Dr. Ko Ko Lwin - Remembering Saw Bwe Hmu

ကၽြန္ေတာ့္ ဆရာ ေစာဘြဲ႕မွဴး

ေဒါက္တာကိုကိုလြင္ (Iron CROSS)

(ဂီတပညာရွင္ ေစာဘြဲ႕မွဴး ကြယ္လြန္ျခင္း (၁၉) ႏွစ္ျပည့္ (၂၄၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၃) အမွတ္တရ၊ မိုးမခ)

ဓာတ္ပံု - IC LIVE SHOW

ကုိဘြဲ႕ အေၾကာင္းက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ ေရးစရာေတြအမ်ားႀကီးပါပဲ။  ဒီလုိ စာတပုဒ္နဲ႔ သူ႔ အေၾကာင္း ေပၚလြင္ေအာင္ ေဖၚျပဖုိ႔ ဆုိတာ မလြယ္လွပါဘူး။  ဒါေပမယ့္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိတဲ့ သူ႔ အေၾကာင္းအခ်ိဳ႕ကုိ ပရိသတ္ေတြလည္း သိရေအာင္ ေျပာျပပါ့မယ္။

သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ တေယာက္ပါ။  ပထမဆံုး သူနဲ႔ စေတြ႕တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးတကၠသုိလ္ ပထမႏွစ္ ၿပီးခါနီး ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ေလာက္မွာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္က ဂစ္တာကုိ ရွစ္တန္း ေလာက္ကတည္းက တီးခဲ့ေတာ့ စနစ္တက်မဟုတ္ေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ေလး တီးတတ္ေနပါၿပီ။  ေဆးေက်ာင္းမွာဆုိလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႕ လက္သံေတြခ်ည္းပဲ ဆုိပါေတာ့။  ေဆးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ ဆရာ၀န္ ေပါက္စေတြကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ Convocation DINNER ကုိ တႏွစ္တခါ က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။  ပထမႏွစ္ ေက်ာင္းသား Fresher တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရမ္းကုိ ပါ၀င္ တီးခတ္ေဖ်ာ္ေျဖခ်င္ခဲ့ပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအရ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ တီး၀ုိင္းကပဲ တီးခတ္ခြင့္ရေတာ့ သိပ္ပါခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတန္းက ေက်ာင္းသားေတြ တီးလုိ႔မရလဲ ဆုိမယ္ကြာ ဆုိၿပီး စာရင္းသြင္းၾကပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ ဆုိမယ့္သူမ်ားလြန္းေတာ့ ေဖ်ာ္ေျဖခ်ိန္နဲ႔ လူဦးေရ မေလာက္မင ျဖစ္ၾကေတာ့ အသံစစ္ပဲြ (AUDITION) က်င္းပၿပီး လူေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ စီစဥ္ရပါတယ္။  ဒါကလည္း ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ဆုိမယ့္သူေတြက သတ္မွတ္ အေရအတြက္ထက္ မ်ားေနၾကမုိ႔ ႏွစ္တုိင္း လူေရြးခ်ယ္ပြဲ က်င္းပေနၾကပါ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသံစစ္ဖုိ႔ PROFESSIONAL အႏုပညာရွင္ေတြ ဖိတ္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းက တတိယႏွစ္တက္ေနတဲ့ ကုိ၀င္းစည္သူ (အခု Medi Myanmar ပုိင္ရွင္) က သူ႔ရဲ႕ ဆရာျဖစ္တဲ့ ေစာဘြဲ႕မွဴး ကုိ ဖိတ္ေခၚေပးခဲ့ပါတယ္။  ကုိ၀င္းစည္သူက အဲဒီႏွစ္ ေဖ်ာ္ေျဖမယ့္ တီး၀ုိင္းမွာ Keyboardist ပါ။ အရမ္းလည္း ေတာ္ပါတယ္။  ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ကုိဘြဲ႕ကုိ နာမည္ႀကီး Guitarist တေယာက္အျဖစ္ သိရွိထားခဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ Keyboard သမားရဲ႕ ဆရာလုိ႔ သိရခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲနည္းနည္းေတာ့ အံ့ၾသမိပါတယ္။  (Emperor BAND က “Leonard ေမာင္ေမာင္လြင္” ဟာလည္း ကုိဘြဲ႕ ရဲ႕ တပည့္ အရင္းပါ။)

