"ေဖာင္တိန္ကေလးေတြ သုိ႕မဟုတ္ ေဘာပင္ကေလးေတြ"

အႏုရကၡိတ

 

"ေဖာင္တိန္ကေလးေတြ သုိ႕မဟုတ္ ေဘာပင္ကေလးေတြ"
(ေရးသားသူ ~ ယုယ)
============================================

ကြ်န္မငယ္ငယ္က အေဖ့ေဖာင္တိ္န္ေလးေတြ၊ေဘာပင္ေလးေတြ ခုိးယူကစားဖူးသည္။ အေဖက သူ႕ပစၥည္းေတြကုိ ကုိင္လွ်င္မၾကိဳက္သၿဖင့္ အေဖမသိေအာင္ အေဖတန္ဖုိး
ထားသည့္ ေဖာင္တိန္းကေလးေတြကုိ စိတ္၀င္တစားခုိးယူမိၿခင္းပင္။
ကြ်န္မစိတ္၀င္စားေအာင္လည္း အေဖ့ေဖာင္တိန္ေလးေတြက စြဲေဆာင္ခဲ့သည္ကုိး။
Fountain pen အဂၤလိပ္အေခၚကုိ ေဖာင္တိန္ဟု တုိက္ရုိက္ေမြးစားၿခင္းၿဖစ္မည္။
ၿမန္မာအဘိဓာန္တြင္ မွင္ထည့္ရ်္ေရးရေသာ စာေရးကိရိယာတစ္မ်ိဳးဟုအနက္ဖြင့္ဆုိ
ထားသည္။၉ရာစုတြင္ စတင္ေပၚလာၿပီး၁၀ရာစုတြင္ ေဖာင္တိန္ကုိ စသုံးေနၿပီဟု ၀ီကီပီးရီးယားတြင္ ေဖာ္ၿပထားသည္။မည္သုိ႕ပင္ၿဖစ္ေစေဖာင္တိန္ဟုဆုိလွ်င္ လူေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားက စာေရးသည့္ကေလာင္တံတစ္မ်ိဳးၿဖစ္ေၾကာင္းနားလည္ၿပီးသားၿဖစ္သည္။
ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္တြင္ စုတ္တံသည္အေဖာ္ဟုဆုိပါလွ်င္၊ေတးေရးဆရာ တစ္ေယာက္တြင္ ဂစ္တာသည္ မရွိမၿဖစ္ဟုဆုိပါလွ်င္၊စာေရးဆရာၿဖစ္သူအေဖ့ထံတြင္ ေဖာင္တိန္ေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္မွာမဆန္းေပ။
အေဖ့ေဖာင္တိန္ကေလးမ်ားတြင္ သူ႕ဇာတ္လမ္းနွင့္သူ၊သူ႕ပုံၿပင္နွင့္သူရွိ၏။အေဖ့ထံမွ
အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္တုိင္း ၾကားရတတ္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ဇာတ္လမ္းမ်ားကုိကား ကြ်န္မမမွတ္မိေတာ့ေပ။အဘုိး၀ယ္ေပးသည့္ ေဖာင္တိန္ကေလးကုိထုတ္ၿပသည့္အခါ မ်က္နွာတြင္ လြမ္းရိပ္ေဆြးရိပ္ေတြသန္းလာတတ္၏။ထုိေဖာင္တိန္ကေလးအေၾကာင္း
ေၿပာသည့္အခါတုိင္း အခ်ိဳ႕စကားေနရာတြင္ေၿပာရင္းတိမ္၀င္သြားၿပီးအခ်ိဳ႕စကားေတြ
က်ေတာ့လည္း တက္တက္ၾကြၾကြနွင့္ ဖခင္ဆီက ဆုရသည့္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ဟန္ ၿပန္ၿဖစ္သြားတတ္သည္။
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းကေရးေသာ ေဖာင္တိန္လည္းအေဖ့တြင္ရွိ
သည္။ထုိေဖာင္တိန္ကေလးနွင့္ေရးတုိင္း ငယ္မူငယ္ေသြးၿပန္ေနမည္လားမေၿပာတတ္ေခ်။
