ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတအိမ္ေတာ္ေရာက္ေရးျဖစ္ႏုိင္ပါသည္...သို႔ေသာ္
-------------------------------------------------------------
ေရးသားသူ- ေက်ာ္၀င္း
ယခုစာစုမွာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေမလ၂၅ရက္ ထုတ္ The Economist မဂၢဇင္း၏ Special Report မွ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာသိ မဂၢဇင္းႀကီးတစ္ေစာင္၏ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အနာဂတ္ႏွင့္ ပတ္
သက္ေသာ သေဘာထားအျမင္ျဖစ္၍ ဦးေႏွာက္မုန္တုိင္းဆင္ႏုိင္ရန္ မူလအာေဘာ္မပ်က္၊ ဘာသာျပန္
ဆုိ ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္ႏုိင္ငံေရး
ေနျပည္ေတာ္တြင္ အသစ္ထြက္ေပၚလာေသာ ပါလီမန္မ်ားမွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ဦးေဆာင္ေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအေနႏွင့္ ယခင္အစိုးရအကန္႔အသတ္ႏွင့္သာရွိေသာ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည့္ “စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီ”ဆိုသည္ထက္ အဆမ်ားစြာ ပိုခရီးေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အခိုင္အ
မာေဖာ္ျပေနသည္သို႔ ရွိပါသည္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ပထမဆုံး လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းမ်ား စတင္စဥ္
ကမူ အေျခအေနမွာ ယခုလို မဟုတ္ေသး။ အျငင္းပြားဖြယ္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြမွ အႏုိင္ရလာၾက
ေသာာအမတ္မ်ား၊ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ တပ္မေတာ္အစုအဖဲြ႕၀င္မ်ားႏွင့္ ပဲြထြက္လာခဲ့ေသာ လႊတ္ေတာ္
မ်ားမွာ မူလရည္မွန္းထားသည့္အတုိင္း ရာဘာတံဆိပ္တုံး အင္စတီက်ဴးရွင္းထက္ ပိုလိမ့္မည္ဟု ထင္
မထားခဲ့ၾကပါ။ သို႔ႏွင့္တုိင္ တက္ႂကြထက္သန္ေသာေအာက္လႊတ္ေတာ္ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ (ျပည္သူ႔လႊတ္
ေတာ္ဥကၠ႒) သူရဦးေရႊမန္း၏ ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္အတူ လႊတ္ေတာ္မ်ားမွာအံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္
အသက္၀င္လာသည္။ သမၼတကိုပင္ မေၾကာက္ မရံြ႕စိန္ေခၚသည္မ်ား ရွိလာသည္။ (အမွန္စင္စစ္ ဦးေရႊ
မန္းကိုယ္တုိင္သည္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ယခင္တပ္မေတာ္အစိုးရလက္ထက္က နံပါတ္
သုံးေခါင္း ေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။)
အျခားအတုိက္အခံပါတီမ်ားမွ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားလုိပင္ လူနည္းစုလူမ်ဳိးစုပါတီမ်ားမွာလည္း ေမွ်ာ္လင့္သည္ထက္ ပိုလႈပ္ရွားခြင့္ရလာေသာ လႊတ္ေတာ္ႏုိင္ငံေရးကို သိမွတ္လက္ခံႀကိဳဆိုၾကသည္မ်ားရွိပါသည္။ “ရခုိင္အမ်ဳိးသားမ်ား ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးပါတီ”(RNDP)မွ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဦးဦးလွေစာက ယခုလိုေျပာသည္။
