နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလားကိုေတာ့အား လံုးသိျပီးၾကမွာ
ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊
အိႏၵိယမွာ ဂႏၵီ၊ ေတာင္အာဖရိကမွာေတာ့လူတိုင္း
ခ်စ္တာ နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလားပါ။ သူ႔ရဲ့အေၾကာင္း
ကိုေရးသားဖို႔သူနဲ႔အတူ ခဏေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ Richard
Stengel ေျပာတဲ့အေၾကာင္းေလးကို ဖတ္ျပီး
ကြ်န္ေတာ့္စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ ကို ျပန္ေျပာ
ျပခ်င္လို႔ပါ။
"တစ္ခါတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလား
နဲ႔ ေလယာဥ္အေသးစားေလးတစ္ခုမွာ လိုက္ပါ
လာခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်။ ေလယာဥ္
ထဲမွာ ခံုက ၆ခံုေလာက္ပဲပါပါတယ္။လူကေတာ့
စုစုုေပါင္း ေလးေယာက္ပါလာပါတယ္။ မန္ဒဲလား
ကေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္း သတင္း
စာေကာက္ကိုင္ျပီး စာဖတ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ သူ
သတင္းစာမဖတ္ရတာအေတာ္ၾကာျပီေ လ။ သူက
သတင္းစာေပၚက ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မက်န္ကို
ဖတ္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးလည္း ျငိမ္
သက္စြာ လိုက္ပါလာပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာလာျပီးေနာ က္မွာ
ေတာ့ သူက ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ကို လက္ညိဳး
ထိုးျပီးေျပာပါတယ္။ ေလယာဥ္ရဲ့ညာဘက္က ပန္ကာ
ကမလည္ေတာ့တာပါ။ မန္ဒဲလားကတည္ျငိမ္စြာ
ေျပာပါတယ္။"ရစ္ခ်တ္ မင္းပိုင္းေလာ့ကို ပန္ကာ
မလည္ေတာ့ေၾကာင္း သတင္းေပးလိုက္ပါလား"လို႔
ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း "ဟုတ္ကဲ့အခုပဲ
သြားလိုက္ပါမယ္" ဆိုျပီး ေလယာဥ္မႈးကိုသြား
ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။တကယ္ေတာ့ ေလယာဥ္မႈး
ကသိျပီးေနပါျပီ။ ေလယာဥ္မႈးကကြ်န္ေတာ့္ကို
" ခုံမွာသြားျပန္ထုိင္ျပီး ခါးပတ္ပတ္ထားပါ။ ကြ်န္ေတာ္
ေလဆိပ္ကို အေၾကာင္းၾကားျပီးပါျပီ။ သူတို႔ လူနာ
တင္ယာဥ္ေတြပါအသင့္ေခၚထားပါလ ိမ့္မယ္။ ေျပး
လမ္းကိုလည္း ေလယာဥ္ဆင္းရင္အဆင္ေျပေအာင္
လုပ္ေပးထားပါလိမ့္မယ္" လို႔ေျပာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ေနာက္ကိုျပန္ေလွ်ာက္သြားျပီ း
မန္ဒဲလားကိုျပန္ေျပာျပပါတယ္ ။ မန္ဒဲလားကနား
ေထာင္ျပီး "ေအး" ဆိုျပီးဘာမွမျဖစ္သလို သတင္း
စာျပန္ကိုင္ျပီး ဖတ္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာေတာ့
ေၾကာက္လိုက္တာဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကို မေၾကာက္
လန္႔ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္သူ႔ရဲ့တည္ျငိမ္တဲ့ မ်က္ႏွာကို
ၾကည့္ေနလိုက္ပါတယ္။ အျခားသူေတြကလည္း
သူ႔ကိုပဲၾကည့္ျပီး အေၾကာက္တရားကိုရင္ဆိုင္ေန
ၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေလယာဥ္ကေတာ့ ကံေကာင္းစြာပဲ ေအာင္
ေအာင္ျမင္ျမင္ဆင္းသက္နုိင္ခ ဲ့ပါတယ္။ သူကအဲ့ဒိ
ေတာ့မွ သတင္းစာကိုခ်ျပီးေလဆိပ္ထဲကိ ု ကြ်န္ေတာ္
တို႔နဲ႔ အတူလမ္းေလွ်ာက္လို္က္လာပါတယ ္။ ေလဆိပ္
ထဲကို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူေလွ်ာက္ရင္း သူစကား
တစ္ခြန္းေျပာပါတယ္။ "ေဟ့ေရာင္ရာ အေပၚမွာ
ငါေၾကာက္လိုက္တာကြာ" တဲ့။
ကြ်န္ေတာ္အဲ့ဒိမွာတင္ သူ႔ကို အရင္ကထက္ကို
သေဘာက်သြားပါတယ္။ သတၱိဆိုတာ မေၾကာက္
တာမဟုတ္ပါဘူး။ လူသားအားလံုးေၾကာက္တတ္
ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ပညာရွိဆိုတာ အေၾကာက္
တရားကို ေကာင္းေကာင္း ကိုင္တြယ္တတ္တာပါ။
သူ႔ရဲ့ေအာက္လက္ငယ္သားေတြေရွ ႕မွာ သူကိုယ္တိုင္
ေတာင္ေၾကာက္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဦးစီးေတာ့
မွာလဲ? သူေၾကာင့္ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေၾကာက္တရား
ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။အာ ဂေခါင္းေဆာင္ပါ
ပဲဗ်ာ။"
#မုိးရွင္း (I.M.T) ေရးသားသည္။
အကုိးအကား :pbs.org