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း သူ႔ရဲ႕တပည့္ေတြကုိ ဂီတေလာကရဲ႕ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူေတြအျဖစ္ သိလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ ဟာ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ အကုန္ ကၽြမ္းက်င္ႏွံ႔စပ္ၿပီး “ဆရာတဆူ” ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီ ေဆးေက်ာင္းပြဲအတြက္ သီခ်င္းတုိက္ၾကတဲ့အခါမွာ လုိအပ္တာေတြကုိ သင္ၾကား၊ ညႊန္ျပ ေပးဖုိ႔ သူက သီခ်င္း တုိက္ ရက္တုိင္း လာေပးပါတယ္။  ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းသားေတြက ကၽြန္ေတာ္ တီးတတ္တာကုိ သိေတာ့ ေနရာေပးတဲ့ အေနနဲ႔ အခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြကုိ ပါ၀င္ တီးခတ္ ေစခဲ့ရင္းနဲ႔ သူကလည္း လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ေျပာျပရင္းနဲ႔ မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ရဲ႕ တပည့္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေငြေရးေၾကးေရး အေၾကာင္း လံုး၀ မေျပာဘဲနဲ႔ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ သင္ၾကားေပးခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႕ကုိ ခ်စ္ၾကၿပီး ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ တပည့္ေတြ အမ်ားႀကီး ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဆရာ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တာ ေနမွာပါ။  ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပင္ပမွာ ဖြဲ႕ထားတဲ့ တီး၀ုိင္းအတြက္ သင္ၾကားျပသ ေပးတာအျပင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖြဲ႕အတြက္ ေတးသီခ်င္းေတြကုိပါ သူေရးေပးခဲ့ပါတယ္။  ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူဟာ ေန႔ေရာ၊ ညပါ ေတြ႕ၾကရင္း အလြန္ရင္းႏွီးခင္မင္တဲ့ ဆရာတပည့္ ဘ၀ကုိ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။

သူ႔အေၾကာင္းေျပာရရင္ မပါ မျဖစ္တာကေတာ့ သူအစားအေသာက္ အလြန္ခံုမင္တဲ့ အေၾကာင္းကထိပ္ဆံုးကပါ။  ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စေတြ႕ခ်ိန္မွာ သူဟာ အရင္က “ဆုိးသြမ္းမူးယစ္ခဲ့တဲ့ ေစာဘြဲ႕မွဴး” မဟုတ္ေတာ့ ဘဲ သူ ကုိးကြယ္တဲ့ “ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေကာင္းတေယာက္” ျဖစ္ေနပါၿပီ။  မူးယစ္ေဆး၀ါး၊ ေဆးလိပ္၊ အရက္ အားလံုးကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။  သူ ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ လံုး၀ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္ခဲ့တာပါ။ ဒါေတြရဲ႕ ေနရာမွာ အစားအေသာက္နဲ႔ မ်ား အစားထုိးသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။  သူမတူေအာင္ စားရင္းနဲ႔ အ၀လြန္တဲ့ အဆင့္ကုိေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္ဟာလည္း ငယ္ငယ္ကတည္းက ၀ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး အစားအေသာက္ ႀကိဳက္တာေတြလည္း အတူတူျဖစ္ေနေတာ့ ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ အတြဲညီခဲ့ ၾကပါတယ္။  မနက္အေစာႀကီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မိဘေတြအိမ္ျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေထာ္ေလးလမ္းကုိ သူစီးေနက် ေလးဘီးကားေလးနဲ႔ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ (ေသသည္အထိလည္း ကုိယ္ပုိင္ကား မရွိခဲ့ပါဘူး။) ၿပီးရင္ ေအာက္ကေန တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေခၚတတ္ပါတယ္။  ထြက္ၾကည့္ရင္ “ကုိကုိ.. ၀က္သားသြားစားၾကရေအာင္” ဆုိၿပီး ေျပာပါတယ္။ ၀က္သားကုိေတာ့ အလြန္ႀကိဳက္တတ္ခဲ့သူပါ။  ၿပီးရင္ ဆရာတပည့္ ႏွစ္ေယာက္ (၁၉) လမ္း ဘက္က ၀က္သားနဲ႔ ၾကာဇံ ကုိ မနက္စာ တ၀ႀကီး အုပ္ၾကပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ႏွစ္ပန္းကန္ေလာက္ဆုိ ဆက္မစားႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။  သူကေတာ့ (ပုိတယ္မထင္ၾကပါနဲ႔) (၇) ပြဲ၊ (၈) ပြဲက အသာေလးပါပဲ။ တခါတေလ စားၿပီး ေခါင္းထဲက မူးလုိ႔ မထႏုိင္ဘဲ ဆုိင္မွာ ဆက္ထုိင္ေနၾကရပါတယ္။

