စနစ္ဆုိး၏သားေကာင္ ျမန္မာျပည္ရွိ ဆရာ၀န္ ဆရာမမ်ား

Yangon Media Group

 

စနစ္ဆုိး၏သားေကာင္ ျမန္မာျပည္ရွိ ဆရာ၀န္ ဆရာမမ်ား

**********************************************
ေဒါက္တာစုိးထြန္း ရန္ကုန္ တုိင္းမ္ ဂ်ာနယ္ အတဲြ (၁၀) အမွတ္ (၁၈)
**********************************************

ေခတ္ ၏တိုးတက္မႈျပရန္ၫႊန္းကိန္း (Indicator)အျဖစ္ ေဆး႐ုံဘယ္ႏွ႐ုံ၊ ခုတင္ဘယ္ ႏွလံုးတည္ေဆာက္ေပးခဲ့သည္ဟု ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားႏွင့္ သတင္းစာမ်ားတြင္ မၾကာခဏေတြ႕ျမင္ၾကရမွာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အဆိုပါေဆး႐ုံ၊ ေဆးခန္းမ်ားအတြက္ ဆရာ ဝန္၊ သူနာျပဳ ဆရာမဘယ္ႏွဦးခန္႔ထားမည္။ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေဆးဝါးအတြက္သံုးစြဲရန္ ေငြမည္မွ်တြက္ခ်က္လ်ာထား ျခင္းမရွိပါ။ ထို႔အျပင္ ဓာတ္မွန္စက္၊ ဓာတ္ခြဲခန္းတည္ေဆာက္ ေပးထားေသာ္လည္း ေန႔စဥ္၊ လစဥ္၊ ႏွစ္စဥ္ကုန္က်မည့္ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းတန္ဖိုးကို ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ထားျခင္း မရွိပါ။ ေဆး႐ုံမ်ားတြင္ တပ္ထားသည့္ဆိုင္းဘုတ္မ်ားက ေတာ့ 'ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူမ်ားကို စရိတ္မွ်ေပးက်န္းမာေရး စနစ္က်င့္သံုးရန္' 'ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့ေသာသူမ်ားကို အခမဲ့ကုသ ေပးသည္'ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္သည္ လူနာမ်ားႏွင့္ ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳမ်ားကို ရန္တိုက္ေပးထားသလိုျဖစ္ေနပါသည္။
ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံသို႔လာေသာလူနာမ်ားမွာ ဆင္းရဲသ ျဖင့္ ျပင္ပေဆး႐ုံ၊ ေဆးခန္းသို႔မသြားႏိုင္၍ လာသူမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ တခ်ဳိ႕လူနာမ်ားမွာ မိမိတို႔ေနထိုင္ရာရပ္ကြက္ ႐ုံးတြင္ ဆင္းရဲေၾကာင္းေထာက္ခံစာမ်ားကိုယူလာသည္ ကိုေတြ႕ရပါသည္။

ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားသည့္ ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့ သူမ်ားကို အခမဲ့ကုသေပးရမည္ဆိုေသာ္လည္း အဆိုပါ ေဆး႐ုံမ်ားအတြက္ လံုေလာက္ေသာေဆးဝါးမ်ားေပးထား ျခင္းမရွိ၍ ဆရာဝန္၊ ဆရာမမ်ားမွ ေပ်ာက္ေစဆရာမ်ား ကဲ့သို႔ ေရမန္းျဖင့္ကုသမွသာရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ- ခုတင္ ၃ဝဝေဆး႐ုံတစ္႐ုံတည္ေဆာက္မည္ဆိုပါက ဆရာ ဝန္ဘယ္ႏွဦး၊ သူနာျပဳဘယ္ႏွဦး၊ အျခားဝန္ထမ္းဘယ္ႏွဦး ႏွင့္ လူနာ ၃ဝဝ အတြက္ ေန႔စဥ္ေဆးဝါးမည္မွ်ကုန္က်မည္၊ ခြဲစိတ္မည့္လူနာအတြက္ တစ္ဦးလွ်င္ ေဆးဖိုးမည္မွ်ကုန္က် မည္ကို တြက္ခ်က္ထားျခင္း၊ ခ်ထားေပးျခင္းမရွိဘဲ 'အခမဲ့ ကုသေပးမည္'ဟု ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားျခင္းမွာ လူနာႏွင့္ ဆရာဝန္မ်ားအား ရန္တိုက္ေပးေနသလိုပင္ျဖစ္ပါသည္။
အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေသာေဆးဝါးမ်ားပင္ေလာက္ ငေအာင္ အစိုးရမွမေထာက္ပံ့သည့္အတြက္ လူနာေစာင့္မွ သြားဝယ္ရသည့္ဒုကၡေတြ႕ေနရပါသည္။ ထို႔အျပင္လူနာ တစ္ဦးေဆး႐ုံတက္ပါက ေဆးဝယ္ခိုင္းရန္ေငြရွိရမည့္အ ျပင္ လူနာေစာင့္တစ္ဦးလည္းလိုသည့္အတြက္ ထိုသူ၏ လုပ္အားခဆံုး႐ႈံးေနသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံသို႔ လူနာတစ္ဦးတက္ေရာက္ပါက ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳမွ လူနာေစာင့္ပါသလား။ ေငြေၾကးမည္ မွ်တတ္ႏိုင္သလဲဟု မိမိတို႔၏ကုသေရးႏွင့္မဆိုင္သည့္အပို ေမးခြန္းကို ေမးေနရပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ဖူးေသာ Facebook စာမ်က္ႏွာတစ္ခုတြင္ လမ္း၌မူးလဲေသာလူနာ အား ေဆး႐ုံသို႔သြားပို႔ေသာအခါ ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳမွ လူနာေစာင့္ပါမွျဖစ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာဆို၍ အဆိုပါ ဆရာဝန္၊သူနာျပဳမ်ားကို ဝိုင္းၿပီးဆဲသည့္ Comment အမ်ား ေရးထားသည္ကိုေတြ႕ရ၍ စိတ္မေကာင္းပါ။ အဓိကတရား ခံမွာ စနစ္ေၾကာင့္သာျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ တြင္ က်န္းမာေရးအာမခံစနစ္ကလည္းမရွိ၊ ေဆးဝါးက လည္းမျပည့္စံု၊ ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳအင္အားႏွင့္ လူနာအေျခ အေန (Doctor Patient Ratio) (Doctor Nurse Ratio) ကလည္း မမွ်သည့္အေျခအေနတြင္ စနစ္ကိုမျပင္ဘဲ အဆို ပါစနစ္၌ ပါဝင္ကျပအသံုးေတာ္ခံေနရသည့္ က်န္းမာေရး ဝန္ထမ္းမ်ားကိုသာ လက္ညိႇဳးထိုးေနသည္မွာ မတရားဟု ထင္ပါသည္။

က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ က်န္းမာေရးစီမံကိန္းဦးစီး ဌာနမွ ထုတ္ေဝသည့္စာရင္းမ်ားအရ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ လူဦး ေရအမ်ားစုမွာ က်န္းမာေရးအသံုးစရိတ္ကို မိမိတို႔အိတ္ ကပ္ထဲမွ စိုက္ထုတ္သံုးစြဲေနရျခင္း (ဥကအ သ္ ဏသခုနအ)ျဖစ္ ေနေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ထို႔အျပင္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ သုေတသနစစ္တမ္းအရ ေက်းလက္ေန ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ၂၆ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ က်န္းမာေရးစရိတ္ ေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္ေနေၾကာင္း Catatirphic Effect ေတြ႕ ရပါမည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆရာဝန္တစ္ဦးျဖစ္ရန္ မလြယ္ကူ ပါ။ ရွစ္တန္း၊ ကိုးတန္း၊ ၁ဝ တန္းတြင္ ေငြေၾကးမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံ၍ က်ဴရွင္ေကာင္းေကာင္းထားရပါသည္။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္လည္း သူမ်ားကဲ့သို႔ ႐ုပ္ရွင္မၾကည့္ရ၊ မကစားရပါ။ ညဘက္လည္း အိပ္ခ်ိန္ ေလွ်ာ့ရပါသည္။ မိဘမ်ားလည္း ပင္ပန္းၾကရပါသည္။ ၁ဝ တန္းေျဖသူ သိန္းခ်ီရွိသည့္အထဲမွ ယခင္ကလူ ၅ဝဝ ေက်ာ္၊ ယခုလူ ၂၅ဝဝ ေက်ာ္ ေဆးတကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ရပါ သည္။

