ႏို႔မႈန္႔ထုပ္ေလးတစ္ထုပ္
--------------------------
အဲဒီႏွစ္ေဆာင္းတြင္းမွာ ဦးေလးမိုးနဲ႔အတူ ၿမိဳ႕ေပၚကစူပါမားကက္တစ္ခုမွ
စူပါမားကက္မွာအလုပ္လုပ္တာ တစ္လမျပည့္ခင္မွာပဲ ပစၥည္းခိုးတဲ့ သူခိုး၃ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ဖမ္းမိခဲ့ပါတယ္။ ပစၥည္းခိုးတဲ့သူေတြကို ဖမ္းမိတဲ့အခါတိုင္း သူေဌးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်ီးေျမႇာက္ၿပ
အဲဒီေန႔ကခါတိုင္းလိုပဲ အရပ္ဝတ္အရပ္စားနဲ႔ စူပါမားကက္ထဲ ကၽြန္ေတာ္လွည့္လည္ေနခဲ့ပါတယ
တစ္လတာေလ့က်င့္ခဲ့တဲ့ မ်က္စိအလ်င္က ဒီအမ်ဳိးသမီးမသကၤာဘူးဆိုတာက
မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာ အမ်ဳိးသမီးဟာ ေငြ႐ွင္းဖို႔ စတန္းစီပါေတာ့တယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာက ဆန္အိတ္ေသးေလးတစ္အိတ္ပဲ ကိုင္ထားပါတယ္။ သူ႔အလွည့္အေရာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဟာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အဆမတန္ခုန္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီျမင္ကြင္းမ်ဳိးကို ကၽြန္ေတာ္မၾကည့္ခ်င္ခဲ့ပါဘူ
ေငြ႐ွင္းေျပစာနဲ႔ ဆန္အိတ္ထုပ္ကိုယူၿပီး ဆိုင္အျပင္ဖက္သူထြက္ခါနီးမွ
အမ်ဳိးသမီးဟာ ကၽြန္ေတာ္ကို သူ႔လက္ထဲဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ေျပစာစာ႐ြက္ကမ္းေပးပါတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေၾကာက္႐ြံ႔ထိတ္လန္႔မႈေတြ ထင္ဟပ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘ
အမ်ဳိးသမီးဟာ စူပါးမားကက္တံခါးဝေ႐ွ႕ကေန ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတ
အမ်ဳိးသမီးဟာ ေနာက္ကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲ ေျခလမ္းကို သြက္သြက္လွမ္းႏိုင္သေလာက္ လွမ္းေနပါတယ္။ ခပ္ေဝးေဝးတစ္ေနရာကေန အမ်ဳိးသမီးကို ကၽြန္ေတာ္မ်က္ေျခမျပတ္လိုက္
တဲအိမ္ငယ္ဆီ ကၽြန္ေတာ္ခ်ည္းကပ္လာခဲ့ပါတယ
“ေမေမျပန္လာၿပီ သားေရ… မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္… သားလိမ္မာပါတယ္.. လာလာ… ေမေမႏုိ႔မႈန္႔ဝယ္ခဲ့တယ္”
အမ်ဳိးသမီးဟာ ကေလးကိုေခ်ာ့ရင္း စကားသံေတြတိမ္ဝင္သြားခဲ့ပါတ
တဲေ႐ွ႕တံခါးဝနား ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီး အထဲကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။
တစ္ပတ္အၾကာမွာ အမ်ဳိးသမီးကို စူပါမားကက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္ျပန္ပါတယ
စူပါမားကက္ထဲ သူတစ္ပတ္ပတ္ၿပီးေနာက္ ႏို႔မႈန္႔စင္ေ႐ွ႕ သူေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ စင္ေ႐ွ႕မွာရပ္ၿပီး ႏို႔မႈန္႔ထုပ္ေလးတစ္ထုပ္ကို
ဆိုင္ေ႐ွ႕အေပါက္ဝမွာ ကၽြန္ေတာ္သြားရပ္ေနလိုက္ပါတ
“ကေလးႏို႔ေသာက္ရမယ္… ကေလး ႏို႔ဆာလို႔မျဖစ္ဘူး.. သူ႔မွာ ပိုက္ဆံမ႐ွိလို႔ သူခိုးတာ.. ငါ ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲ။ တာဝန္အရလုပ္ရင္ ကေလးႏို႔ငတ္သြားမွာ…”
စူပါမားကက္ကို သံုးႀကိမ္ေျမာက္ သူေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ၾကည့္မေနခဲ့
အဲဒီတခဏ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းနပန္းႀကီးသြ
ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး ဦးေလးမိုးကို ေထာင့္တစ္ေနရာဆီ လက္ဆဲြေခၚသြားၿပီး အသံနိမ့္နဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။
“ဒီအမ်ဳိးသမီးကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ဖူးတယ္။ အရင္တုန္းကလည္း သူ ခိုးဖူး……..”
