အိုး...ကၽြတ္....ကၽြတ္

by Zay Yar Min on Wednesday, October 17, 2012 at 2:47am ·

တခါတုန္းက ဖားရင္ေနရာရတိုင္းျပည္တခုမွာ

ဘၾကီးေခ်ာအမည္ရွိ မင္းတစ္ပါးစိုးစံေတာ္မူသတဲ့…။

ဘာမွေက်ေက်လည္လည္မသိေပမဲံ့ေ၇ေ၇လည္လည္သိသလိုေနပါသတဲ့..။

အဲတစ္ေန႔ေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းတိုင္းျပည္တစ္ခုမွ အလည္ဖိတ္လို႔ခရီးထြက္ရရွာသတဲ့

တိုင္းျပည္နာမည္က စြာက်ယ္စြာက်ယ္တဲ့…ဘုရင္ၾကီးအမည္က ေဟာင္ပြာပြာတဲ့..။

ဒီလိုနဲ႔ဘၾကီးေခ်ာလဲ ေတာင္နန္းေရာေျမာက္နန္းေရာမေၾကာက္တမ္းစံေနေတာ္မူတဲ့

မိဖုရားေခါင္ၾကီးမဒမ္ေခ်ာကိုထားခဲ့ကာ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ခရီးထြက္ေတာ္မူသတဲ့..။

ေဟာင္ပြာပြာႏွင့္သူရဲ႔အေပါင္းအသင္းေတြဟာေဖာ္ေရြစြာျဖင့္ၾကိဳဆိုၾကသတဲ့

ဘၾကီးေခ်ာနဲ႔ေဟာင္ပြာပြာတို႔ဟာ ေကာင္းကင္မွာပ်ံေနတဲံ့နတ္ရထားပ်ံၾကီီီီီီီးကိုစီးၾကပါေရာ..

ရထားကလည္းဒုန္းပ်ံရဲ႔အျမန္ႏွဳံးေလာက္ျမန္ပါသတဲ့..ရထားေပၚမွာလဲ ဆိုဖာထိုင္ခုံေတြရယ္..

ေမြ႔ယာေတြရယ္..ရထားမယ္ေလးေတြရယ္ေနာက္ျပီးအင္တာနက္ဆိုတာၾကီးလဲခ်ိတ္ထားေသးရဲ႔

ရထားစီးရတဲံ့တခ်ိန္လုံးဘၾကီးေခ်ာခဗ်ာ..အိုးကၽြတ္ကၽြတ္ လို႔ခ်ည္းတေနပါေရာ..

ေနာက္ရထားေပၚကဆင္းျပီး မိုးေမ်ွာ္တိုက္ထဲကိုေရာက္သတဲ့အဲဒီအထဲမွာလူေတြဟာကြန္ပ်ဴတာအေသးေလးေတြလိုဖုန္းေလးေတြနဲ႔

ဥဒဟိုသြားလာေနၾကသတဲ့…တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ လက္ေ၀ွ႔ၾကိဳး၀ိုင္းတစ္ခုထဲမွာအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ဟာ

လက္ေ၀ွ႔ဟန္ေရးျပေနၾကေလရဲ့…ေဟာင္ပြာပြာက

‘’အေဆြေတာ္ဘၾကီးေခ်ာေရ..ဒီလက္ေ၀ွ့ပြဲကၾကည့္ေတာင့္ၾကည့္ရခဲပြဲဗ်..ရွာကီယာႏွင့္ေမခလာတို႔ရဲ့

၀ါကာ၀ါကာမူပိုင္ခြင့္ဖလားလုပြဲဗ်..ေလာင္းေၾကးလဲထပ္နိုင္ေသးရဲ႔…’’

‘’အိုး..ကၽြတ္ကၽြတ္’’

ဘၾကီးေခ်ာကဒါပဲေျပာသတဲ့..ေဟာင္ပြာပြာကေတာ့ေငးေမာလို႔ေပါ့..။

ဒီလိုနဲ႔အထူးေလသာေဆာင္ကိုေရာက္ေတာ့ေနလုံးနီနီၾကီးကလဲ၀င္လုလု…

ေအာက္ကျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးကလဲမီးတထိန္ထိန္…အဲဒီေတာ့ဘၾကီးေခ်ာလည္းမ်က္ရည္ေလးေ၀့၀ဲလာျပီး

အိုးကၽြတ္ကၽြတ္လို႔တေတာ္မူျပန္သတဲ့..ေဟာင္ပြာပြာလဲမေနသာေတာ့

‘အေဆြေတာ္က်န္းခံ့သာလို႔မာပါစ’

‘က်ဳပ္ျပည္ရြာကိုလြမ္းလို႔မ်က္ရည္၀ဲတာပါဗ်ာ…’လို႔ငိုသံအက္အက္ေလးနဲ႔ေျဖရင္း

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုေရရြတ္မိပါသတဲ့…

‘ဟိုဘက္လမ္းက မီးမွိန္မွိန္

ဒီဘက္လမ္းက မီးမွိန္မွိန္

မီးဇာအိ္မ္မွန္မွန္ထြန္းပါလို႔

ဇနပုဒ္က.အိမ္….။ ။

ဘၾကီးေခ်ာလဲေလသာျပတင္းမွသည္ ျပည္ေတာ္ကိုမလြမ္းလိုလွတာရယ္ေၾကာင့္

ေနရာေျပာင္းဖို႔ေျပာေတာ္မူသတဲ့…ေဟာင္ပြာပြာကစဥ္းစားသတဲ့..

