ေရႊအိမ္စည္စာၾကည့္တိုက္ - စာေပဒါနျပဳသည္ shared Shwe Eaim Si's photo.
အလိုအပ္ဆံုး............။ Dec 29, 2008 3:43 AM for everyoneေကသာ
အေမရိကားရွိ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္လို႔ ဖတ္ရဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ။
တစ္ခါက တကၠသိုလ္...တခုတြင္ ေက်ာင္းဆင္းခါနီး ဆရာက ....
"ကစားနည္းတခု ကစားရေအာင္..ဆရာနဲ႔အတူ ဘယ္သူပါဦးမလဲ" ေက်ာင္းသူတဦး
ထရပ္ျပီး စတိတ္စင္ေပၚ တက္လိုက္သည္။
ဆရာက "သင္ပုန္းေပၚမွာ ကိုယ့္နဲ႔အရင္းႏွီးဆံုး လူ(၂၀)ဦးရဲ႔ နာမည္ကို ေရးလိုက္ပါ"
သူမက ဆရာေျပာသည့္အတိုင္း အိမ္နီးခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊
မိသားစု နာမည္မ်ားကို ေရးခ်လိုက္သည္။
ထိ႔ုေနာက္ ဆရာက "အဲဒီ နာမည္ေတြထဲက မရွိလဲျဖစ္တယ္၊ မလိုအပ္ဘူးလို႔ ထင္တဲ့
နာမည္ကို ဖ်က္လိုက္ပါ"
အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္၏ နာမည္ကို သူမ ဖ်က္လိုက္သည္။
" ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ဖ်က္လိုက္ပါဦး"
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ နာမည္ကို ဖ်က္လိုက္ျပန္သည္။
ဆရာေျပာတိုင္း သူမက တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ဖ်က္လိုက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး
သင္ပုန္းေပၚတြင္ လူသံုးဦးသာ က်န္ခဲ့သည္။ ထိုသူမ်ားမွာ မိဘ၊
လင္ေယာက္်ားႏွင့္ သားသမီးျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုး စိတ္၀င္တစား
သင္ပုန္းကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။ စာသင္ခန္း တစ္ခုလံုးမွာ
တိတ္ဆိတ္ေနျပီး ကစားနည္း တစ္ခု ကစားေနတာႏွင့္ပင္ မတူေတာ့ေပ။ ဆရာက
တည္ျငိမ္ေသာ အသံျဖင့္ နာမည္တစ္ခု ထပ္ဖ်က္ခိုင္းျပန္သည္။ သူမမွာ
အေရြးရခက္ေသာဟန္ျဖင့္ အၾကာၾကီး စဥ္းစားျပီးမွ မိဘ ဆိုသည့္ နာမည္ကို
ၾကက္ေျခခတ္ ဖ်က္ခ်လိုက္သည္။
"ေနာက္တေယာက္ ထပ္ဖ်က္လိုက္" ေဘးမွ ဆရာ၏ အသံက ထပ္မံ ထြက္လာျပန္သည္။
ဒီတစ္ေခါက္ သူမဖ်က္ခ်ဖို႔ လက္ေျမွာက္ရာတြင္ပင္ အင္အားကုန္ခမ္း
ေနဟန္တူသည္။ လက္ကုိ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေျမွာက္ျပီး သားသမီးဆိုသည့္ နာမည္ကို
ဖ်က္ခ်သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳက္နက္ စိတ္ထိခိုက္ေသာ အသံျဖင့္ ခ်ံဳးပဲြခ်
ငိုေၾကြးေလေတာ့သည္။ ဆရာက သူမအား ႏွစ္သိမ့္ျပီး....
"ကိုယ့္ရဲ႔ အလိုအပ္ဆံုးနဲ႔ အရင္းဆံုးလူဟာ မိဘနဲ႔ သားသမီး ျဖစ္သင့္ပါတယ္။
မိဘက ကိုယ့္ကို ၾကီးျပင္းလာတဲ့အထိ ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ သားသမီးက
ကိုယ့္၀မ္းနဲ႔ လြယ္ျပီး ေမြးထားရတဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔က အစား
ျပန္မရႏိုင္တဲ့ လူေတြျဖစ္တယ္။ လင္ေယာက္်ားက ေနာက္တစ္ေယာက္
ထပ္ယူလို႔ရပါလွ်က္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔မဖ်က္ဘဲ ခ်န္ထားခဲ့ရသလဲ" ဟုေမးေလသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း သူမ၏ အေျဖကို စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။
သူမက ..."အခ်ိန္ေတြ တေရြ႔ေရြ႔ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အမွ် မိဘေတြက ကြ်န္မကို
ထားျပီး အရင္ ထြက္သြားၾကလိမ့္မယ္။ သား သမီးေတြကလဲ ၾကီးျပင္းလာရင္
ကြ်န္မကို ခဲြျပီး သြားၾကလိမ့္မယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မ ေဘးမွာ
တသက္လံုး ကူညီ ေဖးမမဲ့ သူဟာ ကြ်န္မခင္ပြန္းသာ ျဖစ္ပါေတာ့မယ္။
ဒါေၾကာင့္သူ႔ကို မဖ်က္ဘဲ ခ်န္ထားခဲ့ရျခင္း ျဖစ္တယ္" ဟု တည္ျငိမ္စြာ
ျပန္ေျဖေလသည္။
ဘ၀မွာ အလိုအပ္ဆံုးလူဟာ ဘယ္သူျဖစ္ႏိုင္မလဲ...?
