Myanmar State Counsellor Office added 8 new photos.
Zawgyi Version
ၿမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ကူးေျပာင္းမႈ ျဖစ္စဥ္ သုံးသပ္ေဆြးေႏြးပြဲ (Forum on Myanmar Democratic Transition) တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္၏အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာၾကားသည့္ အဖြင့္မိန္႔ခြန္း
ၿမန္မာ့ဒီမိုကေရစီကူးေျပာင္းမႈျဖစ္စဥ္ သုံးသပ္ေဆြးေႏြးပြဲတြင္
ႏုိင္ငံေတာ္၏အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာၾကားသည့္
အဖြင့္မိန္႔ခြန္းအျပည့္အစုံမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါသည္-
ကြ်န္မက လက္ခုပ္တီးခိုင္းတာကိုမႀကိဳက္ဘူးေနာ္။ တီးခ်င္မွတီးရမွာ ဒါ ဒီမုိကေရစီပဲ။ လက္ခုပ္ မတီးခ်င္ တီးခ်င္နဲ႔ တီးခိုင္းတာ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မကိုက္ညီဘူးလို႔႔ကြ်န္မ ထင္ပါတယ္။ ဒါကြ်န္မတို႔ ေျပာင္းလဲရမယ့္ အစဥ္အလာတစ္ခုေပါ့။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္လာႀကတဲ့ ဧည့္ပရိတ္သတ္အေပါင္းကို ႀကိဳဆိုပါတယ္။
ဒီေန႔ ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ဒီမုိကေရစီအသြင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ရႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ေဆြးေႏြးႀကမယ္ ေဝဖန္ႀကမယ္ သုံးသပ္ႀကမယ္လို႔ ကြ်န္မတို႔နားလည္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႔ ေတာ့့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ဘယ္လိုနားလည္မလဲဆိုတာကိုေတာ့ အနည္းငယ္ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္မတို႔ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို လိုခ်င္ႀကသလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးရရွိဖို႔အတြက္ ကြ်န္မတို႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ႏွစ္ (၃၀)နီးပါး ႀကိဳးပမ္းခဲ့လဲ ဆိုတာဟာ တုိတုိေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေက်းဇူးတရားအရ၊ သစၥာတရားအရ၊ ေမတၱာေစတနာအရ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတရားအရဆိုတာ ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ႀကတဲ့ အမ်ားအသိ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြသာမက အမည္မသိရဲေဘာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြအတြက္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႀကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚမွာ ေက်းဇူးသိေသာအားျဖင့္ ကြ်န္မတို႔ လြတ္လပ္ေရးဟာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သလို အမည္မသိပဲနဲ႕ က်ဆုံးသြားရတဲ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူေတြရဲေဘာ္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သလိုျဖစ္ဖို႔လုပ္ဖို႔ဟာ တာဝန္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ဘာေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့လဲဆိုတာကို စဥ္းစားဖို႔အမ်ားႀကီးလုိပါတယ္။ ပန္းတိုင္တစ္ခုဆိုတာဟာ ပန္းတိုင္ကိုပဲ ၾကည့္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ပန္းတုိင္ကိုသြားတဲ့လမ္းကလည္း မွန္ဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကဆိုရင္ ပန္းတို္င္ေရာက္ရင္ၿပီးေရာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔သြားသြားဆိုၿပီး ျမင္ႀကပါတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ ဒီလိုမျမင္ပါဘူး။ ပန္းတိုင္ကို သြားတဲ့လမ္းမွာ သြားပုံသြားနည္း မမွန္ကန္လို႔ရွိရင္ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္သြားတဲ့အခါက်ရင္ ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္းသလို မျဖစ္တတ္ပါဘူး။ ပန္းတုိင္ကိုက ပုံပ်က္ပန္းပ်က္၊ ဂုဏ္သိကၡာမဲ့ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေရာက္ေအာင္လာခဲ့တဲ့ လမ္းက ဂုဏ္သိကၡာမဲ့ခဲ့လို႔ဆိုရင္ ဒီလိုပဲျဖစ္မွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ လုပ္တဲ့နည္းေတြကလည္း မွန္ကန္ဖို႔လိုတယ္။ သိကၡာရွိဖို႔လိုတယ္။
ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္မွန္သလို၊ လုပ္ပုံလုပ္နည္း လမ္းစဥ္လည္း မွန္ဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ အမ်ားေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္အစိုးရဟာ မလုံေလာက္ဘူး ေကာင္းတဲ့အစိုးရျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာပါ။ ဒီေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားမ်ား လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ခိုက္ႀကတဲ့ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားေတြဟာ ဘာေၾကာင့္လြတ္လပ္ေရး လိုခ်င္ႀကလဲဆိုတာကို ျပန္ၿပီးစဥ္းစား မယ္ဆိုရင္ ဒသာနိကအျမင္နဲ႔ ကြ်န္မမေျပာပါဘူး။ ဒသာနိကအျမင္နဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွဆုံးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လူသားမ်ားဟာ လြတ္လပ္ျခင္းကို တမ္းတသလဲဆိုတာ။ ဘယ္လို ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သလဲဆိုတာကို စဥ္းစားဖို႔လိုပါတယ္။ စဥ္းစားတဲ့ေနရာမွာ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကိုႀကည့္သလို ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းရဲ႕ အေျခခံျဖစ္တဲ့ အရင္တုန္းက လြတ္လပ္ေရး ကာလတုန္းက တို႔ဗမာသီခ်င္းနဲ႔လည္း ၿပန္ၿပီးေတာ့ ႀကည့္လိုက္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးကာလတုန္းက သီခ်င္းရဲ႕ အေနာက္မွာရွိတဲ့အင္အားကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးအင္အား၊ ေတာ္လွန္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေရးတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတဲ့အခါ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းဟာ တည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေရးထားတဲ့သီခ်င္း ျဖစ္္ပါတယ္။ ဥပမာဆိုလို႔ရွိရင္ တို႔ဗမာသီခ်င္းမွာဆိုရင္ “ေနာင္လာေနာင္သားေကာင္းစားဖို႔ရာ တို႔ကိုယ္က်ိဳး လုံးလုံးမပါတဲ့” ေနာင္လာေနာင္သားေကာင္းစားဖို႔ရာ လြတ္လပ္ဖို႔လိုတယ္ တို႔ႏုိင္ငံလြတ္လပ္မွ တို႔ေနာင္လာ ေနာင္သားေတြ ေကာင္းစားနိုင္မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ဒီလိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ မလြတ္လပ္တဲ့အေျခအေန ကေနၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့အေျခအေနကိုေရာက္ဖို႔နဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ရုန္းကန္ခဲ့ႀကတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ကြ်န္မတို႔လြတ္လပ္ေရးရသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဘယ္လိုႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို ေမွ်ာ္မွန္းသလဲဆိုတာ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းပါပါတယ္။ “တရားမွ်တလြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔မေသြ” ကြ်န္မသိပ္ၿပီး သေဘာက်တယ္။ တရားမွ်တမႈနဲ႔စတာနဲ႔ လြတ္လပ္ရုံနဲ႔ မလုံေလာက္ဘူး။ တရားမွ်တမႈရွိမွ လြတ္လပ္ရက်ိဳးနပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ “မ်ားလူခပ္သိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းေစဖို႔၊ ခြင့္တူညီမွ် ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ျပည္”တဲ့ မ်ားလူအားလုံးကေနၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းရမယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေရးႀကီးတယ္၊ ခြင့္တူညီမွ်သာရမယ္။ ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားအားလုံးဟာ တူညီတဲ့အခြင့္အေရးေတြရႀကရမယ္။ ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ေျမတဲ့ ရိုးသားျဖဴစင္ဖို႔ လိုတယ္။ ေစာေစာက ကြ်န္မေျပာသလိုေပါ့ ဂုဏ္သိကၡာရွိဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ႏုိင္ငံဟာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ျဖဴးျဖဴးေျဖာင့္ေျဖာင့္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ေျပာင္းလဲေရးဆိုတာ အေကာင္းဘက္ေျပာင္းလဲတာလဲရွိသလို။ အဆိုးဘက္ေျပာင္းလဲတာလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။
ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံဟာ အစတုန္းကေတာ့ ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္းစံထားေတြနဲ႔ စခဲ့ေပမယ့္ လမ္းလြဲခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကိုျပန္ၿပီးေတာ့ တည့္မတ္ဖို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံႀကီး လမ္းစဥ္ကို ေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔၊ အႀကမ္းမဖက္တဲ့နည္းနဲ႔ ဝါဒျဖဴစင္တဲ့နည္းလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ကြ်န္မတို႔ ယုံႀကည္ခ်က္အရ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးမ်ား၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စေတးခဲ့ႀကတဲ့ ကြ်န္မတို႔သာမန္ျပည္သူျပည္သားမ်ားရဲ႕ ေမ်ွာ္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ျဖဴစင္ဝါဒနဲ႔ တရားမွ်တတဲ့ လြတ္လပ္မႈရေအာင္၊ တရားမွ်တတဲ့ဒီမိုကေရစီစနစ္တစ္ခု ထူေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ကြ်န္မတို႔ေတြ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ႀကတာျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မလြယ္ပါဘူး။ မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ဖို႔ဆိုတာကလည္းလြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကြ်န္မတို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဒီေန႔လိုေဆြးေႏြးပြဲလုပ္တယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွ လိုအပ္ပါတယ္။ အင္မတန္မွလည္း သင့္ေတာ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြဟာ ဘာေတြလဲဆိုတာကို အဖက္ဖက္္ကႀကည့္ဖို႔လိုပါတယ္။ တျခားကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံအမ်ားကလည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလမ္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕အေတြ႔အႀကံဳေတြကေတာ့ ထပ္တူထပ္မွ် တူႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထပ္တူထပ္မွ်မဟုတ္ေပမယ့္ ယူစရာ သင္ခန္းစာမ်ားကေတာ့ ယူတတ္လို႔ရွိရင္ ရမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ရွိရင္ ဒီေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြရွိပါတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ကိစၥရပ္ေတြမွာဆိုရင္ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ဘာေတြက အေရးႀကီးလဲဆိုတာကို စဥ္းစားၿပီးေတာ့ သတ္မွတ္တယ္လို႔ ကြ်န္မထင္ပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ဘက္စုံႀကည့္ရမယ္လို႔ ကြ်န္မေျပာထားခဲ့ပါတယ္။ အခု ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဒီ Forum မွာဆိုရင္ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈမွ အရပ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသို႔၊ ဗဟိုဦးစီးစနစ္မွ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးသို႔၊ စစ္ပြဲမွသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆီသို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ ဒီလိုေခါင္းစဥ္ေတြကို ေဆြးေႏြးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ ပထမဦးဆုံး အေရးႀကီးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ေျပာင္းလဲရာမွာ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ပြားေနတဲ့ လြတ္လပ္ေရး
မရခင္ကစၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတြ မၿငိမ္းႏိုင္တဲ့ ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ဆိုတာ ပထမဦးဆုံး အေရးႀကီးဆုံးကိစၥလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ဦးစားေပးလုပ္ငန္းတစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကသာ အေရးႀကီးတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးရလို႔ရွိရင္ အလိုလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမယ္ဆိုၿပီး ေျပာတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ ဒီအျမင္ကို ကြ်န္မသေဘာမတူပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရးဟာ ခြဲၿပီးေတာ့ ႀကည့္လို႔မရပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရလို႔ရွိရင္ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရးဆိုတာကလည္း တည္တံ့ ခိုင္ၿမဲႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရးမရွိလို႔ရွိရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကလည္း တည္တံ့ခိုင္ၿမဲႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီႏွစ္ခုစလုံးအတြက္ ကြ်န္မတို႔ႀကိဳးစားဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကြ်န္မတို႔ဟာ ဒီႏိုင္ငံမွာ ျပည္တြင္းစစ္ၿငိမ္းသြားဖို႔ဆိုတာကို ဦးစားေပးၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေနတာပါ။ ျပည္တြင္းစစ္ၿငိမ္းဖို႔ လုပ္တာနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူျပည္သားမ်ားအားလုံးအတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ ဆိုတာလည္း လြယ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။
ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံဟာ ေျပာရရင္ အခ်ိန္ေႏွာင္းေနတဲ့ႏုိင္ငံပါ။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ တိုးတက္ေနတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္မတို႔ဟာ ဒီလိုတိုးတက္နုိင္ဖို႔ႀကိဳးစားခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကြ်န္မတို႔က ေနာက္ကေနလို္က္ေနရတာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ကေနလိုက္ရေပမယ့္လည္း ေနာက္ကေနလိုက္ရျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေရွ႕ကသြားတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ႏုိင္ငံမ်ားရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ႀကည့္ၿပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ သင္ခန္းစာယူဖို႔ပဲရွိပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ဒီလို သင္ခန္းစာယူၿပီးေတာ့ လုပ္သြားရတဲ့ ေနရာမွာ အေရးႀကီးဆုံးကိစၥကေတာ့ စိ္တ္ဓာတ္ပဲလို႔ ကြ်န္မထင္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အတြက္ စၿပီးေတာ့ လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့အခါမွာ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံေပ့ါေနာ္။ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပုံ အတြက္ လႈပ္ရွားမႈႀကီးလို႔ေခၚတဲ့ေနရာမွာ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးႀကီးလို႔လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ေခၚဆိုႀက ပါတယ္။ ဒီေတာ့ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ကြ်န္မ ခဏခဏေျပာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ စိတ္ဓာတ္ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ရမယ္။
တကယ့္ ဒီမိုကေရစီရဖို႔ဆိုတာ ကြ်န္မတို႔က ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ႔စိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးျမဴႏိုင္မွရမွာ၊ ဒီလိုေမြးျမဴႏုိင္မွ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီဟာလဲ တည္တံ႔ခိုင္ျမဲႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္၊ ကြ်န္မတို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပဳျပင္ဖို႔လိုပါတယ္၊ Mindset ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အေတြးအေခၚ၊ အျမင္၊ အေနအထား ရပ္တည္မႈ အားလံုးေပါ့၊ ဒါေတြကို ကြ်န္မတို႔မျပဳျပင္ဘဲနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္လို႔ မရပါဘူး။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အခြင့္အေရးေတြ ပါလာပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ထပ္တလဲလဲေပါ့ေနာ္။ အခြင့္အေရးနဲ႔အတူ ပါ၀င္ေနၿပီဆိုတာလဲ ထပ္တလဲလဲ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးေတြကို လုပ္တဲ႔ေနရာမွာ ကြ်န္မတို႔ အခုအစိုးရက တာ၀န္ယူတဲ႔ တစ္နွစ္ခြဲနီးပါးကာလအတြင္းမွာ ေတြ႔ရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြကို အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ သံုးစြဲၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြကို အနုတ္လကၡဏာေဆာင္တဲ႔ပံုစံနဲ႕ သံုးစြဲေနတယ္။ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုသံုးစြဲေနတယ္ဆိုတာေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားေတြက သိမယ္လို႔ ကြ်န္မထင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုလို႔ရွိရင္ ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီမရွိခဲ႔တာ အင္မတန္ၾကာလို႔ ကြ်န္မတို႔ ႏုိင္ငံသူ ႏို္င္ငံသားမ်ားဟာ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေရး နားမလည္ဘူးလို႔ ထင္ၾကပါတယ္။ ဥပေဒအရ ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္အရ နားမလည္တာရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကြ်န္မတုိ႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားမ်ားဟာ မွန္ကန္မႈနဲ႔ မမွန္ကန္မႈကိုေတာ့ ခြဲျခားၿပီးေတာ့ ျမင္သည့္သူ မ်ားပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ မွန္ကန္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ သြားေနသလား၊ မသြားေနဘူးလားဆိုတာ အသိဆံုးကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားေတြပါပဲ။ မွန္ကန္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ သြားရင္ေတာင္မွ အားလံုးဟာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းေကာင္းစားဖုိ႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေနရာတိုင္းမွာလည္း ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔ဆိုတာဟာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ကြ်န္မတို႔ အဘက္ဘက္က ႀကိဳးစားရပါလိမ္႔မယ္။ တခ်ိဳ႕ကဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းေရးကို အျမင္တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ ျမင္ပါတယ္၊ တစ္ဖက္ကေနပဲ ျမင္ပါတယ္၊ အဲဒီကြ်န္မတို႔ ငယ္ငယ္ကသင္ရတဲ့ မ်က္မျမင္ပု႑ားႀကီးေျခာက္ေယာက္နဲ႔ ဆင္လိုေပါ့ေနာ္၊ ႏွာေမာင္းေလးကို ကိုင္ၿပီးေတာ့ ဆင္ဆိုတာလဲ ေျမြပါပဲဆိုၿပီးေတာ့ ေအာ္ေနၾကတာပဲ။ ေျခေထာက္ႀကီးကိုဖက္ၿပီးေတာ့လဲ ဆင္ဆိုတာ သစ္ပင္ႀကီးပါပဲလို႔ ေအာ္တဲ႕သူကလည္း ဒီတိုင္းပဲ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ သစ္ပင္ႀကီးနဲ႔ တူပါတယ္လို႔ပဲ ေအာ္ေနမွာပဲ။ ဒီလိုကြ်န္မတို႔ ၾကည့္လို႔မရပါဘူး။ ဆင္ဆိုတာဘယ္လိုလဲလို႔ သိခ်င္လို႔ရွိရင္ ဆင္တစ္ေကာင္လံုးကိုၾကည့္ဖို႔လုိပါတယ္။ ဒီမ်က္မျမင္္ပု႑ားႀကီးေတြလို တစ္ေနရာကိုဘဲ ဖက္တြယ္ၿပီး ေတာ့ ဒီလိုေနပါတယ္လို႔ ကြ်န္မတို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ကြ်န္မတုိ႕ႏုိင္ငံရဲ႕ တိုးတက္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းတဲ႔ အခါမွာ ႏိုင္ငံရဲ႕တည္ၿငိမ္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္အျပည့္ အျမစ္တြယ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းတဲ႔ေနရာမွာ ကြ်န္မတို႕က ဆင္တစ္ေကာင္လံုးကို ၾကည့္ႏုိင္တဲ႔ စြမ္းအင္ရွိဖို႔ရာ အင္မတန္မွအေရးႀကီးပါတယ္။ စီးပြားေရးဘက္က ၾကည့္ရမယ္။ ႏုိင္ငံေရးဘက္က ၾကည့္ရမယ္။ လူမႈေရးဘက္ကၾကည့္ရမယ္။ ကြ်န္မတို႔ ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ႔ ျပႆနာေပါင္းစံုဘက္ကၾကည့္ရမယ္။ တစ္ဖက္တည္းၾကည့္လို႔မပါဘူး။ ကုိယ္ယံုၾကည္တဲ႔ ဘက္ကိုလည္း ကိုယ္ကေနၿပီးေတာ့ ဦးစားေပးခ်င္တဲ႔ဘက္ကိုလည္း ၾကည့္လို႔မရပါဘူး။ ဘယ္ဟာေတြကို ဦးစားေပးရမွာလဲ ဆိုတာကေတာ့ ဒါအစိုးရမ်ားက ဆံုးျဖတ္ဖို႔တာ၀န္ရွိမွာပါ။ တာ၀န္အရ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တဲ႔ အခါမွာ ကြ်န္မတို႔ကေတာ့ မွန္ကန္တဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္၊ အကယ္၍ အမွားအယြင္းရွိတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း ျပင္ဖို႔၊ ျပဳျပင္ဖို႔ ကြ်န္မတို႔အေနနဲ႔ ဒီဟာသတၱိရွိရွိနဲ႔ ျပဳျပင္သင့္တဲ႔ဟာကိုျပဳျပင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီထူေထာင္တယ္ဆိုတာဟာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုကို ထူေထာင္တာပါလို႔လည္း ကြ်န္မ မၾကာခဏ ေျပာပါတယ္၊ ဒီမိုကေရစီ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာဟာ ျပည္သူေတြကေနစတာပါ၊ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းကေနစတာပါ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရကေနၿပီးေတာ့ ခ်ေပးတိုင္းျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔လို႔ ကြ်န္မတို႔ ဒီမိုကေရစီထူေထာင္တယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြအားလံုးပါ၀င္ဖို႔ဆိုတာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ စၿပီးေတာ့ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စၿပီးလႈပ္ရွားစဥ္ အခါတုန္းက ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီဆိုၿပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ကေနၿပီးေတာ့ ဒီေဆာင္ပုဒ္အရ ေရြးေကာက္ပြဲကို ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲ႔တုန္းက ကြ်န္မေျပာခဲ႔ပါတယ္ ေျပာင္းလဲခ်ိန္က တန္ရံုတင္မက အခ်ိန္ပါလြန္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း အျမန္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ႀကိဳးစားရမယ္။ အခု ဒုတိယႏွစ္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ျပည္သူနဲ႔အတူဆိုတဲ႕ေဆာင္ပုဒ္ကို ကြ်န္မတို႔ကိုင္စြဲထားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲမႈမ်ိဳးမဆို တကယ္ခိုင္မာဖို႔၊ တကယ္တည္တံ႔ဖို႔ဆိုလို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြမပါလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ အစိုးရဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီနည္းအရ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္တဲ႔ အစိုးရသာ ျဖစ္ရပါမယ္။ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္တဲ႔အစိုးရကသာ ျပည္သူနဲ႔ နီးစပ္မႈရွိမယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ သေဘာထား ၊ ဆႏၵေတြကို ေလးစားမယ္၊ နားလည္မယ္၊ တန္ဖိုးထားမယ္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ႀကိဳးစားရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြ်န္မတို႔အခု ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးပြဲေတြလုပ္တဲ့အခါမွာ လက္ေတြ႔က်တဲ့ အေျဖေတြရွာဖို႔ ကြ်န္မအေနနဲ႔တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ကြ်န္မတို႔ဟာ အတိတ္ကို သင္ခန္းစာယူဖို႔သာ သုံးစြဲဖို႔သာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈကို ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းမွာဆိုလို႔ရွိရင္ အတိတ္ကိုမေမ့ႏုိင္လို႔ အတိတ္ရဲ႕သားေကာင္အျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မရုန္းကန္ႏုိင္လို႔ ဒီလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လြတ္လပ္ေအာင္ အတိတ္ကေနၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္တဲ့ကိစၥေတြေၾကာင့္ အထစ္အေငါ့ေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ဆို တာဟာ သင္ခန္းစာယူဖို႔ပါပဲ။ ကြ်န္မတို႔အတြက္ အေရးႀကီးဆုံးကေတာ့ ပစၥပၸဳန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုပစၥပၸဳန္မွာ ဒီမိုကေရစီအတြက္ ရုန္းကန္တဲ့ေနရာမွာ ကြ်န္မခဏခဏပဲေျပာပါတယ္။ ရိုးရိုးေလးစဥ္းစားပါ။ ကိုယ္တိုင္က ဒီမိုကေရစီအတြက္ ဘာလုပ္ေနလဲ။ ဘာလုပ္ေပးၾကလဲ။ဒါဟာအစိုးရအဖြဲ႔၀င္ ေတြမွာေတာ့ အဓိက တာဝန္ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ျပည္သူျပည္သား တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းမွာလဲ တာဝန္ရွိပါတယ္။
အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ တာဝန္ေတြကို ေက်ပြန္ရဲ႕လား။ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို ေက်ပြန္တဲ့ေနရာမွာ အျမင္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ေနရဲ႕လား။ ငါ့ဌာနက ေအာင္ျမင္ရင္ၿပီးေရာ ငါ့အလုပ္ လုပ္လို႔ရရင္ ၿပီးေရာ က်န္တဲ့လူေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ဆိုတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ကြ်န္မတို႔လုပ္လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ အျမင္က်ယ္ဖို႔ တာဝန္ေက်ပြန္မႈ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ အစိုးရဘက္က တာဝန္မေက်လို႔ရွိရင္၊ အျမင္မက်ယ္လို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြဘက္က ဘယ္လိုလုပ္တာဝန္ေက်ပြန္မလဲ။ ဘယ္လိုလုပ္အျမင္က်ယ္မွာလဲ။ အျမင္မက်ယ္ဘူးဆိုလို႔ရွိရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ဆိုတာ အင္မတန္ခက္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕အေျခခံဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေလးစားျခင္း၊ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး နားလည္မႈရွိျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနားလည္မႈေတြ၊ ေလးစားမႈေတြဟာ အျမင္က်ယ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြမွ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးႏိုင္တဲ့စိတ္ထားေတြျဖစ္ပါတယ္။ ငါသာမွန္တယ္၊ ငါကသာသိတယ္၊ ငါကသာတတ္တယ္၊ ငါကသာလုပ္ႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္္မ်ားဟာ အျမင္က်ဥ္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားပါပဲ။ ဒီလိုအျမင္က်ဥ္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ အျခားပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ဆႏၵေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္မႈေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ နားလည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုနားလည္မႈ မရွိနုိင္ရင္ ကြ်န္မတို႔ ႏုိ္င္ငံရဲ႕ညီညြတ္ေရးအတြက္၊ ကြ်န္မတို႔ နုိင္ငံရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္၊ ကြ်န္မတို႔နိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႕ ကြ်န္မအေနနဲ႔ အခု ဒီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေဆြးေႏြးပြဲကို တက္္လာတဲ့သူေတြဟာ ပထမဦးဆံုးေတာ့ ေက်းဇူးတရားအရ၊ သစၥာတရားအရ၊ ေစတနာေမတၱာအရ ကြ်န္မေစာေစာက ေျပာသြားသလို ေက်းဇူးတရားဆိုတာ ဆိုတာကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးရေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ျပည္သူျပည္သူမ်ား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအေပၚမွာ ထားသင့္တဲ့ေက်းဇူးတရား၊ သစၥာတရားဆိုတာကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအေပၚမွာတင္မကဘူး၊ ကိုယ့္အေပၚမွာကိုယ္ထားသင့့္တဲ့ သစၥာတရား၊ ကိုယ့္အေပၚမွာ ကိုယ္သစၥာေစာင့္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို မေက်ပြန္တဲ့သူဟာ ကုိယ့္ကိုယ္ကို၊ ကိုယ့္အေပၚကို သစၥာမရွိရာေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေစတနာ ေမတၱာဆိုတာကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအားလံုးအေပၚမွာ ေမတၱာထားရမယ္၊ ေစတနာထားရမယ္။
ဒီမိုုကေရစီရဲ႕သေဘာသဘာဝအရ အတိုက္အခံဆိုတာ ရွိတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ခုဏက သစၥာတရားဆိုတာ ကုိယ့္ေပၚမွာကို ကိုယ့္တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္ရံုတင္မကဘူး၊ ကိုယ္လုပ္တဲ့ကိစၥေတြဟာ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိလုပ္ဖို႔နဲ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဂုဏ္သိကၡာမရွိတဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အေပၚမွာ ကို သစၥာမဲ့တာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္သိကၡာက်သြားတယ္ဆိုတာဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိခိုက္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြ်န္မတို႔ ဒီမုိုကေရစီစနစ္အတြင္းမွာဆိုလို႔ရွိရင္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေလးစားမႈမွာ အင္မတန္မွအေရးႀကီးပါတယ္။မတူညီတဲ့သေဘာတရားေတြရွိေပမယ့္လည္းေလးေလးစားစား ဆက္ဆံႏုိင္ဖို႔ဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။