ေသခ်ာသည္ကား တကၠသုိလ္ေနာက္ခံအခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြ ေရးသည့္အခါတုိင္း ထုိေဖာင္တိန္ကေလးနွင့္ ေရးမည္မွာ အေသခ်ာပင္။
အေဖသည္ အလြန္စည္းကမ္းရွိသူပီပီ အသိမ္းအဆည္းမွာလည္း ပထမတန္းပင္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ အေမ့ဆီက ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္ရခဲ့ဖူးသည့္ ေဖာင္တိန္တစ္ေခ်ာင္းတေလ လည္း အေဖ့ အံဆြဲထဲတြင္ ရွိေကာင္းရွိေပလိမ့္မည္။ေလးေမအေၾကာင္းေရးသည့္အခါတုိင္း
ထုိေဖာင္တိန္ေလးနွင့္ေရးမည္ထင္၏။
အေဖ့အံဆြဲထဲတြင္ ေဖာင္တိန္မွင္ဗူးတံဆိပ္စုံလင္စြာေတြ႕ရတတ္ၿပီး ေဖာင္တိန္ထိပ္က နစ္ေတြလည္း အမ်ားအၿပားပင္။ဟုိဘက္ေဖာင္တိန္ကနစ္ကုိ ဒီဘက္ေဖာင္တိန္ထဲထည့္သုံး ၊ဒီဘက္ ေဖာင္တိန္ကနစ္ကုိ အၿခားေဖာင္တိန္ကုိယ္ထည္တြင္ ထည့္သုံးလုပ္တတ္ေသးသည္။
ေနာက္ဆုံးသုံးမရသည့္ တုိင္ေအာင္ မလႊင့္ပစ္ဘဲထားသည့္ ေဖာင္တိန္ေတြလည္း တပုံၾကီးပင္။
Ball-pen အဂၤလိပ္အေခၚကုိ ေဘာပင္ဟု ေမြးစားစာလုံးအၿဖစ္အသုံးၿပဳၿပီးေခၚသည့္
ေခတ္သစ္ေဖာင္တိန္တစ္မ်ိဳးေပၚလာသည္။ေစ်းေပါသလုိ ၀ယ္ရလည္းလြယ္၏။မွင္ကုန္သြား
လွ်င္ လႊင္ပစ္လုိက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းအလြယ္တကူ ၀ယ္သုံးၿဖစ္ၾကသည္။အေဖတုိ႕
ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေဖာင္တိန္ကုိသာ အားကုိးၾကရသည္။ေဖာင္တိန္သည္ တနည္းအားၿဖင့္
စဥ္းစားလွ်င္ေတာ့ အထပ္ထပ္ၿပန္သုံးလုိ႕ရသၿဖင့္ ရီဆုိက္ကယ္ၿဖစ္၏။သုိ႕ေသာ္ တစ္ခါသုံး
ေဘာပင္ေတြေပၚလာသည့္အခါ ေဖာင္တိန္ဆုိသည္မွာအိမ္ထဲတြင္ ကုတ္ကုတ္ကေလး
ေနရသည့္ အဘုိးအဘြားေတြလုိ ေခတ္ေဟာင္းအန္းတိတ္ေတြ ၿဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။
တစ္ခါသုံးေဘာပင္ေတြမည္မွ်ေပၚလာေစကာမူ အေဖကေတာ့ စာေရးလွ်င္ေဖာင္တိန္ေလး ကုိ အလွည့္ေပးေရးေလ့ရွိသည္။ေနာက္ဆုံး ေဖာင္တိန္ေတြလည္း သက္တမ္းလြန္ကားေတြလုိ သုံးမရေတာ့သည့္အခါ ေဘာပင္ဘက္လွည့္ သုံးရေတာ့သည္။သုိ႕ေသာ္ သူ႕ေဖာင္တိန္
အေဟာင္းေလးေတြကုိ အရည္က်ိဳ မပုိ႕ရွာေပ။ ဒီလုိနွင့္အေဖ့အံဆြဲထဲက ေဖာင္တိန္နွင့္ ေဘာပင္စည္းၾကီးသည္ တစ္ေန႕တၿခားၾကီးၾကီးလာေလ၏။၀တၳဳတုိေပါင္းမ်ားစြာ၊လုံးခ်င္း
