“ထိပ္ဆံုး ၁% ထဲ ပါခ်င္သလား”

ေက်ာက္သင္ပုန္း

 

“ထိပ္ဆံုး ၁% ထဲ ပါခ်င္သလား”

ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ စာေတြေရးလာတာ (၄)ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီဆုိေတာ့ လူလည္း နည္းနည္းသိေနၿပီေပါ့။ မက္ေဆ့ပို႔ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အားေပးေၾကာင္း ေၿပာၾကသူေတြ ရွိသလို၊ လူခ်င္းအမွတ္တမဲ့ ဆံုတုန္း ခ်ီးက်ဴးစကား ေၿပာသြားၾကသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။

အဲဒီထဲကမွ တစ္ေယာက္ကုိေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ၿဖစ္ေနမိတယ္။ ခုဆုိ လူခ်င္းလည္း ရင္းႏွီးေနပါၿပီ။ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲတစ္ခုမွာ ဆံုရင္း စကားေၿပာၿဖစ္ၾကတယ္။ သူမ်ားေတြဆိုရင္ေတာ့ ေရးတဲ့စာေတြ သေဘာက်ေၾကာင္း၊ အားေပးေၾကာင္း၊ ဒီေလာက္ပဲ အမ်ားအားၿဖင့္ ေၿပာတတ္ၾကေပမယ့္ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးအေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႔၊ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေရးဖူးတဲ့စာတခ်ိဳ႔ကိုပါ တိတိက်က် ၿပန္ေၿပာသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၿဖင့္ အံ့လည္းအံ့ၾသ၊ ၀မ္းလည္း၀မ္းသာ ၿဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့။

ေဒးလ္ကာနက္ဂ်ီရဲ႔ How to win friends and influence people (ဦးႏုဘာသာၿပန္ - မိတၱဗလဋီကာ) စာအုပ္ဟာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းခ်င္တဲ့သူတုိင္း၊ လူ၀င္ဆံ့ခ်င္သူတုိင္း၊ လူေတြနဲ႔ တြဲအလုပ္လုပ္ၿပီး ေအာင္ၿမင္မႈ ရခ်င္တဲ့သူတုိင္း မဖတ္မၿဖစ္ ဖတ္သင့္တဲ့ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ပါ။

အဲဒီထဲမွာ တစ္ခုေလး မွတ္မိသေလာက္ ၿပန္ေၿပာပါမယ္။

သူေဌးတစ္ေယာက္ဆီကေန စီးပြါးေရးအရ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရဖုိ႔အတြက္ သြားေတြ႔ဖို႔ ရွိလာတယ္။ တၿခားလူေတြ သြားေတြ႔ေတာ့ မေအာင္ၿမင္ဘူး၊ သူေဌးက ေသခ်ာေတာင္ နားမေထာင္ဘဲ ၿပန္ၿပန္လႊတ္လိုက္တာခ်ည္းပဲ။ အခုတစ္ေယာက္က်ေတာ့ မသြားခင္မွာ အဲဒီသူေဌးအေၾကာင္းကို ေသခ်ာစံုစမ္းတယ္၊ စံုစမ္းတဲ့အခါမွာ ဒီလူက ပန္းခ်ီ၀ါသနာပါမွန္း သိသြားတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ တကယ္သြားေတြ႔တဲ့ေန႔ကုိ ေရာက္လာတယ္။ သူေဌးကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္းေပါ့၊ ဒီလူေတြ ဒါပဲ လာေၿပာဦးမွာ အထင္နဲ႔ ထုိင္ေစာင့္ခုိင္းထားတယ္။ ခဏေနေတာ့မွ ထလာတယ္။ အဲဒီလိုေစာင့္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဟုိလူက ဘာလုပ္ေနလဲဆုိေတာ့ အခန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို အေသးစိတ္ ၾကည္႔ရႈေနတယ္။

သူေဌးလည္း ေရာက္လာေရာ၊ အလုပ္ကိစၥကို အရင္မေၿပာေသးဘဲနဲ႔ ဒီအခန္းထဲက ပန္းခ်ီကားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္လက္ရာေၿမာက္ေၾကာင္း၊ တန္ဖုိးၾကီးေၾကာင္း စေၿပာတယ္။ အဲဒီမွာတင္ သူေဌးရဲ႔မ်က္ႏွာက ၀င္းလက္သြားၿပီး သူသိထားသမွ် ပန္းခ်ီအေၾကာင္းေတြ ေဆြးေႏြးေတာ့တာပဲ။ ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာမွ ‘ေမာင္ရင္ လာရင္းကိစၥေၿပာပါ’ ဆုိေတာ့ ဘာမွေတာင္ အေထြအထူး မေၿပာလိုက္ရဘဲ လိုခ်င္တဲ့ လုပ္ငန္းသေဘာတူညီမႈတစ္ခုကို ရယူသြားႏုိင္ခဲ့ေတာ့တယ္။