ကြ်န္မတို႔ ျပည္သူျပည္သား အားလုံးအေပၚမွာ ေမတၱာေစတနာထားမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ကိုယ္နဲ႔အျမင္ မတူသူေတြ အေပၚမွာလည္း ေမတၱာေစတနာထားဖို႔ရာ လုိလားပါတယ္။ အျမင္မတူခ်င္းဟာ ေကာင္းပါတယ္။ အားလုံးဟာ တစ္ပုံစံတည္း စဥ္းစားမယ္၊ တစ္ပုံစံတည္းပဲ ေတြးမယ္ဆိုရင္ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ မကိုက္ညီပါဘူး။ တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္႔ဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီက တစ္ေသြးတည္းတစ္သားတည္း ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္။ တစ္သံတည္းထြက္ဖို႔မလိုပါဘူး။ တစ္မိန္႔ဆိုတာလည္း လုံးဝကို မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီမွာဆိုရင္ အသံေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေပမယ့္လည္း ေအာက္ေျခအားျဖင့္ တစ္ေသြးတည္းတစ္သားတည္း ညီညြတ္မႈလိုပါ တယ္။ ဒီတစ္ေသြးတည္းတစ္သားတည္းညီညြတ္မႈကေန ထြက္လာတ့ဲ အသံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ညိွႏို္င္ျခင္းဟာ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ စြမ္းရည္တစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ညိွလိုက္ႏုိင္ၿပီး တဲ့အခါ အမိန္႔အရမဟုတ္ဘဲနဲ႔ အားလုံးက၊ အားလုံးကေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေပါ့ေနာ္။ လူ႔သဘာ၀အရ အမ်ားစုရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္အရ အေျဖတစ္ခုကိုေဖာ္ထုတ္ၿပီးေတာ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ရိုးရိုးေလးလမ္းစဥ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတိုိ႔ ဒီရိုးရိုးေလးလမ္းစဥ္ဆိုေပမယ့္လည္း ေလွ်ာက္လို႔ကေတာ့ အင္မတန္မွ ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ ႀကြေရာက္လာတဲ့ ပရိသတ္မ်ားအားလံုး၊ ဧည့္သည္ေတာ္ႀကီးမ်ားအားလုံး၊ ပါဝင္ေဆြးေႏြးမယ့္ ပုဂၢိဳလ္သူမ်ားအားလုံးဟာ ကြ်န္မတို႔ ႏုိင္ငံအတြက္ အင္မတန္မွ ရိုးရွင္းေသာ္လည္း အင္မတန္မွခက္ခဲတဲ့လမ္းႀကီးကို ဘယ္လုိအေကာင္းဆုံး၊ အျမန္ဆုံးျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္မလဲဆိုတဲ့ နည္းေတြကို ရွာၾကပါလို႔ ကြ်န္မအေနနဲ႔တိုက္တြန္းရင္း နဲ႔ နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။
-------
Unicode Version
မြန်မာ့ဒီမိုကရေစီ ကူးပြောင်းမှု ဖြစ်စဉ် သုံးသပ်ဆွေးနွေးပွဲ (Forum on Myanmar Democratic Transition) တွင် နိုင်ငံတော်၏အတိုင်ပင်ခံပုဂ္ဂိုလ် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် ပြောကြားသည့် အဖွင့်မိန့်ခွန်း
မြန်မာ့ဒီမိုကရေစီကူးပြောင်းမှုဖြစ်စဉ် သုံးသပ်ဆွေးနွေးပွဲတွင် နိုင်ငံတော်၏အတိုင်ပင်ခံပုဂ္ဂိုလ် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် ပြောကြားသည့် အဖွင့်မိန့်ခွန်းအပြည့်အစုံမှာ အောက်ပါအတိုင်းဖြစ်ပါသည်-
ကျွန်မက လက်ခုပ်တီးခိုင်းတာကိုမကြိုက်ဘူးနော်။ တီးချင်မှတီးရမှာ ဒါ ဒီမိုကရေစီပဲ။ လက်ခုပ် မတီးချင် တီးချင်နဲ့ တီးခိုင်းတာ ဒါဟာ ဒီမိုကရေစီနဲ့ မကိုက်ညီဘူးလို့ကျွန်မ ထင်ပါတယ်။ ဒါကျွန်မတို့ ပြောင်းလဲရမယ့် အစဉ်အလာတစ်ခုပေါ့။ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဆွေးနွေးပွဲကို တက်ရောက်လာကြတဲ့ ဧည့်ပရိတ်သတ်အပေါင်းကို ကြိုဆိုပါတယ်။
ဒီနေ့ ကျွန်မတို့နိုင်ငံရဲ့ ဒီမိုကရေစီအသွင်ပြောင်းလဲမှုနဲ့ပတ်သက်လို့ ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးကနေ ဆွေးနွေးကြမယ် ဝေဖန်ကြမယ် သုံးသပ်ကြမယ်လို့ ကျွန်မတို့နားလည်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်မအနေနဲ့ တော့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးကို ဘယ်လိုနားလည်မလဲဆိုတာကိုတော့ အနည်းငယ်ရှင်းပြချင်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ ကျွန်မတို့ ဒီမိုကရေစီပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးကို လိုချင်ကြသလဲ။ ဘာဖြစ်လို့ ဒီလိုပြုပြင် ပြောင်းလဲရေးရရှိဖို့အတွက် ကျွန်မတို့ အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ်အနေနဲ့ နှစ် (၃၀)နီးပါး ကြိုးပမ်း ခဲ့လဲ ဆိုတာဟာ တိုတိုပြောရမယ်ဆိုရင် ကျေးဇူးတရားအရ၊ သစ္စာတရားအရ၊ မေတ္တာစေတနာအရ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျေးဇူးတရားအရဆိုတာ ကျွန်မတို့နိုင်ငံရဲ့ လွတ်လပ်ရေးအတွက် ကြိုးပမ်း ဆောင်ရွက် ခဲ့ကြတဲ့ အများအသိ ခေါင်းဆောင်ကြီးတွေသာမက အမည်မသိရဲဘော်တွေ၊ ပြည်သူတွေအတွက် ဖြစ်ပါတယ်။
ဒီလွတ်လပ်ရေးရအောင် ဆောင်ရွက်ပေးကြတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေအပေါ်မှာ ကျေးဇူးသိသောအားဖြင့် ကျွန်မတို့ လွတ်လပ်ရေးဟာ ခေါင်းဆောင်ကြီးများမျှော်မှန်းခဲ့သလို အမည်မသိပဲနဲ့ ကျဆုံးသွားရတဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူတွေရဲဘော်တွေ မျှော်မှန်းခဲ့သလိုဖြစ်ဖို့လုပ်ဖို့ဟာ တာဝန်တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ဘာတွေ မျှော်မှန်းခဲ့လဲဆိုတာကို စဉ်းစားဖို့အများကြီးလိုပါတယ်။ ပန်းတိုင်တစ်ခုဆိုတာဟာ ပန်းတိုင်ကိုပဲ ကြည့်လို့ မဖြစ်ပါဘူး။ ပန်းတိုင်ကိုသွားတဲ့လမ်းကလည်း မှန်ဖို့လိုပါတယ်။ တစ်ချို့ကဆိုရင် ပန်းတိုင်ရောက်ရင်ပြီးရော ဘယ်လိုနည်းနဲ့သွားသွားဆိုပြီး မြင်ကြပါတယ်။ ကျွန်မကတော့ ဒီလိုမမြင်ပါဘူး။ ပန်းတိုင်ကို သွားတဲ့လမ်းမှာ သွားပုံသွားနည်း မမှန်ကန်လို့ရှိရင် ပန်းတိုင်ကို ရောက်သွားတဲ့အခါကျရင် ကိုယ်မျှော်မှန်းသလို မဖြစ်တတ်ပါဘူး။ ပန်းတိုင်ကိုက ပုံပျက်ပန်းပျက်၊ ဂုဏ်သိက္ခာမဲ့ ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ရောက်အောင်လာခဲ့တဲ့ လမ်းက ဂုဏ်သိက္ခာမဲ့ခဲ့လို့ဆိုရင် ဒီလိုပဲဖြစ်မှာပဲ။ ဒါကြောင့် ပန်းတိုင်ရောက်အောင် လုပ်တဲ့နည်းတွေကလည်း မှန်ကန်ဖို့လိုတယ်။ သိက္ခာရှိဖို့လိုတယ်။
ကျွန်မတို့ရဲ့ ဒီမိုကရေစီ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးဟာ ရည်ရွယ်ချက်မှန်သလို၊ လုပ်ပုံလုပ်နည်း လမ်းစဉ်လည်း မှန်ဖို့ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။ အများပြောလေ့ရှိပါတယ်။ ကိုယ်ပိုင်အစိုးရဟာ မလုံလောက်ဘူး ကောင်းတဲ့အစိုးရဖြစ်ဖို့ လိုတယ်ဆိုတာပါ။ ဒီတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သားများ လွတ်လပ်ရေးအတွက် တိုက်ခိုက်ကြတဲ့နိုင်ငံသူနိုင်ငံသားတွေဟာ ဘာကြောင့် လွတ်လပ်ရေး လိုချင်ကြ လဲဆိုတာကို ပြန်ပြီးစဉ်းစား မယ်ဆိုရင် ဒသာနိကအမြင်နဲ့ ကျွန်မမပြောပါဘူး။ ဒသာနိက အမြင်နဲ့ ပြောမယ်ဆိုရင် ဘယ်တော့မှဆုံးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လူသားများဟာ လွတ်လပ်ခြင်းကို တမ်းတသလဲဆိုတာ။ ဘယ်လို မျှော်မှန်းချက်တွေနဲ့ လုပ်ဆောင်ခဲ့သလဲဆိုတာကို စဉ်းစားဖို့လိုပါတယ်။ စဉ်းစားတဲ့နေရာမှာ ကျွန်မတို့ရဲ့ နိုင်ငံတော် သီချင်းကိုကြည့်သလို နိုင်ငံတော်သီချင်းရဲ့ အခြေခံဖြစ်တဲ့ အရင်တုန်းက လွတ်လပ်ရေး ကာလတုန်းက တို့ဗမာသီချင်းနဲ့လည်း ပြန်ပြီးတော့ ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ လွတ်လပ်ရေးကာလတုန်းက သီချင်းရဲ့ အနောက်မှာရှိတဲ့အင်အားကတော့ တော်လှန်ရေးအင်အား၊ တော်လှန်ချင်တဲ့စိတ်နဲ့ ရေးတယ်လို့ ပြောလို့ရပါတယ်။
လွတ်လပ်ရေးရပြီးတဲ့အခါ ကျွန်မတို့ရဲ့နိုင်ငံတော်သီချင်းဟာ တည်ဆောက်ချင်တဲ့စိတ်နဲ့ ရေးထားတဲ့ သီချင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဥပမာဆိုလို့ရှိရင် တို့ဗမာသီချင်းမှာဆိုရင် “နောင်လာနောင်သားကောင်းစားဖို့ရာ တို့ကိုယ်ကျိုး လုံးလုံးမပါတဲ့” နောင်လာနောင်သားကောင်းစားဖို့ရာ လွတ်လပ်ဖို့လိုတယ် တို့နိုင်ငံ လွတ်လပ်မှ တို့နောင်လာ နောင်သားတွေ ကောင်းစားနိုင်မယ်ဆိုပြီးတော့ ဒီလိုရည်ရွယ်ချက်တွေနဲ့ မလွတ်လပ်တဲ့အခြေအနေ ကနေပြီးတော့ လွတ်လပ်တဲ့အခြေအနေကိုရောက်ဖို့နဲ့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲဖို့ ရုန်းကန်ခဲ့ကြတာဖြစ်ပါတယ်။
ဒီတော့ ကျွန်မတို့လွတ်လပ်ရေးရသွားတဲ့အခါကျတော့ ဘယ်လိုနိုင်ငံတော်ကြီးကို မျှော်မှန်းသလဲဆိုတာ ကျွန်မတို့ရဲ့နိုင်ငံတော်သီချင်းထဲမှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပါပါတယ်။ “တရားမျှတလွတ်လပ်ခြင်းနဲ့မသွေ” ကျွန်မသိပ်ပြီး သဘောကျတယ်။ တရားမျှတမှုနဲ့စတာနဲ့ လွတ်လပ်ရုံနဲ့ မလုံလောက်ဘူး။ တရားမျှတမှု ရှိမှ လွတ်လပ်ရကျိုးနပ်မှာဖြစ်ပါတယ်။“များလူခပ်သိမ်းငြိမ်းချမ်းစေဖို့၊ ခွင့်တူညီမျှ ဝါဒဖြူစင်တဲ့ပြည်” တဲ့ များလူအားလုံးကနေပြီးတော့ ငြိမ်းချမ်းရမယ်၊ ငြိမ်းချမ်းရေးအရေးကြီးတယ်၊ ခွင့်တူညီမျှသာ ရမယ်။ နိုင်ငံသူနိုင်ငံသားအားလုံးဟာ တူညီတဲ့အခွင့်အရေးတွေရကြရမယ်။ ဝါဒဖြူစင်တဲ့မြေတဲ့ ရိုးသားဖြူစင်ဖို့လိုတယ်။ စောစောက ကျွန်မပြောသလိုပေါ့ ဂုဏ်သိက္ခာရှိဖို့ အင်မတန်မှ အရေးကြီး ပါတယ်။ အဲ့တော့ ကျွန်မတို့ရဲ့နိုင်ငံဟာ လွတ်လပ်ရေးရပြီး ဖြူးဖြူးဖြောင့်ဖြောင့်တော့ မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ ပြောင်းလဲရေးဆိုတာ အကောင်းဘက်ပြောင်းလဲတာလဲရှိသလို။ အဆိုးဘက် ပြောင်းလဲတာလည်း ရှိနိုင်ပါတယ်။
ကျွန်မတို့နိုင်ငံဟာ အစတုန်းကတော့ ဒီမိုကရေစီစံနှုန်းစံထားတွေနဲ့ စခဲ့ပေမယ့် လမ်းလွဲခဲ့တာတွေလည်း ရှိပါတယ်။ ဒါတွေကိုပြန်ပြီးတော့ တည့်မတ်ဖို့ဆိုပြီးတော့ ကျွန်မတို့ဟာ ဒီမိုကရေစီအရေးတော်ပုံကြီး လမ်းစဉ်ကို လျှောက်ခဲ့တာပါ။ ငြိမ်းချမ်းတဲ့နည်းနဲ့၊ အကြမ်းမဖက်တဲ့နည်းနဲ့ ဝါဒဖြူစင်တဲ့နည်းလို့ ပြောရမှာပေါ့။ ကျွန်မတို့ ယုံကြည်ချက်အရ ကျွန်မတို့ရဲ့ လွတ်လပ်ရေးဖခင်ကြီးများ၊ လွတ်လပ်ရေး အတွက် စတေးခဲ့ကြတဲ့ ကျွန်မတို့သာမန်ပြည်သူပြည်သားများရဲ့ မျှော်မှန်းချက်တွေနဲ့ ကိုက်ညီအောင် ဖြူစင်ဝါဒနဲ့ တရားမျှတတဲ့ လွတ်လပ်မှုရအောင်၊ တရားမျှတတဲ့ဒီမိုကရေစီစနစ်တစ်ခု ထူထောင်နိုင် အောင် ကျွန်မတို့တွေ ကြိုးပမ်းခဲ့ကြတာဖြစ်ပါတယ်။ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးဆိုတာ ဘယ်တော့မှ မလွယ်ပါဘူး။ မှန်မှန်ကန်ကန်လုပ်ဖို့ဆိုတာကလည်းလွယ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။
ကျွန်မတို့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးနဲ့ ပတ်သက်လို့ ဒီနေ့လိုဆွေးနွေးပွဲလုပ်တယ်ဆိုတာ အင်မတန်မှ လိုအပ်ပါတယ်။ အင်မတန်မှလည်း သင့်တော်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့ စိန်ခေါ်မှုတွေဟာ ဘာတွေလဲဆိုတာကို အဖက်ဖက်ကကြည့်ဖို့လိုပါတယ်။ တခြားကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ နိုင်ငံအများကလည်း ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးလမ်းကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ရဲ့တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့အတွေ့အကြုံတွေကတော့ ထပ်တူထပ်မျှ တူနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ထပ်တူထပ်မျှမဟုတ် ပေမယ့် ယူစရာ သင်ခန်းစာများကတော့ ယူတတ်လို့ရှိရင် ရမယ်လို့ထင်ပါတယ်။
ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးနဲ့ပတ်သက်လို့ရှိရင် ဒီဆွေးနွေးပွဲတွင် ဆွေးနွေးမယ်ဆိုပြီးတော့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ ကိစ္စရပ်တွေရှိပါတယ်။ သတ်မှတ်ထားတဲ့ကိစ္စရပ်တွေမှာဆိုရင် ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေး အတွက် ဘာတွေက အရေးကြီးလဲဆိုတာကို စဉ်းစားပြီးတော့ သတ်မှတ်တယ်လို့ ကျွန်မထင်ပါတယ်။ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးလုပ်တဲ့နေရာမှာ ဘက်စုံကြည့်ရမယ်လို့ ကျွန်မပြောထားခဲ့ပါတယ်။ အခု ဒီမိုကရေစီ အသွင်ကူးပြောင်းရေး လုပ်ငန်းစဉ်နဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ ဒီ Forum မှာဆိုရင် စစ်ဘက် အုပ်ချုပ်မှုမှ အရပ်ဘက်အုပ်ချုပ်ရေးသို့၊ ဗဟိုဦးစီးစနစ်မှ ဈေးကွက်စီးပွားရေးသို့၊ စစ်ပွဲမှသည် ငြိမ်းချမ်းရေးဆီသို့ ဆိုပြီးတော့ ဒီလိုခေါင်းစဉ်တွေကို ဆွေးနွေးမှာဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မကတော့ ပထမဦးဆုံး အရေးကြီးတဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးကိစ္စကို ပြောချင်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ပြောင်းလဲရာမှာ ပြည်တွင်းစစ်ဖြစ်ပွားနေတဲ့ လွတ်လပ်ရေးမရခင်ကစပြီးတော့ ပြည်တွင်းစစ်မီးတွေ မငြိမ်းနိုင်တဲ့ ကျွန်မတို့နိုင်ငံမှာ ငြိမ်းချမ်းရေးရဖို့ဆိုတာ ပထမဦးဆုံး အရေးကြီးဆုံးကိစ္စလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ရဲ့ဦးစားပေးလုပ်ငန်းတစ်ခုလည်းဖြစ်ပါတယ်။
တချို့တွေကတော့ ဖွံ့ဖြိုးရေးကသာ အရေးကြီးတယ်။ ဖွံ့ဖြိုးရေးရလို့ရှိရင် အလိုလို ငြိမ်းချမ်းရေး ရမယ်ဆိုပြီး ပြောတဲ့သူတွေရှိပါတယ်။ ဒီအမြင်ကို ကျွန်မသဘောမတူပါဘူး။ ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့ ဖွံ့ဖြိုးရေးဟာ ခွဲပြီးတော့ ကြည့်လို့မရပါဘူး။ ငြိမ်းချမ်းရေး မရလို့ရှိရင် ဖွံ့ဖြိုးရေးဆိုတာကလည်း တည်တံ့ ခိုင်မြဲနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဖွံ့ဖြိုးရေးမရှိလို့ရှိရင် ငြိမ်းချမ်းရေးကလည်း တည်တံ့ခိုင်မြဲနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီနှစ်ခုစလုံးအတွက် ကျွန်မတို့ကြိုးစားဖို့လိုပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်မတို့ဟာ ဒီနိုင်ငံမှာ ပြည်တွင်းစစ်ငြိမ်းသွားဖို့ဆိုတာကို ဦးစားပေးပြီးတော့ ဆောင်ရွက်နေတာပါ။ ပြည်တွင်းစစ်ငြိမ်းဖို့ လုပ်တာနဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ တိုင်းရင်းသား ပြည်သူပြည်သားများအားလုံးအတွက် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ လုပ်နေတာ ဖြစ်ပါတယ်။ စီးပွားရေးပြုပြင် ပြောင်းလဲဖို့ ဆိုတာလည်း လွယ်တဲ့ကိစ္စမဟုတ်ပါဘူး။
