King C. Gillette (January 5, 1855 – July 9, 1932) ----အမွတ္မထင္ရလိုက္တဲ့အႀကံဉာဏ္ကို အထင္မေသးနဲ႔

Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန

 

King C. Gillette (January 5, 1855 – July 9, 1932)
----အမွတ္မထင္ရလိုက္တဲ့အႀကံဉာဏ္ကို အထင္မေသးနဲ႔

၂ဝရာစုေခတ္မွာ လူေတြနဲ႔ တရင္းတႏွီးရွိလွတဲ့မ်က္ႏွာကို ျပပါဆိုရင္ King C. Gilletteကိုပဲ ျပရမယ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ကမာၻလံုးဆီ အေရအတြက္ေပါင္းမ်ားစြာ တင္ပို႔ေရာင္းခ်တဲ့ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားမွာ သူ႔ရုပ္ပံုပါေနလို႔ပဲျဖစ္တယ္။ Gilletteတံဆိပ္ ဘလိတ္ဓားေတြက လူေတြၾကားျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့ၿပီး အမ်ဳိးသားထုအျပင္ အမ်ဳိးသမီးထုေတြပါ မုတ္ဆိတ္ေမြးမရိတ္တဲ့ King C. Gilletteကို သိခဲ့ၾကတယ္။ လူေတြကို Gillette ေပးခဲ့တာက ဥစၥာဓနေတြအျပင္ အဆင္ေျပျခင္း၊ ျမန္ဆန္ျခင္း၊ အႏၱရာယ္ကင္းရွင္းျခင္းေတြျဖစ္တယ္။

၁၈၅၅ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၅ရက္ေန႔မွာ King C. Gilletteကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ခ်ီကာဂိုၿမိဳ႕က ကုန္သည္မိသားစုတစ္စုမွ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ ဖခင္ျဖစ္သူက ကုန္သည္အေသးစားတစ္ဦးျဖစ္တာမို႔ စီးပြားေရးက အေျခမခိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ရွိတစ္လွည့္ မရွိတစ္လွည့္ဘဝကို သူတို႔ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ Gillette ၁၆ႏွစ္အရြယ္မွာ ဖခင္စီးပြားပ်က္တာေၾကာင့္ သူေက်ာင္းရပ္နားလိုက္ရတယ္။ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီႏိုင္ဖို႔ သူအလုပ္ထြက္လုပ္ခဲ့ရတယ္။

ဘဲြ႔မရ၊ အလုပ္အေတြ႔အႀကံဳမရွိသူအတြက္အလြယ္ဆံုးရႏိုင္တာက အေရာင္းဝန္ထမ္းပဲျဖစ္တယ္။ အေရာင္းဝန္ထမ္းဘဝကို Gilletteေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအလုပ္ကို ၂၄ႏွစ္တိုင္တိုင္ သူလုပ္ခဲ့တယ္။ ခက္ခဲပင္ပန္းတဲ့ အေရာင္းဝန္ထမ္းဘဝက Gilletteရဲ႕ စိတ္ဆႏၵနဲ႔လုပ္ႏိုင္စြမ္းကို ေကာင္းေကာင္းေလ့က်င့္ေပးခဲ့သလို အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔အသိပညာကိုလည္းအမ်ားႀကီးစုေဆာင္းေပးခဲ့တယ္။ ဒီလိုဘဝမ်ဳိးကို သူတစ္သက္မျဖတ္သန္းခ်င္ခဲ့လို႔ အခြင့္ေကာင္းေတြကို သူရွာခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းတစ္ခု လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ သူေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။

Gilletteေစာင့္ေနတဲ့ အခြင့္ေကာင္းက မိုးေပၚကျပဳတ္မက်ခဲ့ပါဘူး။ တစ္ေန႔မွာ ပံုမွန္ျဖတ္သန္းေနက်ေန႔ရက္အတိုင္း အမွတ္မထင္ သူစိတ္ကူးတစ္ခုရလိုက္တယ္။ အေရာင္းဝန္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္တဲ့သူဟာ ဝယ္ယူသူေတြနဲ႔ မေတြ႔ခင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သပ္ရပ္ေအာင္ျပင္ဆင္ခ်ိန္မွာ အဲဒီစိတ္ကူးရခဲ့တာျဖစ္တယ္။

