ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ ၊ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ေက်
ေက်ာ္ေက်ာ္စိုး (ဂ်ပန္)
ဒီမနက္ အလုပ္အသြား ဘူတာမွာ ရထားလက္မွတ္ကဒ္ထဲ ေငြျဖည့္ေနတုန္း ေဘးမွာ မူလတန္းအရြယ္ကေလး တစ္ေယာက္ကို ဘူတာဝန္ထမ္းက ရထားလက္မွတ္ဝယ္တာနဲ႔ သြားမယ့္ခရီးကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ စကားလံုးႏူးႏူးည့ံည့ံသံုးၿပ
ကေလးရဲ႕လက္ထဲမွာ အိမ္ကလူႀကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ ေရးေပးလိုက္တဲ့ ရထားေျပာင္းစီးရမယ့္ဘူတာနဲ႔
အဲဒီကေလးဆီမွာ ေက်ာပိုးအိတ္အႀကီးတစ္လံုးပါ
ဘူတာဝန္ထမ္းက နံရံအေပၚမွာ ခ်ိတ္ကပ္ထားတဲ့ ရထားလမ္းဘူတာျပေျမပံုကို လက္ၫွိုဳးၫႊန္ျပၿပီး "ဆင္းရမယ့္ဘူတာက အဲဒီဘူတာဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာ့ ေျပာင္းစီးရမယ့္ ရထားလိုင္းနဲ႔ ေျပာင္းစီးရမယ့္ဘူတာက ဒီဘူတာေနာ္" ဆိုျပီး ရွင္းျပတယ္။ ကေလးကလည္း အဲဒီလိုရွင္းျပတာကို နားေထာင္ရင္း လက္ထဲကစာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတာနဲ႔ တိုက္ၾကည့္တယ္။
အဲဒီေနာက္ ဘူတာဝန္ထမ္းက " ရထားခက ယန္း ၃၈၀ က်တယ္၊ အဲဒါက လူႀကီးအတြက္ျဖစ္တယ္ ၊ ကေလးအတြက္ဆိုရင္ ကိုဒိုးမို(kodomo) ခလုပ္ကိုႏွိပ္" ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ကေလးက အဲဒီခလုပ္ကိုႏွိပ္လိုက္ေတာ့
ဘူတာဝန္ထမ္းက "ကေလးခက ယန္း ၂၀၀ က်တယ္" ဆိုေတာ့ ကေလးက ယန္း ၅၀၀ ေစ့ကိုစက္ထဲထည့္လိုက္ၿပီး ၂၀၀ ကိုျပတဲ့ေနရာကိုႏွိပ္လိုက္တ
အဒီေနာက္ ကေလးက သူ႔ရဲ႕ေက်ာပိုးအိပ္ကို ေကာက္လြယ္လိုက္တယ္၊ သူ႔အရြယ္နဲ႔သူ႔အတြက္ေတာ့ ေလးတဲ့ပံုပဲ။ က်ေနာ္လည္း ကေလးေနာက္ကလိုက္ၿပီး လက္မွတ္ျဖတ္စက္ကေန ဝင္လိုက္တယ္။ အဲဒီကေလးဟာ ဘူတာဝန္ထမ္းကို ေက်းဇူးတင္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘူတာဝန္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးက ကေလးကို လွည့္မၾကည့္ပဲ ရံုးခန္းထဲဝင္သြားတယ္။
အမွန္ေတာ့ ဘူတာဝန္ထမ္းဟာ သူရဲ႕အလုပ္ကို သူလုပ္တာပါပဲ။ ကေလးကို ေလးေလးစားစားနဲ႔ ႏူးႏူးညံ့ညံ့နဲ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျပာျပတယ္။ အဲဒါက သူ႔တာဝန္ေလ။ မသိနားမလည္နဲ႔ ရထားစီးမယ့္ခရီးသည္ေတြကို ရွင္းျပ ေျပာျပရမယ့္တာဝန္ကို ထမ္းတာျဖစ္တယ္။
ကေလးျဖစ္တဲ့သူက သူ႔ကို တေလးတစား ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပတာကို ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႕ရရွိခံစား
လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းအတြင္းမွ
ေက်ာ္ေက်ာ္စိုး (ဂ်ပန္)
၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၁ ရက္
