အျမန္လမ္း အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပၚတြင္ ကားေမာင္းခဲ့သူတစ္ဦးသည္ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လမ္း တစ္ဝက္တြင္ အိပ္ငုိက္လာသျဖင့္ အထူးသတိထားေမာင္းခ့ဲရသည္ဟုဆုိသည္။ မရသည့္အဆုံးတြင္ ဆက္မေမာင္းေတာ့ဘဲ မိမိေၾကာင့္အႏၲရာယ္ျဖစ္မည္စုိးသျဖင့္ အျခားသူတစ္ဦးကုိေျပာင္းၿပီး ေမာင္းခုိင္း ရသည္ဟုဆုိသည္။ ကားေမာင္းရင္း အိပ္ငုိက္ရသည့္ ထုိသူမွာစာေရးသူ၏မိတ္ေဆြျဖစ္သျဖင့္ ကား ေမာင္းမလာမီက မည္သည့္အစားအစာစားခဲ့သလဲ ေမးၾကည့္ေသာအခါ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွထြက္လာၿပီး ပဲခူး ၿမိဳ႕အဝင္ ထမင္းဆုိင္တြင္ရပ္နားၿပီး ထမင္းစားရာတြင္ ဆိတ္သားႏွင့္ကုလားပဲဟင္းကုိ တစ္ဝစားခဲ့ ေၾကာင္းေျပာျပသည္။
ပဲအမ်ဳိးမ်ဳိးတြင္ ကုလားပဲသည္ အေနာက္တုိင္းေဆးပညာအလုိအရ အာဟာရဓာတ္အျပည့္ပါၿပီး “ပ႐ုိ တင္း” ေခၚ အသားဓာတ္အျပည့္အဝပါဝင္ေသာ ပဲမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ခြန္အားကုိျဖစ္ေစသည္။ ႂကြက္သား အားကုိျဖစ္ေစသည္။ ကေလးမ်ားကုိ ငယ္စဥ္က ကုလားပဲ (သုိ႔မဟုတ္) ကုလားပဲႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ မုန္႔၊ အစာအဟာရမ်ားေကၽြးေမြးခဲ့လွ်င္ ႀကီးထြားလြယ္ၿပီး အရပ္လည္းရွည္ေစႏုိင္သျဖင့္ လူသားအရင္း အျမစ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကုိ အေလးထားေသာ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ မူလတန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ ကေလးမ်ားကုိ ေက်ာင္းမ်ားမွပင္ အာဟာရအျဖစ္ေကၽြးေမြးသည္။ ထုိသုိ႔ျပဳစုေကၽြးေမြးရာတြင္ ကုလားပဲသည္ အဓိက ထည့္သြင္းေသာအစာျဖစ္သည္ဟု ေရွးယခင္ႏွစ္ ၂၀ ခန္႔ကပင္ ဖတ္႐ႈခဲ့ရဖူးပါသည္။ ကုလားပဲကုိ ႏြားႏုိ႔ ႏွင့္တန္းတူထား၍ ႀကီးထြားဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအတြက္ ေကၽြးေမြးႏုိင္သည္ဟု ဆုိသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံေရးသမိုင္းတြင္လည္း လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြဝင္ခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးသည္ ကုလားပဲအစိမ္း ကုိ အခြံမခၽြတ္ဘဲ ေရစိမ္၍ေန႔စဥ္စားခဲ့သည္။ သူ၏ဥပဓိ႐ုပ္မွာလည္း ေတာင့္တင္းခုိင္မာသည့္ ႐ုပ္မ်ဳိး