ကျွန်မတို့နိုင်ငံဟာ ပြောရရင် အချိန်နှောင်းနေတဲ့နိုင်ငံပါ။ ကျွန်မတို့ရဲ့ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတွေ အရှိန်အဟုန်နဲ့ တိုးတက်နေတဲ့အချိန်တုန်းက ကျွန်မတို့ဟာ ဒီလိုတိုးတက်နိုင်ဖို့ကြိုးစားခွင့် မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီတော့ ကျွန်မတို့က နောက်ကနေ လိုက်နေရတာဖြစ်ပါတယ်။ နောက်ကနေလိုက်ရ ပေမယ့်လည်း နောက်ကနေလိုက်ရခြင်းရဲ့ အကျိုးကျေးဇူးတွေ ရှိပါတယ်။ အဲဒါကတော့ ရှေ့ကသွားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်များ၊ နိုင်ငံများရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ကြည့်ပြီးတော့ ကျွန်မတို့ သင်ခန်းစာယူဖို့ပဲရှိပါတယ်။ ကျွန်မတို့ဒီလို သင်ခန်းစာယူပြီးတော့ လုပ်သွားရတဲ့ နေရာမှာ အရေးကြီးဆုံးကိစ္စကတော့ စိ်တ်ဓာတ် ပဲလို့ ကျွန်မထင်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးအတွက် စပြီးတော့ လှုပ်ရှားခဲ့တဲ့အခါမှာ ဒီမိုကရေစီအရေးတော်ပုံပေါ့နော်။ ဒီမိုကရေစီ အရေးတော်ပုံ အတွက် လှုပ်ရှားမှုကြီးလို့ခေါ်တဲ့နေရာမှာ ဒီမိုကရေစီတော်လှန်ရေးကြီးလို့လည်း တစ်ချို့က ခေါ်ဆိုကြပါတယ်။ ဒီတော့တော်လှန်ရေးဆိုတာ ကျွန်မ ခဏခဏပြောပါတယ်။ တကယ်တော့ ဒါဟာ စိတ်ဓာတ် တော်လှန်ရေးဖြစ်ရမယ်။
တကယ့် ဒီမိုကရေစီရဖို့ဆိုတာ ကျွန်မတို့က ဒီမိုကရေစီစနစ်နဲ့ ကိုက်ညီတဲ့စိတ်ဓာတ်တွေ မွေးမြူနိုင် မှရမှာ၊ ဒီလိုမွေးမြူနိုင်မှ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဒီမိုကရေစီဟာလဲ တည်တံ့ခိုင်မြဲနိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်၊ ကျွန်မတို့ စိတ်ဓာတ်တွေ ပြုပြင်ဖို့လိုပါတယ်၊ Mindset ပေါ့နော်။ ကိုယ့်ရဲ့အတွေးအခေါ်၊ အမြင်၊ အနေအထား ရပ်တည်မှု အားလုံးပေါ့၊ ဒါတွေကို ကျွန်မတို့မပြုပြင်ဘဲနဲ့ ဒီမိုကရေစီကို ကျွန်မတို့နိုင်ငံအတွက် အကျိုးရှိအောင် လုပ်လို့ မရပါဘူး။
ဒီမိုကရေစီဆိုတာ အခွင့်အရေးတွေ ပါလာပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ထပ်တလဲလဲပေါ့နော်။ အခွင့်အရေး နဲ့အတူ ပါဝင်နေပြီဆိုတာလဲ ထပ်တလဲလဲ ပြောလေ့ရှိပါတယ်။ ဒီအခွင့်အရေးတွေကို လုပ်တဲ့နေရာမှာ ကျွန်မတို့ အခုအစိုးရက တာဝန်ယူတဲ့ တစ်နှစ်ခွဲနီးပါးကာလအတွင်းမှာ တွေ့ရတယ်။ တစ်ချို့တွေက ဒီမိုကရေစီ အခွင့်အရေးတွေကို အပြုသဘောဆောင်တဲ့ပုံစံနဲ့ အပေါင်းလက္ခဏာ ဆောင်တဲ့ပုံစံနဲ့ သုံးစွဲကြတယ်။ တစ်ချို့တွေကတော့ ဒီလိုမဟုတ်ဘဲနဲ့ ဒီမိုကရေစီအခွင့်အရေးတွေကို အနုတ်လက္ခဏာ ဆောင်တဲ့ပုံစံနဲ့ သုံးစွဲနေတယ်။ ဘယ်သူတွေက ဘယ်လိုသုံးစွဲနေတယ်ဆိုတာတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သားတွေက သိမယ်လို့ ကျွန်မထင်ပါတယ်။ တချို့ဆိုလို့ရှိရင် ကျွန်မတို့နိုင်ငံမှာ ဒီမိုကရေစီ မရှိခဲ့တာ အင်မတန်ကြာလို့ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံသူ နိုင်ငံသားများဟာ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး နားမလည်ဘူးလို့ ထင်ကြပါတယ်။ ဥပဒေအရ ၊ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအရ၊ အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်အရ နားမလည်တာရှိ နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သားများဟာ မှန်ကန်မှုနဲ့ မမှန်ကန်မှုကိုတော့ ခွဲခြားပြီးတော့ မြင်သည့်သူများပါတယ်။
ဒါ့ကြောင့်မို့ ဒီမိုကရေစီပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးဟာ မှန်ကန်တဲ့ပုံစံနဲ့ သွားနေသလား၊ မသွားနေဘူးလား ဆိုတာ အသိဆုံးကတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သားတွေပါပဲ။ မှန်ကန်တဲ့ပုံစံနဲ့ သွားရင်တောင်မှ အားလုံးဟာ ချက်ချင်းလက်ငင်းကောင်းစားဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ နေရာတိုင်းမှာလည်း အောင်မြင်မှုရဖို့ဆိုတာဟာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မတို့ အဘက်ဘက်က ကြိုးစားရပါလိမ့်မယ်။ တချို့ကဆိုလို့ရှိရင် ဒီမိုကရေစီအသွင် ကူးပြောင်းရေးကို အမြင်တစ်ခုတည်းနဲ့ပဲ မြင်ပါတယ်၊ တစ်ဖက်ကနေပဲ မြင်ပါတယ်၊ အဲဒီကျွန်မတို့ ငယ်ငယ်ကသင်ရတဲ့ မျက်မမြင်ပုဏ္ဍားကြီးခြောက်ယောက် နဲ့ ဆင်လိုပေါ့နော်၊ နှာမောင်းလေးကို ကိုင်ပြီးတော့ ဆင်ဆိုတာလဲ မြွေပါပဲဆိုပြီးတော့ အော်နေကြတာပဲ။ ခြေထောက်ကြီးကိုဖက်ပြီးတော့လဲ ဆင်ဆိုတာ သစ်ပင်ကြီးပါပဲလို့ အော်တဲ့သူကလည်း ဒီတိုင်းပဲ ဘယ်သူဘာပြောပြော သစ်ပင်ကြီးနဲ့ တူပါတယ်လို့ပဲ အော်နေမှာပဲ။ ဒီလိုကျွန်မတို့ ကြည့်လို့မရပါဘူး။ ဆင်ဆိုတာဘယ်လိုလဲလို့ သိချင်လို့ရှိရင် ဆင်တစ်ကောင်လုံးကိုကြည့်ဖို့လိုပါတယ်။ ဒီမျက်မမြင် ပုဏ္ဍားကြီးတွေလို တစ်နေရာကိုဘဲ ဖက်တွယ်ပြီးတော့ ဒီလိုနေပါတယ်လို့ ကျွန်မတို့ ပြောလို့မရပါဘူး။ ကျွန်မတို့နိုင်ငံရဲ့ တိုးတက်ရေးအတွက် ကြိုးပမ်းတဲ့အခါမှာ နိုင်ငံရဲ့တည်ငြိမ်ရေး၊ ဒီမိုကရေစီစနစ် အပြည့် အမြစ်တွယ်ရေးအတွက် ကြိုးပမ်းတဲ့နေရာမှာ ကျွန်မတို့က ဆင်တစ်ကောင်လုံးကို ကြည့်နိုင်တဲ့ စွမ်းအင်ရှိဖို့ရာ အင်မတန်မှအရေးကြီးပါတယ်။ စီးပွားရေးဘက်က ကြည့်ရမယ်။ နိုင်ငံရေးဘက်က ကြည့်ရမယ်။ လူမှုရေးဘက်ကကြည့်ရမယ်။ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံမှာရှိတဲ့ ပြဿနာပေါင်းစုံဘက်က ကြည့်ရမယ်။ တစ်ဖက်တည်းကြည့်လို့မပါဘူး။ ကိုယ်ယုံကြည်တဲ့ ဘက်ကိုလည်း ကိုယ်ကနေပြီးတော့ ဦးစားပေးချင်တဲ့ဘက်ကိုလည်း ကြည့်လို့မရပါဘူး။ ဘယ်ဟာတွေကို ဦးစားပေးရမှာလဲ ဆိုတာကတော့ ဒါအစိုးရများက ဆုံးဖြတ်ဖို့တာဝန်ရှိမှာပါ။ တာဝန်အရ ဆုံးဖြတ်ချက်ချတဲ့ အခါမှာ ကျွန်မတို့ကတော့ မှန်ကန်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ဖြစ်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်၊ အကယ်၍ အမှားအယွင်းရှိတယ်ဆိုလို့ရှိရင်လည်း ပြင်ဖို့၊ ပြုပြင်ဖို့ ကျွန်မတို့အနေနဲ့ ဒီဟာသတ္တိရှိရှိနဲ့ ပြုပြင်သင့်တဲ့ဟာကိုပြုပြင်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။
ဒီမိုကရေစီထူထောင်တယ်ဆိုတာဟာ ယဉ်ကျေးမှုတစ်ခုကို ထူထောင်တာပါလို့လည်း ကျွန်မ မကြာခဏ ပြောပါတယ်၊ ဒီမိုကရေစီ ယဉ်ကျေးမှုဆိုတာဟာ ပြည်သူတွေကနေစတာပါ၊ ယဉ်ကျေးမှုဆိုတာ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းကနေစတာပါ ဖြစ်ပါတယ်။ အစိုးရကနေပြီးတော့ ချပေးတိုင်းဖြစ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါ့ကြောင့်မို့လို့ ကျွန်မတို့ ဒီမိုကရေစီထူထောင်တယ်ဆိုလို့ရှိရင် ပြည်သူတွေအားလုံးပါဝင်ဖို့ဆိုတာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။ ကျွန်မတို့ စပြီးတော့ ၂၀၁၅ ခုနှစ် ရွေးကောက်ပွဲအတွက် စပြီး လှုပ်ရှားစဉ် အခါတုန်းက ပြောင်းလဲချိန်တန်ပြီဆိုပြီးတော့ ကျွန်မတို့ကနေပြီးတော့ ဒီဆောင်ပုဒ်အရ ရွေးကောက်ပွဲကို ယှဉ်ပြိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အဲ့တုန်းက ကျွန်မပြောခဲ့ပါတယ် ပြောင်းလဲချိန်က တန်ရုံတင်မက အချိန်ပါလွန်နေပါပြီ။ ဒါပေမယ့်လည်း အမြန်ဆုံးဖြစ်အောင်တော့ ကျွန်မတို့ကြိုးစားရမယ်။ အခု ဒုတိယနှစ်ထဲ ရောက်လာတဲ့ အခါကျတော့ ကျွန်မတို့ ပြည်သူနဲ့အတူဆိုတဲ့ဆောင်ပုဒ်ကို ကျွန်မတို့ ကိုင်စွဲထားပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဘယ်လိုပြောင်းလဲမှုမျိုးမဆို တကယ်ခိုင်မာဖို့၊ တကယ်တည်တံ့ဖို့ဆိုလို့ရှိရင် ပြည်သူတွေမပါလို့ မဖြစ်ပါဘူး။ အစိုးရဆိုတာဟာ ဒီမိုကရေစီနည်းအရ ပြည်သူလူထုက ရွေးချယ်တင်မြောက်တဲ့ အစိုးရသာ ဖြစ်ရပါမယ်။ ပြည်သူလူထုက ရွေးချယ် တင်မြောက်တဲ့အစိုးရကသာ ပြည်သူနဲ့ နီးစပ်မှုရှိမယ်။ ပြည်သူတွေရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထား၊ သဘောထား ၊ ဆန္ဒတွေကို လေးစားမယ်၊ နားလည်မယ်၊ တန်ဖိုးထားမယ်၊ အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားရမှာဖြစ်ပါတယ်၊ ဒါကြောင့်မို့ ကျွန်မတို့အခု ဒီမိုကရေစီအသွင်ကူးပြောင်းရေးနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး တော့ ဆွေးနွေးပွဲတွေ လုပ်တဲ့အခါမှာ လက်တွေ့ကျတဲ့ အဖြေတွေရှာဖို့ ကျွန်မအနေနဲ့တိုက်တွန်းချင် ပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့လည်း ကျွန်မတို့ဟာ အတိတ်ကို သင်ခန်းစာယူဖို့သာ သုံးစွဲဖို့သာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။ ဒီမိုကရေစီပြုပြင် ပြောင်းလဲမှုကို လျှောက်တဲ့လမ်းမှာဆိုလို့ရှိရင် အတိတ်ကိုမမေ့နိုင်လို့ အတိတ်ရဲ့သားကောင်အဖြစ်မှ လွတ်မြောက်အောင် မရုန်းကန်နိုင်လို့ ဒီလို ကိုယ့်ကိုကိုယ် လွတ်လပ်အောင် အတိတ်ကနေပြီးတော့ လွတ်လပ်အောင်မလုပ်နိုင်တဲ့ကိစ္စတွေကြောင့် အထစ်အငေါ့ တွေ အများကြီးဖြစ်ပါတယ်။ အတိတ်ဆို တာဟာ သင်ခန်းစာယူဖို့ပါပဲ။ ကျွန်မတို့အတွက် အရေးကြီးဆုံးကတော့ ပစ္စပ္ပုန်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုပစ္စပ္ပုန်မှာ ဒီမိုကရေစီအတွက် ရုန်းကန်တဲ့နေရာမှာ ကျွန်မခဏခဏပဲပြောပါတယ်။ ရိုးရိုးလေးစဉ်းစားပါ။ ကိုယ်တိုင်က ဒီမိုကရေစီအတွက် ဘာလုပ်နေလဲ။ ဘာလုပ်ပေးကြလဲ။ဒါဟာအစိုးရအဖွဲ့ဝင် တွေမှာတော့ အဓိက တာဝန်ရှိပါတယ်။ သို့သော်ငြားလည်း ပြည်သူပြည်သား တစ်ယောက်ချင်း တစ်ယောက်ချင်းမှာလဲ တာဝန်ရှိပါတယ်။
အစိုးရအဖွဲ့ဝင်တွေကို ပြောရမယ်ဆိုရင် ကိုယ်နဲ့သက်ဆိုင်တဲ့ တာဝန်တွေကို ကျေပွန်ရဲ့လား။ ကိုယ့်တာဝန်တွေကို ကျေပွန်တဲ့နေရာမှာ အမြင်ကျယ်ကျယ်နဲ့ ကျေပွန်အောင်ထမ်းဆောင်နေရဲ့လား။ ငါ့ဌာနက အောင်မြင်ရင်ပြီးရော ငါ့အလုပ် လုပ်လို့ရရင် ပြီးရော ကျန်တဲ့လူတွေ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ဆိုတဲ့စိတ်ဓာတ်တွေနဲ့ ကျွန်မတို့လုပ်လို့မဖြစ်ပါဘူး။ အမြင်ကျယ်ဖို့ တာဝန်ကျေပွန်မှု အင်မတန် အရေးကြီးပါတယ်။ အစိုးရဘက်က တာဝန်မကျေလို့ရှိရင်၊ အမြင်မကျယ်လို့ရှိရင် ပြည်သူတွေဘက်က ဘယ်လိုလုပ်တာဝန်ကျေပွန်မလဲ။ ဘယ်လိုလုပ်အမြင်ကျယ်မှာလဲ။ အမြင်မကျယ်ဘူးဆိုလို့ရှိရင် ငြိမ်းချမ်းရေးရဖို့ဆိုတာ အင်မတန်ခက်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ငြိမ်းချမ်းရေးရဲ့အခြေခံဟာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး လေးစားခြင်း၊ တစ်ဦးအပေါ်တစ်ဦး နားလည်မှုရှိခြင်းပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုနားလည်မှုတွေ၊ လေးစားမှုတွေဟာ အမြင်ကျယ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေမှ ပြုစုပျိုးထောင်ပေးနိုင်တဲ့စိတ်ထားတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ ငါသာမှန်တယ်၊ ငါကသာသိတယ်၊ ငါကသာတတ်တယ်၊ ငါကသာလုပ်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ စိတ်တွေရှိတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်များဟာ အမြင်ကျဉ်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်များပါပဲ။ ဒီလိုအမြင်ကျဉ်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်များဟာ အခြားပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့ ခံစားချက်တွေ၊ ဆန္ဒတွေ၊ မျှော်လင့်မှုတွေကို ဘယ်တော့မှ နားလည်နိုင်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလိုနားလည်မှု မရှိနိုင်ရင် ကျွန်မတို့ နိုင်ငံရဲ့ညီညွတ်ရေးအတွက်၊ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံရဲ့ငြိမ်းချမ်းရေး အတွက်၊ ကျွန်မတို့နိုင်ငံရဲ့ ဒီမိုကရေစီပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုအောင်မြင်ရေးအတွက် ထိထိရောက်ရောက် လုပ်ပေးနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ဒါကြောင့်မို့လို့ ကျွန်မအနေနဲ့ အခု ဒီပြုပြင်ပြောင်းလဲရေး ဆွေးနွေးပွဲကို တက်လာတဲ့သူတွေဟာ ပထမဦးဆုံးတော့ ကျေးဇူးတရားအရ၊ သစ္စာတရားအရ၊ စေတနာမေတ္တာအရ ကျွန်မစောစောက ပြောသွားသလို ကျေးဇူးတရားဆိုတာ ဆိုတာကတော့ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံလွတ်လပ်ရေးရအောင် လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ပြည်သူပြည်သူများ ခေါင်းဆောင်ကြီးများအပေါ်မှာ ထားသင့်တဲ့ကျေးဇူးတရား၊ သစ္စာတရားဆိုတာကတော့ ကျွန်မတို့ ကိုယ့်နိုင်ငံအပေါ်မှာတင်မကဘူး၊ ကိုယ့်အပေါ်မှာကိုယ်ထား သင့်တဲ့ သစ္စာတရား၊ ကိုယ့်အပေါ်မှာ ကိုယ်သစ္စာစောင့်တယ်ဆိုတာ ကိုယ့်တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင် လုပ်ဆောင်ခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ့်တာဝန်ကို မကျေပွန်တဲ့သူဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို၊ ကိုယ့်အပေါ်ကို သစ္စာမရှိရာရောက်ပါတယ်။ နောက်တော့ စေတနာမေတ္တာဆိုတာကတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သား များ အားလုံးအပေါ်မှာ မေတ္တာထားရမယ်၊ စေတနာထားရမယ်။
ဒီမိုကရေစီရဲ့သဘောသဘာဝအရ အတိုက်အခံဆိုတာ ရှိတာပဲ။ ပြီးတော့ ခုဏက သစ္စာတရားဆိုတာ ကိုယ့်ပေါ်မှာကို ကိုယ့်တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင် လုပ်ရုံတင်မကဘူး၊ ကိုယ်လုပ်တဲ့ကိစ္စတွေဟာ ဂုဏ်သိက္ခာရှိရှိလုပ်ဖို့နဲ့ အရေးကြီးပါတယ်။ ဂုဏ်သိက္ခာမရှိတဲ့အလုပ်တွေ လုပ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ့်အပေါ် မှာကို သစ္စာမဲ့တာပဲ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကိုယ့်သိက္ခာကျသွားတယ်ဆိုတာဟာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ထိခိုက်တာပဲ။ ဒါကြောင့်မို့ ကျွန်မတို့ ဒီမိုကရေစီစနစ်အတွင်းမှာဆိုလို့ရှိရင် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လေးစားမှုမှာ အင်မတန်မှအရေးကြီးပါတယ်။ မတူညီတဲ့သဘောတရား တွေရှိပေမယ့်လည်း လေးလေးစားစား ဆက်ဆံနိုင်ဖို့ဟာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။
ကျွန်မတို့ ပြည်သူပြည်သား အားလုံးအပေါ်မှာ မေတ္တာစေတနာထားမယ်ဆိုလို့ရှိရင် ကိုယ်နဲ့အမြင် မတူသူတွေ အပေါ်မှာလည်း မေတ္တာစေတနာထားဖို့ရာ လိုလားပါတယ်။ အမြင်မတူချင်းဟာ ကောင်းပါတယ်။ အားလုံးဟာ တစ်ပုံစံတည်း စဉ်းစားမယ်၊ တစ်ပုံစံတည်းပဲ တွေးမယ်ဆိုရင် တကယ်တော့ ဒါဟာ ဒီမိုကရေစီရဲ့ အနှစ်သာရနဲ့ မကိုက်ညီပါဘူး။ တစ်သွေးတစ်သံတစ်မိန့် ဆိုတာဟာ ဒီမိုကရေစီမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီမိုကရေစီက တစ်သွေးတည်းတစ်သားတည်း ဖြစ်ဖို့ဆိုတာ ကောင်းပါတယ်။ တစ်သံတည်းထွက်ဖို့မလိုပါဘူး။ တစ်မိန့်ဆိုတာလည်း လုံးဝကို မသင့်လျော်ပါဘူး။ ဒီမိုကရေစီမှာဆိုရင် အသံတွေအမျိုးမျိုးထွက်ပေမယ့်လည်း အောက်ခြေအားဖြင့် တစ်သွေးတည်းတစ်သားတည်း ညီညွတ်မှုလိုပါတယ်။ ဒီတစ်သွေးတည်းတစ်သားတည်းညီညွတ်မှုကနေ ထွက်လာတဲ့ အသံအမျိုးမျိုးကို ညှိနိုင်ခြင်းဟာ ဒီမိုကရေစီရဲ့ စွမ်းရည်တစ်ခုပဲဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီလို ညှိလိုက်နိုင်ပြီး တဲ့အခါ အမိန့်အရမဟုတ်ဘဲနဲ့ အားလုံးက၊ အားလုံးကတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့နော်။ လူ့သဘာဝအရ အများစုရဲ့ သဘောတူညီချက်အရ အဖြေတစ်ခုကိုဖော်ထုတ်ပြီးတော့ အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ဆိုတာဟာ ဒီမိုကရေစီ ရဲ့ ရိုးရိုးလေးလမ်းစဉ်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ဒီရိုးရိုးလေးလမ်းစဉ်ဆိုပေမယ့်လည်း လျှောက်လို့ ကတော့ အင်မတန်မှ ခက်ခဲပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီနေ့ ကြွရောက်လာတဲ့ ပရိသတ်များအားလုံး၊ ဧည့်သည်တော်ကြီးများအားလုံး၊ ပါဝင်ဆွေးနွေးမယ့် ပုဂ္ဂိုလ်သူများအားလုံးဟာ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံအတွက် အင်မတန်မှ ရိုးရှင်းသော်လည်း အင်မတန်မှခက်ခဲတဲ့လမ်းကြီးကို ဘယ်လိုအကောင်းဆုံး၊ အမြန်ဆုံးဖြတ်ကျော်နိုင်မလဲဆိုတဲ့ နည်းတွေကို ရှာကြပါလို့ ကျွန်မအနေနဲ့တိုက်တွန်းရင်း နဲ့ နိဂုံးချုပ် ပါတယ်။
