''ခရိုနီေတြ ၀ါးမ်ိဳသြားတဲ့ မႏၲေလးက ဥယ်ာဥ္မ်ား''
ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က “သတိ - ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ နယ္ေျမ မက်ဴးေက်ာ္ရ”ဆိုၿပီး စစ္တပ္ေတြ တပ္ဆြဲၿပီး သိမ္းထားတဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕က နန္းေတာ္ႀကီးကို အမ်ားျပည္သူ အနားယူ အပန္းေျဖ ေလ့လာစရာ ေနရာအျဖစ္ ျပန္လည္ ျပဳလုပ္ၾကဖို႔ ေဆာင္းပါးေလး ေရးလိုက္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးကို ဖတ္မိတဲ့ မႏၲေလးသား တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး အစ္ကိုေရ၊ မႏၲေလးက သမိုင္း၀င္ ယဥ္ေက်းမႈ ေနရာေတြ အမ်ား ျပည္သူေတြ အနားယူ အပန္းေျဖဖို႔ ေနရာေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပိုင္ေတြက အသိဉာဏ္မဲ့စြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့လို႔ ပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေလး ေရးစမ္းပါ ဦးဗ်ာတဲ့...
သူေျပာတာ ေသခ်ာစဥ္းစား ၾကည့္မွပဲ ဟုတ္သားပဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား အေျခခံ လူတန္းစားေတြ အခမဲ့ အနားယူ အပန္းေျဖႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြ၊ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ က်င္းပရာ လူထု ကြင္းႀကီးေတြ လုံး၀ မရွိေတာ့တာ စဥ္းစားမိတယ္ဗ်...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ဆိုတာက ဟိုအရင္တုန္းကဆိုရင္ လည္ပတ္ ေလ့လာစရာ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ ေနရာေတြ၊ လူထု အပန္းေျဖ အနားယူစရာ ဥယ်ာဥ္ေတြ၊ ပြဲလမ္း သဘင္ေတြ က်င္းပတဲ့ လူထုကြင္းျပင္ႀကီးေတြ အင္မတန္ ေပါမ်ားတဲ့ၿမိဳ႕ဗ်။ ရတနာ ပုံမႏၲေလးၿမိဳ႕ကို တည္ထားခဲ့တဲ့ မင္းတုန္းဘုရင္ ဆိုရင္ သူ႕ျပည္သူျပည္သားေတ ြအတြက္ ဥယ်ာဥ္ ၂၀ေတာင္ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း စစ္အစိုးရ လက္ထက္က်မွ ဒီယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ အထိမ္းအမွတ္ေတြ ဥယ်ာဥ္ ပန္းၿခံေတြက မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၀ါးမ်ိဳဖ်က္စီး ခံလိုက္ရတာပဲ။ အရင္က အိမ္၀န္း ၿခံ၀န္းႀကီးေတြနဲ႔ စိမ္းစိုသာယာတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးဟာ အခုဆိုရင္ ေျခာက္ေသြ႕ပူျပင္းၿပီး ေနလို႔ ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းတဲ့ ကြန္ကရစ္ၿမိဳ႕ႀကီး ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဟိုး အရင္တုန္းကဆို မႏၲေလး ေတာင္ေျခ၊ က်ဳံးေျမာက္ဘက္မွာ ရဟန္းရွင္လူ၊ ၿမိဳ႕ခံလူထုႀကီး စုေ၀း ေပါင္းစုံေလ့ရိွတဲ့ မန္းရာျပည့္ကြင္းႀကီး ဆိုၿပီး ရွိပါတယ္။ ထိုကြင္းထဲမွာပဲ မႏၲေလးၿမိဳ႕တည္ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ပြဲကို က်င္းပခဲ့လို႔ မန္းရာျပည့္ကြင္းလို႔ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီကြင္းထဲမွာ ျပည္ေထာင္စုေန႔လို လူထု အစည္းအေ၀းပြဲေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးပြဲေတြ ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲသဲ က်င္းပၾကပါတယ္။ မႏၲေလးမွာ ဘာပြဲလမ္း သဘင္လုပ္လုပ္ အဲဒီ ကြင္းႀကီးထဲမွာပဲ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ မႏၲေလးရဲ႕ ျပည္သူ႕ ရင္ျပင္ႀကီးလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။
