ကခ်င္တုိင္းရင္းသားတို႔၏ ရိုးရာပံုျပင္

Yangon Media Group

 

ကခ်င္တုိင္းရင္းသားတို႔၏ ရိုးရာပံုျပင္
--------------------------------------
================================

ဂ်ီနတ္မဒင္း

================================
သူသူထက္လြင္

ကခ်င္တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ကခ်င္႐ိုး ရာပံုျပင္မ်ားအနက္ နတ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကခ်င္ေက်းလက္ပံုျပင္မ်ားမွာစိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္း
လွသည္။

'ဂ်ီနတ္မဒင္'ဆိုသည့္ ကခ်င္ေက်းလက္ပံုျပင္ေလးမွာ ထူးျခားလွၿပီး ကခ်င္ဘာသာျဖင့္ ဂ်ီနတ္မဒင္ဆိုသည္မွာ ေဖာက္ ဖ်က္သူ (ကန္႔သတ္ပိုင္းျခားထားေသာသေဘာ)လို႔ ဆိုလိုသည္။

အဆုိပါပံုျပင္ေလးမွာ ဂ်ီနတ္(နတ္ေတြအား လံုး)၊ မဒင္ (ၿခံစည္း႐ိုးခတ္ကန္႔သတ္တာ)လို႔ အဓိပၸာယ္ရၿပီး လူနဲ႔ နတ္ေတြရဲ႕ ပတ္သက္မႈကို နယ္နိမိတ္ပိုင္းျခား ကန္႔သတ္ထားေသာပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။

ေရွးကမၻာႀကီး စတင္ေပၚေပါက္လာခ်ိန္တြင္ လူ၊ နတ္ႏွင့္ တိရစၧာန္သတၱဝါအားလံုးမွာ အတူ တကြေနထိုင္ၾကၿပီး ေျပာဆိုေသာ ဘာသာစကား တူကာ နတ္မ်ားကို လူမ်ားက ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ၾကသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါတြင္ နတ္သမီးအေခ်ာ အလွ ကုမၼာရီတစ္စုသည္ ေရကန္တစ္ခုမွာ ေရခ်ဳိး ဆင္းေနခ်ိန္တြင္ လူသား ကာလသားလူပ်ဳိတစ္စုက သြားေရာက္ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ရာ နတ္သမီး မ်ားက ရွက္ေၾကာက္ၿပီး ေရနက္ပိုင္းသို႔ ကူးေျပး ၾကသည္။

ေရနက္ပိုင္းကိုေျပးသြားတဲ့ နတ္သမီးပ်ဳိတစ္ပါး မွာ ေရနစ္ေသဆံုးသြားသျဖင့္ အဲဒီအေၾကာင္းကို နတ္သမီးမ်ားက မိဘမ်ားကို တိုင္ၾကတဲ့အတြက္ နတ္ေတြက လူေတြကို မုန္းတီးလာၾကသည္။

အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး လူ၊ နတ္၊ တိရစၧာန္ေတြ တစ္စုတစ္စည္းတည္းေနထိုင္ၾကရာမွ အုပ္စုကြဲၿပီး သီးျခားစီ ေနထိုင္လာၾကေၾကာင္း သိရသည္။

နတ္ေတြက ဦးေရနည္းပါးၿပီး လူေတြထက္ ျမန္တဲ့အတြက္ အလြန္ျမင့္တဲ့ ေတာင္ထိပ္ေတြ၊ သစ္ပင္အျမင့္ႀကီးေတြကို ဦးေအာင္ ရယူပိုင္ဆိုင္ ၾကၿပီး လူေတြကေတာ့ နတ္ေတြမလိုခ်င္တဲ့ေနရာ ေတြမွာပဲ ေနထိုင္ၾကရသည္။ လူနဲ႔နတ္ ကြဲျပား သြားတဲ့ေနာက္ အပ်င္းထူတဲ့နတ္ေတြက လူေတြရဲ႕ ေတာင္ယာခင္းေတြက သီးႏွံေတြကို ခိုးစားၾကၿပီး ကြၽဲ၊ ႏြားေတြကို ဆက္သခိုင္းတဲ့အျပင္ လူေတြကို ႏိုင္သေလာက္ညႇဥ္းဆဲတဲ့ နတ္ဆိုးေတြျဖစ္လာၾက သည္။

လူေတြက မခံမရပ္ႏိုင္လို႔ နတ္မင္းႀကီးကို တိုင္ၾကားထားသလို နတ္ေတြရဲ႕ေဘးရန္က ေရွာင္ ရွားႏိုင္ရန္ နည္းလမ္းရွာေနသလုိ နတ္ေတြကလည္း နတ္သမီးေသတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး လူေတြကို မုန္းတီးကာ တိုးၿပီး ေစာ္ကားလာၾကသည္။
နတ္ေတြကိုတိုက္ခိုက္ဖို႔ နတ္ေတြျဖတ္ၿပီးသြား မည့္ တံတားရဲ႕ထုပ္ေတြကို အမွတ္တမဲ့ျဖတ္ထား လိုက္တဲ့အတြက္ တံတားက်ဳိးက်ၿပီး နတ္ေတြေရနစ္ ေသဆံုးကုန္သည္။

ေသဆံုးသြားတဲ့ နတ္မိသားစုဝင္မ်ားကလည္း ပိုမုိနာၾကည္းကာ လူေတြကို ေတြ႕ရာေနရာတြင္ ခုတ္ထစ္သတ္ျဖတ္ရန္ စစ္ေၾကညာလိုက္ၿပီး လူေတြ ေတာင္ယာသြားတိုင္း လမ္းကေနျဖတ္ၿပီး သတ္ျဖတ္ ရာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသဆံုးျပန္သည္။

နတ္ေတြက စစ္ေၾကညာလိုက္တယ္ဆိုကတည္း က နယ္တကာမွာရွိတဲ့လူေတြက ေတြ႕ရာနတ္ကို သတ္ျဖတ္ပစ္ရာ နတ္ေတြလည္း ေခ်ာက္ကမ္းပါး သစ္ပင္အိုေတြကို ေဟာ္နန္းအျဖစ္ ခိုကပ္ပုန္းေအာင္း ေနထိုင္ၾကရသည္။ လူနတ္စစ္ပြဲက မၿပီးဆံုးဘဲ တစ္ဦးကို တစ္ဦး သတ္ျဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ လူ ေတြဘက္က ကူညီမယ့္ သတၱဝါတစ္မ်ဳိး ေပၚလာ သည္။ အဲဒီသတၱဝါမွာ ကခ်င္ဘာသာျဖင့္ အန္ဂူး ဆေကာ္ ၿ-ြက ွ့ေ ဳေတ ၊ ျမန္မာလို ပိုးနသန္ ေကာင္ ေပၚလာသည္။

ပိုးနသန္ေကာင္သည္ နတ္ေတြကိုမုန္းတီးၿပီး လူေတြကိုခ်စ္ခင္တဲ့အတြက္ နတ္ေတြက လူေတြကို သတ္ဖို႔ လိုက္ရွာတဲ့အခါ ေနရာေျပာခိုင္းတိုင္း လူ ေတြရွိတဲ့အရပ္ကို သိခ်င္လွ်င္ ပိုးနသန္ေကာင္က သူ႔ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကို ေရတြက္ေပးမွေျပာမည္လို႔ ေျပာသည္။ ေျခေထာက္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ ပိုး နသန္ေကာင္ရဲ႕ ေျခေထာက္အေရအတြက္ကို နတ္ ေတြက ဝိုင္းဝန္းေရတြက္ေပမယ့္ ပိုးနသန္ေကာင္က လႈပ္လႈပ္ရြရြလုပ္လိုက္တာနဲ႔ အစကေနျပန္ေရရၿပီးလူေတြရွိတဲ့အရပ္ကို မသိႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနၾကသည္။
လူေတြက နတ္ေတြရွိတဲ့ေနရာကိုေမးတဲ့အခါမွာေတာ့ ပိုးနသန္ေကာင္က အမွန္အတုိင္းေျပာ သျဖင့္ နတ္ေတြ အစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ ေသဆံုးေလ့ ရွိရာ ေနာက္ပိုင္းတြင္ နတ္ေတြက ပိုးနသန္ေကာင္ ကို ေၾကာက္လာၾကသည္။
လူနတ္စစ္ပြဲ ျပင္းထန္လာၿပီး လူေတြကလည္း နတ္ေတြက လူေတြကိုဖမ္းစားျခင္း၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံ ေတြ ခိုးစားျခင္းကို မေက်နပ္ႏိုင္သလို နတ္ေတြ ကလည္း သူတုိ႔ကို လူေတြက ဆက္ၿပီးမသတ္ၾကဖို႔ စတဲ့အခ်က္ေတြကို သိၾကားမင္းထံေပးပို႔ရာ သိၾကား မင္းက ယင္းအခ်က္ေတြကို လူပုဂၢိဳလ္မ်ားထံ လာ ေရာက္ေတာင္းဆိုေသာ္လည္း လူေတြက သိၾကား မင္းကို ဆရာလာမလုပ္နဲ႔ နတ္ေတြကို အေသသတ္ ပစ္မယ္ဆိုၿပီး ႀကံဳးဝါးေနသျဖင့္ သိၾကားမင္းလည္း လက္ေလွ်ာ့ၿပီး ျပန္သြားရသည္။

