ဂစ္တာသမား Paul Gilbert နဲ႔အင္တာဗ်ဴး

Scorpion Soup For Soul

 

ဂစ္တာသမား Paul Gilbert နဲ႔အင္တာဗ်ဴး
----------------------------------

Paul Gilbert နဲ႔အင္တာဗ်ဴးေလးကုိ စေကာ္ပီယံတုိ႔ရဲ႕ ေဘာ္ဒါေတြအတြက္ ဘာသာျပန္ေပးခ်င္တာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ ၾကာၿပီဆုိတာက အေတာ႔ကုိၾကာေနၿပီ။ သူ႔ကုိပထမဆုံးအႀကိမ္အျပင္မွာေတြ႔ဖူးေတာ႔ G3 Concert မွာ ၂၀၀၇ တုန္းကေပါ႔။ ေနာက္ေတာ႔ Mr. Big တုိ႔တေတြ Reunion Tour ထြက္ၾကၿပီး ခဏျပန္ေပါင္းထုတ္ေတာ႔ တခါသြားၾကည္႔ရာကျပန္လာေတာ႔ အင္တာဗ်ဴးေလးတခုခုေလာက္ဘာသာျပန္ေပးခ်င္စိတ္ေပါက္ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းက စင္နားမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ႔ကုိ ေပါလ္က လက္တန္ရွည္ႀကီးနဲ႔ လက္ဝါးခ်င္းရုိက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္တယ္။ သူက အၿမဲတမ္းၿပံဳးေနတတ္တာ။ ခက္တာက သူ႔ဘဝျဖတ္သန္းမႈက အရမ္းမ်ားျပားတယ္။ အခန္းက႑ေတြ အေတာ္မ်ားတာ။ Racer X ဝုိင္းရွိတယ္။ Mr. Big အေနနဲ႔ရွိတယ္။ Solo ဂစ္တာသမားတေယာက္အေနနဲ႔လဲ ေအာင္ျမင္မႈရရွိခဲ႔တယ္။ ထူးျခားတာက သူက ဒီေလာက္အလုပ္မ်ားေနတဲ႔ၾကားကေနၿပီး GIT လုိ႔ေခၚတဲ႔ Guitar Institute of Technology မွာလဲ ဂစ္တာတီးနည္းသင္ေပးေသးတယ္။ ယုတ္စြအဆုံးေျပာရရင္ GIT ေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ ဂ်ပန္ေက်ာင္းခြဲမွာ သူက ပါခ်ဳပ္ဗ်။ သူက အဲဒီလုိအလုပ္မ်ားတာ။

ဆုိေတာ႔သူ႔ဘဝကုိၿခံဳငုံေစမယ္႔ အင္တာဗ်ဴးကုိရွာရတာ အေတာ္ခက္ခဲခဲ႔ပါတယ္။ တေလာဆီက Mr. Big တုိ႔တေတြ အယ္လ္ဘန္အသစ္ထြက္ေတာ႔ နယူးေယာက္မွာပြဲလုပ္တယ္။ (အမယ္..သူက ဂစ္တာအသစ္နဲ႔ဗ်။ ထူးထူးျခားျခား ခရမ္းေရာင္ႀကီး) ေပါလ္တီးတာကုိ ဘဝမွာ တတိယအႀကိမ္ၾကည္႔ၿပီး အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ဘာသာျပန္ခ်င္တဲ႔အင္တာဗ်ဴးေလးကုိ စိတ္ထဲမွာ အၾကမ္းဖ်င္းစိတ္ကူးယဥ္မိတယ္။ သူဂစ္တာစကုိင္ျဖစ္ပုံကအစ၊ သူ႔ကုိၾသဇာသက္ေရာက္တဲ႔ဂစ္တာသမားေတြအလယ္၊ Mr. Big ဂစ္တာသမားအျဖစ္အစရွိတာေတြ တတ္ႏုိင္သေလာက္ၿခံဳငုံမိေစမယ္႔ အင္တာဗ်ဴးမ်ိဳးေပါ႔။