ကြ်န္မက လက္ခုပ္တီးခိုင္းတာကိုမႀကိဳက္ဘူးေနာ္။ တီးခ်င္မွတီးရမွာ ဒါ ဒီမုိကေရစီပဲ။ လက္ခုပ္ မတီးခ်င္ တီးခ်င္နဲ႔ တီးခိုင္းတာ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မကိုက္ညီဘူးလို႔႔ကြ်န္မ ထင္ပါတယ္။ ဒါကြ်န္မတို႔ ေျပာင္းလဲရမယ့္ အစဥ္အလာတစ္ခုေပါ့။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္လာႀကတဲ့ ဧည့္ပရိတ္သတ္အေပါင္းကို ႀကိဳဆိုပါတယ္။
ဒီေန႔ ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ဒီမုိကေရစီအသြင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ရႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ေဆြးေႏြးႀကမယ္ ေဝဖန္ႀကမယ္ သုံးသပ္ႀကမယ္လို႔ ကြ်န္မတို႔နားလည္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႔ ေတာ့့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ဘယ္လိုနားလည္မလဲဆိုတာကိုေတာ့ အနည္းငယ္ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္မတို႔ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို လိုခ်င္ႀကသလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးရရွိဖို႔အတြက္ ကြ်န္မတို႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ႏွစ္ (၃၀)နီးပါး ႀကိဳးပမ္းခဲ့လဲ ဆိုတာဟာ တုိတုိေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေက်းဇူးတရားအရ၊ သစၥာတရားအရ၊ ေမတၱာေစတနာအရ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတရားအရဆိုတာ ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ႀကတဲ့ အမ်ားအသိ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြသာမက အမည္မသိရဲေဘာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြအတြက္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႀကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚမွာ ေက်းဇူးသိေသာအားျဖင့္ ကြ်န္မတို႔ လြတ္လပ္ေရးဟာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သလို အမည္မသိပဲနဲ႕ က်ဆုံးသြားရတဲ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူေတြရဲေဘာ္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သလိုျဖစ္ဖို႔လုပ္ဖို႔ဟာ တာဝန္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ဘာေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့လဲဆိုတာကို စဥ္းစားဖို႔အမ်ားႀကီးလုိပါတယ္။ ပန္းတိုင္တစ္ခုဆိုတာဟာ ပန္းတိုင္ကိုပဲ ၾကည့္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ပန္းတုိင္ကိုသြားတဲ့လမ္းကလည္း မွန္ဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကဆိုရင္ ပန္းတို္င္ေရာက္ရင္ၿပီးေရာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔သြားသြားဆိုၿပီး ျမင္ႀကပါတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ ဒီလိုမျမင္ပါဘူး။ ပန္းတိုင္ကို သြားတဲ့လမ္းမွာ သြားပုံသြားနည္း မမွန္ကန္လို႔ရွိရင္ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္သြားတဲ့အခါက်ရင္ ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္းသလို မျဖစ္တတ္ပါဘူး။ ပန္းတုိင္ကိုက ပုံပ်က္ပန္းပ်က္၊ ဂုဏ္သိကၡာမဲ့ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေရာက္ေအာင္လာခဲ့တဲ့ လမ္းက ဂုဏ္သိကၡာမဲ့ခဲ့လို႔ဆိုရင္ ဒီလိုပဲျဖစ္မွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ လုပ္တဲ့နည္းေတြကလည္း မွန္ကန္ဖို႔လိုတယ္။ သိကၡာရွိဖို႔လိုတယ္။
ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္မွန္သလို၊ လုပ္ပုံလုပ္နည္း လမ္းစဥ္လည္း မွန္ဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ အမ်ားေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္အစိုးရဟာ မလုံေလာက္ဘူး ေကာင္းတဲ့အစိုးရျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာပါ။ ဒီေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားမ်ား လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ခိုက္ႀကတဲ့ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားေတြဟာ ဘာေၾကာင့္လြတ္လပ္ေရး လိုခ်င္ႀကလဲဆိုတာကို ျပန္ၿပီးစဥ္းစား မယ္ဆိုရင္ ဒသာနိကအျမင္နဲ႔ ကြ်န္မမေျပာပါဘူး။ ဒသာနိကအျမင္နဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွဆုံးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လူသားမ်ားဟာ လြတ္လပ္ျခင္းကို တမ္းတသလဲဆိုတာ။ ဘယ္လို ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သလဲဆိုတာကို စဥ္းစားဖို႔လိုပါတယ္။ စဥ္းစားတဲ့ေနရာမွာ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကိုႀကည့္သလို ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းရဲ႕ အေျခခံျဖစ္တဲ့ အရင္တုန္းက လြတ္လပ္ေရး ကာလတုန္းက တို႔ဗမာသီခ်င္းနဲ႔လည္း ၿပန္ၿပီးေတာ့ ႀကည့္လိုက္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးကာလတုန္းက သီခ်င္းရဲ႕ အေနာက္မွာရွိတဲ့အင္အားကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးအင္အား၊ ေတာ္လွန္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေရးတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတဲ့အခါ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းဟာ တည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေရးထားတဲ့သီခ်င္း ျဖစ္္ပါတယ္။ ဥပမာဆိုလို႔ရွိရင္ တို႔ဗမာသီခ်င္းမွာဆိုရင္ “ေနာင္လာေနာင္သားေကာင္းစားဖို႔ရာ တို႔ကိုယ္က်ိဳး လုံးလုံးမပါတဲ့” ေနာင္လာေနာင္သားေကာင္းစားဖို႔ရာ လြတ္လပ္ဖို႔လိုတယ္ တို႔ႏုိင္ငံလြတ္လပ္မွ တို႔ေနာင္လာ ေနာင္သားေတြ ေကာင္းစားနိုင္မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ဒီလိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ မလြတ္လပ္တဲ့အေျခအေန ကေနၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့အေျခအေနကိုေရာက္ဖို႔နဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ရုန္းကန္ခဲ့ႀကတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ကြ်န္မတို႔လြတ္လပ္ေရးရသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဘယ္လိုႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို ေမွ်ာ္မွန္းသလဲဆိုတာ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းပါပါတယ္။ “တရားမွ်တလြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔မေသြ” ကြ်န္မသိပ္ၿပီး သေဘာက်တယ္။ တရားမွ်တမႈနဲ႔စတာနဲ႔ လြတ္လပ္ရုံနဲ႔ မလုံေလာက္ဘူး။ တရားမွ်တမႈရွိမွ လြတ္လပ္ရက်ိဳးနပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ “မ်ားလူခပ္သိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းေစဖို႔၊ ခြင့္တူညီမွ် ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ျပည္”တဲ့ မ်ားလူအားလုံးကေနၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းရမယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေရးႀကီးတယ္၊ ခြင့္တူညီမွ်သာရမယ္။ ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားအားလုံးဟာ တူညီတဲ့အခြင့္အေရးေတြရႀကရမယ္။ ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ေျမတဲ့ ရိုးသားျဖဴစင္ဖို႔ လိုတယ္။ ေစာေစာက ကြ်န္မေျပာသလိုေပါ့ ဂုဏ္သိကၡာရွိဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ႏုိင္ငံဟာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ျဖဴးျဖဴးေျဖာင့္ေျဖာင့္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ေျပာင္းလဲေရးဆိုတာ အေကာင္းဘက္ေျပာင္းလဲတာလဲရွိသလို။ အဆိုးဘက္ေျပာင္းလဲတာလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။
ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံဟာ အစတုန္းကေတာ့ ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္းစံထားေတြနဲ႔ စခဲ့ေပမယ့္ လမ္းလြဲခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကိုျပန္ၿပီးေတာ့ တည့္မတ္ဖို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံႀကီး လမ္းစဥ္ကို ေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔၊ အႀကမ္းမဖက္တဲ့နည္းနဲ႔ ဝါဒျဖဴစင္တဲ့နည္းလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ကြ်န္မတို႔ ယုံႀကည္ခ်က္အရ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးမ်ား၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စေတးခဲ့ႀကတဲ့ ကြ်န္မတို႔သာမန္ျပည္သူျပည္သားမ်ားရဲ႕ ေမ်ွာ္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ျဖဴစင္ဝါဒနဲ႔ တရားမွ်တတဲ့ လြတ္လပ္မႈရေအာင္၊ တရားမွ်တတဲ့ဒီမိုကေရစီစနစ္တစ္ခု ထူေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ကြ်န္မတို႔ေတြ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ႀကတာျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မလြယ္ပါဘူး။ မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ဖို႔ဆိုတာကလည္းလြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကြ်န္မတို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဒီေန႔လိုေဆြးေႏြးပြဲလုပ္တယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွ လိုအပ္ပါတယ္။ အင္မတန္မွလည္း သင့္ေတာ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြဟာ ဘာေတြလဲဆိုတာကို အဖက္ဖက္္ကႀကည့္ဖို႔လိုပါတယ္။ တျခားကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံအမ်ားကလည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလမ္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕အေတြ႔အႀကံဳေတြကေတာ့ ထပ္တူထပ္မွ် တူႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထပ္တူထပ္မွ်မဟုတ္ေပမယ့္ ယူစရာ သင္ခန္းစာမ်ားကေတာ့ ယူတတ္လို႔ရွိရင္ ရမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ရွိရင္ ဒီေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြရွိပါတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ကိစၥရပ္ေတြမွာဆိုရင္ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ဘာေတြက အေရးႀကီးလဲဆိုတာကို စဥ္းစားၿပီးေတာ့ သတ္မွတ္တယ္လို႔ ကြ်န္မထင္ပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ဘက္စုံႀကည့္ရမယ္လို႔ ကြ်န္မေျပာထားခဲ့ပါတယ္။ အခု ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဒီ Forum မွာဆိုရင္ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈမွ အရပ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသို႔၊ ဗဟိုဦးစီးစနစ္မွ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးသို႔၊ စစ္ပြဲမွသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆီသို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ ဒီလိုေခါင္းစဥ္ေတြကို ေဆြးေႏြးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ ပထမဦးဆုံး အေရးႀကီးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ေျပာင္းလဲရာမွာ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ပြားေနတဲ့ လြတ္လပ္ေရး
မရခင္ကစၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတြ မၿငိမ္းႏိုင္တဲ့ ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ဆိုတာ ပထမဦးဆုံး အေရးႀကီးဆုံးကိစၥလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ဦးစားေပးလုပ္ငန္းတစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကသာ အေရးႀကီးတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးရလို႔ရွိရင္ အလိုလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမယ္ဆိုၿပီး ေျပာတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ ဒီအျမင္ကို ကြ်န္မသေဘာမတူပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရးဟာ ခြဲၿပီးေတာ့ ႀကည့္လို႔မရပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရလို႔ရွိရင္ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရးဆိုတာကလည္း တည္တံ့ ခိုင္ၿမဲႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရးမရွိလို႔ရွိရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကလည္း တည္တံ့ခိုင္ၿမဲႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီႏွစ္ခုစလုံးအတြက္ ကြ်န္မတို႔ႀကိဳးစားဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကြ်န္မတို႔ဟာ ဒီႏိုင္ငံမွာ ျပည္တြင္းစစ္ၿငိမ္းသြားဖို႔ဆိုတာကို ဦးစားေပးၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေနတာပါ။ ျပည္တြင္းစစ္ၿငိမ္းဖို႔ လုပ္တာနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူျပည္သားမ်ားအားလုံးအတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ ဆိုတာလည္း လြယ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။
ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံဟာ ေျပာရရင္ အခ်ိန္ေႏွာင္းေနတဲ့ႏုိင္ငံပါ။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ တိုးတက္ေနတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္မတို႔ဟာ ဒီလိုတိုးတက္နုိင္ဖို႔ႀကိဳးစားခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကြ်န္မတို႔က ေနာက္ကေနလို္က္ေနရတာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ကေနလိုက္ရေပမယ့္လည္း ေနာက္ကေနလိုက္ရျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေရွ႕ကသြားတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ႏုိင္ငံမ်ားရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ႀကည့္ၿပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ သင္ခန္းစာယူဖို႔ပဲရွိပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ဒီလို သင္ခန္းစာယူၿပီးေတာ့ လုပ္သြားရတဲ့ ေနရာမွာ အေရးႀကီးဆုံးကိစၥကေတာ့ စိ္တ္ဓာတ္ပဲလို႔ ကြ်န္မထင္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အတြက္ စၿပီးေတာ့ လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့အခါမွာ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံေပ့ါေနာ္။ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပုံ အတြက္ လႈပ္ရွားမႈႀကီးလို႔ေခၚတဲ့ေနရာမွာ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးႀကီးလို႔လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ေခၚဆိုႀက ပါတယ္။ ဒီေတာ့ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ကြ်န္မ ခဏခဏေျပာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ စိတ္ဓာတ္ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ရမယ္။
