အံ့ၾသလြန္းလို႔ ေသေတာ့မယ္
သန္း ၅၀ နဲ႔ ၅၉ (စ)
ေယာက္်ားပီပီ ၀န္ခံတတ္ရင္ေပါ့ဗ်ာ၊ ၅၉(စ)ဟာ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ တစ္ေယာက္တည္းကို ရည္ရြယ္ၿပီး ဖြဲ႕စည္းပုံမွာ ထည့္ထားခဲ့တာ အမွန္ပါ။ ဒါကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ သမၼတ အရည္အခ်င္း ကန္႔သတ္ ခ်က္နဲ႔ အတူတူပါဆုိတာလည္း မ်က္စိမေကာင္းတာ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေျဗာင္လိမ္တဲ့ စကားပါပဲ။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ မျဖစ္ေရး ကန္႔သတ္ၿပီး ထည့္ဆြဲတုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ တစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ရည္ရြယ္ ေရးဆြဲခဲ့တာ ျဖစ္ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ၅၉(စ)ျပႆနာဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ျပႆနာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ NLD ပါတီ တစ္ခုတည္းရဲ႕ ျပႆနာ လည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သန္း ၅၀ ေက်ာ္ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံး တစ္ႏုိင္ငံလုံးရဲ႕ ျပႆနာျဖစ္သြားပါၿပီ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ ဘာမွ ထူးျခားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဂုဏ္သိကၡာပုိင္းကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သူ႔အေပၚမွာ ႏုိင္ငံတကာ က သတ္မွတ္ထားတဲ့ အဆင့္က သမၼတ ဆုိတာထက္ ဆယ္ဆေလာက္ျမင့္တဲ့ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေန တယ္ဗ်ာ။
ဓနဥစၥာနဲ႔ ေငြေၾကးအရ ၾကည့္မလား။ ျမန္မာႏုိင္ငံ က သမၼတ လစာေလာက္ေတာ့ စာထုိင္ေရးၿပီး ႏုိင္ငံတကာမွာ ျဖန္႔ခ်ိရင္ သုံးဆေလာက္ေတာ့ အသာေလးပဲဗ်။
ျပည္သူ႔အတြက္ သူ ႀကိဳးစားေနတာ အဆင့္ႏွစ္ဆင့္ ရွိပါတယ္။ ပထမအဆင့္က အခြင့္ထူးခံ လူတစ္စုလက္ထဲက အာဏာကို မူလပုိင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ အရပ္သား ျပည္သူေတြရဲ႕ လက္ထဲ ျပန္ထည့္ေပးႏုိင္ဖို႔။ ေနာက္တစ္ဆင့္က ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတအျဖစ္နဲ႔ ျဖစ္ေစ သမၼတရဲ႕ အထက္ကေနၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေစ၊ စုတ္ျပတ္ေနၿပီး လူေတာမတုိး၀ံ့တဲ့ ႏုိင္ငံအျဖစ္ကေန သိကၡာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာဖို႔ သူ ႀကိဳးစားေနတယ္။
အမွန္ကေတာ့ ရွင္းေနတာကို ႐ႈပ္ေအာင္ လုပ္ထားတာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံေပါ့ဗ်ာ။ အရပ္သား ျပည္သူေတြ ေရးဆြဲခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြ စိတ္တုိင္းက် ေရးဆြဲခဲ့တယ္ ဆုိေတာ့ ျဖဴစင္ ႐ုိးသားမႈ၊ မွ်တမႈ ရွိတာ ရွာလို႔ မေတြ႕ႏုိင္ဘူး။ ျပည္သူေတြ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေရးဆြဲခဲ့တယ္ဆုိရင္ ကုိယ္က်ဳိး စီးပြားေတြပါမွာ မဟုတ္လို႔ ဒီလို ျပႆနာ အ႐ႈပ္အေထြးေတြ ဘယ္ရွိလာႏုိင္မွာလဲ။
စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းႀကီးက ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံကို ေရးဆြဲခဲ့ရာမွာ ျပည္သူေတြ လက္မခံႏုိင္မွန္း သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရးဆြဲစဥ္ကာလမွာ မေ၀ဖန္ရဲေအာင္ ေထာင္ဒဏ္ ေတြ ပုဒ္မေတြနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ထားသလုိ ဥပေဒၾကမ္းကေန အတည္ျဖစ္လာဖို႔ကိုလည္း ၪာဏ္နီၪာဏ္နက္ေတြနဲ႔ ေဆာင္ ရြက္ခဲ့တာ အားလုံး အသိပါပဲ။ ဒီလုိ မမွ်မတ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံ ဥပေဒကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ တည္တံ့ေနဖို႔ တပ္မေတာ္ကုိ လာဘ္ထုိးၿပီး အေစာင့္ေရွာက္ ခုိင္းထားခဲ့တယ္ ဆုိရင္ မွားမယ္ မထင္ပါဘူး။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ တပ္မေတာ္ကို အသုံးခ်တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဖြဲ႕စည္းပုံကုိ အစအဆုံး ဖတ္ၾကည့္ရင္ “အာဏာရွင္ႀကီးက တပ္မေတာ္ကုိ အမွာစကား ပါးေနတဲ့ပုံ ေပၚလာပါတယ္။ ဘယ္လုိ အမွာ စကားလဲ ဆုိေတာ့ “မင္းတုိ႔အတြက္ အခြင့္အေရးေတြ ဒီထဲမွာ ထည့္ဆြဲ ထားေပးတယ္၊ ဒီဖဲြ႕စည္းပုံ ျပင္ရင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပယ္ဖ်က္ၿပီး အသစ္ေရးဆြဲရင္ ေသာ္လည္းေကာင္း ဒီအခြင့္ ထူးေတြ မင္းတုိ႔ ဆုံး႐ႈံးမွာပဲ၊ ဒီေတာ့ အခြင့္အေရးေတြ ဆက္ရခ်င္ရင္ ဒီဖြဲ႕စည္းပုံကို အသက္နဲ႔လဲၿပီး ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရစ္ေပေတာ့” လို႔။ ဒီလုိ အမွာစကား ပါးေန သေယာင္ ထင္မွတ္ရပါတယ္။
ေျပာရရင္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံဟာ ႏုိင္ငံေရးနည္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ႏွလုံးရည္ အားကိုးၿပီး ေရးဆြဲခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ လက္႐ုံးရည္ အားကိုးနဲ႔ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဓားမုိးၿပီး ေရးဆြဲခဲ့တယ္လို႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ၾသဇာအာဏာ သုံးၿပီး ဇြတ္အဓမၼ လုပ္ခဲ့တဲ့ ရလဒ္ျဖစ္ပါတယ္။
ေခတ္ေတြက ေျပာင္းေနတယ္ဗ်။ အခ်ိန္ဆုိတာ ရပ္တန္႔ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ေခတ္ဆုိတာ ေျပာင္းခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မေျပာင္းခ်င္သည္ျဖစ္ေစ အလုိအေလ်ာက္ ေျပာင္း ေနတာမ်ဳိးဗ်။ ဒါဆုိရင္ အခု ေရာက္ေနတာ ဘာေခတ္လဲ ေမးရင္ ႏုိင္ငံေရးေခတ္ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ အဖြဲ႕အစည္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ ဘယ္လုိ ေခတ္ထဲ ေရာက္ေနသလဲ ဆုိတာ အနည္းဆုံး သိသင့္တယ္။ ဘူးတစ္လုံးေဆာင္ အုိေတာင္ မဆင္းရဲဘူးဆိုတဲ့ စကားက ေခတ္မမီေတာ့ဘူး။
ႏုိင္ငံေရးေခတ္ထဲမွာ ပါးနပ္မႈ ရွိရတယ္။ အေျမာ္အျမင္ ရွိရတယ္။ ေခါင္း မမာရဘူး။ ေခါင္းမာ တာ တစ္ခုတည္း ေဖာ္ျပေနရင္ လူအထင္ေသးၿပီး ၪဏ္မရွိရာ ေရာက္တယ္။ အေပးအယူ လုပ္တတ္ ရတယ္။ ညႇိႏႈိင္းတတ္ရတယ္။ ဒီႏုိင္ငံထဲမွာ ကုိယ္ တစ္ေယာက္တည္းေနတာ မဟုတ္သလုိ ကိုယ့္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕တည္းေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ သန္း ၅၀ ဆိုတဲ့ အမ်ားနဲ႔ ေနရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ား သေဘာက် ေက်နပ္ေအာင္ ေျပာတတ္ ဆုိတတ္ရ တယ္။ ေျပာတတ္ ဆုိတတ္ ညႇိႏႈိင္းဖုိ႔ ဆုိတာကလည္း ဘယ္သင္တန္းေက်ာင္းကမွ သင္ေပးႏုိင္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ စာေပ ဗဟုသုတ ႏွံ႔စပ္ရတယ္။ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္ရတယ္။
