ထမင္းအိုးကဲြမွာမေၾကာက္တဲ႔သတင္းေထာက္။

 

Ko Nyo

ဒီေန႔မနက္အီးေမးလိဖြင္႔ေတာ့..နိုဖိုးဒုကၡသည္စခန္းကစာေရးဆရာမနွင္းပန္းအိမ္ပို႔လိုက္တဲ႔စာနဲ႔အတူႏြယ္နီမဂၢဇင္းမွာျပီးခဲ႔တဲ႔လကေဖာ္ျပခဲ႔တဲ႔က်ေနာ္႔ရဲ႕ “ထမင္းအိုးကဲြမွာမေၾကာက္တဲ႔သတင္းေထာက္”ေဆာင္းပါးသရုပ္ေဖာ္ပံုေလးပါပို႔ေပးလို႕အရမ္း၀မ္းသာခဲ႔တယ္။က်ေနာ္႔စာမူတခ်ိဳ႕ရန္ကုန္ကမဂၢဇင္းနဲ႔ဂ်ာတခ်ိဳ႔မွာေတြ႕ရတယ္လိူ႕မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႔ကေျပာေပမဲ႔ကိုယ္တိုင္မျမင္ရ၊သံုးတဲ႔ဂ်ာနယ္နဲ႔မဂၢဇင္းတိုက္ေတြဆီကလည္းအေၾကာင္းၾကားစာလည္းမရေတာ့(ဆက္သြ...ယ္လို႕မရတာလည္းပါမယ္)..သိတ္ထူးထူးေထြေထြမခံစားမိပါဖူး။
RFAေရဒီယိုသတင္းေထာက္သက္တမ္းအတြင္းသတင္းနဲ႔သတင္းေဆာင္းပါး၊ခရီးသြားေဆာင္းပါး၊ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔အနုပညာဆိုင္ရာေဆာင္းပါးစုစုေပါင္းပုဒ္ေရ၃ေထာင္ေက်ာ္ေရးခဲ႕ေပမဲ႔..ပံုနွိပ္မဂၢဇင္းမွာေရးတာကလက္ခ်ိဳးေရတြက္လို႕ရေအာင္ကိုနည္းလြန္းတယ္။အေတြ႔အၾကံဳလည္းနုလြန္းတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွေရးျဖစ္တာ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္က်ေနာ္႔ေဆာင္းပါးေတြေဖာ္ျပေပးလို႕ႏြယ္နီမဂၢဇင္းနဲ႔..ဂ်ာနယ္..တို႕ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ေနာက္လည္းလိုအပ္သလိုအသံုးျပဳနိုင္ပါတယ္။ဆက္သြယ္ေတာင္းခံလာရင္လည္းက်ိဳးစားေရးပို႕သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ႏြယ္နီကေဖာ္ျပခဲ႔တဲ၊သရုပ္ေဖာ္ပံု(၂၀၀၇ေရႊ၀ါေရာင္သပိတ္မွာလူရမ္းကားေတြပစ္ခတ္လုပ္ၾကံလိုက်ဆံုးသြားတဲ႔ဂ်ပန္သတင္းေထာက္နာဂါအိရီွပံု)နဲ ႔ေဆာင္းပါးေလးကို..ထပ္တင္လိုက္ပါတယ္။



ထမင္းအိုးကဲြမွာမေၾကာက္တဲ႔သတင္းေထာက္။

ဒီေန႔မနက္ေစာေစာထကြန္ျပဴတာဖြင္႔လိုက္တာနဲ႔စိတ္မေကာင္းစရာ၊
Messageသတင္းစကားေတြ၊သတင္းနဲ႔ေဆာင္းပါးတခ်ိဳ႕မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕
ပို႔လိုက္တာဖတ္လိုက္ရတယ္။
အေမရိကန္အေျခစိုက္သတင္းဌာနတခုကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေဟာင္းေတြ
အလုပ္ျဖဳတ္ခံရတဲ႔သတင္းပါ။
သူတို႕အထက္၊ဌာနအၾကီးအကဲနဲ႔အယ္ဒီတာတေယာက္ရဲ႔လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ
အေပၚဖိနွိပ္တာ၊မတရားဘိုက်တာ၊မ်က္နွာလိုက္ဆက္ဆံတာ၊သတင္းသမားက်င္႔၀တ္နဲ႔
