ရွက္သတဲ့ဗ်ာ
NLD ပါတီ တည္ေထာင္စတုန္းကေပါ့ဗ်ာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တစ္ျပည္လံုးကို လွည့္ပတ္ၿပီး ပါတီစည္း႐ံုးေရးဆင္းပါတယ္။ အဲသည္တုန္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြလည္း ပိတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ေတာသားဆိုေတာ့ ေတာမွာပဲေပါ့ဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာက ကားလမ္းမနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိပါတယ္။ အိမ္ေျခက ေျခာက္ဆယ္ေလာက္သာရွိတဲ့ ရြာကေလးပါ။ ကားလမ္းေဘးမွာ ရွိတဲ့ရြာကလည္း အိမ္ေျခတစ္ရာေလာက္သာ ရွိတဲ့ရြာကေလးပါပဲ။ ႏွစ္ရြာေပါင္းၿပီး ေဒၚစုကို ႀကိဳဆိုၾကသေပါ့ဗ်ာ။
အခ်ိန္ကလည္း ထြန္လို႔ယက္လို႔ ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ႀကီးဗ်။ "ထယ္ေရးေကာင္းတစ္စပ္ ထမင္းတစ္နပ္" ဆိုသမို႔လားဗ်ာ။ ရြာသားအမ်ားစုက ထြန္ေရးကို မဖ်က္ႏိုင္ရွာၾကဘူး။ အဲသည္ေတာ့ ႀကိဳဆိုသူက မ်ားမ်ား မရွိဘူးဗ်။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ကေတာ့ တစ္အိမ္လံုးထြက္ႀကိဳတာေပါ့ဗ ်ာ။ ကြၽန္ေတာ့အေမဆို ေဒၚစုကို ပန္းကံုးေတြဘာေတြ ကမ္းေပးခဲ့ဖူးသေပါ့ဗ်ာ။
ေဒၚစုကို ႀကိဳေနတဲ့ ပရိသတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးကခပ္မ်ားမ်ား၊ ၿပီးရင္ ေတာသူႀကီးေတြေပါ့ဗ်ာ။
ကိုယ့္ရြာထိပ္ေရာက္လာတာဆိုေ တာ့
ဝတ္ေနက် အဝတ္အစားေတြနဲ႔ပဲ ႀကိဳဆိုၾကတာေပါ့။ အဲသည္အခ်ိန္တုန္းက
အညာေဒသကရြာေတြမွာ ဘယ္လို ဝတ္စားေလ့ ရွိၾကသလဲဆို ကိုတြတ္ပီမိန္းမ
မေသးမွ်င္အတိုင္းပါပဲဗ်ား။ အဝတ္အစားကလဲ ရွားတဲ့ေခတ္ေပကိုး။ ေနာက္
ယာထြန္ရာကေန အေျပးအလႊားေရာက္လာၾကတဲ့ ေတာင္သူႀကီးေတြပါပဲ။ ယာထြန္ရာမွာ
ေတာင္သူေတြ ဝတ္တဲ့အဝတ္က ဆီေၾကး(ဂ်ီး)မေပတာပဲရွိမယ္
ကားဝပ္ေရွာ့ကလူေတြရဲ႕အဝတ္အတ ိုင္းပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ဆို အထက္ပိုင္းက ဗလာနဲ႔ ေရသည္ေယာက္်ားအတိုင္းပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဒၚစုစီးလာတဲ့ကားနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ႀကိဳဆိုေနသေပါ့ဗ်ာ။ ေဒၚစုက ႀကိဳဆိုေနသူေတြကို စကားေျပာဖုိ႔ ကားထဲက ထြက္လာတဲ့အခါ ပရိသတ္ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာနဲနဲပ်က္သြားတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္မိသဗ်။ ပရိသတ္နည္းလြန္းလို႔ စိတ္ပ်က္သြားၿပီနဲ႔တူတယ္လို ႔ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္ ။
ၿပီးေတာ့ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ပဲ စကားေျပာေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။
"ကြၽန္မအေနနဲ႔ အခုလို ကြၽန္မျပည္သူေတြ ဆင္းရဲေနတာကို ေတြ႕ျမင္ရတဲ့အခါ အလြန္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။ သည္လို ဆင္းရဲေနတဲ့ ျပည္သူေတြ ၾကားထဲမွာ ကြၽန္မက ကားေကာင္းႀကီးကို စီးၿပီး သြားလာေနရတာ မ်က္ႏွာပူသလို ရွက္လဲရွက္မိပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ တစ္ျပည္လံုးကို ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ၿပီးသာ စည္း႐ံုးေရးဆင္းခ်င္ပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ျပည္သူေတြၾကားမွာ ခ်မ္းသာေနတာဟာ ဂုဏ္ယူစရာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရွက္စရာပါ"