ဒီလိုစာမ်ိဳးေတြဖတ္ခ်င္ရင္
https://www.facebook.com/ MoeShinnIMTFans/
ကိုLikeလုပ္ထားေပးအံုးေနာ္။
ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊
အိႏၵိယမွာ ဂႏၵီ၊ ေတာင္အာဖရိကမွာေတာ့လူတိုင္း
ခ်စ္တာ နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလားပါ။ သူ႔ရဲ့အေၾကာင္း
ကိုေရးသားဖို႔သူနဲ႔အတူ ခဏေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ Richard
Stengel ေျပာတဲ့အေၾကာင္းေလးကို ဖတ္ျပီး
ကြ်န္ေတာ့္စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ
ျပခ်င္လို႔ပါ။
"တစ္ခါတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလား
နဲ႔ ေလယာဥ္အေသးစားေလးတစ္ခုမွာ လိုက္ပါ
လာခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်။ ေလယာဥ္
ထဲမွာ ခံုက ၆ခံုေလာက္ပဲပါပါတယ္။လူကေတာ့
စုစုုေပါင္း ေလးေယာက္ပါလာပါတယ္။ မန္ဒဲလား
ကေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္း သတင္း
စာေကာက္ကိုင္ျပီး စာဖတ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ သူ
သတင္းစာမဖတ္ရတာအေတာ္ၾကာျပီေ
သတင္းစာေပၚက ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မက်န္ကို
ဖတ္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးလည္း ျငိမ္
သက္စြာ လိုက္ပါလာပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာလာျပီးေနာ
ေတာ့ သူက ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ကို လက္ညိဳး
ထိုးျပီးေျပာပါတယ္။ ေလယာဥ္ရဲ့ညာဘက္က ပန္ကာ
ကမလည္ေတာ့တာပါ။ မန္ဒဲလားကတည္ျငိမ္စြာ
ေျပာပါတယ္။"ရစ္ခ်တ္ မင္းပိုင္းေလာ့ကို ပန္ကာ
မလည္ေတာ့ေၾကာင္း သတင္းေပးလိုက္ပါလား"လို႔
ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း "ဟုတ္ကဲ့အခုပဲ
သြားလိုက္ပါမယ္" ဆိုျပီး ေလယာဥ္မႈးကိုသြား
ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။တကယ္ေတာ့ ေလယာဥ္မႈး
ကသိျပီးေနပါျပီ။ ေလယာဥ္မႈးကကြ်န္ေတာ့္ကို
" ခုံမွာသြားျပန္ထုိင္ျပီး ခါးပတ္ပတ္ထားပါ။ ကြ်န္ေတာ္
ေလဆိပ္ကို အေၾကာင္းၾကားျပီးပါျပီ။ သူတို႔ လူနာ
တင္ယာဥ္ေတြပါအသင့္ေခၚထားပါလ
လမ္းကိုလည္း ေလယာဥ္ဆင္းရင္အဆင္ေျပေအာင္
လုပ္ေပးထားပါလိမ့္မယ္" လို႔ေျပာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ေနာက္ကိုျပန္ေလွ်ာက္သြားျပီ
မန္ဒဲလားကိုျပန္ေျပာျပပါတယ္
ေထာင္ျပီး "ေအး" ဆိုျပီးဘာမွမျဖစ္သလို သတင္း
စာျပန္ကိုင္ျပီး ဖတ္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာေတာ့
ေၾကာက္လိုက္တာဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကို မေၾကာက္
လန္႔ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္သူ႔ရဲ့တည္ျငိမ္တဲ့
ၾကည့္ေနလိုက္ပါတယ္။ အျခားသူေတြကလည္း
သူ႔ကိုပဲၾကည့္ျပီး အေၾကာက္တရားကိုရင္ဆိုင္ေန
ၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေလယာဥ္ကေတာ့ ကံေကာင္းစြာပဲ ေအာင္
ေအာင္ျမင္ျမင္ဆင္းသက္နုိင္ခ
ေတာ့မွ သတင္းစာကိုခ်ျပီးေလဆိပ္ထဲကိ
တို႔နဲ႔ အတူလမ္းေလွ်ာက္လို္က္လာပါတယ
ထဲကို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူေလွ်ာက္ရင္း
တစ္ခြန္းေျပာပါတယ္။ "ေဟ့ေရာင္ရာ အေပၚမွာ
ငါေၾကာက္လိုက္တာကြာ" တဲ့။
ကြ်န္ေတာ္အဲ့ဒိမွာတင္ သူ႔ကို အရင္ကထက္ကို
သေဘာက်သြားပါတယ္။ သတၱိဆိုတာ မေၾကာက္
တာမဟုတ္ပါဘူး။ လူသားအားလံုးေၾကာက္တတ္
ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ပညာရွိဆိုတာ အေၾကာက္
တရားကို ေကာင္းေကာင္း ကိုင္တြယ္တတ္တာပါ။
သူ႔ရဲ့ေအာက္လက္ငယ္သားေတြေရွ
ေတာင္ေၾကာက္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဦးစီးေတာ့
မွာလဲ? သူေၾကာင့္ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေၾကာက္တရား
ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။အာ
ပဲဗ်ာ။"
#မုိးရွင္း (I.M.T) ေရးသားသည္။
အကုိးအကား :pbs.org
ဒီလိုစာမ်ိဳးေတြဖတ္ခ်င္ရင္
https://www.facebook.com/
ကိုLikeလုပ္ထားေပးအံုးေနာ္။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။