ေစာင့္ေနၾကသူမ်ား

Burma-Newselite

 

ေစာင့္ေနၾကသူမ်ား

၀ါရွင္တန္ဒီစီျမိဳ ့ေတာင္ဘက္ ၀ါတာဖရြန္ေျမေအာက္ရထားဘူတာရုံက က်မထြက္လာေတာ့ ည၁၁ နာရီေက်ာ္လာပါျပီ။ ေဆာင္းတြင္းျဖစ္တဲ ့အျပင္မိုးကလဲရြာေနတာမို ့လူကအေတာ္ရွင္းေနပါသည္။ စီးလာခဲ့သည့္ ရထားတြဲတတြဲလုံးမွာလည္း က်မ အပါအ၀င္ လူေလးငါး ဆယိေယာက္သာရွိပါသည္။ အမ်ိဳးသမီးတခ်ိဳ ့လည္းပါ၏ အမ်ိဴးသမီးမ်ား၏မ်က္နွာေပၚမွာ တေနကုန္ အလုပ္ေၾကာင့္ ပင္ပန္းေနၾကေသာ္လည္း ညအခ်ိန္မေတာ္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္တည္းဆိုသည့္ ေၾကာက္ရြံမွဴေတြ မရွိ။ ေအးေဆးစြာရထားေပၚမွာ အိပ္ငိုက္လာၾကသည္။

အေမရိကန္ မ်ားႏွင့္ယွဥ္ပါက ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေကြးေကြး က်မလိုလူေတာင္ တေယာက္တည္းယခုကဲ ့သို ့ညနက္နက္ အိမ္ျပန္လာရတာကို မေၾကာက္ပါ။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ အမ်ိဳးသားတဦးတေယာက္ကမ်ား ညနက္နက္အေဖာ္မဲ ့တာကို အေၾကာင္းျပျပီး က်မကို အႏိုင္အထက္ျပဳရန္ခ်ဥ္းကပ္လာသည့္ဆိုပါစို ့ငါးမိနစ္အတြင္း မီးရထားရဲ နွင့္အရပ္၀တ္အစား ၀တ္ထားသည့္လုံျခဳံေရးမ်ားက ေရာက္လာပါလိမ့္မည္။

အျပင္ဘက္ဘူတာရုံတြင္ ေစာင့္ေနသည့္ ရဲ ကားမ်ား၊ ကင္းလွည့္ေနသည့္ ရဲကားမ်ားကလည္း ထိုအမ်ိဴးသားကိုလက္မလႊတ္ေအာင္ လက္ရဖမ္းဆီးျပီး ရဲစခန္းသို ့ေခၚေဆာင္ သြားပါလိမ့္မည္။ရဲစခန္းေရာက္လွ်င္လည္း အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အႏိုင္အထက္က်င့္မွဳႏွင့္ တရားသူၾကီးက ထိထိေရာက္ေရာက္အျပစ္ေပးအေရးယူမည္
ဒါတင္မျပီးေသးပါ။ အျပစ္ဒဏ္ခံရျပီးလို ့လႊတ္ေျမာက္သြားလွ်င္ေတာင္ သူ၏ မွတ္ပုံတင္ႏွင့္ ဘ၀တသက္သာတြင္ ထိုအရိပ္မည္းက အစဥ္အျမဲလိုက္မည္။ ပညာေပးသင္တန္းမ်ားလည္း တက္ရအုန္းမည္။ အလုပ္လုပ္သည့္အခါဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာဘဲလုပ္လုပ္ လုံျခဳံေရးမွတ္တမ္းစစ္သည့္အခါ ထိုအမွဳက အျမဲေပၚေနမည္ျဖစ္သည့္အတြကိ တဘ၀စာလုံး အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရရန္ မေသခ်ာေတာ့။ တျခားႏိုင္ငံသားလူမွဳအခြင့္အေရးမ်ားလည္း ဆုံးရွဳံးကုန္သည္။

ထို ့ေၾကာင့္ အေပ်ာ္ဘား ႏိုက္ကလပ္မ်ားမွလႊဲျပီး အေမရိကတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို မည္သူမွ အေနွာင့္အယွက္မေပးရဲ။ စတာေျပာင္တာလည္းမရွိ။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ေၾကာက္လို ့ေတာ့မဟုတ္။ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကို ေႏွာင့္ယွက္မိလိုက္ေသာအက်ိဳးေက်းဇူး ဘ၀တသက္တာ တသီတသန္းၾကီးကို ေၾကာက္ၾက၍ ျဖစ္ပါသည္။