၀န္ထမ္းက်င္႔၀တ္ေဖာက္ျပားတာေတြကိုအထက္အရာရိွေတြဆီဦးေဆာင္
လက္မွတ္ထိုးတိုင္မိလို႕တဲ႔။
ဟိုး..အေစာကထဲကအဲဒီသတင္းဌာနကအယ္ဒီတာေတြရဲ႔မတရားမႈေတြ
နဲ႔ကိုယ္က်င္႔တရားေရာ၊သတင္းသမားက်င္႔၀တ္ေရာအပုတ္န႔ံထြက္ေနတဲ႔
အယ္ဒီတာတေယာက္အေၾကာင္းကိုအင္တာနက္သတင္းေတြကေနၾကားခဲ႔ရတယ္။
သက္ဆိုင္ရာအဖဲြ႔ေတြကလည္းစံုစမ္းစစ္ေဆးသတဲ႔။လူေျပာကလည္းမ်ား၊အျဖစ္အပ်က္မွာ
ပါ၀င္တဲ႔ဇာတ္ေကာင္ေတြ၊မ်က္ျမင္ေတြ၊ကာအိေျႏၵေရထိပါးခံရသူ၊ကာယကံရွင္ေတြနဲ႔ပါ
စစ္ေဆးစံုစမ္းတာဆိုေတာ႔အေရးယူမႈဟာထိထိေရာက္ေရာက္
ရိွလိမ္႕မယ္လို႕ထင္ခဲ႔တာေပါ့ေလ။အေမရိကန္နိုင္ငံဆိုတာကလည္း၊
ဒီမိုကေရစီေတြ၊လူ႕အခြင္႔အေရးေတြကိုကမၻာေပၚမွာအက်ယ္ဆံုးေအာ္ျပီး၊
က်ေနာ္တို႕လိုအာဏာရွင္စနစ္နဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္မႈ
ေအာက္ကမလြတ္လပ္တဲ႔နိုင္ငံေတြကိုထိထိေရာက္ေရာက္ကူညီတဲ႔နိုင္ငံလည္းျဖစ္၊
အာဏာရွင္ေတြ၊မတရားမႈေတြကိုဦးေဆာင္တိုက္ေနတဲ႔နိုင္ငံလည္းျဖစ္သလို၊
လြတ္လပ္ပြင္႕လင္းတဲ႔သတင္းေတြကိုသတင္းဌာနေတြထူေထာင္ျပီး၀ါဒျဖန္႔ေနတာ
ဆိုေတာ့ေလးစားသလို၊အားလည္းကိုးခဲ႔တယ္။
အခုေတာ့ၾကားေနရတဲ႔သတင္းေတြကစိတ္မေကာင္းစရာေတြ။ကိုယ္ျမင္ေတြ႔လိုတဲ႔
စံခ်ိန္၊စံညႊန္းအတိုင္းမျဖစ္လာတာကို၀မ္းနည္းရံုမိကလဲြလို႕ဘာမွမတတ္နိုင္။
ကိုယ္လည္းအမွန္တရားလို႕ကိုယ္ျမင္တဲ႔အရာကိုဖက္တြယ္မိလို႔ဖယ္တြန္းခံရတာ
ေတြလည္းရိွခဲ႔တာပဲေလ။
တခ်ိဳ႔အမွန္တရားဆိုတာေတြကအျပားသေဘာ(နွစ္ဘက္ျမင္အမွန္္)ေတြလည္းရိွသလို၊
ကိုယ္ကေသြးထြက္ေအာင္မွန္တာေတြေျပာမိလို႕ရြာျပင္ထုတ္ခံရတဲ႔ဇာတ္လမ္းေတြ
လည္းရိွတာပဲေလ။အခုကိစၥေတြကေတာ့မွန္တာကိုဆတ္ဆတ္္ထိမခံလို႕
ရြာျပင္ထုတ္ခံရတာလားလို႕အေတြးပြားမိတယ္။
ျပည္တြင္းကိုအားျဖည္႔ဘို႕(ဘတ္ဂ်က္လိုအပ္ခ်က္အရ)ျပည္ပ၀န္ထမ္းအားကို
ေလွ်ာ႔ခ်မယ္ဆိုရင္လည္း၊ျပည္ပ၀န္ထမ္းအသစ္ျပန္ခန႔္ေနတာေတြကလည္းရိွေနျပန္ေတာ့
ဒါလည္းမဟုတ္ေသးဘူး၊အခုဟာက၀ါရင္႕သတင္းေထာက္၀န္ထမ္းေတြကိုအလုပ္ျဖဳတ္၊ရာထူးတိုးမေပးဘဲ၊သက္တမ္းနုတဲ႔၀န္ထမ္းကိုခုန္ေက်ာ္ျပီးအယ္ဒီတာရာထူးတိုး၊ယာယီအသစ္
ခန္႔ထားတဲ႔၀န္ထမ္းေတြအျမဲတမ္းရာထူးတိုးခန္႔ေနတာဆိုေတာ့..မဟုတ္မွလဲြေရာ
ျဖဳတ၊္ထုတ္၊သတ္အေရးယူမႈေတြမ်ားလားလို႕ေတြးမိတယ္။
ထုတ္ပစ္သူေတြကိုလည္းအထက္အၾကီးအကဲကအခုဘဲေခၚေျပာ၊အခုဘဲရံုးကနွင္ခ်လိုက္တာ၊
ကိုယ္႔ပစၥည္းေတြေတာင္အကုန္မသယ္နိုင္ဘဲကမန္းကတမ္္းဆင္းသြားရတာဆိုေတာ့….