တခါကလည္း သူေနတဲ့ (၃၇) လမ္း အိမ္ေအာက္မွာ ဖြင့္တဲ့ အုန္းႏုိ႔ေခါက္ဆြဲဆုိင္မွာ (၇) ပြဲေလာက္စားၿပီး မထႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။  ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဖုန္းဆက္ေခၚလုိ႔ သြားၿပီး စားထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲဖုိးေတြရွင္း (စားထားတဲ့ ပန္းကန္ေတြ ထပ္ထားတာမွ အမ်ားႀကီးပါပဲ)၊ သူ႔ကုိ မႏုိင္မနင္း တြဲေခၚရင္း သူ႔အိမ္ ပထမထပ္ကုိ ပုိ႔ခဲ့ရပါတယ္။  အဲဒီေလာက္အထိစားတာပါ။  ကၽြန္ေတာ္ လုိက္မစားျဖစ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ စားေနရင္း လက္လြန္သြားလုိ႔ ပုိက္ဆံမေလာက္ေတာ့ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လွမ္းေခၚ ၿပီး ပုိက္ဆံလာရွင္းခုိင္းတတ္ပါတယ္၊

ေနာက္တခုကေတာ့ အပူအပင္မရွိတာပဲျဖစ္ပါတယ္။  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တီး၀ုိင္းခေတြရလုိ႔ ပုိက္ဆံရွင္းရင္ ရတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ လက္ထဲမွာ ဆုတ္ကုိင္ၿပီး (ပုိက္ဆံအိတ္ မကုိင္တတ္ပါဘူး) သူ႔မိသားစုကို ကားငွားၿပီး သူ႔ဆီလာခုိင္းပါတယ္။  (မိသားစုကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ေနရာမွာလည္း စံျပပါပဲ။) ေရာက္လာရင္ သူ႔ဇနီး မေဖာ၀ါးနဲ႔ ကေလး ဗုစုခရုေတြကုိ ေခၚၿပီး ၀က္သားသြားစား၊ Video အေခြ၀င္ငွား၊ အိမ္ျပန္ၿပီး မိသားစုနဲ႔ တေနကုန္ Video ၾကည့္ပါေတာ့တယ္။  ေနာက္ေန႔အတြက္ ပူပင္ျခင္း ေသာကေတြ သူ႔ဆီမွာ ဘယ္ေသာအခါမွ မေတြ႕ခဲ့ရပါဘူး၊

သူ႔အေၾကာင္းေျပာရင္ “ခ်စ္စမ္းေမာင္” အေၾကာင္းလည္း ခ်န္ထားလုိ႔ မရပါဘူး။  သူဟာ ခ်စ္စမ္းေမာင္ကုိ သူ႔ သားသမီးအရင္းနဲ႔မျခား သံေယာဇဥ္တြယ္ၿပီး ပညာ အေမြေတြ ေပးခဲ့တာပါ။ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းေၾကာင္းေပၚကုိလည္း သူကုိယ္တုိင္ပဲ ဆြဲတင္ေပးခဲ့သူပါ။  သူက ခ်စ္စမ္းေမာင္ကုိ “ဖုိးခြားေလး” လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က်န္အဖြဲ႕သားေတြက ညီေလးအရြယ္မုိ႔ “ညီေလး” လုိ႔ေခၚၾကရင္းက ဂီတေလာကထဲမွာေတာ့ “ကုိညီေလး” လုိ႔ သူ႕ကုိ ေခၚၾကပါတယ္။