"အသြားမေတာ္ တလွမ္း၊ အစားမေတာ္ တလုတ္" ဆိုသလို "အယူမေတာ္ တသက္"
လို႔ေရာ ေျပာလို႔ ရႏိုင္မလား...ဒါမွမဟုတ္.....
"အိမ္ေထာင္မွု၊ ဘုရားတည္
ေဆးမွင္ရည္ စုတ္ထိုး
ဤသံုးမ်ဳိး ခ်က္မပိုင္လွ်င္
ေနာင္ျပင္ရန္ ခက္လိမ့္မည္ " ဆိုတဲ့ အတိုင္း ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ အတြက္ေတာ့
ဆရာေျပာသလို မေကာင္းရင္ ေနာက္တေယာက္ေျပာင္းလို႔ ျဖစ္ပါ့မလား.. ကြ်န္မကို
ေမးခဲ့ရင္ ျပန္ေျဖဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုး အေျဖကို
ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္နဲ႔ ေျဖခဲ့တဲ့ အဲဒီ ေက်ာင္းသူကေတာင္ မိဘနဲ႔
သားသမီးကို ဖ်က္တဲ့အခ်ိန္မွာ တု႔ံဆိုင္းေနခဲ့ေသးတယ္။ ကြ်န္မလိုေျဖဖို႔
အေျဖေတာင္ မရွိတဲ့ လူကေတာ့ အဲေနရာမွာတင္ မူးလဲသြားမလား မေျပာတတ္ပါဘူး။
အခုေတာ့ အေဖ့ေဘးမွာ အေမပဲက်န္ျပီး အေမ့ေဘးမွာ အေဖပဲက်န္ေနခဲ့တဲ့
လူေတြကိုေမးရင္ ဘာမ်ားျပန္ေျဖလိမ့္မလဲ......?
============
တကယ္ေတာ့ပံုျပင္ေလးကိုၾကိုက္လို
ေလးစားေသာ
ေရႊအိမ္စည္
အေမရိကားရွိ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္လို႔ ဖတ္ရဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ။
တစ္ခါက တကၠသိုလ္...တခုတြင္ ေက်ာင္းဆင္းခါနီး ဆရာက ....
"ကစားနည္းတခု ကစားရေအာင္..ဆရာနဲ႔အတူ ဘယ္သူပါဦးမလဲ" ေက်ာင္းသူတဦး
ထရပ္ျပီး စတိတ္စင္ေပၚ တက္လိုက္သည္။
ဆရာက "သင္ပုန္းေပၚမွာ ကိုယ့္နဲ႔အရင္းႏွီးဆံုး လူ(၂၀)ဦးရဲ႔ နာမည္ကို ေရးလိုက္ပါ"
သူမက ဆရာေျပာသည့္အတိုင္း အိမ္နီးခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊
မိသားစု နာမည္မ်ားကို ေရးခ်လိုက္သည္။
ထိ႔ုေနာက္ ဆရာက "အဲဒီ နာမည္ေတြထဲက မရွိလဲျဖစ္တယ္၊ မလိုအပ္ဘူးလို႔ ထင္တဲ့
နာမည္ကို ဖ်က္လိုက္ပါ"
အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္၏ နာမည္ကို သူမ ဖ်က္လိုက္သည္။
" ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ဖ်က္လိုက္ပါဦး"
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ နာမည္ကို ဖ်က္လိုက္ျပန္သည္။
ဆရာေျပာတိုင္း သူမက တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ဖ်က္လိုက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး
သင္ပုန္းေပၚတြင္ လူသံုးဦးသာ က်န္ခဲ့သည္။ ထိုသူမ်ားမွာ မိဘ၊
လင္ေယာက္်ားႏွင့္ သားသမီးျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုး စိတ္၀င္တစား
သင္ပုန္းကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။ စာသင္ခန္း တစ္ခုလံုးမွာ
တိတ္ဆိတ္ေနျပီး ကစားနည္း တစ္ခု ကစားေနတာႏွင့္ပင္ မတူေတာ့ေပ။ ဆရာက
တည္ျငိမ္ေသာ အသံျဖင့္ နာမည္တစ္ခု ထပ္ဖ်က္ခိုင္းျပန္သည္။ သူမမွာ
အေရြးရခက္ေသာဟန္ျဖင့္ အၾကာၾကီး စဥ္းစားျပီးမွ မိဘ ဆိုသည့္ နာမည္ကို
ၾကက္ေျခခတ္ ဖ်က္ခ်လိုက္သည္။
"ေနာက္တေယာက္ ထပ္ဖ်က္လိုက္" ေဘးမွ ဆရာ၏ အသံက ထပ္မံ ထြက္လာျပန္သည္။
ဒီတစ္ေခါက္ သူမဖ်က္ခ်ဖို႔ လက္ေျမွာက္ရာတြင္ပင္ အင္အားကုန္ခမ္း
ေနဟန္တူသည္။ လက္ကုိ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေျမွာက္ျပီး သားသမီးဆိုသည့္ နာမည္ကို
ဖ်က္ခ်သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳက္နက္ စိတ္ထိခိုက္ေသာ အသံျဖင့္ ခ်ံဳးပဲြခ်
ငိုေၾကြးေလေတာ့သည္။ ဆရာက သူမအား ႏွစ္သိမ့္ျပီး....