ဥပမာ၊ တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စဥ္းစားရမွာက ကို္ယ္နဲ႔ ထိပ္တုိက္ ေဆြးေႏြး ေျပာဆုိေနရတာဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တစ္ေယာက္ တည္း မဟုတ္ဘူး။ NLD တစ္ပါတီတည္း မဟုတ္ဘူး။ သတင္းမီဒီယာသမား တစ္စုနဲ႔ မဟုတ္ဘူး။ သန္း ၅၀ ေသာ ျပည္သူေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတာသာ ျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ သန္း ၅၀ ေသာ ျပည္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳ ထားသူေတြနဲ႔ ေျပာဆုိရေတာ့မွာမုိ႔ပဲ။
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တုိင္းျပည္ အက်ဳိးကို ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဘူးလုိ႔ စြပ္စြဲမႈေတြ မျဖစ္ေပၚေစ ခ်င္ရင္ အေတြး မတိမ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။
အခု ျပည္သူေတြ တစ္သံတည္း ထြက္ေနတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ မျဖစ္ခဲ့ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အတြက္ မထူးျခားေပမယ့္ တုိင္းျပည္ နစ္နာမယ္ ဆုိတာပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမ္ၼတ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ႏုိင္ငံတကာက ေလးစားသူျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ထိ တုိင္းျပည္ အက်ဳိးရွိမယ္ဆုိတာ ကေလးက အစ သိေနတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတေတာင္ မျဖစ္ေသးဘူး၊ သူ႔ပါတီ အႏုိင္ရတာနဲ႔ ေဒၚလာေစ်းေတြ က်ၿပီး ျမန္မာ ေငြေတြ တန္ဖိုးတက္လာတယ္။ မက်စ္စဖူး က်စ္လာတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အဆင့္နဲ႔
ဒါဆုိရင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆုိတာ ဘာလဲ။ သူ သမၼတအျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံသားေတြ ဘာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာငယ္စရာ အေၾကာင္း မရွိတာလဲ ဆုိတာ ေျပာရေသးတာေပါ့။
မ်က္လုံးပါတဲ့သူတုိင္း ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ သူ႔စကား၊ သူ႔အမူအရာ၊ သူ႔႐ုပ္သြင္ကုိ ၾကည့္လိုက္ပါ။ ဆိတ္ကြယ္ရာေရာ၊ ဆိတ္မကြယ္ရာမွာပါ မဟုတ္တာ လုပ္မယ့္ အရိပ္အေယာင္ ျမဴတစ္မႈန္မွ မေတြ႕။ မတရားလုပ္မယ့္ သဏၭာန္တစ္ခ်က္ ကေလး မေပၚ။ သူ႔စိတ္ထဲမွာလည္း အလြန္ ရွင္းလင္းတယ္ဗ်။ ေခါင္းထဲမွာ တုိင္းျပည္အတြက္ကလြဲရင္ ဘာကိုယ္ေရး ကိုယ္တာမွ ရွိပုံ မရေတာ့ဘူး။ ဖားကန္႔က လုပ္ကြက္ေတြ၊ မုိးကုတ္က လုပ္ကြက္ေတြ၊ သိမ္းထားတဲ့ ေျမေတြ ဆုိတာ ေတာ့ ေ၀လာေ၀းေပါ့။
ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆုိေတာ့ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကေတာင္ သူနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါေတြမွာ အထင္ႀကီး ေလးစားတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္။ သူနဲ႔ ေတြ႕ဆုံစကားေျပာရတဲ့ အခုိက္အတန္႔ဟာ သူတုိ႔ ဘ၀ေတြရဲ႕ ဂုဏ္ယူစရာ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္ဆုိတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံ ၾကတယ္။ ကုိယ့္ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ကို ႏုိင္ငံတကာ ေခါင္းေဆာင္ေတြက တေလးတစားျဖစ္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း မ်က္ႏွာ မငယ္ရမွာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ မရွိ ခုိးႏုိး၊ မရွိ ေခ်းႏုိး။ ဘယ္ႏုိင္ငံ ေရာက္ေရာက္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ အနီေရာင္ ပတ္စပို႔ေတာင္ ထုတ္မျပရဲဘူးဗ်ာ။ အႏွိမ္ခံခဲ့ရတာ ရာစုႏွစ္ တစ္၀က္ေတာင္ က်ဳိးခဲ့ၿပီေပါ့။ အိမ္ကြင္းထဲမွာ က်ယ္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ က်ရင္ သိမ္ငယ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြေအာက္မွာ ကိုယ္ေတာင္ သိမ္ငယ္ခ်င္ သလိုလို ျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ရင္ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ကိစၥေတြဟာ သုံးသိန္းမေျပာနဲ႔၊ သုံးက်ပ္ေတာင္ အားေပးမွာ မဟုတ္လုိ႔ ႏုိင္ငံတကာက လာေရာက္ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံၾကတဲ့အခါ စားပြဲေပၚေတြ စားပြဲေအာက္ေတြ ႐ႈပ္႐ႈပ္ ယွက္ယွက္ ေပးစရာ ကမ္းစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ဒီအခါမွာ အထူးတလည္ ေခၚေနဖို႔ေတာင္ မလုိဘဲ ႏုိင္ငံတကာက အလုအယက္ လာၾကမွာ။ တစ္ႏွစ္တည္းနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ ေပါမ်ားလာၿပီး ႏုိင္ငံ ေခါင္းေထာင္လာႏုိင္ မွာ ေသခ်ာတယ္ဗ်ာ။ အေဟာင္းထဲမွာ စားသာေနသူေတြ ကေတာ့ အသစ္ဘယ္ႀကိဳက္မွာလဲ။
ေနာက္တစ္ခု အေရးႀကီးဆံုးက ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ အေပၚမွာ ျပည္တြင္း ျပည္ပရဲ႕ ယံုၾကည္မႈပါ။ ဒီလို ယံုၾကည္မႈမ်ိဳး ရဖို႔ဆိုတာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမ္ၼတျဖစ္ေရးမွ တစ္ပါး တျခား မရွိဘူး မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။
ေကာင္းဆက္ႏုိင္
kaung125@gmail.com
ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၇၃၊
သန္း ၅၀ နဲ႔ ၅၉ (စ)
ေယာက္်ားပီပီ ၀န္ခံတတ္ရင္ေပါ့ဗ်ာ၊ ၅၉(စ)ဟာ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ တစ္ေယာက္တည္းကို ရည္ရြယ္ၿပီး ဖြဲ႕စည္းပုံမွာ ထည့္ထားခဲ့တာ အမွန္ပါ။ ဒါကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ သမၼတ အရည္အခ်င္း ကန္႔သတ္ ခ်က္နဲ႔ အတူတူပါဆုိတာလည္း မ်က္စိမေကာင္းတာ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေျဗာင္လိမ္တဲ့ စကားပါပဲ။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ မျဖစ္ေရး ကန္႔သတ္ၿပီး ထည့္ဆြဲတုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ တစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ရည္ရြယ္ ေရးဆြဲခဲ့တာ ျဖစ္ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ၅၉(စ)ျပႆနာဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ျပႆနာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ NLD ပါတီ တစ္ခုတည္းရဲ႕ ျပႆနာ လည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သန္း ၅၀ ေက်ာ္ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံး တစ္ႏုိင္ငံလုံးရဲ႕ ျပႆနာျဖစ္သြားပါၿပီ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ ဘာမွ ထူးျခားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဂုဏ္သိကၡာပုိင္းကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သူ႔အေပၚမွာ ႏုိင္ငံတကာ က သတ္မွတ္ထားတဲ့ အဆင့္က သမၼတ ဆုိတာထက္ ဆယ္ဆေလာက္ျမင့္တဲ့ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေန တယ္ဗ်ာ။
ဓနဥစၥာနဲ႔ ေငြေၾကးအရ ၾကည့္မလား။ ျမန္မာႏုိင္ငံ က သမၼတ လစာေလာက္ေတာ့ စာထုိင္ေရးၿပီး ႏုိင္ငံတကာမွာ ျဖန္႔ခ်ိရင္ သုံးဆေလာက္ေတာ့ အသာေလးပဲဗ်။