တကယ့္ ဒီမိုကေရစီရဖို႔ဆိုတာ ကြ်န္မတို႔က ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ႔စိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးျမဴႏိုင္မွရမွာ၊ ဒီလိုေမြးျမဴႏုိင္မွ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီဟာလဲ တည္တံ႔ခိုင္ျမဲႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္၊ ကြ်န္မတို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပဳျပင္ဖို႔လိုပါတယ္၊ Mindset ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အေတြးအေခၚ၊ အျမင္၊ အေနအထား ရပ္တည္မႈ အားလံုးေပါ့၊ ဒါေတြကို ကြ်န္မတို႔မျပဳျပင္ဘဲနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္လို႔ မရပါဘူး။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အခြင့္အေရးေတြ ပါလာပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ထပ္တလဲလဲေပါ့ေနာ္။ အခြင့္အေရးနဲ႔အတူ ပါ၀င္ေနၿပီဆိုတာလဲ ထပ္တလဲလဲ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးေတြကို လုပ္တဲ႔ေနရာမွာ ကြ်န္မတို႔ အခုအစိုးရက တာ၀န္ယူတဲ႔ တစ္နွစ္ခြဲနီးပါးကာလအတြင္းမွာ ေတြ႔ရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြကို အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ သံုးစြဲၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြကို အနုတ္လကၡဏာေဆာင္တဲ႔ပံုစံနဲ႕ သံုးစြဲေနတယ္။ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုသံုးစြဲေနတယ္ဆိုတာေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားေတြက သိမယ္လို႔ ကြ်န္မထင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုလို႔ရွိရင္ ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီမရွိခဲ႔တာ အင္မတန္ၾကာလို႔ ကြ်န္မတို႔ ႏုိင္ငံသူ ႏို္င္ငံသားမ်ားဟာ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေရး နားမလည္ဘူးလို႔ ထင္ၾကပါတယ္။ ဥပေဒအရ ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္အရ နားမလည္တာရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကြ်န္မတုိ႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားမ်ားဟာ မွန္ကန္မႈနဲ႔ မမွန္ကန္မႈကိုေတာ့ ခြဲျခားၿပီးေတာ့ ျမင္သည့္သူ မ်ားပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ မွန္ကန္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ သြားေနသလား၊ မသြားေနဘူးလားဆိုတာ အသိဆံုးကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားေတြပါပဲ။ မွန္ကန္တဲ႔ပံုစံနဲ႔ သြားရင္ေတာင္မွ အားလံုးဟာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းေကာင္းစားဖုိ႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေနရာတိုင္းမွာလည္း ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔ဆိုတာဟာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ကြ်န္မတို႔ အဘက္ဘက္က ႀကိဳးစားရပါလိမ္႔မယ္။ တခ်ိဳ႕ကဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းေရးကို အျမင္တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ ျမင္ပါတယ္၊ တစ္ဖက္ကေနပဲ ျမင္ပါတယ္၊ အဲဒီကြ်န္မတို႔ ငယ္ငယ္ကသင္ရတဲ့ မ်က္မျမင္ပု႑ားႀကီးေျခာက္ေယာက္နဲ႔ ဆင္လိုေပါ့ေနာ္၊ ႏွာေမာင္းေလးကို ကိုင္ၿပီးေတာ့ ဆင္ဆိုတာလဲ ေျမြပါပဲဆိုၿပီးေတာ့ ေအာ္ေနၾကတာပဲ။ ေျခေထာက္ႀကီးကိုဖက္ၿပီးေတာ့လဲ ဆင္ဆိုတာ သစ္ပင္ႀကီးပါပဲလို႔ ေအာ္တဲ႕သူကလည္း ဒီတိုင္းပဲ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ သစ္ပင္ႀကီးနဲ႔ တူပါတယ္လို႔ပဲ ေအာ္ေနမွာပဲ။ ဒီလိုကြ်န္မတို႔ ၾကည့္လို႔မရပါဘူး။ ဆင္ဆိုတာဘယ္လိုလဲလို႔ သိခ်င္လို႔ရွိရင္ ဆင္တစ္ေကာင္လံုးကိုၾကည့္ဖို႔လုိပါတယ္။ ဒီမ်က္မျမင္္ပု႑ားႀကီးေတြလို တစ္ေနရာကိုဘဲ ဖက္တြယ္ၿပီး ေတာ့ ဒီလိုေနပါတယ္လို႔ ကြ်န္မတို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ကြ်န္မတုိ႕ႏုိင္ငံရဲ႕ တိုးတက္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းတဲ႔ အခါမွာ ႏိုင္ငံရဲ႕တည္ၿငိမ္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္အျပည့္ အျမစ္တြယ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းတဲ႔ေနရာမွာ ကြ်န္မတို႕က ဆင္တစ္ေကာင္လံုးကို ၾကည့္ႏုိင္တဲ႔ စြမ္းအင္ရွိဖို႔ရာ အင္မတန္မွအေရးႀကီးပါတယ္။ စီးပြားေရးဘက္က ၾကည့္ရမယ္။ ႏုိင္ငံေရးဘက္က ၾကည့္ရမယ္။ လူမႈေရးဘက္ကၾကည့္ရမယ္။ ကြ်န္မတို႔ ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ႔ ျပႆနာေပါင္းစံုဘက္ကၾကည့္ရမယ္။ တစ္ဖက္တည္းၾကည့္လို႔မပါဘူး။ ကုိယ္ယံုၾကည္တဲ႔ ဘက္ကိုလည္း ကိုယ္ကေနၿပီးေတာ့ ဦးစားေပးခ်င္တဲ႔ဘက္ကိုလည္း ၾကည့္လို႔မရပါဘူး။ ဘယ္ဟာေတြကို ဦးစားေပးရမွာလဲ ဆိုတာကေတာ့ ဒါအစိုးရမ်ားက ဆံုးျဖတ္ဖို႔တာ၀န္ရွိမွာပါ။ တာ၀န္အရ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တဲ႔ အခါမွာ ကြ်န္မတို႔ကေတာ့ မွန္ကန္တဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္၊ အကယ္၍ အမွားအယြင္းရွိတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း ျပင္ဖို႔၊ ျပဳျပင္ဖို႔ ကြ်န္မတို႔အေနနဲ႔ ဒီဟာသတၱိရွိရွိနဲ႔ ျပဳျပင္သင့္တဲ႔ဟာကိုျပဳျပင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီထူေထာင္တယ္ဆိုတာဟာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုကို ထူေထာင္တာပါလို႔လည္း ကြ်န္မ မၾကာခဏ ေျပာပါတယ္၊ ဒီမိုကေရစီ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာဟာ ျပည္သူေတြကေနစတာပါ၊ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းကေနစတာပါ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရကေနၿပီးေတာ့ ခ်ေပးတိုင္းျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔လို႔ ကြ်န္မတို႔ ဒီမိုကေရစီထူေထာင္တယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြအားလံုးပါ၀င္ဖို႔ဆိုတာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ စၿပီးေတာ့ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စၿပီးလႈပ္ရွားစဥ္ အခါတုန္းက ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီဆိုၿပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ကေနၿပီးေတာ့ ဒီေဆာင္ပုဒ္အရ ေရြးေကာက္ပြဲကို ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲ႔တုန္းက ကြ်န္မေျပာခဲ႔ပါတယ္ ေျပာင္းလဲခ်ိန္က တန္ရံုတင္မက အခ်ိန္ပါလြန္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း အျမန္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ႀကိဳးစားရမယ္။ အခု ဒုတိယႏွစ္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ျပည္သူနဲ႔အတူဆိုတဲ႕ေဆာင္ပုဒ္ကို ကြ်န္မတို႔ကိုင္စြဲထားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲမႈမ်ိဳးမဆို တကယ္ခိုင္မာဖို႔၊ တကယ္တည္တံ႔ဖို႔ဆိုလို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြမပါလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ အစိုးရဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီနည္းအရ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္တဲ႔ အစိုးရသာ ျဖစ္ရပါမယ္။ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္တဲ႔အစိုးရကသာ ျပည္သူနဲ႔ နီးစပ္မႈရွိမယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ သေဘာထား ၊ ဆႏၵေတြကို ေလးစားမယ္၊ နားလည္မယ္၊ တန္ဖိုးထားမယ္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ႀကိဳးစားရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြ်န္မတို႔အခု ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးပြဲေတြလုပ္တဲ့အခါမွာ လက္ေတြ႔က်တဲ့ အေျဖေတြရွာဖို႔ ကြ်န္မအေနနဲ႔တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ကြ်န္မတို႔ဟာ အတိတ္ကို သင္ခန္းစာယူဖို႔သာ သုံးစြဲဖို႔သာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈကို ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းမွာဆိုလို႔ရွိရင္ အတိတ္ကိုမေမ့ႏုိင္လို႔ အတိတ္ရဲ႕သားေကာင္အျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မရုန္းကန္ႏုိင္လို႔ ဒီလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လြတ္လပ္ေအာင္ အတိတ္ကေနၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္တဲ့ကိစၥေတြေၾကာင့္ အထစ္အေငါ့ေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ဆို တာဟာ သင္ခန္းစာယူဖို႔ပါပဲ။ ကြ်န္မတို႔အတြက္ အေရးႀကီးဆုံးကေတာ့ ပစၥပၸဳန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုပစၥပၸဳန္မွာ ဒီမိုကေရစီအတြက္ ရုန္းကန္တဲ့ေနရာမွာ ကြ်န္မခဏခဏပဲေျပာပါတယ္။ ရိုးရိုးေလးစဥ္းစားပါ။ ကိုယ္တိုင္က ဒီမိုကေရစီအတြက္ ဘာလုပ္ေနလဲ။ ဘာလုပ္ေပးၾကလဲ။ဒါဟာအစိုးရအဖြဲ႔၀င္ ေတြမွာေတာ့ အဓိက တာဝန္ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ျပည္သူျပည္သား တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းမွာလဲ တာဝန္ရွိပါတယ္။
အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ တာဝန္ေတြကို ေက်ပြန္ရဲ႕လား။ ကိုယ့္တာဝန္ေတြကို ေက်ပြန္တဲ့ေနရာမွာ အျမင္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ေနရဲ႕လား။ ငါ့ဌာနက ေအာင္ျမင္ရင္ၿပီးေရာ ငါ့အလုပ္ လုပ္လို႔ရရင္ ၿပီးေရာ က်န္တဲ့လူေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ဆိုတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ကြ်န္မတို႔လုပ္လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ အျမင္က်ယ္ဖို႔ တာဝန္ေက်ပြန္မႈ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ အစိုးရဘက္က တာဝန္မေက်လို႔ရွိရင္၊ အျမင္မက်ယ္လို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြဘက္က ဘယ္လိုလုပ္တာဝန္ေက်ပြန္မလဲ။ ဘယ္လိုလုပ္အျမင္က်ယ္မွာလဲ။ အျမင္မက်ယ္ဘူးဆိုလို႔ရွိရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ဆိုတာ အင္မတန္ခက္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕အေျခခံဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေလးစားျခင္း၊ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး နားလည္မႈရွိျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနားလည္မႈေတြ၊ ေလးစားမႈေတြဟာ အျမင္က်ယ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြမွ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးႏိုင္တဲ့စိတ္ထားေတြျဖစ္ပါတယ္။ ငါသာမွန္တယ္၊ ငါကသာသိတယ္၊ ငါကသာတတ္တယ္၊ ငါကသာလုပ္ႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္္မ်ားဟာ အျမင္က်ဥ္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားပါပဲ။ ဒီလိုအျမင္က်ဥ္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ အျခားပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ဆႏၵေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္မႈေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ နားလည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုနားလည္မႈ မရွိနုိင္ရင္ ကြ်န္မတို႔ ႏုိ္င္ငံရဲ႕ညီညြတ္ေရးအတြက္၊ ကြ်န္မတို႔ နုိင္ငံရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္၊ ကြ်န္မတို႔နိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႕ ကြ်န္မအေနနဲ႔ အခု ဒီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေဆြးေႏြးပြဲကို တက္္လာတဲ့သူေတြဟာ ပထမဦးဆံုးေတာ့ ေက်းဇူးတရားအရ၊ သစၥာတရားအရ၊ ေစတနာေမတၱာအရ ကြ်န္မေစာေစာက ေျပာသြားသလို ေက်းဇူးတရားဆိုတာ ဆိုတာကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးရေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ျပည္သူျပည္သူမ်ား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအေပၚမွာ ထားသင့္တဲ့ေက်းဇူးတရား၊ သစၥာတရားဆိုတာကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအေပၚမွာတင္မကဘူး၊ ကိုယ့္အေပၚမွာကိုယ္ထားသင့့္တဲ့ သစၥာတရား၊ ကိုယ့္အေပၚမွာ ကိုယ္သစၥာေစာင့္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို မေက်ပြန္တဲ့သူဟာ ကုိယ့္ကိုယ္ကို၊ ကိုယ့္အေပၚကို သစၥာမရွိရာေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေစတနာ ေမတၱာဆိုတာကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူျပည္သားမ်ားအားလံုးအေပၚမွာ ေမတၱာထားရမယ္၊ ေစတနာထားရမယ္။
ဒီမိုုကေရစီရဲ႕သေဘာသဘာဝအရ အတိုက္အခံဆိုတာ ရွိတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ခုဏက သစၥာတရားဆိုတာ ကုိယ့္ေပၚမွာကို ကိုယ့္တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္ရံုတင္မကဘူး၊ ကိုယ္လုပ္တဲ့ကိစၥေတြဟာ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိလုပ္ဖို႔နဲ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဂုဏ္သိကၡာမရွိတဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အေပၚမွာ ကို သစၥာမဲ့တာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္သိကၡာက်သြားတယ္ဆိုတာဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိခိုက္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြ်န္မတို႔ ဒီမုိုကေရစီစနစ္အတြင္းမွာဆိုလို႔ရွိရင္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေလးစားမႈမွာ အင္မတန္မွအေရးႀကီးပါတယ္။မတူညီတဲ့သေဘာတရားေတြရွိေပမယ့္လည္းေလးေလးစားစား ဆက္ဆံႏုိင္ဖို႔ဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။
