ငတက္ျပား(သူခိုးႀကီး)

ေျပာခ်င္လြန္းလို႔

 

ငတက္ျပား(သူခိုးႀကီး)

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၇၆၂-ခုႏွစ္ အင္း၀ကို တည္၍ နန္းတက္ေသာ သတိုးမင္းဖ်ား လက္ထက္တြင္ ‘ငတက္ျပား’အမည္ရွိ သူခုိးၾကီးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္း မွန္နန္း ရာဇ၀င္၌ ပါရွိေလသည္။ သူက စစ္ကိုင္း ေရ၀န္းသားျဖစ္ ၏။ ေရ၀န္း ဆိုသည္မွာ ယခု စစ္ကိုင္းျမိဳ႕ ထုံးဘုိရပ္ကြက္ႏွင့္ စိန္ကုန္းရပ္ကြက္ အၾကားရွိ ရပ္ကြက္ကေလးတခုပင္ ျဖစ္သည္။ “သတိုးမင္းဖ်ား ငါ့ကိုရလွ်င္ေသာ္ သတ္အ့ံ။ မရေသာ္ကား အသူရအံ့နည္း” ဟု ငတက္ျပားက ၾကဳံး၀ါးလုိက္သည္။ ငတက္ျပား၏ ၾကဳံး၀ါးသံကို ဘုရင္ၾကားေသာအခါ သူကိုယ္တိုင္ ဖမ္းမည္ဟု သတိုးမင္းဖ်ားက စိတ္ထဲ ေတးထားလုိက္သည္။

ငတက္ျပားသည္ စစ္ကိုင္းကေန ဧရာ၀တီျမစ္ကို ျဖတ္ကူးျပီးေနာက္ အင္း၀ျမိဳ႕ သုိ႔သြား၍ လူခ်မ္းသာမ်ားဆီကေန ခုိးယူေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူက ဆင္းရဲသူမ်ား ထံမွ လုံး၀မခုိး။ သူေနထိုင္ရာ စစ္ကိုင္းတြင္လည္း မခုိးဟု ဆို၏။ ညတညမွာ ဧရာ၀တီျမစ္ကို ျဖတ္ကူးျပီး ေနာက္ အင္း၀ဘက္ျခမ္းသို႔ေရာက္ေ သာ္အခါ ျမစ္ ဆိပ္တြင္ လူတေယာက္ကို ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ေလွေပၚက မဆင္းေသးဘဲ အဘယ္သူနည္း လွမ္းေမးလုိက္သည္။ သူခုိးတစ္ေယာက္ပါ။ ဆရာၾကီးထံ တပည့္ခံလုိ၍ ေစာင့္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုေလေသာ္ တပည့္ အျဖစ္လက္ခံ ၍ ျမိဳ႕ထဲသို႔၀င္ၾက၏။ အတားအဆီး၊ ျခံစည္းရိုးစသည္တို႔ကို ငတက္ျပား ခုန္လွ်င္ သတိုးမင္းဖ်ားလည္း လုိက္ခုန္၏။ ငတက္ျပား ေျပးလွ်င္လည္း ထပ္ၾကပ္မကြာ လုိက္ေျပးနိုင္၏။ သူ႔အရည္အခ်င္းကို မီသူျဖစ္၍ ငတက္ျပား သေဘာက်သြား သည္။ ခိုးတဲ့ေနရာမွာေတာ့ မင္းအရည္အခ်င္းက မေသးဘူးပဲဟု ငတက္ျပားက ခ်ီးမြမ္းသည္။ “နန္းေတာ္သို႔၀င္၍ ဘုရင့္ပစၥည္းမ်ား ခိုးၾကရေအာင္”ဟု သတိုးမင္းဖ်ားက တိုင္ပင္ေသာ အခါ ငတက္ျပားက “ငါ့တပည့္၊ ငါတို႔က မရွိလုိ႔ ခိုးစားသည္မွန္ေသာ္လည္း ဘုရင္ ပစၥည္းကိုေတာ့ မခိုးသင့္။ ဘုရင့္ပစၥည္းဟု ဆိုေသာ္လည္း တိုင္းျပည္အေရးၾကဳံလွ်င္ ျပည္သူေတြအတြက္ အသုံးျပဳရန္ အလုိ႔ငွာသာလွ်င္ ဘုရင္က ေခတၱခဏ သူ႔ဆီမွာသိမ္း ထားသည့္ သေဘာျဖစ္ သည္။ ဘုရင့္ပစၥည္းသည္ တိုင္းျပည္ပစၥည္းျဖစ္သည္။ မခုိးခ်င္ပါႏွင့္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မခုိးေလႏွင့္”ဟု တပည့္ျဖစ္သူကို ဆုံးမေလသည္။ သတိုးမင္းဖ်ား သေဘာက်သြားသည္။ အင္း၀ျမိဳ႕ရွိ သူေ႒းသူၾကြယ္မ်ားအိမ္မွ ပစၥည္းမ်ားကို ခုိးယူျပီးေနာက္ ျမိဳ႕တံခါးအနီး မီးေသြးတိုက္သို႔ ျပန္လာၾကသည္။

