အင္တာနက္၏မက္လုံး (သုိ႔မဟုတ္) တြန္းအား

ေက်ာက္သင္ပုန္း

 

အင္တာနက္၏မက္လုံး (သုိ႔မဟုတ္) တြန္းအား

======================================

သိန္း ၃ဝ ေက်ာ္ ေခတ္ ကေန ေသာင္းဂဏန္းေပး႐ုံနဲ႔ လက္ကုိင္ဖုန္း ကုိင္ႏုိင္ တဲ့ေခတ္ ေရာက္လာေတာ့ လက္ကုိင္ဖုန္းဆုိတာ ျပည္သူအမ်ားစု လက္လွမ္းမီတဲ့ အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းျဖစ္လာပါတယ္။ လူငယ္ေတြအတြက္ ထုိ လက္ကုိင္ဖုန္းဆုိတာ မရွိမျဖစ္ပစၥည္းပါ။ လက္ကုိင္ ဖုန္းေတြ ေပါလာေတာ့ မိသားစုဝင္ေတြ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ဆက္သြယ္ေျပာဆုိတာကုိ သာမန္လူမႈ ေရးကိစၥမ်ဳိးမွာေတာင္ အမ်ားႀကီးအဆင္ေျပလာပါတယ္။
ပုိေကာင္းတာက လက္ကုိင္ဖုန္းရွိရင္ အင္တာနက္ အသုံးျပဳႏုိင္တာပါ။ ကားေပၚမွာ၊ ေစ်းထဲမွာ၊ ဘတ္စ္ ကားဂိတ္မွာ၊ ေဆး႐ုံမွာ ဘယ္ေနရာပဲၾကည့္ၾကည့္ လက္ကုိင္ဖုန္းေလးေတြ ကုိယ္စီကုိယ္စီ ပြတ္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရမွာပါ။ မၾကာခင္က ဖတ္လုိက္ရတဲ့သတင္း တစ္ပုဒ္အရ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အင္တာနက္အသုံးျပဳသူ ေတြရဲ႕ ၈ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းဟာ Facebook ကုိပဲ သုံးၾကပါ တယ္။
ပညာဗဟုသုတတုိးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းအခြင့္အလမ္း တုိးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္း အသုံးျပဳသူေတြက ၂ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းပဲရွိပါတယ္။

ျမန္မာျပည္သူေတြ အင္တာနက္ကုိအသုံးျပဳၾကတဲ့ အခါ ဘာလုိ႔ Facebook တစ္ခုတည္းမွာပဲ အာ႐ုံစုိက္ ေနရသလဲဆုိတာက စိတ္ဝင္စားဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။
အေျခခံအေၾကာင္းရင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အလြတ္က်က္ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။ စာစီစာကုံးကုိ အလြတ္က်က္ေျဖရတယ္။ သမုိင္းကုိ ေျဖတဲ့အခါ ဆရာသင္ထားသလုိပဲ ေျဖရတယ္။ ဒီလုိ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ အခ်က္အလက္ေတြ ႀကိဳးစားရွာေဖြဖတ္႐ႈတယ္္ဆုိတာ လုံးဝမလုိအပ္တဲ့ကိစၥပါ။ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူဘဝမွာလည္း အလြတ္က်က္ပညာေရးစနစ္ ကပဲ လႊမ္းမုိးေနတာပါ။

မဟာဘဲြ႕အတြက္၊ ပါရဂူဘဲြ႕ အတြက္ စာတမ္းေတြကုိ ပုိက္ဆံေပးေရးခုိင္းတယ္ဆုိတာေတြကလည္း ၾကားေနက်ဇာတ္လမ္းေတြပါ။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ အေနၾကာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လာေျပာျပဖူးပါတယ္။ ထုိင္းတကၠသုိလ္ေတြက ဆရာ ဆရာမေတြဟာ သူ႔အဆင့္အလုိက္ စာတမ္းေတြကုိ ႏွစ္စဥ္ မျဖစ္မေနျပဳစုတင္ျပၾကရပါတယ္။ စာတမ္းေတြရဲ႕ အဆင့္အတန္းကုိလည္း ေလးေလးနက္နက္ စိစစ္ၾကပါ တယ္။ ဒီေတာ့ ထုိင္းတကၠသုိလ္ေတြက ဆရာ ဆရာမ ေတြဟာ ပညာဗဟုသုတတုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း အတြက္ အင္တာနက္ကုိ လက္လႊတ္လုိ႔မရပါဘူး။