ျပည္သူ႔အတြက္ သူ ႀကိဳးစားေနတာ အဆင့္ႏွစ္ဆင့္ ရွိပါတယ္။ ပထမအဆင့္က အခြင့္ထူးခံ လူတစ္စုလက္ထဲက အာဏာကို မူလပုိင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ အရပ္သား ျပည္သူေတြရဲ႕ လက္ထဲ ျပန္ထည့္ေပးႏုိင္ဖို႔။ ေနာက္တစ္ဆင့္က ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတအျဖစ္နဲ႔ ျဖစ္ေစ သမၼတရဲ႕ အထက္ကေနၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေစ၊ စုတ္ျပတ္ေနၿပီး လူေတာမတုိး၀ံ့တဲ့ ႏုိင္ငံအျဖစ္ကေန သိကၡာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာဖို႔ သူ ႀကိဳးစားေနတယ္။
အမွန္ကေတာ့ ရွင္းေနတာကို ႐ႈပ္ေအာင္ လုပ္ထားတာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံေပါ့ဗ်ာ။ အရပ္သား ျပည္သူေတြ ေရးဆြဲခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြ စိတ္တုိင္းက် ေရးဆြဲခဲ့တယ္ ဆုိေတာ့ ျဖဴစင္ ႐ုိးသားမႈ၊ မွ်တမႈ ရွိတာ ရွာလို႔ မေတြ႕ႏုိင္ဘူး။ ျပည္သူေတြ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေရးဆြဲခဲ့တယ္ဆုိရင္ ကုိယ္က်ဳိး စီးပြားေတြပါမွာ မဟုတ္လို႔ ဒီလို ျပႆနာ အ႐ႈပ္အေထြးေတြ ဘယ္ရွိလာႏုိင္မွာလဲ။
စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းႀကီးက ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံကို ေရးဆြဲခဲ့ရာမွာ ျပည္သူေတြ လက္မခံႏုိင္မွန္း သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရးဆြဲစဥ္ကာလမွာ မေ၀ဖန္ရဲေအာင္ ေထာင္ဒဏ္ ေတြ ပုဒ္မေတြနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ထားသလုိ ဥပေဒၾကမ္းကေန အတည္ျဖစ္လာဖို႔ကိုလည္း ၪာဏ္နီၪာဏ္နက္ေတြနဲ႔ ေဆာင္ ရြက္ခဲ့တာ အားလုံး အသိပါပဲ။ ဒီလုိ မမွ်မတ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံ ဥပေဒကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ တည္တံ့ေနဖို႔ တပ္မေတာ္ကုိ လာဘ္ထုိးၿပီး အေစာင့္ေရွာက္ ခုိင္းထားခဲ့တယ္ ဆုိရင္ မွားမယ္ မထင္ပါဘူး။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ တပ္မေတာ္ကို အသုံးခ်တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဖြဲ႕စည္းပုံကုိ အစအဆုံး ဖတ္ၾကည့္ရင္ “အာဏာရွင္ႀကီးက တပ္မေတာ္ကုိ အမွာစကား ပါးေနတဲ့ပုံ ေပၚလာပါတယ္။ ဘယ္လုိ အမွာ စကားလဲ ဆုိေတာ့ “မင္းတုိ႔အတြက္ အခြင့္အေရးေတြ ဒီထဲမွာ ထည့္ဆြဲ ထားေပးတယ္၊ ဒီဖဲြ႕စည္းပုံ ျပင္ရင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပယ္ဖ်က္ၿပီး အသစ္ေရးဆြဲရင္ ေသာ္လည္းေကာင္း ဒီအခြင့္ ထူးေတြ မင္းတုိ႔ ဆုံး႐ႈံးမွာပဲ၊ ဒီေတာ့ အခြင့္အေရးေတြ ဆက္ရခ်င္ရင္ ဒီဖြဲ႕စည္းပုံကို အသက္နဲ႔လဲၿပီး ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရစ္ေပေတာ့” လို႔။ ဒီလုိ အမွာစကား ပါးေန သေယာင္ ထင္မွတ္ရပါတယ္။
ေျပာရရင္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံဟာ ႏုိင္ငံေရးနည္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ႏွလုံးရည္ အားကိုးၿပီး ေရးဆြဲခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ လက္႐ုံးရည္ အားကိုးနဲ႔ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဓားမုိးၿပီး ေရးဆြဲခဲ့တယ္လို႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ၾသဇာအာဏာ သုံးၿပီး ဇြတ္အဓမၼ လုပ္ခဲ့တဲ့ ရလဒ္ျဖစ္ပါတယ္။
