ေျမတစ္ကြက္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ပ်ဳိးပင္
-------------------------- -------------------------
တကၠသိုလ္ဝင္တန္းမေအာင္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ေတာရြာတစ္ရြာမွာ ဆရာမသြားလုပ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြနားလည္ေအာင္ စာကိုရွင္းမျပတတ္ေတာ့ အလုပ္ထုတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ပါးျပင္ေပၚ က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို အေမကပြတ္သပ္ေပးရင္း “သမီးနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုေတာ့ရွိမွာပါ” လို႔ သူ႔ကိုႏွစ္သိမ့္ခဲ့တယ္။
အဲဒီေနာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျမိဳ႕တက္ျပီး သူအလုပ္သြားလုပ္ခဲ့တယ္။ မၾကာဘူး.. အကႌ်စညႇပ္ရာမွာ ေႏွးေကြးလြန္းတယ္ဆိုျပီး အလုပ္ထုတ္ခံလိုက္ရျပန္တယ္။ “မကြ်မ္းက်င္ေသးတဲ့အလုပ္မွာ စစခ်င္းေႏွးေကြးတာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ သမီးက ဘာမွမလုပ္ဖူးဘဲ ေက်ာင္းပဲတက္ခဲ့လို႔ျဖစ္လိမ ့္မယ္” လို႔ အေမက သူ႔ကိုႏွစ္သိမ့္ျပန္တယ္။
အလုပ္ေပါင္းစံု သူလုပ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္တိုင္း တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ ထုတ္ခံလိုက္ရတာခ်ည္းပဲ။ စိတ္ပ်က္အားငယ္ျပီး အိမ္ျပန္လာတဲ့သူ႔ကို အေမကအျပစ္မတင္ဘဲ အျမဲႏွစ္သိမ့္အားေပးခဲ့တယ္။
သူအသက္ ၃ဝမွာ တတ္ထားတဲ့ပညာေလးနဲ႔ ဆြံအနားမၾကားေက်ာင္းမွာ ဝင္လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ မသန္စြမ္းကေလးေတြအတြက္ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ထပ္ မသန္စြမ္းသူေတြသံုးစဲြႏိုင္ တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ျဖန္႔ေဝႏိုင္ခဲ့တယ္။ အခုဆိုရင္ သူဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့ သူေဌးတစ္ဦးျဖစ္ေနခဲ့ပါျပီ။
တစ္ေန႔မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့သမီးတစ္ဦးက အိုမင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့အေမ့ေ႐ွ ႕မွာထိုင္ျပီး ႏွစ္ရွည္လၾကာ သူသိခ်င္ခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုရဲ႕အေျဖကို ေမးခဲ့တယ္။ အဲတာက သူက်႐ႈံးေနတဲ့အခ်ိန္၊ အနာဂတ္ေတြမည္းေမွာင္ေနတဲ့အခ ်ိန္၊ ေ႐ွ႕ဆက္ဖို႔ လမ္းေတြေပ်ာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွ ာ အေမက ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူ႔အေပၚ ယံုၾကည္မႈေတြ ရွိေနေသးတာလဲ ဆိုတာျဖစ္တယ္။
အေမရဲ႕ အေျဖက ရိုးရိုးေလးပါ။ အေမက ေျပာတယ္..