ၾကားရနား၀မသက္သာဆိုသလို၊ နွစ္ရွည္လမ်ားဌာနအက်ိဳးသယ္္ပိုးခဲ႔ရတဲ႔မိမိတို႕သတင္းေထာက္ေတြရဲ႔(လူတေယာက္ရဲ႔)
ဂုဏ္သိကၡာကိုေတာင္မငဲ႕ကြက္တဲ႔လူယဥ္ေက်းေတြဆိုသူေတြရဲ႔
ရပ္တည္မႈေတြကိုလည္းၾသခ်မိပါရဲ႔။
ထားပါေတာ့..ဒါကသတင္းဌာနတခုကိုင္ဆဲြထားတဲ႔ရပ္တည္မႈနဲ႔ဆံုးျဖတ္တဲ႔
ဥပေဒလည္းျဖစ္နိုင္တယ္။
ရန္သူလိုသေဘာထားျပီးအျပတ္ေခ်မႈန္းတာလည္းျဖစ္နိုင္တယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြနိႈက္နိုႈက္ခ်ြတ္ခ်ြတ္သိရင္ေတာင္ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းမေ၀ဖန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
မတရားတာ၊တရားတာေတြလည္းမေျပာလိုေတာ့ဘူး။
ဒီေခတ္ကမတရားဘူးဆိုသူေတြလည္းထိတ္ဆံုးေရာက္ေအာင္ပဲြခံခ်င္ခံေနတာ။
တရားမွ်တဖို႕တိုက္ပဲြ၀င္ေနသူေတြကလည္းေျမာင္းထဲက်ျပီး၊
က်ဆံုးရင္က်ဆံုးေနတဲ႔ေခတ္။
ဒါဏ္ရာအနာတရေတြၾကီးမားေနတဲ႔ေခတ္။
ဒီေဆာင္းပါးမွာအဓိကေျပာခ်င္တာက….
သတင္းသမားသတၱိ၊သတင္းသမားရပ္တည္ခ်က္ပါ။
ျပီးေတာ့..ထမင္းအိုးကဲြမွာေၾကာက္တဲ႔သတင္းေထာက္နဲ႔..
ထမင္းအိုးကဲြမွာမေၾကာက္တဲ႔သတင္းေထာက္ေတြအေၾကာင္း..။
အားလံုးသိတဲ႔အတိုင္း..
က်ေနာ္တို႕ေခတ္သတင္းေထာက္အမ်ားစုဟာ၊
မတရားတာကိုမတရားဘူးလို႕ေျပာရဲသူေတြသိတ္ရွားလာတယ္။
(ေျပာရဲရင္လည္းခံရျပီသာမွတ္)
သတင္းအလုပ္ကိုထမင္းစားဘို႕အလုပ္တခုလိုလုပ္လာၾကတယ္။
သတင္းသမားဆိုတာထမင္းစားဘို႕လုပ္ရျပီဆိုကတည္းကမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။
အမွန္တရားထက္ထမင္းအိုးပဲၾကည္႔ေနရေတာ့မွာေပါ့။
ေခတ္ကိုကထမင္းခ်က္္နဲ႔ထမင္းရွင္ေတာင္မကဲြျပားေတာ့တဲ႔ကာလကိုး။
“ဆင္းရဲမႈသည္တံခါးေပါက္က၀င္လာတဲ႔အခါ..
အမွန္တရားဟာျပဴတင္းေပါက္ကတိတ္တဆိတ္ထြက္သြားသည္”
ဆိုတဲ႔အဂၤလိပ္စကားပံုေလး..လိုေပါ့။

သတင္းသမားဆိုတာ၊ထမင္းငတ္မွာေတြးမေၾကာက္ရသလို၊ထမင္းအိုးအတြက္လည္းမပူပင္
မေၾကာင္႔မွျဖစ္မွာ။နို႕မဟုတ္၊ထမင္းအိုးလွည္႕ၾကည့္ေနတာနဲ႔သတင္းသမားေကာင္းျဖစ္လာမွာ
ေတာ့မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေနာ္ေ၀းေရာက္လာတာ၊သတင္းေထာက္တေယာက္ရဲ႔သခ်ိဳၤင္းကုန္းေရာက္ရသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။အေစာကထဲကေနာ္ေ၀းမွာအေျခစိုက္ေနတဲ႔DVBသတင္းဌာန
အေျခအေနနဲ႔အေနအထားကကိုယ္နဲ႔အံ၀င္ဂြင္က်မျဖစ္ေတာ့အဲဒီမွာအလုပ္၀င္လုပ္ဖို႕မျဖစ္နိုင္ဘူး။
DVBအေနနဲ႔လည္းကိုယ္႔ကိုအလုပ္ခန္႕ရင္ေပးရမဲ႔လစာကထိုင္းနယ္စပ္မွာသတင္းေထာက္