က်မတို ့ျမန္မာျပည္မွာေရာ ၊ရန္ကုန္မွာတုန္းက က်မတို ့အိမ္က ဒဂုံေျမာက္ပိုင္းတြင္ရွိသည္။ ျမိဳ ့ထဲကရုံးမွာအလုပ္လုပ္လွ်င္ ည ၈နာရီထက္ေနာက္က်သညဆို္တာႏွင့္ က်မမွာ ေနလို ့ထိုင္လို ့မရေတာ့ပါ။ မီးျပတ္ေသာ မိုးညမ်ားဆို ပိုဆိုးသည္။ က်မအိမ္က ကားမွတိတိုင္နွင့္အလွမ္းေ၀းတာမို ့ အိမ္ကအေဖႏွင့္ အေမက ကားဂိတ္မွာ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကရသည္။ က်မလိုဘဲ ျမိဳ ့ထဲက အလုပ္ျပန္လာေသာမိန္းခေလးမ်ား။ စက္ရုံ အလုပ္ရုံေတြက ျပန္လာေသာ မိန္းခေလးမ်ားကို မိဘေဆြမ်ိဳးေတြက ကားမွတိတိုင္မွာ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကရသည္။ အပိုလုပ္ျပီးအကဲပို စိတ္မခ်တာမဟုတ္ ။တကယ္လိုအပ္လို ့သာေစာင့္ရျခင္းျဖစ္၏ ကားဂိတ္မွာက ဆိုက္ကားဂိတ္အျပင္ အရက္ဆိုင္ပါရွိသျဖင့္ တေယာက္တည္းျပန္လာေသာ အလုပ္ျပန္မိန္းခေလးကို အရက္မူးသမားေတြ က မၾကာခဏ ေႏွာင့္ယွက္တတ္၍ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မေႏွာင့္ယွက္ရင္ေတာင္ အနည္းဆုံး သားေျပာမယားေျပာခံရတတ္ၾကသည္။ ဒါက ရန္ကုန္ညဘက္မွာ အလုပ္ျပန္သူအမ်ိဳးသမီးတိုင္း ၾကဳံရသည့္ထုံးစံျဖစ္၏

“ တခါတေလ သိပ္စိတ္တိုဖို ့ေကာင္းတယ္ ။အေ၀းကေနဆိုရင္ အေမအရြယ္ ဘာအရြယ္ေတြေတာင္ မသိေတာ့ဘူး အမ်ိဳးသမီးတဦးညဘက္မွာဆိုတဲ ့အသိနဲ ့ေျပာင္ၾကေနာက္ၾက သားေျပာမယားေျပာ အရသာခံေျပာၾကတာ”

က်မတို ့လိုဘဲ ေတာင္ဥကၠလာဆင္ေျဖဖုံးအရပ္တခုမွာေနသူ သူငယိခ်င္းအမၾကီးတဦးက ေျပာျပတာျဖစ္ပါသည္။
လက္တေလာအေျခအေနမွာေတာ့ က်မ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားအပါအ၀င္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုက ထိုကဲ ့သို ့အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ အႏိုင္အထက္က်င့္မွဳေႏွာင့္ယွက္မွဳမ်ားကို ကိုယ့္နည္းကိုယ္ဟန္ႏွင့္ ဟန့္တားကာကြယ္ေနရဆဲျဖစ္သည္။

“က်မကေတာ့ အိတ္ထဲမွာ အပ္ခ်ိတ္ေဆာင္ထားတယ္ ကားေပၚမွာ လိုအပ္တာထက္ပိုျပီး က်မနားကို မရိုးမသားမေတာ္တေရာ္လုပ္တဲ ့သူဆိုရင္ အဲဒိခ်ိတ္ႏွင့္ ထိုးထည့္လိုက္တာဘဲ ဘာမွမေျပာေနေတာ့ဘူး” ရန္ကုန္ျမိဳ ့ကေန ေရြျပည္သာအထိ အလုပ္ဆင္းအလုပ္တက္ေနရသူ မိန္းကေလးတေယာက္က သူေျဖရွင္းပုံကို ေျပာျပသည္။

ထိုမိန္းခေလးသို ့ဆတ္ဆတ္ထိမခံသူမ်ားရွိေသာ္လည္း အခ်ိဳ ့ကေတာ့ မိန္းခေလးကုေျႏၵသိကၡာပ်က္မည္ကို ရွက္ေၾကာက္ ပူပန္ၾကျပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ျငိမ္ခံတတ္သူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ က်မသူငယ္ခ်င္းတဦးမွာ ဘတ္စကားေပၚတြင္ လူက်ပ္က်ပ္ႏွင့္ ထိုကဲ ့သို ့အသားကိုထိပါးျပီး ေစာ္ကားမွဳမ်ိဳးကိုၾကဳံရသည့္အခါ ငိုျပီး ၾကဳံသည့္ မွတ္တိုင္မွာဆင္းေနခဲ ့သည္ဟုဆိုပါသည္။

“မတိုင္ရဲပါဘူးဟယ္ လူေတြက ငါ့ကို၀ိုင္းၾကည့္ၾကမွာရွက္တယ္”