“ပါလီမန္ရဲ႕ ကနဦးရက္ေတြတုန္းကေတာ့ ဖက္ဒရယ္စနစ္တို႔၊ ဓနခဲြေ၀ျဖန္႔ျဖဴးမႈတို႔လုိ ကိစၥမ်ဳိးေတြေျပာလို႔ မရခဲ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အခုေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဆြးေႏြးလို႔ရေနပါၿပီ။ အျပဳသေဘာ
ေဆာင္တဲ့ တိုးတက္မႈမို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္”
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြျဖင့္တက္လာေသာ အင္န္အယ္လ္ဒီပါတီမွ ၀ါရင့္လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦး၀င္းထိန္ကလည္း “အခုဆိုရင္ ပါလီမန္ဟာ တကယ့္ကို အသက္၀င္လာၿပီဗ်”ဟု ဆုိသည္။ ေျပာရလွ်င္ ပါတီ၀င္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားသည္ပင္ ပုံမွန္ဥပေဒျပဳေရးေဆြး ေႏြးပဲြမ်ားတြင္ တက္တက္ႂကြႂကြပါ၀င္လ်က္ ရွိေနၾကသည္။ တပ္မေတာ္၏ သေဘာထားႏွင့္ သီးျခားကင္းလြတ္စြာ၎တုိ႔၏ အရည္အေသြး၊ အေတြးအျမင္မ်ားအလုိက္ ဥပေဒအဆိုျပဳခ်က္မ်ားကို လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ ေဆြးေႏြးဆုံးျဖတ္ေန ၾကသည္။ ျပည္သူလူထု၏ ေရြးခ်ယ္မႈသည္ကား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပင္ ျဖစ္ေနဆဲပင္။ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ကား သံသယျဖစ္စရာ မရိွပါေခ်။
ယခုအခါ လာဘ္ျမင္ေသာ ႏုိင္ငံေရးပဲ့ကိုင္တစ္ဦးဟုဆိုၾကရမည့္ ဦးေရႊမန္းအေနႏွင့္ ၂၀၁၅ တြင္ သမၼတျဖစ္လာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္ပါသည္။ လာမည့္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပဲြကို ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပဖုိ႔ရွိသည္။ ဦးေရႊမန္းမွာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းစဥ္ေရွ႕ ဆက္ႏုိင္ေရးအတြက္ ပါလီမန္ကို “ယာဥ္” တစ္ခုအျဖစ္အသုံးျပဳေနသည့္ သ
ေဘာရွိသည္။ ကိစၥေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာဆိုလွ်င္ သမၼတအဖဲြ႕မွ တင္သြင္းလာေသာ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားကို
ပင္ ဦးေရႊမန္းဦးေဆာင္ေသာ ပါလီမန္က ျဖတ္ေတာက္ ျပင္ဆင္သည္ မ်ားရွိသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လက္ရွိ
စနစ္အရ သမၼတကိုပါလီမန္အမတ္မ်ားက ေရြးခ်ယ္ၾကရပါသည္။
ယခုဆုိလွ်င္ ဦးေရႊမန္းမွာ လူသိမ်ား အထင္ရွားဆုံးပါလီမန္အမတ္ျဖစ္သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ႏွင့္ ခုိင္ခုိင္မာမာ မဟာမိတ္ဖဲြ႕ထားႏုိင္သည္။ ထိုမွ်မက သူ၏စိတ္အားထက္သန္မႈႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ အျမင္မ်ားကို လက္ခံ နားေထာင္ႏုိင္စြမ္း၊ ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးႏုိင္စြမ္းမ်ားေၾကာင့္ အတိုက္အခံပါလီမန္ အမတ္မ်ား၏ ေလးစားမႈကိုပင္ ရေနသည္။ တပ္မေတာ္ႏွင့္ အတုိက္အခံပါတီမ်ားၾကား သေဘာကဲြလဲြမႈမ်ားကို ေပါင္းကူးတံတားခင္းေပးႏုိင္
ေလာက္သူ ျဖစ္ေန၍လည္း အေပးအယူေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းမႈမ်ားျဖင့္ ဦးေရႊမန္းကို သမၼတေလာင္းအျဖစ္ လ်ာ