၅ေယာက္ေလာက္ခန္႕လို႕ရနိုင္တာေၾကာင္႔ကိုယ္႔ကိုအလုပ္မေပးနိုင္တာသဘာ၀က်ပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔သတင္းေထာက္ဆိုတာကိုကုန္တိုက္ကပစၥည္းတခုလိုေပါေခ်ာင္ေကာင္းေတာ့မရနိုင္ဘူးေလ။တာေ၀းေျပးေတာ့မယ္ဆိုပိုသိသာတာေပါ့။ကံအားေလ်ာ္စြာဘဲေနာ္ေ၀းေရာက္လာျပီး၃နွစ္ၾကာေတာ့ထမင္းစားဘို႕အလုပ္တခုရတယ္။သတင္းေထာက္လုပ္လည္းထမင္းအိုးမကဲြနိုင္ဘူး။
ဒါေပမဲ႔ကိုယ္႔စိတ္အလိုအတိုင္းအရင္လိုသတင္းမလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ထမင္းအိုးအတြက္အခ်ိန္ေပးရတယ္။ဒီေဆာင္းပါးေလးေရးဖို႕ေတာင္အခ်ိန္အားရဖို႕
မနည္းအားထုတ္ရတယ္။တခုခုရဖို႕တခုခုေတာ့ေပးရတာပဲ။
မူလRFAကရတဲ႔လစာကလည္းဥေရာပမွာေနထိုင္သူတေယာက္အတြက္ဆင္႔ပါးစပ္နွမ္းပက္
တာထက္ဆိုးတယ္ေလ။အပတ္စဥ္ေဆာင္းပါးေလးအသံလႊင္႕လို႕ရတဲ႔ေငြဆိုတာ၊နယ္စပ္နဲ႔ဒုကၡသည္စခန္းကကိုယ္႔မိသားစုနဲ႔မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြရယ္၊ဟိုေပးဒီကမ္းတိုလီမုတ္စနဲ႔ေတာင္
မေလာက္ဖူး။လကုန္ရင္ေငြ၀င္လို႕၀မ္းသာရမွာထက္၊တယ္လီဖုန္းခ၊မီးခ၊အိမ္လခနဲ႔တျခား
အေၾကြးစာရင္းေတြလာလို႕စိတ္ညစ္ရတာကပိုမ်ားတယ္။ဒါကဥေရာပေရာဂါ။တျခားျပည္ပ
ေရာက္ေတြလည္းထူးမျခားနားပါ။ထမင္းစားဘို႕အျပင္မွာအလုပ္တခု၊ဒါမွမဟုတ္၂ခုမလုပ္မျဖစ္လုပ္ရတယ္။ဒါမွအေၾကြးကင္းမယ္။အာအက္ဖ္ေအ၀န္ထမ္းတေယာက္လစာဆိုတာအနိမ္႔ဆံုး
တလေဒၚလာ၃၅၀၀ကေန၅၀၀၀ေက်ာ္ရိွတယ္။အယ္ဒီတာဆိုအနဲဆံုး၆ေထာင္ကေန
တေသာင္းၾကားပဲ။နယ္စပ္သတင္းေထာက္တေယာက္ဟာတလကိုသတင္းအပုဒ္၄၀ေက်ာ္
လုပ္မွေဒၚလာ၂ေထာင္မျပည္႔တတ္ဖူး။BBC၊VOA၊DVBတို႔ကမွတယ္လီဖုန္းခတို႕၊ကြန္ျပဴတာ၊
နဲ႔တျခားအေထာက္အကူျပဳကရိယာနဲ႔သင္တန္းကအစေထာက္ပံ႔အက်ိဳးေဆာင္ေပးတာရိွေပမဲ႔
RFAကမရိွဘူး။(အသံဖမ္းစက္ေလးတလံုးေတာ့ေပးတယ္၊အလုပ္ျပဳတ္ရင္ျပန္ေပးရတယ္၊မေပးရင္လစာထုတ္မေပးဘူး)ကိုယ္ရတဲ႔လစာရဲ႔၃ပံု၁ပံုကတယ္လီဖုန္းနဲ႔အင္တာနက္ဆက္သြယ္ခထဲပါသြားတယ္။က်န္တဲ႔ေငြထဲကအိမ္ခန္း၊မီးခ၊ေရခ၊အေပးအကမ္းအလႈအတန္း(ဒါကဒုကၡသည္ေတြၾကားမွာမလုပ္လို႕မရ)ထုတ္နႈတ္လိုက္ရင္တကိုယ္ေတာ္သမားကကိစၥမရိွေပမဲ႔၊မိသားစုနဲ႔ဆို၊ခေလးေက်ာင္းစရိတ္
မီးဖိုေခ်ာင္၊အေထြေထြကုန္က်စရိတ္နဲ႔ဆိုလကုန္ခါနီးတိုင္းေခါင္းမီးေတာက္တယ္။လင္မယားစကားမ်ားရတယ္။ဒါကသတင္းေထာက္ရဲ႔ထမင္းအိုးကိစၥ။ဒါေတာင္နယ္စပ္သတင္းေထာက္ေတြက(ထိုင္း၊အိႏိၵယ)ေဒၚလာေငြလဲနံႈးေလးေၾကာင္႕လုပ္နိုင္တာ။ဒီထက္ပိုျပီးသတင္းေထာက္လုပ္နိုင္ရတဲ႔
အေၾကာင္းအရင္းကကိုယ္႔ျပည္သူေတြရဲ႔အက်ိဳးေဆာင္ရတဲ႔ကုသိုလ္လည္းရ၊
၀မ္းလည္း၀၊ဂုဏ္သိကၡာရိွတဲ႔အလုပ္မို႕ပါ။သတင္းေထာက္အလုပ္စလုပ္ကတည္းက
သေဘာတူစာခ်ဳပ္မွာပါတာက၊ကိုယ္ကိုလည္းမလိုအပ္ရင္အခ်ိန္မေရြး၊အလုပ္ထုတ္နိုင္တယ္၊
ကိုယ္ကလည္းအခ်ိန္မေရြးထြက္နိုင္တယ္။ဘာေနွာင္ၾကိဳးမွမရိွဘူး။နစ္နာေၾကးလည္းမရနိုင္ဘူး၊
