ဖားပုံျပင္
_______
တခ်ိန္က ဖားငယ္ေလးတေကာင္ဟာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး
ေက်ာင္းႏွင့္မနီး မေဝးမွာေနၿပီး ဘုန္ႀကီးေတြဆြမ္းခံ
ႂကြၿပီးျပန္အလာ ဆြမ္းဘုန္းေပးတာကို ၾကည့္ရင္း အေတြး
တခုဝင္လာတယ္
အင္း...ငါသာ ဘုန္းႀကီး ျဖစ္ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ...
အလုပ္ဆိုလို႔ ေထြေထြထူးထူးလုပ္စရာမလိုပဲ
မိုးလင္းလမ္းေလၽွာက္ထြက္ရုံ
ပူပင္စရာမလိုပဲေနၾကရတာကို ေတြးၿပီး
အားက်ေနမိတယ္....
ဆြမ္းဘုန္းေပးအၿပီးမွာ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းသားေတြကို
ျမင္ျပန္ေတာ့ ကိုေရႊဖားက အေတြးေျပာင္းျပန္တယ္
ဘုန္းႀကီးေတြလို အေစာႀကီးထစရာမလိုပဲအခ်ိန္လၽ
ထစားရတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြကို
အားက်ေနမိျပန္တယ္...
ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းသားမ်ား စားမကုန္တဲ့
ထမင္းဟင္းေတြကို ေက်ာင္းေစာင့္ေခြးမ်ားကို ေကၽြးတာ
ျမင္ေတာ့လည္း ေရွ႕နည္းတူကိုေရႊဖားက ခုံတလုံးမွ
သိမ္းစရာမလို ပန္းကန္တလုံးမွ ေဆးစရာမလိုပဲ
စားေနရတဲ့ေခြးေတြကို အားက်မိျပန္တယ္...
ေခြးမ်ားစားၿပီး မကုန္တဲ့ အရိုးအကပ္ေတြကို
လာစားတဲ့ ယင္ေကာင္ေတြ ျမင္မိေတာ့လည္း
သူတို႔ေတြက ေက်ာင္းေစာင့္ၿပီး ေဟာင္ေနရတဲ့
ေခြးေလာက္ေတာင္ မပင္ပန္းပဲ စားရတဲ့အျဖစ္ကို
အားက်ေနျပန္တယ္....
ထိုသို႔ အားက်ေနခိုက္ အရိုးနားက ယင္တစ္ေကာင္
ဖားနားသို႔ ပ်ံ၍ျဖတ္သန္းမိရာ ဖားတို႔ရဲ႕သဘာဝ
အတိုင္း လၽွာထုတ္၍ ပစ္ဖမ္းၿပီးစားမိကာမွ
ကိုေရႊဖားလည္း အသိတရားဝင္လာတယ္....။
သူဆိုတာ ငါမဟုတ္ ငါဆိုတာလည္း သူမဟုတ္
သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ သူဒုကၡနဲ႔သူ
သူကိုအားက်ေနသမၽွ ငါလည္း အစာဝမည္မဟုတ္...
လူအမ်ားစုက ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ၾကေပမယ
ကိုယ့္ထက္သာသူေတြကို အားက်မိတတ္ၾကတယ္
အဲသလို အားက်မူ႔ေတြေၾကာင့္လည္း လုပ္သမၽွ
မေအာင္ျမင္ပဲ ဆုံးရူံးတတ္ၾကတယ္...။
လူ တစ္ဦးတေယာက္ စီမွာ အားက်စရာေတြ
ရွိသလို စိတ္ပ်က္စရာေတြကလည္း ကိုယ္စီနဲ႔ပါ
သူတပါးအားက်၍ ကိုယ္ဝမ္းဝမည္ မဟုတ္သလို..
ကိုယ္လုပ္မွကိုယ္စား ကိုယ္ရုန္းမွ ကိုယ္လြတ္မယ့္
ဒုကၡအခက္ခဲၾကားမွာ ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ့္စတိုင္နဲ႔
မယိုင္မလဲ တၿပိဳင္တည္း ျမဲျမဲေလၽွာက္ႏိုင္မွသာလၽွင
ကိုယ့္ဘဝက သာယာႏိုင္မွာပါေလ ။
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
🗿🗿(#သိမွတ္ဖြယ္ရာ_ဗဟုသုတရြာ)
#စြယ္စုံ-ကၽြဲေက်ာင္းသား
_______
တခ်ိန္က ဖားငယ္ေလးတေကာင္ဟာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး
ေက်ာင္းႏွင့္မနီး မေဝးမွာေနၿပီး ဘုန္ႀကီးေတြဆြမ္းခံ
ႂကြၿပီးျပန္အလာ ဆြမ္းဘုန္းေပးတာကို ၾကည့္ရင္း အေတြး
တခုဝင္လာတယ္
အင္း...ငါသာ ဘုန္းႀကီး ျဖစ္ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ...