သတိုးမင္းဖ်ားက ငတက္ျပားကို ဖ်ားေယာင္း၍ အရက္မူးေအာင္ တိုက္ေလ သည္။ ထို႔ေနာက္ ေျခခ်င္း ခတ္၍ မီးေသြးတိုက္ထဲတြင္ ေသာ့ခတ္ထားခဲ့ေလ သည္။ နံနက္မိုးလင္းေသာအခါ ငတက္ျပားကို ေရွ႕ေတာ္သို႔ ေခၚျပီးေနာက္ ဓား လွံ လက္နက္အမ်ိဳးမ်ိဳးျပ၍ “ယခု သင့္ကို ဖမ္းမိေလျပီ။ သင့္ကိုသတ္မည္။ ၾကိဳက္ရာလက္နက္ကို ေရြးပါ”ဟု ဘုရင္က ေျပာေလ ေသာ္ “အရွင္မင္းၾကီး က်ေနာ္မ်ိဳး ၾကိဳက္တာကို ေတာင္းရလွ်င္ျဖင့္ မိဖုရားၾကီး ေစာဥမၼာ ကိုသာ အလုိရွိပါသည္”ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ ငတက္ျပား၏ ရဲ၀ံ့မႈကိုၾကည့္၍ သည္လုိ သတၱိရွိသည့္ေယာက်ာ္းတေယာက္ကို အေၾကာင္းမဲ့ မေသေစေကာင္း။ ေနာင္ တိုက္ပြဲ ရွိေသာအခါ အမႈေတာ္ထမ္းေစဟု အမိန္႔ခ်ေလ၏။
ေလးကိုခ်စ္ေသာေယာက်္ားသည္ ျမားကိုခ်စ္သကဲ့သို႔ ျပည္ထဲေရးကို ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ငါးကိုလုိေသာ တံငါသည္သည္ ကြန္ကိုခ်စ္သကဲ့သို႔ ျပည္ထဲစီးပြါးကို ခ်စ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သူခုိးငတက္ျပားကို မသတ္ဘဲ အမႈေတာ္ထမ္းေစသည္။ ေနာင္တြင္ ေတာင္ တြင္းျမိဳ႕စားက ပုန္ကန္ေသာအခါ ငတက္ျပားအကူအညီျဖင့္ အဓိက ရုဏ္းျငိမ္းခဲ့ဖူးသည္ဟု မွန္နန္းရာဇ၀င္က ဆိုပါသည္။ သတိုးမင္းဖ်ားက ငတက္ျပားကို ေရႊတိုက္စိုးရာထူးေပးျပီး ဘုရင့္ဘ႑ာမ်ားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ ရွာက္ေစသည္။ ထိုမွ “သူခုိးကိုေရႊတိုက္စိုးခန္႔သည္”ဟူေသာ စကားျဖစ္ေပၚလာသည္ဟုလည္း ဆိုၾကသည္။ သူက ေရႊတိုက္စုိးရာ ထူးယူျပီးေနာက္ မခုိးေတာ့။ သူခိုးဇာတိကို စြန္႔ႏိုင္သူျဖစ္သည္။

ျမိဳ႕ထဲဘက္မွအထြက္ စစ္ကိုင္းေတာင္အတက္တြင္ရွိေသာ ‘မရွိခဏ’ဘုရားကို ယေန႔တိုင္ ဖူးေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။ ထို’မရွိခဏ’ဘုရားကို သူခုိးၾကီးငတက္ျပား တည္ခဲ့သည္ဟု အဆိုရွိ ပါသည္။ ဘုရားတည္စဥ္က ေငြလုိ ေငြမရွိလွ်င္လည္း ခဏသာျဖစ္သည္။ ငတက္ျပား သြားခုိးလုိက္လွ်င္ ခဏေလးျဖင့္ပင္ ရလာေ သာေၾကာင့္ မရွိခဏ ဘုရားဟုအမည္ တြင္ေၾကာင္း ဆိုသည္။ သို႔ေသာ ေက်းဇူးရွင္သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကေတာ့ ‘မဟိယဂၤဏ’ကေန ‘မရွိခဏ’ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာသည္။ ‘မရွိခဏ’မဟုတ္။ ‘မဟိယဂၤဏ’ ျဖစ္သည္ဟု အမိန္႔ရွိဘူးပါသည္။