သတင္းေထာက္သက္တမ္းဘယ္ေလာက္ရိွရိွအေမရိကားမွာအေျခစိုက္တဲ႔အျမဲတမ္း၀န္ထမ္းေတြလိုေရွာင္တခင္ခြင္႔ေတြ၊ခရီးသြားစရိတ္ေတြ၊ေဆးကုသခြင္႔ေတြစတဲ႔ဘာအက်ိဳးခံစားခြင္႔မွမရိွဘူး။
ကိုယ္႕သတင္းသံုးရင္၊ပိုက္ဆံေပးမယ္၊မသံုးရင္မေပးဘူး။(ကိုယ္႕သတင္းမသံုးလို႕၊
ဆက္သြယ္ခနဲ႔လုပ္အားေတြအေဟာသိကံျဖစ္ျပီး၊ထမင္းလုတ္ျပဳတ္က်ခဲ႔တဲ႔
အၾကိမ္ေပါင္းလည္းမနည္း)
သတင္းေထာက္ကိုသက္ဆိုင္ရာနိုင္ငံအာဏာပိုင္ကဖမ္းရင္ေတာင္ကိုယ္႔သတင္းဌာနက
ဘာမွတာ၀န္မယူဘူး။ဒါကကိုယ္ေတြ႔၊ေျပာျပမယ္။အိႏိၵယနယ္စပ္မွာလႈပ္ရွားရင္းသတင္းပို႔ခဲ႔စဥ္
ကက်ေနာ္၂ၾကိမ္တိတိ(အိႏိၵယရဲကတၾကိမ္၊စစ္တပ္ကတၾကိမ္)ဖမ္းခံရတယ္။ဖမ္းရတာကလည္း
ကိုယ္႔သတင္းေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီးုျမန္မာစစ္အာဏာပိုင္ေတြကအိႏိၵယအာဏာပိုင္ေတြကိုတိုင္ၾကားလို႕(၂နိုင္ငံဆက္ဆံေရးကလည္းေကာင္းေအာင္လုပ္ခါစမို႕)အိႏိၵယအေရွ႔ေျမာက္ေဒသျပည္ထဲေရး
ဌာနက၀ရမ္းထုတ္ျပီးဖမ္းတာ။အဲဒီအေၾကာင္းအေတြ႔အၾကံဳေတြစိတ္၀င္စားရင္၊ေအာက္ကလင္႔ခ္၂ခုမွာဖတ္နိုင္ပါတယ္။
http://www.kaungkin.com/index.php?option=com_content&view=article&id=773%3A2012-05-13-13-25-22&catid=35%3A2009-04-17-01-29-53&Itemid=61

http://www.kaungkin.com/index.php?option=com_content&view=article&id=810%3A2012-07-18-02-55-27&catid=37%3A2009-04-17-01-30-25&Itemid=64
ျပန္လြတ္လာေတာ့၊ဌာနမႈဴးကဖံုးဆက္တယ္၊အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးတယ္။
ျပီးေတာ့…က်ေနာ္တသက္မေမ႕နိုင္တဲ႔စကားတခြန္းကိုေျပာသြားတယ္။
“ကိုယ္႔အႏၱရာယ္ကိုကိုယ္ၾကည္႔ေရွာင္၊
ဌာနကဘာမွလုပ္ေပးနိုင္မွာမဟုတ္ဖူး၊
ထမင္းအိုးကဲြသြားမယ္သတိထား”
အဲဒီစကားပဲ။သူေစတနာနဲ႔စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ဘဲသတိေပးျပီးေျပာတာလား၊
တာ၀န္မယူရဲလို႕ျပႆနာမရႈတ္ခ်င္လို႕ဘဲသတိေပးတာလားက်ေနာ္မေ၀ခဲြတတ္ဖူး။
က်ေနာ္သိတ္ကိုခံစားခဲ႔ရတယ္။“ထမင္းအိုးကဲြသြားမယ္”ဆိုတဲ႔စကားလံုးကို
က်ေနာ္အရမ္းတုန္လႈတ္ခဲ႔ဘူးတယ္။သိတ္ေၾကာက္ခဲ႔ဘူးတယ္။ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့
အဲဒီထက္အရင္၊လအနည္းငယ္ေလးမွာဘဲ(သတင္းေထာက္အလုပ္မရခင္)က်ေနာ္တို႕
အရမ္းဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ခဲ႔ဘူးလို႕၊ထမင္းနပ္မမွန္ခဲ႔လို႕၊ဆိုးရြားတဲ႔ရာသီဥတုဒါဏ္ကိုအေႏြးထည္၊
ေစာင္မလံုမေလာက္နဲ႔ျဖတ္သန္းခဲ႔ရလို႕ပါ။ဟုတ္တယ္။
တကယ္႔ကိုပဲက်ေနာ္တို႕နယ္စပ္ေရာက္ျမန္မာ႔ဒီမိုကေရစီအေရးလုပ္ခဲ႔ၾကသူေတြ
ဒုကၡေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။က်ေနာ္ဟာစာေရးတဲ႔အလုပ္နဲ႔သတင္းေထာက္အလုပ္ကုိ