ေဆးတကၠသိုလ္၏ျပ႒ာန္းခ်က္စာအုပ္မ်ားမွာ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွျပ႒ာန္းထားေသာ ေဆးပညာစာအုပ္မ်ား ကို သင္ၾကားရပါသည္။ မူရင္းစာအုပ္ဝယ္လွ်င္ ေစ်းအလြန္ ႀကီးပါသည္။ ေဆးတကၠသိုလ္တြင္ စာသင္ႏွစ္ခုနစ္ႏွစ္နီး ပါးသင္ၾကားရပါသည္။ တခ်ဳိ႕တစ္ဝက္မွာလည္း က်ဴရွင္ တက္ၾကပါသည္။ ထိုသို႔ ေဆးတကၠသိုလ္တက္ေရာက္ရန္ တစ္လလွ်င္ က်ပ္ႏွစ္သိန္းမွ သံုးသိန္းဝန္းက်င္ မိဘမ်ားမွ ေထာက္ပံ့ရပါသည္။ ေဆးေက်ာင္းတက္သည့္ ေက်ာင္း သား၊ ေက်ာင္းသူမွာလည္း အပတ္စဥ္၊ လစဥ္စာေတြ႕လက္ ေတြ႕ စာေမးပြဲေျဖဆိုေနရပါေသာေၾကာင့္ အျခားေက်ာင္း သားမ်ားကဲ့သို႔ အေပ်ာ္အပါးလိုက္စားရန္အခ်ိန္မွာ လြန္ စြာနည္းပါးပါသည္။ ႀကိဳးစားၿပီး ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ၍ ဆရာ ဝန္ျဖစ္ပါကလည္း အစိုးရလက္ေထာက္ဆရာဝန္ရာထူး ေခၚခ်ိန္ႏွစ္ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္ေစာင့္ရပါသည္။ က်ဴရွင္တက္ရ ပါသည္။ အဂၤလိပ္စာ IELTS အတြက္ က်ဴရွင္ တက္ရပါသည္။

စာက်က္ရပါသည္။ ဝန္ထမ္းေရြးခ်ယ္ေရး စာေမးပြဲေအာင္ျမင္၍ လက္ေထာက္ဆရာဝန္ျဖစ္ပါက ယခုေနာက္ဆံုး(ဧၿပီလ၊ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္)လစာအရ တစ္လ လွ်င္ က်ပ္တစ္သိန္းခြဲရရွိမည္ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါလစာမွာ အသက္၁၈ႏွစ္ျပည့္ မည္သည့္ပညာမွမတတ္ ကားေမာင္း တတ္ပါက ယာဥ္ေမာင္းတစ္ဦးရမည့္လစာျဖင့္ အတူတူျဖစ္ ပါသည္။
ေဆး႐ုံအမ်ားစုတြင္ ေနစရာအိပ္ခန္းမရွိပါ။ စီးစရာ ကား၊ ဆိုင္ကယ္၊ စက္ဘီးလည္းမေပးပါ။ ညဂ်ဴတီ၊ ပိတ္ ရက္ဂ်ဴတီလည္း ဆင္းရပါသည္။ ေဆးကုရာတြင္လည္း စာအုပ္ထဲ၌ သင္ၾကားေပးလိုက္ေသာ၊ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေလ့က်င့္ေပးလိုက္ေသာ အေကာင္းဆံုးေဆးဝါးကုထံုးမ်ား ကို ေခါင္းျဖဴေအာင္စဥ္းစား၍ ေပးရပါသည္။ ျမန္မာျပည္ မွ ဆရာဝန္ေလာက္ေတာ္ေသာသူ ကမၻာတြင္ရွိမည္မထင္ ပါ။ မေလးရွားႏိုင္ငံတြင္ ဆရာဝန္တစ္ဦးတစ္လသိန္း ၂ဝ၊ ၃ဝ ခန္႔၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ အဂၤလန္ႏိုင္ငံတြင္ တစ္လ လစာသိန္း ၆ဝ၊ ၈ဝ ေလာက္ရေနခ်ိန္ အဆိုပါ ဆရာဝန္မ်ားအေနျဖင့္ စီးပြားရွာရန္မလိုဘဲ လူတန္းေစ့ ေနႏိုင္ခ်ိန္တြင္ တစ္လလွ်င္ က်ပ္တစ္သိန္းခြဲဝင္ေငြျဖင့္မသထာေရစာအငတ္ခံလုပ္ကိုင္ေနေသာစနစ္ဆိုးမွ ျမန္ မာႏိုင္ငံမွဆရာဝန္၊ သူနာျပဳမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္သမၼတႀကီး ကိုယ္စားႏိုင္ငံသားေကာင္းဆုခ်ီးျမႇင့္ခ်င္ပါသည္။ ႏိုင္ငံ ေတာ္သမၼတႀကီးမွ 'ျပည္ပတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ ပညာ တတ္မ်ားျပန္လာရန္ ဖိတ္ေခၚေနပါသည္' ကြၽန္ေတာ္တစ္ ခုျဖည့္စြက္ခ်င္ပါသည္။ အဆိုပါျပန္လာမည့္သူမ်ားအေန ျဖင့္ ျပည္တြင္း၌ လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာ ႏိုင္ငံတကာအသိ အမွတ္ျပဳဘြဲ႕ရပညာတတ္မ်ားသည္ 'ျပည္ပ၏လုပ္ခလစာ ၏အပံု ၁ဝဝ ပံုတစ္ပံုမွ်ျဖင့္ ျပည္သူကို အလုပ္အေကြၽးျပဳ ႏိုင္ပါမည္ေလာ'ဟု ျဖည့္စြက္ေမးခ်င္ပါသည္။
စနစ္၏သားေကာင္ျဖစ္ၾကေသာ ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳ တို႔သည္ မိမိတို႔၏လစာျဖင့္ မရပ္တည္ႏိုင္၍ 'ဆရာဝန္ လုပ္လွ်င္ စီးပြားမလုပ္ရပါ'ဆိုေသာ စကားကို မလိုက္နာ ႏိုင္ဘဲ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မွာရွိ သည့္ ဆရာဝန္မ်ားကဲ့သို႔ အနားမယူႏိုင္၊ စာေလးဘာေလး မဖတ္ႏိုင္ဘဲ ဟိုေဆးခန္း၊ ဒီေဆးခန္းေျပးရႏွင့္ ည ၁၁ နာရီ၊ ၁၂ နာရီမွ အိမ္ကိုေရာက္ ညစာစား၊ ေရခ်ဳိးၿပီးအိပ္ရာ ဝင္ရပါသည္။ မနက္ေစာေစာ ၅ နာရီထၿပီး ေဆး႐ုံမသြား ခင္ ေဆးခန္းေလးေျပးထုိင္ၿပီး လူနာေစာင့္ေနရပါသည္။ သို႔မွသာ 'ငတ္၍ေသေသာဆရာဝန္မိသားစု'ဟု ေက်ာ္မ ေကာင္းၾကားမေကာင္းမျဖစ္ရန္အတြက္ ႐ုန္းကန္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