“ ေျမတစ္ကြက္မွာ ဂ်ံဳစိုက္လို႔ မျဖစ္ထြန္းရင္၊ ပဲစိုက္ၾကည့္ပါ။ ပဲစိုက္လို႔လည္း မျဖစ္ထြန္းရင္ ေနၾကာစိုက္ၾကည့္ပါ။ ေနၾကာစိုက္လို႔လည္း အဆံေတြမျပည့္ခဲ့ရင္ တစ္ျခားအပင္ေျပာင္းစိုက္ၾကည ့္ပါ။ ပန္းပြင့္မွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ေျမတစ္ကြက္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ပ်ဳိးပင္တစ္ပင္ေ တာ့ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႔ ရိတ္သိမ္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္”
အေမ့ရဲ႕ စကားကိုၾကားေတာ့ သူငိုမိတယ္။ မိခင္ရဲ႕ ေမတၱာ၊ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ အားေပးမႈေတြက မ်ဳိးမသန္တဲ့ပ်ဳိးတစ္ပင္ကို ေတာင္ အေညႇာင့္ေပါက္ေစေၾကာင္း သူနားလည္လိုက္တယ္။
ေျမတစ္ကြက္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ပ်ဳိးတစ္ပင္ေတာ့ ရွိပါတယ္။ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔တဲ့သဲကႏာၱ ရမွာ ရွားေစာင္းပင္ေတြေတာင္ လွပတဲ့အပြင့္နဲ႔ ရွင္သန္ေပါက္ေရာက္ႏိုင္ေသးတ ယ္။ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ေဒသပဲေရာက္ေရာက္ ကိုယ္နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာတစ္ ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္တတ္စြမ္းသေလာက္ လွပတဲ့အပြင့္ေတြနဲ႔ ဖူးပြင့္ေဝဆာလိုက္ပါ....
---------
မူရင္းေရးသားသူ Wen-Yin Chen
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Saturday, August 23, 2008)
--------------------------
တကၠသိုလ္ဝင္တန္းမေအာင္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ေတာရြာတစ္ရြာမွာ ဆရာမသြားလုပ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြနားလည္ေအာင္ စာကိုရွင္းမျပတတ္ေတာ့ အလုပ္ထုတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ပါးျပင္ေပၚ က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို အေမကပြတ္သပ္ေပးရင္း “သမီးနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုေတာ့ရွိမွာပါ” လို႔ သူ႔ကိုႏွစ္သိမ့္ခဲ့တယ္။
အဲဒီေနာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျမိဳ႕တက္ျပီး သူအလုပ္သြားလုပ္ခဲ့တယ္။ မၾကာဘူး.. အကႌ်စညႇပ္ရာမွာ ေႏွးေကြးလြန္းတယ္ဆိုျပီး အလုပ္ထုတ္ခံလိုက္ရျပန္တယ္။ “မကြ်မ္းက်င္ေသးတဲ့အလုပ္မွာ
အလုပ္ေပါင္းစံု သူလုပ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္တိုင္း တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ ထုတ္ခံလိုက္ရတာခ်ည္းပဲ။ စိတ္ပ်က္အားငယ္ျပီး အိမ္ျပန္လာတဲ့သူ႔ကို အေမကအျပစ္မတင္ဘဲ အျမဲႏွစ္သိမ့္အားေပးခဲ့တယ္။
သူအသက္ ၃ဝမွာ တတ္ထားတဲ့ပညာေလးနဲ႔ ဆြံအနားမၾကားေက်ာင္းမွာ ဝင္လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ မသန္စြမ္းကေလးေတြအတြက္ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ထပ္ မသန္စြမ္းသူေတြသံုးစဲြႏိုင္
တစ္ေန႔မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့သမီးတစ္ဦးက အိုမင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့အေမ့ေ႐ွ
အေမရဲ႕ အေျဖက ရိုးရိုးေလးပါ။ အေမက ေျပာတယ္..
“ ေျမတစ္ကြက္မွာ ဂ်ံဳစိုက္လို႔ မျဖစ္ထြန္းရင္၊ ပဲစိုက္ၾကည့္ပါ။ ပဲစိုက္လို႔လည္း မျဖစ္ထြန္းရင္ ေနၾကာစိုက္ၾကည့္ပါ။ ေနၾကာစိုက္လို႔လည္း အဆံေတြမျပည့္ခဲ့ရင္ တစ္ျခားအပင္ေျပာင္းစိုက္ၾကည
အေမ့ရဲ႕ စကားကိုၾကားေတာ့ သူငိုမိတယ္။ မိခင္ရဲ႕ ေမတၱာ၊ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ အားေပးမႈေတြက မ်ဳိးမသန္တဲ့ပ်ဳိးတစ္ပင္ကို
ေျမတစ္ကြက္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ပ်ဳိးတစ္ပင္ေတာ့
---------
မူရင္းေရးသားသူ Wen-Yin Chen
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Saturday, August 23, 2008)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။