၀ါသနာပါရံုတင္မက၊ကိုယ္႔နိုင္ငံသားေတြမလြတ္မလပ္ျဖစ္ေနတာကိုမခံမရပ္နိုင္လို႕၊
လံုျခံဳေရးထူထပ္တဲ႔နယ္စပ္ျဖတ္ျပီးျပည္တြင္းထဲအထိလုပ္အားေပးခိုင္းတာေတြဓာတ္ပံု
ရိုက္မွတ္တမ္းတင္၊အင္တာဗ်ဴးလုပ္သတင္းေတြယူခဲ႔တယ္။အဲဒီတံုးကေခတ္ျပိဳင္သတင္းဂ်ာနယ္
နဲ႔ေရဒီယိုသတင္းဌာနေတြကိုပို႕ခဲ႔တယ္။ကိုယ္႔ထက္အရင္)ဘီဘီစီနဲ႔၊အာအက္ဖ္ေအ)
သတင္းေထာက္ျဖစ္သြားတဲ႔အဲဒီတံုးကေရဒီယိုသတင္းေထာက္ေတြရဲ႔ရဲွဒိုးသတင္းေထာက္
လုပ္ျပီး(သူတို႕ကသတင္းတပုဒ္ရူပီး၅ေထာင္ေလာက္ရျပီး၊ကိုယ္႕ကို၅၀၀ေလာက္ေပးတာကိုပဲ
ေက်းဇူးရွင္ေတြလို၊၀မ္းေျမာက္ေက်နပ္ျပီးလုပ္ခဲ႔တာပါ)ထမင္းနပ္မွန္ရင္ျပီးတာပဲ၊သတင္း
ေတြမ်ားမ်ားျပန္႕ဘို႕လိုတယ္ဆိုတဲ႔ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔လုပ္ခဲ႔တယ္။
ကိုယ္ကိုတိုင္သတင္းေထာက္ျဖစ္ေတာ့အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့..။
ကိုယ္ကအာအက္ဖ္ေအကိုသတင္းေထာက္တရား၀င္မျဖစ္ခင္၂လေက်ာ္၃လေလာက္ကတည္းကသတင္းေတြအလကားပို႕ေနတာ။ဖက္စ္ဘိုး၊ဖံုးဘိုးေတြအကုန္အက်ခံလုပ္တာ၊
အေၾကြးေတာင္တင္တယ္။ထမင္းထက္သတင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႕။ဒါေပမဲ႔အနာခံရင္အသာစံရတယ္ဆိုသလို၊ကိုယ္ကသတင္းေထာက္ျဖစ္သြားတယ္။ေနာက္တလၾကာေတာ့အရင္အလကားလုပ္ခဲ႔တဲ႔
သတင္းတခ်ိဳ႔အတြက္ပါေငြျပန္ေပးတယ္။က်ေနာ္႔လက္ထဲမွာအိႏိၵယရူပီးေငြတသိန္းေက်ာ္
ဆိုတာျမင္ဘူးခဲ႔တာမႈတ္ဖူး။ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္၊အံ႔လည္းၾသ။ေနာက္တေန႕ခ်က္ခ်င္းက်ေနာ္တို႕ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ၊ေခါင္းအံုး၊ျခင္ေထာင္၊ဖ်ာ၊အိပ္ရာခင္းနဲ႔ေခါက္ကုတင္ေတြေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး၀ယ္ၾကတယ္။
(မယံုမရိွနဲ႔က်ေနာ္တို႕ျပည္ပမွာေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခဲ႔တာ၁၀နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေခါင္းအံုးနဲ႔မအိပ္ခဲ႔ရဖူး၊
ကိုယ္႔အက်ီၤ၊လံုျခည္နဲ႔အ၀တ္အစားကိုေခါက္ခက္ျပီးေခါင္းအံုးခုအိပ္ခဲ႔ရတာ၊အ၀တ္အစား
၂စုံ၃စံုကို၊စကၠဴဂ်ပ္ပံုး၊ဂ်ြတ္ဂ်ြတ္အိပ္ထဲထည္႕သိမ္းတာ၊အိပ္ေတြေသတၱာေတြေတာင္မရိွဘူး)
အဲလိုဘ၀ထဲရုတ္တရက္ေငြအထပ္လိုက္ၾကီး၀င္လာေတာ့ဘယ္ေျပာေကာင္းပါ့မလဲ။
ေျမၾကီးေပၚထင္းရႈးသတၱာျပားအတိုအစေတြ၊ဖ်ာစုတ္ေတြခင္းျပီးေစာင္တထည္၂ေယာက္ပူးျခံဳရတဲ႔ဘ၀ကလြတ္ျပီေပါ့။ျခင္လည္းအကိုက္မခံရေတာ့ဘူး။မနက္လင္းတဲ႔ထိတေရးထဲပဲ။