အခုဘာသာျပန္ေပးလုိက္တယ္။ ခင္မ်ားတုိ႔စိတ္ေက်နပ္ရင္ အားထုတ္ရက်ိဳးနပ္တယ္ဆုိရမယ္။ မေက်နပ္ရင္ေတာ႔လဲ ေနာက္တခါ ထပ္မံႀကိဳးစားၾကေသးတာေပါ႔ဗ်ာ။

အေမး - ခင္မ်ားဂစ္တာစတီးတဲ႔အေၾကာင္းေတြေမးၿပီး အခ်ိန္ေတြသိပ္မျဖဳန္းခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဂစ္တာစတီးတဲ႔ကာလမွာ ဂစ္တာတီးရတာကုိ အရမ္းေပ်ာ္သြားတဲ႔အခ်ိန္ေလးေတြရွိဖူးမွာေပါ႔။ အဲဒါေျပာျပေပးပါ။

အေျဖ - ေျပာရရင္ေတာ႔ တဘဝလုံးက အဲဒီလုိ ဂစ္တာတီးရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔တာပါပဲဗ်ာ။ ငယ္တုန္းကေတာ႔ မိဘေတြက ဘီတယ္စ္ရဲ႕ အယ္လ္ဘန္ေတြရွိတာကုိး။ မွန္ေရွ႕မွာမတ္တပ္ရပ္ၿပီးေတာ႔ စင္ေပၚမွာေဖ်ာ္ေျဖေနသလုိလုပ္ေနတာပဲ။ အဲဒီတုန္းကတည္းက ဂီတကုိခ်စ္တာ။ ဂစ္တာတီးတဲ႔ပုံစံလုပ္တာလား သီခ်င္းဆုိေနတာလားေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ ဂီတနဲ႔ပတ္သက္ရင္အေတာ္ေလးေစာတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကေတာ႔ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမကေနၿပီး ပီယာႏုိနဲ႔ ေမဂ်ာစေကး (Major Scale) ေတြခ်ေပးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေလးတန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ပဲရွိေသးတာ။ အိမ္မွာဂစ္တာတလုံးရွိတယ္ဗ်ာ။ ျပသနာက ငါက ဂစ္တာကုိ ႀကိဳးမညွိတတ္ဘူး။ အၾကားနဲ႔ေလွ်ာက္တီးတာပဲ။ Chicago ဆိုတဲ႔သီခ်င္းေလးကုိ အမွတ္မထင္ Riff ေလးရသြားေတာ႔ ဒီသီခ်င္းခ်ည္းပဲ လွိမ္႔တီးတာ ၃ လေလာက္ဆက္တုိက္ပဲ။ တေန႔ကုိ ၁ နာရီေလာက္ၾကေအာင္ ဒီသီခ်င္းပဲ ထပ္ကာတလဲလဲတီးတာ။

၆ တန္းေရာက္ေတာ႔ ဂီတသီအုိရီသင္တယ္။ မၾကာပါဘူး။ ခဏပဲ။ ႏႈတ္စ္ဖတ္တာခ်ည္းအသားကုန္သင္ေတာ႔ ငါပ်င္းၿပီးထြက္လုိက္တာ။ ႀကံဳတုန္းေျပာရရင္ရင္ ငါက အခုထိ ႏႈတ္စ္ဖတ္တာ ညံ႔တုန္းပဲ။ ဂီတနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ႏႈတ္စ္ဖတ္တာေတြခ်ည္း ဦးစားေပးသင္တာက မွားယြင္းတဲ႔သင္ပုံသင္နည္းလုိ႔ ယုံၾကည္မိလုိ႔ထင္ပါရဲ႕။

