အီေကာေနာမစ္

ေက်ာက္သင္ပုန္း

 

သာမန္အတိုးႏႈန္းႏွင့္ ေငြေရာင္းေငြ၀ယ္
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ကမၻာ့ႏိုင္ငံျခားေငြေစ်းကြက္တြင္ ေဒၚလာ (၅) ထရီလီယံ(၁ ထရီလီယံ=၁၀၀၀ ဘီလီယံ)ခန္႔ေငြေၾကး အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ၊ကမၻာ့အႀကီးဆံုးဗဟိုဘဏ္မ်ားက ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္သည့္ စစ္တမ္းတစ္ခုကဆိုသည္။ တစ္ဖက္၌ကုန္စည္ႏွင့္ ၀န္ေဆာင္မႈ၊ကမၻာတစ္၀ွမ္းကုန္သြယ္မႈ၏ တန္ဖိုးသည္တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေဒၚလာ ၁၈ ဒႆမ၃ ထရီလီယံ (သို႔မဟုတ္) တစ္ေန႔ေဒၚလာ (၅၀)ဘီလီယံမွ်သာရွိသည္။ ႏိုင္ငံျခားေငြေစ်းကြက္ အေရာင္းအ၀ယ္က အဆတစ္ရာမွ်ပိုမိုႀကီးမားသည္။

တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ေငြေၾကးေစ်းကြက္သည္ ကုန္စည္ေစ်းကြက္အေပၚအားကိုးေနျခင္းမဟုတ္ေပ။ ဂ်ာမန္ကားထုတ္လုပ္ေသာကုမၸဏီေတြက ပို႔ကုန္မွရေသာ ေဒၚလာေငြေတြကို ယူ႐ိုေငြေတြျပန္၀ယ္ရန္အတြက္ေလာက္သာ ေငြေၾကးေစ်းကြက္က အေရးပါျခင္းမဟုတ္ေပ။ ဘဏ္အခ်င္းခ်င္း အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ၾကေသာစာရင္းကို ဖယ္ထားလွ်င္ပင္ ေငြေၾကးအဖြဲ႕အစည္းအခ်င္းခ်င္းအၾကား ႏိုင္ငံျခားေငြအေရာင္းအ၀ယ္ အေပးအယူေတြက အျခားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ျပဳလုပ္ေသာအေရာင္းအ၀ယ္၊ အေပးအယူေတြထက္ပိုမိုမ်ားျပားသည္။ ကမၻာတစ္၀ွမ္းအရင္းအႏွီးေရႊ႕ေျပာင္းမႈေတြက ကုန္ပစၥည္းအေျပာင္းအေရႊ႕ေတြထက္ ေငြေၾကးေတြကိုပို၍ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေစသည္။

ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြက အခ်ဳိ႕ေငြေတြကို အျခားေငြေတြထက္ အဘယ့္ေၾကာင့္ပိုၿပီး မက္မက္စက္စက္ျဖစ္ရသနည္း။

လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ (၂၀)အတြင္း ေသခ်ာေပါက္ေျပာႏိုင္ေသာ ကိစၥမွာ ေငြေရာင္းေငြ၀ယ္လုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အတိုးႏႈန္းနိမ့္သည့္ ႏိုင္ငံမွေငြကိုေခ်းသည္။ထိုေခ်းေငြကို အတိုးႏႈန္းျမင့္သည့္ ႏိုင္ငံတြင္ သြားေရာက္ျမွဳပ္ႏွံသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ျခားနားေသာ အတိုးႏႈန္းေၾကာင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူအတြက္ အက်ဳိးရွိသည္။

သီအိုရီအရဆိုလွ်င္ တစ္ႏိုင္ငံမွေခ်းၿပီး အျခားတစ္ႏိုင္ငံတြင္ ျပန္လည္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသည့္နည္းသည္ အဆင္မေျပႏိုင္ေပ။တစ္ႏိုင္ငံတြင္ အတိုးႏႈန္းျမင့္ေနျခင္းမွာအျခားတစ္ႏိုင္ငံထက္ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းဆက္တိုက္ျမင့္မားေန၍ျဖစ္သည္။ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းျမင့္မားေသာႏိုင္ငံတြင္ ပို႔ကုန္မ်ား ၿပိဳင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္းက်ဆင္းလာၿပီးေငြတန္ဖိုးလည္း က်ဆင္းႏိုင္သည္။