“မင္း႐ူးေနလား… မင္းက လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းေလ.. ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ကို လႊတ္လိုက္ရတာလဲ” ဦးေလးမိုးက အသံကိုနိမ့္ႏိုင္သမွ် နိမ့္ၿပီးေျပာတယ္။
“သူ အရမ္းသနားဖို႔ေကာင္းတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ရက္ဘူး…”
“လူမ်ားကို မင္းသနားတယ္။ မင္းကိုေရာ ဘယ္သူလာသနားမွာလဲ…။ မင္းသာ ဒီမွာအလုပ္မရရင္ မင္းမိဘကို ဘယ္သူလာေကၽြးမွာလဲ…”
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ႐ႈပ္ေထြးေနပါတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ဘာစကားလံုးမွ ထြက္က်မလာခဲ့ေတာ့ပါဘူး။
“ေတာ္ေသးတယ္.. ဒီကိစၥကို ငါပဲသိေသးလို႔… သူေဌးတာသိသြားရင္ ငါလည္း အလုပ္ျပဳတ္မလားပဲ” ဦးေလးမိုးက သက္ျပင္းခ်လိုက္ျပန္တယ္။
“အဲဒီအမ်ဳိးသမီးကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ထားလိုက္ပါလား… ႏို႔မႈန္႔ကလည္း ေစ်းႀကီးတဲ့ႏုိ႔မႈန္႔မဟုတ္ပ
“အဲဒီလိုေတာ့ မရဘူး… ဘယ္ေလာက္ပဲဆင္းရဲဆင္းရဲ ခိုးလို႔ေတာ့မရဘူးကြ။ ငါတို႔က လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းေလ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ေက်ပြန္ရမယ
၁ဝမိနစ္အၾကာမွာ ေငြ႐ွင္းဖို႔ အမ်ဳိးသမီးတန္းစီပါေတာ့တယ္။
“သူ႔ကို ငါသြားေျပာလိုက္တယ္.. ေငြ႐ွင္းပါလို႔…”
အမ်ဳိးသမီးဟာ ႏို႔မႈန္႔ဖိုးအတြက္ ကိုယ္ေပၚက ႐ွိ႐ွိသမွ်အိတ္ကပ္ေတြကိုလွန
“ဟင္း…. ဒီအမ်ဳိးသမီး သိပ္သနားဖို႔ေကာင္းတာပဲ… ဆန္ဝယ္ဖို႔ယူလာတဲ့ပိုက္ဆံေတ
“ဦးေလးမိုး သူ႔ကိုအသိေပးလိုက္သလိုျဖစ္သ
“မသိဘူး…” ဦးေလးမိုး တစ္ခ်က္ေတြေဝသြားရာကေန ေခါင္းခါၿပီး ျပန္ေျဖပါတယ္။
တစ္ပတ္ၾကာသြားတဲ့အထိ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးကို ကၽြန္ေတာ္မေတြ႔ခဲ့ေတာ့ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာအားလံုးကို သူေဌးက ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုတစိုက္နားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။
ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ စိုးထိတ္ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့အမ်
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔စူပါမားကက္မွာ
အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေတြးေတာၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ခံစားမႈတစ္
----------
မူရင္းေရးသားသူ-- Zhang Xiao Xin
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ( Feb. 9 . 2016)
--------------------------
အဲဒီႏွစ္ေဆာင္းတြင္းမွာ ဦးေလးမိုးနဲ႔အတူ ၿမိဳ႕ေပၚကစူပါမားကက္တစ္ခုမွ
စူပါမားကက္မွာအလုပ္လုပ္တာ တစ္လမျပည့္ခင္မွာပဲ ပစၥည္းခိုးတဲ့ သူခိုး၃ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ဖမ္းမိခဲ့ပါတယ္။ ပစၥည္းခိုးတဲ့သူေတြကို ဖမ္းမိတဲ့အခါတိုင္း သူေဌးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်ီးေျမႇာက္ၿပ