ဆရာမရွိခင္ကုိယ္႔ဖာသာေလွ်ာက္တီးေတာ႔ low E String ႀကိဳးကုိ လက္ခလယ္တေခ်ာင္းတည္းနဲ႔တီးတာ။ ဒီနည္းနဲ႔ပဲ ႏွစ္ေပါက္ေအာင္တီးတာ။ ေျပာရရင္ အသက္ ၁၁ သားအရြယ္ငါဂစ္တာတီးေနတာ လက္ခလယ္တေခ်ာင္းတည္းနဲ႔ပဲတီးတတ္ေသးတာ။ တခုအျမတ္ရတာကေတာ႔ ငါ႔ရဲ႕ဘယ္လက္ခလယ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ငါရဲ႕ယုံၾကည္မႈက အျခားလက္ေခ်ာင္းေလးေတြအတြက္ စံျပျဖစ္သြားတယ္။ မင္းတုိ႔ယုံမလားမသိဘူး။ ငါအခု ေက်ာင္းမွာဂစ္တာတီးသင္ေပးတယ္။ တက္သစ္စဂစ္တာသမားေတြ အမ်ားႀကီးကုိသင္ေပးတယ္။ သူတုိ႔တေတြက အစုံတတ္တာ။ Technique ေတြ Scales ေတြအစုံတတ္တာ။ အမွန္တုိင္းေျပာရရင္ ငါက ဂရုကုိမစုိက္တာ။ မင္းဖာသာဘာပဲတတ္တတ္ မင္းတုိ႔အေနနဲ႔ အပ်ံအသံထြက္ေနတဲ႔ ႏုတ္စ္တလုံးေလာက္မွ ကုိယ္႔ဖာသာမရွာႏုိင္ရင္ အလကားပဲေလ။ အသားကုန္အျမန္တီးတတ္ဖုိ႔လဲမလုိဘူး။ ရႈတ္ေထြးတဲ႔ပညာေတြလဲမလုိဘူး။ ယုံၾကည္မႈအျပည္႔နဲ႔တီးခတ္လုိက္တဲ႔ အမုိက္စားႏႈတ္စ္ေလးေတြ တီးႏုိင္ဖုိ႔ပဲလုိတာ။

ငါ႔အတြက္ေတာ႔ အဲဒီလက္ခလယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔တုိက္ဆုိင္မႈကေတာ႔ တကယ္ပါပဲ။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ရခဲ႔တဲ႔ ယုံၾကည္မႈျဖစ္ပါတယ္။

အေမး - ဒါနဲ႔ ဂစ္တာတီးတာကုိ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအျဖစ္လုပ္ေတာ႔မယ္လုိ႔ ဘယ္လုိဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္သတုန္းဗ်။

အေျဖ - ငယ္တုန္းေတာ႔ ဘယ္သိမတုန္းဗ်ာ။ သီခ်င္းေတြနားေထာင္ေနရရင္ ေပ်ာ္တာပဲ။ မိဘေတြက ဘီတယ္စ္အယ္လ္ဘန္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေနာက္တခုကဗ်ာ အေဟာင္းေစ်းေတြမွာ ဓါတ္ျပားအေဟာင္းေတြလိုက္ေမႊတယ္။ တပတ္ႏြမ္းေတြေလ ေစ်းသက္သာလုိက္တာ။ Jimi Hendrix ရဲ႕ Are you experienced အယ္လ္ဘန္ဝယ္တယ္။ Deep Purple တုိ႔ရဲ႕အယ္လ္ဘန္ေတြလဲဝယ္တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ Led Zeppelins တုိ႔ရဲ႕ဂီတကုိႀကိဳက္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ၿငိသြားတယ္။ ဒါေတြခ်ည္းလွိမ္႔ပိန္႔နားေထာင္တာဗ်။ ႀကိဳက္တာကုိး။ အဲဒီေတာ႔မွ စဥ္းစားမိတယ္။ ငါဒီေလာက္ႀကိဳက္တဲ႔အလုပ္ကုိမ်ား အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအျဖစ္ခံယူလုိက္ရင္ ဘယ္လုိေနမလဲေပါ႔။ အိမ္ငွားခေလး ဘာေလးရွာႏုိင္ရင္မဆုိးဘူးေပါ႔။ (တကယ္ေတာ႔ အိမ္ငွားခက ဘယ္ေလာက္မွန္း ဘယ္သိမတုန္းဗ်ာ)။

အလြယ္ေျပာရရင္ဗ်ာ ဂီတကုိခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ဒါႀကီးကုိအသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာပါ။