အဲဒီ ဖုိးခြားေလးကုိ အိမ္မွာသင္၊ Studio မွာသင္၊ ေခြေတြမွာ ၀င္တီးခုိင္းရံုတင္မကဘဲ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကုိ ေခၚလာၿပီး Guitar Lesson ေခြေတြကုိ ျပေလ့ရွိပါတယ္။ (အဲဒီေခတ္က ေအာက္စက္လုိ႔ ေခၚတဲ့ Video Deck က အိမ္တုိင္းမွာ မရွိေသးပါဘူး။)

ျပီးရင္ စင္ေပၚတင္ၿပီး ပြဲထုတ္ေပးပါတယ္။

နာမည္ရမယ့္ တီးလံုးေတြကုိ သူမတီးဘဲနဲ႔ ခ်စ္စမ္းေမာင္ကုိ ေပးတီးပါတယ္။

 ဘာတဲ့ ….. “အသက္ (၁၇ )ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အသက္အငယ္ဆံုး Guitar သူရဲေကာင္းေလး ခ်စ္စမ္းေမာင္ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား…..” ဆုိတာ သူကုိယ္တုိင္ ေၾကျငာေပးခဲ့တာပါ။  ဒီလုိ ဆရာမ်ိဳး ေလာကႀကီးမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိႏုိင္မလဲလုိ႔ ေတြးၾကည့္မိပါေသးတယ္၊

ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ SYMPHONY တီး၀ုိင္း၊ ေနာင္ Iron Cross ဆုိၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဘယ္သူမွ မသိလုိ႔ “ေစာဘြဲ႕မွဴး ဦးစီးေသာ” ဆုိၿပီး အမည္ေပး ေၾကာ္ျငာခဲ့ရပါတယ္။  ဒါကုိ သူက ေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နာမည္ႀကီးလာၿပီး ေနာက္ေျပာင္ စကားႏုိင္လုၾကတဲ့ အခါမွာ “မင္းတုိ႔ကုိ အခုမွ လူသိတာ၊ အရင္ကေတာ့ ‘ေစာဘြဲ႕မွဴး ဦးစီးေသာ’ ဆုိၿပီး လုပ္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္ေတြ” ဆုိၿပီး အႏုိင္ယူတတ္ပါတယ္။

ရီစရာ အလြန္ ေျပာတတ္သလုိ Own Tune ေတြလည္း ေျပာတတ္ပါတယ္။  Own TUNE ေတြ တကယ္ အေရးေကာင္းသလုိ မဟုတ္တာကို ဟုတ္ေအာင္ ဇာတ္လမ္းစဥ္ၿပီး Own Tune လုပ္တတ္ပါတယ္။ ရီစရာ အေၾကာင္းတခုကုိ ရခုိင္က လာတဲ့သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ရခုိင္မွာတုန္းက ဆုိၿပီး Own တတ္သလုိ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ကလာတဲ့ သူနဲ႔ေတြ႕ရင္ တခါက ျမစ္ႀကီးနားမွာ ဆုိၿပီး ေျပာတတ္ပါတယ္။  အျမဲအတူေနၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္ေတာ့ အေၾကာင္းသိေတြမို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လူေရွ႕မွာ သူ႕ကုိ “ကုိဘြဲ႕ Own ျပန္ၿပီ” လုိ႔ ေျပာရင္ သူက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ “ေခြးသားေလးေတြ” ဆုိၿပီး ဆဲတတ္ပါတယ္။  တကယ္ေတာ့ စိတ္မဆုိးပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကလည္း အစသန္ေတာ့ တခါက သူ႔ကုိ “ကိုဘြဲ႕ ဒီႏွစ္ ရုပ္ရွင္ေနာက္ခံေတးနဲ႔ အကယ္ဒမီရမယ္ၾကားတယ္” ဆုိၿပီး ေနာက္ၾကပါတယ္။  သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ အမွတ္မရွိဘဲ တကယ္ယံုၿပီး ပြဲမွာ၀တ္ဖုိ႔ SUIT ေတြ ဘာေတြ တကယ္သြားအပ္ေနပါၿပီ။  အစအေနာက္ အသန္ဆံုး ခင္ေမာင္သန္႔က “ကုိဘြဲ႕… အကယ္ဒမီပြဲ တက္မယ္ဆုိရင္ မုတ္ဆိတ္ပါရိပ္ရမယ္” ဆုိၿပီး ေနာက္တာ တကယ္ယံုၿပီး မုတ္ဆိတ္ရိတ္မယ္ လုပ္ေတာ့မွ မနည္း ျပန္ျဖည္ယူရပါတယ္။  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ပီျပင္ေအာင္ ရုပ္ရွင္ဒါရုိက္တာေတြ၊ မင္းသား မင္းသမီးေတြကအစ ဖုန္းဆက္ခုိင္းၿပီး အပီအျပင္ စီစဥ္ခဲ့တာကုိး။