အဲဒီေန႔ကခါတိုင္းလိုပဲ အရပ္ဝတ္အရပ္စားနဲ႔ စူပါမားကက္ထဲ ကၽြန္ေတာ္လွည့္လည္ေနခဲ့ပါတယ
တစ္လတာေလ့က်င့္ခဲ့တဲ့ မ်က္စိအလ်င္က ဒီအမ်ဳိးသမီးမသကၤာဘူးဆိုတာက
မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာ အမ်ဳိးသမီးဟာ ေငြ႐ွင္းဖို႔ စတန္းစီပါေတာ့တယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာက ဆန္အိတ္ေသးေလးတစ္အိတ္ပဲ ကိုင္ထားပါတယ္။ သူ႔အလွည့္အေရာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဟာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အဆမတန္ခုန္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီျမင္ကြင္းမ်ဳိးကို ကၽြန္ေတာ္မၾကည့္ခ်င္ခဲ့ပါဘူ
ေငြ႐ွင္းေျပစာနဲ႔ ဆန္အိတ္ထုပ္ကိုယူၿပီး ဆိုင္အျပင္ဖက္သူထြက္ခါနီးမွ
အမ်ဳိးသမီးဟာ ကၽြန္ေတာ္ကို သူ႔လက္ထဲဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ေျပစာစာ႐ြက္ကမ္းေပးပါတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေၾကာက္႐ြံ႔ထိတ္လန္႔မႈေတြ ထင္ဟပ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘ
အမ်ဳိးသမီးဟာ စူပါးမားကက္တံခါးဝေ႐ွ႕ကေန ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတ
အမ်ဳိးသမီးဟာ ေနာက္ကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲ ေျခလမ္းကို သြက္သြက္လွမ္းႏိုင္သေလာက္ လွမ္းေနပါတယ္။ ခပ္ေဝးေဝးတစ္ေနရာကေန အမ်ဳိးသမီးကို ကၽြန္ေတာ္မ်က္ေျခမျပတ္လိုက္
တဲအိမ္ငယ္ဆီ ကၽြန္ေတာ္ခ်ည္းကပ္လာခဲ့ပါတယ
“ေမေမျပန္လာၿပီ သားေရ… မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္… သားလိမ္မာပါတယ္.. လာလာ… ေမေမႏုိ႔မႈန္႔ဝယ္ခဲ့တယ္”
အမ်ဳိးသမီးဟာ ကေလးကိုေခ်ာ့ရင္း စကားသံေတြတိမ္ဝင္သြားခဲ့ပါတ
တဲေ႐ွ႕တံခါးဝနား ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီး အထဲကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။
တစ္ပတ္အၾကာမွာ အမ်ဳိးသမီးကို စူပါမားကက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္ျပန္ပါတယ
စူပါမားကက္ထဲ သူတစ္ပတ္ပတ္ၿပီးေနာက္ ႏို႔မႈန္႔စင္ေ႐ွ႕ သူေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ စင္ေ႐ွ႕မွာရပ္ၿပီး ႏို႔မႈန္႔ထုပ္ေလးတစ္ထုပ္ကို
ဆိုင္ေ႐ွ႕အေပါက္ဝမွာ ကၽြန္ေတာ္သြားရပ္ေနလိုက္ပါတ
“ကေလးႏို႔ေသာက္ရမယ္… ကေလး ႏို႔ဆာလို႔မျဖစ္ဘူး.. သူ႔မွာ ပိုက္ဆံမ႐ွိလို႔ သူခိုးတာ.. ငါ ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲ။ တာဝန္အရလုပ္ရင္ ကေလးႏို႔ငတ္သြားမွာ…”
စူပါမားကက္ကို သံုးႀကိမ္ေျမာက္ သူေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ၾကည့္မေနခဲ့
အဲဒီတခဏ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းနပန္းႀကီးသြ
ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး ဦးေလးမိုးကို ေထာင့္တစ္ေနရာဆီ လက္ဆဲြေခၚသြားၿပီး အသံနိမ့္နဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။
“ဒီအမ်ဳိးသမီးကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ဖူးတယ္။ အရင္တုန္းကလည္း သူ ခိုးဖူး……..”
