04 December 2012 |By Good Health
အဆစ္ေရာင္ေရာဂါ ရွိသူေတြဟာ ေရြ႕လ်ားမႈျပဳလုပ္ရာမွာ အကန္႔အသတ္ ရွိတာေၾကာင့္
ေန႔စဥ္ျပဳ လုပ္ေနက် အလုပ္ေတြကို ၿပီးဆံုးေအာင္လုပ္ဖို႔ ခက္ခဲတတ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိပ္စက္ ရာမွာ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစတတ္ပါ တယ္။ ခါးကိုက္တာ၊ တင္ပါး လက္ေမာင္းနဲ႔ ေျခေထာက္ နာက်င္တာ ေတြေၾကာင့္ အိပ္ေရး ပ်က္တတ္ပါ တယ္။ အဆစ္ေရာင္ေရာဂါရွိသူ သံုးေယာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္ဟာ အိပ္စက္မႈဆိုင္ရာ ျပႆနာေတြျဖစ္ တတ္ပါတယ္။ အဆစ္ေရာင္ တာေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္႐ံုမက အိပ္ေရးပ်က္တာေၾကာင့္လည္း အဆစ္ေရာင္တဲ့ အေျခအေန ပိုဆိုးေစ တတ္ပါတယ္။ အ႐ိုးအဆစ္ေရာင္ေရာဂါဟာ အ႐ိုးကို အကာအကြယ္ေပးထားတဲ့ အ႐ိုးႏုေတြ ပ်က္စီးရာမွ စတင္ျဖစ္ ေပၚတတ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္မွန္း တိတိက်က် မသိေပမယ့္ မ်ိဳး႐ိုးဗီဇ၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္၊ အသက္အရြယ္ေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္တယ္လို႔ ထင္မွတ္ၾကပါတယ္။ အဆစ္နာၿပီး ေရာင္ ရမ္းတာဟာ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေရာင္ရမ္းမႈ ျဖစ္ေစတဲ့ ေမာ္လီက်ဴးေတြက အဆစ္ထဲ ကို ေရာက္ရွိသြားတာေၾကာင့္ပါ။အိပ္ေရး မဝတာေၾကာင့္ ေသြးျဖဴဥမွ ျပဳလုပ္တဲ့ ေရာင္ရမ္းမႈပစၥည္း Interleukin-1 (LL1) ေတြ မ်ားျပားလာၿပီး အ႐ိုးအဆစ္ေရာင္ ေရာဂါျဖစ္ေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္ႏိုင္ပါတယ္။ အိပ္ေရး မဝတာေၾကာင့္ ခုခံအားစနစ္ဟာ အလုပ္အလြန္လုပ္ရၿပီး LL1 ထုတ္လုပ္တဲ့ ေသြးျဖဴဥေတြဟာ အဆစ္အတြင္း ကပ္ရင္း အ႐ိုးႏုကို စားကာ အဆစ္ေရာင္ရမ္း မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အိပ္စက္ခ်ိန္မွာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ေရာင္ ရမ္းမႈအဆင့္ အနိမ့္ဆံုးျဖစ္ၿပီး အနာ က်က္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ပိုမ်ားပါ တယ္။ အိပ္ခ်ိန္ရဲ႕ ၁၅ မွ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ဟာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ အဆင့္ (Deep Sleep) ျဖစ္သင့္ၿပီး ညစဥ္ တစ္နာရီခြဲမွ ႏွစ္နာရီအထိ ရွိသင့္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာ ခုခံအားစနစ္ အသန္မာဆံုးအခ်ိန္နဲ႔ စြမ္းအင္ေတြ ျပန္လည္ ျပည့္ဝတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔အတြက္ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရၿပီး ဒီအဆင့္ဟာလည္း အိပ္ခ်ိန္ရဲ႕ ပထမ တစ္ဝက္မွာသာ ရရွိတတ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ အတြင္းခႏၶာကိုယ္ ေရြ႕လ်ားေနတာဟာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ အဆင့္ မဟုတ္ပါဘူး။အဆစ္ေရာင္ရမ္းတာဟာ ခႏၶာကိုယ္တြင္း ေရာင္ရမ္းပစၥည္းေတြ မ်ားျပားေနတာ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ အဆစ္ေဝဒနာ သက္သာေစဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေဟာ္မုန္း အလုပ္လုပ္မႈကိုလည္း ေႏွာင့္ယွက္တာေၾကာင့္ပါ။ ႀကီးထြားေဟာ္မုန္းေတြဟာ ေန႔အခ်ိန္မွာ အနည္းငယ္သာ ထြက္ရွိတတ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ ေပ်ာ္ေနစဥ္ အတြင္းမွာ အမ်ားအျပား ထြက္ရွိလာပါတယ္။ ဒီႀကီးထြားေဟာ္မုန္း ေတြဟာ တစ္သွ်ဴးေတြကို ျပန္လည္ျပဳ ျပင္တာ၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ထိန္းသိမ္းတာ နဲ႔ အ႐ိုးနဲ႔ ေကာ္လဂ်င္ေတြကို ျပန္လည္ အစားထိုးတာ အပါအဝင္ ခႏၶာကိုယ္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ အမ်ားစုအတြက္ အ ေရးႀကီးပါတယ္။ ေရာင္ရမ္းမႈျဖစ္စဥ္ ေၾကာင့္ ႀကီးထြားေဟာ္မုန္းေတြ ေလ်ာ့ နည္းတတ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ တာေၾကာင့္ ဒီေဟာ္မုန္းေတြ ျမင့္တက္ လာပါတယ္။