ေန႔ခ်င္းညခ်င္းသူေဌးျဖစ္သြားတာကိုး။ထမင္းအိုးလည္းေျပာင္ေျပာင္ေရာင္ေရာင္ျဖစ္လာျပီ။အရင္လိုဆီမပါေရလံုျပဳတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ဘဲ႔နွယ္ဗ်ာ။အဲေလာက္အိပ္ေကာင္းျခင္း၊စားေကာင္းျခင္းဘ၀ကို
ေရာက္တာမွတနွစ္မျပည္႕ေသးဘူး၊“ထမင္းအိုးကဲြသြားမယ္ေနာ္၊သတိထား”လို႕ေျပာခံရေတာ့….။
စဥ္းစားသာၾကည့္႔..၊က်ေနာ္အဲဒီေန႔ကတညလံုးအိပ္မရဘူး။ဟိုဘက္ကုတင္ေတြမွာကိုယ္႕ထက္ငယ္တဲ႔ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကေတာ့တခူးခူးနဲ႔အိပ္မက္ေတြေကာင္းေနတယ္။က်ေနာ္သူတို႕ကိုဘာမွ
မေျပာရက္လို႕တခုမွျပန္မေျပာခဲ႔ဘူး။တေယာက္ထဲၾကိတ္ခံစားေနရတယ္။သူတို႕အားလံုးက်ေနာ္လဲရင္ျပိဳကုန္မွာဆိုတဲ႔အသိလည္း၀င္လာတယ္။
က်ေနာ္စဥ္းစားတယ္။ထမင္းအိုးမကဲြေအာင္တခုခုျပင္ထားရမယ္။ကိုယ္႔ထမင္းအိုးကိုသူတပါးက
ခဲြလို႕ကဲြရတဲ႔ဘ၀ေတာ့အျဖစ္မခံဘူး။ဒီအိုးကိုခဲြရင္၊ေနာက္အိုးေတြရိွထားေအာင္လုပ္ရမယ္။
ဒါမွအက်မနာမွာ။ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာဆက္လုပ္နိုင္မွာ။ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈနဲ႔မေၾကာက္တရားရိွထားဖို႕လိုတယ္။အရင္ကငတ္ျပတ္ေနတံုးကဘာမွဂရုမစိုက္ခဲ႔ေပမဲ႔အခုေတာ့အေၾကာက္တရားေတြေပၚလာတယ္။မိမိိကိုယ္မိမိကာကြယ္ေရးအစီအမံေတြလုပ္ဖို႕စဥ္းစားလာတယ္။
ထမင္းအိုးအေၾကာင္းစဥ္းစားေနရတဲ႔သတင္းသမားမျဖစ္ခ်င္ဘူး။
သတင္းသမားဆိုတာထမင္းစားဘို႕အေၾကာင္းစဥ္းစားရတာသဘာ၀မက်ဘူး။
ဒါေတြစဥ္းစားေနရင္ဘယ္႔နွယ္လုပ္ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ႔အမွန္တရားေတြေဖာ္ထုတ္နိုင္မွာလဲ
ဆိုတဲ႔အေတြးေတြ၀င္လာတယ္။
ထမင္းစားဘို႕သတင္းသမားလုပ္တာမဟုတ္ဘဲ၊သတင္းသမားျဖစ္ဘို႕ထမင္းစားရတဲ႔ဘ၀ဆိုတာ
လက္ေတြ႔မွာထင္သလိုလြယ္တာေတာ့မဟုတ္။ကိုယ္ကလည္းအလုပ္အေပၚသစၥာထားလုပ္ရသလို
ကိုယ္႔အေပၚလည္းကိုယ္႔အလုပ္ဌာနအၾကီးအကဲေတြကေစတနာထားမွျဖစ္တဲ႔ကိစၥပါ။
ကိုယ္ကကိုယ္႔အလုပ္ကိုျပီးစလြယ္၊ေစတနာမထားဘဲလုပ္မယ္ဆိုကိုယ္႕အလုပ္လည္းမေအာင္ျမင္သလို၊ကိုယ္႔အထက္အၾကီးအကဲကလည္းနွစ္သက္မွာမဟုတ္ဖူး။အဲလိုပဲ၊ကိုယ္႔အထက္အၾကီးအကဲကကိုယ္႔လက္ေအာက္ငယ္သားအေပၚအားေပးျမွင္႕တင္လိုစိတ္လည္းမရိွ၊ေစတနာလည္းမပါ၊ကိုယ္႔နာမည္ရဖို႕၊ရာထူးတက္ဖို႕၊ေငြရဖို႕ဆိုတဲ႔အတၱစိတ္ကလြန္ကဲေနရင္လည္းကိုယ္႔ေအာက္က
သတင္းေထာက္ေတြရဲ႔အားထုတ္မႈနဲ႔အရည္အေသြးကိုဂရုျပဳမိမွာမဟုတ္သလို၊ေစတနာထား
အားေပးေနမွာလည္းမဟုတ္ဖူး။အဲလိုအထက္ေအာက္အျပန္အလွန္၊နားလည္မႈ၊အားေပးကူညီမႈမရိွရင္သတင္းဌာနမွမဟုတ္ဖူးဘယ္လုပ္ငန္းမဆိုတိုးတက္လာမွာမဟုတ္ဖူး။ပဋိပကၡေတြနဲ႔
ဆက္တိုက္ေတြ႔ေနမယ္။စိတ္ထဲမွာ..ဆူးေတြ၊အငုတ္ေတြနဲ႔အတူတဲြအလုပ္ေနရရင္ဘယ္…
စိတ္ၾကည္နိုင္ပါေတာ့မလဲ။အေနွးနဲ႔အျမန္တေန႕ပ်က္မွာေပါ့။