အဲဒီေခတ္မွာ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားက ႀကီးၿပီးေပါ့ပါးမႈမရွိသလို ထက္လည္းမထက္ပါဘူး။ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဖို႔ အခ်ိန္ကုန္၊ အားကုန္တဲ့အျပင္ အခန္႔မသင့္ရင္ ဓားရွႏိုင္ေသးတယ္။ သူမုတ္ဆိတ္ရိတ္ခ်ိန္မွာလည္း မၾကာခဏဓားရွမိတာေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အဆင္ေျပေပါ့ပါးၿပီး ထက္လည္းထက္တဲ့၊ အႏၱရာယ္လည္းကင္းတဲ့ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားနဲ႔ အစားထိုးႏိုင္ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ အၿမဲစဥ္းစားခဲ့မိတယ္။

တစ္ခါက တျခားတစ္နယ္မွာ ပစၥည္းေတြကို သူလိုက္ေရာင္းခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေန႔က ခ်ိန္းထားတဲ့အဝယ္သမားနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ မုတ္ဆိတ္ေမြးကို သူအလ်င္စလိုရိတ္လို႔ ေမးေစ့မွာ ဓားရွရာေတြရခဲ့တယ္။ ရာသီဥတုကလည္းပူ၊ ဓားကလည္းရွတာမို႔ စိတ္တိုၿပီး မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားကို သူပစ္ထုတ္လိုက္မိတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း “အဆင္ေျပၿပီး ထက္တဲ့ဓား မရွိေတာ့ဘူးလား။ ေယာက္်ားေတြက မုတ္ဆိတ္ရိတ္တိုင္း ဒီလိုဒဏ္ကို ခံရေတာ့မွာလား” လို႔ ေအာ္ဟစ္ခဲ့မိတယ္။ သူရဲ႕ဒီလိုေဒါသတႀကီး ေအာ္ဟစ္သံက “ငါလိုခ်င္တဲ့မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားမ်ဳိးကို ငါဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ္တိုင္မထြင္ႏိုင္ရမွာလဲ”လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ အသိေပးသလိုျဖစ္သြားခဲ့တယ္။

တစ္ခါက ေရာင္းဝယ္တဲ့အေတြ႔အႀကံဳတစ္ခုကလည္း သူ႔ကိုအရိပ္အျမြက္တစ္ခုေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက အလုပ္ရံုတစ္ရံုကို ပုလင္းစို႔ပံုစံသစ္တစ္မ်ဳိး သူသြားျပခဲ့တယ္။ ဒီေသးငယ္တဲ့ပုလင္းစို႔က မျဖစ္စေလာက္ေလးပါ။ ေစ်းလည္းေပါတယ္ဆိုေပမယ့္ ဝယ္သူသံုးစဲြသူေတြမ်ားခဲ့တယ္။ ေစ်းကြက္မွာ ေရာင္းအားေကာင္းခဲ့တယ္။ Gillette ကလည္း ဒီအလုပ္ကိုႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့လို႔ သူေဌးႏွစ္သက္တာကို ခံခဲ့ရတယ္။

Gillette က ေရာင္းပန္းလွတဲ့ဒီပုလင္းစို႔အေၾကာင္း သူေဌးကို တအံ့တၾသေမးခဲ့ပါတယ္။

“ဒီဘာမွမဆိုစေလာက္ ပုလင္းစို႔ေလးက ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ေရာင္းေကာင္းေနတာလဲ”