၀တၳဳရွည္ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ေဖာင္တိန္တလွည့္ေဘာပင္တလွည့္ ကူညီအားၿဖည့္ေပးခဲ့ရ
သည္ကုိး။
အေဖသည္ ေဘာပင္သုံးရသည့္တုိင္ေအာင္ ေဖာင္တိန္နွင့္အနီးစပ္ဆုံးတူသည့္နစ္မ်ိဳး ကုိ ရွာ၀ယ္ၿပီးသုံးတတ္သည္။ယူနီ၊ပုိင္းေလာ့အစရွိသည့္ ေဘာပင္တံဆိပ္မ်ားတြင္ 0.5နစ္ထက္ ေသးသည့္ 0.3ေလာက္ကုိ ရွာသုံးတတ္သည္။ေနာက္ဆုံးထုိနစ္မ်ိဳးရွာမရေတာ့လွ်င္0.3နစ္
အေဟာင္းကုိတပ္ကာသုံးတတ္သည္။အေဖသည္ ေဖာင္တိန္နစ္ကုိ ရည္းစားဦးလုိ စြဲလမ္း
ခဲ့ပုံေပၚ၏။
ကြ်န္မ၏ပထမဆုံးစာမူခပုိက္ဆံရေတာ့ ေငြသုံးေထာင္ေလာက္ကုိ ေရႊပဲေၿပး၀ယ္ရမလုိ စိန္ပဲေၿပးစုရမလုိ ၾကံရာမရၿဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ထုိေငြသုံးေထာင္ကုိက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္း
စူပါမားကတ္တစ္ခုသုိ႕ေရာက္သြားခဲ့၏။ထုိ႕ေနာက္ဘာ၀ယ္ရမလဲ ေတြးရင္း စူပါမားကတ္
တစ္ခုလုံး ေနရာစုံသြားၿပီးေနာက္ စာေရးကိရိယာတန္းတြင္ေၿခလွမ္းမ်ားရပ္တန္႕သြား၏။
ထုိ႕ေနာက္တက္ၾကြေသာေၿခလွမ္းမ်ားၿဖင့္အိမ္ၿပန္ခဲ့သည္။
ကြ်န္မအိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဖ့ကုိ ဗူးနီနီေလးတစ္ဗူးလက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။အေဖက ထုိဗူးကေလးကုိ ဖြင္မၾကည့္ဘဲနွင့္ဘာပါသည္ကုိ သိေသာ္လည္းေဘးတြင္ခပ္ၿပဳံးၿပဳံး
ရပ္ေနသည့္သမီးနွင့္ထပ္တူၿပဳံးရင္း ဗူးကေလးကုိ ထုတ္ၾကည့္၏။ဗူးထဲတြင္ အေဖသေဘာက် သည့္ 0.3နစ္ ေဘာပင္ကေလးပင္။
သုိ႕ေသာ္ နွေၿမာရ်္လားမသိေပ။ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ ထုိေဘာပင္ကေလးကုိ မသုံးဘဲ အၿမတ္တနုိး သိမ္းဆည္းထားခဲ့သည္။
ေမလ၁၈ရက္ေန႕ အေဖ့ေမြးေန႕ ဘာေပးရမလဲ ကြ်န္မတုိ႕ညီအစ္မနွစ္ေယာက္ စဥ္းစားရၾကပ္ခဲ့ဖူးသည္။ပကာသနပစၥည္း၊အ၀တ္အစား ဘာကုိမွမမက္ေမာတတ္ေသာ အေဖ့အတြက္ မည္သည့္လက္ေဆာင္ေပးလွ်င္သေဘာက်မည္နည္းဟုေတြးမရေအာင္ ၿဖစ္ခဲ့သည္။ေနာက္ဆုံး ညီအစ္မနွစ္ေယာက္ ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ကာ အေဖ့အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆုံး လက္ေဆာင္တစ္ခု၀ယ္သြားၿဖစ္ခဲ့၏။ထုိအရာကား စာအုပ္တစ္ဒါဇင္နွင့္ ေဘာပင္တစ္ဒါဇင္ၿဖစ္သည္။
အေဖသည္ မည္မွ်ပင္ေဘာပင္ေပါင္းမ်ားစြာ လက္ေဆာင္ရေစကာမူေဘာပင္ ဆန္းဆန္းကေလးမ်ားကုိ ေတြ႕သည့္ေနရာေတြ ၀ယ္သည္ခ်ည္းပင္။ကြ်န္မတုိ႕အတြက္ သာမက သူ႕တူေတြ တူမေတြအတြက္လည္း ၀ယ္လာတတ္သည္။မီးလင္းသည့္ေဘာပင္၊