နံနက္၈နာရီခြဲအမီ ခြဲစိတ္ခန္းဝင္ရန္(သို႔မဟုတ္)လူ နာလွည့္လည္ၾကည့္႐ႈရန္ (Ward Round)ေဆး႐ုံသို႔ အူ ယားဖားယားေျပးရပါသည္။ လူနာမ်ားအား က်န္းမာေရး ႏွင့္ညီၫြတ္ေအာင္ ေနထိုင္ရန္ ေျပာဆိုေနရေသာ္လည္း ေျပာေနသူဆရာဝန္၊ ဆရာမကိုယ္တိုင္မွာမူ မ်က္တြင္း ေဟာက္ပက္ႏွင့္ တီဗြီၾကည့္ခ်ိန္၊ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္မရွိပါ။ ေဆး႐ုံေရာက္သည့္အခါလည္း လူနာမ်ားက ျပည့္က်ပ္ေန ၿပီး လူနာေစာင့္မ်ားကလည္း ျပည့္ႏွက္ေနပါသည္။ ဆရာ ဝန္၊ သူနာျပဳအခ်ဳိး (Doctor Nurse Ratio) မွာ က်န္းမာ ေရးဝန္ႀကီးဌာနမွထုတ္ေဝထားသည့္ Health in Myanmar ေမ ၂ဝ၁၃ အရ ဆရာဝန္တစ္ဦးလွ်င္ သူနာျပဳတစ္ဦး(၁း၁)သာရွိ၍ အမွန္တကယ္ရွိရမည့္ (၁း၃)ထက္မ်ားစြာ ေလ်ာ့ နည္းေနပါသည္။ သူနာျပဳမ်ားမွာလည္း မႏိုင္ဝန္ထမ္းေန ရ၍ အလုပ္သင္ဆရာဝန္မ်ားမွကူညီၿပီး ေဆးထိုးျခင္း၊ ေသြးေဖာက္ျခင္း ျပဳလုပ္ေပးေနရပါသည္။