အလုပ္ဆိုလို႔ ေထြေထြထူးထူးလုပ္စရာမလိုပဲ
မိုးလင္းလမ္းေလၽွာက္ထြက္ရုံ
ပူပင္စရာမလိုပဲေနၾကရတာကို ေတြးၿပီး
အားက်ေနမိတယ္....
ဆြမ္းဘုန္းေပးအၿပီးမွာ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းသားေတြကို
ျမင္ျပန္ေတာ့ ကိုေရႊဖားက အေတြးေျပာင္းျပန္တယ္
ဘုန္းႀကီးေတြလို အေစာႀကီးထစရာမလိုပဲအခ်ိန္လၽ
ထစားရတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြကို
အားက်ေနမိျပန္တယ္...
ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းသားမ်ား စားမကုန္တဲ့
ထမင္းဟင္းေတြကို ေက်ာင္းေစာင့္ေခြးမ်ားကို ေကၽြးတာ
ျမင္ေတာ့လည္း ေရွ႕နည္းတူကိုေရႊဖားက ခုံတလုံးမွ
သိမ္းစရာမလို ပန္းကန္တလုံးမွ ေဆးစရာမလိုပဲ
စားေနရတဲ့ေခြးေတြကို အားက်မိျပန္တယ္...
ေခြးမ်ားစားၿပီး မကုန္တဲ့ အရိုးအကပ္ေတြကို
လာစားတဲ့ ယင္ေကာင္ေတြ ျမင္မိေတာ့လည္း
သူတို႔ေတြက ေက်ာင္းေစာင့္ၿပီး ေဟာင္ေနရတဲ့
ေခြးေလာက္ေတာင္ မပင္ပန္းပဲ စားရတဲ့အျဖစ္ကို
အားက်ေနျပန္တယ္....
ထိုသို႔ အားက်ေနခိုက္ အရိုးနားက ယင္တစ္ေကာင္
ဖားနားသို႔ ပ်ံ၍ျဖတ္သန္းမိရာ ဖားတို႔ရဲ႕သဘာဝ
အတိုင္း လၽွာထုတ္၍ ပစ္ဖမ္းၿပီးစားမိကာမွ
ကိုေရႊဖားလည္း အသိတရားဝင္လာတယ္....။
သူဆိုတာ ငါမဟုတ္ ငါဆိုတာလည္း သူမဟုတ္
သူ႔အလုပ္နဲ႔သူ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ သူဒုကၡနဲ႔သူ
သူကိုအားက်ေနသမၽွ ငါလည္း အစာဝမည္မဟုတ္...
လူအမ်ားစုက ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ၾကေပမယ
ကိုယ့္ထက္သာသူေတြကို အားက်မိတတ္ၾကတယ္
အဲသလို အားက်မူ႔ေတြေၾကာင့္လည္း လုပ္သမၽွ
မေအာင္ျမင္ပဲ ဆုံးရူံးတတ္ၾကတယ္...။
လူ တစ္ဦးတေယာက္ စီမွာ အားက်စရာေတြ
ရွိသလို စိတ္ပ်က္စရာေတြကလည္း ကိုယ္စီနဲ႔ပါ
သူတပါးအားက်၍ ကိုယ္ဝမ္းဝမည္ မဟုတ္သလို..
ကိုယ္လုပ္မွကိုယ္စား ကိုယ္ရုန္းမွ ကိုယ္လြတ္မယ့္
ဒုကၡအခက္ခဲၾကားမွာ ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ့္စတိုင္နဲ႔
မယိုင္မလဲ တၿပိဳင္တည္း ျမဲျမဲေလၽွာက္ႏိုင္မွသာလၽွင
ကိုယ့္ဘဝက သာယာႏိုင္မွာပါေလ ။
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
🗿🗿(#သိမွတ္ဖြယ္ရာ_ဗဟုသုတရြာ)#စြယ္စုံ-ကၽြဲေက်ာင္းသား
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။