အမိႈက္သိမ္းသမားကေန ဘီလ်ံနာျဖစ္သြားတဲ႕ Midas Touch တန္ခိုးပိုင္ရွင္

၀န္ဟိုင္ဇင္းဂါး အေမရိကန္စီးပြားေရးေလာကမွာ အၾကီးအက်ယ္ဆံုး အၾကံညဏ္ထုတ္တတ္သူလို႔ ေခၚၾကတယ္။ သူ႔မွာ က်ရႈံးျပိဳလဲေတာ႔မယ့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ျပန္လည္ေအာင္ျမင္ေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ႔ အရည္အခ်င္းရွိလို႔ပါ။ ေနာက္ျပီးသူ႕ကို Midas Touch တန္ခိုးပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္လို႔ လူေတြက တင္စားေခၚေ၀ၚက်တယ္။ Midas Touch ဆိုတာ ေရွးေခတ္ဂရိပံုျပင္ေတြထဲက မီးဒတ္စ္ (Midas) ဆုိတဲ႔ ဘုရင္တစ္ပါးဟာ သူ႔လက္နဲ႔ထိကိုင္ (Touch) လိုက္တဲ႕ အရာမွန္သမွ်ေရႊအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတာကို ရည္ညႊန္းထားတာပါ။ ဒီလိုပဲ ၀ိန္းလုပ္လိုက္တဲ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ မွန္သမွ်ဟာ အ၇မ္းေအာင္ျမင္သြားတာၾကီးပဲ။
၀ိန္းဟာအေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ဘီလ်ံနာသူေဌးၾကီး ျဖစ္မလာခင္က ကားတစ္စီးနဲ႕အမိႈက္သိမ္းတဲ႔ လူတစ္ေယာက္လို႔ေျပာရင္ ယံုၾကရဲ႔လား။ အဲဒါတကယ္ဟုတ္မဟုတ္ သိခ်င္ရင္ဆက္ဖတ္ၾကည့္ပါ။
၀ိန္းရဲ႕မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ဟာ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္လာၾကသူေတြပါ။ သူ႕ရဲ႕အဖိုးက ခ်ီကာဂိုျမိဳ႕မွာ အမိႈက္သိမ္းတဲ႔လုပ္ငန္းလုပ္ခဲ႔တယ္။ အေဖကလည္း ကိုယ္တိုင္ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီတစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္ၾကီးၾကပ္လုပ္ကိုင္ခဲ႔တယ္။ ၀ိန္းငယ္စဥ္ဘ၀မွာ အေဖကသူ႕ကို အျမဲေျပာေနတဲ႔စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္။ အာ့ဒါကဘာလဲဆိုေတာ႔
သူမ်ားလက္ေအာက္မွာလခစားလုပ္ရင္ တစ္သက္လံုး မင္းလူေမြးလူေရာင္ ေျပာင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေတာ႔မွလည္း ၾကီးပြားခ်မ္းသာလာမွာမဟုတ္ဘူး။
ဆိုတာပါ။ ၀ိန္းဟာအဲ႔ဒီစကားကို သူ႔ေခါင္းထဲမွာ တစ္သက္သာ စြဲစြဲျမဲျမဲမွတ္ထားတယ္။
၀ိန္းကို ၁၉၃၉ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၉ရက္ေန႔ အေမ၇ိကန္ႏိုင္ငံ၊ ခ်ီကာကိုျမိဳ႕မွာေမြးဖြားခဲ႔တယ္။ တစ္ဦးတည္းေသာသားပါ။ အေဖက အ၀တ္ဘီရိုလုပ္တဲ႔ လတ္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး အေမကေတာ႔ အိမ္ရွင္မပါ။ သူ႕မိဘေတြက ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္ျပီး စည္းကမ္းလည္းအလြန္တင္းၾကပ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္လည္းဆိုရင္ ၀ိန္းမွာ ရုပ္ရွင္လည္းမၾကည့္ရဘူး၊ ကာတြန္း၊ ေကာ္မစ္၊ကာတြန္းေတြေပးမဖတ္တဲ႔အျပင္ အိမ္ကိုလာပို႔တဲ႔ သတင္းစာမွာေတာင္ ကာတြန္းေတြကို ကတ္ေၾကးနဲ႕ညွပ္ျပီးမွ ၀ိန္းအေဖကေပးဖတ္တယ္။ လူပ်ိဳအရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ ၀ိန္းဟာ ရုပ္ရွင္ေတြခိုးၾကည့္တဲ႔အျပင္၊ ပါတီေတြလည္းတက္တယ္။ ေနာက္ေတာ႔အေဖဟာ မိသားစုကိုေခၚျပီး အေဆာက္အဦးေတြအမ်ားအျပားရွိတဲ႔ ဖေလာ္ရီဒါျပည္နယ္ကို ေဆာက္လုပ္ေ၇းလုပ္ဖို႔ထြက္ခြာတယ္။
၀ိန္းဟာဖေလာ္ရီဒါမွာ အထက္တန္းေက်ာင္တက္ေနတုန္းမွာေရာ တကၠသို္လ္တက္ေနတုန္းမွာေရာ သူ႕အဖိုးတည္ေထာင္ခဲ့ျပီး သူ႕ဦးေလးဆက္ခံခဲ႔တဲ႔ လမ္းေတြ၊ အိမ္ေတြ အမႈိက္သိမ္းတဲ႔ အလုပ္ကို အခ်ိန္ပိုင္း၀င္လုပ္တယ္။ ေအာက္ေျခသိမ္းကအစ လိုက္လုပ္ျပီး ကားေမာင္းသူမရွိရင္အမိႈက္သယ္တဲ႔ ထရပ္ကားေတြကို သူလိုက္ေမာင္းတယ္။ တကၠသို္လ္က ဘြဲ႕ရေတာ႔သူမ်ားေတြလုိ လစားအလုပ္မလုပ္ဘူး။ သူ႕အေဖေျပာသလို လစားအလုပ္ကိုလုပ္ရင္ ဘယ္ေတာ႔မွခ်မ္းသာမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို အျမဲသတိရေနလို႕ပါ။ ဘြဲ႕ရျပီးျပီးခ်င္းမွာပဲ မိန္းမယူလိုက္တယ္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္မွာ ၀ိန္းဟာ သူ႕အေဖဆီကေန ေဒၚလာ ၅၀၀၀ ေခ်းလိုက္တယ္။ အဲဒီေငြကိုအရင္းျပဳပီး အမိႈက္သိမ္းလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ဆီကေန အမိႈက္သိမ္းကားေဟာင္းတစ္စီးကိုေရာင္းေပးဖို႔ အမိႈက္သိမ္းနယ္ေျမတစ္ခ်ိဳ႕ကို ခြဲေ၀ေပးဖို႔ အတင္းအက်ပ္ေတာင္းဆိုတယ္။ ဟိုလူကလည္း အလြန္စိတ္ထက္သန္ေနတဲ႔ ၀ိန္းကိုသနားသြားျပီး ကားေဟာင္းတစ္စီးေရာင္းေပးလိုက္ျပီး အမိႈက္သိမ္းနယ္ေျမတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း ခြဲေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာ ၀ိန္းဟာအလုပ္စလုပ္တယ္။ Southern Sanitation Services လုပ္ငန္းလို႔အမည္ရတဲ႔ ကုမၸဏီတစ္ခုကိုတည္ေထာင္လိုက္တယ္။ ကုမၸဏီလို႔သာေျပာတာ ရွိတဲ႔လူအင္အားက သူနဲ႕အလုပ္သမား ၃ ေယာက္ထဲပါ။၀ိန္းဟာ မနက္ ၂ နာရီထျပီး အမႈိက္ေတြကို သူ႕ကားနဲ႔ လိုက္သိမ္းျပီး အမိႈက္ပံုမွာသြားစြန္႕ပစ္တယ္။ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီေလာက္က်မွျပီးတယ္။ အိမ္ျပန္လာေရမိုးခ်ိဳး ၊ ထမင္းစား ၊ ခဏအိပ္ျပီးေတာ႔ ျမိဳ႕ထဲက အိမ္ေတြ၊ရုံးေတြ၊ ကုန္တိုက္ေတြကို ဖုန္းစဆက္တယ္။ သူ႕ကိုယ္သူမိတ္ဆက္ျပီး အမိႈက္စြန္႔ပစ္ေပးတဲ႔ အလုပ္လုပ္ေပးေၾကာင္းနဲ႕ သူ႕အလုပ္ကို အေကာင္းဆံုးလုပ္မယ္လို႔ ေျပာျပတယ္။ သူက
ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ေတာ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို သိပ္နားမလည္ပါဘူး၊ အလုပ္ကို ၾကိဳးစားလုပ္တယ္။ ေဖာက္သည္ေတြကို အေကာင္းဆံုး၀န္ေဆာင္မႈေပးတယ္။ သူ႕တို႔ကလဲ ေက်နပ္သေဘာက် ၾကတယ္။ ဒါပါပဲ။