“မင္း႐ူးေနလား… မင္းက လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းေလ.. ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ကို လႊတ္လိုက္ရတာလဲ” ဦးေလးမိုးက အသံကိုနိမ့္ႏိုင္သမွ် နိမ့္ၿပီးေျပာတယ္။
“သူ အရမ္းသနားဖို႔ေကာင္းတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ရက္ဘူး…”
“လူမ်ားကို မင္းသနားတယ္။ မင္းကိုေရာ ဘယ္သူလာသနားမွာလဲ…။ မင္းသာ ဒီမွာအလုပ္မရရင္ မင္းမိဘကို ဘယ္သူလာေကၽြးမွာလဲ…”
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ႐ႈပ္ေထြးေနပါတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ဘာစကားလံုးမွ ထြက္က်မလာခဲ့ေတာ့ပါဘူး။
“ေတာ္ေသးတယ္.. ဒီကိစၥကို ငါပဲသိေသးလို႔… သူေဌးတာသိသြားရင္ ငါလည္း အလုပ္ျပဳတ္မလားပဲ” ဦးေလးမိုးက သက္ျပင္းခ်လိုက္ျပန္တယ္။
“အဲဒီအမ်ဳိးသမီးကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ထားလိုက္ပါလား… ႏို႔မႈန္႔ကလည္း ေစ်းႀကီးတဲ့ႏုိ႔မႈန္႔မဟုတ္ပ
“အဲဒီလိုေတာ့ မရဘူး… ဘယ္ေလာက္ပဲဆင္းရဲဆင္းရဲ ခိုးလို႔ေတာ့မရဘူးကြ။ ငါတို႔က လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းေလ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ေက်ပြန္ရမယ
၁ဝမိနစ္အၾကာမွာ ေငြ႐ွင္းဖို႔ အမ်ဳိးသမီးတန္းစီပါေတာ့တယ္။
“သူ႔ကို ငါသြားေျပာလိုက္တယ္.. ေငြ႐ွင္းပါလို႔…”
အမ်ဳိးသမီးဟာ ႏို႔မႈန္႔ဖိုးအတြက္ ကိုယ္ေပၚက ႐ွိ႐ွိသမွ်အိတ္ကပ္ေတြကိုလွန
“ဟင္း…. ဒီအမ်ဳိးသမီး သိပ္သနားဖို႔ေကာင္းတာပဲ… ဆန္ဝယ္ဖို႔ယူလာတဲ့ပိုက္ဆံေတ
“ဦးေလးမိုး သူ႔ကိုအသိေပးလိုက္သလိုျဖစ္သ
“မသိဘူး…” ဦးေလးမိုး တစ္ခ်က္ေတြေဝသြားရာကေန ေခါင္းခါၿပီး ျပန္ေျဖပါတယ္။
တစ္ပတ္ၾကာသြားတဲ့အထိ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးကို ကၽြန္ေတာ္မေတြ႔ခဲ့ေတာ့ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာအားလံုးကို သူေဌးက ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုတစိုက္နားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။
ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ စိုးထိတ္ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့အမ်
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔စူပါမားကက္မွာ
အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေတြးေတာၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ခံစားမႈတစ္
----------
မူရင္းေရးသားသူ-- Zhang Xiao Xin
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ( Feb. 9 . 2016)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။