ေန႔စဥ္ျပဳ လုပ္ေနက် အလုပ္ေတြကို ၿပီးဆံုးေအာင္လုပ္ဖို႔ ခက္ခဲတတ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိပ္စက္ ရာမွာ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစတတ္ပါ တယ္။ ခါးကိုက္တာ၊ တင္ပါး လက္ေမာင္းနဲ႔ ေျခေထာက္ နာက်င္တာ ေတြေၾကာင့္ အိပ္ေရး ပ်က္တတ္ပါ တယ္။ အဆစ္ေရာင္ေရာဂါရွိသူ သံုးေယာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္ဟာ အိပ္စက္မႈဆိုင္ရာ ျပႆနာေတြျဖစ္ တတ္ပါတယ္။ အဆစ္ေရာင္ တာေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္႐ံုမက အိပ္ေရးပ်က္တာေၾကာင့္လည္း အဆစ္ေရာင္တဲ့ အေျခအေန ပိုဆိုးေစ တတ္ပါတယ္။ အ႐ိုးအဆစ္ေရာင္ေရာဂါဟာ အ႐ိုးကို အကာအကြယ္ေပးထားတဲ့ အ႐ိုးႏုေတြ ပ်က္စီးရာမွ စတင္ျဖစ္ ေပၚတတ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္မွန္း တိတိက်က် မသိေပမယ့္ မ်ိဳး႐ိုးဗီဇ၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္၊ အသက္အရြယ္ေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္တယ္လို႔ ထင္မွတ္ၾကပါတယ္။ အဆစ္နာၿပီး ေရာင္ ရမ္းတာဟာ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေရာင္ရမ္းမႈ ျဖစ္ေစတဲ့ ေမာ္လီက်ဴးေတြက အဆစ္ထဲ ကို ေရာက္ရွိသြားတာေၾကာင့္ပါ။အိပ္ေရး မဝတာေၾကာင့္ ေသြးျဖဴဥမွ ျပဳလုပ္တဲ့ ေရာင္ရမ္းမႈပစၥည္း Interleukin-1 (LL1) ေတြ မ်ားျပားလာၿပီး အ႐ိုးအဆစ္ေရာင္ ေရာဂါျဖစ္ေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္ႏိုင္ပါတယ္။ အိပ္ေရး မဝတာေၾကာင့္ ခုခံအားစနစ္ဟာ အလုပ္အလြန္လုပ္ရၿပီး LL1 ထုတ္လုပ္တဲ့ ေသြးျဖဴဥေတြဟာ အဆစ္အတြင္း ကပ္ရင္း အ႐ိုးႏုကို စားကာ အဆစ္ေရာင္ရမ္း မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အိပ္စက္ခ်ိန္မွာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ေရာင္ ရမ္းမႈအဆင့္ အနိမ့္ဆံုးျဖစ္ၿပီး အနာ က်က္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ပိုမ်ားပါ တယ္။ အိပ္ခ်ိန္ရဲ႕ ၁၅ မွ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ဟာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ အဆင့္ (Deep Sleep) ျဖစ္သင့္ၿပီး ညစဥ္ တစ္နာရီခြဲမွ ႏွစ္နာရီအထိ ရွိသင့္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာ ခုခံအားစနစ္ အသန္မာဆံုးအခ်ိန္နဲ႔ စြမ္းအင္ေတြ ျပန္လည္ ျပည့္ဝတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔အတြက္ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရၿပီး ဒီအဆင့္ဟာလည္း အိပ္ခ်ိန္ရဲ႕ ပထမ တစ္ဝက္မွာသာ ရရွိတတ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ အတြင္းခႏၶာကိုယ္ ေရြ႕လ်ားေနတာဟာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ အဆင့္ မဟုတ္ပါဘူး။အဆစ္ေရာင္ရမ္းတာဟာ ခႏၶာကိုယ္တြင္း ေရာင္ရမ္းပစၥည္းေတြ မ်ားျပားေနတာ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ အဆစ္ေဝဒနာ သက္သာေစဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေဟာ္မုန္း အလုပ္လုပ္မႈကိုလည္း ေႏွာင့္ယွက္တာေၾကာင့္ပါ။ ႀကီးထြားေဟာ္မုန္းေတြဟာ ေန႔အခ်ိန္မွာ အနည္းငယ္သာ ထြက္ရွိတတ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ ေပ်ာ္ေနစဥ္ အတြင္းမွာ အမ်ားအျပား ထြက္ရွိလာပါတယ္။ ဒီႀကီးထြားေဟာ္မုန္း ေတြဟာ တစ္သွ်ဴးေတြကို ျပန္လည္ျပဳ ျပင္တာ၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ထိန္းသိမ္းတာ နဲ႔ အ႐ိုးနဲ႔ ေကာ္လဂ်င္ေတြကို ျပန္လည္ အစားထိုးတာ အပါအဝင္ ခႏၶာကိုယ္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ အမ်ားစုအတြက္ အ ေရးႀကီးပါတယ္။ ေရာင္ရမ္းမႈျဖစ္စဥ္ ေၾကာင့္ ႀကီးထြားေဟာ္မုန္းေတြ ေလ်ာ့ နည္းတတ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ တာေၾကာင့္ ဒီေဟာ္မုန္းေတြ ျမင့္တက္ လာပါတယ္။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။