ေခတ္ေတြက ေျပာင္းေနတယ္ဗ်။ အခ်ိန္ဆုိတာ ရပ္တန္႔ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ေခတ္ဆုိတာ ေျပာင္းခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မေျပာင္းခ်င္သည္ျဖစ္ေစ အလုိအေလ်ာက္ ေျပာင္း ေနတာမ်ဳိးဗ်။ ဒါဆုိရင္ အခု ေရာက္ေနတာ ဘာေခတ္လဲ ေမးရင္ ႏုိင္ငံေရးေခတ္ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ အဖြဲ႕အစည္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ ဘယ္လုိ ေခတ္ထဲ ေရာက္ေနသလဲ ဆုိတာ အနည္းဆုံး သိသင့္တယ္။ ဘူးတစ္လုံးေဆာင္ အုိေတာင္ မဆင္းရဲဘူးဆိုတဲ့ စကားက ေခတ္မမီေတာ့ဘူး။
ႏုိင္ငံေရးေခတ္ထဲမွာ ပါးနပ္မႈ ရွိရတယ္။ အေျမာ္အျမင္ ရွိရတယ္။ ေခါင္း မမာရဘူး။ ေခါင္းမာ တာ တစ္ခုတည္း ေဖာ္ျပေနရင္ လူအထင္ေသးၿပီး ၪဏ္မရွိရာ ေရာက္တယ္။ အေပးအယူ လုပ္တတ္ ရတယ္။ ညႇိႏႈိင္းတတ္ရတယ္။ ဒီႏုိင္ငံထဲမွာ ကုိယ္ တစ္ေယာက္တည္းေနတာ မဟုတ္သလုိ ကိုယ့္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕တည္းေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ သန္း ၅၀ ဆိုတဲ့ အမ်ားနဲ႔ ေနရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ား သေဘာက် ေက်နပ္ေအာင္ ေျပာတတ္ ဆုိတတ္ရ တယ္။ ေျပာတတ္ ဆုိတတ္ ညႇိႏႈိင္းဖုိ႔ ဆုိတာကလည္း ဘယ္သင္တန္းေက်ာင္းကမွ သင္ေပးႏုိင္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ စာေပ ဗဟုသုတ ႏွံ႔စပ္ရတယ္။ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္ရတယ္။
ဥပမာ၊ တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စဥ္းစားရမွာက ကို္ယ္နဲ႔ ထိပ္တုိက္ ေဆြးေႏြး ေျပာဆုိေနရတာဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တစ္ေယာက္ တည္း မဟုတ္ဘူး။ NLD တစ္ပါတီတည္း မဟုတ္ဘူး။ သတင္းမီဒီယာသမား တစ္စုနဲ႔ မဟုတ္ဘူး။ သန္း ၅၀ ေသာ ျပည္သူေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတာသာ ျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ သန္း ၅၀ ေသာ ျပည္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳ ထားသူေတြနဲ႔ ေျပာဆုိရေတာ့မွာမုိ႔ပဲ။
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တုိင္းျပည္ အက်ဳိးကို ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ဘူးလုိ႔ စြပ္စြဲမႈေတြ မျဖစ္ေပၚေစ ခ်င္ရင္ အေတြး မတိမ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။
အခု ျပည္သူေတြ တစ္သံတည္း ထြက္ေနတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ မျဖစ္ခဲ့ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အတြက္ မထူးျခားေပမယ့္ တုိင္းျပည္ နစ္နာမယ္ ဆုိတာပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမ္ၼတ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ႏုိင္ငံတကာက ေလးစားသူျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ထိ တုိင္းျပည္ အက်ဳိးရွိမယ္ဆုိတာ ကေလးက အစ သိေနတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတေတာင္ မျဖစ္ေသးဘူး၊ သူ႔ပါတီ အႏုိင္ရတာနဲ႔ ေဒၚလာေစ်းေတြ က်ၿပီး ျမန္မာ ေငြေတြ တန္ဖိုးတက္လာတယ္။ မက်စ္စဖူး က်စ္လာတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အဆင့္နဲ႔