စစ္အစိုးရ လက္ထက္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အဲဒီ မန္းရာျပည့္ ကြင္းႀကီးကို အစိုးရက ရတနာပုံ တိရစၦာန္ ဥယ်ာဥ္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲခဲ့လို႔ မန္းရာျပည့္ကြင္းႀကီး ေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ့ရပါတယ္။ ရတနာပုံ တိရစၦာန္ ဥယ်ာဥ္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲခဲ့ေပမဲ့လည္း ၿမိဳ႕ေနလူထု အတြက္ အပန္းေျဖ အနားယူႏိုင္တဲ့ ေနရာ အစစ္အမွန္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
အခုခ်ိန္မွာဆိုရင္ တိရစၦာန္ ဥယ်ာဥ္ႀကီးကို စီးပြားေရး လုပ္ငန္ ရွင္တစ္ဦး လက္ထဲ လႊဲအပ္လိုက္ေတာ့ ပိုဆိုးသြားခဲ့ပါတယ္။ ၀င္ေၾကး တစ္ေယာက္တစ္ေထာင္ သတ္မွတ္လိုက္ေတာ့ မိသားစု ငါးေယာက္ သြားလည္ရင္ ငါးေထာင္ ကုန္ၾကမွာဆိုေတာ့ အေျခခံ လူတန္းစားေတြ အနား မကပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ၁၉၅၄ခုႏွစ္က စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ႀကီး အနားယူ အပန္းေျဖစခန္း တစ္ခုျဖစ္တဲ့ မန္းသီတာ ဥယ်ာဥ္ဟာလည္း ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ က်ဳံးႀကီး ျပန္လည္ တူးေဖာ္ ျပဳျပင္တာကေန ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့ လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္နန္းတြင္း ထဲမွာရွိတဲ့ ၿမိဳင္ေဟ၀န္ ဥယ်ာဥ္၊ ျမနန္းစံေက်ာ္ ေရႊနန္းေတာ္မ်ား ဟာလည္း နန္းတြင္းကို အမ်ား ျပည္သူ ၀င္ထြက္ခြင့္ တင္းၾကပ္ လိုက္တာကေန ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕ျပ ဖြ႔ံၿဖိဳးလာေတာ့ ၃၅လမ္း ေတာင္ဘက္နဲ႔ ေျမာက္ဘက္မွာမွာရွိတဲ့ ေဂၚရာသခၤ်ဳိင္း ေတြကို ၿမိဳ႕ျပင္ ထုတ္လိုက္ေတာ့လည္း ၃၅လမ္း ေတာင္ဘက္မွာ ရွိတဲ့ ေျမေနရာကို ေဘာလုံးကြင္း လုပ္ခဲ့ၿပီး ေျမာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ ေျမကြက္လပ္ကို မန္းမႏၲလာ ဥယ်ာဥ္ အျဖစ္ လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အခုေတာ့ မန္းမႏၲလာ ဥယ်ာဥ္ကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး အကြက္ေတြ႐ိုက္ လုံးခ်င္းအိမ္ရာေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္၊ သိပၸံလမ္းနဲ႔ ရန္ကုန္ မႏၲေလး လမ္းေထာင့္မွာရွိတဲ့ ဆင္ျဖဴကန္ သခၤ်ဳိင္းကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး အဲဒီေနရာကို ပြဲလမ္း သဘင္ေတြ က်င္းပရာ ေနရာအျဖစ္ ျပဳလုပ္ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကြင္းထဲမွာပဲ အထက္ ျမန္မာျပည္ ႏြားလွည္းနဲ႔ ႏြားအလွ ၿပိဳင္ပြဲေတြ၊ ပန္းဆယ္မ်ိဳး ျပပြဲ ၿပိဳင္ပြဲေတြ၊ သစ္သီး၀လံ ပန္းမန္ျပပြဲ ၿပိဳင္ပြဲေတြစတဲ့ ပြဲလမ္းသဘင္ အခမ္းအနားေတြကို ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပခဲ့ၾကတာပါ။
မန္းရာျပည့္ကြင္းႀကီး မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ဒုတိယ လူထု ရင္ျပင္ကြင္းႀကီး တစ္ခုလို႔ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဆင္ျဖဴကန္ ကြင္းႀကီးဟာလည္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔ စည္ပင္သာယာ အာဏာရွိေတြ ေပါင္းၿပီး စင္တင္ ေတးဂီတေတြဖြင့္၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြဖြင့္၊ ေဂါက္သီး ေလ့က်င့္ေရးကြင္းေတြ၊ ကားေမာင္းသင္ကြင္းေတြ ဖြင့္ဖို႔ ငွားရမ္းလိုက္လို႔ ေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ့ရပါတယ္။