"ကိုယ့္ရဲ႔ အလိုအပ္ဆံုးနဲ႔ အရင္းဆံုးလူဟာ မိဘနဲ႔ သားသမီး ျဖစ္သင့္ပါတယ္။
မိဘက ကိုယ့္ကို ၾကီးျပင္းလာတဲ့အထိ ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ သားသမီးက
ကိုယ့္၀မ္းနဲ႔ လြယ္ျပီး ေမြးထားရတဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔က အစား
ျပန္မရႏိုင္တဲ့ လူေတြျဖစ္တယ္။ လင္ေယာက္်ားက ေနာက္တစ္ေယာက္
ထပ္ယူလို႔ရပါလွ်က္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔မဖ်က္ဘဲ ခ်န္ထားခဲ့ရသလဲ" ဟုေမးေလသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း သူမ၏ အေျဖကို စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။
သူမက ..."အခ်ိန္ေတြ တေရြ႔ေရြ႔ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အမွ် မိဘေတြက ကြ်န္မကို
ထားျပီး အရင္ ထြက္သြားၾကလိမ့္မယ္။ သား သမီးေတြကလဲ ၾကီးျပင္းလာရင္
ကြ်န္မကို ခဲြျပီး သြားၾကလိမ့္မယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မ ေဘးမွာ
တသက္လံုး ကူညီ ေဖးမမဲ့ သူဟာ ကြ်န္မခင္ပြန္းသာ ျဖစ္ပါေတာ့မယ္။
ဒါေၾကာင့္သူ႔ကို မဖ်က္ဘဲ ခ်န္ထားခဲ့ရျခင္း ျဖစ္တယ္" ဟု တည္ျငိမ္စြာ
ျပန္ေျဖေလသည္။
ဘ၀မွာ အလိုအပ္ဆံုးလူဟာ ဘယ္သူျဖစ္ႏိုင္မလဲ...?
"အသြားမေတာ္ တလွမ္း၊ အစားမေတာ္ တလုတ္" ဆိုသလို "အယူမေတာ္ တသက္"
လို႔ေရာ ေျပာလို႔ ရႏိုင္မလား...ဒါမွမဟုတ္.....
"အိမ္ေထာင္မွု၊ ဘုရားတည္
ေဆးမွင္ရည္ စုတ္ထိုး
ဤသံုးမ်ဳိး ခ်က္မပိုင္လွ်င္
ေနာင္ျပင္ရန္ ခက္လိမ့္မည္ " ဆိုတဲ့ အတိုင္း ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ အတြက္ေတာ့
ဆရာေျပာသလို မေကာင္းရင္ ေနာက္တေယာက္ေျပာင္းလို႔ ျဖစ္ပါ့မလား.. ကြ်န္မကို
ေမးခဲ့ရင္ ျပန္ေျဖဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုး အေျဖကို
ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္နဲ႔ ေျဖခဲ့တဲ့ အဲဒီ ေက်ာင္းသူကေတာင္ မိဘနဲ႔
သားသမီးကို ဖ်က္တဲ့အခ်ိန္မွာ တု႔ံဆိုင္းေနခဲ့ေသးတယ္။ ကြ်န္မလိုေျဖဖို႔
အေျဖေတာင္ မရွိတဲ့ လူကေတာ့ အဲေနရာမွာတင္ မူးလဲသြားမလား မေျပာတတ္ပါဘူး။
အခုေတာ့ အေဖ့ေဘးမွာ အေမပဲက်န္ျပီး အေမ့ေဘးမွာ အေဖပဲက်န္ေနခဲ့တဲ့
လူေတြကိုေမးရင္ ဘာမ်ားျပန္ေျဖလိမ့္မလဲ......?
============
တကယ္ေတာ့ပံုျပင္ေလးကိုၾကိုက္လို
ေလးစားေသာ
ေရႊအိမ္စည္
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။