လို႕ The New York Times သတင္းစာၾကီးနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေတြမွာေျပာတယ္။
သူ႕ရဲ႕ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေတြေၾကာင့္ေဖာက္သည္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္အားေပးမႈရလာလို႔ သူ႕လုပ္ငန္းကိုခ်ဲ႕ထြင္လာတယ္။  ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွာ အမိႈက္သိမ္းထရပ္ကား အစီး၂၀ ၀ယ္လိုက္တယ္။  ေဖာက္သယ္ေတြလည္း ဖေလာ္ရီဒါ ျမိဳ႕ထဲတြင္မက ျမိဳ႕ျပင္ေတာင္ဘက္ပိုင္း Key West နယ္ေျမေတြပါ တုိးတတ္လာခဲ႔တယ္။ အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ စြန္႕ပစၥည္းေတြကို သန္႕စင္တဲ႔ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဒန္းဘန္းထေရာ႔က ၀ိန္းကိုသူနဲ႔ပူေပါင္းျပီး မိလႅာနဲ႔ေရဆိိုးႏုတ္ စက္ရုံတစ္ကို စပ္တူလုပ္ဖို႕ ေျပာလာလို႔ ၀ိန္းက လက္ခံလိုက္တယ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ WEST Mangement ဆိုတဲ႔ ကုမၸဏီကို ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္လိုက္ၾကတယ္။
ဘန္းထေရာ႕ရဲ႕ အၾကံအစည္က မိလႅာနဲ႔ ေရဆိုးႏုတ္စက္ရုံေတြကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံအႏွံ႔မွာ တည္ေဆာက္ဖို႕ပါ။ ဒီအၾကံအစည္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ သူနဲ႔၀ိန္း ႏွစ္ေယာက္ဟာ ၉ လအတြင္း အမိႈက္သိမ္းကား အစီး ၉၀ ကို အလ်င္အျမန္၀ယ္ယူလိုက္က်တယ္။ ကားေတြ၀ယ္ဖို႔လိုတဲ႔ ေငြကုိ waste management က ရွယ္ယာေတြကို ေရာင္းျပီးရွာလိုက္တာပါ။ ဒါတင္မကဘူး အမႈိက္သိမ္းလုပ္ငန္းလုပ္တဲ႔ ကုမၸဏီေသးေလးေတြကိုလည္း အမ်ားၾကီး၀ယ္လိုက္တယ္။ ၀ယ္လိုက္တဲ႔ ကုမၸဏီေတြက ၀န္ထမ္းေတြ၊ မန္ေနဂ်ာေတြကို သူတို႔ ကုမၸဏီမွာပဲ အလုပ္ျပန္ခန္႔တယ္။ အဲဒီလူေတြရဲ႕ ကၽြမး္က်င္တဲ႔ အတတ္ပညာေတြနဲ႔ Waste Management ဟာ တျဖည္းျဖည္းေအာင္ျမင္လာခဲ႔တယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ အၾကီးဆံုးကုမၸဏီတစ္ခုျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ အျမတ္ေငြေတြလည္း သန္းခ်ီရလာတယ္။
၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ကုမၸဏီရဲ႕၀င္ေငြေတြဟာ ေဒၚလာ ဘီလီယံခ်ီ ရလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွ၀ိန္းဟာ အမိႈက္သိမ္းတဲ႔လုပ္ငန္းကို ျငီးေငြ႔လာတာေၾကာင့္ Waste Management ကုမၸဏီကေန ႏႈတ္ထြက္ျပီးအနားယူလိုက္တယ္။ အနားယူခ်ိန္မွာ သူ႔အသက္ ၄၆ ႏွစ္ပဲရွိေနေသးတယ္။ သူရဲ႕ Waste Management မွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ အစုရွယ္ယာတန္ဖို႔ ေဒၚလာ ၂၁ သန္းကို ထုတ္ယူလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စီးပြားေရးလုပ္ေနက်သူဟာ ၾကာၾကာအနားမယူေနႏုိင္ပါဘူး။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကိုျပန္လုပ္တယ္။
