ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေပးအယူ လုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္

May May Kyaw added 3 new photos.

ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေပးအယူ လုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္
=============================
(ေဇာ္သက္ေထြး)

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကေတာ့ ေမလရဲ႕ ေကာင္းကင္လို မိႈင္းမိႈင္းမႈန္ေနပါတယ္။ ၂၀၁၄
ခုႏွစ္ အတြင္းမွာ ပါတီေတြရဲ႕ အေျခအေနကို အားစမ္းမယ့္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ ရွိေနသလို ၂၀၁၅ မွာလည္း အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး ရွိေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံသားေတြကေတာ့ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီး တိုင္းျပည္မွာ ႀကီးႀကီးမားမား ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျမင္ေတြ႕ရေတာ့
မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ေနပါတယ္။

႐ိုး႐ိုးသားသား ေျပာရရင္ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရုံမွတစ္ပါး အျခား မရွိပါဘူး။ အခုဆိုရင္ တိုင္းျပည္ဟာ အရပ္သား အစိုးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရွင္သန္ေနတာ သံုးႏွစ္ရွိပါၿပီ။ ဘယ္ႏိုင္ငံသားေတြကမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါသလဲ။

တိုင္းျပည္ရဲ႕ ခုႏွစ္ဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ေတာင္သူ လယ္သမားေတြဟာ မတရား သိမ္းဆည္း
ခံထားရတဲ့ ဘိုးဘြား ပိုင္ေျမေတြ အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ ေနရတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း
မွာရွိတဲ့ လူငယ္လူရြယ္ေတြဟာ အလုပ္အကိုင္ မရွိလုိ႔ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြကို အလံုးအရင္းနဲ႔ ထြက္ခြာသြားၾကတယ္။

လူဦးေရ ခုႏွစ္သန္းရွိတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပမွာ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈေတြကို ဘယ္သူရဲေကာင္း
ကမွ ေျဖရွင္း ေပးႏိုင္ျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ ေခၽြးတစ္လံုးလံုးနဲ႔
ဘတ္စ္ကားေပၚ တိုးေ၀ွ႕တက္ေနရတဲ့ အမ်ိဳးေကာင္း သမီးေတြကို ျမင္တိုင္း တိုင္းျပည္ကိုယ္စား မ်က္ႏွာပူရပါတယ္။

တိုင္းျပည္က ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ဓာတ္ေငြ႕သိုက္ေတြထဲက ဓာတ္ေငြ႕ေတြကို ေပါေပါေလာေလာ
ႏိုင္ငံျခားကို ေရာင္းခ်ေနေပမယ့္ ဒီတိုင္းျပည္မွာေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီး မၾကာခဏ ပ်က္ေနတာဟာ အစဥ္အလာလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မီတာခကိုေတာ့ တိုးျမႇင့္ ေကာက္ခံလိုက္ပါၿပီ။
ေန႔စဥ္ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုမႈေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံနဲ႔ အ၀ွမ္းပါပဲ။ ဘယ္အရာကိုမွ အစိုးရက
ေလးေလးနက္နက္ နားေထာင္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ေပးတာကို မေတြ႕ျမင္ရေသးပါဘူး။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ပေပ်ာက္ေရး စီမံခ်က္ဆိုလား သြားတာပါပဲ။ တဲေပၚကလူေတြ တိုက္ေပၚ တင္မယ္ဆိုလား တိုက္ခန္းေတြ ပိုေစ်းတက္သြားတာက လြဲၿပီး မထူးျခားပါဘူး။ တကၠစီေတြကို မီတာတပ္တဲ့ ကိစၥလား မျဖစ္ေျမာက္ပါဘူး။ ပလက္ေဖာင္းေတြ ဖ်က္ၿပီး လမ္းခ်ဲ႕တဲ့ ကိစၥလား မေျပာင္းလဲ
ပါဘူး။ သမၼတႀကီးက ႏြားႏို႔ေသာက္ခိုင္းကာမွ လူေတြက အရက္ ပိုေသာက္လာၾကတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေၾကာင္း ေျပာမွ ပိုၿပီး တိုက္ခ်င္ခိုက္ခ်င္လာတယ္။

ေဒသ အေတာ္မ်ားမ်ားက ျပည္သူေတြကေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္
ခ်င္တဲ့ အတြက္ ဆႏၵေတြ ထုတ္ေဖာ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတနဲ႔ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ကေတာ့ ျပည္သူ ကိုးဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံထားလို႔ ျပင္ခ်င္လို ပံုမရဘူး။ သႀကၤန္အတြင္း သမၼတ အိမ္ေတာ္မွာ သမၼတႀကီး အပါအ၀င္ အစိုးရ အဖြဲ႕နဲ႔ တပ္မေတာ္က ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေရကစားၾကတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္လံုးက အႀကီးအမွဴးေတြကုိေတာ့ မေတြ႕ျမင္ခဲ့ရပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရကလည္း အျမင္ မတူတာေတြမ်ားၿပီး အားၿပိဳင္ေနတဲ့ အတြက္ ေႏြးေထြးတဲ့ ဆက္ဆံေရး မရွိရွာဘူး။ ျပည္သူေတြ ေရြးခ်ယ္ေပးလိုက္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကေရာ ျပည္သူေတြ
ရဲ႕ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းကို နားလည္ပါရဲ႕လား။ မီဒီယာမွာေတာ့ ေနျပည္ေတာ္မွာဆို ဦးသိန္းၫြန္႔၊ ရန္ကုန္မွာဆို ေဒါက္တာ ညိဳညိဳသင္းပဲ ခုခံေနတာကို ေတြ႕ေနရတယ္။

မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ရၿပီ။ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ ထုတ္ၿပီ။ မီဒီယာ ဥပေဒ အတည္ျပဳၿပီဆုိမွ မီဒီယာ သမားေတြ ဖမ္းဆီးခံ၊ ေထာင္ခ်ခံ ေနရတယ္။ အခုဆိုရင္ ႏိုင္ငံ
တကာ သတင္းမီဒီယာ အဖြဲ႕အစည္းေတြကပါ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္း လြတ္လပ္ခြင့္ကို
ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ လာၾကၿပီ။ ေမလ သံုးရက္ေန႔က က်င္းပျပဳလုပ္တဲ့ World Press Freedom Dayမွာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးက သတင္းေထာက္ေတြရဲ႕ အသိခ်င္ဆံုး ေမးခြန္းကေတာ့ အစိုးရဆီက သတင္းယူခ်င္ရင္ ဘယ္လိုစီမံေဆာင္ရြက္ရမလဲ ဆိုတာပါပဲ။

တရားစြဲဆိုခံရတဲ့ သတင္းေထာက္ေတြမွာ က်င့္၀တ္ ပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေကာင္း
ရွိႏိုင္ေပမယ့္ အစိုးရက မီဒီယာသမားေတြကို လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္လို သေဘာထားရင္ ဒီျပႆနာေတြ ေပၚေပါက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ တိုင္းျပည္တစ္ခုရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ကို သြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ လမ္းတူမွာပါ။ အစိုးရသြားခ်င္တဲ့ လမ္းနဲ႔ သတင္းသမားေတြ သြားခ်င္တဲ့လမ္း ကြဲလြဲေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ျပႆနာရွိေနပါၿပီ။

၂၀၁၅မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က အျပတ္အသတ္ ႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆထားသူေတြ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီ အယူအဆ
ကို ေထာက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ ျဖစ္မျဖစ္ကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အေနနဲ႔လည္း ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲကို ရည္ရြယ္ၿပီး ပါတီရဲ႕ လူငယ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ ေလ့က်င့္ေမြးထုတ္ေပး ေနတာကိုလည္း မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာသမွ်ကို ဟုတ္ကဲ့လို႔ ေျပာမယ့္ ပါတီ၀င္ေတြ
ကေတာ့ အဆင္သင့္ ရွိေနၾကပါတယ္။

ဒီလို အေျခေနမွာ အာဏာရ ႀကံခိုင္ေရး ပါတီကေတာ့ လူငယ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြကို
ေနျပည္ေတာ္မွာ သင္တန္းေပးေနတာ ႏွစ္ခ်ီေနပါၿပီ။ အခုဆိုရင္ ဂ်ာမနီလို ႏိုင္ငံမွာပါ သြားေရာက္ၿပီး အရည္အေသြး ျမႇင့္တင္ေရး သင္တန္းေတြ တက္ေရာက္ေနတာ ရွိပါတယ္။

ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကလည္း တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု အားလံုး လက္မွတ္ ထိုးေတာ့မယ္
လို႔ ေျပာေနေပမယ့္ ျပႆနာေတြ က်န္ရွိေနပါေသးတယ္။ လက္နက္ကိုင္ လူမ်ိဳးစုေတြနဲ႔
စစ္တပ္ ၾကားမွာ ဖက္ဒရယ္ တပ္မေတာ္ကို ဘယ္လိုထူေထာင္ၾကမွာလဲ။ ကခ်င္ လြတ္ေျမာက္ေရး
တပ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဂြမ္ေမာ္ ရန္ကုန္လာၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥေတြ ေဆြးေႏြး ေနေပမယ့္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာေတာ့ ႏွစ္ဖက္တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အက်အဆံုးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။

တိုင္းရင္းသားပါတီေတြ အခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္းၾကၿပီး ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ ျပင္ဆင္
ေနၾကေပမယ့္ ဗဟို အစိုးရ အေပၚမွာေတာ့ သံသယေတြနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ ေျပာဆိုေနတုန္းပါပဲ။ သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ ျပည္နယ္ေတြမွာ လူမ်ိဳးစ ုပါတီေတြသာ အႏိုင္ရသြားရင္ ျပည္နယ္ အစိုးရေတြအပၚ ဗဟိုအစိုးရရဲ႕ ၾသဇာ သက္ေရာက္မႈဟာ က်ဆင္းသြားမလား ဆိုတာကလဲ အနာဂတ္မွာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ တကယ္လို႔ ဒုတိယ သမၼတေလာင္း သံုးေယာက္
ထဲမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ႏွစ္ေယာက္ပါလာရင္ေတာ့ လက္ခုပ္တီး ခ်ီးက်ဴးစရာပါပဲ။

အခု အေျခအေနမွာေတာ့ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ အျငင္းပြားဖြယ္ရာေတြ ဆင္းရဲ မြဲေတမႈေတြ၊ မေရရာ မေသခ်ာမႈေတြနဲ႔ လံုးေထြးရစ္ပတ္ေနဆဲပါပဲ။

သမၼတႀကီးက ေရဒီယိုမွာ မိန္႔ခြန္းေတြေခၽြၿမဲ။
အစိုးရ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီ ယႏၲရားႀကီးက ႀကီးထြားေမာက္မာေနဆဲ။
ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ ေျပာင္းလဲမႈကို ေျမာက္ကိုရီးယားက အတုယူသင့္တယ္လို႔ ေျပာဆိုေနတဲ့ အသံေတြ တိုးတိမ္ေပ်ာက္ကြယ္ဆဲ။

ဒီအေျခအေနမွာေတာ့ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေပးအယူ လုပ္ဖို႔ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။

(ေဇာ္သက္ေထြး)

( Tomorrow သတင္းဂ်ာနယ္အမွတ္(၁၀)ပါ ေဆာင္းပါး )
Credit to Kyaw Swar Myint