ႀကိဳးတုိက္ဋီကာ

အင္းစိန္ ေထာင္ (ဓာတ္ပုံ – Steve Tickner)
“အေမွာင္ေခတ္မွာ ေထာင္ဆိုတာ သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ျပတိုက္” တဲ့။ 

 ဒီ့အျပင္ “ေထာင္” ဆိုတာ လူရွင္သခ်ႋဳင္းလို႔လည္း စစ္အာဏာရွင္ေခတ္တေလွ်ာက္ ကင္ပြန္းတပ္လို႔ရ တယ္။ ေသသြားတာမဟုတ္ လို႔ ေသေသာ သူလို ၾကာရင္လည္း မေမ့ႏိုင္သလို ေပ်ာက္သြားသူ မဟုတ္ေပ မယ့္ အလြယ္တကူ ရွာလို႔မေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ေနရာရပ္ဝန္း တခုပါ။ 
တကယ္လည္း အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲ ရွိေနၾကတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြဟာ လူ႔အသက္ေတြသာ ရွင္ေန ၾကေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏွလံုးသားေတြနဲ႔ ဘဝေတြ ေသေနၾကသလို ျဖစ္ေနရလို႔ လူရွင္သခ်ႋဳင္း လို႔ သမုတ္ၾကတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ 


ငယ္ငယ္ကတည္းက သူရဲေကာင္းလည္း မျဖစ္ခ်င္၊ အာဇာနည္လည္းမျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္၊ သမိုင္းထဲ သြန္ခ်ခံ လိုက္ရလို႔ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈထဲပါလာၿပီး အလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႔ အရြဲ႕ အေစာင္းေတြ
ၾကားမွာ သံတိုင္ေတြ၊ အုတ္႐ိုးေတြနဲ႔ “ေထာင္” ဆိုတာကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ 

ပထမဆံုး ေရာက္ခဲ့ရေတာ့လည္း စစ္အစိုးရ ေခတ္တေလွ်ာက္ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အင္းစိန္
ေထာင္တြင္းက ေသဒဏ္က် အက်ဥ္းသား ေတြကိုထားတဲ့ ႀကိဳးတိုက္ထဲကိုပါ။ 

အင္းစိန္ေထာင္ဆိုတာ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီေတြကေတာ့ ျမန္မာနဲ႔စစ္ပြဲေတြအၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္သူေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ သူတို႔ သိမ္းပိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ အက်ဥ္းေထာင္ေတြကို တည္ေဆာက္ေလ့ ရွိတဲ့အထဲ တခုအပါအဝင္ပါပဲ။ 

ေျမဧက ၁၆၀ ေက်ာ္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ အင္းစိန္ ဗဟိုစံျပ အက်ဥ္းေထာင္ကို ၁၈၈၉ ခုႏွစ္က ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီ
ေတြက စတင္ တည္ ေဆာက္ ခဲ့ၿပီး ၁၈၉၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လက စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့ လူ ၅ ေထာင္ ဆံ့တဲ့ အက်ဥ္းေထာင္ႀကီးပါပဲ။ 

ဒါေပမယ့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း လူေပါင္း ၁ ေသာင္းေက်ာ္ ထည့္ထားတဲ့ အက်ဥ္းေထာင္ႀကီး ျဖစ္ေနပါ တယ္။ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း က်ေနာ့္ရဲ႕ ဒုတိယအိမ္လိုျဖစ္ခဲ့တဲ့ ႀကိဳးတိုက္ဟာ ေသဒဏ္က် အက်ဥ္း သား
ေတြကို ႀကိဳးေပးမသတ္ခင္ ထိန္းသိမ္းတဲ့ အက်ဥ္းခန္းငယ္ေပါင္း ၆၀ ရွိတဲ့ ရင္ကြဲတိုက္ႀကီးတခု။ 

၁၀ ေပေလာက္ရွိတဲ့ အလယ္ အူလမ္းေၾကာင္း လမ္းရဲ႕ တဖက္ တခ်က္မွာ အခန္းေပါင္း ၃၀ စီ ရွိပါတယ္။ အက်ယ္ ၁၀ ေပ၊ ၈ ေပ၊ အျမင့္ ၁၂ ေပ ရွိတဲ့ ႀကိဳးတိုက္ အခန္းေတြထဲမွာ လွ်ပ္စစ္မီးဆိုတာ နတၱိ၊ ညဘက္ မွာ အခန္းတြင္း ေမွာင္ မည္းေနၿပီး ေန႔ဘက္မွာ အလင္းေရာင္ဆိုလို႔ မႈန္ပ်ပ်၊ အခန္းအေနာက္က ၂ ေပ 
ေလာက္ရွိတဲ့ ျပတင္းေပါက္ဆီကပဲ တခါတရံ က်လာတတ္တယ္။ 