ကြ်န္မတို႔ ျပည္သူျပည္သား အားလုံးအေပၚမွာ ေမတၱာေစတနာထားမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ကိုယ္နဲ႔အျမင္ မတူသူေတြ အေပၚမွာလည္း ေမတၱာေစတနာထားဖို႔ရာ လုိလားပါတယ္။ အျမင္မတူခ်င္းဟာ ေကာင္းပါတယ္။ အားလုံးဟာ တစ္ပုံစံတည္း စဥ္းစားမယ္၊ တစ္ပုံစံတည္းပဲ ေတြးမယ္ဆိုရင္ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ မကိုက္ညီပါဘူး။ တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္႔ဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီက တစ္ေသြးတည္းတစ္သားတည္း ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္။ တစ္သံတည္းထြက္ဖို႔မလိုပါဘူး။ တစ္မိန္႔ဆိုတာလည္း လုံးဝကို မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီမွာဆိုရင္ အသံေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေပမယ့္လည္း ေအာက္ေျခအားျဖင့္ တစ္ေသြးတည္းတစ္သားတည္း ညီညြတ္မႈလိုပါ တယ္။ ဒီတစ္ေသြးတည္းတစ္သားတည္းညီညြတ္မႈကေန ထြက္လာတ့ဲ အသံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ညိွႏို္င္ျခင္းဟာ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ စြမ္းရည္တစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ညိွလိုက္ႏုိင္ၿပီး တဲ့အခါ အမိန္႔အရမဟုတ္ဘဲနဲ႔ အားလုံးက၊ အားလုံးကေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေပါ့ေနာ္။ လူ႔သဘာ၀အရ အမ်ားစုရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္အရ အေျဖတစ္ခုကိုေဖာ္ထုတ္ၿပီးေတာ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ရိုးရိုးေလးလမ္းစဥ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတိုိ႔ ဒီရိုးရိုးေလးလမ္းစဥ္ဆိုေပမယ့္လည္း ေလွ်ာက္လို႔ကေတာ့ အင္မတန္မွ ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ ႀကြေရာက္လာတဲ့ ပရိသတ္မ်ားအားလံုး၊ ဧည့္သည္ေတာ္ႀကီးမ်ားအားလုံး၊ ပါဝင္ေဆြးေႏြးမယ့္ ပုဂၢိဳလ္သူမ်ားအားလုံးဟာ ကြ်န္မတို႔ ႏုိင္ငံအတြက္ အင္မတန္မွ ရိုးရွင္းေသာ္လည္း အင္မတန္မွခက္ခဲတဲ့လမ္းႀကီးကို ဘယ္လုိအေကာင္းဆုံး၊ အျမန္ဆုံးျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္မလဲဆိုတဲ့ နည္းေတြကို ရွာၾကပါလို႔ ကြ်န္မအေနနဲ႔တိုက္တြန္းရင္း နဲ႔ နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။
-------
Unicode Version
မြန်မာ့ဒီမိုကရေစီ ကူးပြောင်းမှု ဖြစ်စဉ် သုံးသပ်ဆွေးနွေးပွဲ (Forum on Myanmar Democratic Transition) တွင် နိုင်ငံတော်၏အတိုင်ပင်ခံပုဂ္ဂိုလ် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် ပြောကြားသည့် အဖွင့်မိန့်ခွန်း
မြန်မာ့ဒီမိုကရေစီကူးပြောင်းမှုဖြစ်စဉ် သုံးသပ်ဆွေးနွေးပွဲတွင် နိုင်ငံတော်၏အတိုင်ပင်ခံပုဂ္ဂိုလ် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် ပြောကြားသည့် အဖွင့်မိန့်ခွန်းအပြည့်အစုံမှာ အောက်ပါအတိုင်းဖြစ်ပါသည်-
ကျွန်မက လက်ခုပ်တီးခိုင်းတာကိုမကြိုက်ဘူးနော်။ တီးချင်မှတီးရမှာ ဒါ ဒီမိုကရေစီပဲ။ လက်ခုပ် မတီးချင် တီးချင်နဲ့ တီးခိုင်းတာ ဒါဟာ ဒီမိုကရေစီနဲ့ မကိုက်ညီဘူးလို့ကျွန်မ ထင်ပါတယ်။ ဒါကျွန်မတို့ ပြောင်းလဲရမယ့် အစဉ်အလာတစ်ခုပေါ့။ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဆွေးနွေးပွဲကို တက်ရောက်လာကြတဲ့ ဧည့်ပရိတ်သတ်အပေါင်းကို ကြိုဆိုပါတယ်။
ဒီနေ့ ကျွန်မတို့နိုင်ငံရဲ့ ဒီမိုကရေစီအသွင်ပြောင်းလဲမှုနဲ့ပတ်သက်လို့ ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးကနေ ဆွေးနွေးကြမယ် ဝေဖန်ကြမယ် သုံးသပ်ကြမယ်လို့ ကျွန်မတို့နားလည်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်မအနေနဲ့ တော့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးကို ဘယ်လိုနားလည်မလဲဆိုတာကိုတော့ အနည်းငယ်ရှင်းပြချင်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ ကျွန်မတို့ ဒီမိုကရေစီပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးကို လိုချင်ကြသလဲ။ ဘာဖြစ်လို့ ဒီလိုပြုပြင် ပြောင်းလဲရေးရရှိဖို့အတွက် ကျွန်မတို့ အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ်အနေနဲ့ နှစ် (၃၀)နီးပါး ကြိုးပမ်း ခဲ့လဲ ဆိုတာဟာ တိုတိုပြောရမယ်ဆိုရင် ကျေးဇူးတရားအရ၊ သစ္စာတရားအရ၊ မေတ္တာစေတနာအရ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျေးဇူးတရားအရဆိုတာ ကျွန်မတို့နိုင်ငံရဲ့ လွတ်လပ်ရေးအတွက် ကြိုးပမ်း ဆောင်ရွက် ခဲ့ကြတဲ့ အများအသိ ခေါင်းဆောင်ကြီးတွေသာမက အမည်မသိရဲဘော်တွေ၊ ပြည်သူတွေအတွက် ဖြစ်ပါတယ်။
ဒီလွတ်လပ်ရေးရအောင် ဆောင်ရွက်ပေးကြတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေအပေါ်မှာ ကျေးဇူးသိသောအားဖြင့် ကျွန်မတို့ လွတ်လပ်ရေးဟာ ခေါင်းဆောင်ကြီးများမျှော်မှန်းခဲ့သလို အမည်မသိပဲနဲ့ ကျဆုံးသွားရတဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူတွေရဲဘော်တွေ မျှော်မှန်းခဲ့သလိုဖြစ်ဖို့လုပ်ဖို့ဟာ တာဝန်တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ဘာတွေ မျှော်မှန်းခဲ့လဲဆိုတာကို စဉ်းစားဖို့အများကြီးလိုပါတယ်။ ပန်းတိုင်တစ်ခုဆိုတာဟာ ပန်းတိုင်ကိုပဲ ကြည့်လို့ မဖြစ်ပါဘူး။ ပန်းတိုင်ကိုသွားတဲ့လမ်းကလည်း မှန်ဖို့လိုပါတယ်။ တစ်ချို့ကဆိုရင် ပန်းတိုင်ရောက်ရင်ပြီးရော ဘယ်လိုနည်းနဲ့သွားသွားဆိုပြီး မြင်ကြပါတယ်။ ကျွန်မကတော့ ဒီလိုမမြင်ပါဘူး။ ပန်းတိုင်ကို သွားတဲ့လမ်းမှာ သွားပုံသွားနည်း မမှန်ကန်လို့ရှိရင် ပန်းတိုင်ကို ရောက်သွားတဲ့အခါကျရင် ကိုယ်မျှော်မှန်းသလို မဖြစ်တတ်ပါဘူး။ ပန်းတိုင်ကိုက ပုံပျက်ပန်းပျက်၊ ဂုဏ်သိက္ခာမဲ့ ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ရောက်အောင်လာခဲ့တဲ့ လမ်းက ဂုဏ်သိက္ခာမဲ့ခဲ့လို့ဆိုရင် ဒီလိုပဲဖြစ်မှာပဲ။ ဒါကြောင့် ပန်းတိုင်ရောက်အောင် လုပ်တဲ့နည်းတွေကလည်း မှန်ကန်ဖို့လိုတယ်။ သိက္ခာရှိဖို့လိုတယ်။
ကျွန်မတို့ရဲ့ ဒီမိုကရေစီ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးဟာ ရည်ရွယ်ချက်မှန်သလို၊ လုပ်ပုံလုပ်နည်း လမ်းစဉ်လည်း မှန်ဖို့ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။ အများပြောလေ့ရှိပါတယ်။ ကိုယ်ပိုင်အစိုးရဟာ မလုံလောက်ဘူး ကောင်းတဲ့အစိုးရဖြစ်ဖို့ လိုတယ်ဆိုတာပါ။ ဒီတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သားများ လွတ်လပ်ရေးအတွက် တိုက်ခိုက်ကြတဲ့နိုင်ငံသူနိုင်ငံသားတွေဟာ ဘာကြောင့် လွတ်လပ်ရေး လိုချင်ကြ လဲဆိုတာကို ပြန်ပြီးစဉ်းစား မယ်ဆိုရင် ဒသာနိကအမြင်နဲ့ ကျွန်မမပြောပါဘူး။ ဒသာနိက အမြင်နဲ့ ပြောမယ်ဆိုရင် ဘယ်တော့မှဆုံးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လူသားများဟာ လွတ်လပ်ခြင်းကို တမ်းတသလဲဆိုတာ။ ဘယ်လို မျှော်မှန်းချက်တွေနဲ့ လုပ်ဆောင်ခဲ့သလဲဆိုတာကို စဉ်းစားဖို့လိုပါတယ်။ စဉ်းစားတဲ့နေရာမှာ ကျွန်မတို့ရဲ့ နိုင်ငံတော် သီချင်းကိုကြည့်သလို နိုင်ငံတော်သီချင်းရဲ့ အခြေခံဖြစ်တဲ့ အရင်တုန်းက လွတ်လပ်ရေး ကာလတုန်းက တို့ဗမာသီချင်းနဲ့လည်း ပြန်ပြီးတော့ ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ လွတ်လပ်ရေးကာလတုန်းက သီချင်းရဲ့ အနောက်မှာရှိတဲ့အင်အားကတော့ တော်လှန်ရေးအင်အား၊ တော်လှန်ချင်တဲ့စိတ်နဲ့ ရေးတယ်လို့ ပြောလို့ရပါတယ်။
လွတ်လပ်ရေးရပြီးတဲ့အခါ ကျွန်မတို့ရဲ့နိုင်ငံတော်သီချင်းဟာ တည်ဆောက်ချင်တဲ့စိတ်နဲ့ ရေးထားတဲ့ သီချင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဥပမာဆိုလို့ရှိရင် တို့ဗမာသီချင်းမှာဆိုရင် “နောင်လာနောင်သားကောင်းစားဖို့ရာ တို့ကိုယ်ကျိုး လုံးလုံးမပါတဲ့” နောင်လာနောင်သားကောင်းစားဖို့ရာ လွတ်လပ်ဖို့လိုတယ် တို့နိုင်ငံ လွတ်လပ်မှ တို့နောင်လာ နောင်သားတွေ ကောင်းစားနိုင်မယ်ဆိုပြီးတော့ ဒီလိုရည်ရွယ်ချက်တွေနဲ့ မလွတ်လပ်တဲ့အခြေအနေ ကနေပြီးတော့ လွတ်လပ်တဲ့အခြေအနေကိုရောက်ဖို့နဲ့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲဖို့ ရုန်းကန်ခဲ့ကြတာဖြစ်ပါတယ်။
ဒီတော့ ကျွန်မတို့လွတ်လပ်ရေးရသွားတဲ့အခါကျတော့ ဘယ်လိုနိုင်ငံတော်ကြီးကို မျှော်မှန်းသလဲဆိုတာ ကျွန်မတို့ရဲ့နိုင်ငံတော်သီချင်းထဲမှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပါပါတယ်။ “တရားမျှတလွတ်လပ်ခြင်းနဲ့မသွေ” ကျွန်မသိပ်ပြီး သဘောကျတယ်။ တရားမျှတမှုနဲ့စတာနဲ့ လွတ်လပ်ရုံနဲ့ မလုံလောက်ဘူး။ တရားမျှတမှု ရှိမှ လွတ်လပ်ရကျိုးနပ်မှာဖြစ်ပါတယ်။“များလူခပ်သိမ်းငြိမ်းချမ်းစေဖို့၊ ခွင့်တူညီမျှ ဝါဒဖြူစင်တဲ့ပြည်” တဲ့ များလူအားလုံးကနေပြီးတော့ ငြိမ်းချမ်းရမယ်၊ ငြိမ်းချမ်းရေးအရေးကြီးတယ်၊ ခွင့်တူညီမျှသာ ရမယ်။ နိုင်ငံသူနိုင်ငံသားအားလုံးဟာ တူညီတဲ့အခွင့်အရေးတွေရကြရမယ်။ ဝါဒဖြူစင်တဲ့မြေတဲ့ ရိုးသားဖြူစင်ဖို့လိုတယ်။ စောစောက ကျွန်မပြောသလိုပေါ့ ဂုဏ်သိက္ခာရှိဖို့ အင်မတန်မှ အရေးကြီး ပါတယ်။ အဲ့တော့ ကျွန်မတို့ရဲ့နိုင်ငံဟာ လွတ်လပ်ရေးရပြီး ဖြူးဖြူးဖြောင့်ဖြောင့်တော့ မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ ပြောင်းလဲရေးဆိုတာ အကောင်းဘက်ပြောင်းလဲတာလဲရှိသလို။ အဆိုးဘက် ပြောင်းလဲတာလည်း ရှိနိုင်ပါတယ်။
ကျွန်မတို့နိုင်ငံဟာ အစတုန်းကတော့ ဒီမိုကရေစီစံနှုန်းစံထားတွေနဲ့ စခဲ့ပေမယ့် လမ်းလွဲခဲ့တာတွေလည်း ရှိပါတယ်။ ဒါတွေကိုပြန်ပြီးတော့ တည့်မတ်ဖို့ဆိုပြီးတော့ ကျွန်မတို့ဟာ ဒီမိုကရေစီအရေးတော်ပုံကြီး လမ်းစဉ်ကို လျှောက်ခဲ့တာပါ။ ငြိမ်းချမ်းတဲ့နည်းနဲ့၊ အကြမ်းမဖက်တဲ့နည်းနဲ့ ဝါဒဖြူစင်တဲ့နည်းလို့ ပြောရမှာပေါ့။ ကျွန်မတို့ ယုံကြည်ချက်အရ ကျွန်မတို့ရဲ့ လွတ်လပ်ရေးဖခင်ကြီးများ၊ လွတ်လပ်ရေး အတွက် စတေးခဲ့ကြတဲ့ ကျွန်မတို့သာမန်ပြည်သူပြည်သားများရဲ့ မျှော်မှန်းချက်တွေနဲ့ ကိုက်ညီအောင် ဖြူစင်ဝါဒနဲ့ တရားမျှတတဲ့ လွတ်လပ်မှုရအောင်၊ တရားမျှတတဲ့ဒီမိုကရေစီစနစ်တစ်ခု ထူထောင်နိုင် အောင် ကျွန်မတို့တွေ ကြိုးပမ်းခဲ့ကြတာဖြစ်ပါတယ်။ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးဆိုတာ ဘယ်တော့မှ မလွယ်ပါဘူး။ မှန်မှန်ကန်ကန်လုပ်ဖို့ဆိုတာကလည်းလွယ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။
ကျွန်မတို့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးနဲ့ ပတ်သက်လို့ ဒီနေ့လိုဆွေးနွေးပွဲလုပ်တယ်ဆိုတာ အင်မတန်မှ လိုအပ်ပါတယ်။ အင်မတန်မှလည်း သင့်တော်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့ စိန်ခေါ်မှုတွေဟာ ဘာတွေလဲဆိုတာကို အဖက်ဖက်ကကြည့်ဖို့လိုပါတယ်။ တခြားကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ နိုင်ငံအများကလည်း ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးလမ်းကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ရဲ့တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့အတွေ့အကြုံတွေကတော့ ထပ်တူထပ်မျှ တူနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ထပ်တူထပ်မျှမဟုတ် ပေမယ့် ယူစရာ သင်ခန်းစာများကတော့ ယူတတ်လို့ရှိရင် ရမယ်လို့ထင်ပါတယ်။
ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးနဲ့ပတ်သက်လို့ရှိရင် ဒီဆွေးနွေးပွဲတွင် ဆွေးနွေးမယ်ဆိုပြီးတော့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ ကိစ္စရပ်တွေရှိပါတယ်။ သတ်မှတ်ထားတဲ့ကိစ္စရပ်တွေမှာဆိုရင် ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေး အတွက် ဘာတွေက အရေးကြီးလဲဆိုတာကို စဉ်းစားပြီးတော့ သတ်မှတ်တယ်လို့ ကျွန်မထင်ပါတယ်။ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးလုပ်တဲ့နေရာမှာ ဘက်စုံကြည့်ရမယ်လို့ ကျွန်မပြောထားခဲ့ပါတယ်။ အခု ဒီမိုကရေစီ အသွင်ကူးပြောင်းရေး လုပ်ငန်းစဉ်နဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ ဒီ Forum မှာဆိုရင် စစ်ဘက် အုပ်ချုပ်မှုမှ အရပ်ဘက်အုပ်ချုပ်ရေးသို့၊ ဗဟိုဦးစီးစနစ်မှ ဈေးကွက်စီးပွားရေးသို့၊ စစ်ပွဲမှသည် ငြိမ်းချမ်းရေးဆီသို့ ဆိုပြီးတော့ ဒီလိုခေါင်းစဉ်တွေကို ဆွေးနွေးမှာဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မကတော့ ပထမဦးဆုံး အရေးကြီးတဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးကိစ္စကို ပြောချင်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ပြောင်းလဲရာမှာ ပြည်တွင်းစစ်ဖြစ်ပွားနေတဲ့ လွတ်လပ်ရေးမရခင်ကစပြီးတော့ ပြည်တွင်းစစ်မီးတွေ မငြိမ်းနိုင်တဲ့ ကျွန်မတို့နိုင်ငံမှာ ငြိမ်းချမ်းရေးရဖို့ဆိုတာ ပထမဦးဆုံး အရေးကြီးဆုံးကိစ္စလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ရဲ့ဦးစားပေးလုပ်ငန်းတစ်ခုလည်းဖြစ်ပါတယ်။
တချို့တွေကတော့ ဖွံ့ဖြိုးရေးကသာ အရေးကြီးတယ်။ ဖွံ့ဖြိုးရေးရလို့ရှိရင် အလိုလို ငြိမ်းချမ်းရေး ရမယ်ဆိုပြီး ပြောတဲ့သူတွေရှိပါတယ်။ ဒီအမြင်ကို ကျွန်မသဘောမတူပါဘူး။ ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့ ဖွံ့ဖြိုးရေးဟာ ခွဲပြီးတော့ ကြည့်လို့မရပါဘူး။ ငြိမ်းချမ်းရေး မရလို့ရှိရင် ဖွံ့ဖြိုးရေးဆိုတာကလည်း တည်တံ့ ခိုင်မြဲနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဖွံ့ဖြိုးရေးမရှိလို့ရှိရင် ငြိမ်းချမ်းရေးကလည်း တည်တံ့ခိုင်မြဲနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီနှစ်ခုစလုံးအတွက် ကျွန်မတို့ကြိုးစားဖို့လိုပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်မတို့ဟာ ဒီနိုင်ငံမှာ ပြည်တွင်းစစ်ငြိမ်းသွားဖို့ဆိုတာကို ဦးစားပေးပြီးတော့ ဆောင်ရွက်နေတာပါ။ ပြည်တွင်းစစ်ငြိမ်းဖို့ လုပ်တာနဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ တိုင်းရင်းသား ပြည်သူပြည်သားများအားလုံးအတွက် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ လုပ်နေတာ ဖြစ်ပါတယ်။ စီးပွားရေးပြုပြင် ပြောင်းလဲဖို့ ဆိုတာလည်း လွယ်တဲ့ကိစ္စမဟုတ်ပါဘူး။
ကျွန်မတို့နိုင်ငံဟာ ပြောရရင် အချိန်နှောင်းနေတဲ့နိုင်ငံပါ။ ကျွန်မတို့ရဲ့ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတွေ အရှိန်အဟုန်နဲ့ တိုးတက်နေတဲ့အချိန်တုန်းက ကျွန်မတို့ဟာ ဒီလိုတိုးတက်နိုင်ဖို့ကြိုးစားခွင့် မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီတော့ ကျွန်မတို့က နောက်ကနေ လိုက်နေရတာဖြစ်ပါတယ်။ နောက်ကနေလိုက်ရ ပေမယ့်လည်း နောက်ကနေလိုက်ရခြင်းရဲ့ အကျိုးကျေးဇူးတွေ ရှိပါတယ်။ အဲဒါကတော့ ရှေ့ကသွားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်များ၊ နိုင်ငံများရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ကြည့်ပြီးတော့ ကျွန်မတို့ သင်ခန်းစာယူဖို့ပဲရှိပါတယ်။ ကျွန်မတို့ဒီလို သင်ခန်းစာယူပြီးတော့ လုပ်သွားရတဲ့ နေရာမှာ အရေးကြီးဆုံးကိစ္စကတော့ စိ်တ်ဓာတ် ပဲလို့ ကျွန်မထင်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးအတွက် စပြီးတော့ လှုပ်ရှားခဲ့တဲ့အခါမှာ ဒီမိုကရေစီအရေးတော်ပုံပေါ့နော်။ ဒီမိုကရေစီ အရေးတော်ပုံ အတွက် လှုပ်ရှားမှုကြီးလို့ခေါ်တဲ့နေရာမှာ ဒီမိုကရေစီတော်လှန်ရေးကြီးလို့လည်း တစ်ချို့က ခေါ်ဆိုကြပါတယ်။ ဒီတော့တော်လှန်ရေးဆိုတာ ကျွန်မ ခဏခဏပြောပါတယ်။ တကယ်တော့ ဒါဟာ စိတ်ဓာတ် တော်လှန်ရေးဖြစ်ရမယ်။
