ေရေျမာင္းနဲ႕ ျမစ္ေခ်ာင္း
စာသင္ၾကားေနတဲ့ တပည့္ေတြထဲမွာ တပည့္တစ္ေယာက္ကို သူမွတ္မိေနတယ္။ တစ္ျခားေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူက အစြဲၾကီးလို႕။သူ႕ကို ခ်ီးမြမ္းရင္လဲ အရမ္းကို ရင္ထဲသိမ္းထားခံစားျပီးေတာ့
တစ္ခါတစ္ေလ လုပ္ခဲ့တဲ့ သူေတာင္ေမ့ေနတဲ့ အျပစ္ကို သူကစြဲထင္ထားတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာက သူ႕ကို သတိထားမိတယ္။
သူ႕ကို ဘယ္လိုျပင္ရမလဲဆိုတာလဲ သိတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ ဆရာက သူ႕ကို သူနဲ႕အတူလိုက္ခဲ့ဖို႕ ေခၚသြားတယ္။ လက္ထဲမွာလဲ ပံုးတစ္ေယာက္တစ္ပံုးစီ ကိုင္ထားၾကတယ္။ဒီလိုနဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ေျမာင္းကေလးနားအေရာက္မွာေတာ
"ကဲငါ့တပည့္ ဒီေျမာင္းထဲက ေရေတြကို ခပ္ထုတ္ၾကစို႕ "ဆိုျပီး ေရပံုးနဲ႕ ေျမာင္းထဲက ေရညစ္ပတ္ေတြကို ခပ္ထုတ္တယ္။ ေျမာင္းကလဲ ေရစီးေရလာမေကာင္းတာေၾကာင့္ ေရေတြဟာ ပုတ္ေနျပီး ညစ္ပတ္ေနတယ္။
တပည့္ကလဲ ခတ္မထုတ္ခ်င္တာေၾကာင့္
"ဆရာ ဘာလို႕ ဒီေရေတြကို ခပ္ထုတ္ေပးရတာလဲ "လို႕ေမးလိုက္တယ္။
ဆရာက ေျမာင္းထဲကေနပဲ ျပန္ေျဖတယ္။
"ဒီေျမာင္းဟာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အတြက္ ေျမာင္းေရေတြဟာ ေရစီးေရလာမေကာင္းေတာ့ ပုတ္အပ္ကုန္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေရစီးမေကာင္းတဲ့ ေျမာင္္းကို ေရစီးေအာင္လုပ္ေပးရတယ္
ငါ့တပည့္ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ စိတ္ဟာ ဒီက်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ေျမာင္းေရလိုဘဲ စီးဆင္းခက္ေစတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္မို႕ မိမိရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြနဲ႕ အခြင့္အေရးေတြကို ဆံုးရႈံးရေစတယ္ " လို႕ေျပာျပီး ေျမာင္းထဲကေနျပန္တက္လိုက္တယ
ျပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားေရွ႕ဆက္သြားၾကျ
" ဒီေရေတြကိုေကာ ခပ္ထုတ္ဦးမလား ဆရာ " လို႕ေမးလိုက္တယ္။
ဆရာကေတာ့ " မလိုေတာ့ဘူး ငါ့တပည့္ ဒီစမ္းေခ်ာင္းဟာ ေျမာင္းထက္ က်ယ္တဲ့အျပင္ ေရကလဲ တသြင္သြင္စီးေနတယ္။ဒီအတြက္ေ
ေရထဲေရာက္ေတာ့ "ငါ့တပည့္ က်ယ္ျပန္႕တဲ့ စိတ္ရွိတဲ့ သူဟာ သူ႕စိတ္က်ယ္ျပန္႕တဲ့အတြက္ ေရစီးေရလာေကာင္းတဲ့ ေခ်ာင္းလိုပဲ အျမဲတမ္း သစ္လြင္ေနတဲ့အျပင္ အညစ္အေၾကးေတြကိုေတာင္ ေဆးေၾကာခ်နိုင္တယ္။
ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွမတည္ျမဲဘူး မိမိကိုယ္ခ်ီးမြမ္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကဲ့ရဲ႕တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္အရာမွအတည္တက်မရွိဘူး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာေတြအကုန္ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် ေမ့ေပ်ာက္ရမယ္။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ စိတ္ရိွတဲ့လူေတြဟာ ဒီလိုအရာေတြကို မေမ့ေပ်ာက္နုိင္တဲ့အတြက္ အနည္ထိုင္ျပီး ေျမာင္းလို သူတို႕စိတ္ဟာ ညစ္နြမ္းေနတယ္။
က်ယ္ျပန္႕တဲ့ စိတ္ ရွိတဲ့သူေတြကေတာ့ အေကာင္းအဆိုးေတြကို ေ၀ဖန္သံုးသပ္ျပီး ဆုပ္ကိုင္မထားဘဲ လႊတ္္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင
ေမာင္စိုင္း