အဲဒီေတာ့သတင္းအလုပ္ကိုေငြေၾကးေပၚမ႑ိုင္မထားဘဲ၊ကိုယ္႔သတင္းေကာင္းသထက္ပိုေကာင္းဖို႕နဲ႔သတင္းနားဆင္သူေတြျပည္႔ျပည္႔စံုစံုသိနိုင္ဖို႕ပဲအာရံုထားျပီးေစတနာနဲ႔သတင္းေတြလုပ္ဖို႕
ဘဲရိွတယ္။
ေငြေၾကးကိစၥကသတင္းအလုပ္ေပၚအနိုင္ယူရင္ဘာဂုဏ္သိကၡာမွရိွေတာ့မွာမဟုတ္ဖူး။
အမွန္တရားလမ္းညႊန္တဲ႔အလုပ္ကိုစီးပြားေရးေက်ာေထာက္ေနာက္ခံသြားလုပ္တာနဲ႔
အဲဒီအမွန္တရားကကိုယ္႕ကိုေက်ာခိုင္းသြားလိမ္႔မယ္။ ေငြမ်က္နွာၾကည္႔တာဟာကိုယ္႔သတင္းအလုပ္ကိုသစာၥေဖာက္လိုက္တာနဲ႔အတူတူပဲ။
သတင္းသမားဆိုတာစီးပြားရွာသမားမျဖစ္သင္႔ဘူး။
ေရွးဦးသတင္းစာဆရာၾကီးေတြျဖစ္တဲ႔ဘိုး၀ဇီယ၊ဆရာၾကီးျမိဳ႔မေမာင္တို႕အစ၊ဂ်ာနယ္ေက်ာ္
ဦးခ်စ္ေမာင္၊ဆရာၾကီးဦးထြန္းေဖ၊ဇ၀နတို႕အလယ္၊လူထုဦးလွတို႕ဦးစိန္၀င္းတို႕အဆံုးသတင္းစာဆရာအဆက္ဆက္ဟာထမင္းအိုးကိုဖီဆန္ျပီး၊
ေငြေရးေၾကးေရးေတြအာခံျပီးျပည္သူ႔သတင္းသမားေတြအျဖစ္ကိုယ္တိုင္လည္းအားထုတ္ခဲ႔သလို၊
မ်ိဳးဆက္ေကာင္း၊တပည္႕ေကာင္းေတြလည္းေမြးထုတ္ခဲ႔တယ္။က်ေနာ္တို႕ေခတ္က်ေတာ႔ ေၾကးဥစၥာ၊ရာထူး၊ဂုဏ္အရိွန္အ၀ွာနဲ႔မိမိတို႕ဂုဏ္သိကၡာေတြ၊ကိုယ္က်င္႕တရားေတြကိုခတ္ေပါေပါ
လဲစားေနသလို၊ကိုယ္႔ထက္သာမနာလိုတဲ႔တြန္းထိုး၊တို႕ေထာင္၊နင္းတက္္၊ေရွာင္ေျပး
သတင္းသမားေတြ၊အယ္ဒီတာေတြမိႈလိုေပါက္ေနတာေတြ႔ရေတာ့တယ္။မ်ိဳးဆက္ေကာင္းေတြေမြးထုတ္ဖို႕ေတာ့စိတ္ေတာင္ကူးလို႕မရ။
တခ်ိန္ကျမန္မာ႔သတင္းေလာကကိုတသစ္ဆန္းေပးတဲ႔၊ေက်းဇူးျပဳခဲ႔တဲ႔ဆရာ႔ဆရာၾကီးေတြကို
အားနာဖို႕၊မ်က္နွာပူဖို႕ေတာင္ေကာင္းေသး။
အဲလိုေခတ္ဆိုးၾကီးထဲမွာဘဲေထာင္မေၾကာက္၊တန္းမေၾကာက္၊စစ္အာဏာရွင္ေတြလက္ခုတ္ထဲ
ကေန၊ရသမွ်အခြင္႕အေရးကိုခ်ဲ႔ကားယူျပီးအမွန္္တရားအတြက္ရပ္တည္ေနတဲ႔
လူလတ္၊လူငယ္သတင္းစာသမားေတြကိုအေလးျပဳမိပါရဲ႔။ေလးစားဂုဏ္ယူမိပါရဲ႔။
စာေပစီစစ္ေရးနဲ႔၊မတရားဥပေဒကိုအံတုျပီးျပည္သူေတြသတင္းမွန္ေတြသိရဖို႕ကိုယ္ထမင္းအိုးအကဲြခံျပီးလုပ္ေနတဲ႔၊သတၱိေျပာင္ေျမာက္တဲ႔သတင္းသမားေတြကိုၾကည္႔ျပီးက်ေနာ္တို႕ခြန္အားရခဲ႔တယ္။အားတက္ခဲ႔တယ္။ေအာ္…ျခစားေနတဲ႔သတင္းေလာကၾကီးထဲမွာအဲလိုအနစ္နာခံလုပ္ေနတဲ႔
သတင္းသမားေတြရိွေနေသးတာပဲ။ငါကဘာေကာင္မို႕လို႕လဲ?သူတို႕ေတာင္ဘ၀ပ်က္ခံ
လုပ္ေနတာငါကထမင္းအိုးေလးကဲြမွာဘာေၾကာက္ေနရအံုးမွာလဲ၊သူတို႕ကမွမိသားစုဘ၀တခုလံုး
ဖ်က္ဆီးေျခမႊခံရတာ၊ငါကတေယာက္ထဲခံရတာဘာမႈစရာလိုလို႕လဲဆိုတဲ႔သတိၱေတြလည္း
ေပၚလာေလရဲ႔။ေအာ္ေခတ္ၾကီးတခုထဲမွာပဲအျပဳသမားနဲ႔အဖ်က္သမားဆိုတာတျပိဳင္ထဲေပၚလာ
တတ္တာပဲ…။အဲလိုသံေ၀ဂေတြယူ၊ခြန္အားေတြရျပန္ေတာ့လည္း..ျပည္တြင္းကစြန္႔လႊတ္
အနစ္နာခံလုပ္ေနတဲ႔သတင္းသမားေတြကိုေက်းဇူးတင္လိုက္တာ။

(သတင္းေထာက္ကိုညိဳ)
ေအာက္တိုလာ၂၂၊၂၀၁၂