ထားလာႏုိင္စရာရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ သမၼတေရြးခ်ယ္ရာတြင္ လူထုဆႏၵကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားမႈမ်ဳိး မလုပ္လွ်င္ က်န္အလားအလာမွာ ပို၍ပင္ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
လူထုေခါင္းေဆာင္မွႏုိင္ငံေတာ္သမၼတသို႔
လူထု၏ ေရြးခ်ယ္မႈသည္ကား အျငင္းပြားဖြယ္ရာ မရွိေလာက္ေအာင္ပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သာ ျဖစ္သည္။ သူမႏွင့္ သူမ၏ ပါတီအင္န္အယ္လ္ဒီတို႔မွာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအဖြင့္တြင္ အက်ဳိးအမ်ားဆုံးရေနသည္မွာ အထင္အရွားပင္ျဖစ္ သည္။ သူမႏွင့္သမၼတဦးသိန္းစိန္တုိ႔၏ ပုဂိၢဳလ္ေရးအဆင္ေျပမႈ၊ မၾကာေသးမီကမွ ပို၍သိသာထင္ရွားလာေသာ သူမႏွင့္ ဦးေရႊမန္းတို႔ၾကား ပုိမိုနီးစပ္လာမႈမ်ားမွာ ဒီမိုကေရစီျဖစ္စဥ္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေရြ႕ႏုိင္ေရးအတြက္ ဆုံခ်က္အက်ဆုံးျဖစ္ေနသည္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အကူအညီကို ရယူ
ႏုိင္ရန္ ဦးသိန္းစိန္က အတုံ႔အလွည့္အေနျဖင့္ အင္န္အယ္လ္ဒီတရား၀င္ပါတီျဖစ္ေစေရးအတြက္ အဟန္႔အ
တားအေမွာင့္ ပေယာဂမ်ားကို ဖယ္ရွားေပးခဲ့သည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီတြင္က်င္းပမည့္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္
ပဲြကိုလည္း လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တမႈရွိေစရမည္ဟု အာမခံခ်က္ေပးခဲ့သည္။ အင္န္အယ္လ္ဒီမွာ အဆိုပါ
ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ပထမဆုံးလြတ္လပ္၍ တရားမွ်
တေသာေရြးေကာက္ပဲြျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဆုိခဲ့ပါ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြအေျဖမွာ “ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအိုက္ကြန္” အေနႏွင့္ ဆယ္စုအခ်ဳိ႕ၾကာ ၎အေပၚ သိကၡာခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရသည့္တုိင္ လူထုအေပၚစဲြေဆာင္ႏုိင္စြမ္း အနည္း ငယ္မွ် ေလ်ာ့ပါးမသြားေၾကာင္းလွစ္ျပလုိက္သည့္ သာဓကပင္ျဖစ္သည္။ အင္န္အယ္လ္ဒီက အမတ္ေနရာ ၄၄ ေနရာ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ရာ ၄၃ ေနရာအႏုိင္ရခဲ့သည္။ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ အျပတ္အသတ္ အႏုိင္ရခဲ့သည္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ယူအက္စ္ဒီပီ အေနႏွင့္ကား မ႐ႈမလွပင္ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့သည္ဟု ဆိုရပါလိမ့္မည္။ လႊမ္းမိုးထားေသာ အစိုးရ၀န္ထမ္း အမ်ားစု
ရွိရာ ေနျပည္ေတာ္မဲဆႏၵနယ္ေလးခုမွာပင္ အႏုိင္မရခဲ့ပါ။