မႏၲေလးသူ မႏၲေလးသားေတြ အားလုံး ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ဒီကြင္းႀကီးကို ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ အေျမာ္အျမင္ ကင္းမဲ့စြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ တာ၀န္ရွိ လူႀကီးမင္းေတြကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ အ့ံၾသမိပါတယ္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ က်န္ခဲ့တဲ့ ဒီဆင္ျဖဴကန္ ကြင္းႀကီးကို အမ်ားျပည္သူေတြ အတြက္ ျပန္လည္ အသုံးျပဳႏိုင္ဖို႔ မႏၲေလးရဲ႕ ျပည္သူ႔ ရင္ျပင္ အျဖစ္ ထားရွိႏိုင္ဖို႔ အထူးေတာင္းဆို လိုပါတယ္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕ အေနာက္ေတာင္ ဘက္မွာရွိတဲ့ တက္ေသးအင္းကုိ မႏၲေလး ကန္ေတာ္ႀကီး အပန္းေျဖ ဥယ်ာဥ္အျဖစ္ ေျပာင္းခဲ့ေပမယ့္ အင္းထဲမွာ ငါးေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းေတြလုပ္ၾက၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ စင္တင္ ေတးဂီတေတြ၊ ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြ၊ ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြ အျဖစ္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ လူအမ်ားစု ျဖစ္တဲ့ အေျခခံ လူတန္းစား ၿမိဳ႕ေနလူထု အတြက္ အပန္းေျဖ ေနရာ မျဖစ္ခဲ့ဘဲ လူကုံတန္ေတြ အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ အပန္းေျဖစရာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို အရင္က မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္မွာ တည္ခဲ့တဲ့ ၆၂လမ္းမေပၚက မေနာရမံ ဥယ်ာဥ္ဟာလည္း အခေပး ဂိမ္းကစားကြင္း ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕သူ၊ ၿမိဳ႕သားေတြ မဟာျမတ္မုနိဘုရားေတာင္ ပိုက္ဆံမေပးဘဲ ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရေနတာ ကံေကာင္းေနၿပီလို႔ ေအာက္ေမ့ရမွာပဲဗ်။
ဒီလို ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ၊ အခမဲ့ လူထု အပန္းေျဖ ဥယ်ာဥ္ေတြ၊ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ က်င္းပတဲ့ လူထုကြင္းႀကီးေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ ခဲ့ရတာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားေတြေၾကာင့္ လုံး၀ မဟုတ္ဘူးဗ်။ စစ္အစိုးရ လက္ထက္ ေခတ္အဆက္ဆက္ မႏၲေလးကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ မႏၲေလးသားေတြ မဟုတ္တဲ့ အာဏာပိုင္ လူႀကီးေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ေတြက ၿမိဳ႕ေနလူထု အတြက္ မၾကည့္ဘဲ လာဘ္လာဘနဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ေပါက္ေဖာ္ႀကီးေတြနဲ႔တြဲၿပီး