ထို ့အတူျမန္မာလူေနမွဳစနစ္တြင္လည္း အရွက္ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ မေတာ္မတရားမွဳကို ျငိမ္ခံျခင္းက တခါတရံတြင္ေရာေထြးေနသည္။ မတရားကိုငုံမခံတတ္သူမ်ားကိုလည္း ပတ္၀န္းက်င္က အားမေပးသည္ကိုေတြ ့ရသည္။
တခါတုန္းက ကားေပၚတြင္အမ်ိဳးသမီးတဦးကို အမ်ိဳးသားတဦးက ကိုယ္ထိလက္ေရာက္လက္သရမ္းမွဳျပဳသည္။ အမ်ိဴးသမီးက က်မတို ့ေရွ ့တြင္ပင္ ရဲစခန္းေမာင္းရန္ေျပာသည့္အခါ ဒရိုုင္ဘာႏွင့္ စပယ္ယာက မသိက်ိဴးက်င္ျပဳၾက၏ ကားေပၚက လူမ်ားမွာလည္း သြားလိုရာခရီးေနာက္က်မွာစိုးသျဖင့္ ရဲစခန္းမသြားခ်င္ၾက။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ထိုလူကို အမ်ိဴးသမီးက ပါးစပ္ႏွင့္သာ ဆဲဆိုရန္ေတြ ့ျခင္းျဖင့္ သာျပီးရေလသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထိုကဲ ့သို ့အမ်ိဴးသမီးမ်ားကို အလြယ္တကူႏုတ္ျဖင့္ လက္ျဖင္အလြယ္တကူ ေစာ္ကားရဲၾကသည္မွာ က်မတို ့ဆီမွာဥပေဒေကာင္းမ်ားမရွိ၍ မဟုတ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို လက္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ႏုတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ကာယအိေျႏၵ ပ်က္ယြင္းေအာင္လုပ္ပါက ေထာင္ဒဏ္ ၆လမွ တနွစ္အထိ ခ်မွတ္အျပစ္ေပးႏိုင္သည့္ဥပေဒမ်ား ဟိုတုနိးကတည္းက အခိုင္အမာရွိသည္။ သို ့ေသာ္ဥပေဒအမ်ားစုက စာရြက္ထဲမွာသာရွိျပီး လက္ေတြ ့အသက္၀င္မလာေသာအခါ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုက ကိုယ့္အႏၱရာယ္ကို ကိုယ္သာကာကြယ္ၾကရစျမဲျဖစ္သည္။ စြာသည့္ အမ်ိဳးသမီးဆိုလူသိျပီး ရွက္သည့္အမ်ိဳးသမီးဆိုလွ်င္ေတာ့ ဘာသံမွ မၾကားရဘဲျပီးသြားစျမဲ။ လက္စေျခစ ႏုတ္စရွိသည့္ အမ်ိဳးသားမ်ားကလည္းပိုအတင့္ရဲလာစျမဲ။

ထိုကဲ ့သို ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အခိုင္အမာေစာင့္ေ၇ွာက္ေပးမွဳမ်ားအားနည္းသည့္အတြက္ ညဘက္အိမ္အျပန္ေနာက္က်ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆိုလွ်င္ တရား၀င္စဆိုေျပာင္ေနာက္ခြင့္ ေပးခံထားရသလိုျဖစ္ေနသည္။ ထိုမွတဆင့္တိုးျပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အႏိုင္က်င့္ေစာ္ကားမွဳမ်ားလည္း ရန္ကုန္ျမိဳ ့လို ျမိဳ ့ၾကီးျပၾကီးမွာပင္မၾကာခဏ ၾကားေနရဆဲ ျဖစ္သည္။

ထို ့ေၾကာင့္ ညဘက္တေယာက္တည္း အေႏွာင့္အယွက္ကင္းစြာျဖင့္ ရုံးကေန အိမ္ကို ျပန္လာသည့္အခါမ်ိဳးတိုင္း ရန္ကုန္ျမိဳ ့ဆင္ေျခဖုံးက ကားမွတ္တိုင္ေတြကို သတိရမိသည္။ ျပီးေတာ့ သက္ဆိုင္သူအမ်ိဳးသမီးေလးမ်ား အိမ္အျပန္ကို ေစာင့္ၾကိဳေနၾကသည့္ သူတို ့၏ မိဘေဆြမ်ိဳးေမာင္ႏွမမ်ား။ အခုအခ်ိန္ထိလည္း သူတို ့ေတြၾကိဳေနရဆဲပါ။
စာရြက္ထဲမွာသာ ရွိေနသည့္ဥပေဒမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထိထိေရာက္ေရာက္ အသက္၀င္မလာေသးသေရြ ့ သူတို ့ေတြ အခုလို ကားဂိတ္ေတြမွာ ေစာင့္ၾကိဳေနရဦးမည္သာ။

ထားထားျမင့္
( မဇၨီမသတင္းစာအမ်ိဳးသမီးက႑ပါေဆာငိ္းပါး)