အနာဂတ္ သတ္မွတ္သည့္ကာလတစ္ခုတြင္ ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ထားသည့္ေစ်းႏႈန္းႏွင့္ ေရာင္းခ်သည့္ႀကိဳတင္ေစ်းကြက္ (forward market)မ်ား၌ ဤဥပေဒသကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္လိုက္နာေလ့ရွိသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အတိုးႏႈန္းက အျခားႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံထက္ျမင့္ေနလွ်င္ထိုႏိုင္ငံ၏ေငြေၾကးကို ေလွ်ာ့ေစ်း (discount)ျဖင့္ ေရာင္း၀ယ္ၾကသည္။ ထုိေလွ်ာ့ေစ်းေၾကာင့္ အတိုးႏႈန္းျခားနားခ်က္ကို ပေပ်ာက္ေစသည္။

အကယ္၍ ယူ႐ိုဇုန္၏အတိုးႏႈန္းသည္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၏အတိုးႏႈန္းထက္၂ ရာခိုင္ႏႈန္းပိုမ်ားေနလွ်င္ (၁၂)လႀကိဳတင္ေစ်းကြက္၌ ယူ႐ိုေငြကို ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းေစ်းေလွ်ာ့၍ေရာင္းသည္။ ထိုသို႔မလုပ္လွ်င္ အေရာင္းအ၀ယ္သမားေတြက ဘာမွ်မစြန္႔စားရဘဲ အျမတ္ထြက္မည္။

တကယ္ေတာ့ ႀကိဳတင္ေစ်းကြက္သည္ အနာဂတ္ေငြေၾကးအလားအလာကို ေသေသခ်ာခ်ာခန္႔မွန္းျခင္းမျပဳႏိုင္။

အႀကီးဆံုးေငြေၾကး (၅)ခု၏ (၃၃)ႏွစ္တာစာရင္းကို ေကာက္ယူေလ့လာသံုးသပ္မႈတစ္ခုတြင္ အတိုးႏႈန္းျမင့္မားေသာ ႏိုင္ငံ၏ေငြေၾကးသည္ အျခားေငြေၾကးထက္ အေျခအေနပိုေကာင္းေနတတ္သည္ကို မၾကာခဏေတြ႔ျမင္ၾကရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြအတြက္ လစဥ္အက်ဳိးအျမတ္ အနည္းငယ္ရရွိေစသည္။

ကမၻာသံုးေငြေၾကးကို ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာအခြင့္ထူးခံ အေမရိကန္မွလြဲ၍ သာမန္စာရင္းတြင္ အၿမဲတမ္းလိုေငြျပေနေသာႏိုင္ငံမ်ားသည္ ပိုေငြျပႏိုင္ငံမ်ားထက္ အမွန္တကယ္အတိုးႏႈန္း (အတိုးႏႈန္းမွ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းကို ႏႈတ္၍ရေသာႏႈန္း) ျမင့္မားေလ့ရွိသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သြင္းကုန္ေတြတင္သြင္းမႈ စြဲလမ္းေနေသာႏိုင္ငံေတြက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ သူတို႔ေငြကို၀ယ္ယူရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေစရန္ ဆြဲေဆာင္သည့္အေနျဖင့္ အပိုေဆာင္းကာ အတိုးႏႈန္းေပးေလ့ရွိသည္။ ေတြ႕ႀကံဳရမည့္အႏၲရာယ္ႏွင့္ကာမိေစရန္ အတိုးႏႈန္းပိုေပးတတ္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း တစ္ႏိုင္ငံမွေခ်းကာအျခားတစ္ႏိုင္ငံတြင္ ျမႇဳပ္ႏွံသူတို႔က အမွန္အတိုးႏႈန္းကို စိတ္မ၀င္စား။ သာမန္အတိုးႏႈန္းႏွစ္ခုအၾကား ျခားနားခ်က္ကိုသာ စိတ္၀င္စားၾကသည္။ ကေနဒါဘဏ္၏ေလ့လာခ်က္အရ အတိုးႏႈန္းျမင့္ေစ်းႏႈန္းတက္ရိပ္ရွိေနေသာ ေငြကို၀ယ္ၿပီး အတိုးႏႈန္း(Yield) နိမ့္သည့္ေငြကိုေရာင္းသည့္ မဟာဗ်ဴဟာကို က်င့္သံုးေလ့ရွိေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။ လြန္ခဲ့သည့္အႏွစ္ (၂၀)အတြင္းအမွန္အတိုးႏႈန္းထက္ သာမန္အတိုးႏႈန္း(Nominal Interest Rate) ကိုသာ အေလးထားခဲ့ေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။