အင္န္အယ္လ္ဒီကို ေထာက္ခံခဲ့ၾကသူမ်ားမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီအတြက္ မဲေပးခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အခိုင္အမာက်က် ဆိုရလွ်င္မူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မဲေပးၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထု၏ အျမင္တြင္ သူမမွာ မိသားစုဘ၀ႏွင့္ လြတ္လပ္မႈကို တုိင္းျပည္အတြက္ စေတးခဲ့ရသူျဖစ္သည္။ ဤစြန္႔လႊတ္မႈအတြက္ လူထုက သူမကိုအသည္းၾကားမွ မဲျပားမ်ားျဖင့္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုထက္သူမမွာ၊ ေခတ္သစ္ျမန္မာႏုိင္ငံ
ကို အုတ္ျမစ္ခ်ေပးခဲ့သူ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီးလည္း ျဖစ္ေလရာတပ္မေတာ္ထဲမွပင္သူမကိုလုိလား
သူေတြ မနည္းမေနာ ရွိေနသည္။
ေျပာရလွ်င္ အာရွႏုိင္ငံေရးမွာ မင္းဆက္သေဘာႏွင့္လည္း ကင္းတတ္ေသးသည္မဟုတ္ရာ သူမ၏ မိဘမ်ဳိး႐ိုးကိုယ္တုိင္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၿပိဳင္ဘက္မ်ားထက္ ႏွာတစ္ဖ်ားမက အဆမ်ားစြာကြာေစသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဓာတ္ပုံဆိုလွ်င္ လူထုအခ်စ္ေတာ္ သူမဖခင္ႀကီး၏ စစ္၀တ္စုံအက်ဖိုး႐ိုးဖားရားႀကီး ၀တ္ထားေသာ ဓာတ္ပုံႏွင့္ ယွဥ္တဲြခ်ိတ္ဆဲြေလ့ရွိၾကသည္။ ဤဓာတ္ပုံကို ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရႏွင့္ ေဆြးေႏြးရန္ လန္ဒန္သြားစဥ္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က႐ုိက္ကူးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ အ
သက္(၂)ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္မွ်သာ ရွိပါေသးသည္။ ထိုႏွစ္မွာပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ ႏုိင္ငံေရး ၿပိဳင္ဘက္မ်ား၏ လုပ္ႀကံ သတ္ျဖတ္မႈခံခဲ့ရသည္။
မည္သို႔ပင္ရွိေစ ၂၀၁၂ ၾကား ျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အင္န္အယ္လ္ဒီလုံး၀ဥႆံုေအာင္ပဲြဆင္ႏုိင္ခဲ့
သည္မွာ ထူးျခားလွေသာ အလွည့္အေျပာင္းဟု ဆုိရပါလိမ့္မည္။အေၾကာင္းမူ ယခင္တပ္မေတာ္ အစုိးရလက္
ထက္တစ္ေလွ်ာက္လုံး ေလာက္ပင္အင္န္အယ္လ္ဒီမွာဘာတစ္ခုမွ လႈပ္ရွားလို႔မရေအာင္ အတားအဆီး
ခံခဲ့ရသည္။ အင္န္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ အားလုံးေလာက္မွာလည္း အက်ဥ္းေထာင္ထဲေရာက္ခဲ့ရသည္။ အခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားႏွင့္ ခ်ီၿပီးအက်ဥ္းစံ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ အက်ဥ္းက်ခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လုံး သီးျခားခဲြၿပီးတုိက္ပိတ္ခံ ခဲ့ရသည္မ်ားပင္ရွိသည္။
သုိ႔ႏွင့္တုိင္ သူတို႔ထဲမွ အမ်ားစုမွာ တစ္ခါက ရန္သူေဟာင္းမ်ားအေပၚ ေျပာစမွတ္ျပဳေလာက္ေအာင္ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ယခုအခါ ပါလီမန္အမတ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ယခင္ရန္ဘက္ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ လက္တဲြအလုပ္လုပ္ေနၾကၿပီျဖစ္ေသာ ဦး၀င္းထိန္ဆိုလွ်င္ အႏွစ္ ၂၀ မွ်နံရံတံတုိင္းမ်ားၾကားတြင္ ေနခဲ့ရ
သူျဖစ္သည္။ “ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ပီပီ၊ ေဒါသေတြ အာဃာတေတြကို ရင္ထဲမွာ မထားေတာ့ပါ။ လက္စားေခ်ဖုိ႔ အေတြးဆို၍လည္း စိတ္ထဲမွာမရွိပါ”ဟု သူကဆုိပါသည္။