မည္သို႔ဆိုေစ သူခုိးၾကီး ငတက္ျပားကေတာ့ အင္း၀ေခတ္တြင္ အမွန္တကယ္ ပင္ ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ငတက္ျပားလုိ သူခုိးမ်ိဳးကေတာ့ျဖင့္ ရွားမွရွားပင္ျဖစ္သည္။ သူ႔ရဲ႕ သူခုိး သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဆင္းရဲသားေတြ ဆီကေန ဘယ္တုန္းကမွ မခုိးယူခဲ့ဘူးဖူးတဲ့။ သူ႔ေနထိုင္ရာအရပ္ေဒသမွာလည္း မခုိးခဲ့ဘူးတဲ့။ ဓား လွံလက္နက္ျပ၍ သူ႔ကိုသတ္မည္။ ၾကိဳက္ရာေရြးပါဟု ဆုိလာေသာအခါ သူေတာင္းဆိုလုိက္သည္က မိဖုရားေစာဥမၼာ ျဖစ္သည္။ သူခုိးပင္ျဖစ္လင့္ကစား သစၥာ သတၱိ စာနာမႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို သူ႔သႏၱာန္ မွာ ျမင္ေတြ႔ရေသးသည္။ အင္း၀ဘုရင္ သတိုးမင္းဖ်ားက ျပည္ထဲေရးကို ခ်စ္ေသာ ေၾကာင့္ ငတက္ျပားကို အျပစ္မယူရက္၊ မသတ္ရက္ဘဲ အမႈထမ္းေစခဲ့သည္။

ျမန္မာျပည္သည္ သဘာ၀သယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀သည့္ တိုင္းျပည္ျဖစ္ေၾကာင္း အထူး ေျပာစရာ မလုိပါေတာ့။ ယခုေတာ့ ျမန္မာျပည္ အရပ္ရပ္ရွိ ဓာတ္ေငြ႔ေတြ၊ သစ္ေတြ၊ တြင္းထြက္သယံဇာတေတြ ကုန္သြားသည္။ သစ္ေတာေတြ၊ ေတာင္ေတြသာ ေျပာင္သြား သည္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ က ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ျဖစ္မလာခဲ့။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ၏ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး မႈႏႈန္းမွာ ၃၇ ဒသမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိၿပီး အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဆင္းရဲမႈႏွုန္း အျမင့္မားဆံုးႏိုင္ငံတႏိုင္ငံျဖစ္သည္ဟု ကမၻာ့ဘဏ္အစီရင္ခံစာက ဆိုပါ သည္။ ေမြးကင္းစကေလးႏွင့္ ကေလးသူငယ္ေသဆံုးမႈတြင္ က်ေနာ္တို႔ခ်စ္ရ ပါေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒုတိယအျမင့္ဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္ေနသည္။ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမွန္ အတိုင္းသိျမင္ျပီး ဒီထက္ေျခလွမ္းေတြ အမ်ားၾကီးလွမ္းဖို႔ လုိပါသည္။

တခ်ိဳ႕ေသာ ျပည္သူ႔လခစား ၀န္ထမ္းတခ်ိဳ႕က ျပည္သူကို မ်က္ႏွာမမူခ်င္ၾက။ ျပည္သူကို အလုပ္အေကၽြး မျပဳလုိၾက။ အင္တင္တင္ လုပ္ေနၾကသည္။ အရင္အခ်ိန္ေတြကိုပဲ ေမွ်ာ္မွန္းတမ္းတေနၾကသူေတြ ရွိေနေသး တာကို ေတြ႔ျမင္ေနရပါသည္။ ျပစ္တင္ေ၀ဘန္မႈေတြမွာတင္ လမ္းဆုံးေန၍ မျဖစ္။ အားလုံးက ဒီထက္ပိုျပီး ၀ိုင္းတြန္းၾကရပါမည္။ ျပည္ထဲေရး ကိုခ်စ္လုိ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ဆက္ျပီး အမႈထမ္းေစခဲ့တယ္ဆိုတာကို နားလည္သေဘာေပါက္ လွ်င္ ျပည္သူ႔လခစားေနၾကသည့္ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းမ်ားအေနျဖင့္ ျပည္သူကို မ်က္ႏွာမူ ထားေစခ်င္ပါသည္။ ျပည္သူေတြကိုအလုပ္အေကၽြး ျပဳေစ ခ်င္ပါသည္။

#credit