ထိပ္မွာ အရုပ္ေတြပါသည့္ေဘာပင္၊၆လက္မေလာက္ရွည္သည့္ေဘာပင္၊လက္သန္း
ေလာက္သာရွိသည့္ေဘာပင္ စသည္ၿဖင့္ ေတြ႕တုိင္း၀ယ္၏။ကြ်န္္မသည္ကား စည္းကမ္း တစ္စက္ကေလးမွ်မရွိသူပီပီ အကုန္ေဖ်ာက္ပစ္တတ္ေသာ္လည္း ကြ်န္မအစ္မတြင္ကား အေဖ၀ယ္ေပးသည့္ ထုိေဘာပင္ဆန္းဆန္းကေလးမ်ား ယခုအခ်ိန္ထိ ရွိေကာင္းရွိေပ
လိမ့္အုံးမည္။
အေဖသြားေလရာသယ္သည့္ ေဘာပင္ ပုစိေလးလည္းရွိေသးသည္။အေဖ့ပုိက္ဆံအိတ္ ထဲတြင္ ထုိေဘာပင္ပုစိေလး အၿမဲတမ္းပါ၏။ထုိေဘာပင္ကေလးမွာပုိင္ရွင္ၿဖစ္သူအေဖက
လြဲရ်္မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ေရးၿခင္းကုိမွ ခံရဖူးပုံ မေပၚေပ။အေဖ့အိတ္ထဲတြင္ အေၾကြရွာတတ္သည့္ကြ်န္မကလြဲၿပီး ေဘာပင္ေလးရွိသည္ကုိ အေမေတာင္သိပုံမရေပ။
ထုိေဘာပင္ကေလးမွာလည္း နစ္ေသးေသးေလးပင္ၿဖစ္သည္။
ကြ်န္မစာမူခရတုိင္း အေဖ့ကုိေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္း ၀ယ္ေပးေလ့ရွိသည္။တကယ္ေတာ့ ထုိအခ်ိန္က ေဖာင္တိန္ေကာင္းေကာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းကုိ မရမက၀ယ္ေပးခဲ့သင့္သည္။
အလြန္ေကာင္းသည့္ ထိုစိတ္ကူးကုိ အေဖဆုံးၿပီးကာမွစိတ္ကူးမိသၿဖင့္ေနာင္တရလုိ႕မဆုံးေပ။
ကြ်န္မေပးသည့္ တစ္ခါသုံးေဘာပင္ကေလးေတြကုိေတာင္ လႊင့္မပစ္ဘဲ သိမ္းထားတတ္သည့္
အေဖ့ကုိ ေဖာင္တိန္ေကာင္းေကာင္း ေလးတစ္ေခ်ာင္း ကြ်န္မ၀ယ္ေပးခဲ့မိလွ်င္ မည္မွ်ေကာင္း လုိက္မည္နည္း။
သမီးနွစ္ေယာက္စာေမးပြဲနီးၿပီးဆုိလွ်င္ ေဘာပင္တစ္ဒါဇင္၊ခဲတံ၊ခဲဖ်က္ ၊ေပတံစသည္ ၿဖင့္ စာေမးပြဲေၿဖရန္အစုံလုိက္၀ယ္ေပးတတ္သည္။ထုိေဘာပင္မ်ားကုိ အသစ္အတုိင္း၀ယ္ၿပီး ေရာ့အင့္ ေပးတာမဟုတ္။ ေဘာပင္အသစ္မ်ားကုိ မွင္မထစ္ေစရန္ ေဘာပင္ထိပ္ကေလးကုိ မီးကေလးနွင့္တုိ႕ရ်္ၿဖစ္ေစ ၊စာရြက္လြတ္ေပၚမွာ ေရးၿခစ္ရ်္ ၿဖစ္ေစၾကိဳတင္အစမ္းေလ့က်င့္
ၿပီးမွသာ သမီးေတြလက္ထဲထည့္သည္။စည္းကမ္းမရွိေသာ ကြ်န္မကား စာေမးပြဲေၿဖၿပီး
သည္နွင့္ ထုိပစၥည္းအစုံလုိက္ကုိ ေဖ်ာက္ပစ္လုိက္ေတာ့သည္။
သုိ႕ေသာ္ အေဖသည္ ကြ်န္မတုိ႕စာေမးပြဲေၿဖကာနီးတုိင္း မပ်က္မကြက္ပင္ေဘာပင္
ကလးေတြ ၀ယ္ေပးတတ္တုန္းပင္။ကြ်န္မ၏ေနာက္ဆုံးစာေမးပြဲသုိ႕မဟုတ္မဟာတန္း