တကယ့် ဒီမိုကရေစီရဖို့ဆိုတာ ကျွန်မတို့က ဒီမိုကရေစီစနစ်နဲ့ ကိုက်ညီတဲ့စိတ်ဓာတ်တွေ မွေးမြူနိုင် မှရမှာ၊ ဒီလိုမွေးမြူနိုင်မှ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဒီမိုကရေစီဟာလဲ တည်တံ့ခိုင်မြဲနိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်၊ ကျွန်မတို့ စိတ်ဓာတ်တွေ ပြုပြင်ဖို့လိုပါတယ်၊ Mindset ပေါ့နော်။ ကိုယ့်ရဲ့အတွေးအခေါ်၊ အမြင်၊ အနေအထား ရပ်တည်မှု အားလုံးပေါ့၊ ဒါတွေကို ကျွန်မတို့မပြုပြင်ဘဲနဲ့ ဒီမိုကရေစီကို ကျွန်မတို့နိုင်ငံအတွက် အကျိုးရှိအောင် လုပ်လို့ မရပါဘူး။
ဒီမိုကရေစီဆိုတာ အခွင့်အရေးတွေ ပါလာပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ထပ်တလဲလဲပေါ့နော်။ အခွင့်အရေး နဲ့အတူ ပါဝင်နေပြီဆိုတာလဲ ထပ်တလဲလဲ ပြောလေ့ရှိပါတယ်။ ဒီအခွင့်အရေးတွေကို လုပ်တဲ့နေရာမှာ ကျွန်မတို့ အခုအစိုးရက တာဝန်ယူတဲ့ တစ်နှစ်ခွဲနီးပါးကာလအတွင်းမှာ တွေ့ရတယ်။ တစ်ချို့တွေက ဒီမိုကရေစီ အခွင့်အရေးတွေကို အပြုသဘောဆောင်တဲ့ပုံစံနဲ့ အပေါင်းလက္ခဏာ ဆောင်တဲ့ပုံစံနဲ့ သုံးစွဲကြတယ်။ တစ်ချို့တွေကတော့ ဒီလိုမဟုတ်ဘဲနဲ့ ဒီမိုကရေစီအခွင့်အရေးတွေကို အနုတ်လက္ခဏာ ဆောင်တဲ့ပုံစံနဲ့ သုံးစွဲနေတယ်။ ဘယ်သူတွေက ဘယ်လိုသုံးစွဲနေတယ်ဆိုတာတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သားတွေက သိမယ်လို့ ကျွန်မထင်ပါတယ်။ တချို့ဆိုလို့ရှိရင် ကျွန်မတို့နိုင်ငံမှာ ဒီမိုကရေစီ မရှိခဲ့တာ အင်မတန်ကြာလို့ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံသူ နိုင်ငံသားများဟာ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး နားမလည်ဘူးလို့ ထင်ကြပါတယ်။ ဥပဒေအရ ၊ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအရ၊ အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်အရ နားမလည်တာရှိ နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သားများဟာ မှန်ကန်မှုနဲ့ မမှန်ကန်မှုကိုတော့ ခွဲခြားပြီးတော့ မြင်သည့်သူများပါတယ်။
ဒါ့ကြောင့်မို့ ဒီမိုကရေစီပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးဟာ မှန်ကန်တဲ့ပုံစံနဲ့ သွားနေသလား၊ မသွားနေဘူးလား ဆိုတာ အသိဆုံးကတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သားတွေပါပဲ။ မှန်ကန်တဲ့ပုံစံနဲ့ သွားရင်တောင်မှ အားလုံးဟာ ချက်ချင်းလက်ငင်းကောင်းစားဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ နေရာတိုင်းမှာလည်း အောင်မြင်မှုရဖို့ဆိုတာဟာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မတို့ အဘက်ဘက်က ကြိုးစားရပါလိမ့်မယ်။ တချို့ကဆိုလို့ရှိရင် ဒီမိုကရေစီအသွင် ကူးပြောင်းရေးကို အမြင်တစ်ခုတည်းနဲ့ပဲ မြင်ပါတယ်၊ တစ်ဖက်ကနေပဲ မြင်ပါတယ်၊ အဲဒီကျွန်မတို့ ငယ်ငယ်ကသင်ရတဲ့ မျက်မမြင်ပုဏ္ဍားကြီးခြောက်ယောက် နဲ့ ဆင်လိုပေါ့နော်၊ နှာမောင်းလေးကို ကိုင်ပြီးတော့ ဆင်ဆိုတာလဲ မြွေပါပဲဆိုပြီးတော့ အော်နေကြတာပဲ။ ခြေထောက်ကြီးကိုဖက်ပြီးတော့လဲ ဆင်ဆိုတာ သစ်ပင်ကြီးပါပဲလို့ အော်တဲ့သူကလည်း ဒီတိုင်းပဲ ဘယ်သူဘာပြောပြော သစ်ပင်ကြီးနဲ့ တူပါတယ်လို့ပဲ အော်နေမှာပဲ။ ဒီလိုကျွန်မတို့ ကြည့်လို့မရပါဘူး။ ဆင်ဆိုတာဘယ်လိုလဲလို့ သိချင်လို့ရှိရင် ဆင်တစ်ကောင်လုံးကိုကြည့်ဖို့လိုပါတယ်။ ဒီမျက်မမြင် ပုဏ္ဍားကြီးတွေလို တစ်နေရာကိုဘဲ ဖက်တွယ်ပြီးတော့ ဒီလိုနေပါတယ်လို့ ကျွန်မတို့ ပြောလို့မရပါဘူး။ ကျွန်မတို့နိုင်ငံရဲ့ တိုးတက်ရေးအတွက် ကြိုးပမ်းတဲ့အခါမှာ နိုင်ငံရဲ့တည်ငြိမ်ရေး၊ ဒီမိုကရေစီစနစ် အပြည့် အမြစ်တွယ်ရေးအတွက် ကြိုးပမ်းတဲ့နေရာမှာ ကျွန်မတို့က ဆင်တစ်ကောင်လုံးကို ကြည့်နိုင်တဲ့ စွမ်းအင်ရှိဖို့ရာ အင်မတန်မှအရေးကြီးပါတယ်။ စီးပွားရေးဘက်က ကြည့်ရမယ်။ နိုင်ငံရေးဘက်က ကြည့်ရမယ်။ လူမှုရေးဘက်ကကြည့်ရမယ်။ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံမှာရှိတဲ့ ပြဿနာပေါင်းစုံဘက်က ကြည့်ရမယ်။ တစ်ဖက်တည်းကြည့်လို့မပါဘူး။ ကိုယ်ယုံကြည်တဲ့ ဘက်ကိုလည်း ကိုယ်ကနေပြီးတော့ ဦးစားပေးချင်တဲ့ဘက်ကိုလည်း ကြည့်လို့မရပါဘူး။ ဘယ်ဟာတွေကို ဦးစားပေးရမှာလဲ ဆိုတာကတော့ ဒါအစိုးရများက ဆုံးဖြတ်ဖို့တာဝန်ရှိမှာပါ။ တာဝန်အရ ဆုံးဖြတ်ချက်ချတဲ့ အခါမှာ ကျွန်မတို့ကတော့ မှန်ကန်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ဖြစ်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်၊ အကယ်၍ အမှားအယွင်းရှိတယ်ဆိုလို့ရှိရင်လည်း ပြင်ဖို့၊ ပြုပြင်ဖို့ ကျွန်မတို့အနေနဲ့ ဒီဟာသတ္တိရှိရှိနဲ့ ပြုပြင်သင့်တဲ့ဟာကိုပြုပြင်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။
ဒီမိုကရေစီထူထောင်တယ်ဆိုတာဟာ ယဉ်ကျေးမှုတစ်ခုကို ထူထောင်တာပါလို့လည်း ကျွန်မ မကြာခဏ ပြောပါတယ်၊ ဒီမိုကရေစီ ယဉ်ကျေးမှုဆိုတာဟာ ပြည်သူတွေကနေစတာပါ၊ ယဉ်ကျေးမှုဆိုတာ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းကနေစတာပါ ဖြစ်ပါတယ်။ အစိုးရကနေပြီးတော့ ချပေးတိုင်းဖြစ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါ့ကြောင့်မို့လို့ ကျွန်မတို့ ဒီမိုကရေစီထူထောင်တယ်ဆိုလို့ရှိရင် ပြည်သူတွေအားလုံးပါဝင်ဖို့ဆိုတာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။ ကျွန်မတို့ စပြီးတော့ ၂၀၁၅ ခုနှစ် ရွေးကောက်ပွဲအတွက် စပြီး လှုပ်ရှားစဉ် အခါတုန်းက ပြောင်းလဲချိန်တန်ပြီဆိုပြီးတော့ ကျွန်မတို့ကနေပြီးတော့ ဒီဆောင်ပုဒ်အရ ရွေးကောက်ပွဲကို ယှဉ်ပြိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အဲ့တုန်းက ကျွန်မပြောခဲ့ပါတယ် ပြောင်းလဲချိန်က တန်ရုံတင်မက အချိန်ပါလွန်နေပါပြီ။ ဒါပေမယ့်လည်း အမြန်ဆုံးဖြစ်အောင်တော့ ကျွန်မတို့ကြိုးစားရမယ်။ အခု ဒုတိယနှစ်ထဲ ရောက်လာတဲ့ အခါကျတော့ ကျွန်မတို့ ပြည်သူနဲ့အတူဆိုတဲ့ဆောင်ပုဒ်ကို ကျွန်မတို့ ကိုင်စွဲထားပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဘယ်လိုပြောင်းလဲမှုမျိုးမဆို တကယ်ခိုင်မာဖို့၊ တကယ်တည်တံ့ဖို့ဆိုလို့ရှိရင် ပြည်သူတွေမပါလို့ မဖြစ်ပါဘူး။ အစိုးရဆိုတာဟာ ဒီမိုကရေစီနည်းအရ ပြည်သူလူထုက ရွေးချယ်တင်မြောက်တဲ့ အစိုးရသာ ဖြစ်ရပါမယ်။ ပြည်သူလူထုက ရွေးချယ် တင်မြောက်တဲ့အစိုးရကသာ ပြည်သူနဲ့ နီးစပ်မှုရှိမယ်။ ပြည်သူတွေရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထား၊ သဘောထား ၊ ဆန္ဒတွေကို လေးစားမယ်၊ နားလည်မယ်၊ တန်ဖိုးထားမယ်၊ အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားရမှာဖြစ်ပါတယ်၊ ဒါကြောင့်မို့ ကျွန်မတို့အခု ဒီမိုကရေစီအသွင်ကူးပြောင်းရေးနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး တော့ ဆွေးနွေးပွဲတွေ လုပ်တဲ့အခါမှာ လက်တွေ့ကျတဲ့ အဖြေတွေရှာဖို့ ကျွန်မအနေနဲ့တိုက်တွန်းချင် ပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့လည်း ကျွန်မတို့ဟာ အတိတ်ကို သင်ခန်းစာယူဖို့သာ သုံးစွဲဖို့သာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။ ဒီမိုကရေစီပြုပြင် ပြောင်းလဲမှုကို လျှောက်တဲ့လမ်းမှာဆိုလို့ရှိရင် အတိတ်ကိုမမေ့နိုင်လို့ အတိတ်ရဲ့သားကောင်အဖြစ်မှ လွတ်မြောက်အောင် မရုန်းကန်နိုင်လို့ ဒီလို ကိုယ့်ကိုကိုယ် လွတ်လပ်အောင် အတိတ်ကနေပြီးတော့ လွတ်လပ်အောင်မလုပ်နိုင်တဲ့ကိစ္စတွေကြောင့် အထစ်အငေါ့ တွေ အများကြီးဖြစ်ပါတယ်။ အတိတ်ဆို တာဟာ သင်ခန်းစာယူဖို့ပါပဲ။ ကျွန်မတို့အတွက် အရေးကြီးဆုံးကတော့ ပစ္စပ္ပုန်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုပစ္စပ္ပုန်မှာ ဒီမိုကရေစီအတွက် ရုန်းကန်တဲ့နေရာမှာ ကျွန်မခဏခဏပဲပြောပါတယ်။ ရိုးရိုးလေးစဉ်းစားပါ။ ကိုယ်တိုင်က ဒီမိုကရေစီအတွက် ဘာလုပ်နေလဲ။ ဘာလုပ်ပေးကြလဲ။ဒါဟာအစိုးရအဖွဲ့ဝင် တွေမှာတော့ အဓိက တာဝန်ရှိပါတယ်။ သို့သော်ငြားလည်း ပြည်သူပြည်သား တစ်ယောက်ချင်း တစ်ယောက်ချင်းမှာလဲ တာဝန်ရှိပါတယ်။
အစိုးရအဖွဲ့ဝင်တွေကို ပြောရမယ်ဆိုရင် ကိုယ်နဲ့သက်ဆိုင်တဲ့ တာဝန်တွေကို ကျေပွန်ရဲ့လား။ ကိုယ့်တာဝန်တွေကို ကျေပွန်တဲ့နေရာမှာ အမြင်ကျယ်ကျယ်နဲ့ ကျေပွန်အောင်ထမ်းဆောင်နေရဲ့လား။ ငါ့ဌာနက အောင်မြင်ရင်ပြီးရော ငါ့အလုပ် လုပ်လို့ရရင် ပြီးရော ကျန်တဲ့လူတွေ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ဆိုတဲ့စိတ်ဓာတ်တွေနဲ့ ကျွန်မတို့လုပ်လို့မဖြစ်ပါဘူး။ အမြင်ကျယ်ဖို့ တာဝန်ကျေပွန်မှု အင်မတန် အရေးကြီးပါတယ်။ အစိုးရဘက်က တာဝန်မကျေလို့ရှိရင်၊ အမြင်မကျယ်လို့ရှိရင် ပြည်သူတွေဘက်က ဘယ်လိုလုပ်တာဝန်ကျေပွန်မလဲ။ ဘယ်လိုလုပ်အမြင်ကျယ်မှာလဲ။ အမြင်မကျယ်ဘူးဆိုလို့ရှိရင် ငြိမ်းချမ်းရေးရဖို့ဆိုတာ အင်မတန်ခက်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ငြိမ်းချမ်းရေးရဲ့အခြေခံဟာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး လေးစားခြင်း၊ တစ်ဦးအပေါ်တစ်ဦး နားလည်မှုရှိခြင်းပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုနားလည်မှုတွေ၊ လေးစားမှုတွေဟာ အမြင်ကျယ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေမှ ပြုစုပျိုးထောင်ပေးနိုင်တဲ့စိတ်ထားတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ ငါသာမှန်တယ်၊ ငါကသာသိတယ်၊ ငါကသာတတ်တယ်၊ ငါကသာလုပ်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ စိတ်တွေရှိတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်များဟာ အမြင်ကျဉ်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်များပါပဲ။ ဒီလိုအမြင်ကျဉ်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်များဟာ အခြားပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့ ခံစားချက်တွေ၊ ဆန္ဒတွေ၊ မျှော်လင့်မှုတွေကို ဘယ်တော့မှ နားလည်နိုင်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလိုနားလည်မှု မရှိနိုင်ရင် ကျွန်မတို့ နိုင်ငံရဲ့ညီညွတ်ရေးအတွက်၊ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံရဲ့ငြိမ်းချမ်းရေး အတွက်၊ ကျွန်မတို့နိုင်ငံရဲ့ ဒီမိုကရေစီပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုအောင်မြင်ရေးအတွက် ထိထိရောက်ရောက် လုပ်ပေးနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ဒါကြောင့်မို့လို့ ကျွန်မအနေနဲ့ အခု ဒီပြုပြင်ပြောင်းလဲရေး ဆွေးနွေးပွဲကို တက်လာတဲ့သူတွေဟာ ပထမဦးဆုံးတော့ ကျေးဇူးတရားအရ၊ သစ္စာတရားအရ၊ စေတနာမေတ္တာအရ ကျွန်မစောစောက ပြောသွားသလို ကျေးဇူးတရားဆိုတာ ဆိုတာကတော့ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံလွတ်လပ်ရေးရအောင် လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ပြည်သူပြည်သူများ ခေါင်းဆောင်ကြီးများအပေါ်မှာ ထားသင့်တဲ့ကျေးဇူးတရား၊ သစ္စာတရားဆိုတာကတော့ ကျွန်မတို့ ကိုယ့်နိုင်ငံအပေါ်မှာတင်မကဘူး၊ ကိုယ့်အပေါ်မှာကိုယ်ထား သင့်တဲ့ သစ္စာတရား၊ ကိုယ့်အပေါ်မှာ ကိုယ်သစ္စာစောင့်တယ်ဆိုတာ ကိုယ့်တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင် လုပ်ဆောင်ခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ့်တာဝန်ကို မကျေပွန်တဲ့သူဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို၊ ကိုယ့်အပေါ်ကို သစ္စာမရှိရာရောက်ပါတယ်။ နောက်တော့ စေတနာမေတ္တာဆိုတာကတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြည်သူပြည်သား များ အားလုံးအပေါ်မှာ မေတ္တာထားရမယ်၊ စေတနာထားရမယ်။
ဒီမိုကရေစီရဲ့သဘောသဘာဝအရ အတိုက်အခံဆိုတာ ရှိတာပဲ။ ပြီးတော့ ခုဏက သစ္စာတရားဆိုတာ ကိုယ့်ပေါ်မှာကို ကိုယ့်တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင် လုပ်ရုံတင်မကဘူး၊ ကိုယ်လုပ်တဲ့ကိစ္စတွေဟာ ဂုဏ်သိက္ခာရှိရှိလုပ်ဖို့နဲ့ အရေးကြီးပါတယ်။ ဂုဏ်သိက္ခာမရှိတဲ့အလုပ်တွေ လုပ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ့်အပေါ် မှာကို သစ္စာမဲ့တာပဲ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကိုယ့်သိက္ခာကျသွားတယ်ဆိုတာဟာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ထိခိုက်တာပဲ။ ဒါကြောင့်မို့ ကျွန်မတို့ ဒီမိုကရေစီစနစ်အတွင်းမှာဆိုလို့ရှိရင် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လေးစားမှုမှာ အင်မတန်မှအရေးကြီးပါတယ်။ မတူညီတဲ့သဘောတရား တွေရှိပေမယ့်လည်း လေးလေးစားစား ဆက်ဆံနိုင်ဖို့ဟာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။
ကျွန်မတို့ ပြည်သူပြည်သား အားလုံးအပေါ်မှာ မေတ္တာစေတနာထားမယ်ဆိုလို့ရှိရင် ကိုယ်နဲ့အမြင် မတူသူတွေ အပေါ်မှာလည်း မေတ္တာစေတနာထားဖို့ရာ လိုလားပါတယ်။ အမြင်မတူချင်းဟာ ကောင်းပါတယ်။ အားလုံးဟာ တစ်ပုံစံတည်း စဉ်းစားမယ်၊ တစ်ပုံစံတည်းပဲ တွေးမယ်ဆိုရင် တကယ်တော့ ဒါဟာ ဒီမိုကရေစီရဲ့ အနှစ်သာရနဲ့ မကိုက်ညီပါဘူး။ တစ်သွေးတစ်သံတစ်မိန့် ဆိုတာဟာ ဒီမိုကရေစီမဟုတ်ပါဘူး။ ဒီမိုကရေစီက တစ်သွေးတည်းတစ်သားတည်း ဖြစ်ဖို့ဆိုတာ ကောင်းပါတယ်။ တစ်သံတည်းထွက်ဖို့မလိုပါဘူး။ တစ်မိန့်ဆိုတာလည်း လုံးဝကို မသင့်လျော်ပါဘူး။ ဒီမိုကရေစီမှာဆိုရင် အသံတွေအမျိုးမျိုးထွက်ပေမယ့်လည်း အောက်ခြေအားဖြင့် တစ်သွေးတည်းတစ်သားတည်း ညီညွတ်မှုလိုပါတယ်။ ဒီတစ်သွေးတည်းတစ်သားတည်းညီညွတ်မှုကနေ ထွက်လာတဲ့ အသံအမျိုးမျိုးကို ညှိနိုင်ခြင်းဟာ ဒီမိုကရေစီရဲ့ စွမ်းရည်တစ်ခုပဲဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီလို ညှိလိုက်နိုင်ပြီး တဲ့အခါ အမိန့်အရမဟုတ်ဘဲနဲ့ အားလုံးက၊ အားလုံးကတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့နော်။ လူ့သဘာဝအရ အများစုရဲ့ သဘောတူညီချက်အရ အဖြေတစ်ခုကိုဖော်ထုတ်ပြီးတော့ အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ဆိုတာဟာ ဒီမိုကရေစီ ရဲ့ ရိုးရိုးလေးလမ်းစဉ်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ဒီရိုးရိုးလေးလမ်းစဉ်ဆိုပေမယ့်လည်း လျှောက်လို့ ကတော့ အင်မတန်မှ ခက်ခဲပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီနေ့ ကြွရောက်လာတဲ့ ပရိသတ်များအားလုံး၊ ဧည့်သည်တော်ကြီးများအားလုံး၊ ပါဝင်ဆွေးနွေးမယ့် ပုဂ္ဂိုလ်သူများအားလုံးဟာ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံအတွက် အင်မတန်မှ ရိုးရှင်းသော်လည်း အင်မတန်မှခက်ခဲတဲ့လမ်းကြီးကို ဘယ်လိုအကောင်းဆုံး၊ အမြန်ဆုံးဖြတ်ကျော်နိုင်မလဲဆိုတဲ့ နည်းတွေကို ရှာကြပါလို့ ကျွန်မအနေနဲ့တိုက်တွန်းရင်း နဲ့ နိဂုံးချုပ် ပါတယ်။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။