သူ႔စကား “ေဒါသဆိုတာ မီးလိုပဲေလ။ ေလာင္ၿမိဳက္တတ္တာေပါ့။ ပူေလာင္တာေပါ့”
စည္းကမ္းတက် ပါတီတစ္ရပ္ အၿမဲတမ္းျဖစ္ေစေရးအတြက္ ယခုအခါ အင္န္အယ္လ္ဒီမွာ ယခင္ေျမ ေအာက္အတုိက္အခံလႈပ္ရွားမႈအျဖစ္မွ အစိုးရဖဲြ႕ႏုိင္ေလာက္သည့္ ပါတီတစ္ရပ္ျဖစ္လာေစရန္ ေျပာင္းလဲ တည္ေဆာက္လ်က္ရွိေနသည္။ ၿပီး ခဲ့ေသာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြအေတြ႕အႀကံဳအရဆိုလွ်င္ လက္ရွိ ျမန္
မာႏုိင္ငံတြင္ က်င့္သုံးေနေသာ “မဲအမ်ားဆုံးရသူအႏုိင္ရ”ေရြးေကာက္ပဲြစနစ္ (First-post -the-post) အရ
၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အင္န္အယ္လ္ဒီ ေအးေအးသက္သာ အႏုိင္ရဖို႔မ်ားပါလိမ့္မည္။ လက္ရွိအာ
ဏာရ ယူအက္စ္ဒီပီပါတီအေနႏွင့္မူ အမတ္တစ္ေနရာရဖို႔ပင္ ခက္ခဲေကာင္းခက္ခဲႏုိင္သည္။
အင္န္အယ္လ္ဒီအေနႏွင့္ ၿပီးခဲ့ေသာ မတ္လက ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျပည္လုံးကၽြတ္ကြန္ဂရက္ႀကီးကို က်င္းပခဲ့ပါသည္။ ပါတီ၏ အင္အားကို စနစ္တက်စုစည္းႏုိင္ရန္ႏွင့္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ား ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ ထိေရာက္ထက္ျမက္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္လာေစရန္ ရည္ရြယ္က်င္းပခဲ့ေသာ ကြန္ဂရက္ျဖစ္သည္။ သို႔တေစ အင္န္အယ္လ္ဒီကြန္ဂရက္မွာ အျပည့္အ၀ ေအာင္ျမင္သည္ဟူ၍ကား မဆိုႏုိင္ပါ။ ယခင္က မရွိခဲ့ဖူးေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ေ၀ဖန္မႈမ်ားပင္ ရွိသေလာက္ရွိလာသည္။ အထူးသျဖင့္ သူမ၏ေအာ္တိုကရက္စတုိင္ ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ေသြးသစ္မ်ား၊ အုိင္ဒီယာသစ္မ်ားကို လက္ခံဖုိ႔ စိတ္အားထက္သန္မႈမရွိစသျဖင့္ ေ၀ဖန္ၾကသည္။
ဤသုိ႔ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကသူမ်ားအနက္တစ္ေယာက္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးေသာ ေဒၚခင္ေလးျဖစ္သည္။ ၎က ပါတီတြင္းအေျခ အေနကို ယခုလိုညည္းညည္း ညဴညဴေျပာျပသည္။ “ေဒၚစုက တစ္ခု
ခုေျပာလုိက္ရင္ အဲဒါေပၚလစီပဲ။ အုိင္ဒီယာသစ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ တကယ့္အစစ္အမွန္ ဒီဘိတ္လုပ္ ႏုိင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းက မရွိသေလာက္ကို နည္းတယ္။ တစ္ခါတေလ ကၽြန္မတို႔က ေဒၚစုကိုေ၀ဖန္မိရင္ ပါတီအ
ေပၚသစၥာမရွိဘူး။ အေျပာခံရတယ္”
အင္န္အယ္လ္ဒီကို က်ယ္ျပန္႔ေသာ အေျခခံေပၚမွာ စုစည္းညီၫြတ္ေသာပါတီတစ္ရပ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲႏုိင္ဖို႔လိုပါသည္။ သေဘာကဲြလဲြမႈမ်ား မျဖစ္ေစဘဲ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံျခားေရးႏွင့္ နယ္ပယ္တုိင္းတြင္ ခုိင္မာေသာေပၚလစီမ်ား ခ်မွတ္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖို႔ လိုသည္။ ဤအရာမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ရွိေတာ့သည္လည္း မဟုတ္။ ၂ ႏွစ္မွ်သာ က်န္ေတာ့သည္။ ဤလုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားသည္ပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္မႈအတြက္ စမ္းသပ္မႈတစ္ခု ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အေျမာ္အျမင္ႏွင့္ အေပးအယူ