၀ိန္းဟာလက္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ေငြေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းအေသးေလးေတြကို လုိက္၀ယ္တယ္။ ကုမၸဏီေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ကို ၀ယ္ယူလိုက္တယ္။ ပုလင္းထုတ္တဲ႔စက္ရုံကေနျပီး ျမတ္ရိတ္ျဖစ္တဲ႔ လုပ္ငန္းအထိ အကုန္ပါတယ္။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာ အဲဒီလုပ္ငန္းကေနတစ္ႏွစ္ကို အျမတ္ေငြ ေဒၚလာသန္း ၁၀၀ ေက်ာ္ရေနတယ္။ ဒါေပမယ့္သူဟာ ဒီေလာက္အျမတ္ေငြနဲ႔ မတင္းတိမ္ႏိုင္ပဲ အခြင့္အလမ္းၾကီးၾကီးတစ္ခုကိုရွ္ာတယ္။ ရွာေနသူဟာ ေတြ႔တတ္ပါတယ္။ သူေတြ႕လိုက္တဲ႔ အခြင့္အလမ္းဟာ ဒီလိုပါ။
တစ္ေန႕၀ိန္းဟာ Blockbuster အေထြဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေရာက္သြားတယ္။ ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ႔ သူအေတာ္ေလး အံ့ျသသင့္သြားတယ္။ Blockbuster အေခြဆိုင္ဟာ မီးအလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ၀န္ထမ္းေတြကလဲ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္စားထားတာေတြကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ သူ႕ေခါင္းထဲမွာ Blockbuster ဆိုင္က္ို McDonald’s ဟမ္ဘာဂါဆိုင္လို အေမရိကန္နိုင္ငံအႏွံ႕မွာ ဖြင့္ႏိုင္ရင္ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က Blockbuster ဟာ ဖေလာ္ရီဒါနယ္ေျမဟာ အေခြဆိုင္ ၈ ဆိုင္ပဲ ရွိေသးတယ္။
တစ္ပတ္အတြင္းမွာ ၀ိန္းနဲ႔ အေပါင္းအပါ ၂ေယာက္ တို႕ဟာ Blockbuster ရဲ႕အစုရွယ္ယာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၀ယ္ယူလိုက္က်ျပီး ၀ိန္းကေတာ႔ ရွယ္ယာအမ်ားဆံုး၀ယ္လိုက္တာမို႕ ကုမၸဏီရဲ႕ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္။ တစ္ႏွာအၾကာမွာ Blockbuster ကုိေနရာအႏွံ႕အျပားမွာ ဖြင့္လာႏိုင္ျပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ရဲ႕ အၾကီးဆံုးအေခြဆ္ို္င္ၾကီးျဖစ္လာတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ဆုိင္ခန္းေပါင္း ၁၆၄၅ ဆိုင္၊ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာ ၂၇ ဆိုင္ နဲ႔ ကေနဒါႏိုင္ငံမွာ ၅၁ ဆိုင္ ဖြင့္လွစ္လာႏိုင္တယ္။