ဒီေန႔ေခတ္မွာ Networking ဆုိတဲ့ အသိအကၽြမ္း ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆုိတာက ေတာ္ေတာ္ေလး အေရးၾကီးလာတယ္။ စီးပြါးေရးသမားမွ မဟုတ္ဘူး၊ ဘာအလုပ္ကိုပဲလုပ္လုပ္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ေရွာင္ကိုေဗးစကား ယူသံုးရရင္ Financial Bank Account ထဲမွာ ပုိက္ဆံေတြ ပုိပုိစုမိလာဖုိ႔ အေရးၾကီးသလို ‘Relationship Bank Account’ ထဲမွာလည္း မိတ္ေဆြေတြ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မယ့္သူေတြ တစ္ေန႔တစ္ၿခား တုိးပြါးလာဖုိ႔ လိုပါတယ္။

အဲဒီလို မိတ္ေဆြဖြဲ႔တဲ့အခါ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေတြ႔ဆံုၾကတဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြဟာ ကိုယ့္ဘက္တစ္ၿခမ္းကိုပဲ ၿပည္႔စံုသထက္ ၿပည္႔စံုေအာင္ ၿပင္ဆင္ၾကတယ္။ ငါ သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ဘာေတြေၿပာမယ္၊ ဘာေတြတင္ၿပမယ္၊ ဘယ္လိုကမ္းလွမ္းမယ္၊ ဒါေတြကုိပဲ အာရံုစိုက္ၿဖစ္ၾကတယ္။ သူ ဘာၾကိဳက္သလဲ၊ သူ ဘာလိုခ်င္တာလဲ အစရွိတဲ့ သူ႔ဘက္တစ္ၿခမ္းကုိေတာ့ ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္။ နာမည္မွတ္မထားဘူး၊ လြဲၿပီးေခၚတယ္၊ မွားေခၚတယ္။ သူ ဘယ္ဇာတိမွန္း မသိဘူး၊ ဘာ၀ါသနာပါလည္း မသိဘူး။ အဲဒီအခါမွာ ကုိယ့္အလုပ္ေတြဟာ ၾကိဳးစားပါလ်က္နဲ႔ ေအာင္ၿမင္ဖုိ႔ ခက္ခဲလာေတာ့တယ္။

ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ တစ္ခါ ဖတ္လိုက္ရဖူးပါတယ္။

ထိပ္ဆံုး ၁% ထဲ ပါခ်င္တယ္ဆုိရင္ က်န္တဲ့ ၉၉% လုပ္မေနတဲ့အရာေတြကို လုပ္ပါ တဲ့။

သိပ္ေကာင္းတဲ့ စကားစုေလးပါ။

Group Photo တစ္ခု ေတြ႔ရင္ ဘယ္သူကမွ သူမ်ားပံုကို အရင္လိုက္မရွာပါဘူး။ ကုိယ့္ပံုကုိယ္ အရင္ဆံုး ရွာၾကပါတယ္။ ဆုိလိုတာက လူေတြဟာ ကိုယ့္အေၾကာင္းကုိယ္ စိတ္၀င္အစားဆံုးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ဘယ္လိုေၿပာမယ္၊ ဘာေတြၿပင္ဆင္သြားမယ္ ဆုိတာပဲ ေခါင္းထဲမထားဘဲနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းကိုလည္း စိတ္၀င္တစား ရွိဖုိ႔လိုပါတယ္။

ရာခုိင္ႏႈန္းအတိအက် မေၿပာတတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိသေလာက္ေတာ့ အဲဒါဟာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသာလူေတြ လုပ္ၿဖစ္မေနၾကတဲ့ အေလ့အက်င့္တစ္ခုုလည္း ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေလးလုပ္ရံုနဲ႔ ထိပ္ဆံုး ၁% ထဲ ပါဖုိ႔ေတာ့ အာမ,မခံႏုိင္ေပမယ့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္မွာေတာ့ ကုိယ္ဟာ လူသိမ်ားတဲ့၊ လူခ်စ္လူခင္ေပါတဲ့၊ ကူညီမယ့္လူ ပူးေပါင္းမယ့္လူ မရွားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ အၿမဲသတိထားပါ

လူတစ္ေယာက္ဆီကေန လုပ္ငန္းတစ္ခု၊ ခြင့္ၿပဳခ်က္တစ္ခု၊ သေဘာတူညီမႈတစ္ခု၊ ေနာက္ဆံုး ရင္းႏွီးမႈေလးပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ အဲဒီလို တခုခုလိုခ်င္ၿပီဆုိတဲ့အခါတုိင္း ကုိယ္အရင္ဆံုးလုပ္ရမွာက ‘သူ႔အေၾကာင္းကို သိေအာင္လုပ္ဖို႔’ပါပဲ။

ေဒါက္တာ ၿဖိဳးသီဟ