ျဖစ္သည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ထုိ႔အတူပင္ ခြန္အားေတာင့္တင္းသည့္ အိႏၵိယလူမ်ဳိးမ်ား၊ တပ္မေတာ္သား မ်ား၊ တုိက္ပဲြဝင္သူမ်ားသည္ ကုလားပဲကုိ အဓိကရိကၡာအျဖစ္ထား၍ စားသုံးၾကသည္ကုိေတြ႕ရသည္။ ကုလားပဲစားသုံးသူမ်ားသည္ သန္မာေတာင့္တင္း႐ုံမွ်မက အပင္ပန္းဒဏ္၊ ဥတုဒဏ္မ်ားကုိ ခံႏုိင္ရည္ ရွိသည္ဟုဆုိသည္။ ကၽြဲတစ္ေကာင္ကုိ လွဲသတ္ႏုိင္သူတစ္ဦးသည္ ကၽြဲသားကုိမစား၊ အမဲသားကုိမစား၊ ကုလားပဲကုိ စားသည္ဟု အဆုိရွိသည္။
သုိ႔ေသာ္ ကုလားပဲကုိ ႐ုိးရာတုိင္းရင္းေဆးပညာ႐ႈေထာင့္မွ ၾကည့္ေသာအခါ ေဆးပညာက်မ္းမ်ားအလုိ အရ ကုလားပဲသည္ပဲအမ်ဳိးမ်ဳိးတြင္ “ဂ႐ု” ဂုဏ္ရွိေသာပဲမ်ဳိးျဖစ္သည္။ “ဂ႐ု” ဆုိသည္မွာ ေလးလံသည့္ အနက္အဓိပၸာယ္ရွိသည္။ ဂ႐ုဂုဏ္ရွိေသာအစာသည္ ေၾကခဲသည္။ ႐ုပ္ေလးသည္။ အိပ္ခ်င္ငုိက္မ်ဥ္း သည္။ ၾသဇာဓာတ္ကုိ တုိးပြားေစသည္။ မ်ားမ်ားစားလွ်င္ ထုိင္းမႈိင္းေစသည္။
႐ုိးရာေဆးပညာ႐ႈေထာင့္မွ ဓာတ္စာေပး၍ကုေသာ ပညာရပ္တြင္ အာဟာရျဖည့္တင္းရန္လုိေသာ လူနာအတြက္ ကုလားပဲ၊ ႏုိ႔ႏွင့္ အသားအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ ေပးေလ့ရွိသည္။ ဂ႐ုဂုဏ္ရွိေသာ ဓာတ္စာအျဖစ္ ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ကုလားပဲႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္မွာ ပဲရာဇာေခၚပဲနီေလးကုိ ေပးေလ့ရွိသည္။ ထုိပဲသည္ ႏူးညံ့ၿပီး ေၾကက်က္လြယ္သည္။ အသက္ႀကီးသူမ်ားအတြက္ အစာေၾကလြယ္သည္။ အာဟာရ ျဖစ္ေစ သည္။ ပဲရာဇာသည္ ႐ုပ္ကုိေပါ့ပါးေစေသာ “လဟု” ဂုဏ္ရွိသည္ဟု ဓာတ္စာဆရာႀကီးမ်ားကဆုိသည္။ ေသြးတုိးရွိေသာလူနာ၊ ႏွလုံးႀကီးေသာလူနာ၊ “လဟု” ဆုိလွ်င္ေပါ့ပါးေသာအနက္အဓိပၸာယ္ရွိသည္။ အစာေခ်အားနည္းေသာလူနာ၊ ေလျဖတ္ေဝဒနာ ႏွစ္ရွည္ခံစားေနရေသာ လူနာမ်ားကုိ ကုလားပဲကုိမ ေပး၊ ပဲရာဇာကုိသာ ဓာတ္စာအျဖစ္ေပးသည္။ ကုလားပဲ၊ ေျမပဲ၊ ပဲႀကီး၊ စြန္တာနီ၊ ပဲစာဥ၊ စားေတာ္ပဲ မ်ားသည္ ေၾကခဲ၍ လူနာမ်ားႏွင့္မသင့္။ ပဲရာဇာ၊ ပဲနီေလး၊ ပဲျဖဴေလး၊ ပဲစင္းငုံစသည့္ပဲမ်ားသာ ႏူးညံ့၍ ေၾကက်က္လြယ္သျဖင့္ လူနာမ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားႏွင့္ သင့္သည္။