စာသင္ၾကားေနတဲ့ တပည့္ေတြထဲမွာ တပည့္တစ္ေယာက္ကို သူမွတ္မိေနတယ္။ တစ္ျခားေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူက အစြဲၾကီးလို႕။သူ႕ကို ခ်ီးမြမ္းရင္လဲ အရမ္းကို ရင္ထဲသိမ္းထားခံစားျပီးေတာ့
တစ္ခါတစ္ေလ လုပ္ခဲ့တဲ့ သူေတာင္ေမ့ေနတဲ့ အျပစ္ကို သူကစြဲထင္ထားတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာက သူ႕ကို သတိထားမိတယ္။
သူ႕ကို ဘယ္လိုျပင္ရမလဲဆိုတာလဲ သိတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ ဆရာက သူ႕ကို သူနဲ႕အတူလိုက္ခဲ့ဖို႕ ေခၚသြားတယ္။ လက္ထဲမွာလဲ ပံုးတစ္ေယာက္တစ္ပံုးစီ ကိုင္ထားၾကတယ္။ဒီလိုနဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ေျမာင္းကေလးနားအေရာက္မွာေတာ
"ကဲငါ့တပည့္ ဒီေျမာင္းထဲက ေရေတြကို ခပ္ထုတ္ၾကစို႕ "ဆိုျပီး ေရပံုးနဲ႕ ေျမာင္းထဲက ေရညစ္ပတ္ေတြကို ခပ္ထုတ္တယ္။ ေျမာင္းကလဲ ေရစီးေရလာမေကာင္းတာေၾကာင့္ ေရေတြဟာ ပုတ္ေနျပီး ညစ္ပတ္ေနတယ္။
တပည့္ကလဲ ခတ္မထုတ္ခ်င္တာေၾကာင့္
"ဆရာ ဘာလို႕ ဒီေရေတြကို ခပ္ထုတ္ေပးရတာလဲ "လို႕ေမးလိုက္တယ္။
ဆရာက ေျမာင္းထဲကေနပဲ ျပန္ေျဖတယ္။
"ဒီေျမာင္းဟာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အတြက္ ေျမာင္းေရေတြဟာ ေရစီးေရလာမေကာင္းေတာ့ ပုတ္အပ္ကုန္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေရစီးမေကာင္းတဲ့ ေျမာင္္းကို ေရစီးေအာင္လုပ္ေပးရတယ္
ငါ့တပည့္ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ စိတ္ဟာ ဒီက်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ေျမာင္းေရလိုဘဲ စီးဆင္းခက္ေစတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္မို႕ မိမိရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြနဲ႕ အခြင့္အေရးေတြကို ဆံုးရႈံးရေစတယ္ " လို႕ေျပာျပီး ေျမာင္းထဲကေနျပန္တက္လိုက္တယ
ျပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားေရွ႕ဆက္သြားၾကျ
" ဒီေရေတြကိုေကာ ခပ္ထုတ္ဦးမလား ဆရာ " လို႕ေမးလိုက္တယ္။
ဆရာကေတာ့ " မလိုေတာ့ဘူး ငါ့တပည့္ ဒီစမ္းေခ်ာင္းဟာ ေျမာင္းထက္ က်ယ္တဲ့အျပင္ ေရကလဲ တသြင္သြင္စီးေနတယ္။ဒီအတြက္ေ
ေရထဲေရာက္ေတာ့ "ငါ့တပည့္ က်ယ္ျပန္႕တဲ့ စိတ္ရွိတဲ့ သူဟာ သူ႕စိတ္က်ယ္ျပန္႕တဲ့အတြက္ ေရစီးေရလာေကာင္းတဲ့ ေခ်ာင္းလိုပဲ အျမဲတမ္း သစ္လြင္ေနတဲ့အျပင္ အညစ္အေၾကးေတြကိုေတာင္ ေဆးေၾကာခ်နိုင္တယ္။
ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွမတည္ျမဲဘူး မိမိကိုယ္ခ်ီးမြမ္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကဲ့ရဲ႕တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္အရာမွအတည္တက်မရွိဘူး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာေတြအကုန္ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် ေမ့ေပ်ာက္ရမယ္။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ စိတ္ရိွတဲ့လူေတြဟာ ဒီလိုအရာေတြကို မေမ့ေပ်ာက္နုိင္တဲ့အတြက္ အနည္ထိုင္ျပီး ေျမာင္းလို သူတို႕စိတ္ဟာ ညစ္နြမ္းေနတယ္။
က်ယ္ျပန္႕တဲ့ စိတ္ ရွိတဲ့သူေတြကေတာ့ အေကာင္းအဆိုးေတြကို ေ၀ဖန္သံုးသပ္ျပီး ဆုပ္ကိုင္မထားဘဲ လႊတ္္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင
ေမာင္စိုင္း
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။