အေမး - I Can Destroy အယ္လ္ဘန္ကုိ မင္းအသံသြင္းတဲ႔ပုံစံကုိလဲ ေျပာျပေပးပါဦး။

အေျဖ - ထုတ္လုပ္မႈအတြက္ ပရုိဂ်ဴဆာက Kevin Shirley ေလ။ သူနဲ႔က Mr. Big တုန္းကတည္း အလုပ္တြဲလုပ္ဖူးတယ္။ သူနဲ႔အလုပ္လုပ္ရတာ ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ တခုေတာ႔ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ သူ႔အထာက ဒီလုိဗ်။ သူက အသံစဖမ္းတဲ႔အခါမွာ ပထမဆုံးတႀကိမ္အသံဖမ္းလုိက္တာကုိသူက အတည္ယူေလ႔ရွိတယ္။ ခုေခတ္မွာဆုိရင္ေတာ႔ဗ်ာ Pro Tools ေဆာ႔ဖ္ဝဲယားေတြအသားကုန္အသုံးျပဳၾကတဲ႔ေခတ္ႀကီးမွာဆုိ ပထမဆုံးအႀကိမ္အသံဖမ္းတယ္ဆုိတာ အသံခ်ိန္တုန္းေလာက္ရွိေသးတာကုိး။ သူကေတာ႔ ငါပထမဆုံးတီးလုိက္တာကုိ final အျဖစ္ယူပစ္လုိက္တယ္။ ရလာဒ္ကေတာ႔ သီခ်င္းေတြက လတ္ဆတ္တာပဲ။ ငါေမွ်ာ္လင္႔ထားတာထက္ ပုိေကာင္းတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ႔ စတူဒီယုိထဲမွာ ဖိအားမရွိဘူး။ ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။

အဲဒီလုိအေတြ႔အႀကံဳကုိ Mr. Big နဲ႔တုန္းကရွိခဲ႔ဖူးေတာ႔ အထာနပ္ေနၿပီေလ။ Overdubbing ေတြ အမ်ားႀကီးေပးလုပ္မယ္မဟုတ္ဘူးဆုိတာသိၿပီးသားကုိး။ လြန္ေရာကြ်ံေရာေပးလုပ္ရင္ ၃ ခါေပါ႔။ အဲဒီေတာ႔ ဘာလုပ္လဲဆုိေတာ႔ တီးဝုိင္းကုိ အပီအျပင္ႀကီးကုိ သီခ်င္းတုိက္ပစ္တယ္။ က်က်နနတုိက္တာ။ ဝုိင္းကုိ စိတ္ေရာကုိယ္ပါျပင္ဆင္လုိက္တာေပါ႔။ ဆုိေတာ႔ စတူဒီယုိထဲမွာၾကေတာ႔ အထစ္အေငါ႔မရွိဘူး။ ေအးေဆးပဲ။ အယ္လ္ဘန္သြင္းတာက ငါတုိ႔မွန္းထားတာထက္ေတာင္ေစာၿပီးေသးတယ္။

တခါတေလၾကေတာ႔လဲေလ လက္တန္းတီးထားတာေတြရွိတယ္။ ဥပမာ - One Woman Too Many လုိသီခ်င္းမ်ိဳးေပါ႔။ ေရးထားတဲ႔သီခ်င္းကုိ ဝုိင္းက ေကာင္ေတြတခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ ဘယ္လုိလဲဆုိေတာ႔ ငါခ်ျပလိုက္တာပါပဲ။ ဒီလုိကြာ။ ဒီလုိတီးတယ္ေပါ႔။ ဝုိင္းသားေတြကလဲ အတူလုိက္တီးတယ္။ အဲဒီက ဂစ္တာဆုိလုိေလးက တခါတည္းလက္တန္းဖန္တီးတာပဲ။ စတူဒီယုိထဲမွာ စဥ္းစားဖုိ႔အခ်ိန္ေတာင္သိပ္မယူလုိက္မိဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဒီဆုိလုိေလးက ငါ႔အႀကိဳက္ဆုံးပဲ။ သိပ္ၿပီးရႈပ္ေထြးတဲ႔သီခ်င္းဆုိရင္ေတာ႔လဲ အခ်ိန္ပုိလုိေကာင္းလုိမွာေပါ႔ေလ။