Blockbuster ဟာ အရမ္းေအာင္ျမင္ျပီး ရတဲ႔အျမတ္ဟာ မ်ားလြန္းေနေပမယ့္ ၀ိန္းဟာ Blockbuster ကိုထပ္မတိုးခ်ဲ႕ေတာ႕ပါဘူး။ ဗီဒီယိုအေခြငွားတဲ႔ေခတ္မၾကာခင္ကုန္ဆံုးေတာ႔မွာကို သတိထားမိေနတဲ႔ ၀ိန္းဟာ buster ထဲကို အရင္းအႏွီးထပ္မထည့္ေတာ႕ပဲ တျခားလုပ္ငန္းေတြ၀ယ္လိုက္တယ္။ Miami Dophins ဘက္စ္ကပ္ေဘာ ကလပ္အသင္း၊ Joe Robbie ေဘာလံုးကြင္း ၊ စတူဒီယို၊ ရုပ္ရွင္ကုမၸဏီေတြ၊ သီခ်င္းေခြေရာင္းတဲံ႔ ဆိုင္ေတြ၀ယ္ျပီး ၾကီးၾကပ္လုပ္ကိုင္ရင္းနဲ႔ သူရဲ႕၀င္ေငြေတြအမ်ားၾကီးတိုးလာခဲ႔တယ္။ သူ႕ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈဟာ သန္း ၇၀၀ ျဖစ္ျပီး အဲဒီေခတ္က အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ အခ်မ္းသာဆံုးပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္။
သူအရည္အခ်င္းေကာင္းမေကာင္းဆိုတာ အခုေဖာ္ျပမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ၾကည့္ရင္သိႏိုင္တယ္။ သူစတင္တည္ေထာင္ခဲ႔တဲ႕ Waste Management ကုမၸဏီၾကီးဟာ သူ႕လက္ထက္မွာ တစ္ႏွစ္ကို ေဒၚလာတစ္ဘီလီယံေက်ာ္ အျမတ္ထြက္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္၀ယ္တဲ႔ ကုမၸဏီလက္ထဲမွာက်ေတာ႔ အရႈံးေပၚတယ္။ ၀င္ေငြအရမ္းေကာင္းခဲ႔တဲ႔ Blockbuster ဗီဒီယိုအေခြငွားတဲ႔ ကုမၸဏီၾကီးဟာလဲ ေနာက္၀ယ္လိုက္တဲ႔ Viavom ကုမၸဏီလက္ထဲမွာ အရႈံးေတြေပၚေနျပီး ေငြလိုေနတာေၾကာင့္ လူထုအစုရွယ္ယာကို ထုတ္ေရာင္းလိုက္ရတယ္။
စီးပြားေရးသမားေတြက ၀ိန္းကိုေ၀ဖန္ၾကတယ္။ သူဟာၾကာရွည္ခံတဲ႔ လုပ္ငန္းမ်ိဳးတည္ေထာင္ခဲ႔တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔လုပ္ငန္းေတြက တစ္ႏွစ္အတြင္း အရႈံးေပၚတာလို႔ ေျပာတဲ႔ စကားေတြနဲ႔ ပက္သတ္ျပီးေတာ႔ ၀ိန္းကေခ်ပေျပာဆိိုလုိက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ႔လက္ထပ္မွာ ကုမၸဏီေတြရဲ႕အေျခအေနေတြက အရမ္းေကာင္းခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကုမၸဏီေတြကိုေရာင္းလိုက္ျပီး ႏွစ္အေတာ္ၾကာမွ အရႈံးေပၚတာကို ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္လို႔ အျပစ္တင္တာ ရီစရာေကာင္းလြန္းတယ္။
၀ိန္းဟာ အသက္ ၇၆ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္ျပီး သူ႕ရဲ႕ပုိင္ဆိုင္မႈဟာ ေဒၚလာ ၂.၆ ဘီလီယံရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္သူ မနားေသးပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ဘယ္လို လုပ္ငန္းေတြလုပ္ရမလဲဆိုတာ မ်က္စိဖြင့္နားစြင့္လ်က္ ရွိေနဆဲပါ။
အမိႈက္သိမ္းတဲ႔လူတစ္ေယာက္ကေန ကမာၻေပၚမွာ အခ်မ္းစာဆံုးလူေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ယံုၾကျပီမွတ္လား။ သူ႕ရဲ႕ ၾကိဳးစားမႈ၊ နည္းစနစ္ေတြကို အတုယူႏိုင္ၾကပါေစ။
Credit:He2Har2
 http://www.lyhealthcare.com