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္က ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ႏွလံုးသားႏုႏုကေလးကို ႐ိုက္ခတ္သြားတဲ့စကားေပါ့ဗ်ာ ။
အသံဖမ္းစက္နဲ႔ ဖမ္းမွတ္ထားတာမ်ဳိး မဟုတ္လို႔ စကားလံုးေတြက အတိအက်
ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ စာက်က္ရင္ အႀကိမ္ႀကိမ္က်က္မွ ရတတ္တဲ့
ကြၽန္ေတာ္ဟာ သည္စကားကိုေတာ့ တစ္ႀကိမ္ၾကား႐ံုနဲ႔ နားစြဲခဲ့တယ္ဗ်ာ။
ကေန႔အထိပါပဲ။
ေဒၚစုရဲ႕စကားကို ၾကားရေတာ့မွ ေဒၚစုဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာ ပရိသတ္ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္သြားတာမဟုတ္ဘဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာ၊ စိတ္ဆင္းရဲ သြားရွာတာပါလားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားတယ္ဗ်ဳိ႕။
သည္လိုမ်ဳိး ကိုယ့္ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲေနတာကို မၾကည့္ရက္ႏိုင္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးက တိုင္းျပည္ကို ကုလားလက္ထိုးအပ္မယ္၊ ကုလားေကာင္းစားေရးေတြလုပ္ေန တယ္လို႔
ေျပာထြက္တဲ့သူေတြ၊ ေျပာတာကို ယံုေနတဲ့သူေတြကို ကြၽန္ေတာ္ျဖင့္
ဘယ္လိုသနားရမယ္ဆိုတာေတာင္ မသိႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ခံစားရပါတယ္ဗ်ာ။
တိုင္းသူျပည္သား ဆင္းရဲသားေတြၾကားမွာ ကားအေကာင္းစားႀကီးေတြကို အခြန္ေရွာင္ၿပီး စီးျပေနတဲ့ ဘယ္လူႀကီးကမ်ား ေဒၚစုလို ရွက္ခဲ့ဖူးၾကပါသလဲခင္ဗ်ား။ ရွက္ဖုိ႔ေနေနသာသာ ဒါကိုပဲ ဂုဏ္လုပ္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါလား။
သည္လူေတြကိုမွ အမ်ဳိးခ်စ္၊ ဘာသာခ်စ္ဆိုၿပီး မဲေပးၾကဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်န္စစ္မင္းက ေစာလူမင္းကို ပခံုးေပၚက ပစ္ခ်ၿပီး ေျပာခဲ့တဲ့ စကားလိုပဲ။
"ေခြးေသ ဝက္ေသ ေသၾကေပေတာ့"
(စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ပဲျပစ္ေတာ ရြာဦးကို အေမစု ေရာက္ခဲ့စဥ္က ၾကားသိ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္ကို ခံစားေရးဖြဲ႕ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သည္ပို႔စ္ကို တင္ၿပီး ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာ ျပန္လည္မွ်ေဝသူေပါင္း ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ ရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။)
NLD ပါတီ တည္ေထာင္စတုန္းကေပါ့ဗ်ာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တစ္ျပည္လံုးကို လွည့္ပတ္ၿပီး ပါတီစည္း႐ံုးေရးဆင္းပါတယ္။ အဲသည္တုန္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြလည္း ပိတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ေတာသားဆိုေတာ့ ေတာမွာပဲေပါ့ဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာက ကားလမ္းမနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိပါတယ္။ အိမ္ေျခက ေျခာက္ဆယ္ေလာက္သာရွိတဲ့ ရြာကေလးပါ။ ကားလမ္းေဘးမွာ ရွိတဲ့ရြာကလည္း အိမ္ေျခတစ္ရာေလာက္သာ ရွိတဲ့ရြာကေလးပါပဲ။ ႏွစ္ရြာေပါင္းၿပီး ေဒၚစုကို ႀကိဳဆိုၾကသေပါ့ဗ်ာ။
အခ်ိန္ကလည္း ထြန္လို႔ယက္လို႔ ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ႀကီးဗ်။ "ထယ္ေရးေကာင္းတစ္စပ္ ထမင္းတစ္နပ္" ဆိုသမို႔လားဗ်ာ။ ရြာသားအမ်ားစုက ထြန္ေရးကို မဖ်က္ႏိုင္ရွာၾကဘူး။ အဲသည္ေတာ့ ႀကိဳဆိုသူက မ်ားမ်ား မရွိဘူးဗ်။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ကေတာ့ တစ္အိမ္လံုးထြက္ႀကိဳတာေပါ့ဗ