အေမး - မင္းက အြန္လုိင္းကေနၿပီး ဂစ္တာတီးသင္ေပးေနတာဆုိ အဲဒါေျပာျပပါဦး။

အေျဖ - အြန္လုိင္းဂစ္တာသင္တန္းေလးဖြင္႔ထားေတာ႔ အလုပ္မ်ားတာေပါ႔ဗ်ာ။ အခုဆုိရင္ guitar lesson ၄၀၀၀ ေက်ာ္ဖန္တီးၿပီးသြားပါၿပီ။ ေန႔တုိင္းလုိလုိ လုပ္ေနတာေလ။ အြန္လုိင္းမွာတင္ထားေပးတယ္။ အခ်ိန္ၾကာၾကာေလး သင္ယူမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ေစ်းပုိသက္သာတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ္႔ ၁၆ နာရီၾကာပဲသင္ေပးတဲ႔ သင္တန္းအတုိေလးလဲရွိတယ္။ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းလုပ္ထားတဲ႔ေက်ာင္းမဟုတ္ဘူးေလ။ အေသအခ်ာလုပ္ထားတာ။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် lesson ေတြတင္ေပးတယ္။ သင္တန္းသားေတြ တီးထားတာကုိ နားေထာင္တယ္။ အေကာင္းအဆုိးျပန္ေျပာျပတယ္။

အေမး - ဒါနဲ႔ေမးရဦးမယ္။ မင္းတုိ႔အဖြဲ႔က ဂ်ပန္နဲ႔အေတာ္အက်ိဳးေပးတယ္ေနာ္။ မင္းလုိမ်ိဳး ဂစ္တာကုိအျမန္တီးတဲ႔ပုံစံေတြက ဂ်ပန္မွာဘာလုိ႔အရမ္းလူႀကိဳက္မ်ားတယ္လုိ႔ထင္လဲ။

အေျဖ - ပရိတ္သတ္ကုိပဲ အဲဒီေမးခြန္းေမးရမွာပဲဗ်။ ငါ႔အေတြ႔အႀကံဳအရေျပာရရင္ေတာ႔ Mr. Big အဖဲ႔ြအေနနဲ႔ ငါတုိ႔ ဂ်ပန္မွာအေတာ္ေလး ေအာင္ျမင္ခဲ႔တယ္။ Mr. Big မွာက ဂစ္တာကုိအသားကုန္တီးတာေလ။ တကယ္ေတာ႔ ဝုိင္းမွာက အျခားေသာအေရးပါတဲ႔အရာေတြအမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ အမုိက္စား အခ်စ္သီခ်င္းေတြလဲပါတယ္။ တဝုိင္းလုံးဟာမုိနီလုိက္ထားတဲ႔သီခ်င္းေကာင္းေတြလဲ ဖန္တီးခဲ႔ၾကတယ္။ ငါေတာ႔ ဂစ္တာအျမန္တီးလုိ႔ ငါတုိ႔ဝုိင္းကုိ ဂ်ပန္ေတြကႀကိဳက္တယ္ဆုိတာႀကီးကုိသိပ္သေဘာမက်ဘူး။ ပရိတ္သတ္က ဝုိင္းရဲ႕သီခ်င္းေတြကုိႀကိဳက္ၾကလုိ႔ပါ။ သူတုိ႔က ဂစ္တာအျမန္တီးတဲ႔ငါ႔ကုိပဲကြက္ၿပီးသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဝုိင္းသား ၄ ေယာက္စလုံးကုိသိတာပါ။ အဆုိေတာ္ Eric Martin, ေဘ႔စ္သမား Billy Sheehan နဲ႔ ဒရမ္မာ Pat Torpey တုိ႔ကုိလဲ ပရိတ္သတ္ကသိတယ္ေလ။ အလြယ္ေျပာရင္ေတာ႔ဗ်ာ ငါက ဂစ္တာအျမန္တီးလုိ႔မုိ႔ ဂ်ပန္ပရိတ္သတ္က ငါတုိ႔ Mr. Big ကိုႀကိဳက္ၾကတာဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူး။

ခင္တဲ႔
ကုိဝီ

ရည္ညြန္း - Korea Guitar - ၂၀၁၆

#paulgilbert
#MrBig
#interview

— with Xuaan Piang.