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ ဟုတ္၊ မဟုတ္ စဥ္းစား ၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ လူႀကီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အက်င့္ ပ်က္ျခစားလို႔ အျပစ္ေပး အေရးယူ ခံခဲ့ရတာ ခ်ည္းပါပဲ။ ဒီလိုလူေတြ တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ ခုလိုျဖစ္ခဲ့တာ မဆန္းဘူးလို႔ေတာင္ ေျပာရမလိုပါပဲ။ စစ္အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ၿပီးဆုံးလို႔ ဒီဘက္ ဒီမိုကေရစီေခတ္ ေရာက္ေတာ့လည္း ေကာင္းေအာင္လုပ္ ေဆာင္ၾကလားဆိုေတာ့ ပိုေတာင္ ဆိုးသြားေသးပါတယ္။
အခု အစိုးရသစ္ လက္ထက္ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ အသစ္ လက္ထက္မွာ မႏၲေလး ခ်မ္းျမသာစည္ ေလယာဥ္ကြင္း အေရွ႕ဘက္မွာရွိတဲ့ အရင္ စစ္အစိုးရ လက္ထက္တုန္းက ပဲျဖဴကုန္း ရြာသူ၊ ရြာသားေတြဆီက သိမ္းယူထားတဲ့ လယ္ေျမေတြေပၚမွာ မဂၤလာ မႏၲေလး စီမံကိန္း ဆိုၿပီး ဘယ္သူေသေသ၊ ငေတမာရင္ ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြနဲ႔ မႏၲေလး စည္ပင္သာယာနဲ႔ အက်ိဳးတူ ပူးေပါင္းၿပီး လုံးခ်င္း အိမ္ရာေတြ၊ ကြန္ဒိုေတြ၊ ဟိုတယ္ စီမံကိန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ပစ္ခဲ့တယ္။ လက္ရွိ မႏၲေလး ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကို ေမးခ်င္တာက ဒီေနရာမွာ ၿမိဳ႕ေနလူထုေတြ အနားယူ အပန္းေျဖႏိုင္တဲ့ ဥယ်ာဥ္ ပန္းၿခံေတြ တည္ေဆာက္လို႔ မရဘူးလား။ ဒီစီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို အက်ိဳးတူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္ ဆိုတာေတာင္ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ မထုတ္ျပန္ခဲ့ပါဘူး။
ဒီေန႔အထိ အစိုးရသစ္ သက္တမ္း(၄)ႏွစ္ နီးပါးရွိခဲ့ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလး ျပည္သူ၊ ျပည္သားေတြ ေရြးခ်ယ္ ခန္႔အပ္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာလည္း မႏၲေလး ၿမိဳ႕ႀကီး အတြက္ ၿမိဳ႕သူ၊ ၿမိဳ႕သားေတြ အတြက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာ၊ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ၊ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပ ေဆြးေႏြး ေတာင္းဆိုခဲ့တာ မေတြ႕ရသေလာက္ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ အတြက္ တိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔၊ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္တို႔ လုပ္ဖို႔ဆိုတာက ဘယ္သူလာလာ လုပ္လို႔ မရဘူး ဆိုတာပါပဲ။ မႏၲေလးဟာ ရန္ကုန္နဲ႔ မတူသလို ေနျပည္ေတာ္နဲ႔လည္း မတူပါဘူး။ မႏၲေလးရဲ႕ သမိုင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ေနထိုင္မႈ ဓေလ့စ႐ိုက္ေတြ ခံစားနားလည္ဖို႔ မႏၲေလးကို တကယ္ခ်စ္တဲ့၊ ေစတနာထားႏိုင္တဲ့ လူျဖစ္မွရမယ္ ဆိုတာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားေတြကို ေျပာခ်င္တာက ျဖစ္ၿပီးခဲ့တာေတြ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္မွာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို ျပန္လည္ ကယ္တင္ဖို႔ မႏၲေလး အစစ္ ျပန္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကေတာ့ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အက်င့္သီလ လည္းေကာင္း၊ အသိဉာဏ္လည္း ရွိၿပီး၊ လူထုအေပၚကို ေစတနာထားတဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္ ခန္႔အပ္ၾကဖို႔ ႏႈိးေဆာ္ တိုက္တြန္း လိုက္ပါတယ္။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ . . .
ေက်ာ္ၾကီး (MDY)
ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က “သတိ - ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ နယ္ေျမ မက်ဴးေက်ာ္ရ”ဆိုၿပီး စစ္တပ္ေတြ တပ္ဆြဲၿပီး သိမ္းထားတဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕က နန္းေတာ္ႀကီးကို အမ်ားျပည္သူ အနားယူ အပန္းေျဖ ေလ့လာစရာ ေနရာအျဖစ္ ျပန္လည္ ျပဳလုပ္ၾကဖို႔ ေဆာင္းပါးေလး ေရးလိုက္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးကို ဖတ္မိတဲ့ မႏၲေလးသား တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး အစ္ကိုေရ၊ မႏၲေလးက သမိုင္း၀င္ ယဥ္ေက်းမႈ ေနရာေတြ အမ်ား ျပည္သူေတြ အနားယူ အပန္းေျဖဖို႔ ေနရာေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပိုင္ေတြက အသိဉာဏ္မဲ့စြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့လို႔ ပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေလး ေရးစမ္းပါ ဦးဗ်ာတဲ့...
သူေျပာတာ ေသခ်ာစဥ္းစား ၾကည့္မွပဲ ဟုတ္သားပဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား အေျခခံ လူတန္းစားေတြ အခမဲ့ အနားယူ အပန္းေျဖႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြ၊ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ က်င္းပရာ လူထု ကြင္းႀကီးေတြ လုံး၀ မရွိေတာ့တာ စဥ္းစားမိတယ္ဗ်...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ဆိုတာက ဟိုအရင္တုန္းကဆိုရင္ လည္ပတ္ ေလ့လာစရာ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ ေနရာေတြ၊ လူထု အပန္းေျဖ အနားယူစရာ ဥယ်ာဥ္ေတြ၊ ပြဲလမ္း သဘင္ေတြ က်င္းပတဲ့ လူထုကြင္းျပင္ႀကီးေတြ အင္မတန္ ေပါမ်ားတဲ့ၿမိဳ႕ဗ်။ ရတနာ ပုံမႏၲေလးၿမိဳ႕ကို တည္ထားခဲ့တဲ့ မင္းတုန္းဘုရင္ ဆိုရင္ သူ႕ျပည္သူျပည္သားေတ ြအတြက္ ဥယ်ာဥ္ ၂၀ေတာင္ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း စစ္အစိုးရ လက္ထက္က်မွ ဒီယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ အထိမ္းအမွတ္ေတြ ဥယ်ာဥ္ ပန္းၿခံေတြက မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၀ါးမ်ိဳဖ်က္စီး ခံလိုက္ရတာပဲ။ အရင္က အိမ္၀န္း ၿခံ၀န္းႀကီးေတြနဲ႔ စိမ္းစိုသာယာတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးဟာ အခုဆိုရင္ ေျခာက္ေသြ႕ပူျပင္းၿပီး ေနလို႔ ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းတဲ့ ကြန္ကရစ္ၿမိဳ႕ႀကီး ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဟိုး အရင္တုန္းကဆို မႏၲေလး ေတာင္ေျခ၊ က်ဳံးေျမာက္ဘက္မွာ ရဟန္းရွင္လူ၊ ၿမိဳ႕ခံလူထုႀကီး စုေ၀း ေပါင္းစုံေလ့ရိွတဲ့ မန္းရာျပည့္ကြင္းႀကီး ဆိုၿပီး ရွိပါတယ္။ ထိုကြင္းထဲမွာပဲ မႏၲေလးၿမိဳ႕တည္ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ပြဲကို က်င္းပခဲ့လို႔ မန္းရာျပည့္ကြင္းလို႔ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီကြင္းထဲမွာ ျပည္ေထာင္စုေန႔လို လူထု အစည္းအေ၀းပြဲေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးပြဲေတြ ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲသဲ က်င္းပၾကပါတယ္။ မႏၲေလးမွာ ဘာပြဲလမ္း သဘင္လုပ္လုပ္ အဲဒီ ကြင္းႀကီးထဲမွာပဲ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ မႏၲေလးရဲ႕ ျပည္သူ႕ ရင္ျပင္ႀကီးလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။