အခ်ဳိ႕ အားနည္းတဲ့နတ္ေတြက သူတို႔အသက္ ေသဆံုးမွာစိုးတဲ့အတြက္ လူေတြဆီမွာ ကြၽန္ခံၿပီး ေနထိုင္ၾကရတာမ်ဳိးရွိလာၿပီး လူ
ေတြက ေနမေကာင္းျဖစ္တိုင္း၊ မေတာ္တဆ ကိုယ့္ ဘာသာကိုယ္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတိုင္း နတ္ေတြလုပ္ တယ္ထင္ကာ အိမ္မွာ ကြၽန္လာခံတဲ့နတ္ေတြကို ႏွိပ္စက္ၾကျပန္သည္။
ယင္းကဲ့သို႔ အျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္ နတ္ ဦးေရေတြ ေလ်ာ့က်လာၿပီး နတ္ေလာကမျပဳန္းတီး၊ နတ္မ်ဳိးမျပဳတ္ေအာင္ သိၾကားမင္းက သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ တန္ခိုးသံုးကာ လူ၊ နတ္ေတြရဲ႕ ေလးစားမႈကို ရရွိ ေအာင္ ဆံုးျဖတ္ေပးလုိက္သည္။

လူေတြရဲ႕မ်က္ဆန္ကို ေနာက္ျပန္လွန္ၿပီး နတ္ ေတြကို မျမင္ႏုိင္ေအာင္ ကန္႔သတ္ပိုင္းျခားလိုက္ၿပီးနတ္ေတြရဲ႕မ်က္စိကေတာ့ တန္ခိုးရွိတဲ့မ်က္စိအျဖစ္ အေဝးဆံုးအရပ္ေတြ၊ စိတ္ကူးလုိက္တိုင္း သိႏုိင္ ေအာင္၊ ဖံုးကြယ္ထားတာေတြျမင္ႏိုင္ေအာင္ ဖန္ ဆင္းေပးလုိက္ရာ လူေတြကိုျမင္ႏိုင္ၿပီး လူေတြကို ေရွာင္တိမ္းႏိုင္ၾကသည္။
သိၾကားမင္းက ပိုးနသန္ေကာင္ကို လူေတြကို နတ္ေတြရဲ႕ရန္က ကာကြယ္ေပးမယ့္သတၱဝါအျဖစ္ ဖန္တီးေပးလိုက္ေသးသည္။ လူေတြကိုကူညီေပးခဲ့ သည့္ ပိုးနသန္ေကာင္ကို နတ္ေတြက ႏွိပ္စက္သတ္ ျဖတ္ျခင္း မျပဳႏုိင္ေအာင္ နတ္ေတြမခံႏိုင္တဲ့ အနံ႔ တစ္မ်ဳိးကိုေပးထားၿပီး ပိုးနသန္ေကာင္ရဲ႕အနံ႔ေၾကာင့္ နတ္ေတြ အနားမကပ္ႏိုင္ ရန္မရွာႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။

အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး လူနဲ႔နတ္ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး ေလးစားေနထိုင္ဖို႔ မွာၾကားခဲ့ၿပီး ဒီလိုနဲ႔ လူနဲ႔ နတ္ကို ကန္႔သတ္ပိုင္းျခားလိုက္တာကို ဂ်ီနတ္မဒင္ လို႔ ေခၚကာ ကခ်င္ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္မလုပ္သင့္သည္ကိုလုပ္ကိုင္ပါက စည္းေဖာက္သူ၊ ဂ်ီနတ္မဒင္(ေဖာက္ဖ်က္သူ)လို႔ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းက ႐ႈတ္ခ်ကဲ့ရဲ႕တတ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ဘက္ ပုိင္းတြင္ ေနထိုင္ၾကၿပီး ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္စုေပါင္း ၁၂ မ်ဳိးရွိေၾကာင္းႏွင့္ ေရွးယခင္က နတ္ကိုးကြယ္ေသာ အယူအဆမ်ားရွိၿပီး ယခုအခါ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ခရစ္ ယာန္ဘာသာကို ကိုးကြယ္သူမ်ား ပိုမိုမ်ားျပားလာ ေၾကာင္း တိုင္းရင္းသားေက်းရြာမွသိရသည္။
သို႔ျဖစ္၍ကခ်င္လူမ်ဳိးတို႔၏ ဂ်ီနတ္မဒင္ေက်း လက္ပံုျပင္သည္ ေသးငယ္ေသာရန္ၿငိဳးတစ္ခုကို သင္ပုန္းမေခ်ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ လူသား၊ နတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္စီးေစႏိုင္ေၾကာင္းႏွင့္ တိုင္း ရင္းသားအခ်င္းခ်င္းလည္း ရန္မီးရန္စကို သင္ပုန္း ေခ်ကာ ေနာင္တတ ရားကင္းေဝးပါေစရန္ ရည္ရြယ္လ်က္ေရးသားေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

က်မ္းကိုး- လူထုဦးလွ၊
ကခ်င္႐ိုးရာပံုျပင္၊ ဒုတိယတြဲ။
---------------------------------------------------------------------------
Yangon Times Journal | အတြဲ ၁၀ ၊ အမွတ္ ၁၆