“ဒီလို ပုလင္းစို႔အသစ္က “သံုးၿပီးတာနဲ႔ လႊင့္ပစ္”တဲ့ တစ္ခါသံုးပစၥည္းျဖစ္ေနလို႔ေပါ့။ သံုးတာျမန္ရင္ ေရာင္းအားက အလိုလိုတက္လာတာပဲ။ ေစ်းႏႈန္းသက္သာတဲ့အတြက္ ထပ္ထပ္ဝယ္ရလည္း တန္တယ္လို႔ လူေတြထင္ၾကလို႔ေပါ့”လို႔ သူေဌးက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးျပန္ေျပာခဲ့တယ္။ သူေဌး အမွတ္မထင္ေျပာလိုက္တဲ့ “စီးပြားေရးေဗဒ”က Gilletteရင္ကို ရိုက္ခတ္ခဲ့တယ္။ “သံုးၿပီးတာနဲ႔ လႊင့္ပစ္”တဲ့ပစၥည္းကို ဝယ္ယူသံုးစဲြသူေတြ ဒီေလာက္ႏွစ္သက္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုကုန္ပစၥည္းတစ္မ်ဳိး ငါကိုယ္တိုင္မထြင္ႏိုင္ရမွာလဲ၊ ဒါဟာ ငါရဲ႕လုပ္ငန္း တာထြက္မွတ္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ သူေတြးခဲ့မိတယ္။

Gilletteက စိတ္ကူးသက္သက္ရွိသူ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ရဲ ကိုင္ရဲ ေတြးရဲတဲ့သူျဖစ္တယ္။ သူဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ တံစဥ္း၊ ညွပ္၊ စတီးျပား စတဲ့ကိရိယာနဲ႔ပစၥည္းေတြဝယ္လာၿပီး စမ္းသပ္မႈေတြ၊ စိတ္ကူးပံုေဖာ္မႈေတြကို အေသးစိတ္ျပဳလုပ္ခဲ့ေတာ့တယ္။ဓားေနရာမွာ ဘရိတ္ဓားကိုအသံုးျပဳရင္ “သံုးၿပီးတာနဲ႔ လႊင့္ပစ္”လို႔ရႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ဓားက ဓားရိုးနဲ႔ သီးျခားျဖစ္ရမယ္လို႔ သူစဥ္းစားခဲ့တယ္။ ဓားတံုးသြားရင္ လဲႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဓားရိုးကို ထပ္ၿပီးအသံုးျပဳလို႔ရတယ္။ ဓားရဲ႕ေစ်းႏႈန္းကလည္း သိပ္မႀကီးေတာ့ သံုးစဲြသူေတြလည္း ဝယ္ယူရာမွာ သိပ္တြက္ကပ္ေနေတာ့မ်ာမဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ကူးတစ္ခုလုိ႔ Gilletteထင္ခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဓားရိုးကို အဝိုင္းသ႑ာန္ သူထြင္လိုက္တယ္။ ဓားရိုးထိပ္မွာ ခ်ိမ့္ပံုစံထားၿပီး ဓားရိုးနဲ႔ဓားကို ဝက္အူနဲ႔ထိန္းထားေစခဲ့တယ္။ ဓားကို ပါးလႊာတဲ့စတီးျပားနဲ႔လုပ္ၿပီး သတၱဳႏွစ္ခုၾကားမွာညႇပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဓားသြားကို အျပင္ဖက္အနည္းငယ္ထုတ္ထားလိုက္ၿပီး အသံုးျပဳခ်ိန္မွာ ဓားသြားနဲ႔ မ်က္ႏွာျပင္ကို သမတ္က်ေစခဲ့တယ္။ ဒါမွ မ်က္ႏွာျပင္နဲ႔ ေမးေစ့ေနရာေတြက မုတ္ဆိတ္ကိုရိတ္ခ်ိန္မွာ အလြယ္တကူ မထိမရွမွာျဖစ္တယ္။