နံနက္ခင္းမွသည္ ညေနအထိတိုင္ေအာင္ လူနာမ်ား ကို ေဆးကုသျခင္းအျပင္ အျခားႏိုင္ငံျခားမွာလိုအတြင္း ေရးမွဴးမရွိသည့္အတြက္ ေဆး႐ုံစာရင္းဇယားမ်ားကိုလည္း ျဖည့္စြက္ေနရပါသည္။ ဘြဲ႕လြန္တက္ရန္လည္း စာက်က္ ေနရပါသည္။ က်ဴရွင္တက္ေနရပါသည္။ ေတာ္ဝင္သမား ေတာ္ျဖစ္ရန္ MRCP , MRCS Exam ေျဖရန္ အဂၤလိပ္စာ က်ဴရွင္လည္းတက္ေနရပါသည္။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံျဖင့္ ကိုယ္စာ ေမးပြဲေျဖဆိုရန္ ေငြလည္းစုရပါဦးမည္။ 'ဆင္းရဲေသာလူ နာမ်ားအား အခမဲ့ကုသေပးသည္'ဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္အရ ေပးစရာေဆးကလည္းကုန္ေန၍ လူနာမ်ား၏ေျပာဆိုျခင္း လည္း ခံရပါသည္။
ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ေဆးကုသေရးပန္းတိုင္သို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းလိုပါက 'ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီလစာေပးရ မည္'။ 'ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီေဆးဝါး၊ ေရာဂါရွာေဖြေရး ကိရိယာျဖည့္တင္းေပးရမည္'ဆိုပါလွ်င္ ဆရာဝန္၊ ဆရာမ မ်ား၏ ေႏြးေထြးေသာအၿပံဳးတင္မကပါ ႐ွဴး႐ွဴးေပါက္၊ အီး အီးပါလွ်င္ေတာင္အိမ္သာကို ကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ၾကမည္ သာျဖစ္သည္။ ဆိုက္ကားဆရာ၊ ေမာ္ေတာ္ကားဆရာလစာေလာက္ပင္မရေသာအေျခအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ အရည္အေသြးဝန္ေဆာင္မႈကို ေရာက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ မည္ဆိုပါက 'ဝ'မရွိဘဲ'ဝိ'လုပ္ေနျခင္းသာျဖစ္ၿပီး လာမည့္ ၂ဝ၁၅ ေအအီးစီတြင္ ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈေတြ႕ျမင္ႏိုင္ၿပီး ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံမ်ားတြင္ ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳမရွိဘဲျဖင့္ ေနႏိုင္ သည္ကို သတိျပဳသင့္ပါသည္။

ပါေမာကၡႀကီးတစ္ဦးက ေျပာဆိုခဲ့သည္မွာ MRCP Exam တြင္ စာေမးပြဲစစ္ရင္း ျမန္မာျပည္က ပါေမာကၡ လစာဘယ္ေလာက္ရသလဲဟု အဂၤလန္မွ ပါေမာကၡက ေမးရာ ''ေဒၚလာ၃ဝဝရသည္'' ဟု ပိုပိုသာသာေျပာခဲ့ရာ အဂၤလန္ပါေမာကၡကရယ္ၿပီး ''လာေနာက္မေနပါနဲ႔ Professor''ဟု ျပန္လည္ေျပာဆိုေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါ သည္။ ဒါေတာင္ ပိုပိုသာသာေဒၚလာ ၃ဝဝ ဟု ေျပာခဲ့ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဒါဟာ ကမၻာမွာ လစာအနည္းဆံုးနဲ႔ က်န္းမာေရး ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဆရာဝန္၊ သူနာ ျပဳ၊ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးေျပာခဲ့သလိုမ်ားျဖစ္ေနမလား သံုးသပ္ပါသည္။ ဘာတဲ့ ''ခပ္ထက္ထက္သူေတြကေတာ့ ျပည္ပႏိုင္ငံကို ထြက္သြားၾကၿပီး ခပ္တံုးတံုးသူမ်ားကေတာ့ ျမန္မာျပည္တြင္ ေနၾကသည္တဲ့''အင္း.. အဲဒီလိုမ်ား ျဖစ္ေနမလားဆိုၿပီး စနစ္၏သားေကာင္မ်ားအေၾကာင္း မွ်ေဝေပးလိုက္ပါတယ္။ ။