Iron Cross ျဖစ္တည္စအခ်ိန္မွာ အလုပ္ကလည္း သိပ္မရ၊ အားလံုးကလည္း SESSIONထြက္တီးၾကနဲ႔ Iron Cross ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ တေယာက္တည္း ျဖစ္ေနခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုဘြဲ႕ နဲ႔ ခ်စ္စမ္းေမာင္က Success နဲ႔သြားတီး (Success က စုိးလြင္လြင္၊ ကုိင္ဇာ တုိ႔နဲ႔ အရမ္းနာမည္ရေနတဲ့ အခ်ိန္)၊ ခရမ္း နဲ႔ ခင္ေမာင္သန္႔ က New Wave နဲ႔ Session သြားခုတ္၊ Keyboards ကလည္း Permanent မျဖစ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ဆုိပါေတာ့။

တရက္မွာ ကၽြန္ေတာ္က အဖြဲ႕သားအားလံုးကုိ အစည္းအေ၀းေခၚပါတယ္။  Session ဆက္တီးေနၾကမယ္ဆုိရင္ Iron CROSS ဆုိတာလည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။  ဒါေၾကာင့္ Session ဆက္တီးၾကမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ တီး၀ုိင္းက ထြက္မယ္။  မတီးဘဲ တလ၊ ႏွစ္လ ေလာက္ ေအာင့္ေနမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ရေအာင္ ရွာေပးမယ္ ဆုိၿပီး ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကုိ အခုေျပာျပရတာက အဲဒီ့ အခ်ိန္တုန္းက ကုိဘြဲ႕မွဴးနဲ႕ ခင္ေမာင္သန္႔က လြဲရင္ အားလံုးက လူပ်ိဳေတြပါ။  အဲဒီေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ေတြရဲ႕ သားေကၽြးမွဳ၊ မယားေကၽြးမွဳ ေတြကုိ ကုိယ္ခ်င္း မစာတတ္ခဲ့ဘဲ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာ တခုတည္းၾကည့္ၿပီး ေျပာခဲ့မိတာကုိ ကုိယ္ အိမ္ေထာင္က်မွ သိခဲ့ရလုိ႔ပါ။ ခင္ေမာင္သန္႔က အိမ္ေထာင္သည္ ဆုိေပမယ့္ သူ႔ထက္စာရင္ ကေလး ဗုစုခရုေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ကိုဘြဲ႕အတြက္ Session မတီးရေတာ့ရင္၊ IRON Cross အေနနဲ႔လည္း အလုပ္မရေသးခင္ သူ႔ မိသားစု တစုလံုး ရပ္တည္ေရးအတြက္ တကယ့္ကုိ ရင္ေလးစရာပါ။  ဒါေပမယ့္ ကိုဘြဲ႕ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖြဲ႕သားေတြကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ယံုၾကည္တဲ့ စိတ္တခုနဲ႔ ပဲ Session တီးတာကုိ ရပ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။  အဲဒီ့အခ်ိန္က သူ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ရင္ ေျပာေနၾက စကားေလးေတြ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။

“ကုိကုိ ……. အလုပ္ျမန္ျမန္ရွာေပးေနာ္၊ ဒီမွာ ငတ္ကုန္လိမ့္မယ္တဲ့….။”