စိတ္ကူးအတိုင္း ဒီဇိုင္းေရးဆဲြၿပီးေနာက္ Gilletteဟာ တတ္ကၽြမ္းသူကိုေခၚၿပီး ဒီဇုိင္းကိုပံုေဖာ္ေစခဲ့တယ္။ သူထြင္တဲ့မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားကို အသံုးျပဳရတာ ထင္သေလာက္ခရီးမေပါက္ေပမယ့္ နဂိုမုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ေတာ့ ဓားသြားပိုထက္သလို ပိုစိတ္ခ်လံုၿခံဳခဲ့ပါတယ္။ တိုးတက္ဖို႔အလားအလာရွိတာေၾကာင့္ Gilletteဟာ တတ္ကၽြမ္းနားလည္တဲ့ စက္မႈပညာရွင္နဲ႔ စက္ကိရိယာပစၥည္း နားလည္သူတို႔ဆီ ေမးျမန္းစံုစမ္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ သူတို႔က Gilletteရဲ႕စက္ကိရိယာအသစ္က လက္ေတြ႔မက်တဲ့ စိတ္ကူးယွဥ္မႈသက္သက္လို႔ဆိုၿပီး သူနဲ႔မပူးေပါင္းခဲ့ၾကပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ Gilletteက သူ႔စိတ္ကူးအႀကံအစည္ကို ႀကံ့ႀကံ့ခံဆုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။ ေငြေၾကး ရင္းႏွီးစိုက္ထုတ္သူလိုတာေၾကာင့္ သူဟာ သူနဲ႔ပါဝင္ပူးေပါင္းမယ့္သူကို လိုက္ရွာခဲ့တယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဆန္းသစ္တီထြင္မႈက ေနာက္ဆံုးမွာ လူေတြရဲ႕ႏွစ္သက္ႀကိဳဆိုမႈကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉ဝ၁ခုႏွစ္မွာ Gilletteရဲ႕မိတ္ေဆြတစ္ဦးက မန္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္ စက္မႈတကၠသိုလ္ကေန ေက်ာင္းၿပီးထားတဲ့ စက္မႈအင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးကို ဒီအေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တယ္။ အင္ဂ်င္ယာက စိတ္ဝင္စားၿပီး Gilletteနဲ႔ ပူးေပါင္းခဲ့တယ္။

ပထမဆံုးထုတ္တဲ့ ဘရိတ္ဓားအပို ၂ဝပါတဲ့ မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္ကို ၁၉ဝ၃ခုႏွစ္မွာ ေရာင္းခ်ခဲ့တယ္။ အဲဒီႏွစ္မွာ မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္ ၅၁ခုေရာင္းခဲ့တယ္။ ၁၉၁၃ခုႏွစ္မွာ ဓားပါး ၁၆၈ခုနဲ႔ ဓားရိုး ၅၁ခုေရာင္းခဲ့တယ္။ ပထမစစ္ျဖစ္ေတာ့ Gilletteရဲ႕ မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္က စစ္တပ္ကလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၁၉၁၇ခုႏွစ္မွာ Gilletteရဲ႕ဘရိတ္ဓားေပါင္း ၁၂သန္းကို ေရာင္းခ်ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေစ်းကြက္မွာ ၈ဝ%ေနရာရခဲ့တယ္။ ျပည္ပကုမၸဏီခဲြေပါင္း ၄၄ခုရွိခဲ့တယ္။ ၁၉၂ဝခုႏွစ္မွာေတာ့ လူေပါင္းသန္း၂ဝေလာက္က Gilletteရဲ႕မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္နဲ႔ ဓားပါးကိုအသံုးျပဳေနၿပီျဖစ္တယ္။ ဒုတိယကမာၻစစ္မွာလည္း Gilletteရဲ႕ကုမၸဏီက စစ္တပ္ကိုပံ့ပိုးတဲ့အေနနဲ႔ မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္အမ်ားအျပား လွဴဒါန္းခဲ့တယ္။ မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္ေစ်းကြက္ထဲ အမ်ဳိးသား သိန္းသန္းေပါင္းမ်ားစြာကို သူဆဲြေခၚခဲ့တယ္။