အခန္း ၆၀ ရွိတဲ့ ႀကိဳးတိုက္ရဲ႕ အခန္း ၁၅ ခန္း မွာေတာ့ ေထာင္တြင္း ျပစ္ဒဏ္ ထပ္မံက်ဴးလြန္သူေတြနဲ႔ ဆိုးသြမ္းႀကိဳးသမားေတြအတြက္ ျပစ္ဒဏ္ေပးဖို႔ လုပ္ထားတဲ့ ဆီႀကိတ္ဆံုႀကီးေတြလည္း ရွိတယ္။ 

အခန္းတြင္းက အက်ဥ္းသားက ေမာင္းတံကိုလွည့္ ေပး ေန ရၿပီး ဆီဆံုကေတာ့ အခန္းအျပင္ဘက္မွာ ထားပါတယ္။ ထိုစဥ္က အင္းစိန္ေထာင္ဝန္းအတြင္း တိုက္ ဝန္းထဲမွာ တိုက္ ၅ တိုက္ရွိကာ အခန္းစုစုေပါင္း အက်ဥ္းခန္း ၁၅၀ ရွိပါတယ္။ ႀကိဳးတိုက္ကိုေတာ့ တိုက္အမွတ္ ၂ လို႔လည္း ေခၚတယ္။ 

အင္းစိန္ေထာင္ဝန္းအတြင္း စစ္ခံု႐ံုးအမွတ္ ၁ က ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲေတြကို လုပ္ႀကံဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ပုန္ကန္မႈနဲ႔ ေသဒဏ္အမိန္႔ခ်မွတ္ခ်ိန္ဟာ တျခားသူေတြအတြက္ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ လဲက်သြားမတတ္ ခံစားရႏိုင္ေပမယ့္ က်ေနာ့္မွာေတာ့ ဘယ္လိုခံစားမႈမ်ိဳးကိုမွ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ 

ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး (ABSDF) က က်ေနာ္ အပါအဝင္ ၃ ဦးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ကူညီေပးတဲ့ အေပါင္းအပါေတြ အပါအဝင္ စုစု ေပါင္း ၁၁ ဦးဟာ လက္နက္ ပုဒ္မ၊ မတရားအသင္း ပုဒ္မေတြနဲ႔ ေရွ႕ေနငွားရမ္း ခြင့္မရ၊ ထုေခ်ခြင့္မရွိ၊ တရက္တည္းသာ ၁၉၉၀ ျပည့္
ႏွစ္ ေမလ ၂၅ ရက္ေန႔မွာ စစ္ခံု႐ံုးက ျပစ္ဒဏ္အသီးသီး ေပးတာပါ။ 

စစ္ေထာက္လွမ္းေရး စစ္ေၾကာေရးစခန္း ငရဲခန္းေတြက လြတ္ေျမာက္ၿပီး ေထာင္ကိုသြားဖို႔ အေရး ေပ်ာ္ ခဲ့ၾက တဲ့ တျခား ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြလို အင္းစိန္ေထာင္ကို ေရာက္တာကိုပဲ ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ။ 

အဲဒီတုန္းက ေထာင္ပိုင္ႀကီးက စစ္တပ္က ဗိုလ္မႉး အုန္းေဖ ျဖစ္ၿပီး အထူးေထာင္ပိုင္ကေတာ့ ေထာင္ 
ေလာကမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ေထာင္ပိုင္ ဦးဘိုၾကည္ပါ။ 

အင္းစိန္ေထာင္ တံခါးမႀကီးကတဆင့္ ေထာင္ က်႐ံုးကိုေရာက္ၿပီး အက်ဥ္းသားမွတ္ပံုတင္ကာ အဲဒီေန႔ ကစၿပီး ေထာင္ဝင္နံပါတ္ ဆိုတဲ့ ဂဏန္း ၄ လံုးကို စတင္ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တယ္။ ေထာင္ဝင္အမွတ္ ၄၀၄၆ /စီ တဲ့။ 