ဒါဆုိရင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆုိတာ ဘာလဲ။ သူ သမၼတအျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံသားေတြ ဘာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာငယ္စရာ အေၾကာင္း မရွိတာလဲ ဆုိတာ ေျပာရေသးတာေပါ့။
မ်က္လုံးပါတဲ့သူတုိင္း ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ သူ႔စကား၊ သူ႔အမူအရာ၊ သူ႔႐ုပ္သြင္ကုိ ၾကည့္လိုက္ပါ။ ဆိတ္ကြယ္ရာေရာ၊ ဆိတ္မကြယ္ရာမွာပါ မဟုတ္တာ လုပ္မယ့္ အရိပ္အေယာင္ ျမဴတစ္မႈန္မွ မေတြ႕။ မတရားလုပ္မယ့္ သဏၭာန္တစ္ခ်က္ ကေလး မေပၚ။ သူ႔စိတ္ထဲမွာလည္း အလြန္ ရွင္းလင္းတယ္ဗ်။ ေခါင္းထဲမွာ တုိင္းျပည္အတြက္ကလြဲရင္ ဘာကိုယ္ေရး ကိုယ္တာမွ ရွိပုံ မရေတာ့ဘူး။ ဖားကန္႔က လုပ္ကြက္ေတြ၊ မုိးကုတ္က လုပ္ကြက္ေတြ၊ သိမ္းထားတဲ့ ေျမေတြ ဆုိတာ ေတာ့ ေ၀လာေ၀းေပါ့။
ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆုိေတာ့ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကေတာင္ သူနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါေတြမွာ အထင္ႀကီး ေလးစားတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္။ သူနဲ႔ ေတြ႕ဆုံစကားေျပာရတဲ့ အခုိက္အတန္႔ဟာ သူတုိ႔ ဘ၀ေတြရဲ႕ ဂုဏ္ယူစရာ အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္ဆုိတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံ ၾကတယ္။ ကုိယ့္ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ကို ႏုိင္ငံတကာ ေခါင္းေဆာင္ေတြက တေလးတစားျဖစ္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း မ်က္ႏွာ မငယ္ရမွာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ မရွိ ခုိးႏုိး၊ မရွိ ေခ်းႏုိး။ ဘယ္ႏုိင္ငံ ေရာက္ေရာက္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ အနီေရာင္ ပတ္စပို႔ေတာင္ ထုတ္မျပရဲဘူးဗ်ာ။ အႏွိမ္ခံခဲ့ရတာ ရာစုႏွစ္ တစ္၀က္ေတာင္ က်ဳိးခဲ့ၿပီေပါ့။ အိမ္ကြင္းထဲမွာ က်ယ္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ က်ရင္ သိမ္ငယ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြေအာက္မွာ ကိုယ္ေတာင္ သိမ္ငယ္ခ်င္ သလိုလို ျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ရင္ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ကိစၥေတြဟာ သုံးသိန္းမေျပာနဲ႔၊ သုံးက်ပ္ေတာင္ အားေပးမွာ မဟုတ္လုိ႔ ႏုိင္ငံတကာက လာေရာက္ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံၾကတဲ့အခါ စားပြဲေပၚေတြ စားပြဲေအာက္ေတြ ႐ႈပ္႐ႈပ္ ယွက္ယွက္ ေပးစရာ ကမ္းစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ဒီအခါမွာ အထူးတလည္ ေခၚေနဖို႔ေတာင္ မလုိဘဲ ႏုိင္ငံတကာက အလုအယက္ လာၾကမွာ။ တစ္ႏွစ္တည္းနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ ေပါမ်ားလာၿပီး ႏုိင္ငံ ေခါင္းေထာင္လာႏုိင္ မွာ ေသခ်ာတယ္ဗ်ာ။ အေဟာင္းထဲမွာ စားသာေနသူေတြ ကေတာ့ အသစ္ဘယ္ႀကိဳက္မွာလဲ။
ေနာက္တစ္ခု အေရးႀကီးဆံုးက ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ အေပၚမွာ ျပည္တြင္း ျပည္ပရဲ႕ ယံုၾကည္မႈပါ။ ဒီလို ယံုၾကည္မႈမ်ိဳး ရဖို႔ဆိုတာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမ္ၼတျဖစ္ေရးမွ တစ္ပါး တျခား မရွိဘူး မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။
ေကာင္းဆက္ႏုိင္
kaung125@gmail.com
ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၇၃၊
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။