၁၉၃၉ခုႏွစ္ ကမာၻ႔ေဘ့စ္ေဘာၿပိဳင္ပဲြထုတ္လႊင့္တဲ့ စပြန္ဆာကို Gilletteတစ္ဦးတည္းရခဲ့တယ္။ အဲဒီစပြန္ဆာကို ၁၉၅ဝအထိ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း Gilletteရဲ႕နာမည္က ျမင္းၿပိဳင္ပဲြ၊ လက္ေဝွ႔ပဲြ၊ အေမရိကန္ေဘာလံုးပဲြေတြမွာ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ၁၉၆၂ခုႏွစ္မွာ ၄ႀကိမ္တိုင္တိုင္ သတ္မွတ္ေရာင္းရေငြထက္ စံခ်ိန္ခ်ဳိးေရာင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ “Happiness” မဂၢဇင္းရဲ႕ေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္အရ အေမရိကန္ကုမၸဏီ ၅ဝဝထဲက အသားတင္အျမတ္ေငြေရာင္းရႏႈန္းမွာ Gilletteရဲ႕ကုမၸဏီက နံပါတ္၄ေနရာမွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။

ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝေက်ာ္သမိုင္းမွာ Gilletteကထုတ္ကုန္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို တီထြင္ထုတ္လုပ္ခဲ့တယ္။ မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္အပါအဝင္ ဘလိတ္ဓားစင္၊ ဓားႏွစ္ထပ္မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္၊ေခါင္းဝိုင္းမုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္၊ စပရင္မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္၊ Mach 3 မုတ္ဆိတ္ရိတ္စက္ေတြအျပင္ ၂ဝဝ၄ခုႏွစ္မွာ အမ်ဳိးသမီးသံုး Venus Vibrance အေမြးရိတ္စက္ကိုပါ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

အခြင့္ေကာင္းအခါေကာင္းက မပ်င္းမရိဘဲ ေတြးေတာခ်င့္ခ်ိန္တတ္သူေတြအတြက္ ျဖစ္တယ္။ “မေျပာပေလာက္”တဲ့ အေတြးေတြကို မၾကာခဏေတြးၾကည့္ပါ။ မေျပာပေလာက္တဲ့အေတြး ဒါမွမဟုတ္ မထူးျခားတဲ့အေတြးေတြကို ေတြးေတာေနခ်ိန္မွာ သင့္ရဲ႕ေခါင္းထဲ အၾကည္ဓာတ္ေတြဝင္သြားၿပီး ဦးေႏွာက္က အရာဝတၳဳကိုေတြးေတာတဲ့လႈံ႔ေဆာ္မႈကို ခံရပါတယ္။ အဲဒီလႈံ႔ေဆာ္မႈက ေသြးလည္ပတ္မႈကို ေကာင္းမြန္ေစပါတယ္။

ျပႆနာ အခက္အခဲနဲ႔ႀကံဳတဲ့အခါ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အလ်င္စလိုမခ်ဘဲ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ေတြးေတာၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုေတြးေနခ်ိန္မွာ အႀကံေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခု ထြက္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ျပႆနာအရမ္းရႈပ္ေထြးခဲ့ရင္ ဦးေႏွာက္ကိုေခတၱအနားေပးၿပီးမွ ေတြးေတာၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ဘဝမွာျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ မေျပာပေလာက္တဲ့အရာေတြကိုလည္း သတိထား ဂရုစိုက္ၾကည့္တတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ တျခားလူ သတိမမူမိတဲ့အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သင္သတိထားမိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ အရာဝတၳဳသစ္ေတြကို ရွာေဖြဖမ္းဆုပ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးကို သင္ေတြ႔လာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

ထုတ္ေဝၿပီးတဲ့ "ထင္႐ွားသူတို႔၏ ဘဝပံုျပင္စာအုပ္"မွ စာတစ္ပုဒ္

ႏိုင္းႏိုင္းစေန