စစ္အစိုးရ လက္ထက္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အဲဒီ မန္းရာျပည့္ ကြင္းႀကီးကို အစိုးရက ရတနာပုံ တိရစၦာန္ ဥယ်ာဥ္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲခဲ့လို႔ မန္းရာျပည့္ကြင္းႀကီး ေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ့ရပါတယ္။ ရတနာပုံ တိရစၦာန္ ဥယ်ာဥ္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲခဲ့ေပမဲ့လည္း ၿမိဳ႕ေနလူထု အတြက္ အပန္းေျဖ အနားယူႏိုင္တဲ့ ေနရာ အစစ္အမွန္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
အခုခ်ိန္မွာဆိုရင္ တိရစၦာန္ ဥယ်ာဥ္ႀကီးကို စီးပြားေရး လုပ္ငန္ ရွင္တစ္ဦး လက္ထဲ လႊဲအပ္လိုက္ေတာ့ ပိုဆိုးသြားခဲ့ပါတယ္။ ၀င္ေၾကး တစ္ေယာက္တစ္ေထာင္ သတ္မွတ္လိုက္ေတာ့ မိသားစု ငါးေယာက္ သြားလည္ရင္ ငါးေထာင္ ကုန္ၾကမွာဆိုေတာ့ အေျခခံ လူတန္းစားေတြ အနား မကပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ၁၉၅၄ခုႏွစ္က စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ႀကီး အနားယူ အပန္းေျဖစခန္း တစ္ခုျဖစ္တဲ့ မန္းသီတာ ဥယ်ာဥ္ဟာလည္း ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ က်ဳံးႀကီး ျပန္လည္ တူးေဖာ္ ျပဳျပင္တာကေန ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့ လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္နန္းတြင္း ထဲမွာရွိတဲ့ ၿမိဳင္ေဟ၀န္ ဥယ်ာဥ္၊ ျမနန္းစံေက်ာ္ ေရႊနန္းေတာ္မ်ား ဟာလည္း နန္းတြင္းကို အမ်ား ျပည္သူ ၀င္ထြက္ခြင့္ တင္းၾကပ္ လိုက္တာကေန ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕ျပ ဖြ႔ံၿဖိဳးလာေတာ့ ၃၅လမ္း ေတာင္ဘက္နဲ႔ ေျမာက္ဘက္မွာမွာရွိတဲ့ ေဂၚရာသခၤ်ဳိင္း ေတြကို ၿမိဳ႕ျပင္ ထုတ္လိုက္ေတာ့လည္း ၃၅လမ္း ေတာင္ဘက္မွာ ရွိတဲ့ ေျမေနရာကို ေဘာလုံးကြင္း လုပ္ခဲ့ၿပီး ေျမာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ ေျမကြက္လပ္ကို မန္းမႏၲလာ ဥယ်ာဥ္ အျဖစ္ လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အခုေတာ့ မန္းမႏၲလာ ဥယ်ာဥ္ကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး အကြက္ေတြ႐ိုက္ လုံးခ်င္းအိမ္ရာေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္၊ သိပၸံလမ္းနဲ႔ ရန္ကုန္ မႏၲေလး လမ္းေထာင့္မွာရွိတဲ့ ဆင္ျဖဴကန္ သခၤ်ဳိင္းကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး အဲဒီေနရာကို ပြဲလမ္း သဘင္ေတြ က်င္းပရာ ေနရာအျဖစ္ ျပဳလုပ္ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကြင္းထဲမွာပဲ အထက္ ျမန္မာျပည္ ႏြားလွည္းနဲ႔ ႏြားအလွ ၿပိဳင္ပြဲေတြ၊ ပန္းဆယ္မ်ိဳး ျပပြဲ ၿပိဳင္ပြဲေတြ၊ သစ္သီး၀လံ ပန္းမန္ျပပြဲ ၿပိဳင္ပြဲေတြစတဲ့ ပြဲလမ္းသဘင္ အခမ္းအနားေတြကို ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပခဲ့ၾကတာပါ။
မန္းရာျပည့္ကြင္းႀကီး မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ဒုတိယ လူထု ရင္ျပင္ကြင္းႀကီး တစ္ခုလို႔ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဆင္ျဖဴကန္ ကြင္းႀကီးဟာလည္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔ စည္ပင္သာယာ အာဏာရွိေတြ ေပါင္းၿပီး စင္တင္ ေတးဂီတေတြဖြင့္၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြဖြင့္၊ ေဂါက္သီး ေလ့က်င့္ေရးကြင္းေတြ၊ ကားေမာင္းသင္ကြင္းေတြ ဖြင့္ဖို႔ ငွားရမ္းလိုက္လို႔ ေပ်ာက္ကြယ္ ခဲ့ရပါတယ္။