အကယ္၍ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အင္န္အယ္လ္ဒီ အႏုိင္ရလွ်င္ပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု ဆိုႏုိင္ဦးမည္ မဟုတ္ပါေခ်။ လက္ရွိဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအရ သူမကိုသမၼတျဖစ္ မလာေစရန္ တားဆီးထားသည့္ ျပ႒ာန္းခ်က္တစ္ခုရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ သူမကို ရည္ရြယ္ၿပီး သတ္မွတ္ထားေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္ဟူ၍ပင္ဆိုႏုိင္သည္။ (ပုဒ္မ ၅၉၊ ပုဒ္မခဲြ - စ-ျဖစ္ပါသည္)ဤျပ႒ာန္းခ်က္အရ ဇနီးခင္ပြန္းျဖစ္ေစ၊ သားသမီး ျဖစ္ေစ၊ ႏုိင္ငံျခားသားျဖစ္လွ်င္ အဆိုပါ ပုဂိဳလ္အေနႏွင့္ သမၼတ(သို႔မဟုတ္) ဒုတိယသမၼတျဖစ္ခြင့္ မရွိပါေခ်။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး မိုက္ကယ္အဲရစ္(၁၉၉၉ ခုႏွစ္က ကြယ္လြန္)ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ၿပီး ၿဗိတိသွ်ပတ္စ္ပို႔ကိုင္ထားေသာ သားႏွစ္ေယာက္ထြန္းကားခဲ့သည္။
အင္န္အယ္လ္ဒီအေနႏွင့္မူ အဆုိပါ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒကို ဘယ္တုန္းကမွ လက္မခံခဲ့သလို ဤ ဥပေဒျပင္ဆင္ႏုိင္ေရးအတြက္လည္း ေရြးေကာက္ပဲြမဲဆြယ္ကာလကတည္းက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ သို႔ႏွင့္တုိင္ တပ္မေတာ္ဘက္ကမူမည္သို႔ေသာ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးကိုမဆို ပယ္ခ်မည့္သေဘာရွိေနသည္။ သို႔တေစ ယခုေနာက္ ပိုင္းစိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းလာသည္မွာ တပ္မေတာ္ကိုယ္တုိင္က စိတ္ေျပာင္းခ်င္ေျပာင္းလာႏုိင္သည့္ အေနအထားျဖစ္ပါသည္။
တပ္မေတာ္ကိုယ္ပြားတစ္ခုဟု ဆိုႏုိင္ေသာ ဦးေရႊမန္းဦးေဆာင္သည့္ ယူအက္စ္ဒီပီအေနႏွင့္မူ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ ေမာင္းႏွင္လာေတာ့မည့္ အင္န္အယ္လ္ဒီ ယႏၲရားႀကီးကို တားဆီးႏုိင္ေလာက္မည့္ တစ္ခုတည္းေသာ
နည္းလမ္းမွာ လက္ရွိေရြးေကာက္ပဲြစနစ္ကိုေျပာင္းၿပီး “အခ်ဳိးက်ကိုယ္စားျပဳစနစ္” (PR စနစ္)ႏွင့္ အစားထိုးဖို႔သာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု သေဘာေပါက္နားလည္လာၾကဟန္ရွိသည္။ ဤနည္းျဖင့္သာလွ်င္ ယူအက္စ္ဒီပီမွာ လုံး၀ဖယ္ရွားခံရႏုိင္သည့္ အႏၲရာယ္မွ (အနိမ့္ဆုံးအားျဖင့္) ေရွာင္ရွားႏုိင္စရာရွိပါလိမ့္မည္။ ထို႔ထက္ ပီအာရ္
စနစ္၏ေအာက္တြင္ လူနည္းစုပါတီမ်ားအတြက္လည္း ပိုအခြင့္သာႏုိင္ စရာရွိသည္။
