုင္ဘူး”
“သစ္ရြက္ရဲ႕စိတ္ဟာ ေလးနက္ခိုင္ျမဲတာ မဟုတ္ဘူး ... သစ္ရြက္က သစ္ပင္ကို မခဲြနိုင္တာပါ”
အဲဒီလို သူမနဲ႔ စာအေပးအယူလုပ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း သူမတျဖည္းျဖည္း ကြ်န္ေတာ္ကို စကားျပန္ေျပာလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေပးတဲ့လက္ေဆာင္ေတြ
သူမနဲ႔သိခဲ့တဲ့ (၄)လအတြင္း ကြ်န္ေတာ္႔ခ်စ္ေၾကာင္းေတြ ဖြင့္ေျပာခဲ့တာ အၾကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္နိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဖြင့္ေျပာတိုင္း သူမ စကားလွမ္းေၾကာင္း လဲႊပစ္တတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ လက္မလႊတ္ေသးပါဘူး။ သူမကို ကြ်န္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ေနမိျပီေ
“ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္...ကြ်န္ေတ
“ကြ်န္မ ေခါင္းညိတ္ေနတယ္”
“ဟင္”
ကြ်န္ေတာ္နား ကြ်န္ေတာ္ မယံုၾကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ.
ဖုန္းကို ကြ်န္ေတာ္ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ အေပၚအကႌ်ကိုေကာက္စြပ္ျပီး သူမအိမ္ဖက္ ဆိုင္ကယ္အျပင္းေမာင္းထြက္ခဲ
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္ကေနခြင့္မေပးလို႔လား”
---------
စာစေရးစမွာ ပထမဦးဆံုး ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့စာေလးပါ။ (စာလံုးေပါင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မွားပါတယ္)
“သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႕ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္ကေနခြင့္မေပးလို႔လား”
မူရင္းလင့္--- http://ykuo.ncue.edu.tw/
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Wednesday, October 10, 2007)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။