အဲဒီကတဆင့္ မိန္းေဂ်းလ္ (အင္းစိန္ေထာင္ အလယ္က ေထာင္မႉးႀကီး ႐ံုးခန္း) ေတြကို ျဖတ္ၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ တိုက္ဝန္းအတြင္း ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တိုက္ဝန္းအရာရွိ တဦးျဖစ္တဲ့ ေထာင္မႉး ဦးမင္းသူေရႊအုန္းက ႀကိဳးတိုက္ရွိရာကို က်ေနာ္နဲ႔ အတူ ေသဒဏ္က်တဲ့ အမႈတြဲ ကိုျမင့္စိုး၊ ကိုျမင့္ေဆြ တို႔ကို ေခၚေဆာင္လာခဲ့တယ္။ 

ကိုျမင့္ေဆြဟာ သရက္ အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွာ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လ က စိတ္ေဝဒနာ သည္ အက်ဥ္းသား တဦးက တံပိုးနဲ႔ ႐ိုက္လို႔ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါၿပီ။ 

ႀကိဳးတိုက္အနီး ေရာက္လာကတည္းက ႀကိဳးတိုက္ထဲက သီခ်င္းသံေတြ၊ စကားသံေတြက တကၠသိုလ္ အေဆာင္ႀကီးတခုထဲ ေရာက္သလို ခံစားရတယ္။ 

၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ရဲ႕ ကံၾကမၼာအလွည့္အေျပာင္း တညမွာ ႀကိဳးတိုက္ဆိုတာထဲကို ေရာက္လာခ်ိန္ ႀကိဳးသမား
ေတြနဲ႔ ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ ႀကိဳဆိုမႈက အားရစရာ ေကာင္းပါတယ္။ 

ႀကိဳးတိုက္ အခန္းနံပါတ္ ၃၁ ဟာ ပထမဆံုး ႀကိဳးသမားဘဝကို စတင္ခဲ့တဲ့ အခန္းလည္းျဖစ္တယ္။ 

ႀကိဳးသမားတဦးကို ေထာင္ပံုစံအဝတ္ ၂ စံု၊ ဖလန္ထည္အက်ႌ လက္ရွည္တထည္၊ ပံုစံ ပန္းကန္ျပား တခ်ပ္၊ အိပ္ရာခင္းေစာင္ပါးတထည္၊ ၿခံဳေစာင္ တထည္စီ ေပးပါတယ္။ 

ႀကိဳးတိုက္ရဲ႕ အခန္းတြင္းမွာေတာ့ ဝါးဖ်ာ ၂ ခ်ပ္၊ မိလႅာခြက္တလံုး၊ ဆီးဂန္ဖလား ၁ ခုနဲ႔ အခန္းေရွ႕ ေရအိုး တလံုး၊ ေရခြက္တခုနဲ႔ ႀကိဳးသမားဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးညကို စတင္ျဖတ္သန္းရပါေတာ့တယ္။ 

သံေခ်ာင္း ေခါက္သံ၊ တံုးေမာင္း ေခါက္သံ၊ ေထာင္ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ စစ္ဖိနပ္သံေတြၾကားမွာ တခါတခါ “အားလံုးေကာင္းပါတယ္ ဆရာႀကီး” ဆိုတဲ့ ေအာ္သံေတြလည္း ၾကားေနခဲ့ရတယ္။ 

စစ္ေထာက္လွမ္းေရး စစ္ေၾကာေရးစခန္းက လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တဲ့ ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ အိပ္ မေပ်ာ္ဘဲ ရွိခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ႀကိဳးသမားဘဝ ပထမဆံုး ညတာဟာ အေတာ္ရွည္သလိုပါပဲ။ အေတြးေတြက ဒုနဲ႔ေဒး၊ အခုအထိ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးက ေအာ္သံေတြ၊ ေတာထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြက တဝဲလည္လည္။ 

ဒါေပမယ့္ စစ္ေၾကာေရးမွာ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈေတြနဲ႔ အိပ္ပ်က္ညေတြ မ်ားခဲ့တာေၾကာင့္ ႀကိဳးသမား ဘဝရဲ႕ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ ဘဲ အိပ္စက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