လက္ရွိဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒက မည္သို႔ေသာေရြးေကာက္ပဲြ စနစ္က်င့္သုံးရမည္ဆုိသည္ကို တိတိပပ သတ္မွတ္ထားသည္ေတာ့ မရွိပါ။ တစ္ခုပဲရွိသည္။ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ကို မဲဆႏၵနယ္တစ္ခု၊ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္ျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းရမည္ဟုဆိုထားရာ ပီအာရ္စနစ္ကို က်င့္သုံးေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ လက္ရွိ
အေျခခံဥပေဒကို တစ္စုံတစ္ရာျပင္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ မတ္လက ပါလီမန္တြင္ ယူအက္စ္ဒီပီက အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္စိစစ္ရန္လႊတ္ေတာ္ေကာ္မရွင္တစ္ရပ္ဖဲြ႕စည္းဖုိ႔ အဆုိျပဳခဲ့ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္
ဤသို႔ စိစစ္ဖို႔လိုသည္ဆိုသည္ကုိမူ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားျခင္း မရိွခဲ့ပါ။
ယူအက္စ္ဒီပီအေနႏွင့္ လက္ရွိအေျခခံဥပေဒကို ျပင္လိုလွ်င္ လႊတ္ေတာ္တြင္ ေနရာအမ်ားစုရထား
ေသာလက္ရွိအခ်ိန္သာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္ကိုမူ လူတုိင္းရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိႏုိင္ပါသည္။
လူမ်ဳိးစုပါတီမ်ားျဖစ္ေသာ ကရင္၊ ခ်င္းႏွင့္ ရွမ္းပါတီမ်ားမွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ အျခား ပါတီငယ္မ်ားကလည္း ပီအာရ္စနစ္ကို ေထာက္ခံမည့္ပုံရွိသည္။ လူမ်ဳိးစုပါတီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအေနႏွင့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ယူအက္စ္ဒီပီ အျပတ္ႏုိင္ခဲ့သလို ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ လည္း အင္န္အယ္လ္ဒီ အျပတ္ႏုိင္သြားႏုိင္မည္ကုိ စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ေနၾကဟန္ ရွိသည္။ သူတုိ႔အျမင္တြင္ အဆိုပါ ပါတီႀကီးႏွစ္ခုလုံးမွာ ဗမာ
လူမ်ဳိးစုအက်ဳိးစီးပြားကုိသာ ကုိယ္စားျပဳၾကသည္ျဖစ္ရာ အျပည့္အ၀မယံုၾကည္ႏုိင္ၾကပါေခ်။ လူမ်ဳိးစုပါတီမ်ားစုေပါင္းၿပီး ဖက္ဒရယ္ပါတီ ကို ပါတီသစ္တစ္ရပ္ဖဲြ႕စည္းဖို႔ ညႇိႏႈိင္းေျပာဆိုေနၾကသည္မ်ားလည္း ရွိသည္။ ဤသို႔ေသာ တပ္ေပါင္းစု မ်ဳိးျဖင့္သာ အင္န္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ယူအက္စ္ဒီပီတို႔ကို စိန္ေခၚႏုိင္မည္ျဖစ္သလို ပီအာရ္စနစ္ေအာက္တြင္ ပို၍ ေအာင္ျမင္မႈရလိမ့္မည္ ဟု ယူဆထားၾကဟန္ ရွိပါသည္။
ေျပာရလွ်င္ အေျခအေနမွာ ဘာတစ္ခုမွ ကံေသကံမမဆိုသာ သည့္ စြန္႔စားမႈႏွင့္ အရင္းတည္ၾကရမည့္ အေနအထားဟု ဆုိၾကရမည့္ သေဘာရွိသည္။ အကယ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ေရးအတြက္တားဆီးပိတ္ပင္ထားေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္ကိုသာ ဖယ္ရွား ေပးလွ်င္ အင္န္အယ္လ္ဒီဘက္မွ လည္း အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးအတြက္ ပီအာရ္စနစ္ကို လက္ခံေကာင္း လက္ခံပါလိမ့္မည္။ ေနျပည္ေတာ္တြင္ “လိမၼာပါးနပ္ေသာ ႏုိင္ငံေရး အေပးအယူ”တစ္ခု ရွိလာေလမည္လား မွန္းဆရပါသည္။
စာၫႊန္း- Suu Kyi for President? (The Economist; May 25 th, 2013)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။