မႏၲေလးသူ မႏၲေလးသားေတြ အားလုံး ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ဒီကြင္းႀကီးကို ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ အေျမာ္အျမင္ ကင္းမဲ့စြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ တာ၀န္ရွိ လူႀကီးမင္းေတြကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ အ့ံၾသမိပါတယ္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ က်န္ခဲ့တဲ့ ဒီဆင္ျဖဴကန္ ကြင္းႀကီးကို အမ်ားျပည္သူေတြ အတြက္ ျပန္လည္ အသုံးျပဳႏိုင္ဖို႔ မႏၲေလးရဲ႕ ျပည္သူ႔ ရင္ျပင္ အျဖစ္ ထားရွိႏိုင္ဖို႔ အထူးေတာင္းဆို လိုပါတယ္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕ အေနာက္ေတာင္ ဘက္မွာရွိတဲ့ တက္ေသးအင္းကုိ မႏၲေလး ကန္ေတာ္ႀကီး အပန္းေျဖ ဥယ်ာဥ္အျဖစ္ ေျပာင္းခဲ့ေပမယ့္ အင္းထဲမွာ ငါးေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းေတြလုပ္ၾက၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ စင္တင္ ေတးဂီတေတြ၊ ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြ၊ ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြ အျဖစ္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ လူအမ်ားစု ျဖစ္တဲ့ အေျခခံ လူတန္းစား ၿမိဳ႕ေနလူထု အတြက္ အပန္းေျဖ ေနရာ မျဖစ္ခဲ့ဘဲ လူကုံတန္ေတြ အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ အပန္းေျဖစရာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို အရင္က မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္မွာ တည္ခဲ့တဲ့ ၆၂လမ္းမေပၚက မေနာရမံ ဥယ်ာဥ္ဟာလည္း အခေပး ဂိမ္းကစားကြင္း ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕သူ၊ ၿမိဳ႕သားေတြ မဟာျမတ္မုနိဘုရားေတာင္ ပိုက္ဆံမေပးဘဲ ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရေနတာ ကံေကာင္းေနၿပီလို႔ ေအာက္ေမ့ရမွာပဲဗ်။
ဒီလို ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ၊ အခမဲ့ လူထု အပန္းေျဖ ဥယ်ာဥ္ေတြ၊ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ က်င္းပတဲ့ လူထုကြင္းႀကီးေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ ခဲ့ရတာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားေတြေၾကာင့္ လုံး၀ မဟုတ္ဘူးဗ်။ စစ္အစိုးရ လက္ထက္ ေခတ္အဆက္ဆက္ မႏၲေလးကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ မႏၲေလးသားေတြ မဟုတ္တဲ့ အာဏာပိုင္ လူႀကီးေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ေတြက ၿမိဳ႕ေနလူထု အတြက္ မၾကည့္ဘဲ လာဘ္လာဘနဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ေပါက္ေဖာ္ႀကီးေတြနဲ႔တြဲၿပီး
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ ဟုတ္၊ မဟုတ္ စဥ္းစား ၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ လူႀကီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အက်င့္ ပ်က္ျခစားလို႔ အျပစ္ေပး အေရးယူ ခံခဲ့ရတာ ခ်ည္းပါပဲ။ ဒီလိုလူေတြ တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ ခုလိုျဖစ္ခဲ့တာ မဆန္းဘူးလို႔ေတာင္ ေျပာရမလိုပါပဲ။ စစ္အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ၿပီးဆုံးလို႔ ဒီဘက္ ဒီမိုကေရစီေခတ္ ေရာက္ေတာ့လည္း ေကာင္းေအာင္လုပ္ ေဆာင္ၾကလားဆိုေတာ့ ပိုေတာင္ ဆိုးသြားေသးပါတယ္။