 ကၽြန္ေတာ္က ၾကိဳးစားေနတဲ့အေၾကာင္း၊ လက္ရွိအေျခအေနကုိ ရွင္းျပေတာ့မွ

“ေနာက္တာပါကြာ…. I BELIEVE in you” ဆုိၿပီး ျပန္ေျပာတတ္ပါတယ္။  အဲဒီ့လုိ သူဟာ “ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္” အေနနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး အဖြဲ႕ အေပၚမွာ ယံုၾကည္ အနစ္နာခံခဲ့လုိ႔လည္း Iron CROSS ဆုိတာ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ၊

အျမဲလုိ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနက်ဆုိေတာ့ ေနာက္ဆံုး သူတကယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္လုိ႔ Studio ကေန အိမ္ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေနမေကာင္းတာကုိ အေၾကာင္းျပၿပီး VIDEO ျပန္ၾကည့္မလုိ႔လား ဆုိၿပီးေတာင္ ေနာက္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။  ဒါေပမယ့္ သူ ေဆးရံုတင္လုိက္ရၿပီ ဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုိက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ စကားမေျပာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။

သူဆံုးေတာ့ (၃၉) ႏွစ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။  အ၀လြန္ၿပီး ေရာဂါေပါင္းစံု ျဖစ္ေနတဲ့သူဆုိေတာ့ အဆုတ္အေအးပတ္ၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ရာက ေဆးရုံတက္လုိက္ရၿပီး အိမ္မျပန္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ သူခ်စ္တဲ့ မိသားစု၊ သူခ်စ္တဲ့ IRON Cross နဲ႔ သူ႔ ပရိသတ္ေတြကုိ ခြဲသြားခဲ့ရတာပါ။

ကုိၿငိမ္းခ်မ္းေအး အေနနဲ႔ ကိုဘြဲ႕ အမွတ္တရ မိုးမခ အြန္လိုင္းမီဒီယာမွာ ဒီလို စီစဥ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။  ကုိဘြဲ႕ အေၾကာင္းကုိ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ ဘ၀အစံုမွာ အမွတ္ရစရာေတြကလည္း မ်ားလြန္းလွပါတယ္။  ကၽြန္ေတာ္ ေရးျပခဲ့တာေတြက သူ႔ ပံုၾကမ္းေလးေပၚရံုေလာက္ ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ေတာင္ ေရးရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။

ေဒါက္တာကုိကုိလြင္ (Iron Cross)

၂၄၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၃

မုိးမခ မွတ္ခ်က္။    ။  ဤ ေစာဘြဲ႕မွဴး ကြယ္လြန္ျခင္း (၁၉) ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အစီအစဥ္ အတြက္ ေဆာင္းပါး ခ်ီးျမွင့္ေပးသူ ေဆာင္းပါးရွင္ ေဒါက္တာကုိကုိလြင္ (Iron Cross) အား ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိေၾကာင္း မိုးမခ က မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။

ဂီတပညာရွင္ ေစာဘြဲ႕မွဴး အလြမ္းေျပ အျဖစ္ ေစာဘြဲ႕မွဴး ေရးဖြဲ႕ ကိုယ္တိုင္ သီဆို ခဲ့ ၿပီး ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္လည္း အဆိုေတာ္ အမ်ားအျပား ျပန္လည္ သီဆို ေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္ ေစာဘြဲ႕မွဴး ရဲ႕ မွတ္တိုင္ သီခ်င္းတပုဒ္ ျဖစ္သည့္ “ေတာင္တန္းေဒသ၏ မီးအိမ္ရွင္မ” သီခ်င္းကိုလည္း မိုးမခ ပရိသတ္ အတြက္ တင္ဆက္လိုက္ပါသည္။

“ေတာင္တန္းေဒသ၏ မီးအိမ္ရွင္မ” ၊ သံစဥ္/စာသား/ဖြဲ႕ဆို ေစာဘြဲ႕မွဴး (၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ား)

www.moemaka.blogspot.com

MUSIC VIDEO URL: http://youtu.be/oCdLN9BIrQk