မိနစ္ပိုင္းသာ ခံလိုက္ၿပီး နံနက္ ၅ နာရီမွာပဲ “ပံုစံ” ဆိုတဲ့ အသံနက္ႀကီးနဲ႔ လူေအာ္သံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္အခန္းက လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ ဥကၠ႒ ကိုေအာင္ေဇယ်က ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီးေနဖို႔၊ သူ ထိုင္သလိုထိုင္ဖို႔ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ လွမ္းေျပာပါတယ္။ 

အဲဒီေန႔ကစၿပီး “ပံုစံ” ေအာ္သံၾကားလိုက္ရင္ ငုတ္တုတ္ထ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္၊ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ဒူးေပၚတင္၊ ခါးကို မတ္မတ္ထားတဲ့ အေနအထားကို အေလ့အက်င့္ ရလာခဲ့တယ္။ ေန႔စဥ္ နံနက္တႀကိမ္၊ ညေနတႀကိမ္ ပံုစံေအာ္တိုင္း ပံုစံထိုင္ရၿပီး ေထာင္ ဝန္ထမ္း ေတြ လူလာစစ္တယ္။ 

တခါတရံ ေထာင္ အရာရွိေတြလာရင္လည္း ပံုစံဆိုတဲ့ ေအာ္သံၾကားေတာ့ ပံုစံထိုင္ရတယ္။ နံနက္မိုးလင္းလို႔ အိပ္ေဆာင္ဖြင့္ သံေခ်ာင္း ေခါက္သံ၊ လူေရတြက္သံေတြ ၿပီးသြားခ်ိန္မွာပဲ ႀကိဳးသမား အဘေပ်ာ့က ဘုရား ရွိခိုးတိုင္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာဝင္ ေတြကေတာ့ ဘုရားရွိခိုးၾကရတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္သူေတြကေတာ့ ထိုင္ၿမဲ ထိုင္ေနရပါတယ္။ 

အဘေပ်ာ့ဆိုတာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလံုး ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံု ကာလအတြင္း ရန္ကုန္တိုင္း 
ေက်ာက္တန္းၿမိဳ႕နယ္ မီးျပေက်းရြာမွာ ရြာကို ဓားျပ ေတြဝင္တိုက္တဲ့အခါ အဲဒီဓားျပေတြကို ရြာသား ေတြက ဖမ္းၿပီးသတ္ၾကတဲ့ ကိစၥအတြက္ အျပစ္ရွိတယ္လို႔စြပ္စြဲၿပီး ဖမ္းဆီး ေသဒဏ္ခ်မွတ္ ခံထားရသူပါ။ 

တကယ္ေတာ့ ဘေပ်ာ့ဟာ ပင္လယ္ငါးဖမ္း ေလွေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ တံငါသည္ႀကီး တဦးျဖစ္ၿပီး အခင္းျဖစ္ပြား ခ်ိန္ တုန္းက အနီးအနားမွာ မရွိတဲ့သူပါ။ ဒါေပမယ့္ သူက သပိတ္စခန္း ေခါင္းေဆာင္ဆိုေတာ့ သူ႔ကိုလည္း ဖမ္းၿပီး ေသဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း ခံရသူပါ။ အဲဒီေက်ာက္တန္းက ဓားျပေတြသတ္မႈနဲ႔ ေက်ာက္တန္းက သပိတ္ စခန္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတြ အပါအဝင္ ေဒသခံ ရြာသား ၇ ဦးကို ဖမ္းဆီး ေသဒဏ္ ခ် လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

မိုးလင္းလို႔ ေသာ့သံတခြ်င္ခြ်င္နဲ႔ အခန္းတခါးေတြ တခ်ပ္ၿပီးတခ်ပ္ ဖြင့္ေပးတယ္။ အခုလို အခန္း တခါးဖြင့္
ေပး တဲ့အခါ အခန္းထဲက ဆီးနဲ႔ မိလႅာခြက္ ေတြကို အၿမဲဆင္းလို႔ေခၚတဲ့ တျခား ရာဇဝတ္အက်ဥ္းသားေတြ ကလာယူၿပီး ႀကိဳးတိုက္ရဲ႕အလယ္ လမ္းမွာ ခ်ထား တဲ့ မိလႅာဇလားႀကီးေတြနဲ႔ ဆီးကန္ စဥ့္အိုးႀကီးေတြထဲ သြန္ထည့္ၾကတယ္။ 