အခု အစိုးရသစ္ လက္ထက္ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ အသစ္ လက္ထက္မွာ မႏၲေလး ခ်မ္းျမသာစည္ ေလယာဥ္ကြင္း အေရွ႕ဘက္မွာရွိတဲ့ အရင္ စစ္အစိုးရ လက္ထက္တုန္းက ပဲျဖဴကုန္း ရြာသူ၊ ရြာသားေတြဆီက သိမ္းယူထားတဲ့ လယ္ေျမေတြေပၚမွာ မဂၤလာ မႏၲေလး စီမံကိန္း ဆိုၿပီး ဘယ္သူေသေသ၊ ငေတမာရင္ ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြနဲ႔ မႏၲေလး စည္ပင္သာယာနဲ႔ အက်ိဳးတူ ပူးေပါင္းၿပီး လုံးခ်င္း အိမ္ရာေတြ၊ ကြန္ဒိုေတြ၊ ဟိုတယ္ စီမံကိန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ပစ္ခဲ့တယ္။ လက္ရွိ မႏၲေလး ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကို ေမးခ်င္တာက ဒီေနရာမွာ ၿမိဳ႕ေနလူထုေတြ အနားယူ အပန္းေျဖႏိုင္တဲ့ ဥယ်ာဥ္ ပန္းၿခံေတြ တည္ေဆာက္လို႔ မရဘူးလား။ ဒီစီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို အက်ိဳးတူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္ ဆိုတာေတာင္ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ မထုတ္ျပန္ခဲ့ပါဘူး။
ဒီေန႔အထိ အစိုးရသစ္ သက္တမ္း(၄)ႏွစ္ နီးပါးရွိခဲ့ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလး ျပည္သူ၊ ျပည္သားေတြ ေရြးခ်ယ္ ခန္႔အပ္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာလည္း မႏၲေလး ၿမိဳ႕ႀကီး အတြက္ ၿမိဳ႕သူ၊ ၿမိဳ႕သားေတြ အတြက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာ၊ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ၊ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပ ေဆြးေႏြး ေတာင္းဆိုခဲ့တာ မေတြ႕ရသေလာက္ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ အတြက္ တိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔၊ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္တို႔ လုပ္ဖို႔ဆိုတာက ဘယ္သူလာလာ လုပ္လို႔ မရဘူး ဆိုတာပါပဲ။ မႏၲေလးဟာ ရန္ကုန္နဲ႔ မတူသလို ေနျပည္ေတာ္နဲ႔လည္း မတူပါဘူး။ မႏၲေလးရဲ႕ သမိုင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ေနထိုင္မႈ ဓေလ့စ႐ိုက္ေတြ ခံစားနားလည္ဖို႔ မႏၲေလးကို တကယ္ခ်စ္တဲ့၊ ေစတနာထားႏိုင္တဲ့ လူျဖစ္မွရမယ္ ဆိုတာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားေတြကို ေျပာခ်င္တာက ျဖစ္ၿပီးခဲ့တာေတြ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္မွာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို ျပန္လည္ ကယ္တင္ဖို႔ မႏၲေလး အစစ္ ျပန္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကေတာ့ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အက်င့္သီလ လည္းေကာင္း၊ အသိဉာဏ္လည္း ရွိၿပီး၊ လူထုအေပၚကို ေစတနာထားတဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္ ခန္႔အပ္ၾကဖို႔ ႏႈိးေဆာ္ တိုက္တြန္း လိုက္ပါတယ္။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ . . .
ေက်ာ္ၾကီး (MDY)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။