ျမန္မာတုိ႔ႏွစ္သက္ေသာ ႐ုိးရာအစားအစာျဖစ္သည့္ မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ရာတြင္ ကုလားပဲထည့္ခ်က္ေလ့ရွိ သည္။ ထုိသုိ႔ထည့္ရာတြင္ အခ်ဳိ႕က ကုလားပဲအစိမ္းမႈန္႔၊ အက်က္မႈန္႔မ်ားကုိ အသုံးျပဳေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕ကကုလားပဲေစ့ကုိ ျပဳတ္ေခ်ၿပီး ထည့္ေလ့ရွိသည္။ အစိမ္းကုိျပဳတ္၍ ထည့္ခ်က္ေသာ မုန္႔ဟင္းခါး ဟင္းရည္သည္ အခန္႔မသင့္လွ်င္ ဗုိက္နာျခင္း၊ ဝမ္းေလွ်ာျခင္းကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သည္။
ကုလားပဲအမႈန္႔ကုိ ေလွာ္ထားသည့္ အက်က္မႈန္ျဖင့္ မုန္႔ဟင္းခါးဟင္းရည္ခ်က္ျခင္းသည္ ရနံ႔လည္းေမႊး ၿပီး ဝမ္းမပ်က္ေစႏုိင္သျဖင့္ စိတ္ခ်ရေသာနည္းျဖစ္သည္။ ကုလားပဲတစ္မ်ဳိးတည္းကသည္ပင္ ပထဝီစာ ျဖစ္၍ ဝမ္းခ်ဳပ္ေစႏုိင္ၿပီး ဟင္းအရည္ခ်က္လွ်င္ အခန္႔မသင္၍ အခ်ဥ္ေပါက္ၿပီးသုိးသြားလွ်င္ ဝမ္းပ်က္ ေစႏုိင္ေသာသတိၱရွိသည္။ အစာမေၾကလွ်င္လည္း အိပ္ခ်င္ငုိက္မ်ဥ္းေစသည္။
ေယာအတြင္းဝန္ ဦးဖုိးလႈိင္၏ ဥတုေဘာဇနသဂၤဟက်မ္းတြင္လည္း အစိမ္းအတုိင္းေလွာ္ေသာ ကုလား ပဲသည္အားကုိျပဳတတ္၏။ ႏႈတ္ကုိၿမိန္ေစတတ္၏။ အေျခာက္ကုိေလွာ္ထားေသာ ကုလားပဲသည္ အဆီ ၾသဇာမရွိ၊ ေလနာ၊ ႏူနာတုိ႔ကုိ ပြားေစတတ္၏။ ျပဳတ္ေပါင္းေသာကုလားပဲသည္ သလိပ္၊ သည္းေျခကုိ ႏုိင္၏။ ကုလားပဲဟင္းသည္ စိတ္ႏွလုံးကုိတုန္လႈပ္ျခင္းျပဳေစတတ္၏။ ကုလားပဲအစိမ္းသည္ ႏူးညံ့၍ ႏႈတ္ကုိ ၿမိန္ေစတတ္၏။ သည္းေျခ၊ သုက္ကုိ နည္းေစတတ္၏။ ေအး၏။ ဖန္၏။ ေလကုိပ်က္ေစတတ္ ၏။ ဝမ္းခ်ဳပ္၏စသည္ျဖင့္ ဖြင့္ဆုိထားသည္ကုိ ေတြ႕ရေပသည္။
ကုလားပဲကုိ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ရသူမ်ား၊ ခရီးေျခက်င္သြားရသူမ်ား၊ စစ္သည္မ်ား၊ ခြန္အားအသုံးျပဳရသူ မ်ားစား၍ ဘာမွမျဖစ္ေပ။ အထုိင္မ်ားသူ၊ အလုပ္မလုပ္သူ၊ ေအးစက္ေသာအခန္းတြင္ ဇိမ္ႏွင့္ေနသူမ်ား မစားသင့္ေပ။ အဆစ္ေရာင္၊ ေလးဘက္နာရွိသူ၊ အေၾကာတက္ေရာဂါရွိသူ၊ အစာမေၾကေရာဂါရွိသူ၊ ကုိယ္ေရာင္ေရာဂါရွိသူမ်ား၊ ရင္က်ပ္ေရာဂါရွိသူမ်ား မသင့္ေပ။ အေဝးေျပးလမ္းတြင္ ကားေမာင္းရသူ မ်ား၊ စားေမးပဲြနီး၍ စာက်က္မွတ္ေနရသူမ်ားတြင္လည္း အိပ္ခ်င္ငုိက္မ်ဥ္းတတ္၍ သတိထားစားသုံး သင့္ေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရေပသည္။
ေၾကးမုံသတင္းစာ
ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၁) ရက္၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္
SearchMyanmar
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။