အမွန္ကေတာ့ အင္တာနက္ဆုိတာ ပညာေရးမွာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ စီးပြားေရးနဲ႔ စီမံခန္႔ခဲြေရးအပါအဝင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕က႑တုိင္းမွာ အင္မတန္အသုံးဝင္တာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ေနတာက အစုိးရဝန္ႀကီးဌာနေတြမွာ လည္း က်လာတဲ့အမိန္႔အတုိင္းပဲ ေဆာင္ရြက္ရတာမုိ႔လုိ႔ အင္တာနက္ကုိ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြေနဖုိ႔ မလုိပါဘူး။
ပုဂၢလိကက႑မွာေတာင္ ဝန္ထမ္းေတြဟာ ေပးထားတဲ့ တာဝန္ေတြကုိ သမား႐ုိးက်အတုိင္းသာ ေဆာင္ရြက္ရ ေလ့ရွိတာမ႔ုိလုိ႔ ကုမၸဏီအမ်ားစုမွာ အင္တာနက္ကုိ ႀကိဳးစားပမ္းစား အသုံးျပဳဖုိ႔မလုိပါဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အင္တာနက္ကုိ ပညာဗဟုသုတ တုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းအခြင့္အလမ္း တုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း သုံးစဲြလာဖုိ႔ မက္လုံး (ဒါမွမဟုတ္) တြန္းအားမရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

လူထုအစုိးရက သက္ဆုိင္ရာအဖဲြ႕အစည္းေတြကုိ စုစည္း ဆက္စပ္ဦးေဆာင္ၿပီး လူထုၾကားထဲမွာ အင္တာနက္ကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္ အသုံးျပဳလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။ ျမန္မာလူငယ္ထုနဲ႔ ကုိက္ညီ မယ့္ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေရးလုိဟာမ်ဳိးကုိ အင္တာနက္ ကတစ္ဆင့္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ျပည္သူ လူထုၾကား အင္တာနက္ကုိ အက်ဳိးရွိရွိအသုံးျပဳမႈဟာ ျမင့္တက္လာမွာပါ။
FM ေရဒီယုိေတြမွာ ေမးလာတဲ့ စုိက္ပ်ဳိးေရးဆုိင္ရာအခက္အခဲျပႆနာေတြကုိ ပညာ ရွင္ေတြက ျပန္ေျဖၾကားတာကုိ နားေထာင္ရပါတယ္။
တုိင္းျပည္အတြက္ အက်ဳိးရွိတဲ့ အစီအစဥ္ပါ။ အင္တာနက္မွာသာ ဒီလုိေမးခြန္းေတြကုိ ပညာရွင္ေတြ စုစည္းၿပီး ေျဖဆုိအႀကံေပးႏုိင္တယ္ဆုိရင္ ေက်းလက္ လူငယ္ထုဟာ ဒီလုိအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြဆီ အာ႐ုံ ေရာက္လာႏုိင္ပါတယ္။

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာလည္း လုပ္ငန္းခ်င္း တူရာ တူရာအလုိက္ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြ၊ စိန္ေခၚ ခ်က္ေတြကုိ အင္တာနက္မွာ အျပန္အလွန္ ဖလွယ္ ေဆြးေႏြးႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ တုိးတက္မႈေတြရွိလာမွာ ကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ၿခံဳေျပာရရင္ေတာ့ ျပည္သူလူထုၾကား အင္တာနက္ကုိ အက်ဳိးရွိရွိ အသုံး ျပဳလာဖုိ႔ဆုိရင္ ေရရွည္လုပ္ငန္းအေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အလြတ္က်က္ပညာေရးစနစ္ကုိ ျပဳျပင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေရတုိလုပ္ငန္းအေနနဲ႔ကေတာ့ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးရွိရွိ အသုံးျပဳႏုိင္မယ့္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြ ဖန္တီး ေပးဖုိ႔လုိပါတယ္။

ဒီအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြကုိ သုံးလာေအာင္ လည္း မက္လုံးေတြေပးရမွာျဖစ္သလုိ တြန္းအားေတြ ကုိလည္း ေဖာ္ေဆာင္ေပးရမွာပါ။

သဂၤဟ

============

The Mirror Daily