ေဒၚစုကို ႀကိဳေနတဲ့ ပရိသတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးကခပ္မ်ားမ်ား၊ ၿပီးရင္ ေတာသူႀကီးေတြေပါ့ဗ်ာ။
ကိုယ့္ရြာထိပ္ေရာက္လာတာဆိုေ
ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဒၚစုစီးလာတဲ့ကားနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ႀကိဳဆိုေနသေပါ့ဗ်ာ။ ေဒၚစုက ႀကိဳဆိုေနသူေတြကို စကားေျပာဖုိ႔ ကားထဲက ထြက္လာတဲ့အခါ ပရိသတ္ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာနဲနဲပ်က္သြားတယ္လို႔
ၿပီးေတာ့ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ပဲ စကားေျပာေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။
"ကြၽန္မအေနနဲ႔ အခုလို ကြၽန္မျပည္သူေတြ ဆင္းရဲေနတာကို ေတြ႕ျမင္ရတဲ့အခါ အလြန္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။ သည္လို ဆင္းရဲေနတဲ့ ျပည္သူေတြ ၾကားထဲမွာ ကြၽန္မက ကားေကာင္းႀကီးကို စီးၿပီး သြားလာေနရတာ မ်က္ႏွာပူသလို ရွက္လဲရွက္မိပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ တစ္ျပည္လံုးကို ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ၿပီးသာ စည္း႐ံုးေရးဆင္းခ်င္ပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ျပည္သူေတြၾကားမွာ ခ်မ္းသာေနတာဟာ ဂုဏ္ယူစရာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရွက္စရာပါ"
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္က ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ႏွလံုးသားႏုႏုကေလးကို ႐ိုက္ခတ္သြားတဲ့စကားေပါ့ဗ်ာ
ေဒၚစုရဲ႕စကားကို ၾကားရေတာ့မွ ေဒၚစုဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာ ပရိသတ္ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္သြားတာမဟုတ္ဘဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာ၊ စိတ္ဆင္းရဲ သြားရွာတာပါလားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားတယ္ဗ်ဳိ႕။
သည္လိုမ်ဳိး ကိုယ့္ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲေနတာကို မၾကည့္ရက္ႏိုင္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးက တိုင္းျပည္ကို ကုလားလက္ထိုးအပ္မယ္၊ ကုလားေကာင္းစားေရးေတြလုပ္ေန
တိုင္းသူျပည္သား ဆင္းရဲသားေတြၾကားမွာ ကားအေကာင္းစားႀကီးေတြကို အခြန္ေရွာင္ၿပီး စီးျပေနတဲ့ ဘယ္လူႀကီးကမ်ား ေဒၚစုလို ရွက္ခဲ့ဖူးၾကပါသလဲခင္ဗ်ား။ ရွက္ဖုိ႔ေနေနသာသာ ဒါကိုပဲ ဂုဏ္လုပ္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါလား။
သည္လူေတြကိုမွ အမ်ဳိးခ်စ္၊ ဘာသာခ်စ္ဆိုၿပီး မဲေပးၾကဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်န္စစ္မင္းက ေစာလူမင္းကို ပခံုးေပၚက ပစ္ခ်ၿပီး ေျပာခဲ့တဲ့ စကားလိုပဲ။
"ေခြးေသ ဝက္ေသ ေသၾကေပေတာ့"
(စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ပဲျပစ္ေတာ ရြာဦးကို အေမစု ေရာက္ခဲ့စဥ္က ၾကားသိ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္ကို ခံစားေရးဖြဲ႕ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သည္ပို႔စ္ကို တင္ၿပီး ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာ ျပန္လည္မွ်ေဝသူေပါင္း ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ ရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။)

No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။