မိလႅာခြက္နဲ႔ ဆီးခြက္ေတြကို ေဆးေၾကာၿပီး အခန္းထဲကို ျပန္ဝင္ၾကရတယ္။ အဲဒီလို ၁၅ မိနစ္တာ အခန္း တြင္း က ထြက္ခြင့္ ရတဲ့ မိလႅာခ်ခ်ိန္မွာ ႀကိဳးသမားေတြနဲ႔ ႀကိဳးတိုက္တြင္း ရွိေနၾကတဲ့ နာမည္ႀကီး ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားတခ်ိဳ႕လည္း အသစ္ေရာက္လာတဲ့ က်ေနာ္တို႔အခန္းကို လာမိတ္ဆက္ၾက၊ အားေပးစကား
ေတြေျပာၾကတယ္။ 

ေထာင္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႔ဟာ အဲဒီေန႔က “က်သစ္” ေတြေပါ့။ 

ႀကိဳးတိုက္ထဲမွာ နာမည္ႀကီး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္း သားေတြျဖစ္တဲ့ စာေရးဆရာ ဗိုလ္မႉးေဟာင္း ဦးေသာ္က၊ 
ေရွ႕ေနႀကီး ဦးကိုယု၊ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ရဲ႕ မိသားစုဆရာဝန္ ေဒါက္တာ တင္မ်ိဳးဝင္း၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ ဗိုလ္ေအာင္ႏိုင္၊ ဒါ႐ိုက္တာ စာေရးဆရာ ဦးမိုးသူ၊ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္တဲ့ ကိုမိုးဟိန္း တို႔နဲ႔ ေတြ႕ရတယ္။ 

ထူးျခားတာကေတာ့ ႀကိဳးတိုက္ထဲက အရင္ ရွိေနၾကသူေတြက က်ေနာ္တို႔ ေသဒဏ္က် ၃ ဦးကို ဓာတ္ပံုနဲ႔ တကြ သတင္းေတြဖတ္ၿပီး သားမို႔ သိေနၾကတာပါပဲ။ 

အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႔ ၃ ဦး အပါအဝင္ ႀကိဳးသမား ၁၀၈ ဦးရွိၿပီး ႀကိဳးသမား အမ်ားစုကေတာ့ ရွစ္ေလးလံုး ကာလ လူသတ္မႈေတြနဲ႔ ေသဒဏ္အမိန္႔ ခ်မွတ္ ခံထားရသူေတြပါ။ 

အဲဒီအထဲမွာ သန္လ်င္ ေရနံခ်က္စက္႐ံု ဗံုးခြဲမႈနဲ႔ စြပ္စြဲကာ ေသဒဏ္က်ခံေနရတဲ့ NLD ပါတီ သန္လ်င္ လူငယ္အဖြဲ႕ဝင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ကိုသန္းေဇာ္၊ ကိုညီညီဦးနဲ႔ မိုးေက်ာ္သူ တို႔ကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ 

ဒီအျပင္ သန္လ်င္ေရနံခ်က္စက္႐ံုကို အမွန္တကယ္ ဗံုးခြဲခဲ့သူလို႔ သူ႔ကိုယ္သူေျပာၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ ဗံုးခြဲမႈနဲ႔ ေသဒဏ္က်ေနတဲ့ ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ုံး(KNU) က ဗိုလ္မႉး ကိုကိုႏိုင္ ေခၚ ကိုသိန္းဦး၊ 
ေဆးေက်ာင္းသား ကိုေအာင္သူ တို႔နဲ႔လည္း ေတြ႕ရတယ္။ 

ဒီလိုနဲ႔ ႀကိဳးတိုက္ႀကီးဟာ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဒုတိယ အိမ္လည္းျဖစ္လာသလို ႀကိဳးသမားေတြနဲ႔ ႀကိဳးတိုက္တြင္းက တျခားသူေတြရဲ႕ ဘဝ စာမ်က္ႏွာေတြကို ၈ ႏွစ္ေလာက္ ေန႔ညမျပတ္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ 

အဲဒီေန႔က စတင္ကာ ဘဝတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီေတြက ၁၈၉၄ ခုႏွစ္မွာ
ျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ အက်ဥ္းေထာင္ ဥပေဒနဲ႔ ၁၉၀ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ ျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ အက်ဥ္းသားဥပေဒ ေတြ နဲ႔ ဘဝကို ႀကိဳးတိုက္ထဲမွာ ရွင္သန္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ရပါေတာ့တယ္။ ။ 


လင္းသန္႔ ~ 

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ 
http://blog.irrawaddy.org/2014/05/blog-post_9057.html