ဒုတိယနွစ္ေနာက္ဆုံးစာေမးပြဲကုုိလည္း အေဖ၀ယ္ေပးသည့္ ေဘာပင္မ်ားနွင့္သာ ေၿဖဆုိေအာင္ၿမင္ခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။
။ ။ ။
ကြ်န္မဘ၀အတြက္ အေရးၾကီးဆုံးေသာ စာေမးပြဲတစ္ခု ေၿဖဆုိရန္ အိမ္မွ ကမန္းကတန္းထြက္လာခဲ့မိသည္။အေဖေၿဖေစခ်င္ေသာစာေမးပြဲၿဖစ္ၿပီး ကြ်န္မဘ၀အတြက္ အေရးအၾကီးဆုံး အဆုံးအၿဖတ္စာေမးပြဲလည္းၿဖစ္ၿပန္သည္။
ကဲလက္မွတ္ထုိး ဟုတရားသူၾကီးက ကြ်န္မတုိ႕နွစ္ေယာက္ကုိ ေၿပာသည္။
ထုိအခါမွ မ်က္ၿပဴးဆန္ၿပာနွင့္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိၿဖစ္သြားသည္။ကြ်န္မတုုိ႕နွစ္ေယာက္စလုံး
တြင္ လက္မွတ္ထုိးရန္ ေဘာပင္မပါေပ။တရားသူၾကီးစားပြဲေပၚမွ ေဘာပင္ကေလးနွစ္ေခ်ာင္းကုိ ယူၿပီး အလ်င္စလုိ လက္မွတ္ထုိးရသည္။အေဖသာရွိလွ်င္ ကြ်န္မတုိ႕နွစ္ေယာက္အတြက္ ေဘာပင္ကေလးၾကိဳ၀ယ္ေပးမွာအေသခ်ာပင္။သုိ႕ေသာ္ဒီတုိင္းေဘာပင္ကုိလက္ထဲထည့္ေပးမွာေတာ့မဟုတ္ မွင္မထစ္ေအာင္၊လက္မွတ္ေသသပ္ေအာင္ အေဖ့ေရွ႕မွာတင္ အစမ္းေလ့က်င့္
ခုိင္းလိမ့္မည္။လက္ထပ္လက္မွတ္ထုိးေနတုန္း ကြ်န္မၿပဳံးမိသည္။ဒီေလာက္အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥအတြက္သြားတာေတာင္ ေဘာပင္မပါရေကာင္းလားဟု အေဖဆူေနပုံ၊ထုိ႕အၿပင္ အလုပ္ကုိင္ေနရာတြင္စာေရးဆရာဟုထည့္ၿပီးေဘာပင္မပါဘူးဆုိတာ ရွက္စရာေကာင္း
တယ္ဟု ေၿပာေနပုံ၊အဲဒါေတြၾကိဳသိလုိ႕ ဒီမွာေဘာပင္နွစ္ေခ်ာင္းၿပင္ဆင္ထားတယ္ဟုဆုိၿပီး ပတ္ကားေဘာပင္ေလးနွစ္ေခ်ာင္းလက္ထဲလာထည့္ပုံေတြကုိ ရုပ္ရွင္ၿပကြက္တစ္ခုလုိ ၿမင္ေယာင္လာေသာေၾကာင့္ပင္။ကြ်န္မၿပဳံးၿပီးရင္း ၿပဳံးမိသည္။ကြ်န္မအၿပံဳးမွာ မ်က္ရည္စေတြ
ပါေနတာေတာ့ မည္သူမွ်ၿမင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
တကယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ေဘာပင္နွစ္ေခ်ာင္းကို အမွတ္တရသိမ္းခ်င္သၿဖင့္ တရားသူၾကီး မၿမင္ေအာင္ ခုိးယူလာခဲ့ရသည္။တရားခံေပါင္းမ်ားစြာ၏မ်က္လုံးကုိ အကဲဖမ္းၿပီး အမိန္႕ခ်လာခဲ့ေသာ တရားသူၾကီးသည္ သူ႕စားပြဲေပၚက ေဘာပင္နွစ္ေခ်ာင္းခုိးယူသြားသည္ကုိ
သိေကာင္းသိေပ လိမ့္မည္။ကြ်န္မစိတ္ကူးထဲက အေဖ၀ယ္မေပးၿဖစ္လုိ္က္သည့္ ပတ္ကား ေဘာပင္ေလးနွစ္ေခ်ာင္းအေၾကာင္းသိသြားလွ်င္ေတာ့ ကြ်န္မတုိ႕နွစ္ေယာက္ကုိ တရားမစြဲေလာက္ဘူးဟု ထင္ပါသည္။

ယုယ