ေက်ာ္ေက်ာ္စိုး (ဂ်ပန္)
ဒီမနက္ အလုပ္အသြား ဘူတာမွာ ရထားလက္မွတ္ကဒ္ထဲ ေငြျဖည့္ေနတုန္း ေဘးမွာ မူလတန္းအရြယ္ကေလး တစ္ေယာက္ကို ဘူတာဝန္ထမ္းက ရထားလက္မွတ္ဝယ္တာနဲ႔ သြားမယ့္ခရီးကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ စကားလံုးႏူးႏူးည့ံည့ံသံုးၿပ
ကေလးရဲ႕လက္ထဲမွာ အိမ္ကလူႀကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ ေရးေပးလိုက္တဲ့ ရထားေျပာင္းစီးရမယ့္ဘူတာနဲ႔
အဲဒီကေလးဆီမွာ ေက်ာပိုးအိတ္အႀကီးတစ္လံုးပါ
ဘူတာဝန္ထမ္းက နံရံအေပၚမွာ ခ်ိတ္ကပ္ထားတဲ့ ရထားလမ္းဘူတာျပေျမပံုကို လက္ၫွိုဳးၫႊန္ျပၿပီး "ဆင္းရမယ့္ဘူတာက အဲဒီဘူတာဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာ့ ေျပာင္းစီးရမယ့္ ရထားလိုင္းနဲ႔ ေျပာင္းစီးရမယ့္ဘူတာက ဒီဘူတာေနာ္" ဆိုျပီး ရွင္းျပတယ္။ ကေလးကလည္း အဲဒီလိုရွင္းျပတာကို နားေထာင္ရင္း လက္ထဲကစာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတာနဲ႔ တိုက္ၾကည့္တယ္။
အဲဒီေနာက္ ဘူတာဝန္ထမ္းက " ရထားခက ယန္း ၃၈၀ က်တယ္၊ အဲဒါက လူႀကီးအတြက္ျဖစ္တယ္ ၊ ကေလးအတြက္ဆိုရင္ ကိုဒိုးမို(kodomo) ခလုပ္ကိုႏွိပ္" ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ကေလးက အဲဒီခလုပ္ကိုႏွိပ္လိုက္ေတာ့
ဘူတာဝန္ထမ္းက "ကေလးခက ယန္း ၂၀၀ က်တယ္" ဆိုေတာ့ ကေလးက ယန္း ၅၀၀ ေစ့ကိုစက္ထဲထည့္လိုက္ၿပီး ၂၀၀ ကိုျပတဲ့ေနရာကိုႏွိပ္လိုက္တ
အဒီေနာက္ ကေလးက သူ႔ရဲ႕ေက်ာပိုးအိပ္ကို ေကာက္လြယ္လိုက္တယ္၊ သူ႔အရြယ္နဲ႔သူ႔အတြက္ေတာ့ ေလးတဲ့ပံုပဲ။ က်ေနာ္လည္း ကေလးေနာက္ကလိုက္ၿပီး လက္မွတ္ျဖတ္စက္ကေန ဝင္လိုက္တယ္။ အဲဒီကေလးဟာ ဘူတာဝန္ထမ္းကို ေက်းဇူးတင္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘူတာဝန္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးက ကေလးကို လွည့္မၾကည့္ပဲ ရံုးခန္းထဲဝင္သြားတယ္။
အမွန္ေတာ့ ဘူတာဝန္ထမ္းဟာ သူရဲ႕အလုပ္ကို သူလုပ္တာပါပဲ။ ကေလးကို ေလးေလးစားစားနဲ႔ ႏူးႏူးညံ့ညံ့နဲ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျပာျပတယ္။ အဲဒါက သူ႔တာဝန္ေလ။ မသိနားမလည္နဲ႔ ရထားစီးမယ့္ခရီးသည္ေတြကို ရွင္းျပ ေျပာျပရမယ့္တာဝန္ကို ထမ္းတာျဖစ္တယ္။
ကေလးျဖစ္တဲ့သူက သူ႔ကို တေလးတစား ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပတာကို ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႕ရရွိခံစား
လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းအတြင္းမွ
ေက်ာ္ေက်ာ္စိုး (ဂ်ပန္)
၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၁ ရက္
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။