‘အင္း..ငါ့အေဆြေတာ္ကဆည္းဆာျမင္ရုံနဲ႔လဲလြမ္းတတ္တယ္…အဲေလာက္ႏွလုံးသာနုေနရင္

ရွာကီယာႏွင့္ေမခလာလက္ေ၀ွ့ပြဲလည္းၾကည့္ခိုင္းလို႔မျဖစ္ေခ်ဘူး ေနလုံးနီနီျမင္ရုံႏွင့္မ်က္ရည္၀ဲတာ..

ေသြးသံရဲရဲဆိုခက္ရခ်ည့္ရဲ့လို႔ေတြးျပီးညစာစားဖို႔ေရေအာက္ကမာၻပုံစံဖန္တီးထားတဲ့

စားေသာက္ခန္းမၾကီးဆီေခၚသြားမွပဲလို႔ေတြးမိသတဲ့..’

အဲလိုနဲ႔ဘၾကီးေခ်ာလဲေရေအာက္ကမာၻလိုခန္းမၾကီးထဲထိုင္ျပီးညစာစားသုံးေဆာင္ၾကပါတဲ့..

အထဲမွာျမင္ရတာေတြကလည္းရင္သပ္ရွဳ႔ေမာဖြယ္အတိခ်ည္း….။ငမန္းေတြက

ေဘးနားကနံရံေတြကမွန္ေတြကို၀င္တိုက္လိုက္…မိေက်ာင္းေတြကလဲ၀င္တိုက္လိုက္နဲ႔

စားပြဲထိုးမယ္ေလးေတြကလည္းေရကူး၀တ္စုံေလးေတြနဲ႔…ျမင္ျမင္သမွ်ရွဳ႔စားျပီးသကာလ.

‘အိုး..ကၽြတ္ကၽြတ္’လို႔ပဲတျပန္ပါေရာ..ေဟာင္ပြာပြာကေတာ့ေငးေမာျမဲ…။။

ဒီလိုနဲ႔စားေသာက္ျပီးေလသာျပတင္းဆီေရာက္ျပန္ေတာ့ လကေလးကလည္း

ထိန္ထိန္သာလို႔ ၾကယ္ကေလးေတြကလည္းဟိုတစ္စုဒီတစ္စုနဲ႔လွခ်င္းတိုင္းလွေနေလရဲ႔..

ေအာက္ကျမိဳ႔ၾကီးကလဲမီးေတြတထိန္ထိန္နဲ႔ေပါ့ကြယ္…ဘၾကီးေခ်ာလဲမ်က္ရည္၀ဲျပီး

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုေရရြတ္လိုက္ပါသတဲ့..ေဟာင္ပြာပြာကေတာ့ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေငးလို႔

‘ညအခါ

လကေလးရယ္တဲ့သာ

မီးဇာအိမ္ အခ်ိန္မတန္ခင္ျငွိမ္းပါလို႔

ေခြးပိန္လွီ

အိမ္ေရွ့တလင္းမွာ

ကင္းေစာင့္တဲ့အခ်ိန္’…။။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲေဟာင္ပြာပြာကဘၾကီးေခ်ာလြမ္းေနတာကိုသိေတာ့အာရုံေျပာင္းရေလေအာင္

အႏွိပ္ခန္းကိုေခၚသြားပါသတဲ့…ဟိုထဲေရာက္ေတာ့အမ်ိဳးသမီး၂ေယာက္ကခရီးဦးၾကိဳျပဳျပီးေတာ့

အခန္းလြတ္တစ္ခုထဲကဖဲေမြ႔ယာေပၚေခၚသြားသတဲ့..ႏွိပ္ေတာ္မူတာေပါ့ေလ..

ဘၾကီးေခ်ာကေတာ့

ဖဲေမြ႔ယာေပၚမွာ၀ါးလ်ားေမွာက္ကာမ်က္လုံးေလးေမွးျပီးျငိမ္ေနပါသတဲ့…

ေဟာင္ပြာပြာကေတာ့သူသိပ္သိခ်င္ေနတဲ့ေမးခြန္းတစ္ခုလွမ္းျပီးေမးသတဲ့

‘အေဆြေတာ္ဘၾကီးေခ်ာ…လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ‘အိုး..ကၽြတ္ကၽြတ္’နဲ႔တေနတာဘာေၾကာင့္ပါလဲ’

ဘၾကီးေခ်ာလဲစိတ္မရွည္တဲ့ေလသံႏွင့္

’အင္း..မင္းတို႔ျပည္ရြာကထူးထူးဆန္းဆန္းေတြကိုအံ့ၾသလို႔ေပါ့ကြာ..

ငါ့ျပည္ရြာမွာမရွိေတာ့တအံ့တၾသနဲ႔ေရရြတ္မိတာပါကြာ..’

‘ေအာ္ဒါနဲ႔အခုလိုေနရာမ်ိဳးမွာေရာ..အိုးကၽြတ္ကၽြတ္လို႔မတေတာ့ဘူးလား’

‘ဟာကြာ…က်ဳပ္တို႔ျပည္ရြာဇနပုဒ္ကလမ္းတိုင္းမွာအႏွိပ္ခန္းေတြရွိတယ္ေမာင္ရင္..ေဟာဒီမွာလို

ၾကဳံရာတစ္ေယာက္ႏွင့္ႏွိပ္ရတာမဟုတ္ဘူး..ရွယ္ေခါင္းေခါက္ေရြးလို႔ေတာင္ရေသးတယ္..’လို႔ျပန္ေျပာလိုက္ပါသတဲ့….

အဲ….ဒီတစ္ခါေတာ့ေဟာင္ပြာပြာလဲအမွတ္တမဲ့ေရရြတ္လိုက္ပါသတဲ့.

‘’အိုး………..ကၽြတ္ကၽြတ္’’ဟူးသတည္း။ ။

ခ်စ္ျခင္းေမတာၱအားျဖင့္

ေဇယ်ာေခ်ာ

၂၀၁၁