သာမန္အတိုးႏႈန္းကို အမွန္အတိုးႏႈန္းထက္ ပို၍အေလးထားရျခင္းမွာ ခ်ိန္ဆရာ၌ လြယ္ကူျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္သည္။အခ်ဳိ႕အစိုးရမ်ားက ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ကာ အမွန္အတိုးႏႈန္းအတိုင္းေပးေသာ ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္မ်ားကို ထုတ္ေ၀ေရာင္းခ်ေလ့ရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေငြေခ်းစာခ်ဳပ္မ်ားကို ေငြျပန္ေဖၚရာ၌ ၾကန္႔ၾကာသည္၊ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေငြမေဖာ္ႏိုင္။အျခားေငြေခ်းစာခ်ဳပ္မ်ားအတြက္လည္းေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးမွသာ အမွန္အတိုးႏႈန္းကို သိရွိႏိုင္သည္။

ေငြေၾကးမဟာဗ်ဴဟာပညာရွင္တစ္ဦးက အကယ္၍ ေငြေၾကးႏွစ္ခုအၾကားအတိုးႏႈန္းကြာဟခ်က္ကို ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူကၾကိဳတင္တြက္ဆႏိုင္လွ်င္ ရရွိမည့္အက်ဳိးေက်းဇူးကိုတြက္ၾကည့္သည္။ ထိုသို႔တြက္ၾကည့္ရာ၌လည္း အမွန္တကယ္အတိုးႏႈန္းထက္ သာမန္အတိုးႏႈန္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဗဟုသုတကပို၍အေရးႀကီးသည္ကိုေတြ႕ရသည္။

တကယ္ေတာ့ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းအတိုင္း ေငြေၾကးအေျပာင္းအလဲအေရႊ႕အေျပာင္းလိုက္ျဖစ္သည္မွာ ေရရွည္၌သာျဖစ္သည္။ (ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းေတြႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး စဥ္းစားေသာသီအိုရီကို ၀ယ္ႏိုင္စြမ္းအားညီမွ်ျခင္း သီအိုရီဟုေခၚသည္။)ေရတိုတြင္ အတိုးႏႈန္းကတျခား၊ ေငြေဖာင္းပြမႈကတျခားျဖစ္မည္။ ေငြေၾကးကုန္သည္ေတြက ေရရွည္ေငြလဲလွယ္ႏႈန္းအေျပာင္းအလဲေတြထက္ လာမည့္တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္၏အလားအလာကို ပို၍စိတ္၀င္စားသည္။

အကယ္၍ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားထက္ အလြန္တရာျမင့္မားေသာ ေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္းရွိေနလွ်င္ ၎င္း၏ေငြေၾကးတန္ဖိုး လ်င္ျမန္စြာက်ဆင္းမည္။(အထင္ရွားဆံုး သာဓကမွာ အဆမတန္ျမင့္မားေသာ ေငြေဖာင္းပြမႈဒဏ္ကို ခံရသည့္ ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံျဖစ္သည္။)သို႔ေသာ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏုိင္ငံမ်ားအၾကားေငြေဖာင္းပြမႈႏႈန္း ႀကီးႀကီးမားမားကြာျခားျခင္းမရွိေပ။ ထုိ႔ ေၾကာင့္အဆုိပါႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံႏွင့္ တစ္ႏုိင္ငံအၾကား ၿပိဳင္ဆုိင္ႏိုင္စြမ္းကြာဟပံုနည္းသည္။

သာမန္အတိုးႏႈန္း ျခားနားခ်က္ကိုသာၾကည့္ေသာ ေငြကုန္သည္ေတြက သူတို႔အလုပ္ကို သူတို႔ေကာင္းေကာင္းနားလည္သည္။ ေငြေဖာင္းပြမႈလို ႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြးကိစၥေတြအတြက္ ပူပန္စရာမလို။ေငြေဖာင္းပြမႈတိုင္းတာပံု တိုင္းတာနည္းကြဲျပားမႈရွိသည္ မရွိသည္ကိုလည္း အေလးထားစရာမလို။

အတိုးႏႈန္းနိမ့္ေသာႏိုင္ငံမွ ေငြေခ်းယူၿပီး အတိုးႏႈန္းျမင့္ေသာႏိုင္ငံတြင္ သြားေရာက္ျမႇဳပ္ႏွံေသာအလုပ္သည္ အလြန္တရာ လြယ္ကူ႐ိုးစင္းေသာ္လည္း အက်ဳိးအျမတ္ရွိသည္ကိုေတြ႕ရသည္။

(အီေကာေနာမစ္)

ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ)